อาทิตย์นี้ขอ สั้น ถี่ นะค๊าาาา
ขอบพระคุณทุกคนค่า
..........................
ตอนที่ 24ผมถอยหลังกรูด กำลังคิดว่าต้องวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อกลับไปที่ห้องท่านบาลิธ ท่านเนนันตาร์ส่งสัญญาณมือบางอย่างข้ามหัวผม
ผมหมุนตัวกลับ ออกวิ่ง แต่ทว่า…
นายทหารบนระเบียงตรงเข้ามาบังผม
ผมถูกดันอย่างแรงให้ถยหลังกลับ หน้าฝังอยู่กับท้องของทหาร พวกเขาจับแขนขาผม แล้วก็ลากไปที่ริมระเบียง
“คิดอะไรของเจ้านะ นากัล…ถึงเดินออกมาแถวนี้” ท่านเนนันตาร์พูดแกมหัวเราะ ผมตกใจจนเหงื่อแตก ทหารแดสบีบใหล่ผมทั้งสองข้าง กดผมลงกับพื้น หัวผมกระแทกหลังของเคอร์ซึ่งกำลังถูกท่านเนนันตาร์เขย่าอยู่
“อ้ะ!!! ไม่ฮะ!ผมขอ- -” ผมปัดมือทิ้ง
“ใจเย็น…นากัล..มาแอบดูแล้วคิดจะหนีไปง่ายๆเหรอ” เดสพูด
“ผมไม่ได้ตั้งใจฮะ” ผมพูดเสียงดัง “อย่าฮะ!!!”
ไม่เอานะ!!ถ้าท่านบาลิธรู้ต้องแย่แน่ๆ ผมไม่อยากนอนกับพวกนี้!!!! ผมคิดเพียงแค่นี้
เคอร์ดิ้นขลุกขลัก พยายามดันผมออก ทั้งทหารเดสและท่านเนนันตาร์ช่วยกันดันให้ผมทับเคอร์ลงไป เขาถอดไอ้จ้อนออกจากตัวเคอร์
“เอาล่ะ…มาทำอะไรสนุกๆกันดีกว่า ไหนๆเจ้าก็มาแล้ว…” เขาพูดปนหอบ ผมยาวดำทำให้เขาดูเหมือนปิศาจเวลานี้
เคอร์ถูกเดสดึงไปอีกทางแล้วคร่อมทับร่างไว้ ทันใดนั่นเอง ผมก็ถูกเนนันตาร์ดึงขา
“นี่นากัล…”
ผมกลืนน้ำลาย ท่านเนนันตาร์ท่าทางเหมือนคนโรคจิต
“ข้ามีความลับจะบอกแหละ ” เขาหัวเราะหึ กระชากผ้าคาดเอวผมออก
“ไม่ฮะ!!! อย่าทำแบบนี้เลยฮะ ให้ผมกลับไปนะฮะ” ผมอยากวิ่งหนีไปเดี๋ยวนี้เลย
ผมบ่ายเบี่ยงตัว แต่กลับถูกเขากดแนบกับพื้น ท่านเนนันตาร์หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“ทำใม? รังเกียจข้าขนาดนั่นละ นากัล …เจ้าจะเป็นสนมที่จงรักภัคดีกับบาลิธไปทำใมกัน??”
เขาคร่อมร่างผม ยกขาผมพาดบ่า ผมดิ้น
“เจ้าไม่อยากรู็หรือ นากัล…ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ อโดนิสที่รัก ของท่านบาลิธ?? หือ” แววตาราวงูเห่าวาวโรจน์ ลิ้นฉกใบหูผม เลียลงมาถึงต้นคอ
ท่านขยำเส้นผม เอาไอ้จ้อนจ่อปากทางอีกครั้ง
เสียเคอร์กับทหารเดสข้างๆเริ่มร้องครวญครางอีกรอบ นี่่มันอะไรกัน??
ผมต้องไม่ถูกท่านเนนันตาร์จิ้มน๊า!!
“มองหน้าข้าหน่อยสิ…” เขาบีบหน้าผม “ตอนที่ข้าใส่มันเข้าไปน่ะ…สบตาข้าสิ”
ท่านเนนันตาร์พยายามดันเข้ามาอีกครั้ง แต่ผมเกร็งสุดริด จนตัวแดง
ผมสวดภาวนา ขอให้อะไรก็ได้ เกิดขึ้น!! ได้โปรด ท่านเซอซัสมาช่วยทีเถอะ ไม่ก็อะไรก็ได้ พาผมออกไปจาก ข้างใต้ของไอ้โรคจิตนี่ที!!!!
“อย่าเกร็งสิ นากัล….เจ้ารู้มั๊ยว่า เกิดอะไรขึ้นกับสนมที่ไม่เชื่อฟังพวกเรา??”
“อยะ…หยุดเถอะฮะ เดี๋ยวท่านบาลิธ- -”
ท่านเนนันตาร์หยุดชะงัก แล้วเขาก็ยิ้มออกมา “นากัล…. บาลิธสั่งประหารอโดนิสด้วยตัวของเขาเองนะ…เจ้าแน่ใจหรือ ว่าอยากจงรักภัคดีกับมัน?”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!”
ชั่วครู่หนึ่ง ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ
ร่างท่านเนนันตาร์ที่พยายามสอดใส่ ล้มลงด้านข้าง ดิ้นพล่านอย่างเจ็บปวด มีของเหลว?? ไม่สิ น้ำร้อน…มันกระเซ็นมาโดนต้นขาผม
เกิดอะไรขึ้น??? ผมเห็นละอองน้ำจากหน้าต่างชั้นบน
“ใคร!!!!??? สั่งทุกคนตามหาไอ้เวรวอนตายมาตัดหัว!!!!”
ท่านเนนันตาร์ร้องลั่น ตามด้วยเสียงเจ็บปวด ทหารเดสซึ่งยังไม่เสร็จกิจจากเคอร์ลุกพรวดออกมา
ท่านเนนันตาร์ถูกราดน้ำร้อนจากคนด้านบน พวกทหารตรงระเบียงวิ่งตึงๆไปชั้นบน และ เป็นเวลาที่ผมหนีเช่นกัน
บางทีนะฮะ…คำขอของผมก็เป็นผล ผมคว้าผ้าแล้ววิ่งสุดชีวิต กลับห้องท่านบาลิธ
ว่าแต่ใครกันที่กล้าสาดน้ำลงมา??
แล้ว ท่านบาลิธ- -
ผมจุกหน้าอกเมื่อนึก
ท่านบาลิธสั่งประหารอโดนิส??? ผมไม่เชื่อ ไม่มีวันเชื่อ ไม่มีทางหรอก…
บานประตูห้องเปิดออก ผมวิ่งตึงๆเข้าไป ท่านบาลิธยังคงอยู่บนโต๊ะหนังสือที่เดิม ผมกระโจนใส่ท่าน
“นากัล!! ” ผมรัดท่านแน่น “เป็นอะไร?? ทำใมหอบ?? ”
ผมส่ายหัวใส่ใหล่
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
“ท่านบาลิธ เสร็จงานรึยังฮะ?” ผมพูดอู้อี้
“ใกล้แล้ว นากัล ว่าแต่เจ้าไปตรงไหนมาน่ะ? ทำใมถึงหอบฮั่ก” ท่านผละหน้าปมมาดู ลูบท้ายทอยอย่างอ่อนโยน
ฆ่างั้นหรือ?? ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่…
“ไปที่เตียงก่อนได้รึยังฮะ? ผมอยากนอนฮะ”
ท่านบาลิธหัวเราะ ยิ้มกว้าง “ได้สิ”
ผมไม่เชื่อหรอกว่า ท่านบาลิธจะประหารคนที่ท่านรัก ท่านอุ้มผมมาวางบนเตียงเบาๆ ผมพยายามทำหน้าให้ปกติ ผมต้องคิดก่อนว่าจะพูดอะไรออกไปเรื่องเมื้อกี้ และ พรุ่งนี้เช้า ไอ้คนสาดน้ำช่วยชีวิตผม ถ้าไม่ถูกจับได้เสียก่อน ผมต้องรู้ว่าเขาเป็นใคร??
เรื่องทั้งหมดพวกนี้ มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ๆ
-------------------
มาต่อวันธรรมดาค่า จุ้ฟๆๆๆ อาทิตย์นี่ขอลงเเบบ สั้นถี่นะคะะ แค่อาทิตย์เดียวค่าาา
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499342 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก