หัวข้อ: Oaf by Noir

[MaeMoo]

แอบรักเพื่อนสนิท

จนกลัวเพื่อนไม่รักกลับล่ะสิ

แต่รู้ใจตัวเองแล้วแบบนี้

ขอให้โชคดีนะพีนะ

[Poes]

อยากอ่านอีกอะ  พีจะคุยอะไรกับซาวน๊าา

[YELLOWSTAR]

 

โง่บรมเลยไอ้พี

จะมีใครโง่กว่าแกอีกมั๊ยเนี่ย????

[Wr@iTh]

อ่านบทนี้แล้วยิ่งตอกย้ำว่านายพีโคตรโง่ บรมโง่!

[anajulia]

นายพีเอ๋ย คนธรรมดาจริงๆ ชอบอ้ะ พระเอกโก้ดธรรมดา
โง่จริงอะไรจริง มันมีอยู่ทั่วไปจริงๆนะคนแบบนี้ คอนเฟิร์มเลย


ปล.รอตอนต่อไปแบบจดจ่อพิเศษ อยากรู้ว่าจะพูดยังไง จะใช้วิธีไหน แล้วผลล่ะ.....การอธิบายของคนโง่ๆ จะให้ผลยังไง กรี๊ดดดดดดด

[Nus@nT@R@]

  ในที่สุดก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อซาว
ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาในการคิดซับซ้อนกว่าชาวบ้านหน่อยนึง ไปทีละสเต็ป
แต่ก็ยังดีกว่านึกไม่ออกละนะ ไ่อ่พีเอ้ย

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ซาวก็หนุ่มซึน  พีก็หนุ่มอึน เป็นคู่รักที่ลงตัว

[ชินจัง]

มีเพื่อนดีๆอย่างจุลกับกานต์

ก็ดีอย่างนี้แหละเนอะซาว+พี

จะได้รักกันซะที   

[krappom]

แอร๊ยยยยยยย
พี่ทิพจะขนเรื่องของนัวร์มาลงหมดทุกเรื่องเลยป่ะเนี่ย
ไม่ใช่อะไร จะบอกว่าเอามาให้หมดเลยนะ
ชอบทุกเรื่องเลย
 

[koraorni]

เฮ้อออออออออออออออออออออออ
กว่าจะรุ้ใจตัวเอง ต้องมีตัวช่วยอย่างมากอะ
เหนื่อยแทนผู้ช่วยจริงจริงเลย

[august_may]

พีสู้ๆๆ

[CanonDNattari]

พีไม่ได้โง่นะ แต่แค่ไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้น

[yayee2]

อ่านมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้ มีแต่คนด่าพีแทนแล้ว เลยจะไม่ซ้ำเติมพีอีกหรอกนะ
สงสารคนโง่ที่ไม่รู้ใจตัวเองอ่ะ (อ้าว..ว่าจะไม่ด่า..แต่แอบกัดไปดอกแระ)
ก็ตอนนี้พีเริ่มฉลาดแล้ว และก็เริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว ก็มาถึงตอนที่พีจะทำยังไง ให้ซาวรู้ว่าพีเองรักซาวด้วยใจของพีจริงๆ
ไม่ใช่รักเพราะการชี้แนะของจุลกับกานต์ แล้วพีจะทำใหซาววางใจในตัวพีได้อย่างไร ทำให้ซาวมั่นใจและมีความสุขเพียงใด
เป็นการทดแทนที่พีทำให้ซาวเจ็บปวดมาตั้งเนิ่นนาน แม้ทำไปโดยไม่รู้ตัวก็เถอะ (ก็คนมันโง่อ่ะ อ้าวกัดอีกดอกแระ)
ขอให้รักระหว่างพีกับซาวเป็นไปด้วยดี และHappy ๆ ๆ ก็แล้วกัน

[ordkrub]

พระเอกที่บื้อที่สุดในรอบปี

+1ครับ
quoteได้ตรงเป้าเข้าประเด็นดีมาก

[lizzii]

พีฉลาดแล้ว 5555
ต่อไปก็เหลือแค่คุยกับซาวให้เข้าใจเนอะ ๆๆ

[Zurruz]

กว่าจะเข้าใจ ฟายจริงๆเล๊ย!!

[Whatever it is]

มารอตอนจบค่ะ ซาวจะได้สมหวังซ้าที 

[DEMON3132]

พีตอนนี้มีสถานภาพ "คนโง่ที่ตาสว่าง" รอลุ้นตอนจบว่า ซาวจะมีท่าทียังไง
กับรักตอบแทนของพี ไม่เคยผิดหวังที่จะอ่านเรื่องที่คุณ Thip เอามาโพสต์
โดยเฉพาะเรื่องของคุณ Nior 

[TanyaPuech]

 

ไอพีหายโง่แล้วโว๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
5555.

อยากรู้จังจะคุยไรกันอ่า

[THIP]

บทที่ 3 ครึ่งแรก
"เฮ้ย ตื่น ไอ้พี มานั่งหลับหน้าห้องคนอื่นได้ไงวะ" ผมขยี้ตาอย่างงัวเงียเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นแสนคุ้น
พร้อมปลายเท้าที่โดนประทับจนจำได้แม่นยำสะกิดที่เข่า แสงไฟนีออนหน้าห้องสว่างจ้าจนแยงตา บ่งบอกว่าข้างนอกคงจะมืดสนิทแล้ว

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ โทรตามก็ได้ มาหลับอยู่ตรงนี้เดี๋ยวก็ยุงหามหรอก" ซาวถามพลางไขกุญแจห้อง ขนาดมันทำหน้าหงิกๆ แต่คำพูดมันก็ยังแฝงความเป็นห่วงไว้ด้วย ซาวเป็นอย่างนี้เสมอแต่ผมไม่เคยสังเกต

         ผมลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากแข้งขาและก้นให้สะอาด ดูนาฬิกาข้อมือแล้วเข็มสั้นมันชี้ไปที่เลข 8...ผมกะเวลาพลาดไปตั้งสองชั่วโมงเชียว เดินตามเจ้าซาวเข้าห้อง ไปนั่งเจี๋ยมเจี้ยมตรงเก้าอี้ รอซาวไปล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย

"กลับช้าจัง" ผมถามเก็บความหงุดหงิดนิดๆไว้ในใจ ไม่ได้หงุดหงิดที่รอนานหรอกครับ แต่หงุดหงิดที่ว่า ซาวมันเลิกเรียน 5 โมงเย็น แต่กลับ 2 ทุ่มแสดงว่าอาจจะออกไปกับใคร

"อ๋อ เอางานไปส่งมาน่ะดิ รถติดโคตร" งานพิเศษของซาวน่ะครับ รับโครงการมาเขียนที่บ้าน ท่าทางจะเพิ่งได้รับค่าจ้างมา อารมณ์ดีเชียว...ไหนๆซาวก็อารมณ์ดีแล้ว ผมก็ควรจะรีบพูด...ผมกระโดดเข้าไปคว้าตัวมันมากอดแน่น

"เฮ้ย เป็นบ้าอะไรวะ ปล่อยโว้ย!!" อย่างที่คิดไม่ผิดครับว่าซาวต้องโวย และถีบ แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ อุตส่าห์ไปคิดหาท่ากอดที่จะไม่ถูกถีบ แล้วก็ได้วิธีง่ายๆครับ...กอดแน่นๆให้ดิ้นไม่หลุดเลย

" ซาว ฉันรักซาว รักที่สุดเลย" ดูเหมือนซาวจะตกใจอ้ะครับ ยืนนิ่งเป็นหุ่นเลย
"เมาเปล่าวะ?" ถามผม แต่ก็ยกมือขึ้นมากอดผมไว้หลวมๆด้วย

"ไม่ได้กินสักหยด พิสูจน์ก็ได้" ผมจูบปากสีเข้มๆของซาวเบาๆ เสียวหลังวูบๆว่าจะโดนถีบมั้ย "จริงๆนะ ฉันรักซาว รักมากๆ รักที่สุด...เชื่อมั้ย" ไม่มีคำตอบครับ ซาวเอาแต่ยืนนิ่ง ผมเองก็เดาไม่ถูกว่าซาวคิดอะไรอยู่

"เพิ่งเลิกกับแฟน?" ผมไม่รู้ว่าทำไม ซาวต้องตัวสั่นด้วย หรือกลัวว่าผมจะบอกรักเพราะผมเพิ่งอกหัก ผมกอดซาวแน่นขึ้น กดหัวเล็กๆไว้กับไหล่ตัวเอง

"เลิกแล้ว เพราะรักนาย" ถึงแม้เหตุผลที่เลิกจะไม่ใช่เหตุผลนี้โดยตรง แต่ผมคิดว่ามันเป็นสาเหตุหลักเลยต่างหาก ถ้าผมไม่ได้รักซาว ผมคงไปได้ดีกับคนที่ผมคบด้วยแล้ว

"จริงนะ" เสียงเจ้าซาวสั่นจนผมชักจะกลัว มือเล็กๆคู่นั้นก็ขยุ้มเสื้อผมไว้แน่น ผมก็เลยต้องรีบตอบ

"จริง ขอโทษนะซาวที่ฉันเพิ่งรู้ตัว" ผมดันร่างเล็กๆออกมามองหน้า ไล้นิ้วโป้งบนแก้มนิ่มๆ ตาเจ้าซาวแดงอย่างกับจะร้องไห้ กำลังจะก้มจูบปลอบเสียหน่อย เจ้าซาวดันโผเข้ากอดผมแน่น ซุกหน้ากับอก แล้วพูดขู่เสียงแข็ง

"ถ้าเปลี่ยนใจ ฉันฆ่านายแน่พี" ถึงเสียงจะดุ...แต่คำพูดน่ารักชะมัด

"ไม่เปลี่ยน ไม่นอกใจด้วย จะมีแต่ซาว รักซาวคนเดียวไปชั่วชีวิตเลย" ผมพูดเสียงหวานที่สุดอย่างที่ผมไม่เคยใช้กับใครมาก่อน อย่างน้อยมันคงช่วยทดแทนที่ผมทำให้ซาวต้องเจ็บได้บ้างสักนิด ผมบอกรักซาวซ้ำๆกันอย่างไม่กลัวคนฟังจะเบื่อ และไม่กลัวตัวเองจะเบื่อด้วยเช่นกัน แม้ว่าผมจะไม่ได้พูดคำว่ารักเป็นครั้งแรก เพราะผมเคยพูดกับคนอื่นมาแล้วก็จริง แต่การบอกรักซาวก็เป็นครั้งแรกที่ผมพูดตามความหมายของคำว่ารักจริงๆ และมันจะมีความหมายมากขึ้นๆทุกวันไม่ว่าผมจะพูดออกมาหรือไม่ก็ตาม

        ผมโอบไหล่บางๆของซาว แล้วจูบเส้นผมที่มีกลิ่นแชมพูหอมๆผสมกลิ่นเขม่าควันรถ รู้สึกถึงแรงสั่นของร่างเล็กๆจนผมต้องกอดไว้แน่นขึ้น ผมไม่คิดว่าซาวจะยอมเข้าใจกับคำบอกรักของผมได้ง่ายอย่างนี้ คิดหาวิธีมาล้านแปดเพื่อจะให้ซาวยอมเชื่อความรู้สึกของผม แต่ซาวกลับยอมรับได้รวดเร็ว ผมมานึกๆแล้ว ถ้าเป็นตัวผมเอง ก็คงไม่เสียเวลาเล่นตัวอ้างโน่นอ้างนี่หรอกครับ...ของที่อยากได้ มีคนมายื่นให้ เป็นใครก็ต้องอยากรับ ยิ่งเป็นสิ่งที่ต้องการมากๆและไม่นึกไม่ฝันมาก่อน...น้อยคนครับที่จะปฏิเสธ

...และผมก็โชคดีที่ซาวเป็นคนส่วนมาก...

%%%%%%%%%

        ผมนั่งยิ้มหวานมองคนรักของตัวเองที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินหน้าเปียกออกจากห้องน้ำ หลังจากร้องไห้จนพอใจ ตาคู่สวยหวานฉ่ำของซาวตอนนี้ออกจะแดงๆไปบ้าง แต่ผมไม่ยักรู้สึกเสียใจสักนิด...ก็ร้องเพราะดีใจนี่ครับ

"มองทำบ้าอะไร" ปากมันยังเหมือนเดิมครับ แถมหน้าก็งอ...ท่าทางจะเขินอ้ะครับ...น่ารัก...

"มองแฟนตัวเอง...น่ารัก...จ๊าก!!~~" ผมแหกปากไม่เป็นภาษาคน ก็ซาวมันดันเขินรุนแรงอ้ะ ชมนิดหน่อยดันยกเท้าไปยันพนักพิงเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่...เฉี่ยวกกหูไปสองมิล...แต่...อื้อหือ...กางเกงขาสั้นอ้ะ...ขาขาวจั๊วะเลย ขากางเกงมันกว้างพอยกขึ้นมาก็เห็นเข้าไปลึกดีแท้ ผมเพิ่งเคยเห็นชัดๆ ก็อย่างที่บอกล่ะครับ ซาวไม่ยอมให้เปิดไฟตอนมีอะไรกัน ตาผมมันก็ไม่ได้มองเห็นในที่มืดเสียด้วย และขาเจ้าซาวก็ไม่ได้เคลือบสารเรืองแสง รู้แต่ว่านิ่มมากๆ

        พอคิดว่าขาขาวๆของซาวมันนิ่มมือขนาดไหน ผมก็คว้าข้อเท้าเล็กไว้ตามสัญชาติญาณ(แห่งรัก) แล้วที่ขาวๆนี่ถ้ามันมีรอยจะชัดแค่ไหน แต่รู้สึกผมจะคิดช้ากว่าทำ เพราะปากผมแนบอยู่กับน่องขาวๆนิ่มๆเป็นที่เรียบร้อย พร้อมกับที่เจ้าซาวมันสะบัดขาพาดก้านคอผมตามสัญชาติญาณ(ความเขิน) เช่นเดียวกัน

"แอ๊ก!!" เป็นเสียงเดียวที่ผ่านพ้นลำคอผม ร่างเท่ห์ๆของผมก็ลงไปนอนแบบอยู่กับเก้าอี้รับแขก รับประกันได้ว่าซาวไม่ได้ตั้งใจเตะมากนัก เพราะถ้าตั้งใจ ตัวผมคงจะไป IN LOVE กับพื้นห้องมากกว่า ซาวมันเป็นโรคอะไรผมก็ไม่รู้ล่ะครับ เพราะนอกจากไม่ยอมให้เปิดไฟตอนอย่างว่ากันแล้ว ถ้ายังนั่งมองเห็นหน้ากันชัดเนี่ยผมทำได้อย่างมากก็ลูบนิดจับหน่อยเท่านั้นแหละ อย่าได้ไปจูบ ไปหอมมันเชียว เพราะมีความเป็นไปได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ที่จะต้องแงะตัวเองออกจากฝาผนัง

        ตอนแรกกะว่าจะแกล้งร้องโอดโอยให้ซาวหันมาสนใจเสียหน่อย แต่เจ้าตัวดันสะบัดหน้าเดินหนีไปเสียก่อน แต่ตาผมไม่ฝาดครับ ผมเห็นใบหูขาวๆของเจ้าซาวเป็นสีแดงจัด...

        ...ซาวเขิน...

        ...อยากเห็นโว้ย~~~...

        ผมโห่ร้องในใจแล้วตะเกียกตะกายเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง ซาวมันไม่ยักดิ้น แถมก้มหน้างุดหลบผมที่เอี้ยวตัวตามไปเรื่อย หมุนตามหมุนหลบกันเป็นรอบที่ 5 ผมก็ตัดสินใจทำเรื่องที่อาจโดนถีบด้วยการจับคางเจ้าซาวให้เงยหน้าขึ้นมา...แล้วผม็ต้องจูบแก้มทั้งสองข้างของมันแรงๆอย่างอดใจไม่ไหว โดนถีบก็ยอม ทำไมซาวมันเขินได้น่ารักบรรลัยขนาดนี้วะ

"...พอแล้ว" ซาวบีบแขนผมแน่นเหมือนจะขู่ แต่เสียงมันอ่อนๆพิกล...โอย...น่ารักเกินห้ามใจ...นี่ถ้าผมเห็นมันเขินมาก่อนหน้านี้ บางทีความโง่ของผมอาจจะไม่ยืนยาวมาถึงวันนี้ก็ได้

        ผมกอดเจ้าซาวแน่น แต่ซาวมันกอดผมแค่หลวมๆ...หลวมๆก็ยังกอดล่ะวะ ดีกว่าโดนมันถีบออกมาก็แล้วกัน ผมยืนโยกตัวกอดร่างนิ่มๆของซาวอย่างมีความสุข

"เป็นไฮเปอร์รึไง ยืนนิ่งๆไม่เป็น" ดูมันสิครับ ด่าผมอีกแล้วอ้ะ แต่ผมยังยิ้มได้ครับ ก็ตอนนี้อะไรๆก็ดูดีสีชมพูไปหมดเลย

"รักซาวจังเลย" ผมกระซิบบอกข้างหูให้จั๊กจี้เล่น คราวนี้เจ้าซาวยืนซุกหน้ากับอกผมไม่ยอมเงย แต่คอมันแด๊งแดงล่ะ

"กินข้าวมายัง" ซาวถามผมแล้วเดินหนีไปเฉยๆ ผมก็เลยเดินตามเข้าไปจับมือพูดเอาใจเต็มที่

"ยังเลย รอกินพร้อมนายนี่แหละ ออกไปกินข้าวกันนะ" ซาวก็พยักหน้าหงึกๆ ไปหยิบกระเป๋าสตางค์เดินนำผมไปที่ประตูห้อง ผมก็รีบวิ่งเข้าไปเบรคไว้ก่อนที่เจ้าซาวจะเปิดประตูออกไป

"อะไรอีกล่ะ" มันขมวดคิ้วถามผมเสียงขุ่นเลยที่อยู่ดีๆผมไปยืนขวางเต็มประตู

"ไปเปลี่ยนกางเกงก่อน" เรื่องอะไรจะให้มันไปโชว์ขาให้คนอื่นใช้สายตาเลียเล่น...ของผมคนเดียวครับ

"เปลี่ยนทำไม ไม่ได้ขาดสักหน่อย" มันตอบหลังจากสำรวจกางเกงตัวเองแล้ว

"ก็มันขาสั้น โป๊อ้ะ" ผมเอามือยันวงกบประตูแน่น ไม่ยอมให้มันออกจากห้อง ไม่ใช่ว่าผมเพิ่งจะมาหวงอะไรมันตอนนี้หรอกนะครับ แต่ปกติเจ้าซาวไม่ค่อยใส่กางเกงขาสั้น รู้สึกว่าจะอายที่หน้าแข้งเนียนใสไร้ขนดกหนาอย่างชายหนุ่มคนอื่นๆ ตัวที่ใส่อยู่นี่ก็ไม่ได้สั้นอะไรมากหรอกครับ ปิดเข่าเท่านั้นเอง แต่เมื่อครู่ผมจินตนาการไปเรียบร้อยแล้วอ้ะ จะให้ผมไปกินข้าวโดยที่มีภาพน่ารักน่าปล้ำติดหัวติดตัวไปด้วยนี่คงจะไม่ไหวล่ะครับ นอกจากจะอยากกินอย่างอื่นมากกว่าแล้ว อาจจะเกิดอาการหวาดระแวงคนรอบข้างด้วยว่าจะมาแย่งกินของผมหรือเปล่า ให้เปลี่ยนน่ะดีที่สุดครับ กินข้าวเสร็จค่อยว่ากันใหม่

"บ้าเรอะ หลบไป หิวข้าวแล้ว" มันแว้ดใส่แล้วพยายามผลักผมให้พ้นทาง แต่ผมอาศัยมือกาวและตัวที่ใหญ่กว่า รวบเอวเจ้าซาวแล้วแบกเข้าห้องนอนไปเลยครับ

"เปลี่ยนเหอะนะ ไม่อยากให้ใครเห็นนี่ ฉันหวง" จบประโยคเจ้าซาวก็หยุดดิ้นเลยครับ พึมพำด่าผมว่าบ้านิดๆหน่อยๆ พอปล่อยมันลงเท่านั้นแหละ ถึงได้เห็นว่าหน้ามันแดงแจ๊ดเลย ซาวผลักผมออกนอกห้องแล้วล็อคประตู

"อดดูเลย"ผมบ่นงึมงำอยู่หน้าห้องอย่างเสียดาย แต่เจ้าซาวดันหูไว เปิดประตูออกมาขว้างดิกชันนารีเล่มเท่าเขียงใส่ผม มันยังใจดีที่ขว้างเข้าตัว ถ้าเข้าหัวผมอาจจะสลบแล้วตื่นมาจำศัพท์ได้ทั้งเล่มก็เป็นได้

%%%%%%%%%%%

        หลังจากเส้นหมี่แห้งหมูน้ำตกไม่ใส่ลูกชิ้นของเจ้าซาวกับบะหมี่ปูหมูกรอบของผมหมดไปรวม 5 ชาม (ของผม3 ของซาว2) ผมก็ซื้อเต้าทึงเย็นอีก 2 ถุงหิ้วกลับไปเผื่ออยากด้วย ผมเดินจูงมือแกว่งไปแกว่งมาอย่างคนอารมณ์ดี วางแผนอนาคตไว้เรียบร้อยแล้วครับว่าจะต้องย้ายมาอยู่ด้วยกันให้ได้ จะเป็นห้องของซาวหรือของผมก็ตามใจซาวมันครับ ตอนนี้ก็เหลือแต่หาทางกล่อมเจ้าซาวเท่านั้นเอง

"กลับไปได้แล้ว" ซาวดึงมือออกเมื่อเดินมาถึงทางแยกระหว่างทางไปห้องผมและห้องซาว

"ทำไมอ้ะ" ผมทำหน้างอใส่ ก็ดูมันสิ ไล่ผมหน้าตาเฉย

"แล้วจะเดินไปห้องฉันอีกทำไม เสียเวลาเดินกลับอีก มันดึกแล้วนะ"

"ก็ไม่กลับ จะนอนกับซาว"ผมทำเสียงน่ารักอ้อนมัน กะว่ามันคงด่าแล้วตามใจผม มันดันก้มหน้าเดินหนี พูดเสียงงึมงำพอให้ได้ยิน

"กวาดห้องเอาเองแล้วกัน" มันคงหมายถึงอีกห้องที่ซาวมันไม่ค่อยได้ใช้ ผมรีบวิ่งตามไปจูงมือมันไว้อีก แล้วงอแงใส่

"ไม่เอา จะนอนห้องเดียวกัน" คราวนี้มันไม่พูดอะไรตอบกลับมาเลยอ้ะครับ เดินก้มหน้าก้มตาปล่อยให้ผมจูงมือจนถึงห้องนั่นแหละครับ

%%%%%%%%%%%%%%

"ปิดไฟก่อน" มือนิ่มๆของซาวดันหน้าผมออกจากซอกคอขาวๆ หอมๆ ผมมองหน้ามันแล้วไม่อยากทำตามเลยสักนิด ก็มันหน้าแดงหายใจหอบๆ น่ารักแบบไม่อยากให้ใครเห็นเลย

"ไม่เอา" ผมปฏิเสธ มันก็ทำหน้าหงิกใส่

"ไม่เอาก็ไปนอนที่อื่นเลย" เสียงแข็งเลยง่ะ

"โธ่ ซาว" ผมลากเสียงอ้อนมันสุดชีวิต "อยากเห็นซาวนี่นา"

"นี่ก็เห็นอยู่แล้ว" มันทำเสียงขุ่นๆแต่ไม่แข็งขนาดเมื่อครู่

"อยากเห็นตอนที่ฉันกอดนี่ อยากเห็นคนที่ฉันรักตอนน่ารักที่สุดมันผิดตรงไหนเหรอ" ผมทำเสียงตัดพ้อนิดหน่อย เจ้าซาวตวาดแว้ดกลับมา

"ไอ้ทะลึ่ง" แต่ท่าทางมันจะอายน่ะ ไม่ยอมมองหน้าผมเลย ถ้าเป็นปกติผมต้องโดนถีบแล้วล่ะ ผมเดาเอาว่าซาวคงจะอ่อนไหวกับคำว่ารักของผมไม่น้อยเลยทีเดียวล่ะ เพราะผมพูดทีไรมันนิ่งทุกที

"แค่ไฟหัวเตียงก็ได้" ผมต่อรองอีกครั้ง ของอย่างนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไปครับ ตอนนี้ไฟหัวเตียง ต่อไปไฟเพดาน อนาคตอาจจะเป็นสปอร์ตไลท์ (แหะ แหะ พูดไปงั้นล่ะครับ ร้อนจะตายเอามาทำไม)

        เจ้าซาวยืนก้มหน้านิ่งไม่ยอมอ้าปากพูดอะไรออกมาทั้งสิ้น ผมก็เลยคิดเอาว่ามันตกลง เปิดไฟหัวเตียงปิดไฟห้องแล้วก็อุ้มซาวขึ้นเตียงไปเลยครับ

%%%%%%%%%%%%%

        ผมจูบขมับชื้นเหงื่อของร่างที่นอนทาบอยู่บนตัวผมอย่างไม่รู้จักเบื่อ ซาวยังคงหายใจแรงๆ ก็แหม...ผมเพิ่งทำให้เหนื่อยมาหยกๆเองนี่ครับ ผมคิดไม่ผิดเลยที่ดื้อจะเปิดไฟ แม้จะเป็นแค่ไฟดวงเล็กๆสีส้มๆที่หัวเตียง แค่นี้ผมก็จะคลั่งแล้วล่ะครับ ไม่นึกว่าเจ้าซาวจะมีหน้าตาที่...เอ่อ...ผมเห็นแล้วไม่อยากหยุดเลยอ้ะครับ มันหลับตาแน่น หายใจหอบๆ เอามืออุดปากตัวเองเพราะกลัวเสียงจะออก ผมก็เลยรวบมือจับกดไว้เหนือหัว บังคับให้มันส่งเสียงออกมาจนได้...เสียงก็...น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก...น่ารักโว้ย~~~

        ปกติมันไม่ค่อยยอมปล่อยให้เสียงตัวเองเล็ดลอดออกมาสักเท่าไหร่ จะมีก็แค่นิดๆหน่อยๆ แค่นั้นผมก็ว่าน่ารักจนอยากทำหลายๆรอบอยู่แล้ว (แต่ซาวไม่ยอมอ้ะครับ) แต่นี่ยิ่งกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า อาจจะเป็นเพราะพวกผมเข้าใจกันก็เป็นได้นะครับ

"...พี" ซาวเรียกผมเสียงเบา ขยับตัวเหมือนจะให้แนบแน่นกับตัวผมให้มากขึ้นทั้งที่ชิดกันจนไม่มีที่ว่างแล้ว...แต่ไม่เป็นไรครับ ผมสนองได้เสมอ กระชับแขนกอดมันให้แน่นขึ้นอีก

"หือ..." ผมรับคำเบาๆ แล้วแตะริมฝีปากไปตามไรผมหอมๆ...ทำไมมันหอมได้ขนาดนี้วะ

"ทำไม...จู่ๆถึงบอกว่ารักล่ะ" เสียงมันขนาดความมั่นใจยังไงชอบกล ความจริงผมเองก็กังวลอยู่ว่าจะบอกมันยังไงดี กลัวจะถูกหาว่าแอบฟัง แต่ดันไม่ถามตั้งแต่แรก ก็เลยนึกว่าจะไม่ถามแล้ว

"บอกแล้วห้ามโกรธนะ" ต้องให้สัญญาไว้ก่อนครับ ไม่งั้นผมอาจจะไม่ได้ต่อรอบสองอย่างที่ตั้งใจไว้

"อือ"

"...เมื่อวานฉันมาหานาย...ตอนที่จุลกับกานต์อยู่น่ะ แล้วได้ยินที่พวกนายพูดกัน" เจ้าซาวเงียบไปนานก่อนจะพูดกลับมาด้วยประโยคที่ผมไม่คิดมาก่อนเลย

"...ก็เลยสงสารฉัน..." ผมรู้สึกถึงอาการห่อตัวของร่างที่ทาบทับผมอยู่อย่างชัดเจน...แล้วเสียงมันก็เหมือนเมื่อวานไม่มีผิด...เสียงสั่นๆที่กระเทือนจนผมเจ็บไปด้วย
"บ้า...ถ้าสงสารก็ไม่บอกว่ารักหรอก" ผมกอดซาวแน่นแล้วพลิกตัวมันลงไปอยู่ข้างล่างเพื่อจะได้มองหน้าได้ถนัดๆ ซาวไม่ยอมสบตาผม แต่ตามันแดงแล้วก็มีน้ำคลอๆ...ดูท่ามันคงจะไม่เชื่อที่ผมพูดสักเท่าไร

"ซาว..." ผมจูบแก้ม ไล่ขึ้นไปที่หน้าผากเบาๆ เห็นมันทำหน้าอย่างนี้แล้วรู้สึกเจ็บหน้าอกไปหมด "เมื่อวานตอนที่ได้ยิน ฉันสับสนคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วกานต์กับจุลก็ออกมาพอดี ก็เลยนัดคุยกัน"

"คุยกัน? กับสองคนนั่น" ซาวมันยอมหันมามองผมแล้วครับ แต่มันทำหน้าสงสัยปนคาดคั้นยังไงพิกล ถ้าผมไม่เล่าให้มันฟังมีหวังคืนนี้ได้นอนนอกห้องแน่ๆ

"อืม...ก็ สองคนนั้นช่วยทำให้ฉันเข้าใจอะไรๆดีขึ้นเยอะเลย อย่างที่นายว่าแหละซาว ฉันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย แม้กระทั่งความรู้สึกฉันเอง ต้องให้คนอื่นมาบอก" ผมบอกมันอย่างที่มีความรู้สึกผิดค้างอยู่ในใจตั้งแต่เมื่อวาน

"แล้วนายก็เชื่อ..."

"ไม่ได้เชื่อ ฉันเชื่อตัวเอง" ผมรีบบอกก่อนที่มันจะพูดจบประโยค "ฉันไม่ได้รักนายเพราะใครบอก ฉันรักนายจริงๆนะซาว รักมากๆ คงจะรักมาตั้งนานแล้วด้วย แต่ฉันไม่เคยรู้"

"จริงนะ" ซาวถามขึ้นหลังจากทำตาแดงๆจ้องหน้าผมอยู่นาน ผมพยักหน้าแล้วทิ้งตัวกอดมันแน่นๆ ถึงซาวมันจะอึดอัดก็ช่าง แต่ผมอยากให้ซาวรู้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน แขนเล็กๆของเจ้าซาวกอดรัดผมไว้แน่น ผมไม่เคยรู้สึกมีความสุขเท่าตอนนี้มาก่อนเลย เพราะผมมีคนที่ผมรักมากที่สุด และเขาก็เองก็ต้องการความรักจากผมด้วยเช่นกัน

"รู้อะไรมั้ย" ผมถามแล้วพลิกตัวลงนอนข้างๆ กลัวแฟนตัวเองจะแบนเป็นปลาหมึกบดไปเสียก่อน แต่ก็ยังดึงมันตามขึ้นมาเกยเอาไว้ จะได้กอดได้ถนัดๆ ตัวเจ้าซาวนี่นิ่มจริงๆครับ ขนาดมันผอมๆช่วงหลังช่วงเอวที่ไม่ค่อยมีเนื้อยังรู้สึกนุ่มนิ่มไม่อยากปล่อยมือเลย

"อะไรล่ะ ถามแล้วเงียบ" ซาวถามผมห้วนๆ อุตส่าห์คิดว่าเข้าใจกันแล้วมันจะพูดจาหวานๆกับผมบ้าง...ไม่เป็นไรครับ เพราะแค่ตัวของเจ้าซาวก็หวานจนผมจะสำลักตายอยู่แล้ว

"กานต์กับจุลน่ะทำให้ฉันเกลียดวิลลี่" ผมตอบแล้วนึกขำตัวเองที่หึงกระทั่งภาพในความคิด

"วิลลี่? ที่เป็นดารา?"

"นั่นแหละ" ผมตอบแล้วอดจูบแก้มนิ่มแรงๆไม่ได้ เจ้าซาวก้มหน้าไปซุกอก...ซาวนี่ขี้อายเหมือนกันแฮะ

"ไปเกลียดเค้าทำไม" มันถามผมเสียงอู้อี้...เขินได้น่าปล้ำดีแท้

"ก็กานต์น่ะดิ ดันให้ฉันจินตนาการอะไรบ้าๆก็ไม่รู้ โฮ่ย นึกแล้วยังอยากกระทืบวิลลี่ไม่หาย" ผมพูดอย่างมีอารมณ์ ก็มันน่าโมโหจริงๆนี่ครับ

"ยังไงเหรอ" ผมอ้ำอึ้งไม่รู้จะเล่าดีหรือเปล่า กลัวซาวจะหาว่าบ้า แต่ถ้าไม่เล่าผมอาจจะเศร้าแทน

"ก็...ก็กานต์บอกให้นึกถึงนายกำลังยิ้มแล้วไปกอดไอ้วิลลี่ ยังไม่พอ ให้ไปจูบมันอีก จะไม่ให้ฉันเกลียดได้ไงเล่า" เจ้าซาวหน้าแดงแล้วหัวเราะคิกจนตัวงอ ดูแล้วก็น่ารักดี แต่ผมเขินนะ เหมือนตัวเองทำอะไรเปิ่นๆออกไป "จริงๆนะซาว เพราะนายนั่นแหละทำให้ฉันไม่ชอบวิลลี่กับไอ้จุล"

"แล้วจุลไปเกี่ยวอะไรด้วย" ซาวกลั้นหัวเราะแล้วถาม ผมยิ่งพูดไม่ออกเข้าไปอีก ก็...แหม มันน่าอายนี่นา

"ก็ไอ้จุลอยากสนิทกับนายทำไมล่ะ ยังดีนะที่มันไปชอบวีร์แล้ว ไม่งั้นฉันจะเกลียดมันต่อไปเรื่อยๆ"

"บ้า...คิดอะไรไม่เข้าท่าเลย จุลน่ะมันจีบวีร์มาตั้งแต่ปี 1 แล้ว" โห~~ ไอ้จุลไร้ฝีมือว่ะ จีบตั้งสามปียังไม่ติด แล้วทำไมซาวมันต้องว่าผมด้วยเสียงน่ารักอย่างนี้ด้วยล่ะครับ เดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวต่อรอบสองกะทันหันขึ้นมา ซาวนั่นแหละจะลำบาก ขณะกำลังยับยั้งชั่งใจหรือไม่ก็ยุส่งตัวเองอยู่นั้นเจ้าซาวก็พูดคำที่ผมยังไม่อยากได้ยินตอนนี้

"ปล่อยได้แล้วจะไปอาบน้ำ" มันดันอกผมออกห่าง แต่ผมไวกว่า คว้าตัวนิ่มๆมากอดไว้แน่น ใช้ขาก่ายไว้ด้วย

"ไม่เอา" ผมรีบพลิกตัวคร่อมไว้ก่อนที่จะถูกโวย ช้อนเอวเล็กๆของเจ้าซาวให้ขึ้นมาแนบตัว...อ้าว...แล้วเจ้าซาวมันสะดุ้งหน้าแดงทำไมล่ะครับนั่น ไม่ดิ้นด้วย ผมยังไม่ได้ขอมันเลยด้วยซ้ำ พอผมขยับตัวนิดนึงถึงได้รู้คำตอบ แหะ แหะ ร่างกายซื่อสัตย์ต่อจิตใจครับ มันขอเจ้าซาวแทนผมเรียบร้อยแล้วล่ะครับ

[Nus@nT@R@]

  อายแทนน้องซาว
ในที่สุดก็รักกันแล้ว เย้ๆๆๆ
พอเป็นแฟนกันแล้ว รู้สึกซาวน่ารักไงไม่รู้

[heefever]

 

เข้าใจกันแล้ว กริ๊บกริ๊ววว

น้องซาวน่ารักง่ะ ชอบจริงอะไรจริง

แต่เวลาอายน้องซาวโคตะระโหด

น้องซาวตะรีนหนัก 



รอครึ่งหลังค่ะ

[IIMisssoMII]

นอกจากจะซื่อบื้อแล้วยัง หื่นอีกด้วย
สงสารซาวเสียจริง ๆ
รอเรื่องนี้ตั้งแต่เย็นแล้ว
ขอบคุณคะ

[dukdikdukdik]

ในที่สุดก็แฮปปี้ จะไม่มีดราม่าทิ้งท้ายแล้วใช่มั้ยคะ

[Rukki]

ซาวน่ารัก !!!!!!!!!
อยากกอดมั้งอ่ะพี่ >///<
งื้อออออออออออออออออ ดีใจที่มีความสุขน๊า ทั้งสองคนนนน

[Wr@iTh]

น่ารักโว๊ย!  

[anajulia]

อยากกอดซาวมั่ง
อยากรักใครสักคนแบบซาวมั่ง
อยากรู้ว่าตัวเองรักใครแบบซาวกับพีมั่ง

อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยย มีความสุขจังเลยค่ะ ^o^

[zitronen-tee]

น่ารักจังเลย

[TanyaPuech]

เปงแฟนกัลแร้วหวานซะ

[YELLOWSTAR]

อ๊ากกกกกก

ซาวด์น่ารักอ่าาาาา

พี่ก็น่ารักเหมือนกันอ่ะ   เหมาะสมกันที่สุดเลย

แต่แอบหน้าสงสารพี่วิลลี่นะเนี่ย