ตอนที่ 21ผมรีบแจ้นไปที่ถังน้ำหลังเต้นท์ท่านบาลิธ พาดเสื้อผ้าไว้กับพุ่มไม้ แล้วรีบอาบน้ำ ก่อนที่ใครจะมาสังเกตุเห็น บรื๋อ…ลมป่ายามเย็นหนาวชะมัดเลยฮะ ผมกอดผ้าเช็ดตัวแน่น เขย่งขาชื้นๆเข้าไปในห้องบรรทม
เสียงคนดังเหมือนฝูงม้าวิ่งตึงๆเข้ามา มีแต่พวกสนมเท่านั้น เมยาวิ่งเข้ามาตอนที่ผมกำลัง ตีลังกาเล่นบนเตียงท่านบาลิธ เธอตีก้นผมทีนึง เรียกให้ไปช่วยเธอเตรียมอาหาร
พวกเรามาเดินมาจนสุดทางเต้นท์ พวกคนครัวกำลังเตรียมหารกันยกใหญ่ ควันเนื้อย่างลอยน่าอร่อย เราลัดเลาะผู้คนไป ผมชะเง้อมอง สาวใช้หิ้วหม้อผ่านไป
“เขาล่าสิงโตกันจบแล้วหรอฮะ?” ผมถาม
เมยาพยักหน้า “ เป็นงานที่สุดยอดจริงๆเลยจ่ะ แต่ท่านบาลิธเหนื่อยมาก คืนนี้เจ้าต้องนวดท่านหนักแน่ๆ …ได้สิงโตมามากกว่าปีที่แล้วตั้งหลายตัว-¬-“
นี่ บอกฉันมาซิ นากัลจ้ะ เธอออกไปตรงสนามฆ่าสิงโตได้ยังไง?”
“อา…” ผมแกล้งทำเป็นสนใจใข่ต้ม “มันพลาดน่ะฮะ”
“หื้อ?” เมยาก้มหน้ามาชิด
ผมเบี่ยงตัวหนี หยิบมะละกอใส่ถาดที่ตัวเองถือ “แล้วเขาเอา สิงโตไปทำอะไรหรอฮะ?”
“ขนกลับเมือง ทำเป็นพรม ส่งเป็นของกำนัลให้พวกต่างชาติ”
เมยากับผมมุ่งหน้าไปที่ลาน ผมก้มตรวจหน้าอกตัวเองว่าไม่มีรอยอะไรแน่แล้ว
“สรุปเจ้าออกไปที่ลานสิงโตได้ยังไง? นากัล ท่านบาลิธย้ำให้ข้าถามเจ้า พวกทหารเช็คดูแล้ว ว่าไม่มีรอยแยกนะจ้ะ? เจ้าปีนออกมาเรอะ??!”
ผมมองเต้นท์องค์รักษ์เล็กๆ ข้างในมีแสงไฟเทียนจุดเป็นวงๆผ่านผ้าม่านท่านเซอซัสคงกำลังพักผ่อน
เฮ้อ…ผมคงต้องบอกเมยาไปละมั๊ง
“ผู้หญิงคนนึงจับผมโยนออกไปฮะ…แต่เมยาฮะ อย่าบอกใครนะฮะ!”
เมยาเบิ่งตาถลน ขนตาเป็นแพรกระพริบปริบๆ
“ใครกันจ้ะ?” เธอถามเสียงเบา
“ผมไม่รู้ชื่อเธอน่ะฮะ แต่เธอมากับ…เอ่อ…สนมคนหนึ่งของท่านเนนันตาร์ เขาเคยอยู่ห้องเดียวกับผม ตอนผมเข้าวังวันแรกๆอะฮะ”
“ตายจริง!” เมยาวี้ดร้อง วางมือหน้าอก “ตายจริง..ตายจริง นากัลจ้ะ!!”
“พวกสนมของท่านเนนันตาร์อีกแล้ว เจ้ารู้มั๊ยว่าเคยเรื่องน่ากลัวขึ้นในวังมาก่อน…ตายจริง นากัล เจ้าต้องระวังตัวให้มากนะจ้ะ ดีนะ ที่บอกข้า …ข้าจะต้องรายงานฝ่าบาท”
“อย่านะฮะ เมยา!” พวกเราหยุดกันกลางพงหญ้า เสียงดนตรีจากลานเริ่มแล้ว
..
.
ผมยืนก้มหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆเก้าอี้ท่านบาลิธ พอคุยกันเสร็จเมยาก็โค้งก่อนจะลูบหัวผม เธอเดินเสริฟอาหารให้แขกอื่นต่อ
สุดท้ายผมก็ห้ามเมยาไม่อยู่ เธอบอกว่า เพื่อความปลอดภัยของผม ท่านบาลิธน่าจะสั่งครุ้มครองพิเศษ
ท่านบาลิธอมยิ้มพอมองผม ผมทำหน้างงๆ ก่อนที่ท่านดึงเข้าไปกอด…
ผมซุกหัวอยู่ตรงซอกใหล่ท่าน เท้าเกือบเตะขาโต๊ะอาหาร ท่านผละออกเพื่อมองหน้าผม
“ทำใมไม่บอกข้าแต่แรกล่ะ นากัล” ท่านถามเรียบๆ
“อ่ะ…-- ผมไม่อยากให้ท่านบาลิธกังวลนี่ฮะ” ถึงผมจะโกรธเคอร์อยู่ก็เถอะ ท่านบาลิธเกาศีระษะผมเบาๆ
“นากัล ข้าเอ็นดูเจ้ามากนะ… เจ้ามีหน้าที่ต้องรักษาชีวิตอันมีค่าไว้ เจ้าน่ะ” จมูกท่านบาลิธกับผมโดนกัน
“สำคัญนะ นากัล”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อก- - สำคัญ…คำนี้ ท่านเซอซัสก็เพิ่งพูด ทำใมผู้ใหญที่นี้ถึงให้ความสำคัญกับเด็กอย่างผมนัก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมรู้ตัวตลอดว่าตัวเองคือโสเภนี เฉยๆ… แบบ
…โสเภนีเฉยๆน่ะฮะ ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ตอนนี้ ทั้งท่านเซอซัส และท่านบาลิธ ไม่ได้ทำให้มัน เฉยๆ แล้วแฮะ
“เจ้าต้องถูกดูแลเป็นพิเศษมากกว่านี้”
ผมหน้าบูด ปากคงยื่นโดยไม่รู้ตัว เพราะท่านบาลิธกำลังขำ
“เจ้าช่างเป็นเด็กที่ซื่อจริงๆเลยนากัล …บอกข้ามาซิ เจ้าไม่อยากถูกคุมเข้มใช่มั๊ย?”
ผมสบตาสีเทาอ่อนของท่านบาลิธ อ่อนโยนจัง
“ฮะ…ผมไม่เป็นไรจริงๆนะฮะ”
“ฮะฮะๆ ข้าจะไม่สั่งเมยาก็ได้ แต่- - เจ้า” ท่านบาลิธขมวดคิ้ว “เจ้าชอบองค์รักษ์ข้ามั๊ย? เซอซัสน่ะ”
ความปวดมวลท้องบิดแน่นอยู่ในกระเพาะผม ความรู้สึกร้อนที่ท้องน้อยจากเหตุการณ์ก่อนหน้า ย้อนกลับมา หลังจากคำถาม ผมก็หน้าชา…งื้อ!! ทำไงดี ต้องหน้าแดงแน่ๆเลย รีบตอบดีกว่า
“เขา- -ก็ดีฮะ ท่านบาลิธ” ผมยิ้มแฉ่งกลบเกลื่อน
“อื้ม ถ้างั้นก็ดี ข้าจะสั่งให้เขาช่วยดูแลเจ้าอีกแรงแล้วกัน เดิมทีข้ามีองค์รักษ์อยู่แล้วสี่นาย แต่เซอซัสเป็นคนสนิท…ไหนๆข้าก็มอบหมายงานหลายประเภทให้เจ้านั่นอยู่แล้ว ดูแลเด็กเล็กอย่างเจ้าคงเป็นเรื่องง่ายทีเดียว” ท่านบาลิธยกไวน์ขึ้นจิบ ไม่ได้สบตาผมหลังจากนั้น ท่าจะรู้รึเปล่าน๊า??? แต่แววตาเรียวเล็กก็ไม่บ่งบอกอะไรเลย
ผมนั่งท่านอาหารบนตักท่านจนการแสดงจบ
ท่านบาลิธหอมแก้มผมเร็วๆ “ข้าต้องไปคุยกับท่านพ่อและพวกปุโรหิต…เจ้าไปเล่นกับเด็กคนอื่นสิ”
“ฮะ” ผมยิ้ม หอมแก้มท่านกลับ ท่านอายนิดๆ ผมกำลังจะลงจากตักแต่- -
“อ้ะ นากัล!” ท่านคว้าเอว “ประเดียว จะมีพวกลอบทำร้ายเจ้าอีก…งานเพิ่งเลิก เจ้ามากับข้าเถอะ แล้วเราค่อยกลับเต้นท์ด้วยกัน”
อ่า- - ผมอยากเล่นกับเอลลี่อะ ผมหันไปเห็น พวกสนมขนของเก็บล้าง บากีส บากอสและเอลลี่ ยืนจับกลุ่มกัน โบกมือเรียกผม
ผมโบกมือปฎิเสธกลับ จูงมือกับท่านบาลิธ
ยังไงท่านบาลิธก็ ..”สำคัญ” เหมือนกัน
=================
ซุ้มสำหรับให้พวกกษัตริย์มาวางแผนกันยามค่ำ ไม่ได้ถูกตกแต่งอะไรเลย มีอานม้าแขวนอยู่รอบๆ และ คบเพลิงกลิ่นแสบจมูก ตอนที่ผมเดินเข้าไป ท่านเนนันตาร์นั่งอยู่บนตั่งไม้ มีเคอร์ใส่แค่สร้อยบนสะโพกอยู่บนตัก นวดแขนให้ท่าน สนมสาวอีกคนพัดให้เขา ท่านดันชิยืนแคะจมูกอยู่กับท่านอะดัทซึ่งกำลังคุยอะไรกับ ชายแก่ชุดขาว หมวกขาว- -พวกนี้คือ ปุโรหิตหรอ? ผมเรียกถูกรึเปล่าอะ พวกพระชั้นสูงเป็นที่ปรึกษากษัตริย์ ผมจะเรียกพวกเขาว่า “ตาแก่ขาว” เพราะมันจำง่าย เหมือน คำว่าท่านอ้วน
ที่ตรงนี้มีทหารยืนเฝ้าอยู่บริเวณรอบ ไม่ได้เข้าใกล้อย่างปกติ สงสัยต้องคุยเรื่องความลับแน่ๆเลยแฮะ
ท่านบาลิธจูงผม ก้มลงมากระซิบว่า ให้นวดหลังให้ระหว่างท่ายคุยธุระ ไม่ต้องสนใจพวกผู้ใหญ่
ผมทำตามที่ท่านว่า…อย่างเงียบเชียบ
ทุกคนกำลังคุยเรื่องอื่นกันก่อนอยู่แล้ว พวกกลุ่ม ตาแก่ขาว พูดเสียงดัง
“ไซรัสมหาราชแห่งเปอร์เซียตีเอาบากเตรียไปง่ายดายนะท่าน…แล้วข้าไม่เข้าใจ การเมือง ของพวกเปอร์เซีย มันมีดีบางอย่างที่สามารถดึงให้ประชาชนเข้าพวกได้”
เปอร์เซียงั้นหรอ??!! ผมกดน้ำหนักมือที่หลังท่านบาลิธ
“ข้าและท่านอาจารย์ปรึกษากัน ยุทธวิธีรบของไซรัสมีจุดเด่นอยู่มาก” ท่านอะดัทกล่าว
“เหอะ เรื่องเปอร์เซียอีกแล้ว” ท่านเนนันตาร์พูดเบื่อๆ “ความฝันลมแล้งๆของพวกนั้น เป็นไปไม่ได้ที่มันจะยึดครองแคว้นเรา…ทางการฑูตกับกรีก พวกมันก็เสียย่อยยับ!! ข้าต่างหาก!ที่จะเริ่มกวาดล้างเปอร์เซีย”
สายตาเคอร์มองมาที่ผมค้อนๆ ผมไม่ใส่ใจ ฟังพวกเขาต่อ
“สายข่าวของท่านแน่ใจหรอ? กองทัพของเราแข็งแกร่ง ขนาดนี้- - ถ้าพวกนั้นบุกมาก็โง่” ท่านดันชิถาม
ท่านเนนันตาร์จูบเคอร์ กระซิบอะไรบางอย่าง ผมเห็นว่าองค์รักษ์เดสยืนอยู่ข้างหลังด้วย เคอร์พยักหน่้าเบื่อๆ พอเขาลงจากตั่ง นายทหารก็จับก้นเขา
เคอร์หัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่ถูกทหารเดสประคองใหล่ลากไป
“สายข่าวถูกฆ่าตายไปหลายคน ไม่รู้ว่าเป็นการปล่อยข่าวลือมั่วของพวกเปอร์เซียรึเปล่า” ท่านบาลิธพูด ผมนวดลำคอ
“พวกยิวรู้อะไรบ้าง?” ตาแก่ขาวเอ่ยขึ้น “ถ้า เปอร์เซียจะยึดครอง พวกยิวน่าจะรู้ดีที่สุด…ศาสนาของพวกนั้นใกล้เคียงกัน”
“นากัล!”
“อ้ะ..ฮะ!” ผมสะดุ้ง ท่านบาลิธรับสั่ง “กลับไปนอนพักก่อนเถอะ เชลตัน!” เขาเรียกนายทหาร “พานากัลไปส่งเต้นท์ข้าที ธุระยังอีกไกลต้องถกทั้งคืน เจ้าง่วงแล้วล่ะ นากัล”
ไม่เห็นจริงเลย ผมไม่ง่วงซักกะหน่อย ท่านบาลิธอะ- - แต่ผมก็รีบหอมแก้มท่าน ท่ามกลางสายตางูเห่าของท่านเนนันตาร์
พี่โจมาร์ฮะ - - ผมว่า ผมเข้าใกล้สิ่งที่พี่พูดแล้วล่ะฮะ
ผมฝันว่าท่านเซอซัส มีอะไรกับผมคืนนั้น แต่พอตากึ่งลืมขึ้นมา ก็พบว่าท่านบาลิธกำลังใช้น้ำมันชโลมช่องทางผมอยู่ ผมอ้าข้ากว้างขึ้น รู้สึกงัวเงีย จนกระทั้งท่านบาลิธสอดใส่เข้ามาหมด ผมก็สะดุ้งสุดตัว เสียงคงจะดังไปนอกเต้นท์
คืนนี้ท่านบาลิธทำจนเตียงขย่ม ทำใมน๊า…หลังล่าสิงโตแท้ๆ ไม่รู้ท่านเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แต่ผมเหนื่อยจังเลยฮะ…. ท่านจับผมพลิกคว่ำ และ หงาย ผมพยายามร้องให้เบา เพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน โดยเฉพาะ ท่านเซอซัส
……
พอท่านใกล้หลับ อากาศเย็นลง ผมก็กอดท่านบาลิธแน่น แบ่งปันความอบอุ่นให้กันเงียบๆ
เช้าวันใหม่ ผมตื่นขึ้นมาก่อนใคร เพราะหิวน้ำ ปากผมแห้งจังเลย ผมส่องตัวเองในกระจก ท่านบาลิธหลับสนิทอยู่บนเตียง ผมยกเหยือกขึ้นมาดื่ม…
“อ๋า … เหลือนิดเดียวเองอะ “ ผมกรอกจนหมด ฮ๊า ชุ่มคอ …อยากดื่มอีกจัง
ผมถือเหยือกออกมานอกเต้นท์ กำลังจะก้าวเข้าพงหญ้าเพื่อไปตักน้ำ แต่- -
“ตื่นเช้าจังนะ นากัล ช่วยอะไรข้าหน่อยสิ” ท่านเซอซัสยืนตัวใหญ่
ด้านหลังเป็นแสงมัวๆของดวงอาทิตย์ ผมเห็นว่าเขากำลังถือขัน และในนั้นก็มีมีดโกนอยู่
“แขนข้างซ้ายมันยกไม่ถนัดน่ะ”
“อ่ะ” ผมตะกุกตะกัก มองไปรอบๆ ถึงกระนั่น คนก็ยังไม่ตื่นกันเลย
“มาสิ ข้าเป็นองค์รักษ์เจ้าอีกคนแล้วนะ” ท่านเซอซัสแยกเขี้ยวเจ้าเล่ห์ ลากเก้าอี้ก ด้วยข้างไม่บาดเจ็บมาหน้าเต้นท์ ท่านนั่งลง ถือขันรอ ผมรีบวิ่งเข้าไป
“อ่ะ- -เคยโกนหนวดให้ผู้ชายมั๊ย??” ท่านเซอซัสยื่นขันให้ผม ชี้ให้ผมไปยืนหลังเก้าอี้ แล้วท่านก็เงยหน้าพาดพนัก แววตาสีน้ำตาลจ้องมอง
“ไม่เคยเลยฮะ ผมกลัวทำท่านเจ็บน่ะฮะ”
“ไม่เป็นไร เจ้าทำข้าเจ็บแล้วนี่ไง ฮ่าๆ” เขาตีที่แขนพันผ้าตัวเองเบาๆ หัวเราะ
ผมหน้าจ๋อย “- -ท่าน ผมขอโทษ”
“เฮ้ย!” ท่านยกมือมาเกาหัวผมจากด้านล่าง “งั้นก็ต้องทำสนองบุญคุณ โกนหนวดให้ข้าหน่อยเลย”
“ข้าจะสอนนะ เอามีดล้างในขัน” ผมสบตาท่าน ก่อนทำตาม
“ถูกับรากไม้ให้ลื่นๆ เสร็จแล้วก็จัดการเลย ปาดขึ้นนะ” ผมทำอย่างเก้ๆกังๆ ถือมีดกลัวๆตรงคอท่าน
“ปาดเลยนะฮะ?ท่านเซอซัส”
“อื้อ เจ้าเด็ก!” ท่านขาน
ท่านเซอซัสจัดท่านอน แล้วอยู่ๆท่านก็หลับตา พ่นหายใจยาวพร้อมรอยยิ้มผุดบนใบหน้า
…”แบบนี้หรอฮะ” ผมถามกลัวๆ บรรจงตวัดมีดขึ้นช้าๆ ระวังไม่ให้บาดท่านเซอซัส
เขาดูสบายมากเลย ใบหน้าเถื่อนมีความสุขก็ได้ด้วยแฮะ ระหว่างที่ผมค่อยๆโกนหนวดสีเข้มของเขาออก ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นใบหน้าหนุ่มนั่นชัดๆ ตอหนวดเล็กลง กลายเป็นจุดสีจางๆ
ท่านเซอซัสลูบคาง ลืมตาขึ้น“เจ้ามีฝีมือในการโกนหนวดมากกว่าข้า…เห็นได้ชัดเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ”
ลมยามเช้าพัดมาแล้ว…
=========
ขอบพระคุณทุกท่านนนค่าาาา รักกคนอ่านมากๆๆๆๆๆ
ร้อยพันเท่า ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499336 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก