ตอนที่ 38 ฝ่ามือของท่านเซอซัส ยื่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพื่อปลดเสื้อผ้าผมออกกลางน้ำตกนั้น ท่านกระชากผมเข้าหาอย่างรุนแรง ผมดิ้น ตกใจ ท่านจับขาผมยก ดึงกางเกงของผมออกไป
.. แล้วผมก็เปลือย
เปลือยจริงๆ - - ต่อหน้าทั้งสองคน
รู้สึกเหมือนตัวเองจะแตกสลายไปกับน้ำฮะ ผมไม่คิดแม้แต่จะเงยหน้าสบตาใคร
…
ท่านเซอซัสจับหน้าผมเงยขึ้น แรงบีบของท่านหนักกว่าทุกครั้ง
ไม่รู้ว่าท่านรู้สึกยังไงตอนนี้ แต่ดวงตาคมดุของท่านก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย
ได้ยินเสียน้ำเคลื่อนไหว ก็รู้ว่าท่านบาลิธกำลังลุยน้ำมาหา
ผมก็ระลึกว่าความสัมพันธ์ทุกอย่างคงไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว
แนวโขดหินโอบล้อมผมไว้ไม่มีทางหนี
“ดะ เดี๋ยวฮะ ท่าน” นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมคิดออก “พวกท่านจะทำอะไรหรอฮะ”
และ นั่นเป็นคำถามที่โง่ที่สุด…
…ท่านทั้งสองประชิดกายแนบกับผม จนรับรู้ได้ถึงไออุ่นของร่างกาย
ลมหายใจคนละจังหวะของท่านเซอซัสกับท่านบาลิธ …เป่ารดที่ศรีษะผม สายตาจ้องผม กางเกงเปียกชื้นของท่านบาลิธสัมผัสเข้าที่ต้นขาด้านหลัง พร้อมๆกับที่ท่านเซอซัสซึ่งกำลังเบียดลำตัวแกร่งด้านหน้า
ความกลัวพอกพูนขึ้นมาถึงลำคอ ผมค้างนิ่ง
ไม่มีใครพูดอะไรซักคำ แล้วท่านเซอซัสก็เริ่มลูบหลังผม ท่านกดนวดแผ่วเบา ลงไปตามแนวกระดูกสันหลัง มือข้างที่ยังจับหน้าผมอยู่ก็กุมใบหน้าผมไว้
“ท่านบาลิธ” ผมพยายามจะหันไปหาท่านบาลิธข้างหลัง ทว่า มือท่านเลื่อนต่ำลงไป… และ หยุดที่เจ้าหนูของผม
ท่านบาลิธกับท่านเซอซัสใช้เวลาเล้าโลมผมอยู่ราวสิบนาที เรากอดจูบกันเลอะเทอะ พวกเขาบีบรัดร่างผมไว้แน่น ซุกไซร้เหมือนหมาป่าตระกุมตระกรามอาหาร ผมหลับตาตลอดตอนที่พวกเขาทำ ท่านบาลิธโลมเลียช่องทางของผมจนเปียกแฉะ ช่วยขยับนิ้วมือท่านเซอซัสให้สอดเสียดแรงขึ้น
ผมช้อนตามองท่านเซอซัส หน้าผมแดงก่ำ คือท่านบาลิธสั่งให้ท่านทำกับผมหรอฮะ? ผมอยากจะถาม แต่ไม่กล้า
แล้วคำตอบก็เผย ท่านเซอซัสอุ้มผมขึ้นไปเกาะที่เอว จูบปากผมแรงๆทีหนึ่ง
ท่านปลดปมกางเกงผ้าออก และดึงสิ่งที่ผมคุ้นเคยออกมา ท่านกระชับสะโพกผมไปแนบ ลมหายใจผมถี่ขึ้นพอท่านทำแบบนั้น
ดูเหมือนท่านบาลิธจะหยุดมอง จนไอ้จ้อนทั้งหมดหายเข้าไปในผม
“อ๊าา!! ท่าน..อิ๊” ผมจะบอกว่า อย่า ไม่เอาแล้วฮะ “อื้อ ๆๆ อ้ะ ” ท่านกระแทกเร็วขึ้น
“ไม่เอาแล้วฮะ..อ๊ะ ผมไม่อยากทำแบบนี้ฮะ ..ฮือ…”
มีอะไรกันสามคน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนรับแขก เหมือนผมกลับมาที่เพิงอีกครั้ง แล้วมันก็แย่มากๆ มันทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่ออก
“ข้าต้องการแบบนี้ เชื่อฟังหน่อยนา นากัลน้อย” ท่านบาลิธกอดอกมองเงียบๆ ผมซบใหล่ท่านเซอซัส พยายามกลั้นเสียงคราง
“ตะ…แต่!!งื้อ” ท่านเซอซัสเบนหน้ามาประกบจูบ “..ได้โปรดฮะ”
“ทำใมล่ะ นากัลน้อย?”
ท่านบาลิธรู้มาตลอด?? ท่านกำลังทำให้ผมรู้สึกเสียใจหรอ บังคับให้ท่านเซอซัสทำผมต่อหน้าแบบนี้
“ผะ…ผม ขอโทษ…”
“ข้ารู้มาตั้งนานแล้ว เซอซัสเป็นคนบอกข้าเองแหละ…เพียงแต่เขาไม่เห็นด้วยให้ข้าทำแบบนี้ จนกระทั้งคืนก่อนรบ”
“อื้อออ!!!!” ผมร้องลั่น ท่านจับสะโพกผม กระแทกกระทั้น ”ไม่…อะ .” ท่านเซอซัสกัดฟันแน่น บดเบียดภายในผมลึกสุด
ท่านบาลิธยังยืนอยู่ที่เดิม ก่อนจะช่วยลูบผมที่กระเซิงของผมไปด้านหลัง
“เจ้านี่นิ่มจริงๆ….ยิ่งถูกทำแบบนี้ แล้วเนื้อเจ้าจะนิ่มอ่อนไปหมดเลย”
ท่านบีบหัวใหล่ผม จุมพิตท้ายทอย ระหว่างที่ผมถูกเขย่าบนร่างชายอื่น
ผมหอบแฮ่ก ลืมตามามองหน้าท่านเซอซัสที่กำลังดื่มด่ำไม่สนใจอะไรอยู่ ผมกอดเขาแน่น แต่แล้วยักษ์ก็จับขาข้างนึงผมวางพื้น ดึงเจ้าจ้อนออกอย่างรวดเร็ว
“อิ๊!!!” ผมครางเฮือก
ท่านรีบร้อนดันผมไปที่โขดหิน หมุนตัวผมหันหลัง แล้วจับแขนวางคร่อมแบบท่าโก้งโค้ง
! ผมถูกเติมเต็มอีก คับแน่นกว่าเดิม ผมครางอย่างหมดความอดทน … เพราะผมไม่ทนแล้วจริงๆ ฮะ…
“อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้า..”
น้ำสีขาวหยดลงที่โขดหิน
“..นากัล…นากัล” ท่านเซอซัสคำราม ท่านปลดปล่อยตามมาติดๆ
ท่านบาลิธเดินมากอดผมจากด้านหลัง พลางดันท่านเซอซัสออกไป ท่านหอมแก้มและผมเปียกโฉกของผม
“ พวกข้าเอาแต่ใจกันคืนนี้ ขอโทษด้วยนะนากัล”
ผมนอนหอบบนโชดหิน เบลอสุดๆตอนที่ท่านบาลิธพลิกหงาย
ท่านพาดขาผมไว้บนใหล่ข้างหนึ่ง สอดตัวเข้ามาหว่างกลาง และกดสิ่งนั้นเข้ามาสุดความยาวทีเดียว
ผมจิกแขนท่านบาลิธจนเลือดออก กัดปากตัวเองแน่น
“ข้าจะจำความรู้สึกนี้ไว้นะ…” ท่านกระซิบ “ เวลาที่อยู่ในตัวนากัล”
แล้วท่านก็เร่งจังหวะ เบียดดันภายในผมจนร้อนชา
สักพักผมก็มีอารมณ์ร่วมอีกครั้ง ผมเหลือบตาไปเห็นท่านเซอซัสเดินกลับไปที่คบเพลิง แล้วสวมเสื้อกลับ
“นากัล…” ท่านบาลิธกระหืดกระหอบอยู่ที่หู ลิ้นท่านแยงเข้ามาลึก “- -รู้มั๊ย ..อา…เจ้าเป็นของขวัญล้ำค้าจริงๆ- -”
“อ๊า..อ๊าๆ…อ้า ท่านฮะ - -ผมจะ--อ้า ออกอีกแล้ว!” ท่านกระทุ้งเป็นจังหวะหนักๆ
“ข้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆ..นากัล” ท่านงับหูผม ดูดอมกลีบปาก
“อือ……”
เสียงท่านบาลิธครางเหมือนไกลออกไป มันแผ่วเบา…ขัดกับของเหลวร้อนรุ่มที่อยู่ในตัวผมตอนนี้
หลังท่านดึงออกไป ร่างกายผมกระตุกๆอยู่หลายนาทีเลย
เสียงหอบหยุด
..
เสียงน้ำตกก็กลับมาดังชัดเจนเหมือนเดิม
--------------------------------------------
__
_
เสียงนกร้องอยู่นอกหน้าต่าง กับความอบอุ่นที่น่าอึดอัด
มันไม่เคยอุ่นขนาดนี้ในเอคบาทาน่า แต่ผมรู้แล้วว่าทำใมฮะ
ท่านเซอซัสนอนทับผมอยู่ ร่างท่านเปลือย เห็นกล้ามเนื้อกำยำ และรอยแผล รอยแผลที่บางทีก็ลึกเหมือน แมลงยาวๆที่เกาะตามตัวท่านเต็มไปหมด
เราอยู่ในห้องท่านบาลิธหนิ่…
…สติผมเริ่มกลับมา…..
เมื่อคืน!?
…..แล้วผมก็จำได้
ท่านบาลิธ !!! ผมหันหา
ท่านบาลิธนั่งอยู่ที่พื้น กำลังจัดเตรียมอาวุธดาบเงียบๆ ท่านผูกเชือกต่างๆอย่างใจเย็น
“อรุุณสวัสดิ์” ดวงตาสีเทาอ่อนโยนสบตาผม
..หน้าร้อนวูบเลยฮะ
เมื่อคืน เราสามคน..กลับมามีอะไรกันที่ห้องนอนท่านบาลิธอีก
พอนึกได้เลยแสบช่องทางขึ้นมาง่ะ แย่ชะมัด…
“ข้ามั่นใจว่า เจ้ามีเรื่องอะไรเต็มสมองของเจ้าไปหมดแล้วตอนนี้ แต่ข้าแนะนำให้เจ้า ปล่อยวางมันเสีย ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากอธิบายหรอกนะ นากัล”
“มันจะสบายใจกว่าสำหรับตัวเจ้าเอง” ท่านยิ้มมุมปาก
“อะ…เอ่อ” ผมเริ่มไม่ถูก มองท่านเซอซัสที่กรนอยู่บนตัว
น้ำตารื้นขึ้นมา “ผมขอโทษฮะท่านบาลิธ ผมขอโทษจริงๆ”
“โธ่…เด็กเอ๋ย ”ท่านบาลิธหัวเราะเบาๆ “ก่อนวันที่เซอซัสจะขอทองคำขาวและกำไลของข้าไปซื้อตัวเจ้านะ นากัล”
ท่านเริ่ม “เช้าวันนั้น ข้าไปนั่งทำงานที่สวนลอยเงียบๆคนเดียว แล้วเซอซัสก็ตามข้ามารายงานทุกอย่างตามปกติ”
“ แต่มีช่วงหนึ่งที่ข้าเหม่อ และเซอซัสรู้ว่าข้าเหม่อทำใม ข้าถามเขาซ้ำเรื่องข่าวอีกรอบ แทนที่เขาจะตอบ”
ร่างสูงด้วยชุดรบเต็มเกียรติลุกขึ้น ท่านบาลิธยิ้มกว้างให้ผม เป็นใบหน้าที่สง่างาม เสียงที่ท่านพูดก็เต็มไปด้วยชีวิตจริงๆ
“เซอซัสพูดกับข้าว่า ‘ฝ่าบาท ….บางครั้ง สิ่งที่เปลี่ยนไปแล้ว มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีก ..นั้นคือชีวิต ชีวิตเดินหน้าไป และ ท่านเองก็ควรทำเช่นนั้น’ ”
ผมหยุดร้องให้ ดวงตามองตรงที่ท่านบาลิธซึ่งดูสูงที่สุด กว่าทุกๆอย่างในโลก
“เซอซัสอยากให้ข้าลืมอโดนิส และรักเจ้า แล้วดูซีว่าเกิดอะไรขึ้น? ”
“นากัล” ท่านก้มลงมา
“ฮะ?” ผมเช็ดน้ำมูก มองหงอยๆ
“สิ่งที่เปลี่ยนไปแล้ว มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีก ..นั้นคือชีวิต ชีวิตเดินหน้าไป และ เจ้าเองก็ควรทำเช่นนั้น”
ท่านบาลิธขยี้หัวผม ก่อนจะเดินออกไปพร้อมแสงรุ่งเช้า
=========================
สวัสดีท่านผู้อ่านอีกครั้งค่ะ
จากที่หายไปนาน ช่วงนี้จะต่อวันเว้นวันเลยนะคะ 
ผู้แต่งบ้านน้ำท่วมไปหลายเดือนเลย หวังว่าทุกคนสบายดีนะคะ
ตอนหน้า โชคชะตาของตัวละครหลักสามตัวจะถูกพราก ถูกดึงออกจากกันแล้ว เกริ้กๆๆๆผู้แต่งซาดิส์มค่ะ (โดนทุกคนฟาด)
จะเกิดไรขึ้นในตอนหน้า ติดตามค่า
ขอบพระคุณทุกคนและกำลังใจเรื่องนิยายค่า 
รักผู้อ่านที่สุดเลย ทุกคอมเม้นมีความหมายสำหรับคนเขียนเสมอน๊า 
-cloud9
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499291 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก