ท่าทางที่อีกฝ่ายทำนั้นยิ่งเหมือนต้องการจะยั่วให้เขาเป็นบ้า ทินกฤตปลดเสื้อเชิ๊ตกับกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานทั้งร่างก็เปลือยเปล่า ร่างสูงเดินตามอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
" ไหนว่า..จะรอไง "จุนเจือเลิกคิ้วอย่างแปลกใจที่พี่เขยตามเข้ามาในห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า
"ก็ใครล่ะทำพี่เป็นแบบนี้...." ร่างสูงก้าวเข้าไปยืนในโซนเปียกของห้องน้ำด้วยกันกับจุนเจือ มือข้างหนึ่งจับข้อมือของเด็กหนุ่มชิดติดกับผนังเย็นเยียบ ดวงตาคมสบตาของอีกฝ่าย รอยยิ้มที่มุมปากนั้นเหมือนพึงใจเมื่ออิงกายพิงไออุ่นจากร่างของเด็กหนุ่ม
" หาว่าผมยั่วพี่เหรอ? " ใบหน้าสวยมุ่ยอย่างไม่พอใจนักร่างบางพยายามดิ้นออกจากอีกฝ่าย มือแกร่งของทินกฤตกอดแผ่นหลังของจุนเจือเอาไว้แน่น ป้องกันไม่ให้ดิ้นหนีไปไหน
" ปล่อยนะ " จุนเจือร้องเบาๆ พลางดิ้น เขาไม่พอใจอีกฝ่าย...ยอมรับเลยว่าแค่เรื่องโค้กก็เท่านั้น..แต่พาลทำให้ไม่พอใจไปยังเรื่องอื่นๆด้วยนั่นแหละ
"ไม่ปล่อย..." ทินกฤตกระซิบติดหูของอีกฝ่าย "บอกมาก่อนว่าโกรธอะไร...แล้วถึงจะปล่อย ให้อาบน้ำ...ไม่งั้นก็อยู่กับแบบนี้" ร่างสูงว่าสอดขาแทรกเข้าระหว่างขาของอีกฝ่าย ขยับเพียงนิดหน่อยก็สัมผัสยั่วเย้าได้มากเสียจนได้ยินเสียงเด็กหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก
" ........ไม่ได้โกรธ..ปล่อยนะ จะอาบน้ำ " ไอร้อนจากกายอีกฝ่ายที่ด้านหลังทำให้เด็กหนุ่มกระตุกกายอย่างตกใจ แต่ก็ยังปากแข็ง ความไม่พอใจในอกมันยังไม่จางไปไหน
"หรือโกรธที่พี่โทรไปโกหกเจน" ทินกฤตกระซิบเสียงเบา ริมฝีปากได้รูปจูบลงบนผิวไหล่ขาวเนียนของเด็กหนุ่ม อีกมือหนึ่งสอดสัมผัสหยอกที่ยอดอก
" อ๊ะ..มะ..ไม่ใช่! "เสียงร้องห้ามกลายเป็นอุทานเมื่ออีกฝ่ายสัมผัสผิวกายยังจุดที่กระตุ้นเร้าเขาได้เป็นอย่างดี ทินกฤตไม่ยอมปล่อยให้เขาได้ขยับดิ้นไปไหน ริมฝีปากบางเม้มแน่น หอบหายใจถี่ด้วยอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นมาได้ง่ายๆ
"พี่รู้ว่าเราก็คงไม่ชอบที่พี่ทำแบบนี้กับเจน แต่ ทนหน่อยนะพี่เองก็กำลังอดทนเหมือนกัน ถ้าพี่หย่า..." ชายหนุ่มยังคงจูบผิวอีกฝ่ายไปเรื่อย สองมือก็เฟ้นลงบนเนื้อของเด็กหนุ่มยิ่งเรียกเสียงจากร่างบางนั้นได้มาก
" ถ้า..หย่า..พี่จะ..อยู่กับผม..ใช่ไหม?..อ๊า " เสียงหอบหายใจ ปนเสียงร้องเบาๆในคอ จุนเจือถามออกไป เขาไม่รู้เลยว่าอนาคตของพวกเขาทั้งคู่จะเป็นอย่างไร ไม่รู้สักอย่างว่าอะไรที่เป็นเรื่องจริง ยกเว้นความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่มคนนี้ มันเร่าร้อน จนเปลี่ยนให้เขาเป็นอีกคนได้เลยทีเดียว
สองมือแกร่งจับให้เด็กหนุ่มหันหน้ามาหาเขา ประคองใบหน้าสวยนั้นเอาไว้ ก่อนจะประทับจูบเร่าร้อนลงบนริมฝีปากบางของเด็กหนุ่ม
"ไม่มีวันไหนที่พี่ไม่อยากอยู่กับเจือ...อยากจะรักเจือแบบนี้จนตัวสั่น...อยากจะเปิดเผยให้ใครต่อใครให้รู้ให้หมด เป็นแบบนี้มันทรมาน แต่พี่ก็อดทนมาตลอด พยายามมาตลอดที่จะปิด แต่พอเป็นเรื่องของเราแล้ว พี่ไม่อยากจะปิด พี่ทนปิดไม่ได้แล้ว..." ดวงตาคมสบตาของจุนเจืออีกครั้งก่อนจะเม้มเบาๆ ที่ริมฝีปากล่างของเด็กหนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง
" แต่..เราจะทำได้เหรอ? "คนช่างถามในเวลานี้ ขยับริมฝีปากถามอีกฝ่ายเมื่อละริมฝีปากออกมา ใบหน้าสวยแดงก่ำ สายตานั้นเว้าวอนอยู่ในที แขนเรียวทั้งสองยกขึ้นโอบรอบคอของอีกฝ่าย ผิวกายร้อนนั้นช่างแตกต่างจากสัมผัสเย็นเยียบของพื้นกระเบื้องในห้องน้ำนี้
"..............."คำถามของอีกฝ่ายทำให้ทินกฤตรู้สึกเจ็บ เขาไม่เคยรู้สึกไม่มั่นใจในการกระทำของตัวเองแบบนี้มาก่อนในชีวิต ดวงตาคมเสมองไปอีกทาง เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบออกมาเบาๆ
"พี่...ก็ไม่รู้เหมือนกัน" ก่อนจะหันไปเปิดน้ำฝักบัว ปรับอุณหภูมิให้อุ่นพอดี
"อาบน้ำกันดีกว่า..." ว่าพลางรีบเปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนบรรยากาศมาโดยกับฉีดนำใส่อีกฝ่ายเสียจนเด็กหนุ่มร้องโวยวาย
" มันเย็นนะ! " เด็กหนุ่มทำหน้ามุ่ยก่อนจะแย่งเอาฝักบัวมาฉีดใส่อีกฝ่ายบ้าง
"อะไร ก็ปรับน้ำอุ่นแล้วนะ...หรืออยากให้พี่ทำให้ร้อนกว่านี้ "ทินกฤตว่าพลางปรับอุณหภูมิน้ำขึ้นอีกหน่อย อีกมือก็หยิบสบู่มาถูไล้ทั่วร่างให้อีกฝ่าย
จุนเจือเองก็เช่นกัน เขาแบมือขอสบู่จากคนรักมาก่อนจะถูกับมือให้เกิดฟองแล้วค่อยทำความสะอาดให้
"เอ๊ะ...วันนี้มาแปลกนะ ช่วยพี่อาบน้ำด้วย" ทินกฤตหัวเราะออกมาเบาๆ กับสัมผัสลื่นจากมือของจุนเจือ
" ไม่ทำแล้วก็ได้นะ "ใบหน้าสวยสบตาอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มให้ เพราะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้บ่อยๆ เขาจึงอยากทำอะไรเล็กน้อยให้ทินกฤตบ้าง
"แหย่นิดก็งอน...ยังกับแมว เดาอารมณ์ไม่ถูกเลยนะเรา...อาบให้พี่หน่อยนะครับ" ทินกฤตทาบมือลงบนมือของเด็กหนุ่มเป็นการยืนยันในคำพูดนั้น
คำพูดจาออดอ้อนของชายหนุ่มทำให้ร่างบางยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มือเรียวค่อยๆลูบไล้ร่างแกร่งของคนรักด้วยสบู่แล้วล้างออกอย่างเบามือ จนกระทั่งทั้งคู่อาบน้ำเสร็จ ทินกฤตก็หยิบผ้าเช็ดตัวเช็ดผมและผิวกายขาวที่เป็นสีชมพูจางๆเพราะความร้อนของน้ำ ส่วนเด็กหนุ่มเองก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้คนรักเช่นกัน ทินกฤตยิ้มก่อนจะจูบอีกฝ่ายเบาๆเป็นการขอบคุณแล้วถอนริมฝีปากออกมา ตาสบตาก่อนจะจับข้อมือเล็กกว่านั้นเพื่อพาออกไปจากห้องน้ำ
++++++++++++++++
"นั่งนี่มา..." ทินกฤตพาเด็กหนุ่มมานั่งที่ปลายเตียง ส่วนตัวเองก็นั่งลงตรงพื้นตรงหน้าของอีกฝ่าย ดวงตาของชายหนุ่มสูงวัยกว่านั้นพิศมองใบหน้าสวยของเด็กหนุ่มนิ่งโดยที่ไม่ได้พูดอะไร มือแกร่งจับที่ข้อเท้าของเด็กหนุ่มลากปลายนิ้วกับน่องไล้ขึ้นเรื่อยไปจนจรดกับชายผ้าขนหนู
จุนเจือได้แต่สบตาอีกฝ่ายนิ่ง สายตาที่มองมานั้นทำให้เขาต้องหน้าแดง มันเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
"เมื่อตอนเย็น เห็นเจือเป็นห่วงพี่....พี่ดีใจนะเนี่ย" ทินกฤตยิ้มพลางขยับจูบที่ต้นขาด้านในจุดที่ผ้านขนหนูที่เด็กหนุ่มใช้พันกายเอาไว้ได้เปิดโอกาสได้สัมผัสกับผิวเนียน
"งั้นคืนนี้ เจือก็จะดูแลพี่ได้ใช่ไหม" เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบา ก่อนร่างสูงจะยืดตัวลุกขึ้นยืนสองแขนช่วยโอบให้จุนเจือเอนลงนอนกับเตียงใหญ่
ริมฝีปากร้อนของทินกฤตประทับจูบลงบนริมฝีปากของเด็กหนุ่ม ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าชิมความหวานจากริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อน ร่างแกร่งขยับขึ้นทาบทับร่างบางสองมือนั้นลูบไล้ไปทั่วร่างของจุนเจืออย่างหลงใหล
ริมฝีปากบางสนองรสจูบนั้นอย่างเร่าร้อน มือเรียวเองก็ลูบไล้ร่างแกร่งนั้นอย่างหลงใหลไม่แพ้กัน ลากผ่านแผ่นอก หน้าท้องที่เป็นลอนกล้าม ก่อนจะคลายปมผ้าขนหนูที่เอวของคนที่ทาบทับ
เด็กหนุ่มทำสิ่งที่ทินกฤตคาดไม่ถึงด้วยการไล้มือไปกับความอุ่นร้อนของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
"อ่ะ....เจือ..."ทินกฤตตกใจไม่น้อยกับการกระทำของอีกฝ่าย "ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องฝืนก็ได้..." เพราะรู้ว่าจุนเจือเพิ่งจะรู้ตัวว่าชอบผู้ขายก็เมื่อไม่นานมานี้ อยู่ๆจะให้มาทำอะไรแบบนี้ก็เกรงใจอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย
เด็กหนุ่มมองหน้าอีกฝ่าย มือเรียวขยับรูดไปมาอย่างขัดเขิน แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างเต็มใจ
"อืม...." ทินกฤตจับไหล่ของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น ใบหน้าแบบคนมีเชื้อจีนนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะอุณหภูมิในร่างกายที่เพิ่มสูง ชายหนุ่มขยับเข้าหาสัมผัสจากมือเรียวนั้นในขณะที่มืออีกข้างก็เลื่อนลงต่ำดึงผ้าขนหนูที่พันกายของอีกฝ่ายอยู่ไปให้พ้นทางแล้วสัมผัสตอบแทนจุนเจือไปเช่นกัน
" อ๊ะ..อื้อ " ร่างบางขยับสะโพกเข้าหาอีกฝ่าย สัมผัสเร่งเร้านั้น เขาพยายามเลียนแบบมือของอีกฝ่าย จนสิ่งที่อยู่ในมือขยับขยายมากยิ่งขึ้นใบหน้าสวยแดงจัดกับสิ่งที่เห็นและสัมผัสได้
"เป็นอะไร..." เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์กระซิบแผ่วผ่านที่ข้างหู มือแกร่งยังไม่หยุดเร่งเร้า ร่างสูงถามพลางใช้ลิ้นเลียซับเหงื่อที่ซึมออกมาจากที่ข้างแก้มของจุนเจือ เมื่ออิงหน้าชิดกันเช่นนี้แล้วเสียงครางเครือจากร่างบางยิ่งเร้าอารมณ์เหลือเกิน
ร่างบางไม่ตอบคำถามนั้น มือของทินกฤตเร่งเร้าจนเขาแทบจะทันไม่ไหว ริมฝีปากบางขยับขึ้นจูบอีกฝ่าย แล้วกระซิบร้องขออย่างอับอาย
" ผม..ไม่ไหว..แล้ว อ๊ะ "เขาปล่อยมืออีกจากความร้อนรุ่มแล้วกอดคออีกฝ่าย พลางหยัดตัวรับสัมผัสจากมือร้อน
"ปล่อยซะ...ร้องออกมาให้พี่ได้ยินด้วย" ทินกฤตกระซิบข้างหู มือแกร่งขยับช่วยเร่งเร้าอีกฝ่ายมากขึ้น
" ตะ..แต่..ไม่..อ๊ะ..อ๊า! " ทั้งๆที่อับอายเกินกว่าจะทำตามที่อีกฝ่ายต้องการแต่สุดท้ายแล้ว จุนเจือเองก็ไม่อาจทนกับความอัดอั้นไหว ร่างบางกรีดร้องก่อนจะกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนมือของคนรัก และหน้าท้องแกร่งนั้น เสียงน่าอับอายทำให้เขาต้องซุกหน้าลงกับบ่ากว้าง พลางหอบหายใจแรง ทั้งๆที่อยู่กันแค่สองคน แต่ก็ยังไม่ชินนักกับสิ่งที่เกิดขึ้นแบบนี้
"อายพี่เหรอ" ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ ค่อยๆปล่อยมือออกจากความต้องการของเด็กหนุ่ม น้ำสีขาวขุ่นเปรอะมือเต็มไปหมด แต่กระนั้นมือแกร่งก็ยังไม่ละไปไหนไกล ทินกฤตใช้มือข้างที่ว่างอีกข้างเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดมือและร่างของเด็กหนุ่ม ดวงตาคมมองใบหน้าที่เหนื่อยอ่อนเหมือนกำลังจะไร้สติของเด็กหนุ่มแล้วก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
"ยั่วแต่ก็อาย ยังไงกันนะเรา"
" ก็มัน.. "ใบหน้าสวยแดงจัด จะเถียงก็ไม่รู้จะเถียงอย่างไร ได้แต่ก้มหน้าซุกหน้ากับไหล่แกร่งเช่นเดิม
"แต่ก็น่ารักนะครับ..."ทินกฤตไม่วายโปรยคำหวานพลางระดมจูบข้างแก้มเด็กหนุ่มซ้ายทีขวาที ก่อนลากริมฝีปากเรื่อยลงมากับช่วงคอขาว มือข้างหนึ่งแตะเข้ากับความต้องการของอีกฝ่ายอีกครั้ง เรียกเสียงครางหวานหูได้ไม่ยาก ริมฝีปาจูบเม้มกับยอดอก ก่อนจะค่อยๆยกช่วงขาเพรียวขึ้นพาดบ่าเปิดทางให้มือข้างนั้นไล่เรื่อยลงมาสัมผัสยั่วเย้ากับปากทางด้านล่าง
ริมฝีปากที่ดูดเม้มกับยอดอกจนแข็งขืน ปลายลิ้นที่ละเลียดอย่างร้อนแรงสลับกัน ทำให้ต้องกระตุกร่างอีกครั้ง สะโพกยกขึ้นรับปลายนิ้วนั้นโดยไม่ตั้งใจ จุนเจือครางเครืออกมาเป็นชื่อของผู้เร่งเร้าอย่างเต็มไปด้วยความต้องการ มือข้างหนึ่งจิกกับที่นอนนุ่ม ส่วนมืออีกข้างก็จิกกับแผ่นหลังของของชายหนุ่ม
ทินกฤตเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกเร่าร้อน ร่างสูดหอบหายใจแรงเขาทนกัดริมฝีปากอยู่หลายครั้งเมื่อเด็กหนุ่มจิกเล็บลงบนหลัง
"เจือ...ทนหน่อยนะ..." ชายหนุ่มว่าพลางค่อยดันปลายนิ้วเข้าไปเบื้องล่าง สัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายจากภายใน
" อ๊ะ.. "ร่างบางเกร็งแน่น ถึงจะทำแบบนี้กับทินกฤตมาหลายครั้งก็ยังไม่คุ้นชินเสียที ช่องทางแคบร้อนรัดรึงกับปลายนิ้ว คิ้วเรียวขมวดพลางส่ายหน้าไปมา
"อื้ม..เจือ...อย่าเกร็งซี่..." ทินกฤตลดช่วงขาเพรียวของอีกฝ่ายลง อีกมือก็โอบร่างบางขึ้นมาหาเปลี่ยนให้อีกฝ่ายนั่งทั้งๆที่ปลายนิ้วของตัวเองยังอยู่ในร่างของเด็กหนุ่ม ริมฝีปากจูบซับเบาๆที่หางตา ริมฝีปากกระซิบคำหวานปลอบเช่นเดียวกับมือที่ไล้เบาๆที่กลางหลัง ปลายนิ้วขยับเพื่อให้อีกฝ่ายชินแผ่วเบา ก่อนเร่งจังหวะแรงขึ้น
ท่าทางที่ถูกจับให้นั่งช่วยลดความเจ็บได้อย่างประหลาด ปลายนิ้วขยับเข้าออกนั้น สัมผัสกับจุดรับความรู้สึกได้มากขึ้นๆ ริมฝีปากบางเม้มแน่น สะโพกบางขยับขึ้นลงตามแรงเร่งเร้า ใบหน้าแดงจัดด้วยอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น เห็นได้ไม่ยากจากความต้องการเบื้องหน้าที่ตื่นขึ้นอีกครั้ง
ทินกฤตค่อยๆถอนปลายนิ้วออกจากร่างของอีกฝ่าย สองมือเปลี่ยนกลับมาไล้กับแผ่นอกบาง ร่างสูงก้มลงจูบเม้มอีกครั้งกับยอดอกสองข้างรู้ดีว่าเมื่อละริมฝีปากออกคงทิ้งรอยช้ำเป็นจ้ำไว้บนยอดอกนั้นเป็นแน่ ชายสูงวัยกว่าจับเอวของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆยกร่างบางขึ้นเล็กน้อย เพื่อจรดความต้องการของตัวเองเข้ากับเบื้องล่างก่อนค่อยกดร่างเล็กลงเบาๆ แต่กลับชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มที่ดูเหมือนกำลังมึนเมา
"เจือ...มีถุงยางไหม..."
จุนเจือตาปรือมองอีกฝ่ายด้วยความมัวเมา ใบหน้าสวยเอียงเล็กน้อยเหมือนกำลังใช้ความคิดก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แล้วขยับตัวไปทางลิ้นชักที่หัวเตียง เปิดลิ้นชักแล้วยื่นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ
ทินกฤตรับมาฉีกซองเล็กๆนั้นเพื่อใส่ถุงยางให้กับตัวเอง ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อต้องสัมผัสความต้องการของตัวเองแต่กระนั้นก็ยังอดทนเอาไว้ มือแกร่งยื่นออกไปหาเด็กหนุ่ม
"มาสิ..." ว่าพลางตัวเองค่อยขยับไปทางหัวเตียงพิงร่างกายช่วงบนเอาไว้กับหัวเตียง รอให้อีกฝ่ายเข้ามาหา
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจกับคำพูดของชายหนุ่ม แต่ถึงอย่างนั้นก็ขยับตัวไปนั่งคร่อมตักของทินกฤตอีกครั้ง
"นั่นล่ะเด็กดี..." ทินกฤตยิ้มก่อนจับเอวบางกดลงกับความต้องการของตัวเองเบาๆ
" อ๊ะ..พี่เทียน " ท่าทางที่ไม่คุ้นเคยทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ พลางเกร็งสะโพก ไม่กล้ารับกายของคนรักเข้ามาในท่าทางแบบนี้
"ชู่ว์...ไม่เป็นไรนะ...อย่างเกร็ง เหมือนทุกที แบบนี้" ถึงจะพูดเหมือนตัวเองจะสาธิตเสียเอง ทินกฤตกลับจ้องตาของอีกฝ่ายนิ่งเหมือนกับจะใช้ดวงตาที่เป็นประกายนั้นสะกดให้อีกฝ่ายทำคามความต้องการ
จุนเจือสูดลมหายใจลึก พยายามผ่อนคลายให้มากที่สุด ร่างบางค่อยๆกดสะโพกลงช้าๆ จนกระทั่งรับร่างของชายหนุ่มเอาไว้ได้ทั้งหมด
เสียงทินกฤตครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่ออีกฝ่ายรับเขาเข้าไป ความร้อน คับแน่น ทุกอย่างกำลังพยายามจะทำให้เขาเป็นบ้า ร่างสูงกดสะโพกบางของเด็กหนุ่มเอาไว้เช่นนั้นก่อนขยับร่างตัวเองรุนแรง
เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างตกใจ กับความรุนแรงนั้นแต่เขาก็รู้ว่าทินกฤตทรมาณขนาดไหน ที่ช่วยปรนเปรอให้ตัวเขาโดยที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยความต้องการใดๆออกมาตั้งแต่เมื่อช่วงเย็น ดังนั้นหากการทำเพียงแค่นี้จะช่วยให้คนรักมีความสุขได้เขาก็สมควรจะทำไม่ใช่หรือ เด็กหนุ่มขยับร่างรับอีกฝ่าย ริมฝีปากบางกัดแน่นอย่างเจ็บปวดแต่ถึงกระนั้นก็ยังรู้สึกได้ถึงความสุขที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นทุกครั้งที่ขยับกาย ในที่สุดความเจ็บและความเสียวซ่านก็ทำให้ตัวเขาเองไม่อาจทนไหว กรีดร้อง ครวญคราง แต่ก็ขยับสะโพกตามแรงกระแทกอย่างรุนแรง
ทินกฤตเองก็ขยับไล้ความต้องการของอีกฝ่ายเช่นกัน ยิ่งช่วยส่งความรู้สึกร้อนรุ่มนั้นให้มีมากขึ้นไปอีก ส่วนตัวเขาเองก็ขยับกายรุนแรงด้วยไม่อาจทนเอาไว้ได้อีกต่อไปความเสียวซ่านที่ทำให้เลือดสูบฉีดนั้นมีมากเกินไป ชายหนุ่มโอบร่างของจุนเจือเข้าหาตัวเองก่อนขยับรุนแรงเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยความต้องการออกไป พร้อมกับครวญครางเรียกชื่อของเด็กหนุ่มประหนึ่งเกือบจะสิ้นสติ ริมฝีปากยังจูบซับเหงื่อจากข้างแก้มเนียน
และเขาเองก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่ปลดปล่อยออกมาในมือของเขาเช่นกัน จุนเจือนั้นเหมือนจะใช้เสียงกรีดร้องออกมาจนหมด เขาได้ยินเพียงแค่เสียงหอบหายใจของอีกฝ่ายดังเป็นจังหวะ และแรงสั่นสะเทือนจากแผ่นอกที่แนบชิดลงมาอย่างอ่อนแรงเท่านั้น
ทินกฤตยังคงโอบกอดร่างบางนั้นเอาไว้อีกระยะหนึ่งเมื่อถอนตัวเองออกมา มือแกร่งคว้ากระดาษทิชชู่จากหัวเตียงมาเช็ดทำความสะอาดให้จุนเจือ ท่าทางเหนื่อยอ่อนของเด็กหนุ่มนั้นก็ไม่ได้ต่างจากตัวเขาเองซักเท่าไร ชายหนุ่มค่อยดันให้จุนเจือนอนลงกับเตียง สองมือยกปาดเหงื่อที่เกาะพราวออกจากหน้าผากมน เส้นผมสีน้ำตาลแดงนั้นชื้นเหงื่อ ชายหนุ่มเสยเส้นผมที่ตกลงปรกข้างแก้มของเด็กหนุ่มขึ้น
" พี่เทียน..อื้อ.. "มือเรียวจับข้อมือที่ไล้กับเส้นผมเขาอย่างอ่อนโยน ดวงตาคู่สวยหรี่ปรืออย่างเหนื่อยอ่อน
"เพลียก็นอนซะ..." ทินกฤตกระซิบเสียงแผ่วก่อนประทับจูบลงบนหน้าผากมนนั้น
" พี่..จะไปแล้วเหรอ? " น้ำเสียงที่แฝงด้วยความเศร้า อดนึกถึงสิ่งที่ทินกฤตพูดกับพี่สาวเขาไม่ได้ กลับดึกนั้นก็แปลว่าอย่างไรเสียทินกฤตก็ต้องกลับไปนอนที่บ้านอยู่ดี
"ยังหรอก...เพิ่งจะ...ห้าทุ่มกว่าๆเอง..." ชายหนุ่มว่าพลางหันไปมองนาฬิกาตั้งโต๊ะของจุนเจือ
"พี่จะอยู่ที่นี่ล่ะ อีกซักพักค่อยกลับ" ว่าพลางกระชับเอาร่างบางเข้ามาแนบอก เขาเองก็ไม่อยากจะไปถ้าเขานอนค้างที่นี่เสีย เจนสุดาก็คงจะไม่สงสัยอะไร เขาคงจะหาคำโกหกมาเป่าใส่หูเจนสุดาไปอีกก็ได้ หญิงสาวก็คงจะไม่คิดหรอกว่าเขาจะมานอนค้างคืนอยู่กับจุนเจือ แต่ในตอนนี้เขาเหนื่อย...ล้า...มาเกินพอแล้วกับการคิดหาคำโกหกมาปั้นส่งให้ใครต่อใคร
เด็กหนุ่มกอดทินกฤตเอาไว้เสียแน่น ..เขาไม่อยากให้คนรักกลับไปเลย มันเจ็บปวดนักกับการที่ต้องอยู่เพียงลำพังแบบนี้ ทั้งสองคนกระกองกอดกันไว้แบบนั้นจนหลับไปทั้งๆที่ในใจเต็มไปด้วยความกังวลที่ไม่อาจจะลบให้หายไปได้
++++++++++++++++
จนกระทั่งใกล้เวลาจะตีสาม เสียงโทรศัพท์มือถือของทินกฤตร้องดังขึ้น ร่างสูงสะดุ้งลืมตาโพลงขึ้นมาท่ามกลางความมืด และยังมีจุนเจืออยู่ในอ้อมแขน เด็กหนุ่มยังคงหลับ เมื่อมองจากมุมเหนือกว่าเล็กน้อยนั้นทำให้เห็นขนตาเรียงเป็นแพสวย ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยสูดลมหายใจเข้าออกเบาๆ ชวนให้นึกอยากจะประทับจูบลงไปอีกครั้ง แต่เด็กหนุ่มคงจะต้องตื่นเป็นแน่ ทินกฤตจึงได้แต่นึกเสียดายเมื่อค่อยๆลุกออกมาเหมือนไม่อยากจะปลุกให้อีกฝ่ายตื่น
ร่างสูงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม มือแกร่งค่อยกลัดกระดุมเสื้อทีละเม็ดทีละเม็ด เหมือนกำลังนับถอยหลังกลับสู่ความเป็นจริง
....ถ้าเจือเป็นคนอื่น ที่ไม่ใช่น้องชายของเจน...
....คงไม่รู้สึกผิดขนาดนี้...
....เพราะเจนก็เหมือนเพื่อน...เหมือนน้องสาว...แต่งตัวเสร็จทินกฤตเดินไปที่หน้าประตู หันไปมองร่างที่ยังหลับนิ่ง ริมฝีปากคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยกับภาพที่ได้เห็น ร่างสูงเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้ปิดประตูห้องนอนของเด็กหนุ่ม เขาเพียงเปิดแง้มไว้เล็กน้อยเท่านั้น
" พี่เทียน.. "
เสียงเรียกจากภายในห้องนอนทำให้ชายหนุ่มร่างสูงหยุดแล้วหันมาตามเสียงนั้น จุนเจือรู้สึกตัวตั้งแต่ที่ชายหนุ่มลุกจากเตียงไปแล้ว เขาเองก็ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งคนรักจะไปโดยไม่ลานั่นแหละถึงได้เรียกเอาไว้
"อ่ะ...เจือ...พี่ทำให้ตื่นเหรอ" ทินกฤตหันมายิ้ม
ร่างบางค่อยๆลุกจากเตียง มือเรียวคว้าผ้าขนหนูจากพื้นได้ก็นำมาพันกายเบื้องล่างแล้วค่อยๆเดินตามคนรักออกมา
" พี่จะกลับแล้วเหรอ? "เสียงนั้นสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
"ครับ...ต้องกลับแล้ว บอกเจนไว้...เราก็รีบๆนอนซะละ พรุ่งนี้มีงานแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ โทรมาบอกพี่ได้ พี่จะบอกศักดิ์ชัยให้" ชายหนุ่มยิ้มให้กับอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มที่คงไม่เคยมีใครได้เห็น แม้แต่พศวัตเองก็ตามที
" ต้องไปสิ..ถ้าผมไม่ไปบริษัทแล้วจะเจอพี่ได้ยังไงล่ะ "มือเรียวจับมือแกร่งนั่นเอาไว้ แล้วยิ้มให้แม้จะเป็นรอยยิ้มเศร้าในแบบที่ตัวเองก็คิดไม่ถึงก็ตาม
" ขับรถกลับดีๆนะครับ..ถ้าถึงบ้านแล้ว BB มาด้วยนะ..ผมเป็นห่วงพี่นะ "
"ครับ...ไม่ได้เมาแล้วขับซักหน่อย..เอ...แต่เมารักเนี่ยเขานับกันไหมนะ" เห็นอีกฝ่ายหน้าเสียแบบนั้นทินกฤตก็ได้แต่หยอกมุกหวังว่าจะทำให้อีกฝ่ายยิ้มได้บ้าง
.....ถ้ารักแล้วต้องเห็นคนที่รักทุกข์แบบนี้....
....เรายังควรจะรักกันอยู่จริงๆเหรอ.....
....แต่...ใครจะบอกอนาคตได้กัน.... มือแกร่งแตะที่ข้างแก้มของเด็กหนุ่ม ก่อนจะแตะริมฝีปากแผ่วเบาลงที่ข้างแก้มของอีกฝ่าย
"พี่ไปแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้..." ก่อนจะตัดใจหันหลังให้กับเด็กหนุ่มแล้วเดินออกจากห้องคอนโดหรูของอีกฝ่ายไปทันที
จุนเจือได้แต่ยืนมองประตูห้องอยู่แบบนั้น ห้องที่เขากลับมาอยู่เพียงเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับพี่เขยในฐานะคนรัก ในแบบหลบซ่อน การเริ่มโกหก หลอกลวงทุกคนเริ่มต้นขึ้น อย่างที่มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด
แอร์ที่เปิดในห้องช่างหนาวเย็นนัก ผิวกายของเขาถูกประทับรอยรักจนทั่วไปหมด แต่เมื่ออีกฝ่ายจากไป ความอบอุ่นนั้นก็ไม่เคยหลงเหลือเอาไว้ มือเรียวยกขึ้นกอดตนเอง แล้วจึงตัดใจหันหลังกลับไปนอนในห้อง เพียงลำพัง
++++++++++++++++
talk : เร่าร้อนแต่ก็จบด้วยความเหงา...
ปล. รีดเดอร์คะ ต่อไปไรเตอร์คงไม่สามารถโพสต์ตรงหัวข้อหากมี NC-18 แล้วนะคะ เนื่องจากตัวอักษรที่หัวข้อมีจำกัดค่ะ รบกวนเตรียมทิชชู่ไว้ข้างตัวด้วยนะคะ!
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1042999 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก