ตอนที่ 25คืนนั้นผมก็หลับไปกับท่านบาลิธ โดยที่ไม่ได้ถามอะไรต่อ ท่านบาลิธงุนงงตอนที่มีทหารเข้ามาส่งข่าว ว่าท่านเนนันตาร์ให้หาคนสาดน้ำร้อน ทัั่ววัง
ผมรีบแกล้งหลับแหละ ท่านบาลิธไม่กล้าเรียกเลยฮะ
ตอนเช้าทุกอย่างก็เป็นปรกติ หมอกจับตัวหนานิดหน่อย ผมบิดผ้าเช็ดตัวของท่านบาลิธให้แห้ง เอาใส่ตะกร้า ก่อนยื่นให้สาวใช้ ท่านบาลิธออกไปข้างนอกอีกแล้ว คิดว่าไปซ้อมดาบ…
ผมคิดระหว่างเดินกลับหอ
ท่านเซอซัสไปไหนน๊า…ไม่เจอเลยแฮะ ผมคิดถึงท่านจังเลย
ท้องผมร้องจ้อก
อยากไปหาท่านเซอซัสตอนนี้เลย แต่ก็หิวด้วยอ่า …ทำไงดี
งั้นผมน่าจะไปฉกของกินอร่อยๆจากเลลาห์ก่อน แล้วค่อยดอดออกมาตอนเธอเผลอ… ผมจะได้เม้าธ์กับเอลลี่เรื่องเมื่อคืนด้วย
ผมเดินผ่านคนงานที่กำลังยกรูปภาพติดผนัง
..นั่นมัน กิล น้องชายที่โจมาร์นี่หน่า เขาถือถาดขนมด้วย พอผมผ่าน เขาก็หันมาพอดี
“นากัล?!”
ผมหยุด ยิ้มให้ “หวัดดี กิล”
“เสร็จงานตอนเช้าแล้วหรอ?”
“อือ เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ?” ผมชะโงกหน้าไปดูถาดขนม “ว้าว น่ากินจังเลย…”
“อ้อ ของพวกสาวใช้น่ะ กินสิ” กิลรีบหยิบขนมปังอบน้ำผึ้งชิ้นนึง จ่อปากผม
“ว๊า! ขอบใจเจ้ามากเลยน๊า” ผมยิ้มแป้น ฉกมากินทันที กิลนี่ก็นิสัยดีเหมือนกัน
แต่ตอนนั้นเองสายตาผมตกอยู่ที่มือของเขา
“มือเจ้าเป็นอะไรน่ะ?” มันเป็นรอยแดงๆที่ข้อมือ เหมือนจะบวมยุ่นๆแปลกๆ
“อ้อ” กิลหัวเราะ สบัดข้อมือหลบ สายตาคล้ายพี่โจร์มาร์สบตาผมแฝงความนัยน์
…
มันคือกิล
..กิลนั่นเองที่ช่วยผมไว้เมื่อคืน น้ำร้อนนั่น
แล้วอย่างงี้ พวกทหารท่านเนนันตาร์จะไม่จับได้เอาหรอกหรอ
สีหน้าผมแสดงออกชัดเจน จนเจ้ากิลขำ
“อะ..ขอบคุณ..ขอบคุณมากๆนะ”
“ไม่ต้องห่วง ” กิลบอกกับผม หันไปดูคนงานที่เดินห่างออกไป “สรุป คืนพรุ่งนี้ เจ้าจะมามั๊ย?”
ผมเอิกอั่ก กิลเป็นน้องชายพี่โจมาร์นะ นากัล…
แต่มันอันตราย!!
“คงงั้น” ผมตอบเสียงแผ่ว ปากตุ่ยออกมา กิลขยิบตาให้ กล่าวลาแล้วเดินตามคนงานไป
…….
ผมไม่ได้กลับไปหาเลลาห์ เพราะขนมของกิลเติมท้องผมยามเช้าแล้ว ผมเลยมุ่งหน้าไปที่สนามฝึกเหมือนอย่างเคย เส้นทางทุกอย่างคุ้นเคยหมดแล้ว และก็ไม่น่ากลัวอีก
คนงานยิวที่ถูกเฆี่ยนให้ทำงาน ยังอยู่รอบๆกำแพงวัง ผมเริ่มรู้สึกสงสารพวกเขาเป็นอย่างมาก
…
ผมดันประตูสีแดงบานเล็กหลบมุม ที่เป็นทางเข้าลับ ใกล้ๆกับเต้นท์ของท่านเซอซัส เช้าขนาดนี้ ไม่รู้ท่านออกไปไหนรึเปล่า? ท่านบาลิธไม่ได้รับสั่งให้ท่านเซอซัสเข้าเฝ้า….ผมสงสัยจังเลยน๊า
ท่านทำอะไรอยู่เอ่ย
ผมย่องๆผ่านหลังเต้นท์ของทหารนายอื่น พอมาถึงเต้นท์ท่านเซอซัส ผมก็มุดเข้าไปเลย…
ในเต้นท์มืดสลัวๆ เพราะมีผ้าหนาคลุมหน้าต่าง เสียงกรนต้อนรับผม
“คื่ด…” ผมพ่นขำออกมา
ท่านเซอซัสนอนก่ายอยู่บนเตียงแคบ ขาของเขาเกินออกมานอกเตียง แล้วหัวก็ชนผนัง มีหมอนที่เล็กเกินไปสำหรับขนาดหัวของเขา
ฮะๆๆๆ ตลกจังเลยน๊า ท่านเซอซัสนี่ขี้เซาจังเลยอะ ท่านไม่ได้ใส่เสื้อนอนด้วย ไม่หนาวรึไงนะ
ผมเดินเข้าไปประชิด เสียงลมหายใจท่านเซอซัสผ่อนคลาย ใบหน้าเข้มหลับตาสนิท ดูสงบจนน่าตลก…
…ผมอยากเล่นกับท่านเซอซัสอ่า แต่ไม่กล้าปลุกฮะ
ผมมองไปรอบๆห้อง …งืม…
มีหีบตั้งสามใบ อยากรู้จังในหีบมีอะไร? ผมดูให้แน่ใจว่าท่านหลับแน่ก่อนจะเดินไปที่หีบ
ผมแกะหีบออกเบาๆ ภายในหีบมีเสื้อผ้า กางเกง เสื้อ ปลอกใส่อุปกรณ์เดินทางต่างๆ
ผมปิด แล้วก็เขยิบดููอีกหีบ ผมดันแต่มันติด
อ้ะ!? อันนี้ล็อคอะ ….ทำใมล่ะ ทำใมต้องล็อกหีบที่อยู่ในเต้นท์ตัวเองคนเดียวด้วย ผมหน้ามุ่ย ใส่ท่านเซอซัส ท่านกรนคร่อกตอบ
ผมเขยิบไปที่หีบสุดท้าย แง้มฝาออกช้าๆ มันหนืดนิดหน่อย
ภายในหีบ…มีซอกจดหมายเก่าๆเรียงกันหลายฉบับ ภาษาบาบิโลนที่ผมยังอ่านไม่ออก
ผมเห็นเส้นๆสีทองอร่ามขดอยู่ พื้นหีบ พอเอานิ้วเกี่ยวขึ้นมา ก็เพิ่งรู้ว่ามันคือเส้นผมฮะ
…สีทองเหมือนของผมเลย
“…คร….” เสียงหายใจขัดของท่านเซอซัสดังจนผมตกใจ ผมหันขวับ ยักษ์เซอซัสกระแอมพลางหลับตา ก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้ผม
!!!ท่านตื่นหรือยังอะ!!!
หวา ผมรีบปิดหีบเลยฮะ แล้วลุกขึ้นยืน
ท่านเซอซัสอย่าโกรธผมนะฮะ ผมเดินเข้าไป โน้มหน้าดู… ใบหน้ายักษ์เซอซัสเหมือนหลับอยู่ ผมโล่งใจ
… ผมยิ้มให้ตัวเอง ก่อนจะโน้มหน้าลงไป ประชิด งั้นผมปลุกท่านเลยดีกว่า
“ท่านเซอซัสฮะ” ผมโอบแขนรอบร่างกำยำ ฝังหน้าลงบนแก้มสาก
ผมชอบเล่นแบบนี้ สนุกดี จะรู้สึกว่าขนตาจั๊กจี้ ผมลืมตาขึ้นมา มองยามที่ท่านหลับ ขนตาท่านสีน้ำตาลสวยจัง ผมอยากทำให้มันจั๊กจี้บ้าง… ผมรูดนิ้วชี้ลง บนขนตาท่านเซอซัส
“นี่ คิดจริงๆหรือ ว่าข้าจะโง่ขนาดเจ้าเข้ามาในเต้นท์แล้วยังไม่รู้เรื่องเนี่ย ห้ะ!!?”
!!!!!!
ผมสะดุ้งโหยง เสียงไม่ออก
ท่านเซอซัสลืมตาพรึ่บ แล้วคว้าเอวผมลงไปที่เตียง…
ดวงตาเจ้าเล่ห์ทักทาย “ว่าไง เจออะไรในห้องขององค์รักษ์บ้าง??” ท่านหัวเราะ
“อ…อะ..ท่านเซอซัส” ท่านขยี้หัวผมกระเจิง ยิ้มตาหยี “แอบมาค้นหีบข้าเรอะ เจ้าเด็ก?”
ผมอมยิ้ม พอได้สบตาท่านแบบนี้แล้วดีจังเลยฮะ “ท่านตื่นตั้งนานแล้วหรอฮะ”
“เออน่ะสิ ข้าออกมาแปรงฟัน เห็นเจ้าเดินลับๆล่อๆเข้ามาหลังเต้นท์ ข้าเลยเข้าไปแกล้งหลับ ฮ่าๆๆๆ”
“ท่านเซอซัสอะ!” ผมทำปากยื่น “ผมคิดถึงท่านเซอซัสมากเลย”
พอพูดจบ ท่านเซอซัส ก็สีหน้าเปลี่ยนจะทะเล้น เป็นอ่อนโยนขึ้นเลยฮะ
“ข้าก็เหมือนกัน” เขาพูด จูบหน้าผากผม
ผมกอดคอยักษ์แน่น เบิ่งตาอ้อน “ท่านเซอซัสหอมผมอีกได้มั๊ยฮะ?”
เขาหัวเราะต่ำๆเป็นเอกลักษณ์ แล้วริมฝีปากเราก็จรดกัน ผมสูดกลิ่นเหงื่อจางๆสุดโปรด…
“เจ้าเด็กนี่น่ารักเกินไปแล้ว” เขาพูดระหว่างจูบ ลิ้นผลัดกันสอดเข้าปากอีกฝ่าย
ผมหอบ “ท่านฮะ…”
“หืม” ท่านค่อยๆผละจูบ
“กอดแน่นกว่านี้ได้มั๊ยฮะ”
เขาถอนหายใจแกมขำ “ได้สิ เจ้าเด็ก” วงแขนแต่ทีแรกที่โอบผมหลวมๆ ตอนนี้บีบรัดเอวผมเข้ามาเบียดซอกอก อุ่นจังฮะ
“วันนี้เจ้าต้องทำอะไรไหม ? …”
“ไม่ได้ทำอะไรฮะ ท่านบาลิธไปซ้อมดาบ ผมอยากอยู่กับท่านนานๆได้มั๊ยฮะ?” ผมอ้อน
“ข้ากำลังจะไปเอาเอกสารนอกวังหน่อยนึง เจ้าจะแอบออกไปกับข้ามั๊ย?” ท่านเซอซัสถามเรียบๆ
“ห๋า!!?? ทำได้หรอฮะ!!”
“ได้สิ…เจ้าอยู่กับใคร ฮ่าๆๆ” เขาปล่อยผม เขยิบตัวลุกขึ้น “เดี๋ยวข้าไปจัดการตัวเองก่อน เจ้ารออยู่เนี่ยหล่ะ ” พอท่านลุกจากเตียง ฝูกก็ดันขึ้นมา ทำผมกระเด้ง
“แต่ผมออกไปข้างนอกได้จริงๆนะฮะ??จะไม่เป็นอะไรแน่หรอฮะ”
“นากัล การแหกกฎเป็นเรื่องสนุกอย่างนึงในชีวิตที่เจ้าต้องเรียนรู้” เขาบอก เดินเปลือยท่านบนไปหาเสื้อ
ผมอ้าปากค้าง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสนุก
ผมจะได้ออกไปข้างนอกแล้ว???
กับท่านเซอซัส พวกเอลลี่ต้องอิจฉาแน่ๆ ข้างนอก? อย่างอิสระ
….อย่างอิสระ ผมคิด ย้อนถึงวันนั้น หลังมีอะไรกับท่านเซอซัสครั้งแรกที่งานล่าสิงโต
“เสรีภาพ”
ผมหลุดปากออกมาเล่นๆ
ท่านเซอซัสที่กำลังหันหลังก้มหาของในตู้ หันควับเหมือนตกใจ
ท่านมองผมงงๆ “เจ้าอ่านออกด้วยหรอ?”
ผมขมวดคิ้ว “อะไรหรอฮะ”
ท่านเซอซัสชี้ไปที่แผ่นหลังของตน รอยสักสีดำเด่นสง่าอยู่
“เนี่ย…มันแปลว่า เสรีภาพ เจ้าอ่านออกด้วยเรอะ?”
ผมนิ่งไปซักพักด้วยความตกใจ
“เอ่อ…เปล่าฮะ ผมแค่พูดขึ้นมาเฉยๆ ” ผมทำเสียงซื่อ “ก็ตอนนั้นท่านเซอซัสบอกไว้นี่ฮะ”
“อ้อ…”
ว่าแต่มันไม่ใช่ภาษาบาบิโลน แล้วมันคือภาษาอะไรล่ะ? ผมจำได้คร่าวๆละ คืนนี้จะถามเอลลี่ หมอนั่นเรียนวิชาอักษรพรุ่งนี้แล้ว
ท่านเซอซัส แต่งตัวลวกๆ ไม่ได้ใส่เครื่องแบบ โยนเสื้อเก่าๆขาดๆให้ผม
“ใส่ซะ เจ้าจะได้ดูเหมือนพวกชาวบ้าน”
“ผมไม่เหมือนชาวบ้านตรงไหนหรอฮะ?” ผมรับมาสวม
“เจ้าจะเด่นเกินไปน่ะ นากัล ยิ่งเดินกับทหารเถื่อนแบบข้า”
ท่านเซอซัสเข้ามาหยิกแก้ม และหอมผมอีกสองสามที ก่อนจะจูงออกมา เอาดินหน้าเต้นท์มาป้ายแก้มนิดหน่อย ผมค้าน แต่ดิ้นไม่หลุด ท่านเซอซัสแขนใหญ่หง่า!
แต่ท่านจะพาผมออกไปนอกวังแล้ว ผมจะได้ทำอะไรบ้างเนี่ย??
==========
ว้ากกก คิดถึงทุกคนจังเลยค่าาา
ไรท์เตอร์เพิ่งสอบ มิดเทิมผ่านไป งิงิงิ มหาลัยไรท์เตอร์เปิดปิดพิลึกอะค่ะ
ขออภัยเรื่องคำผิดนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นนนนนนนนที่ซุ้ดดดด ชื่นนนนจายยยย
รักกกกกคนอ่านนนทุกท่าน หอมๆๆๆๆฟวดๆๆๆๆ
ปล. เรื่องใกล้จุด พีคที่หนึ่ง แล้วนะคะ ฮ่าๆๆๆ เรื่องนี้มีพีคหลาย จุด เพราะปมเยอะ เงิ้กๆๆๆๆ
หัวข้อ: The Journey of Nergal :จบภาค 1 [Update ลิ้งค์ ภาค 2] (อ่าน 499378 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก