เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นที่ด้านหลังเวที บรรยากาศค่อนข้างจะตึงเครียด เพราะใกล้ช่วงเวลาขึ้นโชว์ไปทุกที
"พี่เจนเอง พี่เจนเอง รับซิ่ๆ..." เสียงเรียกเข้าแปลกประหลาดดังเจื้อยแจ้ว
" คร้าบๆๆ " เสียงนุ่มขายรับอย่างกระตือรือร้นกับโทรศัพท์ ท่าทางเครียดๆหายไปทันทีเมื่อกดรับมัน
" ครับ พี่เจน ว่าไง? "
"นี่เจือ....จะขึ้นประกวดแล้วใช่ไหม....." เสียงหวานดังมาตามสาย
คนที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพี่สาวแท้ๆของจุนเจือที่คอยเป็นกำลังใจน้องชายมาโดยตลอด
"ต้องโพสต์ให้เท่ๆเลยนะ เอาให้สาวๆกรี้ดเลยนะ ไม่ต้องตื่นเต้นนะ พี่อยู่กับเจือเสมอนะรู้ไหม " เพราะเสื้อผ้าทุกชิ้นที่เด็กหหนุ่มใส่เธอเป็นคนลงมือตัดให้ด้วยตัวเองแทบจะทั้งนั้น
" คร้าบ~ .. ผมต้องชนะอยู่แล้วล่ะ..พี่ไม่ต้องห่วงนะ " รอยยิ้มกว้างที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นนัก ดวงตาโตคมกริบจนดูเหมือนจะหยิ่งไม่น้อยนั้นกลับฉายแววอ่อนโยนเวลาคุยกับพี่สาวทั้งต่อหน้าและกับโทรศัพท์ เป็นแบบนี้เสมอ จุนเจือรักพี่สาวคนโตของเขามาก จนสามารถทำทุกอย่างให้เธอมีความสุขได้
"จ้า...พี่รู้ว่าน้องชายพี่ต้องชนะแน่นอน เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะขนาดนั้น...ไว้จะรอฟังข่าวดีนะ อ้อ บาสไปด้วยใช่ไหม บอกให้ถ่ายวีดีโอมาฝากพี่แล้วนะ วันนี้ติดงานไปเชียร์ไมได้จริงๆ..."
ยังไม่ลืมที่จะกำชับน้องชายให้บอกเพื่อนสนิทคนนั้นให้ถ่ายวีดีโอเก็บไว้ให้ตัวเองดูด้วย เจนชอบที่จะเห็นน้องชายแต่งตัวเป็นคาแรกเตอร์ต่างๆมาแต่ไหนแต่ไร และก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเมื่อเธอได้ช่วยสร่างสรรค์ผลงาน
" น้องๆครับ ..อีก 5 นาที จะเริ่มแล้วนะ เตรียมตัวๆ " เสียงสต๊าฟที่เดินมาประกาศที่ด้านหลังเวที ทำให้ชายหนุ่มในชุดนักเทนนิสสีขาวแถบแดงและน้ำเงินต้องเอ่ยขอวางหูจากพี่สาว
+++++++++++++++
เสียงพิธีกรบนเวทีดังขึ้น คนทั้งคู่ต่างก็พูดเจื้อยแจ้วถึงงานในวันนี้ เสียงกรี๊ดดังเมื่อถูกเอ่ยขอราวกับมาดูคอนเสิร์ตก็ไม่ปาน จุนเจือมองไปรอบๆตัวเอง หลายๆคนเองก็เครียดไม่ต่างกัน หลายคนเลยทีเดียวที่เตรียมเสื้อผ้าหน้าผมมาพร้อม แต่ก็ออกจะดูมากจนเกินไป ชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่าอาหาศแบบนี้คนที่แต่งตัวมาเต็มสตรีมขนาดนั้นจะเป็นลมกลางเวที หรือเต้นได้หรือเปล่า
สัญญาณของสต๊าฟบ่งบอกให้ผู้เข้าประกวดทุกคนขึ้นไปโชว์ตัวบนเวทีซึ่งไม่ได้กว้างมากพอที่จะแสดงโชว์ใหญ่ๆได้ ผู้ประกวดประมาณยี่สิบคน เนื่องจากได้ผ่านรอบแรกมาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว ซึ่งย้อมไปถึงเมื่อวานนี้จุนเจือได้แต่งคอสเพลย์เป็นตัวละครตัวเดิมแต่โชว์การเต้นประกอบเพลงอีกเพลงหนึ่ง ต่างจากวันนี้ที่เขาเตรียมมาอย่างดี ในรอบชิงชนะเลิศ .. ในตอนแรก พี่สาวของเขาจะตัดชุดสวยงามอลังการให้สวม แต่เขาขอคอสเป็นตัวละครที่ชอบ อย่าง ฟูจิ หนึ่งในทีมเซงาคุ แห่งการ์ตูนเรื่องปริ้นออฟเทนนิส .. และได้ซ้อมการแสดงจากละครเพลงจากการ์ตูนเรื่องนี้อย่างตั้งใจ
"เดี๋ยวพี่เจือจะออกมาแล้วนะ พี่บาส กล้องล่ะกล้อง...." เอกว่าพลางก็ตบลงบนไหล่คนรัก เสียดังปั้ก
ทำเอาบาสต้องนิ่วหน้าแลัวกุมไหล่ซ้าย เขาเริ่มจะบาดเจ็บแบบเดียวกับตัวละครที่สวมบทเป๊ะ (เทะสึกะบาดเจ็บที่ไหล่ซ้าย) ก่อนจะหยิบกล้องวีดีโอมาเซ็ทค่าต่างๆแล้วเปิดเครื่อง ก่อนจะจ่อภาพไปที่เวที
จุนเจือในชุดนักเทนนิส จะให้ดูว่าจืดสนิท ถ้าเทียบกับความอลังการของชุดก็คงจะใช่ แต่ถ้าบอกว่าเด่นที่สุดด้วยชุดสีขาวแถบน้ำเงินและแดงรับกับช่วงตัวสูงเพรียว กับทรงผมที่ลุงทุนตัด ทำสีผม เซ็ท ใส่คอนแทกส์เลนส์สีฟ้า แบบตัวการ์ตูน ก็คงไม่ผิดเช่นกัน
มือเรียวถือไม้เทนนิสในท่าทางเดียวกับตัวการ์ตูนที่สวมบท เขาดูโดดเด่นมากเวลาที่ยืนอยู่บนเวที แถมกองเชียร์เสียงแปดหลอดอย่างเบลล์และเพื่อนๆก็ช่วยเชียร์กันอย่างสนุกสนาน ทำเอาคนที่อยู่บนเวทีค่อยคลายกังวลได้บ้าง
ตรงกันข้ามกับคนที่ยืนดูอยู่ข้างล่างอย่างเอก เขาเพิ่งจะเคยมางานแบบนี้เป็นครั้งแรก และก็เพิ่งจะเคยเห็นจุนเจือออกไปแสดงท่าทางแบบนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน มันฏิเสธไม่ได้เลยว่า จุนเจือทำให้ตัวละครนั้นมีเสน่ห์มากขนาดไหน
ไฟบางอย่างเหมือนจะถูกจุดขึ้นในใจของเอก
....อยากเท่ไม่แพ้พี่เจือบ้าง..... การแสดงประกอบแสง สี เสียง ของผู้เข้าประกวดหลายคนช่างดูตื่ตาตื่นใจ แต่ก็มีหลายคนที่ไม่ได้แสดงออกมาอย่างเต็มที่ทั้งๆที่แต่งตัวออกมาขนาดนั้นแลว จุนเจือส่ายหน้าไปมาอย่างเสียดายก่อนจะหลับตาทำสมาธิเมือ่ใกล้ถึงคิวตนเอง
ท่าทางราวกับกำลังร่ายรำอยู่ท่ามกลางทะเลน้ำแข็งแห้งบนเวที แสดง สีเสียง กับเพลงแจ๊ซและเนื้อร้องภาษาญี่ปุ่นจากต้นฉบับที่จุนเจือทำรูปปากไม่ผิดจากเสียงที่ออกมาจากเครื่องเสียง ด้วยการจัดรำเบียบร่างกายของคนที่เรียนแจ๊ซแดนซ์และลัลเล่ต์มาตั้งแต่เด็กเพียงเพื่อเป็นเพื่อนกับพี่สาว ทำให้การเต้นประกอบเพลงเป็นไปอย่างพริ้วไหวไม่มีสะดุด ไม้แรคเก็ตสีขาวสะบัดโบกไปตามจังหวะเพลง นิ้วเรียวกดเปิดไฟที่ด้ามจับเรียกเสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือจนดังก้องไปทั่วงาน
+++++++++++++++
กว่าการแสดงของผู้เข้ารอบทั้งหมดจะเสร็จสิ้นก็กินเวลาไปถึงช่วงค่ำ ที่ด้านหลังเวที เริ่มตึงเครียดไม่น้อย หลายคนเริ่มเดินวนไปมา ผิดกับจุนเจือที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปตนเองโพสต์ท่าต่างๆแล้วกดส่งไปให้พี่สาว
ทำเอาผู้เข้าประกวดหลายคนต้องเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
" น้องๆครับ เตรียมขึ้นเวทีได้แล้วนะครับ จะประกาศผลแล้ว "
เสียงฮือฮาดังขึ้นไม่น้อยก่อนที่ทุกคนที่เข้าประกวดจะทยอยขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงปรบมือและความตื่นเต้ยของผู้ที่เข้ามาร่วมงาน รวมถึงจุนเจือเองก็เช่นกัน ..
ถึงแม้จะไม่แสดงออกทางสีหน้าอะไรออกไป แต่การประกวดคอสเพลย์ได้ถึงระดับประเทศแบบนี้แล้ว ถือว่าเป็นงานใหญ่ที่ไม่ต้องแข่งกับบาส..คนที่ถ่ายวีดีโออยู่ด้านหลังนั้น เป็นครั้งแรก
"พี่เจือๆ" เอกตะโกนเรียกชื่อรุ่นพี่ที่เขา...เริ่มจะปลื้มมากขึ้นอีกนิดพลางโบกมืออย่างลืมตัว ใครเห็นคงต้องคำที่คนหน้าตาคล้ายกันแต่งตัวเหมือนกันตะโกนเรียกกันอยู่แบบนั้น กลุ่มน้องเบลเองก็ให้กำลังใจอยู่ไม่ต่างกันซักเท่าไร
ท่าทางของคนรักที่นานๆจะเป็นแบบนี้ซักครั้งทำให้บาสหันกล้อมไปถ่ายเก็บเอาหว้ดูชั่วลูกชั่วหลานเลยทีเดียว ทำเอาจุนเจือที่กำลังเครียดๆต้องยิ้มกับท่าทางของเพื่อนที่ดูจะสนใจแฟนมากกว่าเพื่อนอย่างเขาเสียอีก
พิธีกรส่งสัญญาณให้กองเชียร์เงียบก่อนจะประกาศผลรางวัล
แน่นอนว่าผู้ชนะจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....จุนเจือ ..
ด้วยเหตุผลของคณะกรรมการที่ว่าการแสดงของเขาสะกดสายตากรรมการทั้งหมด
เหล่ากองเชียร์ส่งเสียงเฮกันให้ลั่น ทั้งเอกบาส เบลล์และกลุ่มเพื่อนต่างส่งเสียงร้องกันอย่างดีใจ
ราวัลใหญ่ในครั้งนี้ และภาระหนักอึ้ที่ตาามมาของผู้ชนะเลิศก็คือ เป็นตัวแทนไปประกวดต่อถึงประเทศต้นกำเนิดอย่างญี่ปุ่น ..แน่นอนว่านี่เป็นเป้าหมายของจุนเจือเองเช่นกัน ..
ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือให้กองเชียร์ด้านล่างเวทีอย่างมีความสุข
+++++++++++++++
“ วันนี้สนุกมากเลย ขอบใจมากนะเอก ที่ยอมตามใจพี่ ” ชายหนุ่มสวมแว่นตาปลอมๆในชุดวอร์มสีน้ำเงิน ขาว และแดงพูดขึ้นมาขณะที่เดินไปส่งเจ้าของร่างเพรียวที่สวมชุดเดียวกันที่หอพักอย่างที่เคยเป็นมา ตลอดสองปี
“ ก็ไม่ได้ตามใจอะไรซักหน่อย ที่จริงงานแบบนี้ก็สนุกดีนะ .. พี่จุนเจือก็เท่ห์มากเลย ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ ” เอกตอบพลางยิ้มให้คนรัก ก่อนจะหยุดแวะซื้อของที่เซเว่นอย่างที่มักจะทำเป็นประจำช่วงหลังมานี้
“ แวะไหม .. เริ่มจะหิวแล้วล่ะเนี่ย” นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านสะดวกซื้อเจ้าประจำ
“ โห..เพิ่งกินเนื้อย่างมาเมื่อกี้เองนะ ” หนุ่มรุ่นพี่ท้วงอย่างแปลกใจ ช่วงหลังมานี้เอกแวะซื้อของกินจากเซเว่นแทบจะทุกวันเลยทีเดียว
“ แวะซื้อกาแฟก่อนซี่ .. เดี๋ยวคืนนี้ต้องอ่านหนังสืออีก ” ว่าแล้วก็เดินนำเข้าไปก่อน ไม่ฟังเสียงของคนรักอีกตามเคย
“ ขยันตลอดเลย ยังไม่ใกล้สอบซักหน่อย ... ” บาสบ่นอุบ ก่อนจะเดินไปเดินมาในร้านสะดวกซื้อที่เปิดแอร์เสียเย็นฉ่ำ จนกระทั่งเอกกดกาแฟเย็นสูตรของร้านใส่แก้วขนาดกลาง แล้วเอามาวางที่เคาท์เตอร์ หนุ่มร่างสูงจึงหยิบเอากล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆสีชมพูเอามาวางคู่กันทันที ได้ผล ดวงตากลมโตนั่นหันมาถลึงตาใส่คนรักทันที ตามมาด้วยมือเรียวเล็กแต่แรงมหาศาลฟาดเข้าให้ที่ไหล่ซ้าย
“ พี่บาส!! ”
“ โอยยยย เจ็บอ่า...น้องครับ คิดเงินรวมกันเลยๆ ” ถึงจะคลำไหล่ตัวเองป้อยๆ แต่ก็รีบหันไปบอกพนักงานกะดึกของร้านที่ได้แต่ยิ้มกับคนคู่นี้ เธอชินกับพวกเขาแล้วล่ะ ที่ต้องมาด้วยกันตลอด โดยที่คนตัวเล็กกว่าก็ช่างโวยวายและออกฤทธิ์ออกเดชกับคนที่โดนตีได้ตลอด แต่ถึงแบบนั้นทั้งคู่ก็ดูมีความสุขดี หญิงสาวมองตามลูกค้าประจำของทางร้าน คนที่ติดดื่มกาแฟเย็นแทบจะทุกคืน คนที่เดินออกจากร้านไปบ่นไป โดยที่คนตัวโตกว่าเดินถือของให้ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
+++++++++++++++
แก้วกระดาษขนาดกลางที่เต็มไปด้วยกาแฟเย็นถูกวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่นแทบทุกคืน และที่ข้างๆกันนั้น กล่องสีชมพูก็ถูกแกะออกอย่างเรียบร้อย ส่วนเจ้าของห้องก็กำลังซบใบหน้าเหนื่อยอ่อนกับอกแกร่งของคนรัก ริมฝีปากบางหอบหายใจเบาๆ
“ พี่บาส..จะไปฝึกงานเมื่อไหร่น่ะ? ” มือเรียวกอดคนที่เขานอนอยู่บนตัวให้แน่นขึ้น เป็นอย่างนี้ทุกที กาแฟเซเว่นไม่ได้ช่วยอะไรเลย อีกฝ่ายทำให้เขาเหนื่อยจนตาจะปิดอยู่แล้ว..วันนี้ก็คงไม่ได้อ่านหนังสืออีกตามเคย
“ อืมม์...เดือนหน้าอะ .. ถามทำไมเหรอ? ” ชายหนุ่มตอบกลับมา พลางกระชับอ้อมกอดตัวเองให้แน่นขึ้นพลางยิ้ม เขาก้มลงมองดูคนในอ้อมกอด คนตัวเล็กมือหนัก ที่ทำให้เขาเจ็บตัวได้ตลอดคนนี้ ในเวลาแบบนี้ช่างน่ารักเสียจริงๆ
“ ไม่มีอะไรหรอก ..
พี่น่ะ ต้องตั้งใจทำงานนะ แล้วก็ห้ามโหลดการ์ตูนในเวลางานด้วย ” เอกพึมพำไปอย่างนั้นเองก่อนจะเงียบ ลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอกกว้างนั้นสม่ำเสมอ เอกหลับไปแล้วสินะ
ริมฝีปากได้รูปยิ้มกับคำพูดเป็นห่วงเป็นใยของคนรักก่อนจะจูบที่หน้าผากชื้นเหงื่อนั้นอย่างแสนรัก บาสจัดท่าให้คนรักของตนนอนดีๆ ก่อนจะแล้วจึงลุกขึ้นไปปิดสวิชต์ไฟ ข้างปฏิทินแขวน ที่ถูกปากกาสีแดงเขียนถึงกำหนดการ
”ไปเที่ยวเชียงใหม่”ของเขากับเอกในอีกไม่ช้านี้ บาสยิ้มให้กับข้อความนั้น ก่อนจะปิดไฟจนเหลือเพียงแสงจากไฟด้านนอกห้อง เขาเห็นร่างเล็กที่หลับสนิทท่ามกลางความมืดนั้น อดย้อนนึกถึงครั้งแรกที่เขาให้เอกนอนในกิจกรรมเชียร์ตอนปีหนึ่งไม่ได้ ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายอย่างแสนรักแล้วจึงเดินอ้อมขึ้นไปนอนเคียงข้างกัน เช่นทุกคืนที่ผ่านมา
ไม่รู้ว่าเขาจะหวังมากไปหรือเปล่าที่เขาอยากจะมีเจ้าหญิงนิทราคนนี้อยู่ในอ้อมกอดตลอดไป
..รักนะครับ เจ้าหญิงของพี่..
-fin-
+++++++++++++++++
talk : ก็จบไปแล้วนะคะ สำหรับเรื่องที่ 4 .. เอาล่ะค่ะ หลังจากที่เห็นมาดบ้าๆบอๆ และมาดหื่นๆ ของพี่บาสมาทั้งเรื่อง..ตอนจบ ไรเตอร์ขออวยพี่บาสอีกซักนิดนะคะ .. รูปจากด้านบนนี้มาจาก ภาพยนต์เรื่องล่าสุดที่สาววายทั้งโลก(??)รอคอย(ดีวีดี)ค่ะ Takumikun series -Pure- .. อย่างว่าล่ะ หนุ่มแว่นนี่ สุดยอดจริงๆค่า~~ ไว้เจอกันเรื่องหน้านะคะ เรื่องสุดท้ายของ series นี้แล้ว (ยังไม่รวมภาคพิเศษที่เปิดให้โหวดกันตอนนี้นะคะ!) กับเรื่องนี้ค่ะ
หอมกลิ่นกาแฟ Series >> 5th Story : หอมกลิ่นน้องเมีย~ผิดไหม..ถ้าใจจะรัก~
แล้้วก็ขอฝากไว้เช่นเดิมค่ะ .. ย้ำอีกครั้ง นับคะแนนโหวดถึงวันที่โพสต์ตอนจบของเรื่องที่ 5 นี้นะคะ
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1038433 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก