หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2]

[tamako]

ยินดีด้วยนะค่ะเรื่องนิยาย
อ๊าย  นากัลน้อยยังคงความน่ารักเสมอ
ท่านบาริธกับท่านเซอซัสนี้สรุปยังไงกันแน่นะ  งงจริงๆ  สรุปแล้วว่าคือคู่แข่งแย่งนากัล  หรือเจ้านายลูกน้องที่สนิทกันนะ
ท่านบาริธถามเรื่องเรียนยิงธนู  เฮือก   นากัลน้อยจะตอบยังไงหละ

[boworange]

    มาต่อแว้ว.......ดีใจจังคะ

  อย่าหายไปนานนะคะ...... 

  คนเขียน 

[entirom]

ไว้มาล้นต่อ

[debubly]

นากัลจ๋า...ตัดสินใจซักทีนะจ๊ะ

[sasa]

เหมือนจะรู้????   

[miachan]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รอต่ออยู่นะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาา
รอตีพิมพ์ด้วยยยยยยย
สู้ๆค่าาาาาาาาาาา
ถ้าออกก็ซื้อแน่ๆเลยค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[aehJTS]

ดีใจที่มาต่อ คิดถึงนากัลมาก ๆ

  คะ

[IIMisssoMII]

ตาฝาดแบบสุด ๆ
ยินดีที่สุดที่เรื่องนี้ จะได้เป็นหนังสือ แค่คาดว่าคงอีกนานนนน
และถ้าทำเป็นหนังสือหวังว่าฉากอย่างนั้นคงไม่หายไปไม่ตัดไม่ทอนไม่ดัดแปลงนะ
เพราะเสน่ของเรืองมันอยู่ที่ความไร้เดียงสาของนากลัที่ถ่ายทอดออกมาแบบตรง ๆ ซื่อ ๆ

[POPEA]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านรวดเดียวเลย
ไม่เคยอ่านแนวแบบประวัติศาสตร์ แล้วนายเอกเป็นคุณโสเลย
สนุกมากค่ะ คนเขียนแต่งเก่งมาก อย่าหายไปนานอีกน๊า~
ชอบเซอซัสมากเลย ขอให้นากัลชอบเซอซัลไปตลอดนะ
รอตอนใหม่ค่ะ +1 +เป็ด

[casper75]

มาแล้วววว หนูน้อยนากัล

น่ารักๆๆ แต่รู้สึกหนูจะหื่นไปนะ อิอิ


 

[oilzaza001]

ืรอหนูนากัลอย่างใจจดใจจ่อ จ้า ฮิฮิ

[entirom]

ลุ้นๆๆๆๆ

นากัลน้อยจะตอบเช่นไรหนอ

[aum_15597]

อ๊ากกก คิดถึงเรื่องนี้มากๆ
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเจ้าค่ะ

[PEAK]

ชอบนิยายแนวนี้นะครับ

ติดตาม เป็นกำลังใจนะครับ

ขอบคุณครับ

[JJHJJH]

บวกให้ค่า คิดถึงนากัลม๊ากกกกกกกกกก

[a_tapha]

คิดถึงเป็นที่สุดอ่ะเรื่องนี้ นากัลน้อย 

[ณ ที่เดิม™]

มาต่อแล้ว คิดถึง

[Ryoooo]

ถ้าเป็นนิยาย เค้าจะซื้อน่า รอๆๆๆ อ่านไปก็สนุกมาก ชอบเจ้าเด็กกับยักษ์

[nona159]

การแสดงของนากัลจะเป็นอย่างไรกันน้าาาาาาาาาาาาาา

[pizza2011]

ขอเม้นก่อนเลยนะ เราอ่านได้7ตอนเอง
เเต่เเบบว่ามันสนุกมากอ่ะ รอให้อ่านทันเเล้วมาเม้นคงขาดใจตาย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
นากัลหนูรู้มั้ยฉันปลื้มหนูมากกกกกก(ไม่หื่นนะ55+)
พี่โจมาร์จะมาหานากัลไหมนะตื้นเต้นๆ

...................................
เม้นต่อๆ อ่านทันแล้วเย้ๆ
จะรวมเล่มจริงดิ กริ๊ดกร๊าดที่สุด 55+
เเหมๆ ก็คงเรียนธนูกันอย่างสนุกสนานที่เพค่ะท่านบาลิส 55
แอบสงสารนากัลอ่ะ คงเสียใจที่ทำไปหลายๆอย่าง
เห้ออออ หนูยังเด็กอยู่เลยทำไหมเจอเรื่องเยอะขนาดนี่นะ

[crazycat]

ท่านบาลิธสงสัยอยู่เจ้าเด็กกับยักษ์อยู่ใช่มั๊ย อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นส่วนเกิน
แต่รวมกันเป็น 3P 

รอตอนต่อไป ขอบคุณนะ 

[kiizkziekiizk]

เพิ่งมาอ่านครั้งแรก
เย้ๆตามทันแล้ว 
สนุกมากค่ะ แถมมีสาระด้วยอิอิ
แต่แอบรู้(คิดว่ารู้)ว่าเนื้อเรื่องนี้จะเป็นยังไงต่อปาย ~
  รออยู่นะค่ะ จะติดตามมมเรื่อยๆเลยค่ะ ~

[cloud9]

ตอนที่ 37
“นากัล  เรียนธนูเป็นยังไงบ้าง?”

ผมอ้ำอึ้ง…

จ้องท่านบาลิธโดยไม่ตอบอยู่นานมาก

“เอ่อ…อะ”  เหมือนมีอะไรติดที่คอ ทำให้เสียงแหลมตลก  “ก็ดีฮะ”
มันไม่ง่ายเหมือนตอนโกหกมาดามเลย

 บางทีการโกหกผู้ใหญ่ในวังก็น่ากลัวน่ะฮะ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ฉลาดๆอย่างท่านบาลิธ
ผมหันไปมองทางอื่นอย่างอดไม่ได้ “แต่ผมไม่ค่อยอยากเรียนแล้ว”   
…แลบลิ้นเลียริมฝีปาก
 “อืม ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าต้องติดใจเตลิดไปแน่ๆซะแล้วอีก” ท่านบาลิธกล่าวชืดๆ 
ผมก้มหน้ามองเท้าเปล่าเปื้อนๆของตัวเอง   พูดไม่ออกเลยแฮะ   

                     ท่านบาลิธรู้…. ท่านรู้แล้วแน่เลย

ท่านขยี้หัวผมก่อนพูด

“เตรียมตัวสำหรับงานรอบกองไฟคืนนี้ซะนะ นากัล ข้ารอดูอยู่”

แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่า มีอะไรรอผมอยู่ !!
=== === === === === === === === === ===

บ่ายนี้  คนงานแบกฟืนกลับมาจากยอดเขา พวกเขาขุดดินรอบนอกกำแพง  ตามแผนของยุทธการไฟ  พวกทหารคุยกันและผม
ได้ยินมาว่า พวกเขาจะเอาน้ำมันราดลงไปในหลุม  ปักไม้แหลมไว้รอบๆ  พอข้าศึกปีนขึ้นมา พวกเข้าก็จะยิงธนูไฟ แล้วข้าศึกจะตกลงไปในดงน้ำมัน ถูกไฟเผาตาย

แต่สิ่งที่ทำให้ผมคลื่นเหียนวันนี้ไม่ใช่ เรื่องการรบ แต่เป็น การแสดงหน้ากองไฟ ตอนอาหารค่ำ
ความรู้สึกประหม่าลามไปตามผิวหนังผมเหมือนโรคร้าย  เมฆคล้อยตัวต่ำ อากาศชื้น เหมือนฝนจะตก 
จนยามเย็นมืดสนิท และเสาไฟถูกจุด    ผมก็รู้ว่าเวลามาถึงแล้ว

…
       สาวใช้แต่งหน้าผมซะ ผมไม่น่าจะจำตัวเองได้  ….  งือ น่าเกลียดจังเลย   แล้วทุกอย่างก็เหม็นจังเลยฮะ สีที่พวกเธอทาให้ผมกลิ่นเหมือนปลาบูดๆ ผสมวัชพืชเน่า  ผมทำหน้าย่นใส่สาวใช้
ตอนนี้ ผมคาดผ้าสีขาวที่เอว    เปลือยท่อนบน  มีสายขนนกที่อัปลักษณ์เหมือนของเคอร์มาพันรอบร่างกายผม  แล้วพอผมขยับตัว  แผงขนนกก็พริ้วตามไปด้วย 
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ โอ้ย ตายจริง…” เมยาขำผมน้ำตาเร็ด
 “ก็ผมเรียนตลกมานี่หน่า!!” ผมแย้งหน้ามุ่ย

    กองไฟมหึมา ส่งแสงเคลื่อนไหวกลบค่ำคืนอันหดหู่ ของเอคบาทาน่า 
ท่านบาลิธนั่งอยู่บนเก้าอี้นิ่งๆตามประสาท่าน 
ที่โต๊ะไม้ตรงกลาง มีท่านเซอซัสนั่งชนเหล้าแก้มปริ กับ กลุ่มทหารหัวหน้า
นอกนั้นก็คือ ทหารทั้งกองนั่งรายล้อมไฟอยู่บนพื้น  เฝ้ารอการแสดงของผมอยู่
อึ๋ย  ผมจะทำได้มั๊ยอะฮะ…  ขาผมชักจะสั่นแล้วด้่วยซิ

“ตึง  ตึง ตึงๆๆๆ”กลองยักษ์ถูกตีเป็นจังหวะ

“!!!!เฮ !!!!!! ”  เสียงคนปรบมือลั่น   อาจจะดังไปถึงโจรเปอร์เซียก็ได้
ผมหายใจฟูดยาว  พวกผู้หญิงสาวสวยแต่งตัวโป๊ๆวิ่งนำไปหน้าก่อนผมก่อนผมฮะ   พวกนักดนตรีริมลาน บรรเลงเพลง  สายตาผมกวาดไปไร้ทิศทางเลย ทั้งที่ท่านเซอซัส  ท่านบาลิธ คนดู เครื่องดนตรี  กองไฟที่ขยับเขยื้อน  เสียงปรบมือ …ผมตาลายไปหมด  เหงื่อชุ่มในฝ่ามือ  ผมกำมือแน่น

“ตึง!!!” เสียงกลองหนักจังหวะเดียว เป็นสัญญาณให้ผมวิ่งออกไปหน้าสุด  ผมหันไปมองเมยาอย่างเลิกลั่น
“ออกไปซี!!” เมยากระซิบโวยๆ

ผมวิ่งพรวดออกไป   ดูงกเงิ่นที่สุด  ขนนกหลากสีขยับ ราวกับผมมีขนสัตว์บนร่างจริงๆ 
      สายตาทุกคนจับจ้อง   ผมมาอยู่หน้ากองไฟแล้ว

 นึกถึงอาจารย์อิเลียสไว้ซี เจ้าบ้า! ผมบอกตัวเองฮะ  ก่อนจะโค้งให้ท่านบาลิธอย่างนอบน้อมที่สุดเท่าที่จะทำได้ฮะ

…..ความเงียบสยองชั่วชณะ

ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา สบตา ท่านเซอซัส และ ท่านบาลิธ  เพราะถ้าผมเงยแปลว่า การแสดงจะเริ่มอะ  และต้องต่อเนื่องด้วย…อาจารย์อิเลียสอัดประโยคนี้เข้าหูผมตลอดอาทิตย์
“ฟู่ๆๆๆ” ผมเป่าลมลงพื้น อย่างที่อาจารย์บอก   ‘ควบคุมสติไว้ เจ้าหนูนากัล  อย่าให้ความกลัวครอบครองเจ้า’ อาจารย์เอ่ยแบบนี้ 

แล้วผมก็เงยขึ้น
…………
………………
………………………….

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะระลอกสุดท้ายหยุดลง พร้อมกับผมที่เหงื่อท่วมโชก  ดนตรีบรรเลงเป็นเพลงต่อไป  ทุกๆคนยิ้มแย้มมาทางผม  พวกผู้หญิงโตๆเดินมาเรียงหน้าแล้ว โค้ง  ผมโค้งไปพร้อมๆพวกเขา
          มันไม่ได้แย่อย่างที่คิดเลยฮะ  มันดีมากๆด้วยซ้ำ ถึงผมจะเป็นนกกระจอกเทศแตกรัง บ้าๆบอๆตัวหนึ่ง แค่จะหาอาหารกินยังเกิดเรื่องวุ่นวายแทบบ้า แทบผมต้องเล่นกับตัวเองคนเดียวอีกอะ ไม่ยุติธรรมเลยน่ะสิ แต่พวกเขายิ้ม หัวเราะ สนุก  ผมดีใจจัง…ผมทำสำเร็จแล้ว ในที่สุด!! โล่งใจมากๆเลย

ท่านบาลิธต้องพอใจแน่  ผมเห็นท่านหัวเราะขบขัน แล้วก็ยิ้มแก้มใสตอบ
“เจ้าทำให้ข้ารื่นรมย์มาก นากัล  ข้ารู้ว่าการแสดงนี้มันต้องเหมาะกับเจ้า  แล้วเจ้าก็น่ารักมากในชุดนกกระจอกเทศ” ท่านปรบมือแปะๆ และเอ่ยชมผมต่อหน้าทุกคน 
“ทำให้ท่านบาลิธหัวเราะได้นี่ไม่ง่ายเลยนะขอรับ” ทหารนายหนึ่งเสริม แล้วคนอื่นก็หัวเราะเห็นด้วย
ยักษ์เซอซัสที่นั่งเท้าคางอยู่ข้างๆ ชูแก้วเหล้าให้ผม

“แด่ นากัล!” ท่านพูดลั่น ก่อนจะกระดกแก้วเอือกเดียวจนหมด

ท่านบาลิธพยัคหน้า  ก่อนจะคว้าแก้วของท่านมา  ชูและมองหน้าผม

“แด่ เจ้าหนูนากัล…”

ผมสะดุ้ง  เพราะพอท่านบาลิธดื่มเหล้าจนหมด  พวกทหารทั้งกองรอบๆตัวผมก็พากันทำตาม!

“แด่นากัล!!”
“แด่เจ้าหนู!”
“นากัล!นกกระจอกเทศของค่ำคืนนี้”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“นากัล นากัล นากัล!!”
เสียงทุกคนร้อง กระดกเหล้าดื่ม ดังปนเปไปหมดแล้วฮะ

 อื้ออออออ   ผมอายนะ  ท่านบาลิธจงใจทำให้ผมอายอะ  !
    ผมยืนหน้าแดงอยู่หน้ากองไฟ จนเมยามาลากออกไป  พวกทหารหัวเราะระลอกตามมาอีกแหน่ะ   
พวกเขาต้องเมากันหมดแล้วแน่ๆเลย  !   

ทั้งกองเมาไปแล้ว…และการแสดงของผมก็ผ่านไปได้ด้วยดี

============

พอท่านบาลิธเสวยอาหารเสร็จ
 รอบกองไฟ ก็มีพวกนางระบำ ทหารทุกระดับออกมากระโดดโลดเต้น เฮโลร่วมกัน พวกนักดนตรีเดินแบกเครื่องดนตรีเล่นไปรอบๆกองไฟ   บรรยากาศสนุกสนานมากเลยล่ะฮะ  ผมชอบใจจัง  ผมล้างหน้า เปลี่ยนชุดปกติ และ ทานอาหารของผมหมดไปนานแล้ว  ตอนนี้กำลังเดินมองทุกคนรอบกองไฟอย่างตื่นเต้นฮะ   พวกเขาย่ำเท้าไปจังหวะ  กระโดดบิดไปมา พริ้วไหว  พวกทหารก็เต้นตลกชะมัด ฮ่าๆๆ
“เจ้าเด็ก..”
“ อะ!” ผมหันขวับ ท่านเซอซัสโผล่มาด้านหลัง  ใบหน้าเข้มแดงนิดๆ  ท่านปลดเกราะออก เป็นเสื้อสีขาวขาดรุ่ย เผยเห็นกล้ามแน่นข้างใน
ผมกำลังจะยิงฟันให้ แต่ก็พบว่า ท่านบาลิธเดินมาจากข้างหลังท่านเซอซัส 

พวกเราสามคนมองหน้ากันเงียบๆ

“เอ่อ..”
………… หวา ไม่ชอบมาพากลแล้วฮะ
“ตามข้ากับเซอซัสมาหน่อยสิ นากัล”
ท่านบาลิธเอ่ย พลางยื่นมือมาให้จับ  ผมทำตาโตอย่างอดไม่ได้   
“อะไรหรอฮะ จะไปไหนฮะ ท่านบาลิธ”  ท่านจูงมือผม โดยมีท่านเซอซัสเดินไล่หลังมา
ท่านบาลิธไม่ตอบ แววตาเรียวลึกลับถูกความมืดซ่อนไว้
ผมหันขวับไปมองท่านเซอซัส  ท่านไม่ได้สบตาผม  แต่กลับยิ้มเย็นๆอย่างน่ากลัว
         ผมเริ่มร้อง เมื่อเห็นว่าเราออกมานอกลานกองไฟ  แต่ก็ไม่มีใครตอบเลยฮะ 
“ท่านเซอซัส- -”  เสียงผมจมหายไป  เรามาถึงประตูกำแพง  แล้วความเย็นเฉียบก็ผ่าเปรี้ยงเข้ามากลางตัวผม
    ท่านบาลิธกำลังจะทำอะไร  หรือว่าท่านรู้แล้ว    ท่านจับได้แล้ว และกำลังจะพาไปประหาร!  ไม่นะ เป็นไปไม่ได้ที่สุด เป็นความคิดที่โง่  ท่านเซอซัสดูปกติดีนี่   โอ้ย! ไม่มีใครตอบอะไรผมเลยอะ
     “พวกท่านฮะ  ผมกลัวฮะ ตอบผมทีซิฮะ !..เรากำลังจะไปไหน”
พรึบ!  ท่านเซอซัสยกตัวผมลอย ขึ้นหลังม้า  ท่านบาลิธกระโจนขึ้นมาด้านหลังผม  กำเหียนแล้วควบออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
    “อึก..อึ้ ท่านบาลิธ”    น้ำตาผมคลอเบ้า  ขณะท่านบาลิธโอบเอวผมแน่น ดึงผมไปซุกอก 
ท่านเซอซัสก็ควบม้าใหญ่อีกตัวหนึ่งตามมา

ผมกัดริมฝีปากสู้ความหนาว 

ในความมืด เส้นทางคดเคี้ยวมาก  ม้าวิ่งด้วยความแรง  ตัวผมกระแทกไปมา  เราไถลลงเนินหลายรอบมาก เท่าที่ผมรู้สึก  ท่านเซอซัสจุดคบเพลิงและนำหน้าพวกเราไปก่อน  ป่าที่นี้เหมือนปิศาจ   ผมไม่รู้ว่าเราอยู่ไหน
“ข้างหน้านี่แล้ว ฝ่าบาท” 
“อื้ม”

ไม่นาน ในความมืด ม้าก็หยุดกึก  ณ ที่ที่ผมได้ยินเสียงน้ำดังหนกหู   เสียงของน้ำตก..!!
    ท่านบาลิธช่วยผมลงจากหลังม้า  ขณะที่ท่านเซอซัสหาคบเพลิงเพิ่ม  ท่านปักคบเพลิงไว้รอบๆสี่ห้าอัน อย่างว่องไว ทำให้ผมเห็นสถาณที่แล้วฮะ
     เราอยู่หน้าแอ่งน้ำตก   ฟองฝอยสีขาวเป็นเส้นร่วงยาวลงมาสู่ทะเลสาป   ผมกับกิลเคยเอาเนื้อไปตากแห้ง ที่แม่น้ำบนหน้าผา  ทว่าตอนนี้ผมอยู่ด้านล่างของน้ำตก
“เรามาที่นี้กันทำใมหรือฮะ” ผมถามเสียงอ่อน 
“ตามมาสิ”
ท่านบาลิธเดินลุยไปในน้ำ  ผมเพิ่มสังเกตุว่าท่านก็สวมเสื้อผ้าสบายๆเช่นกัน
ยักษ์เซอซัสกระโดดลงมาจากโขดหิน หลังปักคบเพลิงอันสุดท้าย ให้ความสว่างวูบไว แก่สายน้ำ
“เดินตามฝ่าบาทสิ เจ้าเด็ก”
ผมทำตามกลัวๆ   เดินขาลุยน้ำไป   ท่านบาลิธหยุดลงกลางแอ่งน้ำตก  น้ำท่วมเอวท่านพอดี  แล้วท่านก็หันมาหาผม
“มะ…มันหนาวนะฮะ ท่านบาลิธ”
“งั้นหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ … เซอซัส” ท่านหันไปเรียกท่านเซอซัส ซึ่งนั่งลงกับโขดหินแล้ว
       
ท่านเซอซัสลุกขึ้นยืน   แววตานิ่งเฉย  และ ถอดเสื้อของเขาออก 
       ท่านกระโจนลงมาในน้ำ เป็นเสียงซ่าดังสะท้อน 

ผมอ้าปากค้าง…

นี่ต้องไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดว่ากำลังจะเกิดขึ้น  มันไม่ได้เกิดขึ้น!!

.
ผมยืนอยู่ในน้ำที่ท่วมถึงต้นขา   เงาไฟสั่นไหว    ท่านเซอซัสเดินลุยน้ำ เปลือยท่อนบน ตรงมายังผม
ท่านบาลิธยืนมองด้วยสายตาตั้งใจ   แววตาสีเทามีประกายพิลึกพิลั่น
  ระหว่างที่ท่านเซอซัสลุยน้ำมา  พาร่างใหญ่ๆของท่านมาหยุดที่หน้าผม
…
ฝ่ามือของท่านเซอซัส ยื่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพื่อปลดเสื้อผ้าผมออกกลางน้ำตกนั้น  ท่านกระชากผมเข้าหาอย่างรุนแรง  ผมดิ้นตกใจ  ท่านจับขาผมยก  ดึงกางเกงของผมออกไป   

พรึบ
.. แล้วผมก็เปลือย   

 เปลือยจริงๆ - - ต่อหน้าทั้งสองคน
     รู้สึกเหมือนตัวเองจะแตกสลายไปกับน้ำฮะ   ผมไม่คิดแม้แต่จะเงยหน้าสบตาใคร
…
ท่านเซอซัสจับหน้าผมเงยขึ้น  แรงบีบของท่านหนักกว่าทุกครั้ง 
ไม่รู้ว่าท่านคิดยังไงตอนนี้   แต่ดวงตาคมดุของท่านก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย

ได้ยินเสียงน้ำเคลื่อนไหว  ท่านบาลิธกำลังลุยน้ำมาหา

      ผมก็ระลึกว่าความสัมพันธ์ทุกอย่างคงไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++

[the_pupae]

หมายความว่าไงเนี่ย...

[annachang]

กำลังจะเริ่ม 3P แล้วสินะ 


เป้าลิง : จากฉากตอนนี้นึกถึงเกมส์ Nessa no Rakuen เลยแหะ

แถมอิมเมจของเนกัล เซอซัส กับ ท่านบาลิธมันตรงมว๊าก! รอตอนหน้าจ้า

[POPEA]

ดีใจมากเลยมาต่อแล้ว!
การแสดงของนากัลก็ผ่านไปด้วยดี
งงกับบาลิธและเซอซัส จะ 3P จริงๆ หรอคนเขียน เราชอบเซอซัสกมากกว่า

[a_tapha]

คุณๆ จะ 3P กันเหรอค่ะ  แล้วรูปก็น่ารักมาก 

[pinkky_kiku]

คือ งง รอเฉลยดีกว่า = =" มาต่อไวๆนะจ๊ะ ค้างอย่างแรงคร๊าาาา

[YJism]

  ใช้เวลาอ่านทั้งหมด 2 วัน ในช่วงเวลาตี 3-5 ในที่สุดก็อ่านตามจนทัน
จึงขอเม้นรวบยอดเลยทีเดียวละกันนะคะ แหะๆ

เริ่มแรกที่เริ่มอ่านนิยายเรื่องนี้เพราะชอบความแปลก(?)ของนิยายค่ะ
พลอตแบบนี้ไม่ค่อยเคยอ่าน ตั้งแต่สมัยบาบิโลน และกอรปกับเป็นคนที่ชอบอะไรที่เป็นโชตะมาก
จะเรียกว่าคลั่งเลยก็ว่าได้ค่ะ ฮาฮ่าๆ พอมาเจอเรื่องนี้ อ่านๆไปแล้วสนุกมากกกกกค่ะ หลงนากัลสุดฤทธิ์
นากัลเป็นเด็กที่น่ารักมากจริงๆค่ะ โดยเฉพาะเวลาที่งอแง(เรื่องนั้น)กับท่านเซอซัส ฮาฮ่าๆๆๆ
อ่านๆไปแล้วก็เขินค่ะ ท่านเซอซัสก็ช่างตามใจเจ้าเด็ก >////<

พออ่านๆไปแล้วก็แอบเดาเรื่องไปต่างๆนานาเลยค่ะ ระหว่างความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือระหว่างท่านบาลิธ นากัลและท่านเซอซัส
ตอนแรกที่คนแต่งให้เดาว่าใครเป็นพระเอก เราก็สองจิตสองใจ แต่พออ่านไปอ่านมา เริ่มชัดเจนขึ้นทุกตอน
ท่านบาลิธคงเอานากัลมาเป็นแค่ตัวแทนของอโนดิสเนอะคะ หวังไว้เป็นอย่างยิ่งว่าอโนดิสจะยังไม่ตาย T^T
อ่านแล้วรู้สึกสงสารท่านบาลิธจับใจเลยค่ะ ท่านบาลิธเป็นคนดีมากจริงๆ ตอนแรกแอบเชียร์ด้วยค่ะ ฮาฮ่าๆ

บางทีท่านบาลิธก็เหมือนจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างท่านเซอซัลกับนากัล และไม่ว่าอะไร
แต่พาทหลังๆมา ทำไมถามแปลกๆ ><" เหมือนไม่รู้...

อยากรู้จักว่าจริงๆแล้วท่านเซอซัสเป็นใคร
บรรดาเพื่อนๆของนากัลเองก็น่ารักมาก เด็กแฝด และโดยเฉพาะเพื่อนสนิทของนากัล (ง่าา..จำชื่อไม่ได้ ^^")
นิยายเรื่องนี้ยังมีอะไรให้ต้องค้นหาอีกมากมายค่ะ
ปมไหนได้คลี่คลายไปบ้างแล้วก็รู้สึกโล่งอกค่ะ ฮาฮ่าๆๆๆๆๆ

แต่พาทล่าสุดนี่ซิคร๊าาาาาา  จะ 3P มั้ยนะ แอบลุ้นมากมายค่ะ 
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้สนุกและมีความรู้มากจริงๆค่ะ
ทำให้คนอ่านอยากหาประวัติศาสตร์สมัยบาบิโลนมาอ่านกันเลยทีเดียว 

ถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่รีบบอกเลยนะคะ จัดไป 1 เล่มครับ 

[aehJTS]

เกิดไรขึ้น จะทำไรเจ้าหนู มันค้างอ่ะ.........

  คะ