หัวข้อ: หมาครับ..ผมเป็นหมา [I am a dog] - UPDATE ปิดฟาร์มค่ะ

[PPK]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

[kuruma]

แวะมาเจิม .... กะทิๆๆๆ คิดถึงอย่างแรง ^^

[bbyuqin]

มาเจิมด้วยยย  น่าอ่านๆๆ

[PPK]

หมา 1: ย้ายบ้านใหม่กับคุณเจ้านายมหาภัย

           โฮ่ง หวัดดีค๊าบบบ ^^;; แฮ่ เสียงทักทายแบบนี้ทุกท่านก็คงจะรู้กันดีแล้วใช่มั้ยละครับว่าตัวกระผมนี้เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทใด อ๊ะ ๆ ถ้ายังไม่ get all ready ผมจะบอกให้เอาบุญเอากุศลว่าผมนั้นเป็นใคร(ถ้าเอ็งลำบากนัก ไม่ต้องก็ได้)

           อะแฮ่ม ๆ ๆ ๆ ๆ ( ได้ข่าวว่ามีอะไรสักอย่างหน้าตาคล้ายปลาห้าหัวติดคอ )

           หมาครับ..ผมคือหมา หมาน้อยยยยย ธรรมด๊า ธรรมดา น่ารักน่าชังผมเป็นลูกหมาตาดำ ๆ พันธุ์เซนเบอร์นาร์ด ย้ำครับว่า ลูกหมา อายุอานามก็ได้ 3 ขวบกว่า ๆ (3 ขวบกว่า เซนเบอร์นาร์ด แกน้อยตรงหนาย ) กำลังน่ารักเลยเนาะความจริงผมเนี่ยนะเป็นหมาที่โชคดีและมีความสุขที่สุดในโลกเลยรู้ป่ะ ทำไมเหรอครับ เหอะ ๆ ๆ ๆ จะมีหมาตัวไหนที่จะโชคดีในชีวิตอย่างผมอีก เกิดมาในฟาร์มชั้นดี เป็นสายพันธุ์แท้ที่ใคร ๆ ก็ต้องการแถมพอมีคนมาขอซื้อไปเลี้ยง พ๊มก็ยังดวงเฮงได้เจ้านายที่แสนจะประเสริฐเริ่ดสะแมนแตน (อ๊ะ..คำนี้ผมได้ยินเค้ามาอีกทีอ่ะนะ  เลยเอามาใช้ เพราะงั้นอย่ามาหาว่าผมทำภาษาคนวิบัติเป็นอันขาด โฮะ ๆ )

           จริง ๆ นะครับบ้านที่ผมอยู่ตอนนี้ ก็มีผม แล้วก็เจ้านาย 2 คนพ่อลูกล่ะ ส่วนคุณแม่ไม่รู้ไปอยู่ไหน แต่ก็เป็นครอบครัวที่มีความสุขกันดี คุณพ่อชื่อคุณเอกราช ส่วนลูกชายชื่อเอกรินทร์ ผมก็เลยเรียกคุณราชกับคุณรินทร์ แหะ ๆ ๆ แต่ก็เรียกไปเหอะยังไง ๆ คุณ ๆเขาก็ฟังออกแต่โฮ่ง ๆ แหละ ขืนผมเรียกได้เป็นคำผมก็คงได้ไปแสดงความสามารถพิเศษหาเงินแถวงานวัดแล้วล่ะคุ๊ณ ไม่เอาอ่ะ ผมหมาพันธุ์ดีนะไม่ใช่พวกของโชว์ไร้เกรดเหมือนพวกเมียงู เวตาล ชิ ๆ ๆ

           ชีวิตของผมตลอด 3 ปีมานี่มีแต่ความสุขครับ ไม่มีเรื่องใดมาทำให้ผมวิตกทุกข์ร้อนได้ จนกระทั่งปีนี้ขึ้นปีที่ 4 ไม่รู้มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของผมกันแน่ หรือว่าจะเป็นเหมือนปีเบญจเพศของคนเขาอ่ะ ทำไมเหรอครับก็ดูดิตั้งกะต้น ๆ ปีผมก็มีแต่เรื่องง๊าาาา ตอนนี้ผมก็เลยกลายเป็นหมาที่มีแต่ทุกข์เต็มหัวอกครับ ไม่ใช่เพราะตัวผมเองนะผมเป็นหมาดีไม่เคยก่อเรื่องก่อราวที่ไหนออกจะสุภาพเรียบร้อย แต่มันเกี่ยวกับคุณเอกราชหรือคุณราชของผมอ่ะครับ เรื่องมันเป็นไงน่ะเหรอ ม่ะ เข้ามาฟังใกล้ ๆ เดี๋ยวผมจะเหลา เอ้ย เล่าให้ฟัง คือว่ามันเป็นงี้นะ.....เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 เดือนก่อน

           เย็นวันหนึ่งหลังจากที่คุณรินทร์กลับมาจากโรงเรียนซึ่งก็ไม่ได้เรียนอะไรแล้วละครับสอบเสร็จแล้วนี่แต่แกก็ยังไปครับไม่เข้าใจเหมือนกัน พอคุณรินทร์กลับมาก็พาผมไปเดินเล่นตามปกติแล้วก็รีบกลับมาเตรียมอาหารเย็น อย่าหาว่าอวดเจ้านายตัวเองนะครับแต่ว่าคุณรินทร์ของผมทำกับข้าวเก่งมาเลยล่ะ แล้วคุณป๋า(คุณเอกราช) ก็ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งบานมาเลยครับบานเป็นกระทงหลงทาง เอ้ยไม่ใช่ บานเฉย ๆ เข้ามา

           "รินทร์ พ่อมีข่าวดีมาบอก" พอเข้าบ้านคุณราชก็เริ่มเลยเชียวส่วนคุณรินทร์ก็เอ๋อไปสิครับประมาณว่ารับมุขท่านพ่อไม่ทันจนคุณราชต้องเฉลย

           "พ่อได้งานใหม่แล้วนะ เป็นเลขานุการของท่านประธานใหญ่เลยล่ะ"  ฮะ ว่าไงนะนี่ผมหูฝาดไปป่ะเนี่ย คุณได้ยินเหมือนผมมั้ยครับ

           "ฮ้า พ่อเนี่ยนะฮะ ได้เป็นเลขาท่านประธาน ไหวเหรอพ่อแน่ใจนะว่ารอดอ่ะ"
         นั่น..คุณรินทร์ของผมไม่ได้เชื่อฝีมือพ่อตัวเองเล้ย แต่ - -' ความจริงมันก็ไม่น่าเชื่อจริง ๆ แหละครับท่านผู้อ่าน ก็ทำไมน่ะเหรอ เหอะโอเคอยากรู้ใช่ป่ะได้เลยจะเล่าเล่าให้ฟังว่าคุณเอกราชเนี่ยนะ แกเป็นคนยังไง

          ...คุณเอกราช มีความสูงอยู่ที่ 170 เซนติเมตร น้ำหนัก 60 กิโลกรัม
           ...คุณเอกราช รูปร่างเพรียวบางร่างน้อย อ้อนแอ้น ทั้งที่ก็พยายามเพาะกล้ามมาแล้ว 30 กว่าครั้งตั้งกะผมมาอยู่ด้วยใหม่ ๆ ตัวสูงเท่าหน้าแข้งจนตอนนี้ตัวผมสูงจะเท่าเอวอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยเห็นได้ผลสักที ไม่รู้จะพยายามไปทำไม
           ...คุณเอกราช ซุ่มซ่ามยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เอ๋อยิ่งกว่าเอ๋อ ไม่รู้ว่าเอ๋อแบบนี้ไหงผลิตคุณเอกรินทร์ที่แสนจะแสบออกมาได้ไง ผมล่ะเป็นงง อเมซซิ่งเลยนะเนี่ย ขอบอก ๆ หมาทึ่งเลยละครับ
           ...คุณเอกราช ซื่อบื้ออย่างแรง โดนลูกชายอำข้ามปีก็มีมาแล้ว
           ...คุณเอกราช ไม่ทันคน โดนเซลล์แมนขายของตามบ้านหลอกซื้อของด้วยความสงสารจนของเต็มบ้านแล้วก็ไม่เคยได้ใช้ (แต่คุณราชแกก็หาทางออกได้ด้วยการเอาไปบริจาค แกบอกว่าได้บุญ อืมม โอเคพอถูไถ )
           ...คุณเอกราช มี 3 ดี ที่ผมเห็นครับ ใจดี อ่อนโยนดี(เกินเหตุ) และ สวยดีย้ำครับ สวย อื่มมมม เข้าใจไหมฮึ สวย น่ะ สวย สวยจริง ๆ นะครับ ผมขอเอาเกียรติของหมาเป็นประกัน ปากนิดจมูกหน่อย ใบหน้ารูปใข่ ขาวเนียนไปทั้งตัว แล้วใครมันจะเชื่อว่าคุณป๋าเอกราชคนนี้น่ะ อายุตั้ง 35 แล้ว มีลูกชายอายุ 18 อยู่อีก 1 คน ฮึ่ย ผมล่ะเครียด แล้วนี่ที่อยู่มาทุกวันนี้ได้ก็เพราะทำงานเป็นพนักงานบัญชีต๊อกต๋อยของบริษัทขนาดกลางแต่แล้วเหตุไฉนใดเล่าสวรรค์บันดาลหรือว่าซาตานประทานให้คุณราชของผมถึงได้เลื่อนขั้นไปเป็นเลขานุการประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ฮ๊าาา ใครก็ได้ตอบผมทีเหอะ หมางงนะครับหมางง

           เอาล่ะ ๆ กลับเข้าเรื่องกันดีกว่าขณะที่ผมกำลังสับสนอยู่คุณราชก็บอกกับคุณรินทร์ให้ไปเก็บข้าวของเพราะว่าอาทิตย์หน้าต้องย้ายบ้านกันแล้วเนื่องจากว่าต้องย้ายตามเจ้านายใหม่ไปไกลถึงเชียงใหม่เลยครับ ก็พอดีแหละครับเพราะคุณรินทร์เองก็สอบเอนท์ได้ที่มหาลัยมีชื่อในเชียงใหม่พอดีก็เลยได้ย้ายไปพร้อมกัน ตามฟอร์มครับก็หอบหิ้วกันไป 3 ชีวิตครับ 2 คนกับ 1 หมาโชคดีหน่อยที่บริษัทมีบ้านให้อยู่ฟรีสบายไปไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้านจะได้มีเงินเหลือซื้อเพดดีกรีให้ผม

           อันที่จริงเรื่องราวทุกอย่างมันน่าจะจบลงแบบ Happy ending ใช่มั้ยล่ะครับแต่ไม่ครับ ดังคำว่าพระท่านว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอน (นี่เห็นมั้ยว่าผมเป็นหมาธรรมะธัมโมแค่หนาย โฮะ ๆ ๆ ๆ) มันง่ายไปครับ ไม่ใช่นิยายเล่มละ 50 ตังค์นี่จะได้จบง่าย ๆ เพราะว่าตั้งกะพวกเราทั้งนายและหมาย้ายบ้านไปอยู่เชียงใหม่ กิจวัตรประจำวันของเราก็เปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมากเลยโดยเฉพาะผมกับคุณรินทร์ ฮั่นแน่อยากรู้ใช่มั้ยล่ะว่ากิจวัตรประจำวันของผมกับคุณรินทร์คืออะไร เหอะ ๆ ๆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แต่มันเป็นภาระกิจเพื่อปกป้องคุ้มครองสวัสดิภาพของประตู(หลัง)ของใครบางคนเท่านั้นเองแหละ อ่ะ..ได้เวลาทำหน้าที่แล้วครับเข็มยาวของนาฬิกาที่ห้อยอยู่ข้างฝาบ้านกำลังวิ่งไล่เข็มสั้นไปจนจะถึงเลข 12 แล้ว เอาล่ะ ผมขอไปประจำหน้าที่ก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณรินทร์จะหาว่าผมอู้งานมา นับถอยหลังได้ 3…2…1 ... ติ๊งง

>>> 7 โมงเช้า

           "ราช...เสร็จหรือยัง"เสียงเคาะประตูบ้านพร้อมทั้งเสียงเรียกอยู่หน้าบ้าน เสียงที่แสนจะเสียดแทงอารมณ์และความรู้สึกของผมกับคุณรินทร์ ขอบอกด้วยความรักและรำคาญเป็นอย่างสูงมาแล้วครับมันมาแล้ว ผมผลุดลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูทันทีหูตั้งหางชี้เลยแหละแยกเขี้ยวพร้อมรบตามมาด้วยคุณรินทร์ที่เผ่นจากโต๊ะกินข้าวมาเปิดประตูชนิดไม่ให้ใครได้แตะแล้วก็ …

           "สวัสดีครับคุณวินัย พ่อยังแต่งตัวไม่เสร็จแถมยังต้องกินข้าวก่อนไม่อย่างงั้นโรคกระเพาะจะถามหาถ้าคุณรีบก็เชิญไปทำงานก่อนได้เลยไม่ต้องรอ ที่ทำงานใกล้แค่นี้เองไม่ต้องไปด้วยกันก็ได้พ่อผมมีขาครบสองข้างไม่ได้พิการหรือหมดสมรรถภาพทางการเดินเพราะงั้นไม่ต้องให้ใครมารับหรือมาส่งส่ง ขอบคุณในความมีน้ำใจที่มารับพ่อผม แต่จะให้ดีไม่ต้องจะดีกว่าและยิ่งถ้าไม่มาเลยจะดีมาก ตัวผมเองก็ต้องเตรียมตัวไปเรียนไม่มีเวลามาคุยกับคุณเพื่อฆ่าเวลาในการรอพ่อเพราะฉะนั้นด้วยเหตุผลประการใด ๆ ทั้งปวงที่ผมพูดมาคาดว่าระดับสติปัญญาอย่างคุณคงเข้าใจ จึงไม่ขอเชิญคุณเข้าบ้านดีกว่าแล้วก็ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องมาอีก ครอบครัวเราต้องการความสงบ ขอบคุณ .. ปัง"

           ปิ๊ววววว
           เงียบครับความเงียบเข้าครอบคลุมหลังจากที่คุณรินทร์รัวเป็นชุดชนิดไม่ต้องมีการพักยก เก่งมั๊ยครับเจ้านายผมเป็นความสามารถพิเศษที่ไม่มีใครอาจหาญมาเลียนแบบเลยนะเนี่ยกับการด่าแบบ Non stop แบบนี้ไม่ต้องใช้ตัวแทนหรือลวดสลิงและแสตนอินด์ทำเอาอีตาคุณวินัย ซึ่งเป็นหนึ่งในอีกหลาย ๆ คนที่ทำท่าว่าจะมาหลงเสน่ห์คุณราชแล้วก็มาคอยวนเวียนเป็นผีอยากได้ส่วนบุญมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วตอนแรกก็แค่ตามที่บริษัทครับพอหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปพ่อคุณบุกมาที่บ้านเลยแบบนี้ยอมไม่ได้มันต้องเจอคู่หูพิฆาตมารอย่างผมและคุณรินทร์ซะแล้ว
ผมนั่งยิ้มร่าอยู่ข้าง ๆ คุณรินทร์ด้วยความสะใจที่เจ้าบึ้กจอมตื๊อนั่นไม่สามารถพูดไรได้นอกจากอ้าปากพะงาบ ๆ เป็นปลาทองฮุบอาหารจนกระทั่งประตูปิดไป แล้วผมก็ยังนึกสงสัยว่าอีตาคุณวินัยแกจะได้สติหรือยังนะเนี่ยหรือว่าจะยังซาบซึ้งกับคำด่าของคุณรินทร์ต่อไปแต่ช่างมันเหอะนั่นไม่ใช่ปัญหาสำคัญของพวกผมสักหน่อยจะสนไปใย เหอ ๆ ๆ ๆ พอปิดประตูได้คุณรินทร์ก็ถอนหายใจเฮือกด้วยความเหนื่อยเลยครับ ..

           เอ่อคุณ ๆ พอมีถังออกซิเจนแบบพกมาไหมครับแบบว่าผมกลับคุณรินทร์แกขาดออกซิเจนจนเป็นลมอ่ะ คุณรินทร์ยืนหอบครู่ใหญ่แล้วก็ก้มลงมองหน้าพร้อมกับยิ้มให้ด้วยความสะใจ

           "เสร็จไป 1 ล่ะนะ กะทิ (คุยมาตั้งนานพึ่งนึกได้ ชื่อผมฮะ ชื่อผม น่ารักใช่ม๊า อิอิ)" ผมครางในลำคอตอบรับ แล้วก็หูกระดิกอีกครั้งเมื่อคุณรินทร์บอกว่า

           "ยังเหลือที่สำคัญอีกหนึ่งล่ะนะ..." คราวนี้เสียงเครียดเลยง่ะ ก็เพราะรายใหม่ที่จะมานี่นัครับรับมือยากสุด ๆ เลยแหละขอบอก นั่นไงมาแล้วตายยากเป็นบ้าพูดถึงก็มาเลยชิ ๆ ๆ

           ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ
           นั่นไง มาแล้ว แฮ่ ...... ผมคำรามใส่ประตูก่อนที่คุณรินทร์จะเปิดเสียอีก เพราะกลิ่นแบบนี้ เสียงเดินแบบนี้ไม่มีผิดอยู่แล้ว หมอนั่นแน่และตามแผน พอประตูเปิดปุ๊บคุณรินทร์ก็ซัดก่อนเลยครับ ลงมือก่อนได้เปรียบอยู่แล้ว

           "สวัสดีครับ คุณนิวัติ จะมาแวะรับพ่อเหรอครับ พอดีวันนี้พ่อผมตื่นสายไปหน่อย เมื่อคืนเห็นบ่นว่านอนไม่หลับแถมยังต้องหอบงานจากที่ทำงานมาทำต่อ ไม่รู้จะรีบทำอะไรนักหนาหรือว่าใครที่ไหนสั่งก็ไม่รู้ (พูดไปตาก็จ้องอีกฝ่ายไป) นี่ก็กำลังอาบน้ำเดี๋ยวก็จะแต่งตัวข้าวก็ยังไม่ได้กิน ถ้าคุณยังอยากจะมีเลขาที่ทรงประสิทธิภาพก็อย่าพึ่งลากพ่อผมออกบ้านตอนนี้จะดีกว่านะครับ อ้อแล้วก็ผมว่าไอ้ระยะทางไม่เกิน 300 เมตรจากบ้านพักพนักงานไปที่ทำงานนี่มันก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกนะครับ คุณไม่ต้องมารับพ่อก็ได้ พ่อผมจะได้ออกกำลังกายด้วยการเดินไปทำงานแทนที่จะนั่งรถคุณไปไงครับอีกอย่างนะคุณจะได้มีเวลาเตรียมตัวทำงาน ไม่ก็จี๋จ๋ากับพนักงานสาว ๆ ได้เป็นการฆ่าเวลาไปในตัวเวลาที่รอพ่อไงฮะ โอ๊ะ 7 โมงครึ่งผมต้องไปกินข้าวละ คุณก็ไปทำงานก่อนแล้วกันนะครับ เดี๋ยวพ่อผมกินข้าวเสร็จแล้วจะตามไป ไม่เชิญเข้าบ้านนะครับ เวลาไม่ค่อยมี สวัส.... อื้อออออออออ ....."

           ง่า... ขณะที่ผมกำลังฟังคุณรินทร์พล่าม เอ้ย สกัดดาวรุ่งมุ่งอะไรสักอย่างอยู่นั่นเองก็มีอันต้องชะงักไปเพราะว่าจู่ ๆ   อีตาคุณนิวัติเจ้านายของคุณราชก็เดินเข้ามาประชิดแบบสายฟ้าแลบตามด้วยการล็อคคุณรินทร์ไว้แน่นแล้วก็จับบิดให้หันหลังเอามือใหญ่ ๆ ปิดปากจากนั้นก็ลากไปโยนที่โซฟา คุณรินทร์คนเก่งของผมพอโดนโยนลงไปนั่งก็ได้แต่อ้าปากค้างเลยครับ ก็เจ้าหมอนั่นมันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับการกีดกันของคุณรินทร์เล้ยยยย ทั้งสองคนจ้องกันเป๋งเลยครับผมว่านะถ้าจ้องตากันแล้วไฟมันสปาร์คกันเหมือนในการ์ตูนได้ละก็ ไฟไหม้บ้านไปแล้วละครับแต่นี่ไม่ได้สองคนเขาก็เลยได้แต่จ้องกันไปจ้องกันมา

           โว้ว  ๆ ผมว่างานนี้ไม่ใครก็ใครล่ะต้องเลือดสาดกระจายกันมั่งแหละ ฮี่ ๆ ๆ หมาซาดิสต์อย่างผมก็ชอบสิครับ (อ้าว ดันเผยธาตุแท้ซะละ ) แต่ว่าก่อนที่มวยรับอรุณจะเริ่มต้นขึ้น ระฆังทองก็ดังขึ้นซะก่อน ว้า~~ อดเลย

           "รินทร์ ไม่กินข้าวเช้าเหรอเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ อะ... อ้าว คุณนิวัติ... มาหาผมถึงนี่เลยเหรอครับ มีงานอะไรด่วนหรือเปล่าครับทำไมไม่โทรตามผมจะมาที่นี่ให้ยุ่งยากทำไม แล้วนี่ตกลงมีอะ..อุ๊บ... อื้อ ๆ ๆ ๆ ๆ"
           ง่า...มือใหญ่ ๆ ของอีตาคุณนิวัติยื่นไปปิดปากคุณราชเฉยเลยครับแต่ก็ดี เพราะถ้าไม่ทำยังงี้คุณราชก็คงพล่ามไปเรื่อยนั่นล่ะ เวลารนล่ะก็เป็นพูดไม่หยุดยังกะมีสวิตส์ปิดเปิดเลยล่ะครับ

           "ใจเย็น ๆ ราช ฉันมารับนายเพราะผ่านมาพอดีกะว่านายจะได้ไม่ต้องเดินไปให้เมื่อยแต่ว่าดูท่าจะทำให้ใครไม่พอใจแฮะ"
           พูดน่ะกับคุณราชแต่ทำไมน๊อ ทำไมตาหมา ๆ ของผมมันดันเพี้ยนเห็นว่าลูกกะตาคม ๆ ของอีตาคุณนิวัตินั่นน่ะมันเหลือบแลมาทางคุณรินทร์ที่ยังนั่งบื้ออยู่ที่โซฟานั่นอ่ะ จ้องแบบตาวาวเลยอ่ะ บรื๋อส์ น่ากลัว   แต่ก็ยังมีอยู่คนหนึ่งละครับที่ไม่ได้รับรู้บรรยากาศมาคุเลยแม้แต่น้อย จะใครล่ะครับมีคนเดียวแหละนั่นไงทำตาใสอยู่ข้าง ๆ อีตาคุณนิวัตินั่นแหละ

           "หือ ใครเหรอครับ คุณนิวัติคิดมากไปหรือเปล่าที่บ้านผมก็มีแต่ผม รินทร์ แล้วก็เจ้ากะทิไม่เห็นมีคนอื่นนี่นา ผมว่าเราไปกันเลยดีกว่าขอไปเอาเอกสารก่อนนะครับ" พูดจบก็วิ่งกลับเข้าห้องไปทันทีพร้อมกับเสียงของตกเป็นระยะ เฮ้อ!!! ผมล่ะปลงจริง ๆ กับเจ้านายตัวเองเนี่ย

           "พ่อ แล้วจะไม่กินข้าวเช้าหรือไงเดี๋ยวก็ปวดท้องอีก" คุณรินทร์ถามเสียงงอน ๆ ทำให้คุณราชซึ่งยังหากระเป๋าอยู่ในห้องต้องตะโกนตอบออกมาไม่งั้นมีงอนครับ

           "ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพ่อไปหากินที่โรงอาหารก็ได้มีของหวานด้วยนะรินทร์ไม่ต้องห่วงพ่อหรอก ตัวเองต่างหากรีบไปเรียนได้แล้วจะสายแล้วนะ ไปกันเถอะครับคุณวัติ" คุณราชบอกคุณรินทร์จบก็รีบดึงแขนเสื้ออีตาคุณนิวัติเจ้านายของตัวเองออกไปทันทีปล่อยให้คุณรินทร์ยืนกำหมัดแน่นด้วยความแค้นแน่นหัวอกที่ถูกมือดีฉกพ่อไปได้ต่อหน้าต่อตา

           แต่ว่าคุณรินทร์คงไม่ความดันพุ่งกระฉูดมากไปกว่าเก่าหรอกครับถ้าหากว่าก่อนที่ทั้งคุณราชจะลากอีตาคุณนิวัติออกไปจากบ้านน่ะอีตาคุณนิวัติจะไม่หันกลับมาทำสายตาประหนึ่งเยาะเย้ยและถากถางว่าให้คุณรินทร์ของผมเจ็บกระดองใจเล่นประมาณว่า

           (b)(color=red)"เห็นหรือยังว่าใครเจ๋ง" (/color) (/b)

           เอ๊อ เอาเข้าไป เอาให้เหมาะจำไว้เลยถือว่าหล่อนะ หนอยยยยยยย คอยดู อย่าให้เจอที่มืดนะแก พ่อจะขย้ำให้จมเขี้ยวเล้ย ฮึ่ย

           "เออ ฝากไว้ก่อนเหอะ คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าคิดอะไร หนอยจะเคลมพ่อฉันเหรอ ยากเว้ย ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้คนขี้หลีหน้าหม้อ หน้ากะทะ ไอ้เจ้านายเฮงซวยไอ้... โว้ย นึกไม่ออกแล้ว ..." คุณรินทร์โวยลั่นหลังจากที่ทั้งคู่ออกไปได้แล้วหลายนาทีด้วยความอัดอั้นตันใจ
โถ ๆ ๆ ๆ เจ้านายผมจะเป็นโรคประสาทมั้ยเนี่ย  ผมล่ะแสนห่วงจริง ๆ เลยครับ ดูดิทุกเช้า ๆ เลยที่คุณรินทร์ของผมต้องความดันขึ้นสูงแบบนี้ แล้วนี่คุณราชของผมจะเป็นอะไรมั้ยน๊าจะโดนจับกดตอนเผลอหรือเปล่ายิ่งเอ๋อ ๆ อยู่ด้วยไม่น่าไว้ใจเลยอ่ะ

           ฮือ คุณพระคุณเจ้าครับ ช่วยปกปักรักษาความบริสุทธิ์ของประตูหลังของเจ้านายผมด้วยน๊าาาาา ไหว้ล่ะครับ   นึกว่าสงสารหมาน้อยตาดำ ๆ อย่างผมเหอะครับ (ย้ำอีกที เซนเบอร์นาร์ดอายุ 3 ขวบ )

เจอกันใหม่ตอนหน้าครับผม   โฮ่ง!

[Jimmeiiii*]

เจิมๆๆ จิ้มๆๆๆ

[nolirin]

ฮ่าๆๆๆ เริ่มเรื่องก็น่ารักแล้ว
เล่าเรื่องผ่านเจ้ากะทิ ผนึกกำลังกับรินทร์เพื่อปกป้องประตูหลังของปะป๋า
+1 เปงกำลังใจยะจ๊ะไรเตอร์

[ï_Kiss_U♥]

+1 โล้ด

[a_tapha]

เห็นชื่อเรื่องแล้ว +1 ก่อนเลย

อิอิ เคยอ่านนานแล้วแต่เราก็จะอ่านอีก

อ๊าค รอๆ   

[wisa]

 

[fuku]

น่าร้ากกกกกกกกก
เค้าชอบมุมมองของหมาน้อย บวก1 ไปก่อนค่ะ

[Noi]

เคยเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้มาแล้ว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด กะทิบุกเล้า  

คิดถึงกะทิมากมายค่ะ

อยากบอกว่าเรื่องนีเอาใจไปเต็มๆเลยค่ะ

ถามๆ ไรเตอร์จะเพิ่มตอนพิเศษๆให้อีกไหมคะ นะๆๆๆ

ป๋อหล๋อ ไอก็เคยเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้เหมือนกัน กระซิกๆๆ  

[JJHJJH]

กรี๊ดดดดดดดดดดด พลอตน่าร๊ากมากกกกกกกกกกกกก คิดได้ยังไงให้หมาเล่า 555
ว่าแต่คุณเจ้านายจะเคบมคุณพ่อ หรือคุณลูกกันแน่เอ่ย หรือว่าาาาา จะเคลมกะทิน้อย(ตรงไหน-'-)

สรุปว่าบวกให้เลยจ้า ชอบมากๆ

[jasmin]

จัดไป +1 พลอตแปลกดี
แต่ก็น่ารักมากกกกกกกกกก 
กะทิน่ารักอ่ะ แต่คุณพ่อราชน่ารักกว่า

[KaorPaor]

ชอบหมาค่ะ น่ารักๆ เอาอีกนะ

[BeeRY]

กะทิน่ารักจริงๆเลย
เริ่มมาก็น่ารักแล้ว อย่างนี้ต้องติดตาม อิอิ
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนตอไปน้าาา

[seisui]

เย้ ได้อ่านกะทิอีกแล้ว 
คิดถึงกะทิ คุณรินทร์ คุณราช 

[PPK]

 
กะทิขอพล่าม

        สวัสดีคร๊าบ ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )  กระพ๊มกะทิรายงานตัว  แบบว่า ๆ   กราบขอบพระคุณทุกท่านที่เมตตาหมาน้อย ??  อย่างกระผม   แบบว่าตอนนี้คุณๆรู้เปล่าครับว่า  บ้านแสนสุขของผมกำลังจะไม่สุขแล้วครับ   แถมไม่สงบอีกต่างหาก   หา .. ทำไมเหรอครับ   ฮึก  เรื่องมันเยอะครับ  เดี๋ยวผมจะค่อยๆเหลา  เอ้ย! เล่านะครับ  ว่าแต่ว่า  พวกคุณๆ อย่าพึ่งเบื่อผมน๊า   อ๊ะ  กราบสวัสดีมิตรรักแฟนหมาที่ยังจำผมได้ด้วยนะครับ  ดีใจจังที่พวกคุณยังจำผมได้  คิดถึงผมกันหรือเปล่าครับ  ผมคิดถึงพวกคุณมากเลยล่ะ  ถึงได้ออกมาวิ่งเล่นอีกไง  ไม่ต้องห่วงครับ   ผมมีเรื่องเก็บตกมาฝากด้วย   คิกๆๆ  แต่  เก็บไว้ก่อนเอาไว้เล่าทีหลังนะ  ฮี่ๆๆ  ว่าแต่ว่าตอนนี้   ขอผมบ่น  เอ้ย! อัพเดทความวุ่นวายของบ้านกระผมก่อนนะครับ  แบบว่า  มันชักจะไปกันใหญ่แล้วล่ะครับ  เฮ้อ  ความสุขของผม  มันกำลังจะลอยไปกับสายลมและแสงแดดแล้วครับ  หงิง ~  หมาเศร้่าครับ  หมาเศร้า
   
   ฮืออ   ความสงบจ๋า  อยู่หนใดหนอ  ทำไม  ทำไม ... โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับหมาน้อยอย่างผมเลย   วัน ๆ หาแต่เรื่องปวดหัวเวียนเฮดมาให้  ดูครับดู   วันนี้ก็มาอีกละ  จะให้ผมอยู่สบายๆสักวันไม่ได้เรอะไง  ฮ๊า  แง๊  หมาอยากกรีดร้องคร๊าบบบ


ACT  : 2   มื้อเย็นเข็ญใจ


          " อย่าลืมนะกะทิ วันนี้ฉันมีกิจกรรม คงกลับบ้านค่ำ ไม่ก็ดึกๆเลย   เพราะงั้น   แก จะต้องทำหน้าที่ผู้รักษาประตู (หลัง)ให้ดี   ถ้าพ่อกลับมาอย่าปล่อยให้คลาดสายตาไปได้เป็นอันขาด ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล โดยเฉพาะอีตาคุณนิวัติเจ้านายมหาภัยนั่น แกต้องระวังให้ดี  ตามพ่อไว้เข้าใจไหม "
          คุณรินทร์ถามเสียงเข้ม

          โฮ่ง ผมเห่าตอบไป 1 ที เป็นอันรู้กัน จากนั้น ก่อน 9 โมงคุณรินทร์ก็ออกบ้าน โชคดีวันนี้มีเรียนสาย ไม่งั้นคุณรินทร์ของผมหวังโดนอาจารย์เล่นงานแน่เลย   ส่วนตัวผมหลังจากนี้ก็คงต้องไปนอนพักเอาแรงไว้ฟาดฟันกับเหล่ามารผจญที่มาตามก้อร่อก้อติกคุณราชล่ะครับ   ก็มีมาไม่มากไม่น้อย แต่ผมกับคุณรินทร์ก็จัดการได้หมด  จะไม่ได้ก็ตรงอีตาคุณนิวัติ เจ้านายโดยตรงของคุณราชเนี่ยแหละ พ่อมามาดนิ่ม แต่แฝงความหื่นไว้เต็มพิกัดเลยอ่ะ ผมล่ะห่วงใยสวัสดิภาพเจ้านายเหลือเกิ๊นน เฮ้อ จะรอดมั้ยว๊า

          สายก็แล้ว   บ่ายก็แล้ว เวลาวันนี้มันผ่านไปช้าจริงๆให้เกิดใหม่เป็นคนสิเอ้า   อืมมมอีกตั้งนานกว่าจะเย็น   ยังไงๆก็ของีบสักหน่อยดีกว่า ว่าแล้วก็หนังตาก็ชักจะหนักลงทุกทีๆแล้วสิเนี่ย ฮ้าว ขอผมนอนกลางวันหน่อยนะครับ Zzzzzz

                              .................................................................................

          " ขอบคุณมากนะครับคุณวัติที่มาส่ง  แต่ความจริงไม่ต้องมาส่งก็ได้ แค่นี้เอง "
          เสียงใคร คุ้นๆ อย่ามาคุยกันใกล้ๆได้ป่ะ หมาจะหลับจะนอน ไม่รู้จักเกรงใจกันมั่ง แน่ะ ยังคุยต่ออีก เอ๊ ...

          " ไม่เป็นไรหรอกน่า มันค่ำแล้วด้วย เดี๋ยวลูกชายคุณจะหาว่าผมใช้งานคุณแบบทาสแล้วยังไม่ดูแลปล่อยให้เดินกลับบ้านคนเดียวอีก   ฮึๆๆ .. " นะ อะไรพูดไปหัวเราะไปแบบมีเลศนัย อะไร แต่เสียงมันคุ้นจริงๆนะ  

          " อ้าว  นี่หมานายไม่ใช่หรือไง   สงสัยจะร้อนแฮะเลยออกมานอนผึ่งลม เซนต์เบอร์นาร์ดสินะ ตัวโตจนจะตะครุบเจ้านายได้เลยนะเนี่ย ว่าแต่ลูกนายนี่มีสมุนตัวโตน่าดูเลยแฮะ "
          นั่น ผมชักจะแน่ใจแล้วล่ะว่า ใครมันมาพูดกันบนหัวผม กลิ่นก็คุ้นๆ แฮ่ ...ไหนลองลืมตาดูหน่อย หน่อย .........หน่อย ... อะ...อะ...

     อะจ๊าก  ว๊าก  โว้ว

          ขอหมาอย่างผมกรีดร้องหน่อยเถอะ ตกใจครับตกใจ ขอบอก โคตะระจะตกใจ คนบ้าไรวะมาจ๊ะเอ๋หมา  พอผมลืมตาขึ้นดู ก็เจอหน้าหล่อๆ (อันนี้ผมต้องยอมรับว่ามันหล่อ หล่อลากไส้เลยอ่ะ - - ) มาจ้องแบบระยะประชิด ผมก็เลยร้องด้วยความตกใจลุกพรวดเลยครับ แล้วเป็นไงรู้มั้ย เฮอะ อีตาคุณนิวัติมันก็หัวเราะลั่นเลยอ่ะ มีแต่เจ้านายที่เข้ามาลูบหัวลูบหางปลอบใจผม   ฮึ่  โกรธแล้วนะ  มาแกล้งหมาน้อย ?? น่ารักอย่างผมได้ไง  ไม่ยอมนะ  ไม่ยอม แฮ่   แง่ง

          " โอ๋ๆๆ กะทิ   ตกใจเหรอลูก  คุณวัติเค้าล้อเล่นน่ะ อย่าโกรธนะ โอ๋ ไม่เอาน่า อย่าขู่สิ "
          เออ พูดมาเหอะ แต่ผมไม่ยอมอ่ะ แฮ่ๆๆๆ เตรียมกระโจนสุดฤทธิ์ เซนเบอร์นาร์ดอย่างผมแม้จะมีความเป็นมิตรสูง แต่มาทำกันแบบนี้ก็ตายกันไปข้างเลยละกันวะ   ก๊าซ เอ้ย โฮ่ง ฮึ่ม แฮ่

          โฮ่งๆๆๆๆ    ผมเห่าแบบประชิดขา   กะจะบอกให้เจ้าหมอนั่นรู้ว่า ผมเกลียดมันสุดๆเลยอ่ะ แต่ .. แต่ว่า ง๊าา  Help me ใครก็ได้ช่วยด้วย โอ้ แม่เจ้า จะอะไรซะอีก ก็พ่อเจ้าประคุณนิวัติท่านก็แบบจ้องมาด้วยแววตาอมหิตมากเลยอ่ะครับ แล้วก็เดินมากอดผมเหมือนว่ารักมาก  รักจริงๆนะ  มีลูบหัวไปมาแล้วก็กระซิบเบาๆให้ได้ยินกัน 1 คนกับ 1 ตัว โดยมีคุณราชดูอยู่อย่างดีใจที่เห็นเจ้านายไม่โกรธหมาตัวเอง  แต่..มันไม่ใช่หยั่งงั้นอ่ะเซ่    รู้ไหมครับว่าอีตาเจ้านายสุดหล่อจอมโหดพูดกับผมว่าไง

          " (กระซิบครับ กระซิบ ) กะทิ ทำตัวดีๆหน่อยนะเจ้าหนู รู้มั้ยแถวนี้พวกกินหมามันเยอะ ยิ่งอ้วนๆแบบนี้เตะตาคนนะ .. "
          เนี่ย มันพูดกับผมแบบนี้อ่ะค๊าบ   ผมก็เหงื่อแตกพลั่กๆเด่ะ ขนเขินพาลจะร่วง ฮือ  คุณรินทร์ค้าบ คุณรินทร์อยู่ไหนคร๊าบ มาช่วยกะทิด้วยค้าบ ฮือ~~  คนใจร้ายมันจะเอากะทิไปทำลูกชิ้นแล้ว  แง๊ๆๆๆๆ คุณราชนะคุณราช ไม่สังเกตไรเลย เค้าไม่ได้กอดผมด้วยความรักซะหน่อย จะมายืนยิ้มซาบซึ้งมิตรภาพคนกะหมาทำพระแสงของ้าวอะไรเนี่ย แง๊ ๆ ๆ คุณรินทร์รีบกลับบ้านเร็วๆน๊า ฮึก ๆ

          ......................................................................

          ครับ แต่ด้วยหน้าที่ที่คุณรินทร์มอบหมายมา  ยิ่งอีตานิวัติอยู่ด้วยผมก็ยิ่งต้องเกาะติดคุณราชไม่ห่างเลยครับ คุณราชไปไหนผมก็ไปด้วย เรียกว่าถ้านั่งผมก็แทบจะตะกายไปนั่งตักเลยแหล่ะ ไม่รู้ล่ะ เดี๋ยวคุณรินทร์จะหาว่าผมละเลยหน้าที่ เพื่อหน้าที่กะทิยอมตาย (ซะที่ไหนเล่า คุณรินทร์ กลับมาซะทีเด๊  )

          " หมานายนี่รักเจ้าของดีนะ ไปไหนไปด้วย ยังกับใครสั่งไว้" แน่ะ เจือกรู้อีก คนอะไร ฉลาดหยั่งกับลิง  ชิ

          " อ่ะครับ ทั้งฉลาด แสนรู้ รินทร์เค้าก็เลยรักมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่ได้มาก็อยู่ด้วยกันมาตลอด ไปไหนไปด้วยไม่ห่างเลยล่ะครับ  "
          คุณราชเล่าไปก็ลูบหัวผมไป ผมก็เงยหน้ามองเป็นระยะๆอ่ะนะ ไม่ได้สิ ถ้ามัวแต่ก้มหน้าก้มตา แล้วเค้าแอบส่งสายตาปิ๊งๆกัน ผมก็ไม่เห็นเด่ะ แต่ว่า ..พอเงยไปทีไร ผมก็ต้องเจ๊อะกับไอ้ลูกกะตาคมๆ กับรังสีอมหิตจากอีตาคุณนิวัติทุกทีเลยอ่ะ โธ่ กะทินะกะทิ ทำไมต้องมาผจญกับชะตาชีวิตแบบนี้ด้วย  ฮือ

          " เอ ป่านนี้แล้ว รินทร์ยังไม่กลับ สงสัยว่าจะไปทำกิจกรรมแน่ๆเลย วันนี้ผมคงต้องลงมือทำกับข้าวเองละ ถ้าคุณวัติไม่รังเกียจจะทานด้วยกันมั้ยครับ "
          นั่นถามแบบนั้นมันก็เข้าทางตานั่นเด่ะ   คุณราชน๊า  คุณราช  เฮ้อ  ( หมาถอนหายใจครับ  เคยเห็นไหมครับ  อ่อ  ไม่เคย  ไม่เป็นไร  ไม่เคยก็เคยซะครับ  เฮ้อ !! )

          " ไม่หรอก ผมชอบอาหารบ้านนี้นะ ถึงคนทำเค้าจะไม่ค่อยเต็มใจให้กินเท่าไหร่ " มีการแขวะไปหาคุณรินทร์ครับ ก็แหงล่ะ ทุกทีคุณรินทร์เป็นคนทำกับข้าวนี่นา

          " งั้น รอเดี๋ยวนะครับ เมื่อวานผมกับรินทร์ไปตลาดมาได้ของสดมาเยอะ เดี๋ยวผมจะทำอาหารไว้เลย พอรินทร์กลับมาจะได้ทานพร้อมกัน " คุณราชยิ้มแย้มตามปกติ พร้อมกับลุกขึ้นเตรียมไปห้องครัว ผมก็ตั้งท่าจะตามล่ะครับ แต่ว่า

          " อ๊ะ . "
          คุณราชร้องอุทาน ทำให้ผมหันขวับไปทันควัน เฮ้ย!!  โอ้แม่เจ้า คุณราชของผมไม่รู้ลุกขึ้นเดินอีท่าไหนแล้วเกิดเสียศูนย์ เลยเอียงกะเท่เร่ แล้วก็หล่นปุลงบนตักอีตาคุณนิวัติแบบเข้าซองเลยอ่ะครับ ช่างเป็นภาพที่น่าดู เอ้ย  น่าสยองขวัญอย่างแรง พอหล่นลงตักปุ๊บอีตาคุณนิวัติก็กอดหมับ (ในสายตาผมนะ ผมว่ามันกอด  )   ตาย ตายเลยผม คุณรินทร์มาเห็นได้วอดวายกันแน่ แล้วสิ่งที่ผมกลัวมันก็เป็นจริงอ่ะ โธ่เอ้ย ผมไม่ใช่พระร่วงนะแต่ทำไมคิดอะไรมันได้ดังใจแบบเน๊

          " พ่อ .. "
          เสียงโวยจากด้านหลัง ทำให้รู้ว่าหายนะกำลังจะมาเยือนบ้านแล้วครับ ม่าย... คุณรินทร์กลับมาแล้ว จะกลับมาทำไมตอนนี้ มาได้เห็นตอนฉากเด็ดอีก ตาย ๆ  กะทิตายแน่ โทษฐานปล่อยปละละเลยจนคุณราชไปอยู่ในอุ้งตัก เอ้ย อุ้งมือและอ้อมกอดมาร ถ้าตอนนี้ผมหายตัวได้ผมจะหายไปให้สุดโลกเลยครับ แต่นี่ มันไม่ได้อ่ะ

          " นี่มันอะไรกัน .. " เสียงคุณรินทร์เย็นเยือกเป็นน้ำแข็งขั้วโลกเลยอ่ะ คุณรินทร์จ้องตาอีตานิวัตินิ่งเลย เอ ผมคิดไปเองรึเปล่าเนี่ย ผมว่าผมเห็นประกายไฟฟ้ามันสปร์าคกันกลางอากาศระหว่างคุณรินทร์กับอีตาคุณนิวัติล่ะ

          " หือ ก็อะไรล่ะ ก็อย่างที่เห็นไง " นั่น ตอบกำกวมอีก วอนตายจริงๆ ฝ่ายคุณราชก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวตามเคย รีบลุกขึ้น

          " พอดีพ่อนั่งแล้วลุกเร็วไปหน่อย เลยล้มไปทับคุณวัติเค้าน่ะ เจ็บไหมครับคุณวัติ ขอโทษนะครับ "
          ทับ ....  ไอ้อาการหล่นปุ๊ลงกลางตักแบบนั้นไม่เรียกว่าทับครับคุณราช คุณเข้าใจอะไรผิดไปไหมครับ   คุณเข้าใจกริยาอาการของการนั่งที่เค้าเรียกว่านั่งตักมั้ยครับ เข้าใจไหมฮึ นั่งตักอ่ะครับนั่งตัก ไม่ใช่นั่งทับ    เครียดครับ หมาเครียด  คุณรินทร์เองก็ทำท่าจะไม่จบง่ายๆเหมือนกัน อีตาคุณนิวัติก็เหมือนจะรู้ก็แกล้งเข้าไปสิครับ ยังจับเอวคุณราชให้นั่งตักต่อไปเหมือนว่าจะหวังดีกลัวจะล้มอีก  แต่ผมว่าเฮียแกประสงค์ร้ายซะมากกว่าล่ะครับแบบนี้  โอ้ ทำไมผมรู้สึกร้อนแบบนี้ อ้อ โหหห ไฟลุกเต็มตัวคุณรินทร์เลยอ่ะ กลิ่นไอฆาตรกรเต็มไปหมด เอ่อ โทรศัพท์อยู่ไหนอ่ะ ผมจะโทรแจ้ง 191 เอ หรือ 199 ดี

          " เอ่อ รินทร์มาเหนื่อยๆไปอาบน้ำดีกว่านะ วันนี้พ่อจะทำกับข้าวเอง แต่งตัวเสร็จก็มาเป็นเพื่อนคุยกับคุณวัติแล้วกัน รอแป๊บนะครับ คุณวัติ "
          และเช่นเคยเมื่อสงครามทำท่าจะปะทุ เทพีสันติภาพอย่างคุณราชก็จะมีเรื่องมาขัดจังหวะได้ทุกครั้งไป  อัจฉริยะบุคคลล่ะครับท่าน

          "ผมไม่กินล่ะ ไม่หิว ไม่มีอารมณ์ "  ย้ำคำสุดท้ายพร้อมกับมองอริแบบเหยียดหยาม แต่มีรึคนอย่างนายนิวัติจะยอม เพ่แกก็เหยียดยิ้มเลยครับ แล้วก็พูดแบบกะจะเกทับ

          " ไม่เป็นไรหรอก ราช ทำมาเลย ดีเหมือนกัน ไม่ได้กินข้าว 2 คนกับคุณนานละ แถมวันนี้ได้กินที่บ้านอีกต่างหาก ไม่มีใครรบกวนด้วย เออ รินทร์เดี๋ยวก็คงจะอาบน้ำนอนเลยใช่มั้ย ไม่กินนี่ .. "
          ครับ พูดไปยิ้มไป กวนอวัยวะเบื้องต่ำสิ้นดี ผมหันไปมองคุณรินทร์อีกที โถ..คุณรินทร์ของผม ตัวสั่นเลย ไม่ใช่เพราะกลัวหรอกครับแต่เป็นเพราะโมโหจนสุดขีดมากกว่า แต่ก็นะ ทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยให้อีกฝ่ายยักคิ้วยียวนอยู่อย่างนั้นสุดท้ายก็ได้แต่สะบัดหน้าเดินเข้าห้องไป แต่ก็ยังไม่วาย

          " พ่อ ทำเผื่อผมด้วยนะ เดี๋ยวจะออกมากิน " สิ้นเสียงก็มีเสียงประตูปิดดังปังไล่หลังสนั่นสะท้านแก้วหูชนิดปูนกระเทาะหล่นใส่หัวได้

          " ฤทธิ์มากจริง จริ๊ง ตัวแค่นี้ หึ ."
          เหอ อะไร บ่นไรอ่ะ แล้วทำไมต้องยิ้มอย่างงั้นด้วย ไรอ่ะ บ้าป่าว ไม่เอาดีกว่าผมไม่อยู่ใกล้ละ คนไร หล่อซะเปล่า สติไม่เต็มเต็งนี่หว่า พูดคนเดียว หัวเราะคนเดียว บรึ๋ย ไม่เอาๆ เค้ากัว ..... ว่าแล้วก็หางตกถอยกรูดล่ะครับท่าน
   แล้วหลังจากนั้น  มื้อเย็นวันนี้ก็เลยเป็นการกินข้าวที่เหมือนกับทำสงครามเลยล่ะครับ  นั่น  ฟังครับ  ฟัง

          " ราช  นี่อร่อยดีนะ  คุณน่ะต้องกินเยอะมากกว่านี้รู้มั้ย  ผอมจนจะปลิวเลยนะ  เอ้า "  
          เสียงอีตาเจ้านายจอมกวนดังเป็นระยะ  พร้อมกับตักอาหารใส่จานคุณราชแบบ  Non Stop แล้วก็มีเสียงแหวๆของคุณรินทร์ตามมา

          " นี่คุณนิวัติ  พ่อผมมีมือ  ตักกินเองได้  แล้วไอ้กับข้าวนี่พ่อผมก็ทำเอง  ไม่ต้องมายุ่งได้มั้ย  จะกินก็กินซะ  อิ่มแล้วก็กลับบ้านกลับช่องไปซะที  "  
          นั่น  เอากับเค้าสิครับ  คุณรินทร์ของผม  แต่อย่างว่าล่ะครับ  ด้านอย่างอีตาคุณนิวัติมีหรือจะสะทกสะท้านต่อการไล่แบบกรายๆของคุณรินทร์  เหอๆๆ  ฝันไปเหอะ

          " เหรอ  อืมมม  มิน่า  รสชาติถึงได้แตกต่างกันลิบลับเลย  "  พูดไปกินไป  ยิ้มไป  ช่างสุขแสนจริงนะ อีตาคุณนิวัติ  หลีพ่อแล้วก็มากัดกะลูก  ได้รสชาติชีวิตเหลือเกิ๊น  

          สงครามระหว่างคุณรินทร์กับอีตาคุณนิวัติยังคงดำเนินต่อไปตลอดระยะเวลาอาหารแหละครับ  เกทับบลัพแหลกกันสุดฤทธิ์  และแล้วสุดท้ายมื้อเย็นวันนี้ก็เป็นข้าวมื้อที่แสนจะทรมานที่สุดสำหรับคุณรินทร์ล่ะครับ  ผมคิดว่านะ   แล้วก็คงจะเป็นมื้อที่แสนสุขของอีตาคุณนิวัติด้วยเหมือนกันแหละ  ท่าทางเฮียแกลัลล๊าน่าดูชม   เฮ้อ ผมล่ะสงสารคุณรินทร์จริงๆ กลัวข้าวจะติดคอตาย เห็นกินเอาๆ ตาก็มองพ่อกับคู่อริขวางๆไปด้วย เอ่อ ปวดตามั้ยครับคุณรินทร์ ให้ผมช่วยไหมครับ  แบ่บ ช่วยมองอ่ะ สงสาร  คือ กลัวลูกกะตากลมๆน่ารักๆของคุณรินทร์มันหลุดออกมาข้างนอกอ่ะครับ คงน่ารักน่าดูเนาะ ออกมากลิ้งๆเล่นอ่ะ แหะ ๆ


เจอกันใหม่ตอนหน้าครับผม   โฮ่ง!!  
สวัสดีคร๊าบ  .. ( ยกขาหน้าไหว้ลาแบบหมา ๆ  พอดีเป็นหมามีมารยาทครับ  ไปลามาไหว้  ฮี่ๆ )

[seisui]

มาตามอ่านกะทิต่อ อิอิ 

อ่านทีไร ก็ชอบนิสัยคุณวัติที่ชอบกวนประสาทหนูรินทร์ทุกที 555 

PS.หนังสือ หมาครับ ผมเป็นหมา  ยังเก็บไว้อย่างดีนะคะ
    แต่ก็เอามาอ่านบ้าง ยามคิดถึง 

[♠DekDoy♠]

อีตาวัติจะจีบใครอ่ะ แลดูเหมือนคู่กัด กัดไปกัดมาแล้วมารักกันมากว่านะ

[ï_Kiss_U♥]

คุณราชกับคุณวัฒิ น่าจะมี Something Wrong  กันนะค่ะ ดูน่ารักจัง

[kikumari_1]

ojkiydqqq

[BeeRY]

คุณวัตินี่กวนดีแท้ เป็นคู่กัดกับรินทร์(หวงพ่อเว่อร์)ท่าจะมันส์
เล่าเรื่องผ่านน้องหมา น่ารักมากเลยค่ะ อยากเลี้ยงน้องหมาบ้างเหมือนกัน แต่สถานที่ไม่อำนวย
+1 ขอบคุณค่าาา รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[ordkrub]

ชื่อเรื่องก็มันแล้ว
พอได้อ่านเรื่องยิ่งน่าสนใจ
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนครับ

[PPK]

กะทิขอพล่าม

   เอ่อ พอจะมีใครบอกผมได้บ้างครับว่า ทำไมผมต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมต่อชีวิตผมแบบนี้   แบบว่า  เกิดเป็นหมานี่  ต้องผจญชะตากรรมขนาดนี้เลยเหรอครับ   งั้นชาติหน้าผมขอเกิดเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่หมาดีกว่านะ   ฮึก ... ช้ำใจ   ทำไม ผมผิดอาไร   ผมผิดอาร๊าย  ทำไมเหรอครับ  มานี่เลยครับ  มาใกล้ๆแล้วหมาจะเล่าให้ฟัง

                  ..................................................

ACT  :  3   วันโลกาวินาศของกะทิ

          สวัสดีครับทุกท่าน  วันนี้คุณว่าอากาศดีมั้ยครับ  อืม.. ผมว่าดีนะ  ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส   มีก้อนเมฆประปราย สายลมอ่อนๆ โอ้เย้  ช่างมีความสุขเสียนี่กระไร   เป็นเช้าวันที่แสนจะสงบจริงๆเลยนะครับเนี่ย   สงบและปกติสุขจนไม่อยากเชื่อเลยล่ะครับ   แต่เอ ..... วันนี้ทำไมคุณรินทร์ตื่นสายจังน๊า  แล้วนี่จะไม่ไปเรียนหรือไง  เอ๊ะ  เดี๋ยวนะ ๆ  ( ยกอุ้งเท้ามานับ อืมมจันทร์  อังคาร  พุธ   พฤหัส  ...  อ่อ  ศุกร์  อื่มมมม  แล้วต่อไป   อ๋อ  รู้ละ วันนี้วันเสาร์  คุณรินทร์ไม่มีเรียนนี่หว่า  เออ โง่อีกละ ไอ้ 'ทิ   ถ้าอย่างนั้นให้คุณรินทร์นอนต่อไปอีกหน่อยละกันนะ  ผมว่าผมไปเดินเล่นรอบๆบ้านดีกว่า ถือซะว่าเป็นการออกกำลังกาย   พักนี้สงสัยจะกินมากไปหน่อยเลยดูเหมือนจะอ้วนเลยแฮะ   ไม่ได้ๆเดี๋ยวเสียหุ่นแย่เลย  โฮะๆ

          ลัลล๊าๆ ............ เพล้ง ....  อ่ะเหอ  เอ๋   เสียงอะไร  หันซ้าย  หันขวา  หรือว่าผมหูฝาด  สงสัยใช่    ....

          เพล้งง ตึง เพล้ง

          เอ่อ  ผมว่าหูผมมันคงจะไม่ได้ฝาดหรือว่าเพี้ยนแล้วล่ะครับ   ฮ่าๆ  เฮือก  โอ้!!มายพระพุทธเจ้า  หันซ้ายหันขวาอีกที   อะไร เกิดอะไรขึ้น   เสียงอะไร มันดังเหมือนกับอยู่ใกล้ๆเลยนะ  ผมว่ามันใกล้มากเหมือนในบ้านผมเลย .... ในบ้าน .. อ่ะ   อ้าวเฮ้ย   ก็บ้านผมน่ะสิเนี่ย ( พึ่งรู้เหรอแก ไอ้ทิ  ) คิดได้แบบนี้ผมก็รีบวิ่งปุเลงๆกะจะเข้าบ้านล่ะครับ   แต่ว่า ...

          .... เฟี้ยววววววว...ปึก ...  

          อ่ะ ...  อ่ะ    คือ   ก้าวขาไม่ออกครับ   แบบว่า   ... ไอ้ที่ลอยมาล่าสุดพร้อมกับเสียงเฟี้ยวผ่าอากาศเฉียดหัวโต ๆ ของผมไป 1 เซนกับอีก 3 มิล   มันคืออุปกรณ์อย่างนึงในการทำครัวครับ   ไอ้ที่เค้าเรียกว่ามีดอ่ะครับท่าน  รู้จักมั้ยครับ  มีด ..... มีด .....  มี๊ด~~  อ๊าก  หวิดดับไหมล่ะครับผม  อะไร  มันเกิดอะไรขึ้น  ไม่  หมานักสืบอย่างผม ( แน่ใจ๊ )  ก็จะต้องขอไปแอบดูซะหน่อย  เงียบๆนะ ... เงียบดิ ..เอ๊ะบอกว่าให้เงียบไง๊ ( แกแหละเงียบ ไอ้ทิ พล่ามอยู่ตัวเดียวเลยนะเอ็ง ) และทันทีที่ผมสามารถเล็ดลอดเข้าบ้านได้ ผมก็ต้องตกตะลึงตึงตึงล่ะครับเมื่อ.

          เฟี้ยววววว.....  เพล้งงงง .....  อ๊ายยยยย  จานบิน !!!  หลายใบด้วย   ว้อย.. นี่มันอะไรก๊าน  และมันก็บินไม่ได้บินมาเฉยๆครับ   มันบินมาพร้อมกับเสียงเหล่านี้ครับ

          " โว๊ย ว๊าก   ไอ้นายนิวัติบ้า  ไอ้บ้า ไอ้หัวขโมย ไอ้เจ้านายเฮงซวย ขี้หลี บ้ากาม เอาพ่อฉันคืนมาน๊า  อ๊าก นี่แน่ะ ๆ ๆ ฮึ่ม ๆ ๆ  โว้ย ไอ้คนเส็งเคร็ง ไอ้ ... "
          ครับ สารพัดคำด่า หลุดมาจากปากสวยๆบางๆจิ้มลิ้มของเจ้านายผม คุณเอกรินทร์แบบ  Non stop เลยครับท่าน พร้อมกันนั้น ทั้งมือทั้งเท้าก็ปัดป่ายไปทั่ว และในระยะรัศมีการทำลายล้าง 3 เมตรก็มีแต่ความยับเยินครับ  โห....ยังกะทอนาร์โดลงกลางบ้านเลยครับเนี่ย  ทอร์นาโดลูกใหญ่ ชื่อ เอกรินทร์ ความเร็วลมกลางจุดศูนย์กลางไม่อาจคาดเดาได้ ระดับการทำลายก็เข้าขั้นระดับวินาศสันตะโรล่ะครับ   แต่ว่า  อะไรน๊าที่เป็นสาเหตุให้คุณรินทร์ของผมวีนแตกวีนแตนแบบนี้ได้  ป่ะ  เราไปค้นหาความจริงกัน ว่าแต่ว่า   ( มองไปรอบๆ )

          อ่า แถวนี้เค้ารับทำประกันชีวิตหมาบ้างครับ  แบ่บ เผื่อไว้ไง แหะๆๆ   ป่ะๆๆ ไปเหอะ นั่นๆ กระดาษอะไรโดนขย้ำขยี้ทิ้งไว้มุมห้อง ท่าทางสำคัญเพราะมันเยินเป็นพิเศษ เดี๋ยวผมไปเอามาให้อ่านนะ   ( คลานกระเสือกกระสนไปเอาก้อนกระดาษมาแกะ )
 
          "............................."  ( 2 อุ้งเท้าพยายามแกะห่อกระดาษอ่านขมักเขม้น  อย่าดูถูกนะครับ  หมาก็อ่านหนังสือได้นะ  โฮะๆๆๆ  )
   โอ๊ะโอ   ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไมเจ้านายผมถึงได้กลายร่างเป็นก๊อดซิลล่าแบบนี้ได้   นี่ครับ   อ่ะ  อ่านกันเองเลย   ในนี้เค้าเขียนไว้


รินทร์ ลูกรัก
          พ่อต้องไปธุระเรื่องงานกับคุณนิวัติด่วนที่เชียงราย  คงต้องค้าง  1  คืน  แล้วพรุ่งนี้จะรีบกลับ   รินทร์อยู่บ้านระวังนะลูก อย่าไปไหนไกลนักล่ะ พ่อเป็นห่วง อ้อ  ก่อนนอนปิดประตูบ้าน  หน้าต่าง  เช็คแก๊ส  สวิตส์ไฟให้เรียบร้อยนะลูก
                                                                      พ่อ

   ไงครับ รู้หรือยังว่าทำไม  แต่ไม่ ..  มันไม่ใช่เพียงแค่นี้ครับท่าน ... แค่นี้มันยังน้อยไป    มันยังมีอีกอย่างที่ทำให้ดีกรีของโทสะคุณรินทร์แก่กล้าแบบนี้  ลองดูบรรทัดล่างๆครับ ล่างๆเลย   นั่นอ่ะๆๆ  ไอ้ตัวหนังสือหวัดๆนั่นน่ะ  ( ทำหน้าพยักเพยิด )
   
          "  ป.ล. ไม่ต้องห่วง รับรองจะดูแลราชเค้าอย่างดี  ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม (แต่อย่างอื่นไม่รับประกัน) แล้วพรุ่งนี้จะเอามาคืน ลงชื่อ นิวัติ  "
   
          ฮ่าๆ เอากะมันสิครับ ไอ้คุณเจ้านายโรคจิตนั่น รู้ทั้งรู้นะว่า คุณรินทร์น่ะหวงพ่อยิ่งกว่าอะไร ก็ยังมาแหย่อีก แล้วไงล่ะ คุณรินทร์ก็อาละวาดแบบนี้ไงครับ  อ๊ะ ...  คุณรินทร์หันมาทางนี้แล้ว

          " กะทิ ทำอะไร หือ ... "  ซวยแหล่วผม   คุณรินทร์หันมาเห็นผมที่กำลังยุ่งกับกระดาษเจ้าปัญหาแล้วก็เลยหยิบขึ้นมาอ่านอีกรอบแล้ว ตายแน่ แงง  Help  หมา  please  ฮืออ ....
 
   " หึ  ( คุณรินทร์แกแสยะยิ้มมากเลยครับ )    กะทิ  แก๊ ... จะเก็บไอ้กระดาษเฮงซวยนี่มาให้รกหูรกตาฉันทำไม๊ ว๊าก "
          อ๊าย ทอร์นาโดลงอีกแล้ว  แง๊  'ทิ ไม่ได้ตั้งใจ๊   ใครก็ได้ช่วยผมที   Help   Me  ... . โป๊ก ... แหง่ะ  ( เสียงนาฟิกากระทบกบาลหนาๆของสุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ด อายุ 3 ขวบ อย่างเหมาะเหม็ง โอ้  ช่างเป็นอะไรที่โชคดีม๊ากค่ะ )

          อ๊อก ...... ร้องได้แค่เนี้ย แล้วก็น็อคน้ำลายฟูมปาก

          "  ฮือ  คุณรินทร์ใจร้าย  'ทิไม่ได้ทำไรน๊าาา   คร่อก "  ฮือ ผมไม่ไหวแล้วครับ ขอสลบก่อนล่ะ สมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก อ่า เสียงอะไรแว่วๆ

          " กะทิ เฮ้ย เป็นอะไรมากไหม  ฉันขอโทษนะ  ไม่ได้ตั้งใจ เฮ้ย เดี๋ยวเด่ะ ..... " คุณรินทร์จะว่าไงต่อผมไม่รู้แหละ ผมขอสลบก่อนละกันล่ะ อ่อย คร่อก

                    .............................................................................................
   

          อืม เสียงอะไรโหวกเหวกโวยวายดังลั่น หนวกหู ๆ หมากำลังป่วย ไม่เห็นรึไงฟะ เกรงใจกันมั่งเซ่  ...  แต่   นี่มันก็บ้านผมนะ แล้วใครที่จะมาทะเลาะกันแบบนี้ได้ นอกจาก .... * o *  อ่ะ ตายชัก นี่กี่โมงละเนี่ย

          คิดได้แบบนั้นผมก็ลุกขึ้นเลยครับ แต่ ..อ๋อย ทำไมโลกมันหมุนแบบนี้อ่ะ  อูยฤทธิ์จานบินของคุณรินทร์นี่สุดๆเลยครับ มึนครับมึน แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นแบบสอดรู้สอดเห็นสอดเป็นสอดตาย   ผมก็กระเสือกกระสนไปจนถึงที่หมายได้ล่ะครับ เอาล่ะ ผมขอไปหลบแถวๆโซฟาละกันนะ เอาไว้กันลูกหลง  นั่นๆ คุณรินทร์ของผมกำลังเปิดศึกกับอีตาคุณนิวัติหน้าดำหน้าแดงเลยครับ ส่วนเทพีเสรีภาพประจำบ้าน( คุณเอกราช ) ก็ได้แต่ทำหน้าพะอืดพะอมพูดไรไม่ออก  ซ้ายก็ลูกชาย ขวาก็เจ้านาย เหอะ ไม่รู้จะเข้าข้างใครแหละครับงานนี้

          " คุณนิวัติ ผมขอบอกเป็นครังสุดท้ายเลยนะ ต่อไปอย่ามายุ่งกับพ่อผมเกินกว่าที่ควรจะเป็น แล้วก็อย่าเรียกใช้ช่วงวันหยุดที่ควรจะเป็นวันของครอบครัว มีอย่างที่ไหนแทนที่จะได้พักกลับมาลากพ่อผมไปทำงานต่อ  ผมเข้าใจนะว่าคุณน่ะชอบทำงานแต่ไม่ต้องมาลากพ่อผมไปด้วย  ผมไม่ชอบ เข้าใจไหม .... "
          คุณรินทร์ใส่แบบไม่ยั้ง หน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ส่วนอีตาคุณนิวัติเหรอ เหอะๆๆ ทำหน้าซื่อเลิกคิ้วมองคุณรินทร์ออกฤทธิ์อย่างสบายอารมณ์  สลับกับการหันไปยิ้มให้คุณราชที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างๆ และพยายามที่จะห้ามลูกชาย แต่ก็ไร้ผลล่ะครับ เบรกแตกไปนานแล้วล่ะรายนั้นอ่ะ

   " ยิ้มอะไร ผมพูดกับคุณนะ ไม่ต้องไปสนใจคนอื่นเลย พ่อ เข้าไปในห้องเลยนะ ตั้ง 5 ทุ่มแล้ว เมื่อคืนก็นอนดึก แถมวันนี้ก็ต้องไปตะลอนๆอีก เดี๋ยวได้ทรุดมั่งหรอก   ไปเลยนะ อาบน้ำแล้วก็นอน แต่ถ้าหิว มีกับข้าวในตู้กับข้าวไปอุ่นกินนู่น  "
          ดูครับ  ดู  ผมเองก็ชักจะสงสัยแล้วล่ะครับว่าตกลงใครพ่อใครลูก เพราะพอคุณรินทร์สั่ง เอ้ย บอก คุณราชก็ได้แต่พยักหน้าหงอยๆแล้วก็เดินเข้าไปข้างใน ส่วนอีตาคุณนิวัติก็ยังไม่เลิกเก๊กครับ ยังคงรักษาความนิ่งประดุจเกลือรักษาความเค็ม  แต่ก็ยังตั้งอกตั้งใจฟังคุณรินทร์ของผมแว๊ดๆๆๆ อย่างสนุกสนานลัลล๊าเลยครับ  ผมว่านะ หมอนี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆเลยอ่ะครับ    คุณรินทร์ของผมโวยไปได้อีกเกือบชั่วโมง  โดยที่อีกฝ่ายไม่โต้ตอบจนเหนื่อยล่ะครับก็เลยหยุด แล้วก็ไปนั่งหน้าบูดที่โซฟา จ้องหน้าคุณนิวัตินิ่ง

          " อ้าว  ไม่โวยต่อล่ะ  เหนื่อยแล้วเหรอ   ว้า   กำลังสนุกเลย  "
          เอ้านั่น  วอน...วอน... ปากพาตายซะจริงๆ   อีตานิวัติ  คุณรินทร์เค้าหมดแรงด่า แต่แรงอย่างอื่นยังมีนะ เว้ย .. อ่ะ นั่นไง๊ ผมว่าแล้ว ผมหลบก่อนล่ะ

          เฟี้ยว..  ระเบิดลูกแรก ปลิวติดข้างฝาเปรี้ยงเบ้อเร่อเลยครับ เฉียดเป้าหมายไป 1 คืบ นายนิวัติหันไปมองเศษซากความเจริญของแจกันที่แตกเป็นเสี่ยงแล้วก็หันมามองคุณรินทร์ที่ตอนนี้กำลังคว้ากรอบรูปตั้งโต๊ะอีกอันไว้

          " เฮ้ เด็กจริงๆเลยนะเธอเนี่ย เอะอะก็โวยวาย  ทำลายของ  อายุเท่าไหร่แล้วฮะ แล้วที่ฉันไปกับพ่อเธอน่ะ ไปทำงานนะไม่ได้ไปเที่ยว " เหอ  อีตาคุณนิวัติเริ่มโมโหด้วยอ่ะ  แต่จะสู้คุณรินทร์ของผมได้เร้อ คุณรินทร์ของผมน่ะมือวางอันดับ 1 เลยน๊า  เรื่องวีนเนี่ย  เหอๆๆ

          " เรื่องของผม คุณกลับไปเลยนะ  ไป๊   แล้วบอกก่อนนะ   ถ้าคุณมายุ่งกับพ่อผมมากกว่านี้ล่ะก็ ผมจะให้พ่อลาออกจากบริษัทแล้วกลับกรุงเทพจริงๆด้วย ไป๊ ... "
          คุณรินทร์ไล่ใหญ่เลยครับ ส่วนคุณราชที่เมื่อกี้ได้ยินเสียงแจกันแตกก็รีบวิ่งออกมาในชุด .. เอ่อ ชุด ..ที่คุณรินทร์เห็นแล้วแทบกรี๊ดน่ะครับ

          " คุณวัติ  รินทร์  เสียงอะไรกัน " ไม่มีใครตอบครับเพราะมัวแต่อึ้ง แล้ว

          " พ่อ  ออกมาทำไม แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ กลับเข้าห้องไปเลยนะ ปัดโธ่โว้ย ทำไมฉันมีพ่อแบบนี้นะ ไปเลยไป " คุณรินทร์ลากคุณราชที่วิ่งออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง 1 ผืน ออกมายั่วน้ำลายใครไม่รู้ให้ไหลยืดเล่นกลับเข้าห้องแล้วก็หันมาทำตาขวางกับอีตาคุณนิวัติต่อ

          " มองไร กลับไปได้แล้ว  แล้วก็พรุ่งนี้หวังว่าคงไม่เจอคุณนะ เชิญ " คุณรินทร์ไล่รอบ 2 ตาคุณนิวัติยักไหล่ ก่อนจะเดินคว้ากระเป๋าเตรียมออกไปแต่ก็ยังไม่วายทวงบุญคุณ

          "เธอนี่ นิสัยไม่ดีเลยนะรินทร์  ฉันอุตส่าห์เร่งทำงานให้เสร็จวันนี้จะได้ไม่ต้องค้าง แถมยังรีบเอาพ่อเธอมาส่งทั้งคืน  ยังมาโวยวายอีก จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี " เชอะ บุญคุณตายล่ะแก ก็ใครล่ะมันลากคุณราชของผมไป

          " ยังมีหน้ามาพูดอีกรึไง ก็ใครพาไป คุณใช่ไหม  ก็ลองไม่เอามาส่งสิ  พ่อจะตามไปฉีกอกถึงบ้านเล้ย "
          คุณรินทร์แว๊ดอีกระลอก อีตาคุณนิวัติมองอาการออกงิ้วของคุณรินทร์แล้วก็ขำอ่ะนะครับ ไม่ได้รู้สึกรู้สาที่ถูกด่าเลยอ่ะ คนเรานี่น๊า ผมล่ะเชื่อเลย  โรคจิตขนานแท้เลย  ( ค้อนปะหลับปะเหลือก )

          " งั้นฉันไปก่อนล่ะนะ  แล้วเจอกันใหม่  ฝากบอกราชด้วยว่านอนฝันดีนะ บาย " ฮู้ย ไปแล้วครับ ตัวก่อกวนความสงบไปแล้ว พร้อมกับการส่งจูบอีก 1 จ๊วบ อ้วก ไอ้บร้า ก่อนไปยังทิ้งระเบิดไว้อีก

          " ไอ้ ..... ว้อย คนแะไรวะหน้าตาหล่อซะเปล่าแต่ปัญญาอับ  ทั้งด่าทั้งไล่ยังไม่สำนึก โว้ย ฉันเกลียดแก๊ .... เพล้ง "
          ง่า กรอบรูปในมือที่ถือค้างไว้ตั้งกะเมื่อกี้ได้ฤกษ์ขว้างแล้วครับ แตกกระจายครับแตกกระจาย  โว้  สวยงามมากครับ  กระจายได้รูปมากเลย  โฮะๆๆ  บอกแล้วว่าผมเป็นหมาซาดิสต์    คุณรินทร์หันรีหันขวางคว้าได้ที่เขี่ยบุหรี่ มองอยู่นิดหนึ่งเหมือนชั่งใจ แล้วก็

          "ว๊าก" มาแล้วครับ ลอยมาเลย มาทางนี้ด้วย   เอ๊ะ  ทางนี้ ก็ทางที่ผมแอบอยู่ดิ   ม่ายนะ ม่าย
 
          ...พลั่ก....  

          เช่นเคยครับ ของแข็งลอยมากระทบกบาลน้อย ๆ ของผมอีกแล้ว รอยเดิมไม่หายรอยใหม่ก็มาอีกแล้วครับ อ่อก ไม่ไหว ทำไมโลกหมุนแบบนี้ โอย
 
          " เฮ้ย กะทิ แกมาตอนไหนเนี่ย  ตายแล้ว โดนหัวอีกแล้วเหรอ  ทิๆๆ ทำใจดีๆไว้  ทิ   อย่าเป็นอะไรนะ  ... " คุณรินทร์วิ่งมาหาผมที่หลังโซฟาทันทีที่ได้ยินเสียงผมโหยหวนเมื่อโดนของแข็งกระแทกหัว โธ่ ผมทำผิดอารายยยย

          " รินทร์ กะทิ เป็นอะไรร้องลั่นบ้าน "
          คุณราชที่ตอนนี่แต่งตัวเสร็จแล้ววิ่งออกมาแล้วก็รีบมาเขย่าตัวผม คิดดูสิครับ ผมฝ่าดงของแข็งมาแล้ว 1 รอบเมื่อเช้า  พึ่งฟื้นมาได้ไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็โดนอีกแล้ว กะทิไม่ตายตอนนี้จะไปตายตอนหนายยยย อ๋อย ~~ อย่าเขย่าผมเด่ะ ผมจะตายก็เพราะเขย่านี่ล่ะคร๊าบ คุณรินทร์ คุณราช

          ไม่ไหวแล้วครับ ผมขอสลบต่ออีกรอบก่อนนะครับ  ฮือ ถ้าไม่ตาย กะทิจะกลับมารายงานสถานการณ์ต่อ คร่อก

เจอกันใหมตอนหน้าครับ   โฮ่ง ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมาๆ )
 

[win200]

หนุกดีครับมาต่ออีกน่ะ

อยากทราบว่าความจริงแล้วคุณเจ้านายนี่คิดจะจีบคุณรินทร์หรือคุณราชกานแน่

[wisa]

 

[p_phai]

แอบสงสัยเหมือนกัน

ุว่าคุณเจ้านาย

สนใจใครกันแน่

ระหว่างคุณพ่อกะคุณลูก

[dahlia]

นั่นสิ อ่านแล้วชัก งงๆ ว่า ตกลงอิตานิวัติ จะจีบใครกันแน่เนี่ย หรือคิดจะเคลมทั้งคู่ 
รู้สึกอยากเลี้ยงเซนเบอร์นาด ขึ้นมาบ้างแล้วสิเนี่ย

[♠DekDoy♠]

คุณลูกชัวร์ ฮ่าๆๆ สงสารกะทิอ่ะโดนตลอด อิอิ