เช้าวันต่อมา ชาวค่ายทั้งหมดมาพร้อมกันที่โรงเรียนแต่เช้าเพื่อทานข้าวต้มหมูร้อนๆร่วมกัน หลังจากนั้นจึงแบ่งอุปกรณ์และไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย แน่นอนว่าเด็กปีหนึ่งที่ยังไม่มีทักษะอะไรมากนักก็คงไม่พ้นงานทาสีอาคาร ส่วนพวกปีสองและสามก็เป็นงานซ่อมและงานปูกระเบื้อง ซึ่ง จุนเจือ และบาสดูจะมีฝีมือมากกว่าคนอื่นในเรื่องนี้ ท่าทางที่ทั้งสองคนช่วยงานกันดูจะถูกใจเด็กสาวบางกลุ่มที่แอบควักกล้องดิจิดอลมาเก็บรูปกันยกใหญ่
"เออ บาส เห็นนะเว้ยว่าน้องเอกก็มา ไม่เข้าไปคุยวะ"
" สาดดด แล้วเมื่อวานใครลากกูไปหาพ่อกำนันวะ? เกือบจะถึงตัวแล้วนะมึง " บาสขมวดคิ้ว พลางเอามือเปื้อนปูนลูบผมสีน้ำตาลแดงของอีกฝ่ายเบาๆ เมื่อมีมดติดอยู่
"อะไรวะ.."จุนเจือไม่ได้เบี่ยงหัวหลบ แต่ตาก็มองตามมือเพื่อน ท่าทางแบบนั้นเมื่อมองจากที่ไกลๆแล้วได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก กรี้ดกร้าดจากสาวๆกันเป็นแถบ
"เฮ้ย จุน บาส แม่งสวีทไปไหนวะ" เสียงรุ่นพี่ปีสี่ที่เข้าร่วมค่ายมาด้วยตะโกนแซวทำให้มีระลอกเสียงโห่ดังขึ้นมาอีกรอบ เรียกความสนใจของเด็กปีหนึ่งที่นั่งทาสีกันอยู่อีกทางอย่างช่วยไม่ได้ เอกที่ถือลูกกลิ้งอยู่แทบจะโยนอุปกรณ์ลงในถังสีดังโครม
ร่างบางเดินตรงจากจุดที่ตัวเองยืนทาสีอยู่ผ่านมามองหน้าของบาสนิ่ง หน้าตาเหมือนไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะรีบเดินหนีหายเข้าไปยังป่าด้านหลังโรงเรียน
" อ้าว เฮ้ย เอก มึงไปฉี่เหรอวะ? " เพื่อนตะโกนเรียกเพราะจู่ๆเอกก็เดินหนี แล้วออกจากกลุ่มเอง แบบนั้น
"เอ้อ.... ไม่ต้องตามมานะเว้ย" เอกตะโกนกลับ เหมือนจะเป็นคำบอกไปถึงใครบางคนที่น่าจะต้องได้ยินด้วย
เสียงนั่นเรียกความสนใจของคนปูกระเบื้องได้อีกรอบ ดวงตาคมมองตามร่างเพรียวที่เดินจ้ำอ้าวออกจากอาหารโรงอาหาร แล้วทำในสิ่งที่เอกห้ามทันที
+++++++++++++++
เอกเดินลึกเข้าไปในชายป่า มือก็คว้ากิ่งไม้ยาวๆได้หนึ่งท่อนก็เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวาด้วยความอารมณ์เสีย
"กลางคืนก็ใจสั่งมา.....พอกลางวัน...เหอะ ก็เป็นอีแบบนี้แล้วจะมาร้องเพลงให้ได้อะไร ..." สองขาก็เดินลึกเข้าไปเรื่อยๆในพื้นดินดูชุ่มน้ำมีไอเย็นลอยขึ้นมาแตะผิว ดูท่าฝนคงจะเพิ่งตกไปเมื่อวันสองวันก่อน ทำให้อากาศนั้นแตกต่างจากที่กรุงเทพมากนัก เอกยิ้มให้กับอากาศรอบตัว
" เอก!! " เสียงตะโกนตามหลังมา ประธานเชียร์เดินตามหนุ่มรุ่นน้องเข้ามาในป่าอย่างเร่งรีบ นี่เป็นโอกาสที่จะได้เคลียร์กันแล้ว เขาไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไปแน่ๆ
" เอก รอพี่ก่อน! "
"อย่าตามมานะ" ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง เอกรีบเดินหนี เห็นเงาตะคุ่มๆ เดินลัดเลาะผ่านแนวต้นไม้เข้ามาเรื่อย เขาก็เร่งฝีเท้าเดินลึกเข้าไปเรื่อย
" เอก .. กลับมาก่อน! อย่าเข้าไป " ชายหนุ่มรีบร้องห้าม ในป่าหลังโรงเรียนแบบนี้มันอันตรายขนาดไหน เมื่อวานกำนันก็ได้เตือนเขาแล้ว
"บอกว่าอย่าตามมาไงเล่า.....เหวอ........." ก่อนจะได้ยินเสียงอุทานดังลั่นพร้อมเสียงกิ่งไม้หักลงไปเป็นทางยาว เอกลื่นลงมาตามทางที่คงเป็นทางดินสำหรับเดินขึ้นมาจากหุบด้านล่าง
" เอก!! " เสียงตะโกนดังขึ้นด้านหลัง ก่อนจะรีบเดินลงจากทางลาดชันไปหาคนที่ลื่นตกลงมา มือแกร่งประคองร่างเพรียวเอาไว้ มือทั้งสองข้างปัดเศษดินตามตัวออก
" เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม? " น้ำเสียงที่มักจะเอ่ยอย่างล้อเล่น ไม่เคยมีความจริงจังใดๆ วันนี้กลับเปลี่ยนไป
"............." เอกที่ไถลลงมาไกลยกมือบอกเชิงไม่เป็นไร แต่เขาไม่สามารถพูดออกมาได้เพราะยังจุกอยู่
" ลุกไหวไหม .. มาเดี๋ยวพี่ช่วยนะ "ชายหนุ่มดูจะเป็นกังวลอย่างมาก เขาค่อยๆประคองอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืนช้าๆ แล้วจับแขนนั้นให้พาดคอเขาเอาไว้
" หายใจออกรึเปล่า ... เป็นอะไรมากไหม? "
"อื้ม... ไม่เป็นไร....ปล่อย...โอ้ย..." แต่ก็ต้องร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ขาเหมือนจะแพลงเข้าให้
" เอ๋าาาาา แย่แล้ว เห็นไหมล่ะ .. นั่งก่อนนะ " ชายหนุ่มจับให้เอกนั่งลงที่ขอนไม้ที่วางพาดกับพื้นดิน โชคดีที่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูฝน ไม่อย่างนั้นคงอันตรายมากกว่านี้
บาสนั่งตรงหน้าอีกฝ่ายก่อนจะจัดการถอดรองเท้าผ้าใบของเอกออกตามมาด้วยถุงเท้าอย่างเบามือ แล้วจับข้อเท้านั่นวางบนหน้าขาของตนเอง เสียงสูดลมหายใจบอกให้รู้ได้ว่าเจ็บไม่น้อย
"บอกแล้วว่าอย่าตามมา มัวแต่เดินหลบนี่ล่ะ เจ็บตัวเลย"
เอกผลักไหล่อีกฝ่ายให้ถอยออกห่าง
" อย่าขยับซิ .. เดี๋ยวก็เจ็บอีกหรอก! " น่าแปลกสำหรับคำพูดแบบนี้ของบาส ต่อหน้าเอกแล้วเขาไม่เคยดุ ไม่เคยว่าเลย ต่อให้อีกฝ่ายจะใจร้ายกับเขาแค่ไหนก็ตามก่อนจะนั่งหันหลังให้คนที่นั่งอยู่
" ขึ้นมา .. เร็ว "
"ไปไหนล่ะ...พี่รู้ทางเหรอ" เอกเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ แต่ท่าทางของอีกฝ่ายก็ทำให้ใจของเขาที่เริ่มรู้สึกกลัวรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
" ขึ้นมาก่อนเถอะน่า .. เดี๋ยวพี่พากลับเอง! "บาสบอกอีกฝ่ายเสียงดังพลางตบหลังตนเอง
"อ่ะ....ครับ......" เอกว่าพลางค่อยขยับตัวขึ้นขี่หลังของอีกฝ่าย สองแขนเรียวเกาะแขนของอีกฝ่ายเอาไว้แน่นด้วยกลัวจะตกลงมาเมื่ออีกฝ่ายขยับลุกขึ้น
บาสขยับให้อีกฝ่ายกระชับกับหลังของเขาๆมากขึ้นก่อนจะมองดูทางตรงหน้า ... จริงๆแล้ว เขาไม่เคยมาลึกถึงขนาดนี้ แต่ว่า .. ถ้าเดินไปตามทางดินนี่ล่ะก็คงจะโผล่ไปหาทางออกได้แน่ๆ
+++++++++++++++
".............." เอกดูจะเงียบตลอดทางเดิน ความเจ็บที่ขานั้นรู้สึกได้ว่ามันปวดตุบๆอยู่ตลอดทาง ทุกครั้งที่บาสขยับเดิน แต่เขาก็ต้องอดทน ในเมื่ออีกฝ่ายยังอดทนแบกเขามาไกลขนาดนี้
" เอก...พี่ขอโทษนะ " จู่ๆบาสก็พูดทำลายความเงียบ
" ที่พี่ทำแบบนั้นกับเอกลงไป .. ทั้งที่เอกไม่เต็มใจ "
".........ก็ไม่เต็มใจจริงๆน่ะซิ่" เอกเงียบไปนาน ก่อนจะตอบในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมา
" พี่ขอโทษนะ .. เป็นเพราะพี่ชอบเอกมาก จนทนไม่ได้ ตอนที่เอกเดินหนีพี่ไปแบบนั้น .. พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ แค่คิดว่าเอกจะไม่ยอมให้พี่เข้าใกล้อีก พี่ก็ทนไม่ได้แล้ว " น้ำเสียงของบาสแผ่วเบา โชคดีที่ตอนนี้อยู่กลางป่า เอกจึงได้ยินชัด
"....ก็นั่นล่ะ!" เอกตอบพลางทุบหลังของบาสเข้าจังใหญ่
"มาบอกว่าชอบ แล้วเคยฟังผมไหม...แล้วจะให้ผมตอบกลับพี่ว่ายังไง เคยคิดไหมว่าคนเขาก็ต้องการเวลาคิดบ้าง ยิ่งอีกคนเป็นแบบนี้ด้วย ถ้าไม่คิดหนักแล้วจะให้ทำยังไง... ชอบทำให้คนอื่นเขาอับอายเรื่อยเลย เสียงน่ะเคยเบาบ้างไหม ตะโกนโหวกเหวกอยู่ได้คนก็อายเป็นเหมือนกันนะ"
" แล้วถ้าพี่จะถามเอกล่ะ... "ชายหนุ่มเดินต่อไปเรื่อยๆ แม้ว่าจะเจ็บที่ถูกทุบหลัง แต่เขาชินเสียแล้ว
"ถะ...ถามอะไร " เอกทำเป็นไม่รู้เรื่องกับคำพูดนั้นของอีกฝ่าย น้ำเสียงที่ได้ยินนั้นทำให้รู้สึกไม่ชินเอาเสียเลย ตังแต่เมื่อครู่แล้วที่อีกฝ่ายมีท่าทีจริงจัง แถมยังแสดงอากัปกิริยาเหมือนคนที่พอจะพึ่งพาได้...เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นบาสเป็นแบบนี้
" เอกรู้สึกยังไงกับพี่ .. ชอบพี่บ้าง..ไหม? "เขาถามออกเมาด้วยน้ำเสียงเรียบ และดูจริงจังอย่างบอกไม่ถูก ช่วงขานั้นยังพาคนที่เขาแบกไปด้านหน้าเรื่อยๆ
".................ขอคิดก่อนจะได้ไหม แบบนี้คิดอะไรไม่ออกหรอก....ดูกาลเทศะหน่อยซิ่" เอกว่าทั้งๆที่ใบหน้าแดงก่ำ มือเรียวตบหลังอีกฝ่ายไปอีกดังอัก แต่ใบหน้านั้นก็ซบลงไปบนแผ่นหลังนั้น
"คิดกันดีกว่าว่าจะเดินไปถึงไหน แบกไปเรื่อยแบบนี้พี่ได้หมดแรงตายก่อนพอดี ผมไม่อยากนั่งเฝ้าศพหรอกนะ"
" เอ๊ะ.. " ชายหนุ่มอุทานออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินอะไรบางอย่าง
" ได้ยินเสียงน้ำไหม เอก? "
"หา...อ่ะ........" เอกเงี่ยหูฟัง "อื้ม เสียงน้ำ จากทางนั้น..." ปลายนิ้วชี้ไปทางด้านซ้าย ต้นไม้สองด้านขึ้นทึบไปหมดจนมองไม่ออกว่าทิศไหนเหนือใต้ แต่ท่ามกลางอากาศเย็นของป่านที่ล้อมรอบก็ได้ยินเสียงน้ำไหลชัดเจน
" เราตามเสียงน้ำไปกันเถอะนะ .. " บาสหันมาหาผู้โดยสารบนหลังของเขา
"อ่ะ...อื้ม.."
บาสดูจะเปลี่ยนไป จากปกติเป็นคนไฮเปอร์บ้าบอ และไม่ค่อยฟังใคร แต่วันนี้กลับถามเอกอยู่แทบจะตลอดว่าอีกฝ่ายจะเอาด้วยไหม ซึ่งนั่นเป็นเรืองแปลกสำหรับเด็กหนุ่มมาก
+++++++++++++++
เสียงน้ำดังขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขามาถึงบริเวณริมลำธารกลางป่า บาสวางเอกลงที่พื้นหญ้าริมลำธาร
"งั้นจะพักกันตรงนี้เหรอ" เอกหันไปถามอีกฝ่ายในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความกังวล แต่บาสเอกก็มีสีหน้าเหนื่อยอ่อนไม่แพ้กัน
" แล้ว..เอกไม่หิวเหรอ " ชายหนุ่มมองหน้าอีกฝ่ายพลางทำหน้าน่าสงสาร มือแกร่งลูบท้องตัวเองไปมา
"หิว...แต่จะกินอะไร...เอ้อ...มือถือเดี๋ยวโทรบอกใคร...."อยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ เอกควักมือถือขึ้นมาแต่ก็ต้องคอตก
"ไม่มีสัญญาณเลย....แย่ชะมัด!"
" ช่วงนี้น่าจะมีปลานะ .. " บาสพูดขึ้นมาลอยๆก่อนจะหยิบมีดสารพัดประโยชน์ที่ได้จากคุณพ่อขึ้นมาเหลากิ่งไม้ให้แหลม มันเป็นอุปกรณ์ชุดหลายสิบชิ้นติดมากับมืดยี่ห้อดังของสวิสฯ
" เดี๋ยวเอกก่อไฟให้พี่ได้ไหม? "
"หา...ปลา? หา...ก่อไฟ??? " เอกทำหน้าเหลอหลา แต่เห็น ท่าทางจริงจังของอีกฝ่ายก็ต้องพยักหน้า
"แล้วกิ่งไม้....พี่ต้องไปหาฟืนมาให้ล่ะมั้งถ้าอย่างนั้น "ว่าพลางก็เริ่มหันรอบตัว มองหาไม้ที่ยังแห้งๆอยู่
" เอ้า .. ไฟแช็ค "บาสโยนไฟแช็คพลาสติกสีชมพูให้อีกฝ่าย ก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตแขนยาวตัวนอกออกตามด้านเสื้อยืดตัวในก่อนจะลุยน้ำลงไปปักกิ่งไม้แหลมเพื่อหาปลา อย่างมั่นอกมันใจ
"...................เอางั้นก็ได้" เอกมองตามร่างสูงของอีกฝ่ายที่ตัดสินใจบ้าๆห่ามๆ เดินลุยน้ำลงไปหาปลา เอาเสียแบบนั้น.... ตัวเองก็หยิบเศษไม้เท่าทีหยิบได้มากองๆรวมกัน พยายามจุดให้เป็นกองไฟขึ้นมา บ้างก็ต้องตะโกนให้อีกฝ่ายรีบวิ่งไปหยิบไม้ชิ้นใหญ่ๆมาทำเป็นฟืนไว้ด้วย มองไปรอบด้านที่พวกเขาเดินลึกเข้ามาในป่ากันมานานมากแล้ว ท้องฟ้าเริ่มจะมืดแล้วด้วย เอกชักเริ่มหวั่นใจว่าจะรอดพ้นคืนนี้ไปท่ามกลางป่านี่ยังไง แล้วจะมีใครออกมาตามหาเขาหรือเปล่า
สุดท้าย หลังจากพยายามอยู่นาน ผลงานของประธานเชียร์หนุ่มก็มีเพียงปลาตัวไม่โตที่ย่างอยู่บนกองไฟที่เอกเป็นคนสุม เพียงตัวเดียว
"..........พี่กินซิ่ หิวไม่ใช่เหรอ" เอกนั่งมองปลาที่ย่างอยู่บนกองไฟ รอบด้านมิดสลัว มีเพียงแสงไฟที่ฉาบลงบนใบหน้าของประธานเชียร์ มองแววตาก็รู้ว่าหิว ไม่ต้องฟังเสียงท้องร้องนั่นก็ยังได้
" สุกแล้ว .. เอ้าเอกกินสิ กำลังร้อนๆนะ " ชายหนุ่มตอบคำถามนั้นด้วยการยื่นไม้ที่เสียบปลาย่างร้อนๆให้อีกฝ่าย
เอกมองหน้าของอีกฝ่ายนิ่งก่อนจะรับปลาย่างนั้นมา ดวงตาคู่สวยมองปลาย่างนั้นก่อนจะยิ้ม เขาแบ่งเนื้อปลานั้นมาครึ่งหนึ่งก่อนจะยื่นคืนให้อีกฝ่าย
"อีกครึ่งของพี่..."
" เอกกินเถอะ เดี๋ยวไม่อิ่มนะครับ ..แล้ว
เฮ้ยย มันร้อนนน " ชายหนุ่มโวยวายขึ้นมาในประโยคหลังแล้วรีบลุกขึ้นไปกรีดใบตองจากต้นกล้วยใกล้ๆ มาทำเป็นกระทงใส่ปลา
" ไหนๆ ดูมือซิ .. มันร้อน เดี๋ยวก็บวมกันพอดี " น้ำเสียงร้อนรนอีกระลอก เขาคว้ามือขาวๆที่เป็นรอยแดงเพราะจับปลาร้อนๆไปตรงๆ
"คนจับยังไม่ทันร้องเลย..." เอกหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางของอีกฝ่าย
"จะมาเจ็บแทนกันได้ยังไง"
" แต่พี่เจ็บนะ..
เจ็บแทนเอกได้เลยล่ะ "ดวงตาคู่คมสบตาอีกฝ่าย มือแกร่งกุมมือที่แดงเพราะความร้อนนั่นเอาไว้
".........อย่ามาพูดเลี่ยนๆแบบนี้จะได้ไหม" เอกหน้าแดงมือก็พยายามจะผลักอีกฝ่ายไปอีกทาง
"ให้ตายเหอะ ซวยซ้ำซ้อนรึยังไงถึงจะต้องมา
มีแฟน บ้าหน้าด้านทำอะไรไม่เคยอายใคร เผด็จการไม่ฟังความเห็นคนอื่น แถมยังเป็นพวกโอตะคุติดการ์ตูน เมาแล้วก็ยังโวยวาย แถมยังทำตัวเป็นทาร์ซานกลางป่าแบบนี้เนี่ย...."
" ฮะ ฮะ ..เอาแบบนั้นก็ได้ " บาสหัวเราะเบาๆสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเกี่ยวกับตัวเขา แล้วก็ต้องปล่อยมือย่างขัดไม่ได้ เขายิ้มให้ปลาที่ถูกแบ่งออก ในกระทงใบตองแบบลวกๆ
..แต่เดี๋ยวก่อน...
ถ้าได้ยินไม่ผิด .. ซวยซ้ำซ้อนรึยังไงถึงจะต้องมามีแฟน...
มีแฟน ... มีแฟน .. แปลว่า" เอก เมื่อกี้ว่าอะไรนะครับ?"ชายหนุ่มหันไปถามอย่างตกใจ
"อะไรล่ะ....ด่าไปตั้งเยอะ จำไม่ได้หรอก" เอกทำเบือนหน้าไปอีกทางทำเป็นไม่รู้เรื่อง
"กินปลาซิ่ หิวไม่ใช่เหรอ"
" ก็เอกบ่นว่าตัวเองซวยที่จะต้องมามีแฟน..แบบพี่ ก็เลยไม่รู้ว่าหิวมากไปเลยฟังผิดรึเปล่า "ชายหนุ่มทวนคำพูดของอีกฝ่ายเบาๆ
"ถ้าอย่างนั้นก็คงฟังผิดมั้ง...." เอกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พลางก้มหน้ากินปลาในส่วนของตัวเอง
ให้พูดตามตรงถ้าจัดในส่วนที่เขารับไม่ได้คือทำอะไรไม่เกรงใจใครเสียงดังโวยวาย บ้ากาม เผด็จการ แล้วอีกฝ่ายก็ไม่ได้ใช่คนเลวร้ายอะไรเท่าไร เขาจึงพอจะทำใจยอมรับได้ และจากที่อีกฝ่ายพร่ำขอโทษเขาแล้ว ขอโทษเขาอีก มันก็ทำให้เห็นถึงความรู้สึกและความจริงใจที่อีกฝ่ายมีให้มามากพอแล้ว...และขืนปล่อยให้บาสโวยวายไปมากกว่านี้ล่ะก็คงแย่ไปมากกว่านี้เป็นแน่
แต่...ที่ยังคาใจก็คงจะเป็น...."แล้วพี่จุนเจือ...."
" จุนเจือเป็น
เพื่อน " บาสตอบกลับมาทันที เขามองปลาที่อีกฝ่ายแบ่งให้นิ่ง
" รู้จักกันมาตั้งแต่ ม.1 ตอนที่จุนเจือมันย้ายเข้ามาเรียนสาธิตฯด้วยกัน "
"เพื่อนแน่นะ...สนิทกันปานจะจูบกันได้อยู่แล้ว...แล้วก็ชอบถ่ายรูปคู่กันอะไรก็ไม่รู้...."
" ก็สาวๆเค้าชอบ ทำให้คนอื่นจิ้นวันละนิดวันละหน่อย ทำให้เขามีความสุขบ้างอะไรบ้าง ... อีกอย่างจุนเจือมันก็ชอบแหย่สาววายน่ะ " พอพูดถึงเพื่อนคนนี้ คำแปลกๆในวงการก็โผล่มาอีกแล้วทำเอาเอกขมวดคิ้วเพราะไม่ค่อยเข้าใจนัก
แต่แล้วหนุ่มรุ่นพี่ก็หันมาถามตรงๆ
" แล้วเอกล่ะ ขี้หึงเหรอ? "
"หา สาววาย?...หา ขี้หึง? ..ไม่ใช่ ก็แค่...."เอกพยายามสรรหาคำมาเถียง
"ก็แค่ไม่ชอบคนทำตัวลัลล้าไปวันๆ" เขาตอบไปตามตรง เขาชอบคนจริงจัง...เป็นที่พึ่งพาได้ ซึ่งแค่คุณสมบัติสองข้อแรกถ้าไม่มีวันนี้ ก็คงจะเห็นบาสเป็นแค่นี่ทำตัวไร้สาระไปวันๆเท่านั้น
" แล้วเอกอยากให้พี...เลิกทำแบบนั้นเหรอ .. เลิกดูการ์ตูน แล้วเดินทำหล่อ แล้วเก่งๆ แบบเซโรนอส ที่ดูด้วยกันใช่ปะ? " บาสถอนหายใจ .. เรื่องนี้มันออกจะยากไปซักหน่อย
"แล้วไอ้ที่ยกมานั่นมันพึ่งได้จังล่ะ...." เอกว่า เมื่ออีกฝ่ายยกตัวละครในไอ้มดแดงขึ้นมา ซึ่งก็เป็นตัวละครที่มีมาดบ้า มาดขรึม ไม่ได้ต่างจากอีกฝ่ายเลย
"ไม่ใช่...แค่จะบอกว่า จะเป็นอะไรก็เป็นไป...แค่อย่าไปเกาะแกะทำตัว
เจ้าชู้ใส่คนอื่นก็พอ
เลิกเก๊กวายเวย อะไรนั้นกับพี่จุนเจือด้วย ไม่ชอบ บอกไว้ก่อนเลยด้วย" น่าแปลกที่ปกติจะพยายามรักษาภาพลักษณ์ตัวเองแทบตายแต่วันนี้กลับตั้งข้อเรียกร้องเหมือนเด็กๆท่ามกลางป่าเขาที่มืดล้อมรอบด้านแบบนี้
" งั้น ... งั้น ถ้าพี่พยายาม เอกจะ... "ใบหน้าคมสบตาอีกฝ่ายนิ่ง
" ยอมเป็นแฟนพี่ได้ไหม? ""แสดงว่าปรกติชอบเกาะแกะชาวบ้าน??....ทำตัวเจ้าชู้?...." เอกเลิกคิ้วสูง
"ถ้าเลิกทำตัวเจ้าชู้ เกาะแกะ...กับพี่จุนเจือก็ด้วย...ได้ล่ะก็จะ
คบดู" เอกหรี่ตาลงมองหน้าของอีกฝ่ายก่อนจะบอกออกไปแบบนั้น
" เปล๊าาาาาา!! "บาสปฏิเสธเสียงดังลั่นป่า พลางโบกมือไปมา
" พี่ทำกิจกรรมเยอะไง ประธานเชียร์นะครับ น้อง .. คนรู้จักเยอะนะครับ ไม่เคยเจ้าชู้กับใครไปทั่วซักหน่อย ...เอ่อ อย่างมากก็แค่มองเอง "ประโยคสุดท้ายชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆ
"มองก็ห้าม" เอกไม่ได้ปกปิดเลยว่าตัวเองขี้หึงสุดๆ
"ไม่งั้นนะ...โดนดีแน่เลย" มือเรียวยกขึ้นมา ท่าทางเอาเรื่องไม่น้อย
แต่บาสกลับจับข้อมือนั่นเอาไว้แล้วยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่แตกต่างจากการยิ้มแต้น่าหมั่นไส้อย่างทุกครั้ง ..
" เอาไว้ให้มือหายแดงก่อน ค่อยตีก็ได้ครับ .. พี่ไม่อยากให้เอกเจ็บ นะ "
"พูดมากจัง...แล้วคืนนี้จะนอนที่นี้รึไง จะมีใครมาตามหาไหมเนี่ยมืดขนาดนี้แล้วด้วย" เอกมองไปรอบๆ "หวังว่าคงไม่มีอะไรแปลกๆโพล่มาหรอกนะ"
" ก็คงต้องแบบนั้นล่ะ .. ไม่ต้องห่วงหรอก นอนใกล้น้ำ ไม่มียุงนะ อีกอย่าง เราก่อไฟไว้แล้ว ไม่มีอะไรแปลกหรอก มันกลัว "บาสพูดปลอบใจอีกฝ่ายก่อนจะไปลากเอาใบกล้วยมาอีกสี่ห้าใบ เพื่อปูเป็นที่นอนตรงหน้ากองไฟ
" เอาล่ะ .. ทีนี้ก็นอนได้แล้ว " เขายิ้มให้อีกฝ่าย
".........." เอกมองหน้าของบาสอย่างไม่มั่นใจเท่าไรนัก
"ไม่มีอะไรมาแน่นะ กลางป่ากลางเขาแบบนี้อ่ะ"
" ไม่มีหรอก เดี๋ยวคืนนี้พี่จะเฝ้าไว้เอง .. นะครับ " มือแกร่งเอื้อมไปแตะใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆแล้วยิ้มให้อีกครั้ง
"....ไม่ต้องมาทำพระเอกเลย ไม่ได้กลัวหรอกน่า... นอนดีกว่า พี่เองก็ต้องนอนด้วย ไม่งั้นพรุ่งนี้ใครจะช่วยพาผมออกจากป่าเล่า ขายิ่งเดินไม่ไหวอยู่ด้วย" เอกโวยวาย เบือนหน้าหลบสัมผัสของอีกฝ่าย ก่อนจะ ล้มตัวลงนอน ปากก็บ่นครวญเบาๆว่าเจ็บขา แต่ก็ยังพอทนได้
เสียงเสื้อผ้าเสียดสีกับใบตองข้างๆตัวของเอกดังขึ้น ตามมาด้วยคำถาม อย่างเป็นห่วง
" หนาวไหม? "
"นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก"
" ไม่ได้นะ .. เจ็บขาแบบนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะแย่กว่าเดิม " ว่าแล้วก็ลุกจากใบตองที่ปูข้างๆเอก แล้วถอดเสื้อเชิ้ตที่ใส่ทับเสื้อยืดของตน ก่อนจะห่มให้อีกฝ่าย
" จะได้ไม่หนาวนะ "
"......งั้นแบ่งกัน" เอกพูดว่าจะแบ่งเสื้อกันห่มเหมือนแบ่งปลา
" ฮะ ฮะ ถ้าแบ่งกัน .. พี่ก็ต้องนอนกอดเอกน่ะสิ "บาสหัวเราะออกมาเบาๆ คำพูดของเอกดูไร้เดียงสาจริงๆ เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายน่ารักมากในเวลานี้มันทำให้หัวใจของเขาพองโต
"...นอนเอาหลังชนกัน ไม่ต้องชี้นำเลย...หลังชนกัน" เอกยื่นคำขาด
" งั้นไม่เอาดีกว่า .. เดี๋ยวอดใจไม่ไหว เจ้าป่าเจ้าเขาจะได้ลงโทษเอา " บาสเอาเสื้อที่ถอดออกห่มให้อีกฝ่ายอีกครั้ง
" พี่ต้องห่วงนะ พี่ไม่เป็นไรหรอก "ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆไปแบบนั้น
เห็นบาสพูดแบบนั้นก็วางใจขึ้นมาหน่อย เอกจึงหลับตาหลับผล็อยไปแบบนั้น แต่เพราะอากาศหนาวพอตกดึกร่างบางก็ขยับเข้ามาหาคนที่นอนข้างๆโดยไม่รู้ตัวอยู่ดี
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038383 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก