ตัวอย่างตอนพิเศษ ใน MY BABY 1 ร่างสูงก้าวลงบันไดในสภาพเพิ่งตื่นนอน หน้าตายังงัวเงียเคราเขียวครึ้ม นึกแปลกใจว่าทำไมวันนี้บ้านเงียบทั้งที่เป็นวันหยุด ปกติจะได้ยินเสียงของลูกๆ หรือไม่ก็เสียงทีวีดังลั่นบ้าน
ภากรตรงมาที่ห้องอาหารหาอะไรกินทั้งที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน เขาไม่ได้ทำแบบนี้บ่อยครั้งนักหรอก เฉพาะวันที่ตื่นขึ้นมาแล้วหิวมากๆ อย่างเช่นวันนี้ นึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เมื่อเย็นวานยังไม่ได้กินข้าว เมื่อคืนลูกค้าแน่นร้าน ผู้จัดการหว่องลาหยุดหนึ่งวัน เขาต้องอยู่ดูแลแทนจนร้านปิด กว่าจะกลับถึงบ้านเกือบตีสองเข้าห้องได้ก็ขึ้นเตียงเลย ก่อนนอนไม่ลืมจูบราตรีสวัสดิ์คนรักที่นอนหลับสนิทอยู่ แค่จูบเบาๆ โยธินก็รู้สึกตัวทำท่าจะสวมกอดตอบ แต่จู่ๆ ก็ผลักเขาออกและดันให้ลุกจากเตียงไปอาบน้ำ เขาอิดออดไม่อยากอาบแต่เมื่ออีกฝ่ายบอกว่าเหม็นอาหาร ถ้าไม่อาบจะย้ายกลับไปนอนที่ห้อง เขาจำใจต้องอาบโดยมีข้อต่อรองว่าอาบเสร็จแล้วจะออกมาทำการบ้านนะ โยธินยิ้มอายไม่ตอบแต่ดันให้เขาไปอาบเร็วๆ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสามกว่า ทำการบ้านไป 2 ยก ตัวเบาหลับสบายจนตื่นสายโด่งเอาป่านนี้
สาวใช้ยกอาหารเช้ามาเสริ์ฟ
“ทำไมบ้านเงียบจัง เด็กๆ ไปไหนละเอียด.. แล้วคุณโยล่ะ..”
“คุณโยพาคุณหนูๆ ออกไปว่ายน้ำค่ะ”
“ว่ายน้ำ!!.. ที่ไหน!!..”
“สโมสรหมู่บ้านค่ะ เขาปรับปรุงสระว่ายน้ำใหม่ คุณโยก็เลยพาคุณหนูไปลองใช้บริการค่ะ”
คิ้วเข้มขมวด ”ไปตั้งแต่กี่โมง”
“ประมาณชั่วโมงนึงแล้วค่ะ คุณโยบอกว่าถ้าคุณผู้ชายตื่นก่อน 10 โมง แล้วอยากว่ายน้ำก็ให้ตามไป คุณโยจะอยู่ที่สระประมาณสองชั่วโมงค่ะ”
ภากรพยักหน้ารับทราบและหันไปจัดการอาหารเช้าตรงหน้า รู้สึกไม่ชอบใจที่โยธินพาลูกไปว่ายน้ำกันตามลำพัง อยากให้เขาไปด้วยทำไมไม่ปลุกให้ไปพร้อมกัน ให้ตามไปแบบนี้ ใครจะตาม!!..
…แต่จะว่าไป ลูกสองคนไม่ค่อยได้เล่นน้ำบ่อยนัก ถ้าไม่ได้พาไปทะเลก็แทบจะไม่มีโอกาสได้ลงน้ำเลย วันนี้ปะป๊าใจดีพาไปสระว่ายน้ำ อากาศร้อนแบบนี้คงจะสนุกกันน่าดู ป่านนี้คงตีน้ำในสระเล่นกันสบายใจ...
ภากรยกกาแฟขึ้นจิบ อารมณ์ผ่านคลายขึ้นเมื่อนึกถึงอาการดีใจและสนุกสนานของลูกๆ ขนาดเขานั่งอยู่ที่บ้านแค่คิดก็ยังรู้สึกดี ป่านนี้โยธินคงนั่งยิ้มหน้าบานอยู่ข้างสระ
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอีกครั้ง ชะงักมือที่กำลังตักข้าวต้มเมื่อนึกขึ้นว่าถ้าปะป๊าโยไม่ได้นั่งดูลูกอยู่ข้างสระล่ะ!!.. เปล่า!!!... เขาไม่ได้ห่วงว่าปะป๊าจะปล่อยให้ลูกๆ เล่นกันตามลำพังโดยไม่ได้ดูแลอย่างใกล้ชิด เขาไม่ได้ไปด้วย โยธินต้องดูแลลูกใกล้ชิดแน่ และวิธีที่จะใกล้ชิดที่สุดก็คือลงไปอยู่ในน้ำกับลูก
…ถ้าตอนนี้ปะป๊าโยว่ายน้ำเล่นอยู่กับลูกๆ ล่ะ!!!... ถ้าลงเล่นน้ำก็หมาย ความว่า…
ร่างสูงลุกพรวดขึ้นจ้ำอ้าวออกจากห้องอาหาร รีบกลับขึ้นชั้นบนเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ตามไปไม่ได้แล้ว แค่คิดหัวอกก็ร้อนรุ่มนั่งไม่ติด ไม่ว่าจะอยู่ในสระหรือนั่งอยู่ริมสระ ...ถ้าปะป๊าโยอยู่ในชุดว่ายน้ำล่ะก็ เป็นเรื่องแน่!!…
สระว่ายน้ำ สโมสรหมู่บ้าน
แฝดน้อยเจมส์และเจนนี่ว่ายน้ำเล่นในสระกับเพื่อนเด็กๆ วัย 5 - 6 ขวบอีก 3 คน เสียงตีน้ำในสระและเสียงหัวเราะสนุกสนานของลูกน้อยทั้งสองทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นพ่อแย้มยิ้มอย่างมีความสุข ร่างเพรียวอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำขาสั้นสวมเชิ้ตลายสีฟ้าสดใสนั่งอยู่ระหว่างกลางสระเด็กและสระผู้ใหญ่ เห็นน้ำใสแล้วนึกอยากจะกระโดดลงไปว่าย แต่ก็เป็นห่วงลูกๆ ที่ยังว่ายน้ำไม่เป็น เพราะถึงจะเป็นสระเด็กแต่ทำเลียนแบบสระผู้ใหญ่ลาดสโลปจากที่ตื้นลงไปที่ลึกสุดถึงหนึ่งเมตร
“ปะป๊าขา.. ลงมาเล่นน้ำซีคะ” เด็กหญิงตัวน้อยสวมห่วงยางว่ายมาหาพ่อ
“นี่มันสระเด็กจ้ะลูก ปะป๊าต้องว่ายสระผู้ใหญ่ฝั่งโน้น”
“งั้นไปว่ายตรงโน้นกันมั้ย ปะป๊า..” เจ้าหนูเจมส์กระดึ้บตัวเข้ามาหา
“ไม่ได้ครับ สระผู้ใหญ่ลึก ลูกว่ายน้ำไม่เป็นเล่นที่นี่แหล่ะดีแล้ว..”
“แล้วปะป๊าจะนั่งดูเฉยๆ เหรอคะ”
“ช่าย~~ ไม่เห็นพ่อแม่เด็กคนอื่นเค้าเฝ้าใกล้ๆ เลย ปะป๊าไปว่ายน้ำเหอะ..”
“ใช่ครับ ที่นี่สระเด็กไม่มีอะไรน่าห่วง แต่ถ้าเป็นห่วงผมจะช่วยเฝ้าให้ครับ..”
โยธินหันหลังเงยหน้าขึ้นก็พบชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มสวมกางเกงขาสั้นเปลือยท่อนบนเผยร่างกำยำผิวสีแทนเข้ม ร่างสูงทรุดตัวลงข้างๆ
“ผม อาร์ม ครับ เป็นการ์ดประจำสระที่นี่ และเป็นครูสอนว่ายน้ำด้วย ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณ....”
“เอ่อ.. โยธินครับ ” โยธินยิ้มให้ตามมารยาทที่ดี
“ผมกับลูกๆ พักอยู่ในหมู่บ้าน เห็นสระปรับปรุงใหม่เลยลองมาใช้บริการดู..”
“ยินดีรับใช้ครับ ไม่ชอบใจหรือมีข้อแนะนำอะไรบอกผ่านผมได้นะครับ”
“ครับ ”
“มากับลูกสองคนเหรอครับ”
“ครับ เด็กผู้หญิงกับผู้ชายที่ใส่ห่วงยาง”
“น่ารักจังเลยนะครับ คงจะยังว่ายน้ำไม่เป็น ถ้ายังไงพามาเรียนกับผมก็ได้นะครับ”
“รับสอนเด็กเล็กด้วยเหรอครับ”
“ครับ ผมสอนทุกวันสำหรับเด็กโตและผู้ใหญ่ แต่เด็กเล็กสอนเฉพาะเสาร์อาทิตย์เพราะต้องมีผู้ปกครองพามา ตอนนี้เปิดรับอยู่ถ้าสนใจสมัครได้นะครับ”
โยธินพยักหน้ารับ ใบหน้าหวานแย้มยิ้มฟังอย่างสนใจ เจ้าหนูเจมส์เห็นผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาคุยกับปะป๊าอย่างสนิทสนมก็เริ่มไม่ชอบใจ ร่างเล็กป้อมเกาะขอบสระคอยแอบมองแอบฟังอยู่ ได้จังหวะก็รีบตอบแทนปะป๊า
“ที่โรงเรียนก็มีสอนแล้ว ปะป๊า.. เจมส์ชอบเรียนกะครูผู้หญิง เจมส์ไม่ชอบครูผู้ชาย ”
“เจมส์.. เสียมารยาทนะ..” โยธินเสียงเข้มใส่ เจ้าหนูทำหน้าเหรอไม่รู้เรื่องและดีดตัวว่ายป๋อมแป๋มออกไป การ์ดหนุ่มหัวเราะชอบใจ
“ฮะ ฮะ พูดเก่งจังเลยนะครับ ลูกชาย..”
“ครับ รู้มากจะตาย ทั้งซนทั้งทะเล้น..”
“ฉลาดต่างหากครับ ลูกชายชื่อเจมส์.. แล้วลูกสาวล่ะครับ ชื่ออะไร..”
“เจนนี่ครับ”
“อืมม์.. น้องเจมส์กับเจนนี่ น่ารักจังนะครับ สงสัยจะคลานตามกันออกมาหัวปีท้ายปีเลยซีนะครับ”
“ครับ.. คลานตามกันออกมาอย่างที่คุณว่าจริงๆ แต่เวลาห่างกันแค่ 11 นาทีครับ ไม่ใช่ 11 เดือน..”
“เด็กเป็นฝาแฝดกันเหรอครับเนี่ย.. มิน่าล่ะ!! หน้าตาคล้ายๆ กัน..”
โยธินหัวเราะทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดเอาใจ เพราะนับวันความแตกต่างของหนูน้อยทั้งสองก็เริ่มเด่นชัด ถ้าไม่บอกแทบจะไม่มีใครรู้ว่าเป็นแฝด เจนนี่เริ่มเหมือนเขามากขึ้นทุกวัน ในขณะที่เจมส์เหมือนแม่แต่นิสัยถอดจากพ่อเด๊ะ
“คุณแม่เด็กไม่ได้มาด้วยเหรอครับ”
“เอ่อ..” ใบหน้าหวานขรึมลง “แม่เด็กเสียแล้วครับ.. ”
“โอ!.. ขอโทษครับ ผมเสียใจด้วยจริงๆ ” ชายหนุ่มหน้าสลดรีบเปลี่ยนเรื่องพูดคุย
“ผมอยู่ประจำสระเกือบทุกวัน ถ้าสนใจจะให้เด็กๆ ฝึกว่ายน้ำได้เร็วขึ้น ไม่ต้องเกรงใจนะครับ ผมยินดีสอนให้โดยไม่คิดค่าเรียน ”
“ขอบคุณครับ.. บางทีผมอาจพามาเรียนเป็นครั้งคราว”
“ยินดีครับ”
“ปะป๊าขา~~~” เสียงเด็กหญิงร้องเรียกอยู่กลางสระ
“จ๋า…ลูก…” เสียงใสร้องตอบลูก สะกิดใจให้การ์ดหนุ่มแอบพิศใบหน้าหวานของคุณพ่อลูกแฝด
“ลงมาเล่นน้ำกันซีคะ ปะป๊า..”
“นั่นซีครับ ทำไมไม่ลงไปว่ายน้ำกับลูกๆ มานั่งเฝ้าอยู่ทำไมครับ”
“เอ่อ.. ผมก็อยากว่าย แต่นี่มันสระเด็กนะครับ”
“ฮะๆ งั้นก็พาลูกลงสระใหญ่เลยซีครับ”
“ไม่ได้หรอกครับ แกยังว่ายน้ำไม่เป็น”
“ใส่ห่วงอยู่กลัวอะไรครับ แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ด้วยทั้งคน ผมจะช่วยดูให้ คุณจะได้ว่ายน้ำออกกำลังด้วย ไปเถอะครับ”
ร่างสูงกระโดดลงสระเด็กพาแฝดน้อยทั้งสองขึ้นจากน้ำ สองหนูน้อยขัดขืนแต่เมื่อโยธินตะโกนบอกให้ลูกย้ายมาเล่นที่สระใหญ่ สองร่างเล็กก็กระวี กระวาดยอมให้การ์ดหนุ่มพาย้ายข้ามสระแต่โดยดี ไม่ถึงนาทีทั้งคู่ก็ไปลอยเค้งอยู่ในสระใหญ่โดยมีการ์ดหนุ่มคอยดูแลอยู่ข้างๆ ถึงตอนนี้โยธินจำเป็นต้องลงน้ำแล้ว ร่างเพรียวเดินไปที่เก้าอี้ริมสระถอดเสื้อออกและตรงไปชำระตัวใต้ฝักบัวก่อน ถึงจะอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำขาสั้นแต่ผิวกายที่ขาวเนียนของชายหนุ่มหน้าสวยหวานผู้นี้ ดึงดูดสายตาชายหญิงหลายคู่ที่ลอยคออยู่ในสระน้ำรวมถึงนายอาร์ม การ์ดหนุ่มร่างใหญ่ก็เผลอจ้องมองตาค้างเช่นกัน
โยธินไม่รู้สึกเขินกับสายตาหลายคู่ที่จ้องมองตัวเอง เขาไม่แคร์สายตาคนอื่นที่ไม่รู้จัก คนเดียวที่เขาแคร์และอายมากที่สุดเวลาถูกจ้องมองคือโจ.. ทั้งที่ควรจะเลิกอายเพราะถูกมองอยู่ทุกคืน แต่เขากลับไม่รู้สึกชินและยังอายทุกครั้ง
ร่างเพรียวกระโดดลงสระว่ายมาหาลูกๆ เจมส์และเจนนี่ลอยคอมองดูปะป๊าตาค้างอยู่เหมือนกัน เพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นปะป๊าโยใส่กางเกงว่ายน้ำแนบเนื้อ โยธินไม่เคยเล่นน้ำสระกับลูกเพราะถูกโจยื่นคำขาดไว้ว่า ถ้าเป็นสระว่ายน้ำพ่อจะเป็นคนดูแลลูกเอง ส่วนปะป๊ามีหน้าที่ดูแลลูกตอนเล่นน้ำทะเล ดังนั้นสองหนูน้อยจึงเคยเห็นแต่ปะป๊าใส่กางเกงขาสั้น ไม่เคยเห็นใส่กางเกงว่ายน้ำแบบนี้
โยธินว่ายน้ำมาหาลูกใกล้จะถึงตัวแล้ว จู่ๆ ก็หายลงไปในน้ำ สองหนูน้อยมองหน้ากันเลิ่กลัก
“ปะป๊า~~~ ” สาวน้อยเจนนี่หน้าเสียร้องเรียกปะป๊าเสียงสั่น
เจ้าหนูเจมส์หน้าตื่นอ้าปากจะตะเบ็งเสียงเรียก จู่ๆ ปะป๊าก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
“จ๊ะเอ๋!!..”
“ว้าย!!..” สองหนูน้อยอุทานลั่นทั้งตกใจและดีใจ เจนนี่โผเข้าสวมกอดพ่อด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าถูกหลอกเล่น
“ปะป๊าขา!!.. ตกใจหมดเลย เจนนี่นึกว่าหายไปในน้ำแล้ว..”
“ช่ายย!!.. ปะป๊าเล่นแบบนี้เจมตกใจหมดนะ”
“โอ๊ะ!! โอ๋!! ขอโทษคร้าบบ ปะป๊าขอโทษ..”
โยธินสวมกอดร่างเล็กของลูกสองคนไว้ พ่อลูกหัวเราะเล่นหัวกันสนุกสนาน การ์ดหนุ่มเห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ ไม่อยากเชื่อว่าชายหนุ่มหน้าหวานผู้นี้จะเป็นพ่อม่ายลูกติด น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกแบบนี้สงสัยต้องตีสนิทให้มากกว่านี้หน่อยแล้ว…
ร่างสูงของการ์ดหนุ่มขยับเข้าไปร่วมจอยด้วย แต่ไม่สามารถเข้าใกล้ตัวพ่อได้ สองหนูน้อยไม่ยอมให้ผู้ชายแปลกหน้าเข้าใกล้ปะป๊าในระยะประชิด โดยเฉพาะเจ้าหนูเจมส์คอยกันสุดฤทธิ์ คิ้วเล็กขมวดอย่างไม่พอใจเมื่อมือของนายอาร์มเอื้อมมาหยิบเศษดอกไม้ที่ติดอยู่บนผมปะป๊า มือเล็กป้อมปัดมือใหญ่ที่รุ่มร่ามออก
“อย่ามาจับผมปะป๊า!!”คิ้วเข้มเลิกขึ้นตกใจและขำอาการหวงพ่อของหนูน้อย
“โอว!!.. จับนิดหน่อยไม่ได้เลยเหรอ..”
“ไม่ได้ค่ะ คุณพ่อไม่ชอบให้ใครมาจับตัวปะป๊า..”
“ช่าย.. คุณพ่อหวงปะป๊าจะตาย”
“เจนนี่!!.. เจมส์!!.. พูดจาเหลวไหลนะ..” โยธินเอ็ดลูกๆ และยิ้มให้ชายหนุ่มที่ทำหน้างงๆ อยู่
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เชิญคุณไปดูแลทางอื่นเถอะ ผมดูลูกๆ เองได้”
โยธินรีบตัดบทเพราะไม่อยากถูกซักมากความ แต่กลับยิ่งทำให้อีกฝ่ายสงสัย
“เด็กๆ พูดถึงใครหรือครับ คุณพ่อคือใครเหรอ..”
“เอ่อ..” โยธินนึกหาวิธีที่จะอธิบายแต่กลับถูกลูกชายแย่งตอบ
“คุณพ่อก็คือคุณพ่อ.. น้าไม่รู้จักเหรอคับ พ่อแปลว่าอะไร..”
“โน่นไง!!.. อยากรู้จักก็หันไปทางโน้นซีคะ คุณพ่อขา~~ เจนนี่อยู่ทางนี้ค่า..”
สาวน้อยตะโกนเรียกพ่อ.. โยธินหันขวับตามก็พบร่างสูงอยู่หน้าทางเข้าสระยืนกอดอกมองดูเขาและลูกๆ ในระยะที่เห็นภาพถนัดชัดเจนแต่อาจไม่ได้ยินเสียง ใบหน้าหวานซีดลงทันที รู้สึกเย็นสันหลังวาบกับสีหน้าและอาการนิ่งเฉยของคนรัก แค่เห็นแว่บเดียวก็รู้แล้วว่าบรรยากาศรอบตัวพ่อโจขณะนี้คุกรุ่นด้วยลมพายุเพชรหึง
ร่างเพรียวรีบพาลูกๆ ว่ายออกห่างร่างสูงของการ์ดหนุ่มมาที่บันไดทางขึ้นสระ
“พ่อค้าบบ~~~ อุ้มหน่อย~~”
“คุณพ่ออุ้มเจนนี่ด้วยค่ะ”
แฝดน้อยร้องเรียกพ่อที่กำลังเดินย่างสามขุมเข้ามา ภากรอุ้มลูกสองคนขึ้นจากสระ และบอกให้เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวห่มตัวไว้ โยธินยิ้มหวานให้คนรักแต่ไม่ได้รับยิ้มตอบ ทำใจดีสู้เสืออ้อนทักเสียงใส
“ตื่นแล้วเหรอ..โจ.. ผมเห็นคุณหลับสบายก็เลยไม่ได้ปลุก กำลังจะพาลูกขึ้นน้ำพอดี”
ภากรแค่นยิ้มให้
“แน่ใจหรือว่ากำลังจะขึ้น ว่ายน้ำเล่นกับผู้ชายหล่อๆ ฉ่ำชื่นหัวใจดีมั้ย ถ้ายังอยากอยู่ต่อก็เชิญตามสบาย ฉันจะพาลูกกลับ”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนและเดินกลับไปหาลูกอย่างไม่ใส่ใจ
“……....”
ใบหน้าหวานเจื่อนลงน้อยใจที่ถูกคนรักค่อนขอดแบบไม่มีเหตุผล ถ้าโกรธที่เขาพาลูกมาโดยไม่ชวนตัวเองมาด้วยเขาจะไม่เสียใจเลย
ร่างสูงของหนุ่มใหญ่เดินมาตามครอบครัวกลับบ้านด้วยสีหน้าและอารมณ์ไม่จอย ทำให้การ์ดหนุ่มกระจ่างแจ้งกับความหมายของคำว่าพ่อ... รู้แล้วว่าคุณพ่อคือใคร ? และทำไมถึงหวงปะป๊า
ชายหนุ่มรีบ fade ตัวเองออกจากบริเวณนั้นด้วยการดำดิ่งลงใต้น้ำไปโผล่อีกฟากของสระ
ภากรเช็ดตัวและห่มผ้าให้สองหนูน้อยก่อนคว้าเสื้อผ้าของลูกและคนรักยัดใส่กระเป๋า เขาจูงร่างเล็กเดินย้อนกลับขึ้นมาจังหวะเดียวกับที่ร่างเพรียวของปะป๊ากำลังก้าวขึ้นจากสระพอดี
“คุณพ่อขา~~ รอปะป๊าก่อนซีคะ..”
ร่างสูงชะงักถึงลูกไม่เรียกให้หยุดก็ไม่อาจเดินผ่านไปอย่างไม่ใส่ใจได้ ดวงตาคมวาวโรจน์เมื่อร่างเพรียวเปียกโชกก้าวขึ้นจากสระยืนสะบัดผมไปมา กางเกงว่ายน้ำแนบเนื้อสีกรมตัดกับผิวกายขาวเนียน ผมหยักศกเปียลู่ระใบหน้าและลำคอ สภาพยั่วยวนของโยธินในเวลานี้ทำให้พ่อโจสะกดกลั้นอารมณ์หวงไม่อยู่ มือใหญ่ดึงผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างเล็กป้อมของลูกชายออกโยนให้ปะป๊า
“อ้าว!!.. แล้วเจมจะเอาไรห่มอ่ะ” หนูน้อยยืนเกาหัวเมื่อถูกพ่อแย่งผ้า เช็ดตัวไปให้ปะป๊า
โยธินซ่อนยิ้มในหน้ารู้ว่าคนรักโกรธด้วยสาเหตุอะไร ทั้งที่น้อยใจแต่ก็รู้สึกดีเพราะแสดงถึงความรักที่อีกฝ่ายมีให้ ถ้าไม่รักก็คงไม่หวง.. เขารีบเอาผ้าเช็ดตัวคลุมไหล่ไว้ แต่สายตาคมที่จ้องมองมาก็ยังไม่คลายความขุ่นเคือง
ภากรยืนนิ่ง เมื่อคนรักเอาผ้าเช็ดตัวห่มท่อนบนแทนที่จะพันท่อนล่างไว้ แต่จะว่าไปไม่ว่าท่อนไหนก็ไม่ควรเปิดโชว์ต่อที่สาธารณะแบบนี้
“ขอยืมผ้าให้ปะป๊าก่อนนะ เจนนี่..”
เด็กหญิงพยักหน้าหงึก มือใหญ่จึงคว้าผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างเล็กของลูกสาวออก ครั้งนี้ขอก่อนเพื่อไม่ให้สาวน้อยร้องโวยเหมือนเจ้าหนูเจมส์
ร่างสูงก้าวประชิดตัวคนรักและใช้ผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างให้ โยธินอ้าปากหวอใบหน้าหวานแดงเรื่อ เมื่อหันไปเห็นสายตาทุกคู่ในสระจ้องมองมาที่เขาและโจ รู้สึกอายมากที่ภากรทำเหมือนเขาเป็นลูกอีกคนหนึ่ง
“คุณทำอะไรน่ะ เอาผ้าเช็ดตัวของลูกมาห่มให้ผมเนี่ยนะ” เสียงใสกระซิบถามไม่กล้าโวยเสียงดัง
ภากรไม่ตอบคว้าร่างเล็กบางของลูกสาวขึ้นมาส่งให้โยธินอุ้ม ส่วนเขาก็อุ้มร่างเล็กป้อมของเจ้าหนูขึ้นมา สองหนูน้อยทำหน้าทะเล้นใส่กันเพราะถูกพ่อแย่งผ้าเช็ดตัวไปให้ปะป๊าด้วยกันทั้งคู่
ร่างสูงดันคนรักออกเดิน
“จะไปไหน ห้องน้ำอยู่ทางโน้น..”
“กลับไปอาบที่บ้าน!!” เสียงทุ้มคำรามใส่ ร่างเพรียวรีบจ้ำอ้าวไปที่รถโดยไม่มีข้อกังขาอีก
อารมณ์หึงหวงของภากรรุนแรงจนปะป๊าและลูกๆ นั่งไม่เป็นสุข ไม่มีใคร กล้าพูดอะไรเพราะพ่อโจหน้าดุยิ่งกว่าตอนอยู่ที่สระหลายเท่า ทุกคนต้องนั่งรถพ่อกลับและทิ้งรถปะป๊าไว้ที่สโมสร สองหนูน้อยยังอยู่ในชุดว่ายน้ำแต่ไม่มีใครบ่นหนาวเพราะพ่อไม่ได้เปิดแอร์ ปะป๊าซึ่งห่มผ้าเช็ดตัวสองผืนทั้งบนและล่างถึงกับเหงื่อตกแต่เห็นหน้ายักษ์ของคนรักแล้ว ยอมร้อนดีกว่าถูกบ่น..
TBC >>> ในรวมเล่ม สนใจสั่งซื้อดูรายละเอียดที่ บ้านพ่อ
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vboard.php?user=zenjhub
หัวข้อ: [Special fic] daddy's love novel (อ่าน 54647 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก