ตอนที่ 22แสงอาทิตย์ยามเช้าที่ทุ่งซูซาร์ไม่เหมือนแสงที่บาบิโลนเลยฮะ มันทอดยาวๆสว่างจ้า รอดหมอกหนาทึบมากระทบบนใบหน้าผม
นิ้วมือผมสัมผัสเนื้อลื่นเรียบของท่านเซอซัสเล็กน้อย ผมบรรจงปาดมีดโกนให้นุ่มที่สุด ระหว่างที่มองดวงตายิ้มๆ ก็รู้สึกมีความสุขพิลึก
“หมดแล้วรึ?”
“ฮะ…มันบาดบ้างรึเปล่าฮะ”
ท่านเซอซัสขยับนั่งตรง “ไม่เลย ขอบใจมากนะ นากัล”
ผมยิ้มแฉ่ง
ท่านหันมาลูบหัวเบาๆ ใบหน้าซึ่งปกติปกครุมไปด้วยแถบสีเทา บัดนี้สว่างแปลกไป…บางทีอาจจะเป็นเพราะแสงแดด หรือ ผมคิดไปเองน๊า?? แต่ดวงตาคมๆของท่านเซอซัสเข้มขึ้นจริงๆนะฮะ โครงหน้าแบบพวกผู้ชายเถื่อนๆก่อนนั้น …..พอไม่มีหนวดแล้ว….ผม…
….แทบจะเข้าใจผิดว่า ท่านเป็นพวกกษัตริย์ด้วยซ้ำ
ท่านเซอซัสยิ้มมุมปาก
อึ๋ย ..เพราะผมหน้าแดงแน่เลยอะ
“ท่านหายเจ็บแผลรึยังฮะ?” รีบพูดกลบเกลื่อน
ท่านยืน แกะชายผ้าพันแผล “มันยังไม่ดีขึ้นเร็วๆหรอก …เจ้าเด็ก เขี้ยวมันเฉียดๆ ข้ารอให้หมอมาใส่ยาเพิ่มให้อยู่ ” ท่านมองไปรอบๆ
ผมอยากกอดท่านจังเลยฮะ…คงดีถ้าผมรู้เรื่องยาบ้าง
“ว่าแต่…ท่านเซอซัสฮะ - - ท่านจะเป็นองค์รักษ์ผมจริงๆหรือฮะ”
“อืม ฝ่าบาทรับสั่งให้ข้าดูแลเจ้ามากขึ้นเท่านั้นล่ะ ถูก…เจ้าต้องรับการคุ้มครองว่ะ…และนากัล ไม่ต้องคิดจะซ่อนความลับจากข้า ข้ารู้ว่าใครเป็นคนโยนเจ้าออกไป…” เขาเดินไปคว้าปลอกแขนซึ่งห้อยอยู่หน้าเต้นท์ มาใส่
ผมก้มหน้า “ท่านเซอซัสฮะ ผมสงสัย”
“ว่า…?”
“ที่บอกกันว่า” ผมพูดเสียงเบา “สนมของท่าเนนันตาร์เคยทำเรื่องน่ากลัวนี่ คือเรื่องอะไรหรอฮะ”
“เหอะ…มันเป็นเรื่องธรรมดาของพวกบื้อๆน่ะ… พวกนั้นวางยาบ้าง บางทีก็ถือมีดไล่กันซื่อๆนี่แหละว่ะ แต่ตอนนี้น้อยลงแล้ว พวกทหารคุ้มกันเรื่องภายในวังแน่นหนากว่าข้างนอกซะอีก ฮ่าๆๆๆๆ รู้มั๊ย นากัล บางทีศึกสงครามเนี่ยนะเว้ย มันก็มาจากข้างในเราเองนี่แหละ” ยักษ์เซอซัสยิงฟัน มือหยาบลูบหัวผมกระจุย
“ท่านเซอซัสฮะ” ผมกวักมือให้ท่านโน้มลงมา ท่านทำตาม ผมกระซิบใส่หูท่าน “เราเข้าไปในเต้นท์ได้มั๊ยฮะ?”
ท่านเซอซัสดูนิ่งค้างไปแปปนึ่ง แล้วก็ทำท่าขำก้าก
“นากัลเอ๊ย!” เขานั่งยองๆลงมา “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเข้าใจรึเปล่า? แต่เราจะไม่ได้ทำแบบเมื่อวานอีกเร็วๆนี้แน่”
…
.
“ผมไม่ได้หมายความว่ายังงั้นซะหน่อย…” โธ่…ท่านเซอซัสอะ ไม่เข้าใจผมรึไงน๊า?
ผมทำตาอ้อน
“- -” ท่านเซอซัสขมวดคิ้ว
“งั้น- - ค…แค่จูบได้มั๊ยฮะ?”
ยักษ์หัวเราะพรืด รีบลุกขึ้นยืน
“เจ้าเด็กนี่เหลือเกินจริงๆว่ะ” ยักษ์หรี่ตามองผม ก่อนจะคว้าตัวอย่างรวดเร็ว ผลุบเข้าเต้นท์โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
พอพ้นชายผ้าเต้นท์เท่านั้น ท่านเซอซัสก็ประคองอุ้มผม ผมโอบขารอบเอวท่านหลวมๆ กระชับแขนรอบคอ สบตาแค่แปปเดียว ผมก็ทนแทบไม่ไหวแล้ว
..ลิ้นร้อนๆกวาดเข้ามา
ผมสงสัยจัง ตอนที่ปากสัมผัส ผมได้กลิ่นรากไม้โกนหนวดหอมๆด้วย รสจูบของเขาจะทำให้ผมเสพติดรึเปล่าน๊า?
ท่านเซอซัสกดริมฝีปากแน่น เม้มเนื้อข้างแก้มผมอย่างหมั่นเขี้ยว
ท่านหอมใบหูฟุดฟิด ผมหัวเราะคิก “จั๊กจี้ฮะ!! อ้ะ- -ท่านเซ-”
ท่านตีก้นผมดังปั่ป “เจ้านี่นิ่มไปทั้งตัวเลยนะ…นากัล” ท่านเซอซัสบีบต้นขาผมใหญ่เลย มือหยาบกวาดไปรอบๆ แล้วเริ่มล้วงใต้้ผ้าผูกเอว
ปลายนิ้วจรด
“งึ๊!!” ผมสะดุ้งตัวเด้ง หน้าแดงแจ๋ …ตอนนี้ช่องทางผมมันบอบบางมากเลยฮะ เมื่อวานทำไปตั้งหลายรอบกับท่านเซอซัสและท่านบาลิธด้วยอะ
ท่านเซอซัสกดย้ำปากทางอีกครั้ง
“ อ้ะ!! - -ท่านฮะ” ผมร้องเสียงดัง ท่านรีบเขยิบผมไปที่เตียง วางลง นิ้วมือใหญ่ยังเกลี่ยๆเชิงแหย่อยู่รอบๆปากทาง ผมอ้าปากหายใจพร้อมกับที่ท่านประกบลงมา
“อื้อ!!!”ผมร้องอู้อี้ ท่านเซอซัสถูเล่นเร็วๆ
“อื้อออ!!!” ผมแอ่นเสียว
“เป็นอะไร นากัลน้อย? อ๋อ - -เจ้าชอบให้ข้าเล่นกับตรงนี้ของเจ้าสินะ”
ผมหอบ พยักหน้า….รู้สึงเคลิ้มจังเลยฮะ ท่านเซอซัสจูบผมอีกได้มั๊ยฮะ? ผมไม่อยากให้ตอนนี้หยุดลงเลย ไม่อยากไปไหน ไม่อยากกลับวัง อยากอยู่ในเต้นท์กับท่านเซอซัสตลอดไป
ท่านเซอซัสสบตาผม ก่อนจะฉายแววประหลาดใจ- - ท่านยิ้มบางๆ เอ่ยเสียงต่ำ
“เจ้ารู้มั๊ย นากัล…เจ้าจะทำแผนการณ์ข้าพังหมดแล้ว”
ผมไม่รู้ว่าท่านหมายความว่าอะไร
ดวงตาท่านเซอซัสเปล่งราวสัตว์ป่า “ข้าล่ะ ทนไม่ไหวให้วันนั้นมาถึงจริงๆ”
“ว.. อื้อ วันไหนฮะ” ผมกัดฟัน เขาถูแรงขึ้น
“วันที่ทั้งข้าและเจ้าจะเป็นอิสระ ”
มาอีกแล้ว คำพูดแปลกๆ
แต่ผมไม่อยากจะเชื่อว่า ผมแตกในอีกราวนาที ที่ท่านเซอซัสยัดนิ้วเข้ามา แล้วก็ใช้มือหนาโอบรอบไอ้นั่นของผม… ผมเม้มปากกลั้นเสียงคราง รู้สึกว่าเรี่ยวแรงหายไปหมดสิ้น
เมื่อคืนผมแทบจะสลบระหว่างที่ทำกับท่านบาลิธอยู่แล้ว เช้านี้ผมไม่มีแรงขยับแล้วฮะ ท่านเซอซัสหอมผมซ้ายขวา ผมเกาศีรษะเขา สางเส้นผมสีดำเป็นครั้งแรก ท่านบอกว่าลามปาม แล้วก็งับริมฝีปากล่างผมเล่น
เราอ้อยอิ่งอยู่ซักพัก จนมีเสียงคนข้างนอก ท่านจึงรีบอุ้มผมมาปล่อยหลังเต้นท์
“กลับไปที่วัง ผมไปหาท่านที่สนามฝึกอีกได้มั๊ยฮะ” ผมถามซื่อๆ
“โห! ? นากัล เจ้านี่ ชอบเรื่องอย่างว่าจริงๆเลยว่ะ ฮ่าๆๆ เจ้าเด็กทะลึ่ง” อ้ะ ยักษ์เซอซัสล็อกคอผม เขย่าแรงๆ
“มะ ไม่!! ท่าน! ผมไม่ได้ทะลึ่งนะฮะ” ท่านจี้เอวผม หัวเราะแหบอย่างสะใจ ผมดิ้นพล่าน
“ท่านเซอซัสชอบแกล้งอ้ะ”
“รีบไปเก็บของได้แล้ว หลังอาหารเช้า เดินทางกลับแคว้น ปะ !” ท่านตบก้นให้ผมเดิน ผมเดินจากมาสามสี่ก้าว ก่อนจะหันกลับไป
“สรุปผมไปหาที่สนามฝึกได้นะฮะ”
ยักษ์เซอซัสท้าวเสาเต้นท์ พยักหน้าพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“ขอรับ ท่านนากัล…”
ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง
=======================
เราเดินทางออกจากทุ่งซูซาร์ พร้อมขบวณศพสิงโตตากแห้งตอนใกล้เที่ยง อากาศร้อนมากทีเดียว ขากลับผมไม่ได้นั่งกับท่านบาลิธหรือท่านเซอซัสเลย เพราะพวกกษัตริย์แยกไปขบวณรวม ฝ่าบาทเนบูนิดัสอยากคุยกับลูกชายระหว่างเดินทาง เมยาบอกแบบนั้น และโชคดีมากคือ ผมได้นั่งกับเอลลี่และแฝด ขากลับ
ผมนั่งตัวเหี่ยว…ขนาดทานหมูย่างเป็นอาหารเช้า ก็ไม่ทำให้ผมหายเหนื่อยได้
ทำใมน๊า?? ผมนอนกับลูกค้าได้หลายคนในวันเดียว แต่ทำกับท่านเซอซัสแปปเดียว พลังงานผมถูกสูบออกไปหมดเลยแฮะ
แฝดสอนผมร้องเพลงในรถม้า เอลลี่เล่าเรื่องท่านดันชิ จนทุกคนหลับก่ายกัน แล้วหมอนั่นก็โวยวายใหญ่ว่าพวกเราไม่ตั้งใจ
“ธ่อ…เจ้าเล่าน่าเบื่อนี่หน่า เอลลี่” ผมบอก บากีสกำลังเล่นศีรษะผม
“งั้นเจ้าเล่าเรื่องเจ้าบ้างสิ นากัล??” เอลลี่ทำหน้าเหรอหรา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า เจ้านั่นหมายความว่าไง
ผมหน้าบึ้ง
“เห็นมั๊ย เจ้าก็ไม่เล่า งั้นข้าเล่าต่อเอง”
“เอ๊ยย! ไม่เอาดิ่ ข้าอยากฟังนากัลเล่าบ้าง” บากอสโวยวาย “ท่านบาลิธเป็นไงบ้างล่ะ ท่านล่าสิงโตได้เยอะสุดเลยนะ ฝ่าบาทพอพระทัยมาก บางทีท่านคงได้เลื่อนเป็นกษัตริย์จริงๆนั่นแหละ”
“บากอส!!” เอลลี่เอ็ดให้เบาๆ
“ข้าไม่มีเรื่องเล่าหรอก ข้าเหนื่อยน่ะ..” ผมถอนหายใจ “ขอนอนตักหน่อยได้มั๊ย ?” บากอสยอมแต่โดยดี ผมนอนคุดคู้ ฟังเสียงม้าเหยียบก้อนกรวดไปตามทาง
“นี่ เอลลี่?”
“ว่าไง”
“วิชาอักษรน่ะ มีอาทิตย์หน้าใช่มั๊ย?”
“ใช่ ทำใมหรอ?”
“ข้าอยากขอให้เจ้า ช่วยถามอะไรอาจารย์หน่อยน่ะ ข้าอยากรู้อะไรนิดนึง”
“ได้สิ”
ผมต้องรู้ให้ได้ว่า อักษรบนหลังท่านเซอซัสคืออะไร สิ่งที่ผมต้องทำคือ ผมต้องนอนกับเขาอีก แล้วก็ต้องรีบจดรอยสักนั่นมาให้ได้
-----------------------------
เรามาถึงวังตอนพลบค่ำ ขบวนกษัตริย์ยังมาไม่ถึง วังตอนนี้จุดไฟเตรียมรับเสด็จ มีคนยืนออรับเสด็จตรงประตูอิชตาร์ แต่ผมเห็นแว๊บๆเองฮะ เพราะเราไม่ได้ผ่านทางนั้น
พอลงจากรถม้า พวกสนมโตๆก็แจ้นกันไปเตรียมห้องให้เจ้าชายต่อ แต่พวกสนมเด็กใด้รับอนุญาติให้กลับไปอาบน้ำอาบท่าที่หอก่อน เสียงนกและอากาศเย็นๆของวัง ทำให้ผมรื่นเริง
ผม เอลลี่ และ แฝด วิ่งกันตึงตังๆ จนสนมโตๆเอ็ด พวกเราวิ่งแข่งกันไปตามทาง จนถึงหอ
พอประตูเผิดผ่าง เลลาห์ก็กรี้ด เข้ามากอดพวกเราทีละคน
“ฉันทำอาหารเตรียมไว้เยอะมาก กินกันให้หมดนะ!”
ผมทานอาหารกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน แต่พอไปอาบน้ำ ผมก็ช้าที่สุด เพราะมัวแต่นั่งเหม่อ
ผมจิตใจอยู่ไม่สุขเลยฮะ …ก่อนที่จะไปงานล่าสิงโต ผมยังไม่รู้ว่า อโดนิส คือใคร ยังไม่เคยเห็นท่านเนนันตาร์ ยังไม่ถูกเคอร์เล่นงานแบบนั้น และ ที่สำคัญ - -ผมยังไม่มีอะไรกับท่านเซอซัส
พอกลับมาที่วังวันนี้ ผมเลยรู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปมาก มันคล้ายๆกับ มีพายุหมุนในสมองผมตลอดเวลา หรือว่า นี้คือการเติบโตนะ???
พออาบน้ำเสร็จ เลลาห์สั่งให้ผมไปช่วยยกแจกันใบใหม่กับเธอ จากชั้นล่าง พวกเราช่วยกันเก็บกวาดจานอาหาร ผมเดินแยกมากับเลลาห์
พอมาถึงชั้นล่าง เลลาห์ก็พาผมลงอุโมงค์ แต่ครั้งนี้คนละด้านกัน อุโมงค์อันนี้สั้นมากๆ น่าจะติดกับตึกข้างๆ เราเข้ามาในห้องที่เหมือน โรงเตี้ยมขนาดกลาง มีคนงานยกหม้อ ไห แจกัน และ ต้นไม้น้อยใหญ่ ของประดับต่างๆในวัง
“นี่คือห้องรับสิ้นค้าใหม่ๆ ที่ขนมาจากแม่น้ำ ” เลลาห์บอกให้ผมไปยืนรอมุมห้อง ตอนที่เธอเข้าไปถามคนงานเรื่องแจกันใหม่ ของกำนัลให้บาลิธ
ผมยืนเงียบๆ แกะสร้อยคอตัวเองเล่นดัง กรึ๊กๆ
และทันใดนั่นเอง!
“เฮ้…เจ้า? เจ้าชื่อนากัลรึเปล่า?”
เด็กชายผิวคล้ำผมดำ ตัวสูงกว่าผมไม่มาก เดินเข้ามาประกบข้าง จนผมตกใจ
“อา…ใช่ ” เขารู้ได้ไงน่ะ?
“ข้าชื่อ กิล” ร่างเขาผอมแต่มีกล้ามนิดๆ โค้งให้ผม
“ข้าเพิ่งเข้ามาทำงานเป็น เด็กแบกของจากท่าเรือมาในวัง…ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จัก แต่เจ้ารู้จักข้าได้ไง ? ” ผมยิ้มอย่างงงงวย หน้าตากิลดูก็รู้ว่ามาจากแถบท่าเรือ อายุคงพอกับผม
“ฮ่ะ…เขาไม่เคยเล่าให้เจ้าฟังสินะ” กิลเกาหัวตัวเอง
“ข้าเป็นน้องชายของโจมาร์น่ะ”
===================
เอารูปมาฝากค่า
อารมณ์เต้นท์ท่านบาลิธ
การล่าสิงโตสมัยนั้น เป็นธรรมเนียมของพวกแอซซีเรีย
ไรท์เตอร์ต้องขออภัยเรื่องมาลงช้าจริงๆนะคะ ตอนนี้เปิดเรียนแล้ว(มหาลัยไรท์เตอร์เปิดปิดไม่เหมือนชาวบ้านเค้า T.T) เลยแต่งไม่ค่อยจะทัน ต่อจากนี้อาจจะลง ช้ากว่าแต่ก่อนนิดเดียว แต่อยากจะถามผู้อ่านว่า อยากให้ไรท์เตอร์ลงบ่อยๆ แต่สั้น แบบ ไม่จบเป็นตอนๆ หรือว่า ให้ลงยาวๆทีเดียว แต่ช้าหน่อยอะคะ ??
ปอลิง ขอบพระคุณทุกคนนมากกเลยนะค้ะะะ ไรท์เตอร์ร้ากกกทุกคนโคตรๆๆๆเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499327 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก