รีดเดอร์คะ สุขสันต์วันเด็กค่ะ! .. เรามาต่อกันดีกว่านะคะ ว่าหลังจากนั้น พี่บาสจะล่อลวงเอกให้มาเข้าวงการ(??)เดียวกับตัวเองได้ไหม ไปอ่านกันดีกว่าค่ะ++++++++++++++
"กลับดีกว่าแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ...." เสียงเอกพูดขึ้น ดวงตากวาดมองไปรอบๆก็พบกับบรรยากาศแปลกตาและพิลึกพิลั่นในสายตาของคนทั่วๆไป
" ไม่เห็นแปลกเลย .. ดูสิ มีคนแปลกกว่าเราอีก " ชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดวอร์มสีขาว ที่สาบเสื้อวอร์มเป็นแถบสีน้ำเงินและแดง ไม่ต่างจากอีกฝ่าย มือแกร่งที่ถือแรคเก็ตเทนนิสชี้ไปที่อีกด้านของสถานที่จัดงานประกวดคอสเพลย์ระดับประเทศกลางย่านวัยรุ่นอย่างสยาม ถ้าแบบพวกเขาเรียกว่าแปลก แล้วพวกคนที่แต่งตัวเลียนแบบตัวการ์ตูน ชุดกรยกราย บ้างก็หลุด แบกอาวุธที่ทำขึ้นเองแบบแปลกๆ หามุมถ่ายรูปไปทั่วแบบนั้นจะเรียกว่าอะไร
"อืม...จะว่าไปก็จริง...แล้วไงต่ออ่ะ.."เอกกันไปมองหน้าของอีกฝ่ายที่เซ็ทผมมาเสียดิบดี กรอบแว่นตาสีเงินนั้นทำให้ดูจริงจัง.....ผิดปรกติ
.....โห ท่าองค์เทสึกะจะลง...." เดี๋ยวพวกเบลล์ก็คงมา " ท่าทางเคร่งขรึม นิ้วดันแว่นให้เข้าที่ .. บาสดูแตกต่างจากทุกที
ดวงตาคมหันไปมองหน้าอีกฝ่าย เอกที่ยอมตามใจเขาใส่ชุดวอร์มแบบเดียวกันมา ยอมไปทำสีผมใหม่และยอมให้เขาเซ็ทผมให้ตั้งแต่เช้า มือข้างหนึ่งถือแม้แรคเก็ตสีขาว ..
" เหมือนฟูจิเลยอะ .. น่ารักมากเลย " เสียงของชายหนุ่มเริ่มกลับเป็นปกติ แต่ก็ยังคง"มาดเดิม"เอาไว้ ปลายนิ้วจิ้มแก้มของคนรักอย่างเอ็นดู
กรี๊ดดดดดดดดดดดดเสียงกรี๊ดจากเด็กสาวๆในงานตามมาด้วยการวิ่งมาของ เด็กผู้หญิง ชายหนุ่มท่าทางแปลกๆ และกล้องถ่ายรูป เอกถอยหลังไปหนึ่งก้าวแทบจะในทันทีที่เห็นใครต่อใครกรูเข้ามา
บาสจับมือของคนรักเอาไว้ แต่เขารู้ดีว่าคนพวกนั้นต้องการอะไร ชายหนุ่มทำ"มาดนิ่ง"ตามบทบาทของตน .. เพราะในวันนั้นเขามาแต่งคอสเพลย์เป็นกัปตันเทสึกะ กับ เอกทียอมแต่งเป็นนักกีฬา(คนสวย)ในทีมให้..
" พี่คะๆ ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ "
" ขอถ่ายรูปนะครับ .. ขอเอาไปลงบลอคด้วยนะครับ "
เสียงหลายๆเสียงกรูกันเข้ามา บาสยกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามก่อนจะตอบเสียงเรียบ
" ได้ครับ ทีละคนนะครับ " ว่าแล้วก็หันไปกระซิบเอก เพื่อให้ทำตามที่ซักซ้อมหน้ากระจกมาหลายวันแล้ว เรื่องมุมกล้องและท่าทางที่เหมาะสม
เสียงถอนหายใจดังขึ้นเบาๆจากร่างบาง เอกสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะทำท่าทางราวกับถอดแบบมาจากในการ์ตูน ในใจนึกโวยวายใส่คนต้นคิดอย่างคนรักของตัวเองอยู่ไม่น้อย
......ไหนบอกว่าคนไม่เยอะไง....เดี๋ยวกล้บไปถึงหอ น่าดู.....เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นรัวๆ ทั้งสองคนพร้อมใจกันเปลี่ยนท่าทางตามคาแรกเตอร์ แต่แล้วก็มีชายวัยกลางคนที่ดูจะเป็นช่างภาพมืออาชีพจากนิตยสารวัยรุ่นมาขอถ่ายแบบพวกเขาอย่างเป็นธรรมชาติ
" สวัสดีครับ พี่มาจากหนังสือ ... นะครับ .. พี่อยากทำสกุ๊ปเรื่องเด็กคอสเพลย์ ขอถ่ายรูปน้องสองคนด้วยนะครับ " คำขออย่างสุภาพทำให้บาสหันไปหาเอกอย่างถามความเห็น
ซึ่งเอกก็กรอกตาเล็กน้อย เขามาไกลเกินกว่าจะบอกว่าไม่ได้แล้ว...แน่ล่ะ แค่ชัตเตอร์กดไปไม่ทันนาทีก็ปาไปร้อยกว่ารูปเข้าไปแล้วมั้ง
"ครับๆ ได้ครับ" เอกตอบพลางพยายามยิ้มตามคาแรกเตอร์ตามที่บาสเคยบอกเอาไว้
" พี่อยากได้แบบธรรมชาติน่ะครับ เห็นน้องสองคนสนิทกันดี เอาแบบที่ทำกันเป็นปกติน่ะครับ " ชายคนนั้นเอ่ยขอพลางยิ้มให้ทั้งคู่ เขาเป็นช่างภาพ รู้อยู่แล้วว่าอะไรขายได้หรือไม่ได้ .. แล้วสองคนนี้ก็ดูเป็นธรรมชาติ แบบที่คนทั่วไปน่าจะชอบ
" งั้น .. ก็แล้วแต่พี่ก็แล้วกันครับ .. เอก .. นั่นไง พวกเบลล์ มาแล้ว " บาสอนุญาตช่างภาพคนนั้นอย่างง่ายๆก่อนจะโบกไม้แรคเก็ตเรียกน้องสาวกับเพื่อนๆของเธอที่แต่งตัวชุดวอร์มแบบเดียวกัน
"อ่ะ นั่นพี่จุนเจือนี่ครับ" เอกเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นใครบางคนเดินตามหลังน้องสาวของบาสมา
"มาด้วยกัน?"
" เปล่าหรอก ..
วันนี้มันมาประกวดน่ะ " ชายหนุ่มที่สวมแว่นยิ้มขรึมๆให้กับเพื่อนสนิท
จุนเจือแต่งตัวชุดเดียวกับเอก สวมบทบาทเดียวกัน ไม้แรคเก็ตสีขาวถูกจับด้วยท่าทางที่ถูกต้องตามบทบาท ชุดวอร์มสีน้ำเงินพอดีตัวช่วยให้ร่างสูงเพรียวดูโดดเด่นขึ้นอีก ใบหน้าเรียวถูกเมคอัพอย่างดี ดวงตาเรียวคมกริบด้วยอายไลเนอร์ คอนแทกเลนส์สีน้ำเงิน และสีผมสีเดียวกัน เขายิ้มแบบเดียวกับคาแรกเตอร์ในการ์ตูนปริ้นออฟเทนนิสแล้วเดินมายัง เอกกับบาส
เอกคงสังเกตได้ว่า จุนเจือโดดเด่นขนาดไหน ..ก็เล่นเอาเด็กหนุ่ม สาว ในงาน รวมถึงตากล้องมากมายต้องหยิบกล้องถ่ายรูปปละโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแทบไม่ทัน
" มานานแล้วเหรอ เทะสึกะ"
" ซักพักแล้วล่ะ ฟูจิ " บาสตอบกลับไปตามบทบาท
น่าแปลกที่ไม่มีใครกล้าเข้ามากรี๊ดในระยะประชิด จากที่ยืนอึ้งๆกันอยู่ก็เริ่มซุบซิบกันแล้ว
" เป็นไงล่ะ พอเจอพี่จุนเจือมาประกวด ก็กลัวกันเลยใช่ไหมล่ะ ชิ~ " เบลล์ น้องสาวของบาส ที่วันนี้สวมเสื้อวอร์มแบบเดียวกัน แต่เปลี่ยนจากกางเกงขายาวเป็นกางเกงเทนนิสขาสั้นแบบผู้ชาย ทั้งยังสวมวิกผมสีน้ำเงินกับหมวกสีขาวมองไปรอบๆ เด็กสาววันนี้แต่ตัวเป็น เอจิเซ็น เรียวมะ ตัวเอกของเรื่อง เธอรู้สึกสะใจเสียจริงๆที่ทำให้ใครต่อใครเสียความมั่นใจเพียงแค่เห็นจุนเจือแต่งคอสเพลย์เป็นหนุ่มนักกีฬา โดยที่ไม่ต้องเพิ่มออฟชั่น หรูเริ่ด อลังการ
...ก็พี่จุนเจือ สวยอยู่แล้วนี่นา..."อืมม...." เอกมองท่าทางแบบนั้นของทั้งสองคนอย่างพิจารณา
....สมแล้วที่เป็นเพื่อนกันมาแต่ไหนแต่ไร....เสียงพึมพำในคอของเอกทำให้ เด็กสาวในคราบเด็กชายต้องเงยหน้าขึ้นมองคนรักของพี่ชายคน ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
" พี่เอกขา .. วันนี้พี่เอกน่ารักมากเลย มาถ่ายรุปกับเบลล์นะคะ " ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหันกล้องมา ถ่ายตัวเองกับคนรักของพี่ชาย ไม่ทันไรก็มีคนมาขัดจังหวะอีกจนได้
" ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ .. "
" ได้ค่ะ! " เบลล์ยิ้มจนแก้มปริ แล้วก็ดึงเอกไปหามุมถ่ายรูปอีกทาง ไม่สนใจพี่ชายตัวเองอีกเลย
เอกดูจะเก้ๆกังๆในตอนแรกกลับผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อมีเสียบเจื้อยแจ้วของเบลล์คอยแหย่คอยบอกตลอดว่าต้องทำอย่างไร
++++++++++++
จนกระทั่งถึงถึงเวลาตามกำหนดการ .. บรรดาเด็กหนุ่มเด็กสาวมากมายที่เข้าร่วมงานในฐานะ"เลเยอร์"แบบปกติธรรมดา ซึ่งหมายถึงคนที่แต่งคอสเพลย์โชว์แบบปกติ และเลเยอร์ที่ตั้งใจมาประกวดมากมายที่ไปลงทะเบียนหน้างานก็ต้องไปยังจุดนัดหมายกับสต๊าฟ ทุกคนต่างก็ซ้อมการแสดงและการพรีเซนต์ในการประกวดรอบแรก หนึ่งในกลุ่มของคอสเพลย์การ์ตูนเทนนิสชื่อดังนี้ก็เช่นกัน
" เฮ้ย ไอ้จุนเจือ มึงซ้อมมาแล้วใช่ปะ? " บาสเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เขารู้ดีว่าเพื่อนของเขาคนนี้ชอบการแข่งขันมากขนาดไหน คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้นถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่สถานการณ์หลายๆอย่างมันทำให้เขากับเพื่อนสนิทคนนี้ต้องได้แข่งขันกันตลอด แต่คนทั้งคู่ก็ไม่เคยแข่งอะไรกันอย่างเอาเป็นเอาตายซักครั้ง
" เออ มึงไม่ต้องห่วง เมื่อคืนกูซ้อมจนปวดแม่งทั้งตัวละ .. มึงเอาแรคเก็ตไปไปติดไฟมารึยัง? " เจ้าของใบหน้าสวยแลดูหยิ่งเล็กๆ ตอบอย่างหน่ายๆ ก่อนจะแบมือขออุปกรณ์สำคัญ
" เออ..ไม่ลืมหรอก แต่กูให้เอกยืมเล่นว่ะ " ว่าแล้วก็ชี้ไปทางคนรักที่แต่งชุดเดียวกับเพื่อน ก่อนจะตะโพกนเรียกเสียงดังเหมือนทุกครั้ง
" เอก!!! เอก~~~ "
ทำเอาคนที่กำลังตั้งท่าให้คนอื่นถ่ายรูปสะดุ้งเฮือก
"อะไรเล่า เรียกเสียงดังอีกแล้ว เบาๆหน่อยซิ่" เอกหันมาแยกเขี้ยวใส่ไม่พอง้างแรกเก็ตติดไฟจะปาหัวอีกฝ่ายอีกต่างหาก
" โอ๊ยๆๆ " ชายหนุ่มยกแขนขึ้นกุมศีรษะที่เซ็ทมาอย่างดีอย่างอัตโนมัติพลางร้องออกมาอย่างเคยชิน ทั้งๆที่ยังไม่ได้โดนตีซักครั้งด้วยซ้ำ ทำเอาจุนเจือต้องหัวเราะออกากับท่าทาง "กลัวเมีย" ของเพื่อน
ก่อนจะหันไปขอไม้แรคเก็ตสีขาวติดไฟระยิบระยับที่บาสอุตส่าห์เอาไปตกแต่งให้ด้วยการต่อวงจรไฟที่กดสวิตซ์ที่ด้ามจับ เอาไว้ประกอบการแสดง
" เอก .. ขอบใจนะที่ช่วยถือไม้ให้พี่ เดี๋ยวพี่ต้องขึ้นเวทีแล้ว อย่าลืมเชียร์นะ "
"เชียร์พี่เจือแน่นอนครับ..."เอกยิ้มให้กับอีกฝ่าย ถึงแม้ช่วงแรกๆจะแอบระแวงระวัง ความสนิทสนมของเพื่อนรักสองคนนี้ไปบ้าง แต่เมื่อลองสังเกตดีๆ จะรู้ได้ว่าจุนเจือจะเข้าถึงเนื้อถึงตัวไปเสียกับผู้ชายเกือบจะทุกคน...แน่นอนว่าโดยเฉพาะเวลาที่มีสาวๆอยู่ในรัศมีที่จะเห็นการกระทำนั้นได้เท่านั้น
" พี่จุนเจือขา .. เบลล์กับเพื่อนๆจะไปกรี๊ดถึงหน้าเวทีเลยนะคะ ต้องชนะให้ได้นะคะ งานนี้..จะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นด้วยนะค้า~~~ " เบลล์ในชุดนักเทนนิสเด็กผู้ชายวิ่งมาเกาะแขนพลางพูดเจื้อยแจ้ว ส่วนเพื่อนของเด็กสาวเองก็พยักหน้าหงึกหงักแล้วเริ่มจะแย่งกันพูดให้กำลังใจกับชายหนุ่ม
เสียงดังขึ้นๆของกลุ่มคอสเพลย์ทีมเซงาคุจากการืตูนเรื่องปริ้นออฟเทนนิสทำให้คณะกรรมการต้องเรียกผู้เข้าประกวดมายังจุดนัดพบที่หลังเวทีอีกครั้ง จุนเจือจึงเอ่ยลาแฟนคลับ ( ?? ) ของเขาอีกครั้ง ก่อนจะหยิบไม้แรคเก็ตติดไฟจากเอก กระเป๋าใส่ของที่จำเป็นแล้วเดินไปที่หลังเวทีเพียงลำพัง
++++++++++++++
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038285 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก