ขอโทษนะคะที่หายไปนาน
มาต่อแล้วค่าาาา
+++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 27จริงๆแล้วลูกหมูตัวนี้ก็หน้าตาพิลึกดีเหมือนกัน มองเผินๆดูน่ารัก ซื่อๆ แต่ผมว่ามันมีแววฉลาดน๊า
ผมกอดลูกหมูแน่น ตอนที่ท่านเซอซัสพาผมออกมาจากคอก
“แล้วจะเอากลับไปที่วังยังไงละฮะ”ผมเงยหน้าถาม
“เดี๋ยวฝากไอ้บัทเธอลินเลี้ยง ” ท่านเซอซัสตบหัวหมู “เจ้าก็มาหามันได้”
“หวา สงสารท่านบัท” ผมหัวเราะ
“ไป เอาเชือกนี้ ผูกคอมันแล้วจูงนะ ข้าจะพาเจ้าไปหาอะไรสนุกๆทำ” ท่านบอก
ผมยืน ปัดทรายออกจากเข่า ทำตามที่ท่านว่า
พวกเราเดินรับลมยามเช้าไปเรื่อยๆ จนเลยย่านตลาดไป กลายเป็นถนนตัดผ่านหญ้ารกๆ
ท่านเซอซัสกำลังพาผมขึ้นเนินลูกเล็ก
เจ้าหมูน้อยร้องอุ้ดๆอยูข้าง มันดมพื้นไปตลอดทาง หางงอๆบนก้นสีชมพูส่ายดุ๊กดิ้ก
บนเนินนี้ลมเย็นจังเลย “เราน่าจะหาอะไรให้มันกินนะฮะ ท่านเซอซัส เอ้ย!!- -”
หวาาา!! ผมถูกเจ้าหมูลากไปทางขวา
ยักษ์เซอซัสหันมาเห็น
“ฮือ…เชือกมันเล็กไปอะ อ้ะ!!อย่าสิ”
ท่านเซอซัสขำใหญ่เลยอะ ผมกำลังทุลักทุเล
ว้าก…เจ้าหมูดึงอีก จะไถลไปแล้ว~
“โธ่เอ๋ย นากัล…แค่แรงลูกหมูเจ้ายังสู้ไม่ได้เล้ย…”ท่านเซอซัสวิ่งมาคว้าตัวลูกหมูอุ้ม
…ผมหัวเราะแหะๆเกาศรีษะ
อยู่ๆท่านเซอซัสก็ทำหน้าใจดีขึ้นมา ท่านโอบใหล่ผม ดันขึ้นเนินไปพร้อมกับหมูที่ร้องอุ้ดๆในอ้อมแขน
/////////////////
เรามาถึงที่ที่ท่านเซอซัสตั้งใจพาผมมาในที่สุด เรายืนอยู่บนยอดเนินเขา มีต้นทับทิม อยู่สองสามต้น
เห็นวิวแม่น้ำเบื้องล่าง มีลมเย็นๆพัดหน้าด้วยฮะ ท่านเซอซัสปล่อยหมู เดินไปหยุดหน้าต้นไม้ กวักมือเรียกผม
“ตอนเบื่อๆ ข้ามักจะมาที่นี้น่ะ” เขาพูด มองไปที่ทิวทัศน์กว้าง สีของท้องฟ้าผสมกันแปลกๆ ขาวสว่างกับฟ้าอ่อน
ผมยืนเหม่ออยู่กับท่านเซอซัสให้ลมพัดเราสองคนเล่น
“อยากกินทับทิมมั๊ย?”
“ฮะ”
“ลูกไหนดีล่ะหว่า?” พวกเราชะเง้อหาลูกทับทิม ท่านเซอซัสเอามือปัดกิ่งไม้ ท่านชี้ไปที่ลูกบนสุด “น่าอร่อยสุดว่ะ อะ…” ท่านย่อให้ผมปีนขึ้นหลัง
แล้วผมก็ขี่หลังท่านเซอซัส เก็บลูกทับทิมฮะ จริงๆ มันไม่ได้สูงเท่าไหร่ แต่ผมว่า ท่านเซอซัสอยากให้ผมขี่หลังมากกว่า ส่วนเจ้าหมูกำลังเดินวนรอบต้นไม้เล่น
“อะ- -” ท่านป้อนผมทับทิมผมจากด้านล่าง ผมหัวเราะระหว่างกิน ท่านเซอซัสทำท่าหมั่นเขี้ยวผมแล้ว แกล้งส่ายไปมา
“หวาา!!จะตกแล้วฮะ” ผมร้อง ท่านเซอซัสจับเข่าผมไว้
“มาวิ่งลงเนินกันเถอะ เจ้าเด็ก!”
“ไม่เอาฮะ!” ผมรีบค้าน “ท่านเซอซัสปล่อยผมลงเถอะฮะ ท่านเซอซัสสูงง่ะ อยู่บนนี้หวาดเสียวจะตกเอานะฮะ”
ยักษ์เจ้าเล่ห์ส่งเสียงหึ ผมรับห่อตัวกอดคอเขาไว้แน่น
“ฮื้อออ!!!ท่านเซอซัสอะ!!!” ผมร้องลั่น ตอนที่ท่านวิ่งลงเนินอย่างรวดเร็ว ท่านหัวเราะเสียงแหบ ค่อยๆปล่อยผมลง ลูบหัวแรงๆทีหนึ่ง
“อยากไปไหนต่อ?”
ผมส่ายหน้าไม่รู้ เกี่ยวมือท่านเซอซัส กำลังจะพูดแต่ได้ยินเสียงหมูร้อง - -
“ไปจูงเจ้าหมูมาดีกว่า เดี๋ยวข้าพากลับวัง ต้องเอามันไปอาบน้ำในคอกม้าด้วย”
“อะ..แต่ยังไม่อยากกลับเลยฮะ” ผมดึงมือท่านเซอซัสไว้
“อย่าเพิ่งกลับไม่ได้หรอฮะ”
ผมเดินเข้าไปกอดท่าน
“ไม่น่าเป็นเจ้าเลย…นากัล”
“อะไรหรอฮะ?” ผมเงยหน้าถาม
“เปล่า” ท่านเซอซัสมองไปทางอื่น สีหน้าแปลกๆ “ข้าแค่คิดว่า- - ถ้าเจ้าไม่ใช่สนมก็ดีสินะ แต่…ช่างเหอะ - - อย่าสนใจที่ข้าพูดเลย”
ผมเงียบสนิท
…
เจ้าหมูวิ่งดุ้กๆ มันทิ่มจมูกกับรองเท้าท่านเซอซัส
“ผมก็คิดงั้นเหมือนกัน”
ท่านเซอซัสลูบปอยผมราวปลอบ “ปะ! ไหนๆก็ต้องทนแล้ว …ไปทำสิ่งที่อยากทำกันเถอะ”
ผมหัวเราะอุบ หน้าแดง ก่อนจะดึงเชือกเจ้าหมู จับมือท่านเซอซัสแล้วเดินลงจากเนินเขาพร้อมกัน
=====================
โรงเตี้ยมนกป่า เป็นโรงเตี้ยมที่อยู่เลยตลาดไปสองสามช่วงถนน ตั้งอยู่ข้างๆโรงสี และ ร้านเครื่องปั้น
ด้านบนมีห้องแคบเล็กๆกับเตียงสีเหลืองเขรอะ ท่านเซอซัสพาผมเข้าประตูด้านข้าง ทักทายกับตาแก่ที่ดูง่วงนอนมากๆคนนึง ฝากผูกและให้ข้าวเจ้าหมู ก่อนจะแอบขึ้นบันใดมาเงียบๆ
“ร้านเพื่อนข้าเอง ข้าเอาของมาทิ้งไว้ที่นี้บ่อยๆ เวลาออกมาทำธุระ” ท่านพูดพลางปิดประตูให้สนิท ผมมองไปรอบๆ ในห้องนี้ มีหีบที่เดาว่าเป็นของท่านเซอซัส มีเสื้อคลุมพาดอยู่ตรงขอบหน้าต่าง
“ทำใมท่านเซอซัสได้ออกมานอกวังบ่อยจังฮะ?”
เขาเดินมานั่งที่เตียง ถอดรองเท้า ผมหันไปหาเมื่อไม่ได้คำตอบ
“ภารกิจลับ” เขายักคิ้ว
ผมปีนขึ้นเตียงไปนั่งข้างๆ “อยากให้ท่านเซอซัสบอก”
ผมจ้องตาแป๋ว ท่านหัวเราะ แววตาคมเจ้าเล่ห์ “เราไม่ได้มาที่นี้เพื่อคุยซะหน่อย เจ้าเด็ก”
เขายื่นหน้ามาเพื่อจะจูบ แต่ผมถอยหนี ไม่ยอมหรอก ต้องรู้ให้ได้
“ท่านบาลิธรู้รึเปล่าว่าท่านออกมาที่นี้อะ?”
ยักษ์ขมวดคิ้ว “รู้สิ…เขาเป็นคนสั่งให้ข้าทำเรื่องต่างๆเอง นากัล เจ้านี่ขี้สงสัยเสียจริง”
“ผมอยากรู้ว่าท่านบาลิธให้ท่านเซอซัสออกมาทำอะไร แล้วก- --” ท่านเซอซัสจูบผม
“แล้วอยากรู้มั๊ยว่า ท่านเซอซัสอยากให้ท่านนากัลทำอะไร?” ท่านพูดระหว่างจูบ
บางทีรสจูบของท่านเซอซัส ก็ทำให้อย่างอื่นไม่สำคัญ
………
ตอนที่ท่านเซอซัสดึงเสื้อผ้าของผมออก ร่างกายผมก็อ่อนยวบตั้งแต่ต้นแล้ว มือหยาบๆลูบใบหน้าผมอย่างรักใคร่ ผมหอมฝ่ามือท่าน พวกเรามองตากัน
ท่านก้มลงมากอดผมแน่น …ผมชอบสัมผัสของท่านเซอซัส มันรุนแรง…แต่อบอุ่น
ท่านเซอซัสจูบผมจนหนำใจ ผมแกล้งแหย่ลิ้นเข้าไปบ้าง ท่านหัวเราะต่ำๆในคอ ก่อนจะบรรจงพลิกผมคว่ำ
“อ้ะ!ท่านฮะ” ผมป่ายมือ ยันตัวลุกขึ้น “ผมอยากทำให้ท่าน” ผมทำหน้าจริงจัง เพยิดไปที่เจ้าจ้อน
ท่านเซอซัสหัวเราะนึงที แววตาประกายราวสัตว์ป่า ท่านอ้าขาขณะที่ผมก้มศีรษะลงไป
ไอ้จ้อนของท่านเซอซัสผลุบเข้าปาก ผมอยากจะบอกแหละ…ว่ามันไม่มีกลิ่นแปลกๆแบบที่ผมมักไม่ชอบของลูกค้า บางที…ผมคงชอบกลิ่นของท่านมาก
ผมดูดบ้าง เอาลิ้นดุนดันบ้าง
ท่านเซอซัสสบส “อึ้ม…เจ้าเด็ก”
“โอ่ย….” ท่านเซอซัสเบ้ปาก
“ข้าจะออกแล้ว มองขึ้นมาหน่อย นากัล”
ผมทำตามที่ว่า เงยหน้ามองท่านแป๋ว ผมท่านเซอซัสดูชุ่มเหงื่อแล้ว ไม่รู้ว่าเพราะที่นี้ร้อนมาก หรือ ผมเก่งกันน๊า? ฮะๆ
ผมทำหัวกระดกเร็วๆ ท่านเซอซัสมองตาเยิ้มเลย “อ่า……!!!!”
หน้าท้องของท่านเซอซัสกระตุกเป็นจังหวะ ก่อนจะพ่นไอ้น้ำขาวๆเข้ามาในปากผม
“…อะ ! เฮ่อ…” ผมสำลักเล็กน้อย รีบเอาหัวออกมา น้ำของท่านใหลพรวดลงไปที่พื้น
ผมไอสองที ก่อนจะเงยหน้ายิ้มให้เขา
ท่านเซอซัสหอบเบาๆ ยิ้มตาปรือๆให้ผม อ้า!อย่าเพิ่งเหนื่อยนะ ผมอยากทำกับท่านนานๆวันนี้
ท่านเซอซัสฉุดผมขึ้นมาจากพื้น คว้าขวดน้ำมันบนโต๊ะไม้มาเทใส่มือ ก่อนที่ผมจะตั้งตัว ท่านก็ช้อนตัวผมขึ้นไป ขาข้างหนึ่งเกี่ยวเอวแกร่ง หลังถูกดันติดผนังดึง ตึง!!
ผมอ้าปากรับลิ้นร้อน ไอ้จ้อนของท่านเซอซัสถูกโชลมด้วยน้ำมัน ท่านเอามาจ่อที่ปากทาง และ คลึงไปรอบๆ
“อ้ะ…อย่าแกล้งสิฮะ” ผมร้องเสียงขึ้นจมูก ท่านเซอซัสทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
“อยากให้เจ้าเห็นหน้าตัวเองตอนนี้ซะจริง…แดงไปหมดแล้ว”
ผมบ่ายหน้าหนี อายอะ…
“จะเข้าไปละนะ” เสียงห้าวกระซิบ เส้นผมสีดำเขี่ยซอกคอผม
ผมรู้สึกว่าปากทางขยายกว้าง พอท่านกดมันเข้ามา
ท่านเซอซัสกดมันจมอย่างช้าๆ “อื้อออ!!!” ผมจิกใหล่ท่าน รู้สึกถึงความอวบที่สอดลึก
ท่านเซอซัสเริ่มหายใจกระชั้น ผมหลับตาพิงกับพนัง แล้วทันใดนั่น ท่านเซอซัสก็กดสะโพกผมเข้าหาจนจม
“อ๊าาาาา!!!!!”
ขาที่เอวเกือบร่วง จนท่านเซอซัสต้องรีบดึงขึ้นมา
ผมครางสั่น ท่านไม่เว้นให้พักเลยอะ เอวแกร่งขยับเข้าออก
“นี่…นากัล…” ท่านเขย่าร่างผมไปด้วย “ข้างในเจ้านี่มันสวรรค์ชัดๆ”
ขาอีกข้างที่ยันอยู่ที่พื้นสั่นระริก “อื้อ!อื้อ อื้อ”…ผมไม่ไหวแล้ว ท่านเซอซัสทำเก่งชะมัด ตาผมชุ่มด้วยน้ำตา เสียงปั่กๆของตรงนั่นกับหลังผมที่กระแทกผนังดังขึ้นเรื่อยๆ
ผมบิกกระสับกระส่าย “อ๊าาา…” เร็วไปแล้ว!
ท่านขยับเข้าออกอย่างดุดัน หน้าเถื่อนซูดปาก
ท่านคว้าขาอีกข้างบนพื้นของผม ยกมันพาดใหล่ ผมกรีดร้องราวกับสัตว์ตัวนึง
“ทำใม ทำแบบนี้เสียวไปเหรอ” ท่านพูดระหว่างกระแทกไม่หยุด
“ม…ไม อ๊าาาา!!! โอ้! ”
ช่องทางเกร็งขมิบอย่างสุดขีด น้ำผมพุ่งออกมา
…
ผมซบตัวอ่อนบนใหล่ท่าน ท่านเซอซัสคำรามก่อนจะดันผมลงที่เตียง ท่านตามมาทับ
ผมนอนเหมือนตุ้กตา รู้สึกสุขสม
ประเดียวต่อมา ท่านเซอซัส ก็เริ่มขยับไอ้จ้อนข้างในตัวผมอีก ขยับเหมือนควานหา ผมยกหัวขึ้นมาท้วง
“อื้อ…ท่าน อย่าฮะ- -อ้ะ!” ช่องทางบีบรัด
เหมือนท่านเซอซัสจะเจอจุดนั่นเข้าเสียแล้ว ท่านเม้มเนื้อคอผม แล้วจงใจดันกายเข้าไปชนจุดนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ผมเงยหน้าร้องเสียงแห้ง พยายามดิ้น แต่ถูกท่านเซอซัสทำแรงขึ้นอีก
“ผะ…ผมจะฉี่ อ้าาาา!! ฉี่จะราดแล้วฮะ” ผมร้องบอก ไม่ได้นะ!! ฉี่ไม่ได้เด็ดขาด
ท่านเซอซัสไม่สนใจที่ผมพูดเลย กำลังก้มหน้าไซร้หน้าอกอย่างเอาเป็นเอาตาย สบสคำหยาบซ้ำๆ
!!!! ท่านกระตุก น้ำอุ่นๆฉีดเข้ามา
…
.
เสียงหอบค่อยๆเบาลง
“ทะ…ท่านฮะ” ผมพูดเพลียๆ นอนแผ่ไร้เรี่ยวแรง โดยมีท่านเซอซัสทับอยู่ “ขะ..ขอโทษนะฮะ”
“เรื่องอะไร” ท่านเซอซัสพูดขำๆอยู่ข้างซอกคอ
“ผมฉี่ราดอะฮะ”
บางอย่างตลกๆในแววตาคมก็ผุดขึ้น ท่านเซอซัสขำพลางหอบ
“เจ้าเด็ก! เจ้าไม่ได้ฉี่ เขาเรียกว่า ออกสองรอบ…”
ท่านเซอซัสตะแคงตัวให้ดู มีคราบน้ำขาวๆบนกล้ามท้องของท่าน
“อ่าว…”
“ฮะๆๆๆๆๆ” ยักษ์เกาหัวแกรก พลิกมากอดผมจากด้านข้าง “สุดท้าย ก็ยังไม่เรื่องที่นากัลไม่รู้ละวะ”
ผมมองหน้าท่านเซอซัส …ก่อนจะหอมแก้มสากๆอย่างมีความสุข
ในที่สุด ผมก็มีแล้ว มีบางอย่างที่ไม่เคยมี บางอย่างที่ทำให้ปีนออกมาจากซ่องมาดามคืนนั้น ในโลกน่าหวาดกลัวใบนี้ ผมมีไอ้สิ่งนั้นแล้ว
ผมมีความรัก
==================
:L2:รักผู้อ่าน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499381 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก