หัวข้อ: Oaf by Noir

[Poes]

รู้เรื่องแล้ว หวังว่าต่อไปจะทำให้ซาวมีความสุขสักทีนะ 

[dukdikdukdik]

เริ่มจะเศร้าแล้วอ่า สงสารซาวจังเลย

ตั้งกี่ปีแล้วละที่ทนเจ็บขนาดนี้ เฮ้อ 

[IIMisssoMII]

ให้ไอ้พี มันเจ็บ สมกับ ความโง่ของมัน
ผู้ชายที่ไหนจะยอมนอนให้มันเอาถ้าไม่ได้รัก
ชิ

[anajulia]

ง่า.......อิคนอ่านถึงกับจุกอกจนร้องไห้สะอึกสะอื้นเลย
หงิงๆ T________T

ทั้งที่จากครึ่งแรกก็รู้อยู่หรอกนะว่าซาวมันรักพี แต่พอมาอ่านเอาจริงๆ มันก็จุกอยู่ดี แหงะ.......

[ordkrub]

พี คิดอะไรให้ถ้วนถี่ก่อนตัดสินใจนะ สงสารซาว

[iforgive]

เจ็บแล้วจำคือคน  เจ็บแล้วทนคือซาว

[lizzii]

รู้ซักทีนะพี ทำซาวเสียใจมาตั้งนานน
แล้วจะทำไงต่อล่ะเนี่ย

[TanyaPuech]

สงสารซาวอ่า  พีจะทำยังไงเน้อ

[YELLOWSTAR]

 

สงสารซาวด์อ่ะ  ยอมเจ็บอยู่คนเดียว

สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะ

[LalaBam]

รู้ความจริงซะทีนะพี
แต่ไม่ต้องสงสารซาวล่ะ
ถ้าหากว่า
จะคบกับซาวเพราะความสงสาร
ก็เลิกเถอะ
ปล่อยให้ซาวได้เจอกับคนที่ดีกว่าแก จะดีกว่า

[aekporamai2]

ให้ร้อยคะแนนกับน้องซาวเลย

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

พีนี่อึนได้อีก..  รู้ตัวเมื่อไหร่ก็ พยายามเข้านะ...   ขออย่างเดียว อย่ารู้ตัวเมื่อสาย 

[ohm]

ขอให้ซาวสมหวัง

[Rukki]

โง่ บื้อ ประสาท
กะแล้ววววววว !!! ว่าซาวต้องรักพีจริงๆด้วย
เจ็บสุดสุด ฮือออออออออ ไอ้พี ไอ้โง่ ไิอ้บื้อ ไอ้ ~!@#%$฿
ที่ซาวบังคับให้พีปิดไฟ เพราะซาวร้องไห้อยู่หรือเปล่า TT______________TT
ทำไมถึงทำอย่างนี้ ไม่มีความสุขเลยนะซาวว เจ็บปวดดดด โอ้ย อยากจะรับความเจ็บมาแทนซาวแทน ฮือออออ
มันเป็นยังงี้มาตั้งกี่ปี ตั้งแต่ม.๕ ใช่มั๊ยค่ะ  6 ปี !!! ยังไม่นับรวมก่อนหน้านี้ที่ซาวรักพี
โอ้ย อกอีแป้นจะแตกกกก ซาวรักพีจริงๆ
ประเด็นคือ พระเอกแม่งโง่ !!!
รู้ใจตัวเองซักทีนะค่ะ อย่างอื่นไม่รู้ก็ช่างเหอะ  รู้ใจตัวเองซะนะ ไ้อ้จวย (ภาษาพม่าค่ะ แปลว่าควาย)

[Wr@iTh]

เก็ทแล้วก็ทำตัวดีล่ะนายพี
แค่นี้ซาวก็เจ็บมามากพอแล้ว...สงสารเค้ามั่ง

[BaoBao]

ิปิดไฟทุกครั้ง เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นแววตาที่แสดงความรู้สึกว่า "รักเหลือเกิน" ชิมิซาว
ไอ้ซาวเอ้ย  ข้าวเหนียวนึ่งเจงๆ

[MaeMoo]

ขอบอกก่อนว่า ที่มาอ่านเรื่องนี้ เพราะชื่อคนโพส คือ THIP
ไม่เคยผิดหวังเลยค่ะ ทุกเรื่องที่เอามาโพส สนุกมาจริงๆ
ขอบคุณมากนะคะ  
และที่สำคัญ ขอบคุณคุณ Noir สำหรับนิยายสนุกๆ ด้วยนะคะ

สงสารซาว แต่อย่างน้อย ซาวก็คงมีความสุขบ้าง
เวลาที่ได้อยู่กับพี ได้ทำสิ่งต่างๆ ให้กับพี

พีเองต่างหาก ที่ทุกข์หนัก เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนรักตัวเองอยู่
มัวแต่หาความรักอยู่ร่ำไป

หวังว่าเรื่องนี้จะจบไม่เศร้านะคะ
ให้รางวัลกับเวลาที่ซาวต้องเจ็บช้ำ

[milky way]

 
สงสารซาวจัง จะบอกก็กลัวเสียเพื่อน
ต้องทนรับสภาพไป
 พีเอ้ย เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะที

[Nus@nT@R@]

   อึดอัดแทนซาวจังเลย รักเค้าแต่ก็บอกไม่ได้ กล้วเสียเพื่อน
เฮ้อ...อิตาพี รู้แล้วว่าเพื่อนมีใจ ก็รีบๆตัดสินใจซะทีสิ อย่าทำเหมือนซาวไม่มีหัวใจนะ
 :z6:ซักที ก่อนจาก

[heavenly**yaoi]

เรื่องสั้นหรอค่ะ? สนุกจัง น่าสงสารซาว น่ากระทืบพี

[THIP]

ตอนนี้หาที่ตัดไม่เจอ เลยลงให้ทั้งตอนเลยค่ะ
ตอนที่ 2
      ผมเดินออกจากห้องเรียนด้วยอาการเซื่องซึมเหมือนหมาป่วย เมื่อคืนผมนอนคิดว่าจะทำยังไงต่อไป คิดจนเก็บไปฝันว่าเห็นเจ้าซาวร้องไห้...นั่งซุกตัวร้องไห้อยู่ในมุมมืดๆโดยที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมกลัวจะฝันจนไม่กล้านอนอีกทั้งคืน เสียงสั่นๆของมันจะก้องอยู่ในหูจนแทบบ้า ผมไม่อยากให้ซาวต้องทำเสียงอย่างนั้นอีก...ผมควรจะทำยังไงดี
     ตัวเลข 9 ตัวที่แขนยังติดชัดเหมือนไอ้จุลมันจงใจบังคับให้ผมโทร.หามัน มันคงมีอะไรอยากบอกผมอีกหลายอย่างกระมัง
      ผมนั่งคิดบ้าบออยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลขตามแขนตัวเอง นึกด่าไอ้จุลไปในใจ...ดันเขียนบนแขนขวา มือซ้ายมันกดไม่ถนัดโว้ย
     บ่ายโมงตรงเป๊ะ ไอ้จุลกับกานต์ก็เดินมาหาผมตรงที่นัดกันไว้ มันเป็นโต๊ะสนามที่อยู่ลึกเข้ามาหลังตึก จนไม่ค่อยมีใครเดินผ่านกัน ถึงจะวังเวงไปหน่อยแต่...ก็ดี ผมอยากคุยกันเงียบๆ
"ฉันควรจะทำยังไง" ผมเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเพราะสองคนนั่นก็นั่งเป็นใบ้แข่งกับผม...เออ...กูยอมแพ้ก็ได้
"แล้วมึงอยากทำยังไง" ไอ้จุลมันดันถามกลับ ถ้ารู้ผมจะถามมันทำไม มันใช้ภาษาพ่อขุนรามกับผมอีกต่างหาก อย่านึกว่ามึงใช้เป็นคนเดียว กูก็ใช้เป็นโว้ย
"กูไม่รู้ว่ะ กูยังไม่ค่อยเข้าใจ" ผมบอกมันเบาๆ ไม่กล้าขึ้นเสียงกับมันเดี๋ยวมันจะพาลไม่ช่วยผมเปล่าๆ
"ไม่เข้าใจซาวหรือไม่เข้าใจตัวเองวะ" กานต์ถามผมเสียงแข็งเชียว แต่นั่นก็ทำให้ผมนึกได้
      ...ผมไม่เข้าใจใคร...
      ...ซาว...
      ...หรือตัวผมเอง...

      ผมคิดแล้วคิดอีกว่าผมไม่เข้าใจอะไร และผมก็สรุปได้ว่า

"กูไม่เข้าใจอะไรสักอย่างเลยว่ะ ทั้งเรื่องเมื่อวาน ซาว หรือตัวกูเอง" ผมกุมหัวอย่างคนคิดไม่ตก สองคนนั้นมันก็คงจะสงสารล่ะมั้ง ถึงได้ถอนหายใจแรงอย่างกับทอร์นาโด
"ซาวแม่งตาบอด ชอบคนโง่ๆอย่างมึงได้ไงวะ" ผมมองไอ้จุลตาเขียว แต่สิ่งที่ทำได้คือการส่งเสียงอ่อยๆตอบมันไปเท่านั้นเอง เพราะผมเพิ่งนึกได้ว่า สิ่งที่ใครๆหลายๆคนเคยพูดกับผมไว้มันเป็นความจริง
      ...ผมไม่เคยเข้าใจใครเขาเลย...
      และเป็นอย่างที่เจ้าซาวมันเคยว่าผมไว้

      ...แม้แต่ตัวเองผมก็ไม่เข้าใจ...

      ผมคงโง่อย่างที่ไอ้จุลว่าจริงๆนั่นแหละ แล้วผมจะไปโกรธมันทำไม
"งั้นเอาทีละเรื่อง เริ่มจากเรื่องเมื่อวานก่อน" กานต์เป็นฝ่ายเริ่มเปิดฉาก
"เรื่องที่พูดกันเมื่อวาน มึงเชื่อรึเปล่า?" กานต์คงกลัวนอกคอก เลยขุดภาษาเดียวกันมาใช้

      ...เชื่อมั้ย?... มันน่าตกใจเกินกว่าจะเชื่อด้วยซ้ำ

"กู...ไม่ค่อยอยากเชื่อว่ะ" ผมตอบมันเสียงเบา

"แปลว่ามึงเชื่อ" ไอ้จุลสวนกลับมาชนิดกามนิตยังอาย ผมก็ได้แต่อึ้ง...เพราะผมเชื่อน่ะสิ...ผมถึงไม่อยากเชื่อ...

"ก็ใช่ แต่ซาวมันชอบถีบกูเป็นประจำ ชอบโมโหกูด้วย...ก็เลยไม่อยากเชื่อ" ผมตอบพร้อมบอกเหตุผลมันเสร็จสรรพ ก็มันจริงนี่ครับ รักแล้วต้องกระทืบนี่...ผมยังไม่เคยเห็นคนปกติเขาทำกัน...หรือว่าซาวมันไม่ปกติวะ?

"แล้วมึงไม่คิดเหรอว่า ไอ้คนที่โดนซาวทำอย่างนั้น มีแต่มึงคนเดียว"

"กูคนเดียว?" ผมทวนคำอย่างแปลกใจ นึกว่าซาวมันจะตีนโหดกับคนทั่วไปเสียอีก
      
"เออ...เห็นมั้ยว่ามึงพิเศษกว่าใคร" ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก พิเศษมันก็ดีหรอก แต่ด้วยฝ่าเท้าเนี่ยนะ

"แล้วพวกนายรู้ได้ไง" ผมปรับระดับคำพูดให้ขึ้นมาอยู่ในเกณฑ์สูงอีกนิด
เพราะตอนนี้เจ้าสองคนนั่นมีสีหน้าดีขึ้นแล้ว...คือ...ไม่ทำหน้าตาเหมือนโกรธผมแล้วน่ะ คงจะยอมพูดดีๆด้วยล่ะนะ

"พวกฉันมีตานี่หว่า" สำเร็จครับ ไอ้จุลมันพูดสุภาพกับผมขึ้นมาหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาฝึกมารยาทการพูดนี่นา ที่สำคัญมันด่าผมอีกแล้วครับ

"ที่ซาวมันชอบโวยใส่นายก็เพราะมันเขินน่ะ เคยอ่านเจอในการ์ตูนมั้ย" ไอ้จุลมันถาม ผมก็พยายามนึกๆดู...อืม...ผมไม่เคยอ่านการ์ตูนนี่หว่า แต่ในหนังไทยยังพอเคยเจอบ้าง...เอาเป็นว่าผมเข้าใจแล้วกัน

"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว" ผมพยักหน้าสำทับอีกที เพราะสีหน้าสองคนนั่นดูไม่ค่อยจะเชื่อถือผมเท่าไหร่

"งั้นเรื่องต่อไป เรื่องซาว นายไม่เข้าใจอะไร" กานต์พูดขึ้นมาอีก อย่างกับผู้ดำเนินรายการ

"ฉันสงสัยว่า ฉันมีดีขนาดที่ซาวมันหลงรักฉันมาหลายปีเลยเหรอวะ" ผมถามอย่างที่ผมรู้สึกจริงๆ ขนาดคนที่เคยคบกัน ชมผมดีอย่างนู้นเก่งอย่างนี้...ไม่ถึง 3 เดือนสะบัดก้นหายกันไปหมด แล้วเจ้าซาวที่ไม่เคยชมผมเลย ขนาดตอนเอ็นท์ติดมันยังหันไปชมตัวเองว่าเก่ง เพราะติวคนโง่อย่างผมได้ แล้วมันจะชอบผมตรงไหนได้วะเนี่ย

"ไม่มีสักอย่างว่ะ" ไอ้จุลกับกานต์มันตอบกันอย่างพร้อมเพรียง

"อ้าว" ผมร้องประท้วง "แล้วมันรักฉันได้ไงวะ"

"ไม่เห็นต้องมีอะไรดีก็รักได้ ถ้ารักแล้ว แม้แต่ความโง่ของนาย ซาวมันก็เห็นว่าน่ารัก" คำพูดของกานต์ทำเอาผมอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ววะ

"เหมือนที่เค้าพูดกันว่า รักไม่มีเหตุผล" ผมฟังคำพูดน้ำเน่าของไอ้จุลอย่างสงบ ถ้าเป็นเวลาปกติ ผมคงจะกุมท้องลงไปหัวเราะกลิ้งไปกลิ้งมาแล้วล่ะ แต่ตอนนี้คำพูดนี้มันอาจจะเป็นจริงก็ได้ ผมนึกไปถึงคำพูดของแม่ ที่พูดถึงพ่อว่า พ่อก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าคนอื่นหรอก ไม่รวย ไม่หล่อ เรียนก็ไม่สูง...แต่แม่ก็รักพ่อที่สุด

      ผมอยากจะถามต่อว่าทำไมซาวมันถึงไม่บอกผม แต่คำตอบนั้นผมได้ฟังมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มันจะบอกได้ยังไง ในเมื่อมันมั่นใจเหลือเกินว่า ผมไม่มีทางสนใจเจ้าซาวมันเด็ดขาด และซาวคงรู้ว่าถึงบอกมา ผมก็คงไม่มีคำตอบอะไรให้มันแน่นอน
      ผมไม่เคยนึกเลยว่าเวลาผมมีแฟนแล้วไปเล่าให้เจ้าซาวฟัง มันอยากฟังไปกับด้วยหรือเปล่า...จะฟังด้วยความรู้สึกไหน เวลาที่ผมกอดมัน...จะเจ็บแค่ไหนที่ยอมให้กอดทั้งที่รู้ว่า ผมก็จะไปมีแฟนอีกอยู่ดี

       ...ยิ่งคิดผมก็รู้สึกว่าตัวเองเลวขึ้นทุกๆที...

       ...แต่ซาวก็ยังรักผม...

      ถึงตอนนี้ผมคงไม่ต้องหาคำตอบให้กับตัวเองแล้วว่า ทำไมซาวถึงรักผม เพราะมันไม่มีเหตุผลอย่างที่ไอ้จุลมันพูดจริงๆนั่นแหละ ขนาดคนบางคนกลัวเข็มฉีดยาจนทนมองไม่ได้ ทั้งที่เข็มฉีดยามันไม่มีชีวิต มันไม่สามารถทำร้ายใครได้ด้วยซ้ำ แต่คนก็ยังกลัวโดยไม่มีสาเหตุ แล้วเรื่องความรู้สึก มันซับซ้อนยิ่งกว่า จะไปหาเหตุผลได้ยังไงกัน
"โอเค เรื่องซาวฉันเข้าใจแล้ว" ผมพยักหน้าบอกที่ปรึกษาจำเป็นทั้งสองคนอย่างจริงจัง
      จุลกับกานต์มองหน้ากัน แล้วหันมามองผมก่อนจะเริ่มเรื่องต่อไป
"งั้นปัญหาสุดท้ายก็อยู่ที่นาย นายคิดยังไงกับซาว" กานต์ยังคงรักษาหน้าที่เดิม แต่ดันเริ่มประโยคแรกที่ผมหาคำตอบไม่ได้น่ะสิ

"ฉัน...ไม่รู้ว่ะ" ผมตอบปุ๊บ เสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายโคตรๆ ของสองคนนั่นก็ดังแบบเจตนาให้ผมรู้เลยว่า กูเบื่อคนโง่อย่างมึงว่ะ กานต์กำลังจะอ้าปากที่ผมคิดว่าน่าจะด่าผมอ้ะนะ ผมเลยรีบสวนออกไปก่อน
"ก็ซาวมันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก ฉันก็ต้องมองมันแบบเพื่อนสิ" พูดจบไอ้จุลก็ทุบโต๊ะดังปั้ง ชี้หน้าด่าผมเลย

"ถ้ามึงคิดแบบเพื่อน ก็อย่าเสือกไปนอนกับมันสิวะ เพื่อนห่าอะไร เห็นเพื่อนเป็นที่ระบายอารมณ์" ฟังแค่นี้ผมก็มีน้ำโหล่ะครับ จริงอยู่ว่าผมนอนกับเจ้าซาว แต่ผมไม่เคยคิดสักครั้งว่ามันเป็นที่ระบายอารมณ์

"กูไม่เคยเห็นซาวเป็นที่ระบายอารมณ์โว้ย!!" ผมลุกขึ้นโวยกลับ ประจันหน้ากับไอ้จุลอย่างไม่เกรงกลัว แม้รูปร่างจะใกล้เคียงกัน แต่ดูจากประสบการณ์ผมคงไม่ชนะไอ้จุลหรอกครับ เห็นว่ามันเคยเป็นนักเลงมาก่อน
กานต์ลุกขึ้นมาไกล่เกลี่ยได้ทันเวลา ดึงไอ้จุลลงนั่งแล้วบอกให้ผมนั่งด้วย ผมกับไอ้จุลสะบัดหน้าเมินไม่ยอมกัน จนกานต์ถามขึ้นอีก

"ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์แล้วไปทำกับซาวอย่างนั้นทำไม ถ้าอยากได้คนปลอบ อย่างนายก็น่าจะมีเยอะแยะ ไม่เห็นต้องเป็นซาวนี่" ถ้าผมฟังไม่ผิดเสียงของกานต์เหมือนคนที่พยายามจะทำใจให้เย็น...คงเป็นเพราะคำตอบเมื่อครู่ของผมมันเลวร้ายเกินกว่าจะรับได้...ซึ่งผมเองก็เพิ่งคิดได้ว่า...ผมเลวจริงๆอย่างที่ไอ้จุลสมควรโกรธ
      ผมนั่งนิ่ง พยายามคิดตามที่กานต์ถาม...นั่นสิ

       ผมไม่เคยคิดเลยว่าทำไมถึงต้องมีอะไรกับซาว...แล้วก็เป็นอย่างที่กานต์ว่านั่นแหละ

       ถ้าอยากได้คนปลอบถึงจะไม่เยอะแยะอย่างกานต์ว่าแต่ก็มีรออยู่เหมือนกัน เคยมีบางคนเสนอตัวเข้ามาทันทีที่ผมเลิกกับแฟนด้วยซ้ำ แต่ผมก็ปฏิเสธเพราะ...เพราะคนนั้นไม่ใช่ซาว
"ไม่รู้ว่ะ...รู้แต่ว่าต้องเป็นซาว คนอื่นไม่เอา" ไอ้จุลคลายหมัดทันทีที่ผมพูดจบประโยค

       จะเพราะมันปลงกับผมหรือหายโกรธผมอันนี้ก็ไม่ทราบได้ ผมรู้แค่ว่าผมตอบตามความรู้สึกจริงๆเท่านั้นเอง
สองคนนั้นมองหน้ากันเหมือนพูดกันด้วยด้วยพลังจิต ก่อนจะยิ้มแปลกๆจนผมเสียวสันหลังนิดๆ ไอ้คู่นั้นหันขวับมามองหน้าผมเหมือนนัดกัน
  
"ต้องเป็นซาว?" ไอ้จุลถามผมแบบต้องการย้ำๆๆๆๆ

"เออ ต้องเป็นซาวเท่านั้น!! คนอื่นไม่เอา!! ไม่ชอบ!!" ผมย้ำกลับด้วยความมั่นใจเต็มพิกัด

"แล้วกับแฟนมึงล่ะ ชอบมั้ย" ไอ้จุลถามอีก ผมก็เลยนั่งประมวลความรู้สึกเวลามี...กับคนที่เคยคบมา

"...ก็ดีว่ะ...แต่ซาวดีกว่า" อันนี้ผมไม่ได้โกหกเพื่อเอาใจไอ้สองตัวนี้แต่ประการใดเลยนะครับ อย่างที่เคยบอกล่ะครับ ถึงซาวมันจะไม่ได้เก่งเรื่องบนเตียงเหมือนคนอื่นๆที่ผมเคยคบมา แต่กับมันรู้สึกดีที่สุดครับ

"งั้น..." กานต์มันทำท่าคิดนาน แล้วเริ่มใหม่ "ฉันว่าเราเริ่มไล่ไปทีละเรื่องดีกว่า"

"ฉันว่ารวบๆไปเลยเหอะเร็วดี" ไอ้จุลมันค้าน แล้วมันก็เถียงกันโดยที่มีผมนั่งบื้อฟังอยู่

"ทีละเรื่องเหอะว่ะจุ่น เชื่อฉัน สอนคนโง่ต้องเริ่มจากพื้นฐาน ฐานไม่แน่น เรียนไปก็ไม่เข้าใจ" อืม...หลักการเข้าท่าครับ คนเราต้องค่อยๆเรียนรู้ กระโดดข้ามขั้นไปจะเข้าใจไม่ถ่องแท้...อืม...แต่ที่มันว่าคนโง่น่ะ...มันหมายถึงผมนี่หว่า...เออ...กูโง่

"ก็จริงว่ะ งั้นเอาอย่างที่ว่าน่ะแหละ นายเริ่มเลยกานต์" ไอ้จุลมันเห็นดีเห็นงามด้วย กานต์หันกลับมาทางผมอีกที

"เอาเรื่องนี้ก่อนละกัน นายว่าซาวมันชอบถีบชอบโวยใส่นายใช่มั้ย"

"อือ...ก็พวกนายบอกว่าซาวมันเขินนี่" ผมก็ตอบตามที่พวกมันพูดน่ะแหละ พวกมันจะได้รู้ว่าผมจำได้ ก็เรื่องนี้พูดแล้วนี่หว่า ไม่เห็นต้องทบทวนกันขนาดนั้นเลย ผมไม่ได้ความจำสั้นนะ

"แล้วนายโกรธซาวบ้างเปล่าวะ" ทำไมกานต์มันชอบถามอะไรอึ้งๆเรื่อยเลยวะ
แต่จะว่าไป ผมโดนเจ้าซาวถีบเป็นกิจวัตร แต่ผมไม่ยักจะโกรธมันเลยสักครั้ง อย่างมากก็ทำเป็นงอนๆมัน แล้วมันก็ไม่ง้อ ให้ผมเป็นฝ่ายไปง้อเองเรื่อยเลย

"ไม่ว่ะ" ผมส่ายหัวดิก คนที่โดนโกรธมีแต่ผมฝ่ายเดียวมากกว่า

"แล้วทำไมไม่โกรธ" อืม...นั่นดิ

"ก็...ซาวชอบถีบชอบโวยฉันก็จริง แต่มันก็ทำเวลาที่ฉันทำให้มันรำคาญ...แล้วมันก็ตามใจฉันเองแหละ" ผมยืดอกตอบอย่างภูมิใจ อวดสองคนนั่นนิดๆว่า ซาวตามใจผมด้วยแหละ อย่างพวกมันน่ะซาวไม่สนหรอก

"โอเค งั้นต่อไป ตานายไอ้จุ่น" กานต์โยนต่อให้ไอ้จุล พวกนี้มันโยนรับกันคล่องดีแฮะ

"ทำไมนายถึงเลิกกับแฟนบ่อยนักวะ" ไอ้เวรจุลมาด้วยคำถามที่ผมยังหาคำตอบไม่ได้อีกแล้ว

"ไม่รู้ว่ะ แต่พวกเค้าบอกว่า ฉันไม่เข้าใจเค้า" ผมก็ตอบตามความจริง

"อืม งั้นเอาใหม่ เวลาอยู่กับแฟนนาย นายรู้สึกยังไง" จุลเปลี่ยนคำถามหน้าตาเฉย

"บางคนก็ดี คุยสนุกไม่น่าเบื่อ แต่เรื่องมาก ทำเหมือนฉันเป็นนักเรียนต้องทำตามครูสั่ง บางคนแม่งน่าเบื่อ พูดอย่างกับโดนผีเจาะปาก บางคนก็เป็นง่อย เอาแต่ใจโคตรๆ" ผมตอบเท่าที่นึกได้ ความจริงมันก็มีมากกว่านี้ แต่เลิกกันแล้วก็ไม่อยากไปนินทาเขา

"ถ้าเทียบกับเวลาอยู่กับซาว อย่างไหนดีกว่า"

"กับซาวสิ สนุกกว่ากันเยอะ" ผมตอบทันควัน สนุกกว่าจริงๆนี่ครับ คุยภาษาเดียวกัน เรื่องเดียวกัน สบายใจกว่าเยอะ

"ทั้งที่โดนถีบ"

"เออ...โดนซาวถีบ ยังดีกว่าอยู่กับพวกนั้นอีก" ผมนั่งยันอย่างหนักแน่น อยู่กับแฟนผมบางคนแล้วอึดอัด
ต้องคอยหาเรื่องเพื่อจะได้ไปคุยกับเขา สู้ซาวก็ไม่ได้ ไม่ต้องคุยอะไร นั่งมองหน้ามันเฉยๆก็สบายใจแล้วครับ แม้ว่าพอมองมากๆแล้ว มันจะเอาเท้ามาปิดตาผมก็เถอะ

"อย่างว่าก็ต้องซาว โดนซาวถีบก็ไม่โกรธ แล้วยังชอบอยู่กับซาวอีก แล้วจะมีแฟนไปหาพระแสงอะไรวะ" ไอ้จุลส่งเสียงถามเรียบๆ แต่สายตาประณามผมอย่างรุนแรง...จ้องได้จ้องไป ไม่กลัวหรอก

[THIP]

      ผมนั่งคิด คิดแล้วคิดอีก ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ก็เลยใช้วิธีของกานต์ คือ คิดไปทีละขั้น

      ...ผมชอบไปหาซาวเพราะอยู่กับมันแล้วสบายใจ...

      ...แต่...ถ้าไปหามันเฉยๆมันก็จะหงุดหงิด...แล้วผมก็จะโดนถีบบ่อยขึ้น...

"ก็ถ้าไม่มีธุระ ซาวมันไม่ชอบให้ฉันไปหาอ้ะ ฉันก็ต้องไปอยู่กับคนอื่นสิ จะไปหาซาวแต่ละทีฉันต้องคอยหาข้ออ้าง" ผมตอบมันเชิงบ่น จริงอยู่ว่าถ้าผมทำหูทวนลม เดี๋ยวซาวก็เลิกไล่ผมออกจากห้องเอง แต่บ่อยๆเข้าก็กลัวมันจะโกรธจริง เลยต้องหาข้ออ้างไปเจอมัน

"โดยการไปเอาเรื่องแฟนไปเล่าให้ซาวฟัง" ไอ้จุลต่อคำพูดได้ฉับไว แต่มันก็พูดถูกนะ การเอาเรื่องคนที่ผมคบด้วยไปเล่าให้ซาวฟังนี่เป็นข้ออ้างชั้นดีเลยแหละ

"ก็ใช่" ผมยอมรับโดยดี

"งั้นแสดงว่านาย มีแฟนเพื่อเป็นข้ออ้างไปหาซาว" กานต์สรุปให้ ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นการสรุปที่ค่อนข้างจะรวบรัดไปหน่อย แต่มานั่งคิดๆแล้วมันก็ถูกของกานต์น่ะแหละ ช่วงไหนที่ผมหาข้ออ้างไม่ได้ หรือขุดข้ออ้างมารีไซเคิลจนหมดมุขแล้ว ผมก็เริ่มมองหาคนอื่น และเมื่อมีคนตกลงคบกับผมปุ๊บ ผมก็จะรีบไปหาซาวทันที หลังจากนั้นผมจะไม่ค่อยได้ไปหาซาวเลย จนกว่าจะเลิกกับแฟน เพราะซาวจะขี้หงุดหงิดกว่าเดิมมากๆ บางครั้งปิดประตูใส่หน้าผมทันทีที่เห็นผมยืนอยู่หน้าห้องเลยทีเดียว

"ก็คงจะใช่มั้ง ฉันไม่แน่ใจหรอก แต่ถ้าฉันไม่ไปหาซาวในสภาพถูกหักอก ซาวจะไม่ค่อยพูดดีกับฉันน่ะ" ผมบอกแล้วนึกถึงเวลาที่ผมถูกแฟนบอกเลิก ถึงซาวมันจะด่า จะสมน้ำหน้าผมยังไง แต่สุดท้ายมันก็จะโอ๋ผมจนได้น่ะแหละ แล้วผมก็จะอ้อนได้ ขอนู่นขอนี่ได้โดยที่ซาวมันจะตามใจสุดๆ ไม่โดนถีบแรงๆด้วยนะ

"แปลว่านายอยากอกหัก จะได้ไปหาซาว ให้มันพูดดีๆด้วย" กานต์มันถามหรี่ตามองเหมือนจะจับผิด...แล้วเรื่องที่มันถามน่ะ มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่คิดทำ

"ใครเค้าอยากอกหักกันบ้างวะ" ผมถามมันกลับ ถึงผมจะอยากให้ซาวพูดดีๆด้วย แต่ไม่ได้อยากอกหักนี่ครับ

"มึงน่ะแหละไอ้พี" จุลพูดขึ้นมา และต่อได้รวดเร็วอย่างที่ผมอ้าปากไม่ทัน "ไม่ต้องเถียงกูเลย มึงลองคิดดีๆนะ เวลามึงอกหักน่ะ มึงรู้สึกยังไง"

"เซ็งดิวะ แม่งเซ็งโคตร ถามอะไรโง่ๆ" ผมก็ตอบได้อย่างรวดเร็วไม่แพ้ไอ้จุล ก็ประสบการณ์ผมเยอะนี่ครับ เซ็งมาครบ 20 รอบเมื่อวานนี้เอง

"มึงสิโง่ เวลาอกหักน่ะ เค้าต้องเสียใจกันโว้ย ถ้าแค่เซ็งแปลว่าไม่ได้รักเค้าจริง" ผมสะอึกเถียงไม่ออก เพิ่งรู้ว่าคนอื่นเขาเสียใจกันด้วย พยายามนึกว่าตัวเองเสียใจบ้างรึเปล่า คำตอบที่ได้ก็...ไม่อ้ะ อาจจะมีบ้างนิดหน่อยล่ะมั้ง ก็แต่ละคนผมใช้เวลาคบกับเขาน้อยๆทั้งนั้นเลย แถมจีบติดเร็วอีกต่างหาก...ผมผิดปกติเหรอเนี่ย

"แล้วเวลาเซ็งนายทำไง" กานต์ถามผมด้วยหน้าตาซีเรียสนิดๆ

"ก็...ไปหาซาว" นั่นเป็นคำตอบที่ผมให้สองคนนั่นครับ ก็อยู่กับซาวแล้วผมสบายใจที่สุดนี่

"แล้วหายเซ็งเลยมั้ย หรือหายชั่วคราว"

"หายเลยดิ" ใครมันจะไปเซ็งข้ามวันข้ามคืนขนาดนั้นล่ะครับ เจอหน้าซาวก็หายแล้ว หายแล้วหายเลยสิครับ
      กานต์ดึงไอ้จุล ไปซุบซิบงุบงิบกันสองคนไม่ยอมให้ผมได้ยินด้วย แล้วเดินกลับมาตั้งคำถามใหม่กับผม

"ย้อนกลับไปเรื่องแฟนนายอีกนิด มีแฟนมากี่คนแล้ว"

"...20" ผมตอบไม่เต็มเสียงนัก เหมือนนักมวยขึ้นชก 20 ครั้ง แต่แพ้เรียบ
กานต์มันทำหน้าเหมือนกระดากปากแล้วถามต่อ "มีอะไรกับทุกคนเลยเปล่า"

"เปล่า มีแค่ 5-6 คนเท่านั้นแหละ" ก็บอกแล้วว่าเวลาคบกับแต่ละมันสั้นกุดเหมือนนกขยับปีก ใครมันจะยอมไปมีอะไรกับผมทุกคนล่ะครับ แล้วผมเองก็ไม่ได้ยอมมีอะไรกับทุกคนด้วย...ก็บางคนน่ะทำหน้าเหมือน กูจะตั้งท้องลูกมึงให้ได้ในคืนนี้...ผมยังไม่อยากมีลูกตอนเรียนนะครับ...

"เคยเอามาเทียบ...แบบ...ชอบคนไหนมากกว่า...หรือแบบกำลังมีกับคนนี้แต่ไปคิดถึงอีกคนอะไรทำนองเนี้ย" พูดจบกานต์มันก็ถูหน้าแรงๆ...เขินแล้วถามทำไมวะ

"เคยเอามาเทียบมั้ยเหรอ" ผมคิดไปตอบไป "ก็มีบ้าง แต่สู้ซาวไม่ได้สักคน แต่เคยโดนตบเพราะเรียกชื่อผิดอ้ะ"

"ชื่อใคร?"

"...ซาว" ผมตอบมันเบาๆ เมื่อนึกได้ว่าเผลอปากพูดเรื่องน่าอายออกไป ตอนนั้นโดนตบหน้าบวมไปสองวัน บอกเลิกอีกต่างหาก พอไปเล่าให้ซาวฟังก็โดนมันถีบกระเด็น ไม่พูดกับผมตั้งหลายวัน ยังดีนะที่แฟนคนนั้นของผมไม่รู้จักซาว แล้วก็ฟังไม่ชัดด้วยว่าผมเรียกชื่อใคร ไม่งั้นผมต้องโดนเจ้าซาวฆ่าแน่ๆ
      สองคนนั้นมองหน้าผมตาปริบๆ แล้วหันไปมองหน้ากันเองอีก

"โง่ของแท้เลยว่ะไอ้จุ่น"

"กรุณาระบุชื่อด้วยนะไอ้คุณมึง เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจคุณกูผิดหมด" ผมนึกด่าในใจที่ไอ้สองตัวนี้ยังมีเวลามาเล่นมุขสังกะสี ในขณะที่ชาวบ้านชาวช่องเขาหันมาใช้กระเบื้องซีแพคกันหมดแล้ว นึกด่าไอ้จุลเป็นพิเศษที่ไม่เห็นใจเพื่อนฝูง...โง่แทนกูสักหน่อยไม่ได้เหรอวะ

"เอางี้แล้วกันนะพี นายลองจินตนาการตามที่ฉันพูดหน่อย" ผมพยักหน้ารับ หลับตาเตรียมตัวเต็มที่ คิดว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไร ยกเว้นว่ามันจะพูดเรื่องมนุษย์ต่างดาว หรือเอเลี่ยนบุกโลก


"นึกหน้าซาวเอาไว้นะ" อืม...หน้าซาวเหรอ ไม่ยาก ไม่ยาก

"แต่งตัวเซ็กส์ซี่โคตรๆ" อื่ม...อันนี้ค่อนข้างยาก เจ้าซาวไม่ค่อยสนใจเรื่องแต่งตัวเท่าไหร่

"ซาวยิ้ม...ยิ้มหวานเลยด้วย" ยิ้มหวาน...อืม...น่ารัก

"ยิ้มให้หนุ่มหล่อประมาณวิลลี่" จะไปยิ้มให้มันทำไมวะ กะแค่ดาราระดับพระเอก ยิ้มให้ผมดีกว่าตั้งเยอะ

"ซาวเดินเข้าไปกอดเค้าอย่างสนิทสนม" กอด...กอด อย่างสนิทสนม ฮึ่ม!!...วิลลี่อาจจะเป็นพี่ชายที่พลัดพรากของเจ้าซาวก็ได้...รู้สึกเกลียดขี้หน้าวิลลี่ขึ้นมาตะหงิดๆ

"แล้วก็จูบกันอย่างดูดดื่ม" ผมลืมตาตบโต๊ะอย่างไม่พอใจ

"ไม่ได้โว้ย!!" ให้ผมจินตนาการอะไรบ้าๆงี้วะ ถ้าเป็นจริงล่ะก็...วิลลี่ก็วิลลี่เถอะ ผมกระทืบไม่เลี้ยงแน่

"ไม่ได้ยังไงวะ" ไอ้จุลมันนั่งกอดอกถามผม เสียงเยาะเย้ยเชียวนะมึง

"ก็...ฉันไม่ชอบนี่" เสียงผมอึกอักๆยังไงพิกล

"ทำไมไม่ชอบ" ทำไมชอบถามแต่เรื่องที่ผมตอบไม่ได้ทั้งนั้นเลยวะ

"ไม่รู้...แต่ไม่ชอบ...ห้ามเด็ดขาด แค่คิดก็ห้าม" จุลถอนหายใจเฮือกใหญ่

"รู้มั้ยพี อย่างนี้เค้าเรียกว่าหึง"

"หึง?" ผมทวนคำอย่างมึนๆ

"แล้วถ้าหึงก็แปลว่ารัก"

"รัก?"

"เออ นายรักซาว"

       ...รักซาว...

      ...ผมรักซาว...

       ...จริงอ้ะ?...

       ระหว่างที่ผมกำลังเมามันกับความโง่ของตัวเองอยู่นั้น กานต์กับจุลมันก็หันไปซุบซิบกัน แต่ผมขี้เกียจจะให้ความสนใจพวกมัน แค่เรื่องในหัวผมก็สร้างความมึนจนซึมออกมาจากรอยรั่วของกะโหลกแล้ว ยังไม่อยากให้มันระเบิดก่อนจะสรุปเรื่องทุกอย่างได้

"นายไม่ชอบหน้าฉันใช่มั้ยพี" เสียงเจ้าจุลดังจนผมสะดุ้ง...มันรู้ได้ไงวะ

"เออ"

"เพราะอะไร"

"ก็นายชอบมายุ่งกับซาว..." ผมตอบแล้วก็ต้องเงียบเอง อย่างนี้มันก็ไม่ต่างกับเรื่องที่กานต์ให้ผมจินตนาการเมื่อกี้เลยสิ ผมไม่ชอบไอ้จุลกับวิลลี่ เพราะมายุ่งกับซาว...ผม...หึงจริงๆด้วย
      ไอ้จุลมันยิ้มเยาะเหมือนจะถามผมว่า คิดออกหรือยัง เรื่องคิดออกน่ะมันออกแล้ว แต่ตอนนี้ผมกำลังด่าความโง่ของตัวเองอยู่น่ะสิครับ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้จุลมาตั้งสามปีโดยที่ไม่รู้สาเหตุ ทั้งที่เป็นเรื่องง่ายๆ เป็นเรื่องที่ใครๆเขาเข้าใจกัน

      ...แต่ผมก็ไม่เคยเข้าใจ...

      ...ไม่เคยเข้าใจจนทำให้คนที่ผมรักที่สุดต้องเจ็บ...

      ...เอ่อ...ง่า...

      ...เมื่อกี้ผมคิดอะไรออกไปนะ....คนที่รักที่สุดงั้นเหรอ...

      ...ตกลงว่าผมรักซาวจริงๆใช่มั้ย??...

"ที่เหลือคงคิดเองได้นะ" กานต์มันถามผมยิ้มๆ

"ถ้ายังคิดไม่ได้ กูจะยุให้ซาวมันมีแฟน" ไอ้จุลมันรีบต่อ ผมก็รีบโวยทันที

"อย่านะโว้ย!! ซาวของกู..." คำหลุดปากโดยไม่ได้ตั้งใจของผม มันแทงใจตัวเองเข้าอย่างจัง ทำไมผมไม่คิดได้ก่อนหน้านี้ ทั้งที่มันเป็นความรู้สึกของตัวเองแท้ๆ

      ...ผมรักซาวจริงๆนั่นแหละ...

"เฮ้ย บ่ายสามแล้ว ฉันต้องไปรับวีร์แล้วว่ะ" ไอ้จุลแหกปากทำหน้าเหมือนโลกจะแตก

"ไอ้จุ่น วีร์เลิกบ่ายสามครึ่ง" กานต์พูดเสียงหน่ายๆ

"ไม่ได้โว้ย ต้องไปรอก่อนเวลา" ผมฟังความเวอร์ของมันอย่างสงสัย แฟนมันสวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ

"วีร์ไหน" อดปากไม่ได้ก็เลยถาม

"วีร์ภาคเดียวกับพีน่ะแหละ" กานต์มันหันมาตอบให้

"วีร์? ภาคฉันมี2วีร์เป็นผู้ชายทั้งคู่" เพื่อนที่ภาควิชาเดียวกับผมครับพูดน้อยทั้งคู่ คนแรกชื่อ ชัชวีร์ ตัวเล็กมากๆ ผอมอีกต่างหาก
แต่ขยันโคตรๆครับ เรียนก็เก่งจนได้ทุนเรียนดีทุกเทอม เห็นว่ายายที่เลี้ยงมันมาตายไปเมื่อตอนปลายปี 2 มันเลยต้องทำงานส่งตัวเองเรียนด้วยน่ะครับ ผมเองก็ไม่ค่อยสนิทกับวีร์นัก เพราะเวลาว่างที่เพื่อนๆไปเฮฮากัน จะเป็นเวลาที่วีร์ไปทำงาน วีร์มันคงว่างเฉพาะตอนหลับเท่านั้นแหละครับ อีกคนชื่อวีร์เฉยๆ ตัวเล็กยิ่งกว่า เห็นครั้งแรกนึกว่าเด็กม.ต้น เด็กประถมบางคนยังตัวโตกว่าอีก นี่ก็เรียนเก่งเป็นเด็กโควต้าพิเศษได้ทุนทุกปี ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเจ้าวีร์นี่เท่าไหร่ เห็นว่าหาเงินเรียนเองเหมือนกัน แต่ที่สำคัญมันมีแฟนเป็นผู้ชายอย่างเปิดเผยมาตั้งแต่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย มันน่ะไม่เปิดเท่าไหร่หรอกแต่แฟนมันนี่สิสุดยอด เป็นลูกครึ่งตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ผมยังเคยสงสัยว่ามันหาซื้อเสื้อใส่ได้ยังไง แถมหน้าตาแบบชาตินี้กูจะไม่ยิ้ม แล้วก็ขี้หวงขี้หึงสุดๆใครอย่าแตะเจ้าวีร์เชียว อาจโดนไอ้วัตชกเปรี้ยงเดียวลงไปนอนนับดาวไม่รู้ตัว ไอ้จุลมันก็คงไม่บ้าไปจีบเจ้าวีร์หรอกนะ "วีร์ ชัชวีร์น่ะเหรอ" ผมถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ

"เออ คนนั้นแหละ ทำไม มึงมีปัญหาอะไรไอ้พี" ไอ้จุลถามเสียงเขียว ผมก็ได้แต่ส่ายหัวดิก ซาวของผมก็ผู้ชายนี่ครับ ไอ้จุลมันจะชอบผู้ชายด้วยแล้วจะเป็นไรไป

"เปล่า กูแค่จะช่วยเชียร์เท่านั้นแหละ" ผมตอบเอาใจมัน ไหนๆมันก็ช่วยผมตั้งเยอะแล้วนี่

"ช่วยก็แล้วไป แต่ถ้าไปแซวให้วีร์อาย กูหาแฟนให้ซาวจริงๆด้วย ไปล่ะ" มันขู่ผมเสร็จก็สะบัดก้นวิ่งออกไป ทิ้งผมไว้กับกานต์ กานต์ก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจแก้เมื่อย เดินออกไปพร้อมผม

"แถมให้อีกอย่างนะพี"

"อะไรเหรอ"

"ฉันไม่แน่ใจว่านายเข้าใจตัวเองจริงๆหรือยังว่าคิดยังไงกับซาว แต่ฉันอยากบอกว่าความรักน่ะมันไม่มีรูปแบบ มันไม่มีอะไรมาชี้วัดได้หรอกว่าความรู้สึกนั้นใช่รักหรือเปล่า นอกจากตรงนี้ของนาย" กานต์เอานิ้วจิ้มหน้าอกข้างซ้ายของผมแล้วยิ้มให้
มันอาจจะไม่ถูกต้องนักที่ผมตัดสินใจว่าผมรักซาวด้วยคำพูดของจุลและกานต์ มันอาจจะเป็นแค่การพูดชี้นำให้ผมคล้อยตามก็ได้ แต่ความรู้สึกเจ็บหน้าอกตอนที่ได้ยินเสียงสั่นๆของซาว ความไม่พอใจที่มีคนอื่นมายุ่งกับซาว และความสุขเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆหรือเวลาที่คิดถึงเจ้าซาว มันชัดเจนจนผมไม่อยากจะคิดให้เป็นอย่างอื่น

"ขอบคุณนะกานต์" ผมยิ้มให้กานต์อย่างจริงใจ ก่อนจะพูดความรู้สึกของตัวเองออกไป "ฉันอาจจะยังไม่เข้าอย่างที่นายบอก แต่ความรู้สึกของฉันที่มีต่อซาว ถ้ายังไม่เรียกว่ารัก ฉันก็ไม่รู้ว่าชีวิตนี้ฉันจะไปหาความรักมาจากไหนแล้วล่ะ"

"งั้นก็ดีแล้ว คุยกับซาวให้รู้เรื่องนะ" กานต์ยิ้มกว้างพูดจบก็โบกมือลาไปทันที ผมก็เพิ่งนึกได้ว่า ไม่ใช่ว่าผมเข้าใจจิตใจตัวเองแล้วเรื่องทุกอย่างมันจะลงตัวนี่นา ผมยังต้องอธิบายให้ซาวฟังถึงความรู้สึกของผมเองอีก

      ...ซาวจะฟังผมมั้ยนะ?...

      ผมเดินทอดน่องไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อกลับห้องพัก ผมต้องกลับไปเตรียมวางแผนให้เรียบร้อยว่าจะพูดกับซาวเรื่องอะไรบ้าง และพูดยังไง

      หลังจากอาบน้ำปะแป้ง ไหว้พระขอพรมาเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เดินเท้ามานั่งรอที่หน้าห้องของซาว ซึ่งจากการคำนวณของผมซาวน่าจะกลับถึงบ้านไม่เกิน 6 โมงเย็น

       ผมนั่งคิดเรื่องสมัยเด็กๆของซาวและผม มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ดีกันได้รวดเร็วทุกครั้ง ไม่ว่าเรื่องไหนๆผมก็มักจะมีซาวอยู่ด้วยเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่สนุกหรือตอนที่เศร้าแค่ไหนก็ตาม แล้วจะให้ชีวิตผมขาดซาวไปได้ยังไงกัน
      ผมจำได้ว่าตอนที่พ่อผมตายใหม่ๆนั้น พ่อกับแม่ของซาวก็หย่ากันพอดี พวกผมสองคนแม้จะยังเด็กและไม่เข้าใจอะไรดีนัก แต่ก็รู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก ตอนนั้นซาวมันคงรู้สึกน้อยใจที่พ่อไม่ยอมอยู่กับมัน มานั่งบ่นตัดพ้อพ่อจนพาลไปว่าไม่มีใครรักไม่มีใครอยากอยู่กับมันสักคน ผมสงสารเพื่อนก็เลยสัญญาอย่างเด็กๆว่าจะรัก จะอยู่กับมันไปตลอดชีวิต
      ...และตอนนี้ผมคิดว่าผมอยากทำตามสัญญานั้นจริงๆ...

[LalaBam]

 

ไอย๊ะ
คุณพีรู้ใจตัวเองแล้วเหรอ
โง่อยู่ได้ตั้งนานนะ
กร๊ากกกกกกก
 

[IIMisssoMII]

พีนี่มัน....โง่..บื้อจริง ๆ เลยอ่ะ

ซาวอย่างเพิ่งยอมรับง่าย ๆนะ ปั่นหัว พี ก่อน เอาให้สาสมกะที่ต้องทน ฮิฮิ

[aekporamai2]

^^

[dukdikdukdik]

อืมนะพี สมชื่ือเรื่องซะจริง ๆ พระเอกเรื่องนี้

แต่ก็ดีแล้วที่ไม่รู้เอาเมื่อตอนสายไป

[iforgive]

พระเอกที่บื้อที่สุดในรอบปี

[Rukki]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณจุลกับกานต์มากค่ะ ที่ช่วยมาทำให้พีเลิกเคี้ยวหญ้ามากินข้าวแทนได้
ซาวอย่าเพิ่งน้อยใจนะ
พีมันรู้ใจตัวเองแล้ว เพราะที่ผ่านมาไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองรักใคร จิตใต้สำนึกก็เลยบังคับใ้ห้ทำอะไรบ้าๆ ยังงั้นตลอด
มาอัพต่อเร็วๆ นะค่ะ
อยากรู้ว่าพีจะง้อซาวยังไง >,<

[andy_kwan]

ซาวจ๊ะ   อย่ารีบยอมเจ้าพีนะ   ปั่นหัวมันเล่นๆอีกหลายๆตอน  55555
 

[heefever]

ถ้าไม่ได้จุลกับกานต์

แกจะรู้ใจตัวเองมั้ยฟระบักพี

คงโง่งมอีกนานแหละ

ความจริงจุลน่าจะยุให้ซาวมีแฟนใหม่ซะก็สิ้นเรื่อง หมั่นไส้อิพี