ไม่นานทินกฤตก็ไปถึงโรงแรมของจุนเจืออย่าง....สบายอารมณ์ เขาได้พบคนรักแถมยังได้คีย์การ์ดสำหรับห้องอุ่นๆในคืนที่หนาวเย็นแบบนี้ทำไมจะไม่อารมณ์ดี เมื่อเข้าไปถึงห้องเห็นกระเป๋าเป้ของจุนเจือวางอยู่ มีของใช้ ครีมทาหน้าสารพัดชนิดวางอยู่หน้ากระจก ผ้าเช็ดตัวของเด็กหนุ่มที่ตากเอาไว้ ดวงตาคมของทินกฤตสำรวจมองรอบๆ ห้องไม่ได้กว้างขวางอะไรนัก แต่เตียงกว้างพอจะนอนได้สองคนก็โอเค
ร่างสูงเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำเสร็จแล้ว ก้ออกมานั่งดูทีวีอย่างสบายใจบนเตียง ก้มลงซบหน้าลงกับผ้าปูที่นอนรอ...ว่าเมื่อไรเด็กหนุ่มคนนั้นจะกลับมาเสียที ...สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนอย่างช่วยไม่ได้
+++++++++++++++
---ก๊อกๆๆ---
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นในช่วงดึกของคืนนั้น
คนที่เป็นเจ้าของห้องทำปากขมุบขมิบ ก่อนจะเคาะไปอีกหลายๆครั้ง
" พี่เทียน เปิดนะ .. ตื่นเดี๋ยวนี้! "เสียงดังลั่นที่หน้าห้องทำให้คนที่กำลังหลับ...เพลินๆ.... ต้องสะดุ้งลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
"ครับ...ครับ..."
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก เจ้าของร่างผอมบางที่ห่อไปด้วยเสื้อแจคเก็ตตัวหนาก็เบี่ยงตัวเข้ามาในห้องทันที
" หลับใช่ไหมเนี่ย ? "
"อืม....หลับครับ...หลับรอเมีย" ทินกฤตว่าพลางยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มของเด็กหนุ่มเบาๆ
" แล้วถ้าพี่ไม่ตื่น เจือจะทำยังไงล่ะ เล่นยึดการ์ดไว้แบบเนี้ย " จุนเจือทำหน้ามุ่ยเมื่อถูกหอมแก้ม ก่อนจะดึงผ้าพันคอสีน้ำตาลออก ตามมาด้วยเสื้อแจคเก็ต เหลือเพียงแต่เสื้อแขนยาวคอวีสีดำตัวใน ตัดกับผิวขาว ที่ทินกฤตเองยังรู้สึกได้ว่าเขาขาวขึ้นกว่าตอนที่อยู่เมืองไทยเสียอีก
"อืม...ก็คงจะนอนเหงา นอนหนาว อยู่ข้างนอก..." ทินกฤตทำหน้ากวน ริมฝีปากยิ้มได้ใจอยู่ไม่น้อย
" ใครว่า...เจือก็ไปนอนกับเพื่อนน่ะสิ.. " เด็กหนุ่มหันมากวนประสาทพลางยิ้มเยาะ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดไว้ที่ราวใกล้กับเตียง
" ล้างหน้าเดี๋ยวนะฮะ .. พี่จะนอนเลยก็ได้นะ "
"พี่อุตส่าห์มาหายังจะหนีไปนอนกับเพื่อนอีก..." ทินกฤตยอมปล่อยมือจากอีกฝ่ายโดยดี อาจจะเรียกได้ว่า ปล่อยไปง่ายๆ คำพูดของอีกฝ่ายทำเอาเจ็บในหัวใจแปลบๆ
เมื่อได้ยินคำพูดตัดพ้อของอีกฝ่าย เด็กหนุ่มจึงหัวเราะออกมาเบาๆ นี่เขาแค่แหย่นิดหน่อยเท่านั้นเอง
" เหอะ ..คนแก่เนี่ยน้า ขี้น้อยใจเป็นบ้า " นิ้วเรียวจิ้มปลายคางของคนรัก
" ไม่รู้ล่ะ .. ถ้างอน เดี๋ยวจะออกมาง้อก็แล้วกัน "ทิ้งคำพูดเอาไว้แบบนั้นแล้วก็หายเข้าไปในห้องน้ำ
แต่เหมือนคำพูดของเด็กหนุ่มไม่ค่อยจะช่วยให้คนแก่รู้สึกดีขึ้นซักเท่าไร ชายหนุ่มร่างสูงทิ้งตัวลงกับเตียง แกล้งถอนหายใจเสียงดังให้อีกคนได้ยิน แต่ดูเหมือนจุนเจือ จะไม่ได้ยินเพราะเดินเข้าห้องน้ำไปเสียงเรียบร้อย
+++++++++++++++
ทั้งๆที่รีบแล้ว แต่ก็ดูเหมือนจะนานเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าที่จุนเจือจะ"ล้างหน้า"และเข้าสู่ขั้นตอนบำรุงผิวของเขาสำเร็จ กลิ่นครีมบำรุงผิวสดชื่นนั้นลอยติดตัวเมื่อออกมาจากห้องน้ำ หันไปเห็นคนรักนอนตะแคงหันหลังให้ คนอายุน้อยกว่าจึงรีบเปลี่ยนเป็นชุดนอน ก่อนจะส่งเสียงถามออกไป
" หลับไปรึยังน้า~ " เด็กหนุ่มแกล้งทำเสียงเหมือนเด็กๆ
"...... "เงียบไม่มีเสียงตอบรับ
" พี่เทียน.. " มือเรียวสะกิดคนรักเบาๆ
ทินกฤตค่อยๆหันกลับมา ...ดวงตาคมสบตาของเด็กหนุ่มนิ่ง
" พี่..งอน หรือว่า โกรธ เจือ เหรอ? " จุนเจือถามออกไปตรงๆ เพราะถ้าไม่มีอะไรเร่งด่วนทินกฤตที่เกลียดอากาศเย็นจะบินตรงมาหาเขาที่นี่ในช่วงเวลาที่อากาศหนาวจนติดลบแบบนี้เหรอ
"
งอน...โกรธ ...หึง...หวง... หลายเรื่อง บอกไม่ถูก" ทินกฤตตอบไปส่งๆ มือแกร่งดึงให้อีกฝ่ายทรุดตัวลงมานั่งกับเตียง
"จะให้เริ่มจากตรงไหนดีล่ะ" ชายหนุ่มมองหน้าของอีกฝ่าย "เจือทำอะไรไม่เห็นบอกพี่บ้างเลย"
"ก็เจือ... "เด็กหนุ่มก้มหน้านิ่ง เหมือนเด็กเล็กๆเวลาที่ถูกดุ
"ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะ "
"...แล้วเจือตั้งใจให้เป็นแบบไหน จะให้พี่รออีกนานไหมถึงจะได้รู้ได้เห็นว่า เจือไปทำอะไรที่ไหน ห่างหูห่างตาพี่ไป ก็ห่วงนะ...แล้วยัง....ไปถ่ายรูป
หวิวซะขนาดนั้น" ท้ายประโยค ทินกฤตออกจะทำเสียงฮึดฮัดด้วยซ้ำไป
"ก็แค่..ถ่ายรูปเอง..พี่เจนก็อยู่ด้วยตลอดนะ..อีกอย่าง..อีกอย่าง ก็ช่วยให้เด็กมหาลัยทำโปรเจคจบ ไม่ได้มีใครเห็นไปทั่วซักหน่อย " จุนเจือเถียงเสียงอ่อย "ไม่ได้วาบหวิวแบบนั้นด้วย..มันเป็นงานศิลปะ..น่ะ "
"หวิวซิ่..." ทินกฤตผุดลุกนั่งขึ้นทันควัน ดวงตาคมที่มองหน้าของจุนเจือนั้นพูดจริงไม่น้อย
"โอเค..หวิวก็หวิว..แต่เค้าก็ได้แต่มอง " เด็กหนุ่มสบดวงตาคมนิ่ง
"
นอกจากพี่แล้ว..ไม่ว่าใครก็ได้แต่มองทั้งนั้นแหละ " จุนเจือยังทำเสียงคล้ายอ้อน
"มองแล้วต้องมี
อารมณ์แบบพี่ด้วยหรือเปล่า" มือแกร่งของทินกฤตเอื้อมไปจับมือของเด็กหนุ่มเอาไว้ น่าแปลกที่ตอนนี้เขารู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก
"จะไป..รู้เหรอ? " คำพูดนั้นทำให้ใบหน้าขาวๆนั่นแดงก่ำ มือแกร่งที่มันควรจะเย็นเฉียบแต่กลับอุ่นจนร้อน
"ไหนว่าเหนื่อย..จะนอนไม่ใช่เหรอ? "
"นอนไปเยอะแล้ว...
อยากนอนกับเจือมากกว่า..ทำโทษเด็กดื้อ..." ไม่ทันที่จุนเจือจะได้โต้เถียงอะไร ร่างบางกว่าก็ถูกมือแกร่งของทินกฤตกดลงกับเตียงเสียแล้ว
"รู้หรือเปล่าครับ ว่าเป็นเด็กดื้อแล้วจะโดนอะไร" ทินกฤตยิ้ม ยืดตัวเหนือร่างบาง สองแขนเท้ากรอบล้อมรอบอีกฝ่ายเอาไว้
"นี่..บินมาถึงนี่..แค่จะมา
ตีก้นเจือเหรอ? " รอยยิ้มนั้นช่างไม่เหมือนกับคำพุดของคนที่จะทำโทษเอาเสียเลย จุนเจือถามยิ้มๆขญะที่อยู่ใต้ร่างของคนรัก
"น่าตีไหมล่ะ...ใจพี่ร้อนไปหมดเลย ตอนเห็นรูปเรา" ทินกฤตว่าพลางยิ้ม ใบหน้าคมก้มลงจูบเด็กหนุ่มที่ข้างแก้มนั้น
"อื้ม..ใจร้อน อยากทำแบบนี้ หรืออยากทำโทษเจือกันแน่ฮะ? "เด็กหนุ่มถามพลางครางรับสัมผัสกับผิวแก้ม..ลงโทษบ้านไหนกันเนี่ย..
"ไม่รู้ซิ่...แค่รู้ว่ามีคนอื่นได้มองเจือทำท่าทางแบบนั้น ทำหน้าแบบนั้น พี่รู้นะ...รู้ทั้งรู้เลยล่ะว่ามันเป็นงาน.... แต่..."ทินกฤตสบตาของอีกฝ่าย ยกมือขึ้นเสยผมของเด็กหนุ่ม
"ก็ยังอดที่จะหึงไม่ได้" น้ำเสียงเสียงเอ่ยออกมาไปนั้นสั่นน้อยๆ ทินกฤตไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน...ที่จะรักใครได้จนทำให้รู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของและหึงหวง ไม่อยากแม้แต่ให้ใครมองอีกฝ่ายได้ถึงเพียงนี้
"ถ่อมาถึงนี่ ยังมีเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาทำหน้าบูดใส่อีก.... น่าจับตีให้ตาย"
"เจือขอโทษ..ก็เจือกำลังรีบ..นี่ " เด็กหนุ่มเอ่ยพลางยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกฝ่ายคืนอย่างเอาใจ
"แต่พอรู้ว่าพี่มา เจือก็ยกเลิกแผนเที่ยวกับเพื่อนหมดเลยนะ . เดี๋ยวอยู่กับพี่ตลอดเลย โอเคไหม? "
"ขอโทษที่ทำให้ต้องยกเลิกแผนเที่ยว...."ทินกฤตเอ่ย
"ความจริง..." มือแกร่งเลื่อนไล้ไปตามสีข้างของเด็กหนุ่ม ปลายนิ้วสัมผัสกายอีกฝ่ายผ่านผิวผ้าสีดำ
"แต่แค่เจืออยู่กับพี่คืนนี้ พี่ก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว..." ร่างสูงจูบอีกฝ่าย สัมผัสหอมหวานที่ห่างหาย ริมฝีปากของจุนเจือยังนุ่มนวลเหมือนเดิม เปลือกตาบางปิดลงรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ เพียงแค่จูบกันแผ่วเบาซ้ำๆ ก็กลับทำให้หัวใจพองโตได้อย่างประหลาด
" ไม่เอา..เจือจะอยู่กับพี่ จนกว่าพี่จะกลับ.. "เขากระซิบติดริมฝีปากแดงระเรื่อของคนรัก
"รอให้พี่กลับนี่คงได้อยู่กับแบบนี้อีกนานนะ" ทินกฤตกระเซ้าแหย่ สอดช่วงขาแทรกกลางระหว่างสองขาเรียวของเด็กหนุ่มผิวผ้าของกางเกงวอร์มตัวหนาใส่เพื่อกันความหนาวเสียดสีกันท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงของเครื่องทำความร้อนดังอยู่แผ่ว สองหูยินเสียงลมหายใจอุ่นร้อนที่เริ่มติดขัด
"บ้าเหรอ ใครจะทำแบบนี้กันทั้งวันวันคืนกัน เดี๋ยวคนแก่จะได้หมดแรงตายกันพอดี" ถึงจะอายแต่ก็ไม่วายแซวเรื่องอายุของอีกฝ่าย ก่อนจะกัดริมฝีปากเมื่อรู้สึกได้ถึงต้นจาที่เสียดสีผ่านเนื้อผ้า
"พี่ไง...ทำได้ทั้งคืน" ทินกฤตหัวเราะออกมาเบาๆ ปลายจมูกฝังลงข้างซอกคอของเด็กหนุ่มสูดกลิ่นหอมจากสบู่และครีมที่อีกฝ่ายใช้ มือแกร่งซุกซนยิ่งขึ้นสอดแทรกเข้าไปในเสื้อ สัมผัสยอดอกบนผิวกายร้อน เคล้นคลึงหยอกเย้าเรียกเสียงครางเครือได้ยิ่งขึ้นเมือเลิกเสื้อของเด็กหนุ่มขึ้นเหนืออกแล้วใช้ริมฝีปากเลียชิมรสจากผิวกายขาวนวล
เสียงเครือครางแผ่วเบา ผิวกายกระตุกรับสัมผัสจากริมฝีปากและปลายลิ้นร้อน ก่อนจะตลบชายเสื้อนอนออกจากตัว เผยให้เห็นผิวกายขาวที่เริ่มเป็นสีชมพูอ่อนมือเรียวแตะกับผิวแก้มของคนรักก่อนจะจูบกับชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา อีกครั้งและอีกครั้ง
ทินกฤตถอนริมฝีปากออกห่าง ยืดตัวขึ้นเพียงเพื่อจะถอดเสื้อของตัวเองออกไปให้พ้นๆทาง
"ใครบอกให้ถอดกัน....โดนลงโทษอยู่ไม่รู้หรือไงนะ" ทินกฤตว่า รวบแขนทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มขึ้นเหนือหัว ริมฝีปากก้มลงเล็มไล้ในทิศทางตรงกันข้าม ต่ำลงจากยอดอกลงไปสู่ท้องน้อย และขอบกางเกงวอร์มเนื้อหนา ดวงตาคมเหลือบมองใบหน้าแดงก่ำของร่างบาง แต่ก็ไม่ได้ฟังคำตอบ มือข้างที่ว่างดึงเอวกางเกงลง ทุลักทุเลอยู่ไม่น้อย เพราะอีกมือก็ยังยึดข้อแขนของเด็กหนุ่มเอาไว้ ปลายลิ้นอุ่นร้อน สัมผัสแผ่วผ่านเนื้อผ้าบางอีกชั้นที่ยังห่อห่มร่างบางเอาไว้
เสียงร้องประท้วง พลางขยับสะโพกหนีเมื่อสัมผัสเปียกชิ้นแตะต้องกับความร้อนผ่านผิวผ้าที่แนบกายอยู่
" พี่เทียน..อื้อ "เขาพยายามจะขยับตัวดิ้นให้หลุดจากการพันธนาการ แต่งทินกฤตก็แรงเยอะเหลือเกิน
ไม่มีเสียงตอบนอกจากเสียงหัวเราะอย่างพึงใจของร่างสูง ทินกฤตหยอกเย้าอีกฝ่ายผ่านผิวผ้า ได้ยินเสียงครางเครือหวานหูของคนรัก และ สัมผัสหอมหวานจากกายของอีกฝ่าย เขาไม่ได้รับมันมานานเท่าไร
มืออีกข้างที่ว่างสัมผัสความต้องการของอีกฝ่ายอย่างยั่วเย้า ผิวผ้าบางรับหน้าที่หนักหน่วงจากสัมผัสร้อนของฝ่ามือแกร่ง
" อึก..พี่เทียน..ปล่อยเจือ..อย่าแกล้ง..แบบนี้สิ " เสียงหอบครางร้องขอ เมื่อชายหนุ่มยังคงทรมาณเขาอยู่แบบนี้ ผิวกายขาวเป็นสีชมพูแทบจะทั้งตัว เพราะอารมณ์ที่พุ่งสูง ใบหน้าแดงจัด โดยเฉพาะผิวแก้ม
"ลงโทษ....เด็กดื้อที่ไปถ่ายแบบไม่บอกพี่" ทินกฤตยังคงแหย่ อันที่จริงเขาไม่ได้โกรธชังการถ่ายแบบของเด็กหนุ่มขนาดนั้น เขารู้ว่าจุนเจือรักการอยู่ต่อหน้ากล้องแค่ไหน และ"คนแก่" ที่อีกฝ่ายชอบเรียกแบบนั้น ก็คงได้แต่ทำใจ
....ร่างกายที่สวยงามนี้....
....ไม่ได้เป็นของเขาคนเดียว...
....อย่างน้อยก็ทางสายตา...
talk:เบาๆไปก่อนนะคะ ไม่ได้อัพนาน เดี๋ยวตกใจกัน
ปล. นี่ก็ไม่ได้อัพดึกเท่าไหร่เนอะ^^
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1042889 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก