Boy's love > นิยายที่โพสจนจบแล้ว

The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2]

(1/402) > >>

cloud9:
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



.....................

Journey of Nergal การผจญภัยของนากัล [nc-18,shota]  

Note: นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาอยู่ในหมวด Shotacon (เนื้อหาทางเพศที่มีเด็กเป็นตัวเอก)
มีฉากไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18  ปี

ภาคหนึ่งคือกระทู้นี้นะคะ

ส่วนอันนี้ กระทู้ ต่อภาคสอง >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43455


น่าเบื่อ น่าเบื่อชะมัด มาดามจะให้ผมไปรับตาแขกอ้วนแก่นั่นอีกแล้ว ทำใมน๊า…ทำใมตาอ้วนแก่นั่นต้องติดใจผมเป็นพิเศษด้วย  เด็กคนอื่นหน้าตาดีๆแล้วก็ขาวกว่าผมถมไป ซ่องในบาบิโลนใช่ว่าจะอับจน แล้วซ่องที่นี้ก็ไม่ได้มีคุณภาพมากกว่าที่ไหน  ผมหันมองรอบๆก็มีแต่หน้าตาดาษดื่น เหมือนลูกทาสแถวชายฝั่งทั้งนั้น

เฮอะ..ผมคงหน้าตาดีกว่า เจ้าพวกนี้ละมั๊ง  ผมปัดทรายออกจากต้นขา ผมกับแมร์รี่เด็กผู้หญิง ที่ทำอาชีพเดียวกัน เพิ่งไปเล่นทรายที่จตุรัสมา  มาดามปล่อยผมไปเล่่นได้สองชั่วโมงต่อวัน  เด็กคนอื่นๆได้เล่นแค่สี่สิบนาที  แต่ผมดื้อจนสำเร็จ แน่ล่ะ มาดามต้องง้อผมสิ เพราะผมเป็นเด็กวีไอพีนี่หน่า   มาดามบอกว่า ถ้าวันหนึ่งผมรับลูกค้าได้เกินแปดคน  มาดามจะซื้อกำไลให้  ผมไม่เห็นอยากได้กำไลซะหน่อย  เด็กคนอื่นดูตาลุกวาวเมื่อได้ยิน  ตอนนี้ใครๆก็เห่อกำไลกันทั้งนั้น   ผมว่ามันเป็นเพราะ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา  มีขุนนางในวังเสด็จออก ที่จริงผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องในวังเท่าไหร่  รู้แต่เขากำลังสร้างสวนอะไรซักอย่างในนั้น แล้ว ก็มีขุนนางที่ต้องนั่งอยู่บนแผ่นไม้  แล้วก็เอาผ้ามาห้อยรอบๆ  ให้คนเดินแบกไปรอบเมือง  จะว่าไปก็ตลกดีเหมือนกันที่พวกนั้นไม่รู้จักเดิน
เดี๋ยวนะ…ผมกำลังพูดถึงเรื่องกำไล  ใช่… ขุนนางใส่กำไลที่ทำด้วยทองแท้ แขนของพวกเธอเรียวยาวมาก  ผิวขาวพ้นออกมาจากชายผ้าแพร  พอกำไลทองกระทบกันก็เป็นเสียงกริ้งๆ  ประชาชนที่อยู่รอบๆก็โห่ร้องสรรเสริญกันใหญ่  ไม่รู้ว่าสรรเสริญขุนนาง หรือ สรรเสริญกำไลกันแน่

แต่กำไลที่มาดามพูดถึง คือกำไลเหล็ก ที่เอาสีทองแดงมาทาต่างหาก  แล้วมันก็ต้องหนักมากๆ ผมเคยเห็นแม่ค้าที่ท่าเรือใส่  เธอสับปลาไปด้วย  แล้วกำไลก็บาดมือฉึกๆ

“นี่!! แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกมาได้แล้วนะ  แกนี่มันช้าจริงๆ”  มาดามตะโกนอยู่ข้างนอก
ตอนผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ มาดามต้องด่าทุกที  ผมกดหัวเข็มขัดให้สนิท  จัดผ้าสีขาวที่พาดอยู่บนอกให้เรียบร้อย  มองตัวเองผ่านกระจกมัวๆ
“มาแล้วฮะ มาดาม”
ผมเดินแหวกม่านออกมา

มาดามก้มมาพูดกับผม “จำไว้นะ แขกคนนี้สำคัญมาก ดูแลเขาดีที่สุด ไม่งั้นถูกเฆี่ยน..และถ้าแกฉลาด ก็ให้หยอดถามเขาเรื่อง การคัดตัว เข้าไว้”  เธอก้มลงมา ยกแขนผมขึ้น แล้วดม
“น้ำหอมละ แกนี่จริงๆเลยนะ เข้าไปฉีดเพิ่มเดี๋ยวนี้  แล้วนี่อะไร…ฉันบอกแล้วว่าไม่ให้เล่นทราย”
มาดามบ่นๆๆๆๆ ผมรีบกลับเข้าไปฉีดน้ำหอม  ตอนเดินออกมา ก็ได้ยินเสียงกุกกักข้างนอกแล้ว มาดามสะดุ้ง รีบหันมาจัดทรงผมของผมให้เรียบร้อย

“จำไว้นะ  นากัล ถามเรื่องการคัดเลือก และ บริการให้ดีที่สุด…นี้น้ำมันของแก” เธอยื่นขวดแก้วใสอันคุ้นเคยให้ผมถือ  ดึงใหล่ผมออกมาหน้าร้าน
“เด็กพร้อมแล้วค่ะ ท่าน”

ห้องโถงหน้าร้าน เป็นปูนฉาบลวกๆ กับประตูผ้าย้อมสีแดง  มีคนอยู่สี่คนยืนอยู่ในร้าน พวกเขามาพร้อมกับแขกของผม
“นากัล เจอกันอีกแล้วนะ”

ก็แน่น่ะสิ ผมเจอท่านอีกแล้ว ท่านอ้วนแก่  ผมคิดพลางฝืนยิ้มแฉ่ง
“เป็นเด็กยิวที่สวยจริงๆ ผมทองซีดแบบนี้ หาไม่ได้ในตลาดชั้นล่างเลยนะ ฮ่าๆ”
ท่านอ้วนแก่หันไปพูดกับชายไว้หนวดขาว  ชายคนนี้มีอายุไม่มากนัก แต่ดูแปลกไปจากที่ผมเคยเห็น  ตาเขาสีฟ้าอ่อนมากๆ แล้วสีผมก็ซีดสุดๆ เป็นสีเดียวกับผมเลย
เขาพยักหน้ากับท่านอ้วนแก่ “โอเค อิลด้า…เราไม่ใช้ห้องในร้านของเธอหรอกนะ เราจะพาเด็กนี้ไปที่บ้านของท่านเอ็ด มีเพื่อนชาวยุโรบตอนเหนือของข้ารออยู่  ไปเตรียมรถม้าซะ”เขาหันไปบอกคนงานสองคนนั่น
“เอ่อ แต่ท่านคะ นากัลเพิ่งทำงานนี้ได้ไม่นานนะคะ” มาดามดูตกใจ
“ไม่ต้องห่วง เราจะมาส่งเด็กให้ พรุ่งนี้เช้าแน่นอน เจ้าคิดว่าเราจะปล่อยให้เด็กนี่หิวตายเรอะ”
เขายัดถุงเงินใส่มือมาดาม  ทั้งสองฝ่ายแค่นหัวเราะเสแสร้งใส่กัน  มาดามก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ถ้าลูกค้าคนใหนจ่ายงาม จะต่อรองอะไร มาดามก็ให้หมด แล้วส่วนใหญ่ผมก็จะเจอกรณีแบบนี้เสียด้วย

อย่างไงก็เถอะ ผมตื่นเต้นมากตอนพวกเขาพาไปที่รถม้า ผมไม่เคยขึ้นรถม้ามาก่อน  มันเพิ่งมาให้เห็นไม่นานนี้เอง แล้วก็มีแต่กษัตริย์เท่านั้นละ
แต่ตอนนี้พวกข้าราชการในบาบิโลนก็ได้ใช้รถม้าแล้วด้วยแฮะ
   ผมปีนตามชายผมทองเข้าไป  ท่านอ้วนแก่ปิดประตู เบาะนิ่มชะมัด…แล้วข้างในก็หอมกว่าเพิงซอมซ่อของมาดามด้วย  รถเคลื่อนออกไป
“อยากดูวิวข้างนอกละสิ” ชายผมทองยิ้ม เปิดผ้าม่านให้  ผมรีบกระเสือกกระสนยื่นหน้าออกไป  เห็นผู้คนและถนนผ่านไปเร็วจัง  เราอยู่สี่แยกตรงตลาดแล้วอีกแว๊บนึงก็มาถึงสนามที่ผมเล่นทรายแล้ว  อีกซักพักก็ข้ามสะพาน ออกจากย่านเสื่อมโทรม   เริ่มมีอิฐ น้ำพุให้เห็นมากขึ้น
มือสากๆลูบไปมาที่ต้นขาของผม  เสียงหายใจของตาอ้วนแก่แว่วมาให้ได้ยิน  ครั้งที่แล้ว เขาก็หายใจแบบนี้ตอนทำกับผม  พุงเขาช่างแสนหนัก แล้วก็บังคบให้ผมอมไอ้นั่นอยู่นานมาก น่าขยะแขยงจริงๆเลย  ทำใมผู้ชายโตๆต้องชอบให้เด็กๆอมไอ้นั่น  ผมเคยถามเรื่องนี้กับแมร์รี่  เธอได้แต่หัวเราะคิกคัก 
ผมมัวแต่สนใจวิวข้างนอก  ตอนนี้เราผ่านรูปปั้นสวนๆเต็มเลย  เวลาพลบค่ำแล้ว เเสงไฟจากพระราชวังถูกเปิด ผมมองเห็นมันอยู่ไกลๆ อีกฝากนึงของเมือง  มีแม่น้ำตัดผ่านย่านการค้า
รถม้าและมือของท่านอ้วนแก่แล่นไปพร้อมๆกัน  มันชะลอลงเล็กน้อย พอเขาหยุดที่หว่างขาผม  รถม้าก็หยุดพอดี
ผมกระโดดลงจากรถ ถ้าวิ่งเล่นรอบๆได้ก็วิ่งไปแล้ว แต่ผมไม่มีรองเท้า  สวนในบ้านท่านอ้วนแก่ค่อนข้างมืด ชายผมทองโอบใหล่ผม พาเดิน ประตูไม้ยักษ์เปิดอ้่าซ่า
   มีดอกไม้แล้วก็คบไฟมากมายในบ้างของท่านอ้วนแก่  ในนี้สว่างยิ่งกว่ากลางวันซะอีก  ผมตื่นเต้นจนมือเหงื่อออก
“หน้าแดงเชียวนะ นากัล…ชอบที่นี้หรอ”  ผมหันมองหัวสัตว์บนกำแพง แล้วก็รูปปั้นซ้ายขวา
“คับ ท่าน”
“ไว้คราวหน้า จะพามาอีกนะ” ชายผมทองคนนั้นลูบหัวผมเบาๆ แว็บเดียวเขาก็ยกผมขึ้นไปวางบนโต๊ะหิน ปูด้วยผ้านิ่มสีขาว
ผมงงว่าท่านอ้วนแก่หายไปไหน  แต่ดูเหมือนจะมีเสียงมาจากชั้นบน  ผมตะแคงไปเห็นท่านอ้วนแก่กำลังพาผู้ชายอีกสองคนลงมา  เสียงหัวเราะฮาดังลั่น
“นี้หรอเด็กยิวในซ่องท่าเรือที่ท่านว่า ? ”เขาพูดสำเนียงแปร่ง “ผิวดีจริงๆเลยนะ”
ผู้ชายอีกสองคนเดินเข้ามาล้อมโต๊ะ  ทุกคนดูแปลกตาไปหมด  เห็นเขาพูดกับมาดามว่ามาจากยุโรบตอนเหนืองั้นหรอ…มันที่ไหนกันนะ?
“เชิญตามสบายก่อนเลยนะ พวกท่าน  ข้าจะไปดูช่างเขียนแผ่นที่ก่อน มีอะไรบอกคนงานได้…ทำให้เหมือนบ้านพวกท่านเองเถอะ” เสียงท่านอ้วนไกลออกไป  อ่าว…แล้วผมจะบอกมาดามว่ายังไง  …มาดามจะเฆี่ยนผมรึเปล่า ถ้าผมไม่ได้ถามเรื่อง การคัดตัว…โอ้ย!! มาดามนี้ยุ่งยากจริงๆ
ไม่ทันตั้งตัว  ชายผมทองคนแรกก็ก้มลงมาจูบผม เขาส่ายหน้าไปมาระหว่างจูบ…ผู้ชายโตๆชอบทำแบบนี้กับผมจัง  แล้วก็ต้องใช้ลิ้น  ผมรอว่าเมื่อไหร่เขาจะเอาลิ้นออกมา แต่ดูเหมือนเขาเปลี่ยนไปดูดซอกคอผมแทน
ซักพักหนึ่ง ทุกคนก็หายใจฟืดฟาด  รีบปลดเสื้อผ้าตัวเอง  ราวตัวตลกที่เต้นไปมา ทุกคนพูดภาษาอื่นใส่กัน ระหว่างช่วยถอดเสื้อผ้าผม ซึ่งจริงๆก็ไม่มีอะไรมาก มาดามมักให้ผมเกือบล่อนจ้อนอยู่เสมอ 
โอ้ย..ผู้ชายคนนึงหยิกก้นผม  อีกคนขยำศรีษะผม  แล้วทุกคนก็เอาไอ้จ้อนออกมา  ชายตัวใหญ่ผมน้ำตาล คว้าขวดน้ำมันไปจากผม  พ่นภาษาพิลึกใส่ชายผมทอง ก่อนจะหัวเราะต่ำๆ  เขาทามันไปที่ไอ้จ้อนของเขา  สลับที่กับผมทอง   จะว่าไป เขาดูเหมือนหมีเลย ขนหน้าอกดกๆ แล้วก็อ้าขาผมออกอย่างรีบร้อน
  คุณหมีหยิกหัวนมผมสองสามที เอานิ้วยัดปากผม แต่โดนอีกคนดึงให้เอามือออก เพราะเขาก็จ่อไอ้จ้อนมาที่ผมเหมือนกัน    สรุปคือคุณหมีเลยกระชับเอวผมไว้แทน แล้วดึงให้ชนกับไอ้จ้อนของเขา  ผมร้องออกมาได้ อ๊าเดียว คุณผมทองก็ยัดเขาเข้ามาในปากผม
ผมครางฮืมๆ คุณหมีกระแทกค่อยๆก่อนแล้วเริ่มรุนแรง  พวกผู้ชายโตๆบางคนก็ทำเจ็บ บางคนก็ไม่เจ็บ  คุณหมีทำไม่เจ็บเลยแหละ  เขาจับขาผมหยั่งองศาดีๆ แล้วอุดเข้ามาสุดลำเลย  ผมเกร็งแน่น  เขาสบถ  จั๊กจี้ขนเขาที่ก้นด้วย  แต่ผมไม่ชอบอมไอ้นั่นเลย  …แหวะ กลิ่นจะคาวในปากทุกที  ผมจินตการถึงอาหารอร่อยๆ ที่ท่านอ้วนแก่จะเอาให้กินหลังจากนี้แล้วก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง   องุ่นอร่อยที่สุด 

To Be Cont.
---
สวัสดีค่ะ ลองแต่งเรื่องย้อนยุคเป็นครั้งแรก แนะนำติชมได้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
===============

สารบัญ

ตอนที่ 1 - 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.0

ตอนที่ 5  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.30

ตอนที่ 6 - 7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.60

ตอนที่ 8  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.90

ตอนที่ 9  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.120

ตอนที่ 10 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.150

ตอนที่ 11  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.210

ตอนที่  12  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.270

ตอนที่ 13  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.300

ตอนที่ 14  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.360

ตอนที่ 15 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.390

ตอนที่ 16 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.420

ตอนที่ 17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.480

ตอนที่ 18  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.540

ตอนที่ 19 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.570

ตอนที่ 20   http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.630

ตอนที่ 21  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.690

ตอนที่ 22 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.780

ตอนที่ 23 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.840

ตอนที่ 24 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.900

ตอนที่ 25 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.960

ตอนที่ 26  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1050

ตอนที่ 27  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1110

ตอนที่ 28  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1170

ตอนที่ 29 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1200

ตอนที่ 30 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1200

ตอนที่ 31 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1230

ตอนที่ 32 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1260

ตอนที่ 33 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1320

ตอนที่ 34 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1440

ตอนที่ 35 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1500

ตอนที่ 36 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1560

ตอนที่ 37 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1590

ตอนที่ 38 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1650

ตอนที่ 39 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1680

ตอนที่ 40  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1710

ตอนที่ 41  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17671.1800

Poes:
โห นายเอกเป็นคุณโส หรอเนี่ย  o22

ayanae:
เจิมเรื่องใหม่ค่า แนวย้อนยุคซะด้วย จะติดตามตอนต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้ค่า

tawan:
ตอนแรกก็ได้เลือดเลย :haun4:

แรงจริง ๆ

มาต่อนะจะคอย

 :call:

cloud9:
ตอนที่ 2
คุณหมีสามคนนี้ทำนานกว่าที่คิด ผมปวดเอวหนึบๆตลอด  ทำใมลูกค้าชอบข่วนสะโพกผมนักนะ จะทำแรงยังไงก็ได้ ผมไม่ว่า แต่ถ้าแถวนั้นของผมมันเป็นรอย มาดามจะให้ผมไปบริการพวกกรรมกรจนกว่ารอยจะหาย ถึงจะกลับมาบริการพวกคนชั้นสูงได้
แมร์รี่เคยพูดว่าชีวิตเด็กทั่วไปไม่ต้องลำบากแบบเรา ผมไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่  เพราะอย่างน้อยผมก็มีขนมปังให้กินทุกมื้อ ดีกว่าพวกเด็กชายฝั่งที่ต้องขนหินตั้งเยอะ   เวลานี้ผังเมืองถูกปรับปรุงใหม่หลังสงคราม เด็กเล็กๆถูกเกณฑ์ไปเป็นทาสแบกหาม ผมรู้จักอยู่คนหนึ่งชื่อ  ชาทรัช เจ้านั่นบอกว่า ต้องทำทั้งแบกหาม และ แบบเดียวกับที่ผมทำด้วย  เพราะหัวหน้างานก่อสร้างเป็นคนลามกจกเปตร  ชาทรัชพูดแบบนี้
คุณหมีกับผมกำลังอยู่ในท่าคลาน พวกเขาเอาผมเสร็จไปคนละครั้งแล้ว แต่คุณหมียังฟืดฟาดไม่หยุด เขาเบียดผมนาบกับพื้นโต๊ะ หมุนสะโพกเป็นวงกลม “อื้ม…อื้ม  อา” ผมร้อง เขาขยับเข้าออกเร็วๆ แล้วก็ปลดปล่อยลึก ผมสะดุ้งด้วยความแสบ แต่น้ำมันของมาดามก็ช่วยให้ข้างในผมสบายขึ้น
เขาผละออกไป  ชายหนวดขาวเข้ามา พลิกผมนอนหงาย “เด็กนี้ทนดีจริงๆ เหมือนผู้หญฺิงซิงๆเลยนะ” เขาหัวเราะร่วน ระหว่างกดตัวเข้าไปในก้นผม “อา…ถ้าพวกหมารับใช้ในวังได้ลองละก็.- - ราคาดีแน่ๆ  ไม่มีใครถามท่านเอ็ดหรอ  ราคาขายขาดเท่าไหร่?”
พอเขาดันตัวเข้ามาจนสุด ก็อุ้มผมขึ้นไปเกาะที่เอวของเขา แล้วทำการกระแทก
“ไม่รู้สิ เห็นท่านเอ็ดเอ่ยปากเรื่องจะส่งคัดตัว” ผมทองพูด
“ไปรับใช้ในสวนลอยน่ะหรอ ฮ่าๆ” คุณหมีที่เพิ่งทำกับผมไปหมาดๆ เดินไปเปิดขวดเหล้ามุมห้อง “ถ้าถึงมือพวกนั้น เราก็อดน่ะสิ”
“แต่ถ้าส่งเด็กคัดตัว ท่านเอ็ดจะได้กำไลนะ”
ชายหนวดขาวไม่ได้สนใจ บทสนทนาของเพื่อนอีกสองคนแล้ว  ผมก็เหมือนกัน  ผมร้อนที่ท้องน้อยมากๆ เหมือนข้างในที่ถูกเสียดสีจะละลายออกมาเลย  ผมได้ยินคำว่ากำไล  คนแก่ๆพวกนี้ก็อยากใส่กำไลด้วยหรอ ฮะฮะ ผมจะเอาไปขำภายหลังตอนที่ไม่ได้โดนเขย่าแบบนี้
“อ๊า ..อ๊า ..”
“กำไลทองfilligree น่ะหรอ” เสียงแว่วๆของอีกสองคน
ผมร้อนท้องไม่ไหวแล้ว  คนหนวดขาวทำปากเป็นปลาคาร์ฟมาถูหน้าผม ลิ้นดุนดันเพดานปาก
“อื้อออออ!!!!” น้ำขาวๆพุ่งออกมา
..
“ฮ่า  เจ้าเด็กแตกเอง โดยที่ข้าไม่ต้องไปแตะอะไรมันเลยว่ะ”
เขาวางผมลงที่โต๊ะ ปลดปล่อยใส่ท้องผม  เสร็จก็ถอนหายใจแบบโล่งๆ  เดินไปแชร์เหล้ากับอีกสองคน
ผมเหนื่อยจังเลย…  ผมได้กลิ่นอาหารจากครัวแล้ว  ไม่แน่ใจว่านี้คือกลิ่นเนื้อรึเปล่า
ใช่!!! กลิ่นชัดขึ้น เนื้อแน่ๆ  เย้ บ้านท่านอ้วนมีเนื้อวัวด้วย  แต่เดี๋ยวนะ พวกคุณหมีพูดเรื่องการคัดตัว ผมน่าจะถามดู แต่คิดอีกทีผมรอท่านอ้วนดีกว่า
ผมนอนแผ่อยู่ตรงนั้น  โดยที่ชายต่างชาติสามคนเดินออกจากห้องไปพร้อมขวดเหล้า  อีกไม่นานก็มีสาวใช้เดินเข้ามาอุ้มผมลงจากโต๊ะ  
“เดี๋ยวฉันจะพาไปกินข้าวนะ”
“ผมเดินได้ฮะ ไม่เป็นไร” ผมยิ้มแฉ่ง เห็นสายตาเธอมองมาเศร้าๆ
เธอพาผมลงมาที่ครัว ผมเหลือบไปเห็นเนื้อในหม้อต้มเดือด ส่งกลิ่นจนน้ำลายสอ ผมรู้สึกร่าเริงขึ้นมาจากตะกี้ทันใด เมื่อนึกว่าเด็กคนอื่นกำลังรับแขกในเพิงมืดๆ เฝ้ารอขนมปังแข็งๆของมาดามอยู่
  เธอวางชามซุปเนื้อตรงหน้าผม นั่งลงตรงข้าม ผมก็ลงมือกินไม่รีรอ  รสชาติของซุปและเนื้อร้อนๆหลอมละลายในปากผม  ดับกลิ่นคาวของผู้ชายพวกนั้นเกลี้ยง  สาวใช้เดินไปเปิดตู้ เอาอะไรมาเทลงไปในเหยือก แล้ววางไว้ข้างผม
ผมเงยหน้าเชิงสงสัย
“นมวัว  ของฉันเอง…ดื่มเถอะ เธอตัวเล็กมากเลยนะ ดื่มเยอะๆ”
ผมคว้ามาดื่มจนหมด สีหน้าเธอพอใจ
เธอนั่งลงตรงข้ามอีกครั้ง “เธอมีพ่อหรือแม่เป็นชาวเยรูซาเล็มใช่มั๊ย?”
ผมเงียบ  งงกับคำถาม มาดามบอกว่าไม่ควรพูดกับคนที่ไม่ใช่ลูกค้า  โดยเฉพาะพวกผู้หญิงผิวขาวๆคิ้วคมตาคม ผมก็ไม่รู้ว่าทำใม …แต่ใช่  สาวใช้คนนี้มีลักษณะตรงตามมาดามพูดเลย
“เธอรู้จักแม่ตัวเองรึเปล่า? ”
ผมส่ายหน้า  ตักซุปต่อ
“ผิวขาวเนียนแบบเธอ  ตาใสๆ ยิ่งสีผมด้วยแล้ว เธอไม่ใช่คาลเดียนแท้หรอก”
…ผมเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาบ้าง ลูกค้ามักเอ่ยชมเรื่องที่ผมไม่ใช่คาลเดียนแท้ แต่มีเชื้อยิวหรืออะไรทำนองนั่นแหละ ผมไม่รู้หรอก
“หลังสงคราม ชาวเยรูซาเล็มถูกกวาดต้อนเข้ามาในบาบิโลน จับมาเป็นทาส” เธอพูดต่อ
“ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น…รู้มั๊ย? เธออาจจะไม่เข้าใจหรอกนะ แต่มันเจ็บปวดมากที่เห็นลูกหลานยิวขายตัวให้พวกคาลเดียน”
ผมเริ่มไม่อยากสนใจว่าเธอจะพูดอะไรต่อ  ผมมองเหยือกนมเปล่า แล้วช้อนตาไปทางเธอ
“จะเอาอีกใช่มั๊ย”  สาวใช้เดินมาเทนมให้ผมเกือบล้น
“เธออายุเท่าไหร่นี่?”
มาดามห้ามเด็ดขาดไม่ให้พูดเรื่องอายุ  ถ้าโดนซักไซร้มากก็ให้ตอบไปว่าสิบสี่ ทั้งๆที่จริงแล้วผมยังไม่ถึงด้วยซ้ำ  ผมจะสิบสามฤดูฝนหน้า
ความเงียบทำให้เธอเม้มปาก “เอาเถอะ” เธอเดินเข้ามาหาผม ก้มลงจูบหน้าผาก  ลูบเส้นผมสีบลอนด์ของผม  กระซิบบทสวดสั้นๆก่อนจะยกเหยือกนมไปเก็บ
…
ผมไม่รู้อะไรทั้งนั่น  เรื่องยิวหรือพ่อแม่ ผมรู้แค่นี้คือแผ่นดินของพวกคาลเดียน  และ มันก็เป็นของพวกคาลเดียนอย่างสมบูรณ์        ผืนบาบิโลนที่เต็มไปด้วยอารยธรรมสีทองแดง  และโสเภนีอย่างผม ก็จะเป็นแค่เด็กที่หิวนมวัว และรอคอยให้มีรถม้ามาจอดหน้าร้านเท่านั้น
-------
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ  สาวใช้กุลีกุจอลากผมออกมา เมื่อท่านอ้วนตะโกนเรียก
เธอปล่อยผมที่ห้องนอนของท่านอ้วน  ผ้าม่านสีเขียวกำมะหยี่กับหน้าต่างบานยักษ์ โชว์วิวยามค่ำคืน ผมยืนจ้องอยู่นาน  
……ไม่รู้ว่าขวดน้ำมันของผมหายไปไหนแล้ว
“เอ่อ  ท่านฮะ…ท่านเห็นขวดน้ำมันของผมใหมฮะ”
ท่านอ้วนถอดผ้าคลุมหนาๆออก  ลูบใบหน้าผม
“นี่ นากัล…แกอยากสบายกว่านี้มั๊ย? ” เขาโน้มหน้าลงมาหอมแก้ม “แกอยากไปอยู่ในวังรึเปล่า?”
“วังหรอฮะ? ผมเนี่ยนะ ”
“ใช่ แกนั่นแหละ…แต่แกต้องตกลงว่า จะไม่บอกมาดามเรื่องที่ฉันกำลังจะพูด โอเคมั๊ย?”
คืนนั้นก็เหมือนอย่างเคย  ผมโชคดีที่เตียงของท่านอ้วนแก่นุ่มนิ่มสุดๆ  พอเขาหลับไปผมก็ยังตาค้างกับวิวภายนอกหน้าต่างอยู่  แสงไฟจากวัง และ มหาวิหารที่กำลังสร้างเพิ่มเติมเป็นเงาวิบวับอยู่ไกลๆ   ผมกลืนน้ำลายเมื่อนึกถึงคำพูดของท่านอ้วนแก่  เรื่องที่ผมมีโอกาศเข้าไปใช้ชีวิตในนั่นได้
================
ผมกระโดดลงจากรถม้า  วิ่งเข้ามาในตึกเตี้ยๆ  ที่ตั้งของร้านมาดาม  ฝุ่นทรายกระเด็นเข้าหน้านิดหน่อย  แต่ผมกำลังยิ้มแป้น  ท่านอ้วนให้เงินผมเพิ่ม  บอกว่าซ่อนเอาไว้ ไม่ต้องบอกมาดาม เอาไปซื้อขนมกินได้สบายเลย   วันนี้ผมตั้งใจจะขอพักงาน แล้วไปหารุ่นพี่ที่ท่าเรือ  ผมต้องเล่าเรื่องนี้ให้ใครซักคนฟัง   ถ้าผมหาชาทรัชแถวชายฝั่งเจอ ผมก็จะเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังด้วย
พี่โจมาร์  เป็นคนงานเรือที่มักเอาของเล่นมาแจกเด็กจรจัดเสมอ  พี่ประดิษฐ์ของเก่งมาก  ผมชอบอ้อนให้เขาพาผมไปขึ้นเรือ  แต่พี่ปฎิเสธแล้วบอกว่า กัปตันรู้ว่าผมเป็นอะไร  เขาไม่อยากให้ผมและมาดามต้องมีปัญหา  
พี่เคยเล่าให้ผมฟัง  ว่าเราไม่ควรยกโทษให้พวกคาลเดียน และซักวันพี่จะต้องล้างแค้น  ผมชอบฟังเวลาเขาพูด พี่ดูจริงจังมาก  แต่พอเขาพูดจบก็จะหัวเราะเสียงดังใส่ผม ดึงฝ่ามือผมไปลูบเล่น  บางครั้งพี่จะเอาหน้ามาแนบใบหูผม แล้วเป่าลมเบาๆ ผมชอบให้พี่ทำแบบนั้นมาก  ผมชอบพี่โจมาร์

ผมเดินเข้ามาในห้องด้านในสุด  มีเด็กสองคนหลับอยู่ที่เตียงไม้  ไม่มีวี่แววของมาดาม  เธอคงออกไปตลาด  ผมวิ่งขึ้นไปชั้นบน  ห้องอับฉุนมืดๆ  ที่มีหน้าต่างกับกระจกมัวๆสำหรับแต่งตัว ผมมองหาที่ซ่อนเงิน… แล้วก็เจอแผ่นไม้เปิดอยู่ใกล้ๆผนัง   ผมเสียบเงินไว้ข้างใต้   คว้าผ้าผืนหนึ่งมาห่อตัว  ก่อนจะวิ่งออกจากร้าน  มุ่งหน้าสู่ท่าเรือ

------
เกร็ดประวัติศาสตร์: บาบิโลเนีย (ใหม่)

เมื่อ 612 ปีก่อนคริสต์ศักราช พวกคาลเดียน (Chaldean) ซึงเป็นชนเผ่าฮีบรูทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของลุ่มแม่น้ำไทกริส-ยูเฟรทีสก็สามารถเข้ายึดกรุงนิเนเวห์ได้สำเร็จ และสถาปนากรุงบาบิโลนขึ้นเป็นเมืองหลวงอีกครั้งหนึ่ง และจัดตั้งเป็นอาณาจักรบาบิโลเนียขึ้นมา อาณาจักรบาบิโลเนียใหม่เป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองมาก ในสมัยพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ (Nebuchadnezzar, 605-562 ปีก่อนคริสต์ศักราช) พวกคาลเดียนสามารถยกกองทัพไปตีได้เมืองเยรูซาเลม และกวาดต้อนเชลยชาวยิวมายังกรุงบาบิโลนได้เป็นจำนวนมาก
ที่มา: wikipedia


ชายกรีกกับโสเภณีเด็กชาย

กรุงบาบิโลน

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป