หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[จันทร์ผา]

ตกมาหน้า2ไวมาก

อึ๊บบบบบบ

[จันทร์ผา]

 :เฮ้อ:ไรท์เตอร์หายไปไหนนี้ไมไม่มาต่อ

ตกมาหน้าที่ 2 เป็นวันที่ 2 แล้วนะไรท์เตอร์ มาต่อด่วน

[CYPINUS]

ไรท์เตอร์หายไปไหน ส่ายเรียกไรท์เตอร์กลับมา 

[nataxiah]

คุณชายนักดนตรีรอดแล้วดีใจจังเลย

ดีใจด้วยคนคร้าบบ ตอนหลังจะมีบทบาทเยอะมากเลยคร้าบ

จ้างอี้สุดที่รักไม่เป็นอะไรแล้วดีใจมากๆ
อ่ะจริงด้วยเค้าลืมขอจ้างอี้กจากไรท์เตอร์ว่าแล้วขอเลยก็แล้วกัน
ไรท์เตอร์เค้าขอจ้างอี้ตัวเองยกให้เค้านะ 

ยกได้คร้าบบ แต่ต้องค่าสินสอดด้วยน้าคร้าบบ ไม่ขออะไรมาก รักคนเขียนเพิ่มด้วยได้ไหมคร้าบ

เริ่มแทคทีมเป็นคู่ๆๆ แล้ว
นะ คีย์รัสทำไมจะดูแลเนกิไม่ไหวหล่ะ ออกจะน่ารักอยู่ อิอิ

ยกให้เนะดูแลดีกว่ามั้งแบบนี้ 555 ชอบอะดิ

ตกมาหน้า2ไวมาก

อึ๊บบบบบบ

  ขอบคุณคร้าบบ พอดียุ่งมากๆเสาร์อาทิตย์นี้อะคร้าบบ กำลังเขียนตอนใหม่แล้วครับคืนนี้ได้อ่านแน่นอน

ไรท์เตอร์หายไปไหน ส่ายเรียกไรท์เตอร์กลับมา 

กลับมาแล้วคร้าบบบ กำลังรีบเขียนเรื่องตอนต่อไปแล้วคร้าบบ 

  คนอ่าน คนเม้น  ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคร้าบ คืนนี้ได้อ่านแน่นอน

[nataxiah]

แหะๆ ขอโทษทีนะคร้าบ ลงช้าไปหนึ่งวัน ร่างกายไม่อำนวยเอาเสียเลยช่วงนี้

ขอโทษจริงๆคร้าบบ

....................................

กำเนิดมารฟ้าคนใหม่


อือออ อืออออ
มาร์คัสค่อยๆรู้สึกตัว เขาลืมตาขึ้นอย่างช้าๆและยากเย็น
เขารู้สึกหนักไปทั้งตัว นี่เขาบาดเจ็บมากขนาดนี้เลยหรือ
มาร์คัสเลยก้มลงมองที่ร่างกายของตัวเอง
เขาก็รู้แล้วว่าอะไรที่ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองหนักแบบนี้
เพราะว่านาซีซัสได้นอนทับอยู่บนตัวเขาทั้งตัว แถมกำลังหลับอย่างสบายใจอย่างมาก
ทีแรกมาร์คัสคิดจะปลุกให้นาซีซัสตื่นขึ้นมา
แต่เขาเห็นหน้าของนาซีซัสตอนหลับแล้วก็เลยปล่อยให้นอนต่อ

คร่อกกกก  ซูดดดด
“น้ำลายยยยย” มาร์คัสร้องออกมาพร้อมกลับผลักร่างนาซีซัสจนหล่นจากตัวเขา
“ทำไมเจ้าถึงได้ซกมกขนาดนี้นะ”
มาร์คัสลุกขึ้นนั่งพร้อมกับหยิบผ้ามาเช็ดคราบน้ำลายของนาซีซัสที่หน้าอก
งืมมม 
นาซีซัสยังงัวเงียอยู่เขาขยี้ตามองมาร์คัสที่นั่งมองหน้าเขาอยู่
“นี่เจ้าฟื้นแล้วหรือ ข้านึกว่าเจ้าจะแย่เสียแล้วนะ” นาซีซัสโผจะเข้าไปกอดมาร์คัส
แต่มาร์คัสเอามือขึ้นมาดันหัวนาซีซัสไว้ไม่ให้เข้าใกล้
“อะไรของเจ้านี่ ข้าอุตสาห์ดูแลเจ้าทั้งคืนเลยนะ ยังทำแบบนี้กับข้าอีกนะ”
นาซีซัสพูดทั้งๆที่กำลังพยายามจะกอดมาร์คัสเหมือนเด็กๆ
“ข้าไม่ได้รังเกียจเจ้าหรอกนะ เพียงแต่...”
มาร์คัสไม่รู้จะบอกยังไงเพราะหน้าของนาซีซัสเลอะคราบน้ำลายเต็มไปหมด
“เพียงแต่อะไร” นาซีซัสแปลกใจ
“ก็ที่หน้าเจ้านะสิ” มาร์คัสยังไม่ยอมบอกตรงๆ
“หน้าข้ามีอะไรงั้นหรือไง” นาซีซัสมองหากระจกบริเวณนั้น
เขาหยิบจานสีเงินมันวาวขึ้นมาส่องแทน
“เฮ้ยยยย” นาซีซัสร้องออกมาเมื่อเห็นหน้าของตัวเองเลอะไปด้วยคราบน้ำลาย
เขารีบวิ่งออกมาข้างนอกอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกอายกับตัวเองมาก

มาร์คัสค่อยๆประคองตัวเองเดินตามออกมาข้างนอกบ้าง
เขาแปลกใจกับสถานที่แห่งนี้พอสมควร เพราะมันทั้งกว้างใหญ่และโอ่โถงมาก
นาซีซัสเจอที่แบบนี้ได้ยังไงกันนะ หรืออาจเป็นโชคช่วยเขาก็ได้
นาซีซัสวิ่งกลับมาพร้อมกับล้างหน้ามาเรียบร้อยแล้ว
เขารีบวิ่งมาหามาร์คัสพร้อมกับพาไปนั่งที่มุมหนึ่งของถ้ำ
มุมนั้นเหมาะกับการนั่งพักผ่อนมาก เพราะใกล้กับลำธารที่ไหลผ่านในถ้ำทำให้เย็นสดชื่น
หลังจากที่พามาร์คัสมานั่งแล้วเขารีบเตรียมที่ทางทำอาหารให้มาร์คัสทันที

มาร์คัสนั่งมองนาซีซัสที่กำลังเตรียมอาหารให้เขา
เขาเองก็อดยิ้มกับท่าทางเก้ๆกังๆ ของนาซีซัสไม่ได้
นาซีซัสตั้งใจทำอาหารให้กับมาร์คัสอย่างเต็มที

“ข้าขอบใจเจ้ามากนะถ้าไม่ได้เจ้าข้าคงแย่แน่ๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกข้าได้ช่วยราชันย์อย่างท่าน แถมท่านยังบอกจะสอนวิชาข้าอีกด้วย ไม่มีอะไรวิเศษไปกว่านี้อีกแล้ว”
นาซีซัสยิ้มออกมาอย่างมีความสุขใจที่ได้ทำให้มาร์คัส
มาร์คัสเองก็กลับรู้สึกดีที่มีนาซีซัสเป็นคนดูแลเขา
“แต่ท่านต้องไม่ลืมสัญญาที่ให้กับข้าไว้นะ ว่าท่านจะสอนวิชาให้กับข้า” นาซีซัสมานั่งข้างๆมาร์คัส
“อืม แน่นอนข้าเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น แต่คงต้องให้ข้ารักษาตัวเองก่อนได้ไหม”
“ได้สิ ข้าก็ไม่อยากให้ท่านเป็นอะไรไปอีกเหมือนกัน แล้วข้างนอกจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ตอนนี้”
“ข้าก็เป็นห่วงเหมือนกัน แล้วเจ้าส่งข่าวตามที่ข้าบอกหรือยัง” มาร์คัสหันมามองหน้า
“ยังเลยข้ามัวแต่ทำแผลกับดูแลเจ้านะ แหะ แหะ” นาซีซัสหัวเราะแก้เขิน
“ข้าก็ไม่คิดจะว่าอะไรเจ้าอยู่แล้ว งั้นเจ้าช่วยข้าหน่อยแล้วกันนะ”
หลังจากมาร์คัสพูดเขาก็ยกฝ่ามือขึ้นมา เกิดรังสีม่วงอ่อนขึ้นรอบๆมือเขา
เขากำมือเข้ารังสีม่วงอ่อนก็เข้าไปรวมในฝ่ามือเกิดแสงสว่างลอดตามง่ามนิ้วออกมา
“เจ้าช่วยเอามันไปปล่อยลงในน้ำให้ข้าหน่อยแล้วกันนะ”
มาร์คัสยื่นสัตว์รูปร่างคล้ายปลาแต่มีครีบใหญ่เหมือนปีกตัวสีม่วงอ่อนให้นาซีซัส
“อะไร นี่มันตัวอะไร แล้วมันทำอะไรได้” นาซีซัสยังงงกับสิ่งที่มาร์คัสให้มา
“มันคือสัตว์ที่เกิดจากเนกิสข้าเอง มันจะไปยังที่ที่ข้าต้องการให้ไปแล้วส่งข่าวเอง เจ้าช่วยเอามันไปลงน้ำให้ข้าได้ไหม”
“ได้สิเรื่องแค่นี้เอง” นาซีซัสรับแล้วรีบวิ่งไปที่ธารน้ำเล็กในถ้ำ
โอ๊ะ!! นาซีซัสสะดุดก้อนหินที่ใกล้ๆธารน้ำ
เผละ เขาเหยียบเจ้าปลาสีม่วงที่มาร์คัสฝากมาเมื่อกี้สลายหายไปทันที
/แย่แล้ว ทีนี้เราจะทำยังไงดีล่ะ มาร์คัสจะว่าเราไหมคราวนี้/
นาซีซัสรีบหันกลับไปมองเห็นมาร์คัสกำลังนั่งเดินพลังรักษาตัวเองอยู่
/เอาวะ มาร์คัสไม่ทันมอง/
แล้วนาซีซัสก็รีบหยิบหินก้อนเล็กๆมาแทน แล้วเขาก็ทำเป็นโยนหินนั่นลงน้ำไปแทน
แล้วเขาก็รีบกลับมาหามาร์คัส
“ข้าส่งมันไปแล้วนะ” เขารีบบอกเมื่อเห็นว่ามาร์คัสมองหน้าเขา
“ขอบใจเจ้ามาก ข้าคงต้องเดินพลังรักษาตัวสักครึ่งวัน เจ้าหาอะไรทำไปก่อนได้ไหม”
“อืมได้สิ ข้าจะไม่รบกวนเจ้าหรอก งั้นข้าออกไปอีกฝั่งนะ”
นาซีซัสเข้าใจความหมายที่มาร์คัสบอก เขาเดินออกมามาร์คัสก็ตั้งสมาธิทันที
มาซีซัสเห็นรังสีม่วงอ่อนพวยพุ่งออกมารอบๆตัวมาร์คัสตลอดเวลา
/สักวันข้าจะเก่งแบบเจ้าให้ได้/ นาซีซัสรอบนึกในใจ


เขาเดินออกมาที่อีกฝากหนึ่งของถ้ำ พร้อมกับนั่งลงเล่นก้อนหินไปเรื่อยๆ
“จริงสิเรายังมีหนังสือวิชานั้นนี่นา” แล้วนาซีซัสหยิบหนังสือเก้ามารฟ้าออกมา
“เราฝึกขั้นหนึ่งผ่านได้ยังไงกันนะ ไหนบอกว่าฝึกยากไง” เขาแอบชมตัวเอง
เขาเปิดหนังสืออ่านต่อเพราะเขาคิดจะฝึกท่าต่อไป
“จริงสิลองอ่านสี่ท่าสุดท้ายดูดีกว่า เผื่อหนังสือมันจะหลอกเรา”
นาซีซัสรีบปิดไปที่สี่บทสุดท้าย พอเขาเปิดมาจนถึงท่าที่เก้า
เกิดควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากหน้าสุดท้ายอย่างมากมาย
นาซีซัสรีบโยนหนังสือลงไปบนพื้น พร้อมกับจะวิ่งออกไปหามาร์คัส
“อ๊ะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงขยับตัวไม่ได้” นาซีซัสยืนตัวแข็งในท่ากำลังจะวิ่ง
ควันสีดำที่ลอยคละคลุ้งเริ่มมารวมตัวกันอยู่ตรงหน้าเขา
ควันสีดำเริ่มรวมตัวเป็นรูปร่างคล้ายคนสูงใหญ่
แต่ต่างตรงที่มีเขาบนหัวกับดวงตาสีแดงกล่ำ
“เหวอออ มาร์คัสช่วยข้าด้วยยย” นาซีซัสตะโกนสุดเสียงหวังให้มาร์คัสช่วย
“ทำไม ทำไมไม่มีเสียงออกมาล่ะ มาร์คัส” เขาพยายามตะโกนอีกครั้ง
แต่เสียงของเขาก็ยังไม่ยอมดังออกมาเหมือนเดิม
“ฮ่า ฮ่า เจ้าอย่าหวังจะให้ใครมาช่วยเลย วันนี้เจ้าโชคดีแล้วที่มาเจอกับข้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงของเงาดำนั้นดังขึ้นในหัวเขาโดยตรง
“เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่ แล้วจะทำอะไรข้า” นาซีซัสถาม
“ข้าคือมารเด็ดดาว ผู้คิดค้นวิชานี้ขึ้นมาเจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอก”
“มารเด็ดดาว คือใครกันแล้วตกลงท่านเป็นคนหรือเป็นผีกันแน่”
“ข้าไม่ใช่ทั้งคนทั้งผี แต่ข้าเป็นมาร แล้วข้าจะทำให้เจ้าเป็นมารต่อจากข้าอีกคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

หลังจากที่พูดประโยคสุดท้าย ควันดำนั้นก็พุ่งเข้าหานาซีซัส
พร้อมกับค่อยๆซึมเข้าตามร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว
อ๊ากกกกก
นาซีซัสร้องออกมาอย่างไม่มีเสียง เพราะว่าตอนนี้ร่างกายเขาร้อนราวกับโดนไฟเผา
พลังงานมากมายวิ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา ภาพท่าทางของวิชาเก้ามารฟ้าก็ลอยขึ้นมาในหัว
ร่างกายของเขาเริ่มขยับท่าทางตามภาพที่เกิดขึ้นในหัวอย่างอัตโนมัติ
หลังจากที่ร่างกายเขาขยับไปเอง พลังที่เข้ามาในร่างกายก็ค่อยรวมกับตัวเขาอย่างสมบูรณ์
แต่เมื่อร่างกายเขาขยับไปเรื่อยๆ ความรู้สึกอยากเห็นเลือดกับความโหดเหี้ยมเขาก็เพิ่มขึ้นตาม
ความรู้สึกนึกคิดของนาซีซัสค่อยๆกลายเป็นมารเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆ
ตอนนี้เขาเริ่มอยากเห็นแต่เลือด อยากเห็นซากศพของคนที่ตายด้วยฝีมือเขา
/ต่อไปเจ้าจะเป็นมารฟ้าคนที่สอง จงสนุกกับการฆ่าคนเสียเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า/
เสียงนั้นดังก้องในหัวของนาซีซัสก่อนที่จะเงียบไป
ความคิดต่างๆของเขาเริ่มเปลี่ยนไป เขาอยากทดสอบพลัง เขาอยากเห็นเลือด
ต่างกายของเขากลับมาขยับได้ดังใจเหมือนเดิมแล้ว
“หึ หึ ต่อไปข้าก็เป็นอันดับหนึ่งสินะ” นาซีซัสลองปล่อยหมัดออกไป
ตูมมม
ก้อนหินขนาดใหญ่ในถ้ำแตกสลายด้วยพลังของเขาทันที
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้ามีพลังขนาดนี้ก็ไม่ต้องกลัวใครแล้ว” ตอนนี้นิสัยเขาเปลี่ยนไปแล้ว


“นาซีซัสเกิดอะไรขึ้น” มาร์คัสรีบเข้ามาดูเมื่อได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น
แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นนาซีซัสที่มีดวงตาสีแดงกล่ำกำลังยืนจ้องกลับมาที่เขา
“นี่เจ้าเป็นอะไรไป” มาร์คัสรีบตรงเข้าไปจะช่วยเหลือ
ฮึบ
เขากลับต้องกระโดดถอยหลังหลบออกมา เพราะนาซีซัสปล่อยคลื่นพลังสีดำเข้าใส่เขา
“นี่มันอะไรกัน นี่เจ้ามีพลังแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” มาร์คัสแปลกใจ
แต่นาซีซัสกลับไม่ตอบ เขาปล่อยคลื่นสีดำเข้าใส่มาร์คัสอีกครั้ง
มาร์คัสแกร่งพลังไว้ที่หมัดทันที เขาใช้หมัดต้านพลังนั้นออกไปด้านข้าง
เขาต้องเซถอยหลังไปถึงสองก้าวเมื่อปะทะกับพลังนั้น
“นี่มันพลังอะไรกัน เจ้าเป็นอะไรไปนาซีซัส” มาร์คัสพยายามเรียกสตินาซีซัส
แต่กลับไม่เป็นผล นาซีซัสกลับพุ่งเข้ามาใส่เขาแทน
นาซีซัสพุ่งเข้ามาพร้อมกับไอสีดำรอบตัว มาร์คัสรีบตั้งท่ารับมือ
“พลังมาร” มาร์คัสพอจะเดาออกแล้วว่าพลังของนาซีซัสเป็นแบบไหน
แต่เขาก็แปลกใจว่านาซีซัสทำไมมีพลังมารที่ตัวได้
มาร์คัสใช้เพลงหมัดราชันย์เข้าต้านกับนาซีซัสที่พุ่งเข้ามา
เพียงพริบตาเดียวทั้งสองผลัดกันรุกรับไปสิบกว่าท่า
แต่มาร์คัสเป็นฝ่ายเสียเปรียบกว่าเพราะเขายังมีอาการบาดเจ็บอยู่
เขาเริ่มถอยหลังหลบการรุกของนาซีซัสทีละน้อย

ถ้าคนที่รับมือนาซีซัสตอนนี้ไม่ใช่มาร์คัส คนนั้นก็คงจบชีวิตลงไปนานแล้ว
เพลงหมัดของวิชาเก้ามารฟ้าก็รวดเร็วและรุนแรงอย่างมาก
ต่อให้มาร์คัสปกติก็ยังรับมือได้ยากอยู่แล้ว ดีที่ว่าร่างกายนาซีซัสยังไม่คุ้นกับการใช้พลังนี้
แต่ถึงกระนั้นก็ทำให้มาร์คัสลำบากอย่างมากแล้ว
ตุบ  อ๊อกกกกก
นาซีซัสปล่อยหมัดเขาที่หน้าอกของมาร์คัสเต็มหมัด
จนมาร์คัสกระอักเลือดออกมาแล้วทรุดลงไปนั่งกับพื้น
เลือดอุ่นๆของมาร์คัสพุ่งเลอะเต็มตัวและหน้าของนาซีซัส
นาซีซัสหยุดการโจมตีทันที ท่าทางของเขาดูแปลกไปตอนนี้
สายตาเขาเริ่มสับสน เนื้อตัวของเขาเริ่มสั่นเทา
อ๊ากกกกกกกก
นาซีซัสร้องออกมาอย่างทรมานก่อนที่จะล้มลงเช่นกัน
มาร์คัสรีบประคองตัวเองแล้วเข้าไปหานาซีซัสที่ล้มลง
“นาซีซัสเจ้าเป็นยังไงบ้าง” มาร์คัสเขย่าตัวนาซีซัส
“อืออ” นาซีซัสค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“มาร์คัส ข้ากลัว มันอยู่ในตัวข้า ข้าจะทำยังไงดี” นาซีซัสพูดอย่างร้อนรนและหวาดกลัว
“เจ้าใจเย็นๆก่อน เจ้าค่อยๆเล่าให้ข้าฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น” มาร์คัสกอดนาซีซัสเพื่อปลอบใจและให้ตั้งสติได้
“ข้า ข้ากลัว มาร์คัส ข้ากลัว” นาซีซัสกอดมาร์คัสไว้แน่นด้วยความกลัว
“เจ้าใจเย็นๆก่อนข้าอยู่นี่แล้ว ค่อยๆเล่าให้ข้าฟังสิ” มาร์คัสปลอบใจ


หลังจากที่มาร์คัสปลอบใจให้นาซีซัสตั้งสติพักใหญ่
นาซีซัสก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขาฟังอย่างละเอียด
มาร์คัสมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างมาก
เพราะเขารู้จักวิชานี้เป็นอย่างดี ถึงเขาจะเกิดไม่ทันยุคของมารเด็ดดาว
แต่ก็ได้มีการบันทึกไว้ที่ทำการของราชันย์อย่างเขามากมาย
แล้วเขาจะช่วยนาซีซัสได้อย่างไร คงมีเพียงจางอี้เท่านั้นที่จะรู้วิธี
แต่จางอี้เก็บตัวเงียบมานานมากแล้ว เขาจะหาเจอหรือไม่ก็ยังไม่แน่ใจ


นาซีซัสหลับไปเพราะร่างกายยังไม่ชินกับพลังของวิชาเก้ามารฟ้า
มาร์คัสรีบเดินพลังรักษาตัวเอง เพราะถ้าเขายังไม่หายดีอาจช่วยนาซีซัสไม่ไหว
ขณะที่เขากำลังเดินพลังรักษาตัวอยู่นั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังมารเริ่มก่อตัวขึ้นอีก
มาร์คัสรีบคลายการเดินพลัง เขามองเห็นนาซีซัสกำลังออกไปข้างนอก
เขารีบตามไปทันที เขามั่นใจว่านาซีซัสต้องโดนมารครอบงำอีกแล้ว
มาร์คัสแอบติดตามนาซีซัสไปอย่างห่างๆ เขาอยากรู้ว่าร่างมารของนาซีซัสจะทำอะไรกันแน่


นาซีซัสมาจนถึงหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่เงียบสงบเพราะผู้คนเข้านอนหมดแล้ว
เขายืนอยู่บนหลังคาของบ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดแล้วมองไปรอบๆ
นาซีซัสยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น ก่อนที่เขาจะกระโดดปล่อยพลังคลื่นสีดำเข้าใส่บ้านหลังหนึ่ง
ตูมมมม!!!
บ้านหลังนั่นระเบิดกระจัดกระจาย ฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่ว
ผู้คนในหมู่บ้านตื่นเปิดไฟรีบออกมาดูที่บ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว
คลื่นสีดำพุ่งเข้าใส่ฝูงชนที่ออกมาจากบ้าน
ฮึบ!!
มาร์คัสรีบเข้ามาขวางคลื่นสีดำนั้นไว้ไม่ให้เข้าไปทำร้ายชาวบ้าน
“รีบหนีไปจากตรงนี้เร็วเข้า ข้าจะต้านไว้ไม่ไหวแล้ว” มาร์คัสรีบตะโกนบอกชาวบ้านข้างหลังเขา
เพราะตอนนี้เขาค่อยๆถอยหลังเขาไปหาชาวบ้านเรื่อยๆแล้ว
ชาวบ้านถึงจะไม่รู้เรื่องอะไรแต่ก็วิ่งหลบตามที่มาร์คัสบอก
เมื่อเห็นว่าชาวบ้านหลบพ้นทางของพลังแล้ว เขาก็กระโดดอ้อมไปด้านหน้าของพลัง
ปล่อยให้พลังพุ่งต่อไปโดนบ้านเรือนของชาวบ้านพังครืนลงมา
“นาซีซัส เจ้าได้สติเสียทีสิ เจ้าอยากฆ่าชาวบ้านพวกนี้หรือไง” มาร์คัสตะโกนเตือนสตินาซีซัส
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล แล้วตอนนี้ชาวบ้านก็เริ่มแตกตื่นวิ่งกันโกลาหลไปหมด
นาซีซัสไม่สนใจที่มาร์คัสบอกกับพุ่งเข้าใส่ชาวบ้านแทน
มาร์คัสรีบพุ่งเข้าไปขัดขวาง ครั้งนี้เขาไปมือเปล่าคงรับมือยาก
เขาหยิบดาบเทวะราชันย์มาไว้ในมือ พร้อมกับพันไปที่นาซีซัส
คลื่นดาบสีม่วงอ่อนพุ่งเข้าใส่นาซีซัสอย่างรวดเร็ว
กิ้ง
นาซีซัสไม่เพียงไม่หลบคลื่นดาบนั้น กับใช้มือที่ห่อหุ้มด้วยพลังสีดำรับไว้
นาซีซัสยิ้มให้มาร์คัสเล็กน้อยก่อนที่เขาจะปาพลังดาบของมาร์คัสกลับคืนเจ้าของ
มาร์คัสตกตะลึกกับเหตุการณ์ที่เห็น เพราะเขาไม่เคยคิดว่าจะมีคนรับพลังของเขาได้ด้วยมือเปล่า
แถมยังใช้มือเพียงข้างเดียว พลังของวิชาเก้ามารฟ้าช่างสูงส่งอะไรอย่างนี้
แต่ถึงจะตกใจยังไงมาร์คัสก็ยังมีสติพอที่จะตั้งรับพลังของตัวเองที่โดนส่งกลับมา
มาร์คัสรีบร่ายเพลงดาบเทวะราชันย์ท่า สะท้านสิบทิศ เข้าต้านพร้อมกับรุกคืนไปในตัว
คลื่นดาบสีม่วงอ่อนสิบสายพุ่งเรียงตัวกันออกไป สายหนึ่งเขาชนกับพลังที่โดนส่งกลับมา
ส่วนอีกเก้าสายพุ่งตรงไปที่นาซีซัส ที่มาร์คัสลงมือเต็มทีเช่นนี้เพราะเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของนาซีซัสตอนนี้ดี
นาซีซัสเร่งพลังสูงขึ้น จนมีคลื่นสีดำมาห่อหุ้มตัวไว้
เขาตรงเข้าใช้หมัดต่อยคลื่นพลังของมาร์คัสให้สลายไป
แต่พลังทั้งเก้าสายมีเยอะเกินกว่าที่เขาจะตั้งรับไปหมดคราวเดียว ทำให้เขาโดนพลังเข้าไปสองสามครั้ง
และที่น่าแปลกคือนาซีซัสไม่มีท่าร่างอะไรพิเศษ การต้านพลังก็เหมือนการใช้หมัดต่อยออกมาเท่านั้น
สิ่งนี้เองมาร์คัสก็สังเกตได้
/หรือว่านาซีซัสจะมีแต่พลัง แต่กลับไม่มีท่าร่างแบบนี้เป็นโอกาสของเราแล้ว/
มาร์คัสเห็นโอกาสที่เหมาะสม เขารีบร่ายท่าต่อเนื่องออกมา เขาหวังจะสยบนาซีซัสให้ได้โดยเร็ว
เขารีบเร่งพลังให้สูงสุดก่อนที่จะร่ายท่า เก้าทัพกำชัย
เมื่อร่ายท่านี้ออกมา คลื่นสีม่วงจากดาบนับร้อยแผ่พุ่งไปทั่วบริเวณ
เมื่อคลื่นพลังสัมผัสสิ่งใดสิ่งนั้นจะขาดเป็นชิ้นเล็กๆทันที
มาร์คัสบังคับคลื่นพลังนั้นให้ล้อมรอบนาซีซัสไว้
นาซีซัสที่ไร้สติเร่งพลังให้สูงขึ้นเหมือนกัน ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากร่างกายเขา
จนมองไม่เห็นตัวของเขาแม้แต่น้อย คลื่นพลังของมาร์คัสพุ่งเข้าใส่เขาทุกทิศทางนับร้อยสาย
ตูม!!!
เกิดเสียงตูมตามดังอย่างไม่ขาดสาย มาร์คัสเองหวังว่าคงไม่รุนแรงเกินไปจนทำให้นาซีซัสเกิดอันตราย
สักพักใหญ่เสียงระเบิดที่ดังต่อเนื่องหยุดลง หมอกควันเริ่มจางไป
มาร์คัสตกตะลึงกับภาพที่เห็น เพราะเขาเห็นกลุ่มก้อนสีดำที่เกิดจากการก่อตัวของพลังนาซีซัสยังอยู่
เขารีบจับดาบตั้งท่าอีกครั้ง ควันสีดำนั้นหายกลับเข้าไปในตัวนาซีซัสอย่างรวดเร็ว
ร่างของนาซีซัสทรุดนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น มีเลือดไหลออกมาที่มุมปากเล็กน้อย
แต่ตามตัวไม่มีบาดแผลอะไรแม้แต่น้อย พลังป้องกันตัวของวิชาเก้ามารฟ้าช่างสุดจะประมาณเหลือเกิน
เพราะขนาดมาร์คัสทุ่มพลังเต็มที่เพื่อหวังจะจัดการให้สลบแล้ว แต่กลับไม่เป็นผลแม้แต่น้อย


แตร๊ง  แตร๊รรรรง แตร๊ง
เสียงพิณดังแววมาตามสายลม แต่กลับได้ยินอย่างชัดเจน
นาซีซัสดูมีท่าท่างกระวนกระวายขึ้นมาทันที
มาร์คัสเองก็แปลกใจกับเสียงพิณนั้น เพราะเวลาแบบนี้ใครยังมีใจมาเล่นพิณ
แถมเสียงพิณยังแฝงด้วยพลังที่กล้าแข็งอีกด้วย

แตร๊ง แตร๊ง แตร๊ง
เสียงพิณเร่งเร้าทำนองมากขึ้น ยิ่งกระตุ้นให้นาซีซัสกระวนกระวายมากขึ้น
ฟุบ
นาซีซัสพุ่งตัวออกไปตามเส้นทางที่เสียงพิณลอยมา
มาร์คัสรีบตามไปทันที เขาคิดว่าเขาจะต้องช่วยให้นาซีซัสมีสติกลับมาให้ได้
แล้วอีกอย่างเขาก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนดีดพิณเพื่อเรียกให้นาซีซัสตามไปกันแน่



TBC.

[CYPINUS]

นาซีซัสถูกพลังมารเข้าครอบงำซะแล้ว 
มาคัสช่วยนาซีซัสให้ได้นะ 
คนที่ดีดพิณ คงเป็นจางอี้นะ 

[Cha Ris Ma]

 
พระเอกเราฟื้นขึ้นมาก็โดนซะแล้ว

[Acacha]

นาซีซัสโดนสิง 

[numay]

มาคัสอย่าให้นาซีซัสโดนสิงนะ

[จันทร์ผา]

แย่ละนาซีซัสโดนพลังมารครอบง่ำ

จางอี้ออกมาช่วยนาซีซัสที ไวๆนะเดียวไม่ทันการณ์

[nataxiah]

นาซีซัสถูกพลังมารเข้าครอบงำซะแล้ว 
มาคัสช่วยนาซีซัสให้ได้นะ 
คนที่ดีดพิณ คงเป็นจางอี้นะ 

มาร์คัสเขาช่วยเต็มที่อยู่แล้วครับ งานนี้ช่วยเต็มที่

พระเอกเราฟื้นขึ้นมาก็โดนซะแล้ว

แหมนิดหน่อยเองคร้าบบ แต่ก็ยังเก่งเหมือนเดิม

นาซีซัสโดนสิง 

จริงๆน่าจะตามหมอผีเนอะ ไม่ใช่ให้มาร์คัสช่วย 

มาคัสอย่าให้นาซีซัสโดนสิงนะ

โดนไปแลเหลือแต่ช่วยให้ควบคุมมันได้เท่านั้นเองคร้าบบ

แย่ละนาซีซัสโดนพลังมารครอบง่ำ

จางอี้ออกมาช่วยนาซีซัสที ไวๆนะเดียวไม่ทันการณ์

จางอี้แฟนคลับเหนี่ยวแน่น ตอนหน้าจะใช่จางอี้ไหมน้อ รอลุ้นนะคร้าบบ

  คนอ่าน คนเม้น ขอบคุณทุกคนนะคร้าบ

[ทับทิมกรอบ]

มารฟ้าช่างร้ายกาจนัก 

[nonae]

มาร์คัส เหนื่อยหน่อยนะ ที่นาซีซัสเป็นแบบนี้
กอดๆๆๆ ต้อนรับเนกิด้วยความยินดี อิอิ

[nataxiah]

มาดันไว้ก่อน คืนนี้ลงตอนใหม่ค่อยตอบเม้นนะคร้าบบ

 

มาตอบเม้นที่เหลือแล้วครับ

มารฟ้าช่างร้ายกาจนัก 

ทั้งร้ายทั้งเก่งเลยนะครับ ตอนหน้ารู้แน่นอน

มาร์คัส เหนื่อยหน่อยนะ ที่นาซีซัสเป็นแบบนี้
กอดๆๆๆ ต้อนรับเนกิด้วยความยินดี อิอิ

กอดเด็กๆใหญ่เลยนะเนะ เนกิเค้าหวงน้า

[nataxiah]

อัจฉริยะถือกำเนิด


มาร์คัสรีบติดตามนาซีซัสมาติดๆ แต่เขาไม่ได้เข้าไปขัดขวาง
เพราะเขาก็ต้องการที่จะรู้เหมือนกันว่าใครกันที่สามารถเรียกความสนใจของนาซีซัสได้
นาซีซัสวิ่งตามมาได้สักพักใหญ่ก็หยุดที่หน้าทะเลสาบแห่งหนึ่ง
กลางทะเลสาบมีบ้านหลังเล็กๆตั้งอยู่ เสียงพิณลอยมาจากบ้านหลังนั้น
นาซีซัสร่ายวิชาตัวเบาวิ่งบนผิวน้ำไปที่บ้านหลังนั้น
มาร์คัสตามติดไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนนาซีซัสไม่ได้สนใจมาร์คัสแม้แต่น้อย
ดูเหมือนเขาจะพุ่งความสนใจไปที่คนที่ดีดพิณอยู่ในบ้านมากกว่า

โครม!!!
นาซีซัสปล่อยพลังเข้าทำลายประตูบ้านทันทีที่ถึงพื้นดินกลางทะเลสาบ
แต่เขาก็ไม่ได้เข้าไปในบ้านหลังนั้น กลับยืนมองอยู่ภายนอกเท่านั้น
มาร์คัสตามมาหยุดอยู่ที่ข้างหลังนาซีซัส เขามองเข้าไปข้างในบ้าน
“ท่านจางอี้” มาร์คัสร้องทักทันทีที่เข้าเห็นคนที่อยู่ในบ้าน
มาร์คัสย่อมรู้จักจางอี้เป็นอย่างดี เพราะเขาเป็นราชันย์คนแรก
และเป็นคนสร้างกฎต่างๆในการประลองขึ้น และเป็นคนที่เคยแนะนำเขาในการฝึกวิชาอีกด้วย

นาซีซัสมีท่าทีที่แปลกไปเมื่ออยู่ต่อหน้าจางอี้
คงเพราะเมื่ออดีตคนที่ปราบมารฟ้าลงได้ก็คือจางอี้คนนี้
เขาเร่งพลังเนกิสในกาย จนเกิดรังสีดำจางๆรอบๆตัวเขา
“เจ้าต้องช่วยข้าปราบมารฟ้าก่อน ไม่งั้นเราจะช่วยเด็กคนนี้ไม่ได้”
จางอี้ส่งเสียงผ่านพลังเนกิสมาบอกมาร์คัสที่กำลังยืนงงอยู่
“แต่ข้ากลัวนาซีซัสบาดเจ็บ” มาร์คัสตอบกลับไปด้วยพลังเนกิสเช่นกัน
“ถ้าเจ้าไม่ทำเด็กคนนี้อาจกลายเป็นมารเต็มตัว แล้วเราก็จะช่วยเขาไม่ได้นอกจากจะต้องฆ่าเขาเท่านั้น”
มาร์คัสทำหน้าเคร่งเครียดทันทีเมื่อได้ยินจางอี้พูดแบบนี้
เพราะจางอี้คงไม่เอาเรื่องแบบนี้มาหลอกเขาแน่นอน
แล้วเขาเองก็รู้แล้วด้วยว่าพลังมารฟ้าร้ายกาจขนาดไหน
เขาไม่มีทางที่จะรับมือนาซีซัสคนเดียวไหวแน่นอน
“ก็ได้ข้าจะร่วมมือกับท่าน แต่ท่าโปรดอย่ารุนแรงกับนาซีซัสมากนะครับ”
มาร์คัสยังเป็นห่วงสวัสดิภาพของนาซีซัสอยู่ดี
“ได้ข้ารับปากเจ้า” จางอี้รับปาก
“แต่ข้าไม่รับปาก” เสียงดังขึ้นมาจากหลังจางอี้ ก่อนที่จะมีคนเดินออกมาจากมุมมืด
“ท่านไป่จง” มาร์คัสตกใจที่เห็นไป่จงก็อยู่ที่นี่ด้วย
ถึงไป่จงจะเป็นแค่จักรพรรดิ แต่เขาก็มีพลังไม่ด้อยไปกว่าเขาแน่นอน
แถมไป่จงยังเป็นคนที่เคยประมือกับมารฟ้ามาพร้อมกับจางอี้เมื่อหลายสิบปีก่อน
เขาต้องเสียเพื่อนไปหลายคนจากการต่อสู้ครั้งนั้น
เขาคงมีความแค้นกับมารฟ้าอยู่พอสมควร แต่นี่มันนาซีซัสไม่ใช่มารเด็ดดาว
ยิ่งทำให้มาร์คัสกังวลยิ่งขึ้น
“ท่านไป่จง เด็กคนนี้ไม่รู้เรื่องด้วยนะครับ ท่านอย่าเอาความแค้นในอดีตมาปนกันสิครับ”
“นี่เจ้ากล้าสั่งสอนข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันมาร์คัส” ไป่จงตอบด้วยพลังที่กล้าแข็ง
“ข้าไม่กล้าสั่งสอนท่านแน่นอน เพียงแต่ข้าอยากแจ้งให้ท่านทราบเท่านั้นเองครับ”
“หึหึ นับว่าเจ้าใจกล้าขึ้นไม่น้อย ก็ได้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าเด็กคนนี้แต่ถ้าเราปราบมันไม่ได้ข้าก็จะไม่ปราณีอีก”
ไป่จงรับปากก่อนที่จะชักกระบี่ไร้ลักษณ์ออก
มาร์คัสเองก็ก็หยิบแคปซูลขึ้นมาบีบแล้วโยนขึ้นฟ้า ทวนเทวะนาคราชออกมาจากแคปซูลนั่น
เขารับทวนที่ตกลงมาแล้วพุ่งเข้าหานาซีซัสจากด้านหลังทันที
เพลงทวนนาคราชถูกใช้ออกไป ทวนที่แทงออกไปเคลื่อนไหวคดเคี้ยวคล้ายการเคลื่อนที่ของพญานาค
นาซีซัสหันกลับมาใช้มือเปล่าที่ห่อหุ้มด้วยพลังสีดำผลักปลายทวนให้พุ่งไปทางพวกจางอี้กับไป่จง
ตูมมมม
พลังของทวนพุ่งเข้าไปในบ้านเกิดระเบิดจนฝุ่นคละคลุ้งไปทั่ว
รังสีกระบี่สีน้ำเงินเข้มพุ่งลงมาจากบนฟ้านับสิบสายเข้าใส่นาซีซัส
เขาใช้วิชาตัวเบาหลบได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่มีเวลาให้เขาพักหายใจมากนัก
เพราะจางอี้จู่โจมด้วยคลื่นพลังสีขาวเข้ามาทางที่เขากำลังหลบ
ฮึบ
นาซีซัสเกร็งพลังใช้หมัดต้านพลังของจางอี้ ก่อนที่จะผลักไปหาไป่จงที่ลอยอยู่บนอากาศ
มาร์คัสตั้งหลักพลิกตัวแทงทวนเข้าใส่นาซีซัสอีกครั้ง
กิ้ง
เสียงทวนเหมือนกระทบกับเหล็กกล้าเมื่อเขาแทนถูกที่กลางหลังนาซีซัส
“มารฟ้าอลงกรณ์” มาร์คัสเปรยออกมา
“ท่าทางมารฟ้าจะเริ่มคุ้นกับร่างนี้แล้ว เราต้องเร่งมือกันแล้ว”
จางอี้บอกกับไป่จงกับมาร์คัส พร้อมกับปล่อยคลื่นพลังเข้าใส่นาซีซัสอีกครั้ง
ทางด้านมาร์คัสกับไป่จงก็ลงมือพร้อมกัน

พลังจากยอดฝีมือแห่งยุคทั้งสามคนพุ่งเข้าใส่นาซีซัสพร้อมกัน
ต่อให้เป็นคนที่มีพลังกล้าแข็งก็ไม่สามารถรับพลังทั้งสามคนนี้พร้อมกันแน่นอน
บรึ้มมมมมม
เสียงระเบิดของพลังทั้งสามคนดังสนั่นหวันไหว ถึงขนาดแผ่นดินสะเทือนออกไปเป็นวงกว้าง
ฝุ่นควันคละคลุ้งไปไกลหลายร้อยเมตร นี่คงเป็นการประสานพลังที่รุนแรงที่สุดของยุคนี้ก็ได้
ทั้งสามคนยืนมองเข้าไปที่กลางกลุ่มควัน เพื่อรอดูว่าจะสยบนาซีซัสลงได้หรือไม่
ฟิ้วววว
คลื่นพลังสีดำพุ่งเข้าใส่ทั้งสามคนพร้อมกัน ทั้งหมดรีบตั้งรับทันที
“ดูเหมือนมันจะแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมากนัก หรือว่าเด็กคนนี้จะมีพลังพิเศษในตัว”
จางอี้ดูกังวลมากขึ้น
“ทุกคน เราออมมือต่อไปไม่ได้แล้วนะ ถ้าอยากช่วยเด็กคนนี้ก็ต้องลงมือเต็มที่”
จางอี้ตะโกนบอกพร้อมกับเร่งพลังให้สูงขึ้นไปอีก
รอบตัวเขาเกิดรังสีขาวอ่อนสว่างพวยพุ่งออกมาสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทางด้านมาร์คัสกับไป่จงก็ก็ทำเช่นเดียวกัน
ถ้าคนอื่นที่มองจากที่ไกลๆจะมองเห็นเสาแสงสีขาว ม่วง และน้ำเงินพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า


มารฟ้าในร่างนาซีซัสก็เร่งพลังจนสูงสุดเช่นกัน
รังสีดำทะมึนแผ่กระจายคลอบคลุมเกาะกลางทะเลสาบไว้
ทั้งสามคนได้พลังเนกิสของตัวเองช่วยห่อหุ้มร่างกายเอาไว้
เลยไม่เกิดผลกระทบจากรังสีดำทะมึนนั่น แต่ต้นไม้กับสัตว์ที่อยู่บนนั้นล้มตายแห้งเหี่ยวลงไปหมด
ทั้งสามคนหันไปมองหน้ากันก่อนที่จะพุ่งทะยานเข้าไปหานาซีซัสพร้อมๆกัน
เพียงชั่วพริบตาร่างของทั้งสามคนก็เข้าไปถึงนาซีซัสพร้อมกัน
ทั้งสามลงมือโจมตีพร้อมกัน
นาซีซัสตกเป็นฝ่ายตั้งรับบ้างคราวนี้ เพราะต่อให้เก่งยังไงก็รับมือกับยอดฝีมือถึงสามคนไม่ไหวแน่นอน
ตอนนี้ตามร่างกายเขาเริ่มเกิดบาดแผลขึ้นมาหลายแห่ง
แต่พวกมาร์คัสเองก็มีบาดแผลเกิดขึ้นเหมือนกัน ทั้งขนาดสามรุมหนึ่งยังรับมือนาซีซัสลำบาก
นี่ถ้าทีแรกมาร์คัสลงมือคนเดียวอาจแพ้ไปแล้วก็ได้


มาร์คัสเห็นจังหวะ ใช้เพลงทวนนาคราชท่านาคาจำศีลออกมา
รังสีทวนม่วงอ่อนพุ่งออกมาแล้วกระจายออกปักตรึงร่างนาซีซัสไว้มันที
แต่พลังแค่คนเดียวคงหยุดนาซีซัสได้ไม่นานจางอี้จึงใช้ท่าหยุดนิ่งฟังทำนองออกมาเสริม
สายพิณในมือเขาพุ่งออกมาพันร่างนาซีซัสไว้อีกที
เขาปล่อยพลังเนกิสผ่านสายพิณเพื่อไม่ให้นาซีซัสทำลายมันได้
ไป่จงเห็นเป็นโอกาสที่เหมาะเขาแทงกระบี่เข้าไปที่กลางหน้าผากนาซีซัส



“คีย์รัสแล้วเจ้าจะไปยังไงล่ะ ที่อยู่ของมาร์คัสไกลมากเลยนะ” เนกิถามเมื่อเขาเดินทันคีย์รัส
“ถ้าสำหรับข้ามันไม่ไกลขนาดนั้นหรอก” คีย์รัสพูดพร้อมกับจับตัวเนกิมาแบกไว้
“เหวอออ นี่เจ้าจะทำอะไรข้า” เนกิถามเสียงหลง
“เจ้าอยู่เงียบๆเถอะน่า เดี๋ยวข้าพาไปเอง” คีย์รัสพูดพร้อมกับใช้วิชาตัวเบาพาเนกิทะยานขึ้นท้องฟ้าไป
“ว้าวววว บินบนท้องฟ้ามันเป็นแบบนี้นี่เอง ต่อไปเจ้าพาข้าบินบ่อยๆนะ”
เนกิชอบการลอยตัวบนอากาศ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพาเขาบินบนอากาศ
“นี่ท่านจางอี้ไม่เคยพาเจ้าทำแบบนี้หรือไง” คีย์รัสสงสัย
“ไม่เคยเลย ข้าอยู่กับอาจารย์ที่กระท่อมนั่นตลอดเวลา ไม่เคยไปไหนเลยมากสุดก็ไปแค่ตลาดเท่านั้นเอง”
ฟิ้วววว
มีดบินกางเขนทองพุ่งเข้ามาที่คีย์รัส
เขากอดเนกิไว้จนแน่นก่อนที่จะหมุนตัวหลบมีดบิน
เขาร่อนลงพื้นอย่างรวดเร็วคีย์รัสรีบวางเนกิลงก่อนที่จะให้มาหลบข้างหลังเขา
เพราะตอนนี้มีมีดบินพุ่งเข้ามาอีกหลายเล่ม
คีย์รัสใช้มือรับมีดบินทั้งหมดที่บินเข้ามาหาเขาจนหมด
“มีดบินกางเขนทองคำ กลุ่มโซดิเอค หรือว่าเป็นพวกเดียวกับที่ทำร้ายอาจารย์” เนกิบอกออกมาเมื่อเขาเห็นรูปร่างมีดบินชัดๆ
“เจ้านี่ฉลาดไม่เลยนะ”คีย์รัสบอกพร้อมกับเขวี้ยง มีดบินกลับคืนไปทิศที่มันมา
มีเงาสองสายพุ่งออกมาจากหลังพุ่มไม้พร้อมกับใช้มีดบินต้านของคีย์รัสที่ส่งกลับคืนมา
คนที่ปรากฏกายออกมาตอนนี้คือไวท์มอลล์ ทั้งสองคนไม่ได้หนีกลับไป
แต่ทั้งสองคนรอโอกาสที่จะให้คีย์รัสอยู่ตามลำพังแล้วค่อยลงมือ
เพราะเขามั่นใจว่าสามารถเอาชนะคีย์รัสได้ถ้าอยู่คนเดียว

“วันนี้เป็นวันตายของเจ้าแล้ว คีดินยะ” ไวท์บอกพร้อมกับเดินล้อมเข้ามาคนละทิศกลับมอลล์
“ถ้าเจ้าจะฆ่าคีดินยะคงช้าไปเสียแล้ว เพราะเขาได้ตายไปแล้ว ส่วนข้าคือคีย์รัสต่างหาก”
คีย์รัสบอกพร้อมกับหยิบกระบี่นิลกาลออกมา
“เจ้าไม่ต้องมาโกหกข้าเลย ข้าจำพวกเจ้าได้ทุกคนอยู่แล้ว” มอลล์ตอบกลับ
“คีย์รัสสองคนนี้คงเป็นราศีเจมินี่แน่ๆ ท่านระวังนะ ข้าอ่านมาว่าทั้งพวกที่ประจำราศีจะมีฝีมือสูงส่งมากนะ”
เนกิเดินเข้ามากระซิบบอกคีย์รัส ทำเอาคีย์รัสแปลกใจกับความรู้ของเนกิ
“เจ้าจะเป็นคีดินยะหรือคีย์รัสข้าก็ไม่สนใจ เอาเป็นว่าวันนี้เจ้าทั้งคู่ต้องตาย”
หลังจากพูดจบไวท์มอลล์ก็ซัดมีดบินออกมาพร้อมกัน
มีดบินของทั้งสองคนพุ่งเข้ามา คีย์รัสพาเนกิหลบอย่างง่ายดาย
แต่พอหลบพ้นมีดบินที่ผ่านไปก็ไปกระทบกับมีดบินของอีกคนเปลี่ยนทิศกลับมาที่เขาใหม่
“วิชามีดบินประสานใจ ท่าสองใจผลักดัน คีย์รัสเจ้าต้องสกัดมีดของคนฝั่งซ้ายมือเพื่อทำลายท่านี้”
เนกิบอกขณะที่เขายังอยู่ในอ้อมกอดของคีย์รัสที่พาเขาหลบมีดบิน
คีย์รัสไม่มีเวลาตัวสินใจมากนัก เขาทำตามที่เนกิบอกมันที


คีย์รัสหันหน้าไปทางมอลล์ที่อยู่ทางซ้ายตามที่เนกิบอก
เขาใช้เพลงกระบี่ใจออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้ด้วยวิชากระบี่
คีย์รัสใช้ท่าใจประสานสัมผัสเข้าใส่มอลล์
รังสีฟ้าอ่อนยืดออกมาจากปลายกระบี่ ทำให้กระบี่เหมือนยาวขึ้นอีกสองฟุต
รังสีที่พุ่งออกมาตรงเข้าใส่มอลล์ทันที จนมอลล์ต้องถอยหลังหลบ
ทำให้เข้าไม่มีเวลาซัดมีดบินเข้ามาช่วยมีดบินของไวท์
เมื่อไม่มีมีดของมอลล์ช่วยคีย์รัสก็หลบมีดบินได้อย่างง่ายดาย
คีย์รัสหันไปที่ไวท์พร้อมกับพุ่งกระบี่เจ้าไปหาไวท์
ไวท์เปลี่ยนเป็นมาถือมีดสั้นไว้ในมือแทน แล้วใช้มันรับกระบี่ของคีย์รัส
“คีย์รัสมันจะใช้ท่าสองใจมั่นคง ท่านระวังที่ขาไว้ให้ดี” เนกิกระซิบบอกคีย์รัสอีกครั้ง
เขาไม่มีเวลาที่จะปล่อยเนกิลงเขาเลยเหวี่ยงเนกิให้ไปขี่หลังเขาไว้
แล้วก็เป็นอย่างที่เนกิบอกไวท์หลอกโจมตีด้านบ่นก่อนที่จะแอบเตะมีดบินออกจากเท้าเพื่อทำร้ายขาของคีย์รัส
ดีที่เนกิเตือนเขาไว้ก่อนแล้วทำให้เขาหลบการโจมตีครั้งนี้ได้
ไวท์เองก็แปลกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มอลล์รีบตามมาสมทบอีกแรงแล้วตอนนี้
“คีย์รัสท่างระวังข้างหลังเดี๋ยวเขาจะซัดมีดบินมาที่เท้าซ้ายของท่าน ต่อจากนั้นคนข้างหน้าจะแทงเข้ามาที่หัวใจ”
เนกิยังคอยกระซิบบอกต่อเนื่องเป็นระยะๆ
คีย์รัสระวังตามที่เนกิบอกทุกอย่างทำให้เขาแก้ท่าของไวท์มอลล์ได้ทุกครั้ง

“กร็อดดด นี่เจ้ารู้ท่าของพวกเราได้ยังไง” ไวท์สงสัยมากจนอดถามไม่ได้
“เรื่องแค่นี้ทำไมข้าจะไม่รู้ วิชามีดบินที่หายสาบสูญไปหลายสิบปี มีดบินประสานใจ”
คีย์รัสพูดตามที่เนกิกระซิบบอกทุกคำ
ไวท์มอลล์หน้าถอดสีทันทีเมื่อรู้ว่ามีคนรู้ว่าเขาใช้วิชาอะไร
จริงๆแล้วถ้าไม่ใช่เนกิก็คงไม่มีใครรู้เหมือนกัน เพราะวิชานี้หายสาบสูญไปนานแล้ว
จริงๆแล้วมาร์คัสก็แปลกใจไม่แพ้ทั้งสองคน เพราะเขารู้ว่าเนกิไม่มีวิชาการต่อสู้ติดตัว
แต่เขากลับรู้จักวิชาต่างๆมากมายแถมยังรู้ท่าทางของวิชาเหล่านั้นอย่างละเอียดเสียด้วย

เนกิกระซิบบอกท่าต่างๆของไวท์มอลล์ให้คีย์รัสตลอดเวลา
ถึงจะเจอสองรุมหนึ่งแต่คีย์รัสกลับเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างมาก
หลังจากที่คีย์รัสรุกเข้าไปไม่กี่ท่าไวท์ก็พลาดท่าโดนกระบี่แทงเข้าที่ไหล่ซ้าย
ดีที่มอลล์เข้ามาช่วยไว้ทันเขาถึงรอดจากการฟันซ้ำไม่งั้นหัวเขาคงหลุดจากบ่าไปแล้ว
ไวท์มอลล์รู้ว่าไม่มีทางสู้คีย์รัสได้เขาปาระเบิดควันพรางตัวแล้วหนีไป

“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าสองคนนั้นใช้วิชาอะไร” คีย์รัสถามเมื่อเนกิลงจากหลังเขาแล้ว
“ก็อาจารย์ข้าให้อ่านหนังสือพวกนี้ตั้งมากมาย ข้ารู้มาจากหนังสือพวกนั้นทั้งหมดนั่นแหละ”
เนกิพูดอย่างภาคภูมิใจ
คีย์รัสยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก คนที่ทำจำหนังสือได้มากขนาดนี้คงต้องเป็นอัจฉริยะแน่นอน
และคนคนนั้นก็อยู่กับเขาเสียด้วย ยิ่งฝีมือระดับเขาบวกกับความรอบรู้ของเนกิ
เชื่อว่าตอนนี้คงไม่มีใครที่เขารับมือไม่ได้แน่นอน
“ต่อไปขาคงต้องพึ่งเจ้าอีกเยอะแน่นอน” เขาดีใจกอดเนกิไว้แน่น
หน้าของเนกิแนบกับหน้าอกของเขา จนเนกิได้ยินเสียงหัวใจของคีย์รัสเต้นเบาๆ
เนกิได้แต่แอบหน้าแดงขึ้นมาโดยที่คีย์รัสไม่รู้ตัวสักนิด


ฟ้าวววว
เสียงกระบี่ไร้ลักษณ์ตัดผ่านอากาศตรงไปที่หว่างคิ้วของนาซีซัส
ปลายกระบี่แทงเข้าไปลึกประมาณ3ซม. ไป่จงก็รั้งกระบี่ไว้
เขาถ่ายเทพลังเนกิสของเขาผ่านกระบี่เข้าไปที่นาซีซัส
ควันสีดำค่อยๆซึมออกจากตัวนาซีซัสช้าๆ แต่มันก็พยายามต่อต้านจะกลับเข้าร่างให้ได้
“จางอี้เจ้ารีบมาช่วยข้าก่อน” ไป่จงตะโกนบอก
“มาร์คัสเจ้าตรึงร่างไว้ให้ดีนะ ข้าจะคลายพลังแล้ว” จ้างอี้บอกมาร์คัส
เขารั้งสายพิณกลับมาขึงบนพิณใหม่อีกครั้ง ก่อนที่จะพุ่งตัวไปช่วยไป่จง
มาร์คัสเร่งพลังในการใช้ท่าตรึงร่างนาซีซัสให้สูงยิ่งขึ้น
จางอี้ตรงเข้าไปใช้สองมือวางที่กลางหลังของไป่จง
เขาถ่ายเทพลังเนกิสเข้าร่างของไป่จงเพื่อช่วยเพิ่มพลังให้ไป่จง

อ๊ากกกกกกกก
นาซีซัสเริ่มร้องทุรนทุรายเมื่อพลังของทั้งสองคนค่อยๆไล่ควันสีดำออกจากร่างเขา
ควันสีดำค่อยๆออกมารวมรูปร่างเป็นคนอีกครั้งหลังจากที่ออกมาจากตัวนาซีซัส
จางอี้เห็นดังนั้นเขารีบผละออกจากไป่จง เขาแผ่พุ่งพลังสีขาวเข้าใส่เงาดำนั้น
เงาดำนั้นโดนพลังของจางอี้ล้อมรอบไว้ทันที มันก็พยายามที่จะดิ้นรนหนีออกมา
นาซีซัสทิ้งร่างลงไปนอนสลบอยู่ที่พื้นแล้วตอนนี้
ไป่จงรีบเข้าไปกางม่านพลังช่วยจางอี้จับวิญญาณมารฟ้าไว้
“มาร์คัสเจ้าไปเอาโถหาญหยางในบ้านมาให้ข้าทีเร็วด้วย”
โถหาญหยางเป็นของวิเศษอีกอย่างหนึ่งของยุคนี้ มันสามารถที่จะดูดทุกสิ่งเข้ามาอยู่ภายในมันได้
ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีพลังมากขนาดไหนหรือใหญ่ขนาดไหน โถนี้ก็สามารถกักไว้ได้
มาร์คัสรีบเข้าไปหาโถหาญหยางอย่างรวดเร็ว
“เจ้าเปิดโถแล้วโยนไปที่มารฟ้าทันทีเลย เร็วเข้า” จางอี้บอกเมื่อมาร์คัสนำโถกลับมา
มาร์คัสรีบทำตาม เมื่อโถลอยไปที่มารฟ้า เกิดแสงสีเขียวสว่างขึ้น
แล้วเกิดลมดูดร่างควันของมารฟ้าเข้าไปทันที แถมยังดูดพลังของจางอี้กับไป่จงเข้าไปด้วย
ไป่จงดีดพลังดัชนีไปปิดฝาทันทีที่มารฟ้าเข้าไปในนั้นแล้ว

อ็อค
จางอี้กระอักเลือดออกมากองใหญ่ ไป่จงรีบวิ่งเข้ามาประคองจางอี้ที่กำลังจะล้ม
“ท่านจางอี้ ทำไมท่านเป็นเช่นนี้” มาร์คัสรู้สึกแปลกใจ
เพราะเขาไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับจางอี้มาก่อน เขาเลยคิดว่าจางอี้ไม่น่าจะบาดเจ็บได้ขนาดนี้
จางอี้ยังไม่ทันตอบไป่จงก็ประคองร่างจางอี้กลับเข้าไปในบ้านแล้ว
มาร์คัสเลยรีบไปอุ้มนาซีซัสตามเข้าไปด้วย
เข้ามาข้างในจางอี้กำลังนั่งเดินพลังรักษาตัวเองอยู่ โดยมีไป่จงยืนอยู่ใกล้ๆ
มาร์คัสวางร่างนาซีซัสที่ไร้สติลงบนโซฟา ก่อนที่เขาจะเดินมาหาจางอี้
เขามายืนรอจางอี้เดินพลังสักพัก จางอี้ก็ลืมตาคลายการเดินพลังลง
“ทำไมท่านถึงเป็นเช่นนี้ หรือว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้” มาร์คัสถาม
จางอี้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับมาร์คัสฟัง ยกเว้นเรื่องคีย์รัสกับเนกิ
“ข้าว่าเจ้ารีบกลับไปที่สำนักงานใหญ่เถอะ ป่านนี้ที่นั่นคงวุ่นวายกันแล้วแน่นอน”
จางอี้แนะนำมาร์คัสซึ่งมาร์คัสก็เห็นด้วยแต่เขาเป็นห่วงนาซีซัสมากกว่า
“แต่นาซีซัสยังไม่ฟื้นเลย ข้าเป็นห่วงเขาอยากรอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อน”
มาร์คัสแสดงอาการเป็นห่วงนาซีซัสมาก
“เจ้าไม่ต้องห่วงเด็กคนนั้นหรอก เดี๋ยวข้ากับไป่จงจะดูแลให้เอง”
“แต่ข้า...”
“นี่เจ้าไม่ไว้ใจข้าแล้วหรือไง”
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ ถ้าเป็นท่านจางอี้กับท่านไป่จง คงไม่มีใครกล้าทำอะไรนาซีซัสแน่นอน”
มาร์คัสรีบตอบ
“แต่ท่านจะทำอะไรกับนาซีซัสต่อไปครับ” มาร์คัสสงสัยถาม
“เด็กคนนี้น่าจะเป็นอัจฉริยะอีกคนของยุคนี้ ไม่แน่เขาอาจเก่งกว่าข้ากับเจ้าก็ได้ ข้าจะสอนวิชาที่ถูกต้องกับเขาเอง”
จางอี้บอกอย่างตื่นเต้นละคนดีใจ ที่เขาได้คนพบอัจฉริยะอีกคนแล้ว
“อีกคน!! ท่านหมายความว่ามีอัจฉริยะคนอื่นอยู่อีก แล้วเขาอยู่ที่ไหนล่ะครับ”
มาร์คัสสงสัยในคำพูดของจางอี้ จางอี้ยิ้มให้เขา
“เดี๋ยวเจ้าก็จะเจอเองเร็วๆนี้ หึหึ” จางอี้หัวเราะออกมาเบาๆ
“เจ้ารีบเดินทางไปได้แล้ว ป่านนี้คงมีเรื่องให้เจ้าต้องสะสางอีกมากมาย แล้วเมื่อถึงเวลาข้าจะไปช่วยเจ้าเอง”
“ครับงั้นข้าขอลาก่อน ข้าขอฝากนาซีซัสกับท่านทั้งสองด้วยนะครับ”
มาร์คัสกำลังจะหันหลังออกไปตามคำบอกของจางอี้
“เดี๋ยวก่อนมาร์คัส” จางอี้เรียกเขาไว้ก่อนที่จะออกไป
“ครับ มีอะไรจะบอกข้าอีกหรือครับ” มาร์คัสหันกลับมารับคำ
“ข้าอยากแนะนำเจ้านิดหน่อยก่อนไป” จางอี้บอก
“ครับ เชิญท่านบอกมาเถอะ”
“เจ้าเรียนวิชาหลากหลายมากเกินไป ทำไมเจ้าไม่ลองรวมวิชาทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวละ ลองคิดวิชาที่เป็นของเจ้าเองขึ้นมาสิ ข้ารับรองแม้แต่ข้าก็อาจสู้เจ้าไม่ได้อีกต่อไป ข้าอยากบอกเจ้าแค่นี้แหละ”
“ขอบคุณที่แนะนำครับ” มาร์คัสทำความเคารพจางอี้ ก่อนจะหันไปทางไป่จงด้วย
แล้วเขาก็ร่ายท่าร่างวิหกเล่นลมออกไปทันที
เขารีบมุ่งหน้ากลับไปที่ตึกเอ็มไพรสเตร์ทด้วยความเร็วสูงสุด
เรื่องยุ่งยากทั้งหมดกำลังรอเขาอยู่อีกมากมายข้างหน้านี้
มาร์คัสรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไงต่อไป



TBC.

[จันทร์ผา]

ในที่สุกนาซีซัสก็ปลอดภัย

แต่จางอี้นี้สิน่าห่วงมากที่สุด

[พี่วันเสาร์]

จ้างอี้เก่งจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน 

[Acacha]

เนกิน่ารัก 

[CYPINUS]

นาซีซัสไม่ได้เป็นจอมมารแล้ว โล่งอก   
มาคัสเป็นห่วงนาซีซัสขนาดนี้ เริ่มคิดอะไรกับหนูนาแล้วใช่มั้ย 

[ทับทิมกรอบ]

  นาซีซัสปลอดภัย แล้ว 

เนกิอายคีรัสด้วยอ่ะ 

มาต่อไวๆน่ครับไรเตอร์ 

[three]

จะเป็นไงต่ออ่ะครับรู้แต่ตอนนี้ร่วงมาหน้า2แล้วนะครับผม

[missyouallday]

เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากกกกกก สนุกดี ขอให้มาต่อบ่อย ไม่บ่อยไม่ว่ากัน ขอแค่อย่าหายไปก็พอ 

[nataxiah]

ในที่สุกนาซีซัสก็ปลอดภัย

แต่จางอี้นี้สิน่าห่วงมากที่สุด

จางอี้มีไป่จงดูแลใกล้ชิดขนาดนั้น สบายใจได้คร้าบบ

จ้างอี้เก่งจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน 

ไม่เป็นไรอยู่แล้วครับ คนเด่งซะอย่างเนอะ

เนกิน่ารัก 

ค่าคิดค่ากอดเนกินา  แต่คิดก่อนเอาอะไรด

นาซีซัสไม่ได้เป็นจอมมารแล้ว โล่งอก   
มาคัสเป็นห่วงนาซีซัสขนาดนี้ เริ่มคิดอะไรกับหนูนาแล้วใช่มั้ย 

ก็ต้องคอยลุ้นกันแหละคร้าบบ แต่ว่าจะได้เจอกันอีกตอนไหนเนอะ

นาซีซัสปลอดภัย แล้ว 

เนกิอายคีรัสด้วยอ่ะ 

มาต่อไวๆน่ครับไรเตอร์ 

จะพยายามต่อให้ไวคร้าบบบ มีคิวอีกหลายเรื่องเลยอะ สู้ๆ(ให้กำลังใจตัวเอง)

จะเป็นไงต่ออ่ะครับรู้แต่ตอนนี้ร่วงมาหน้า2แล้วนะครับผม

มันตกเร็วอ่ะครับ เดี่ยวจะรีบต่อให้เลยคร้าบตามคิวนิดนึง แนวนี้ตกหน้าสองเร็วตลอดครับ แต่ไม่สนใจคนอ่านผมน่ารักทุกคนอยู่แหละ 

เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากกกกกก สนุกดี ขอให้มาต่อบ่อย ไม่บ่อยไม่ว่ากัน ขอแค่อย่าหายไปก็พอ 

ไม่หายแน่นอนครับ เพราะหลัวคนอ่านคิดถึงอะครับ อาจมีช้าบ้างเร็วบ้าง ตามสภาพร่างกายอะครับ ช่วงนี้ป่วยบ่อยด้วย

  คนอ่าน คนเม้น จะบเขียนนะครับ วันนี้ขอเขียนมนต์รักบ้านทุ่งก่อน

[จันทร์ผา]

มาต่อได้แล้วครับ

[missyouallday]

ดูแลสุขภาพด้วยเน้อ คนอ่านเป็นห่วงน้า 

[Me_kame_nishi]

เพิ่งเจอเรื่องนี้ น่าสนุกจังมีวิทยายุทธด้วย ชอบๆๆ
มาขอตามอ่านอีกเรื่องนะ
ดีนะที่หนูนาซีไม่ได้เป็นจอมมารแล้วดูท่าจะเป็นอัฉริยะเจออาจารย์ดีด้วยจิ

รอตอนต่อไปจ้า

[nataxiah]

มาต่อได้แล้วครับ

กำลังเขียนเลยคร้าบบตอนนี้ ดึก ดึกๆ ดึกดึ้กดึ๊กดึก คงได้อ่านคร้าบ  รอก่อนได้เลย

ดูแลสุขภาพด้วยเน้อ คนอ่านเป็นห่วงน้า 

ขอบคุณคร้าบ ดีขึ้นมากแล้วครับ มีแรงเขียนแล้ว สู้ๆคร้าบ

เพิ่งเจอเรื่องนี้ น่าสนุกจังมีวิทยายุทธด้วย ชอบๆๆ
มาขอตามอ่านอีกเรื่องนะ
ดีนะที่หนูนาซีไม่ได้เป็นจอมมารแล้วดูท่าจะเป็นอัฉริยะเจออาจารย์ดีด้วยจิ

รอตอนต่อไปจ้า

ขอบคุณครับที่ชอบ ผมพยายามหาแนวใหม่ๆมาให้อ่านกันเรื่อยๆนะครับ

  คนอ่าน คนเม้น

ปล. คืนนี้คงได้ลงตอนใหม่ครับ กำลังปั่นอยู่เลย

[จันทร์ผา]

ไรท์เตอร์ขยันแบบนี้ใครได้เป็นแฟนรักตายเลย555

[nataxiah]

พีรัน(PEERUN)

ชื่อ :        พีรัน     ไบร์ท
อายุ :           21 ปี
ส่วนสูง  :      184 cm.
หนัก :          60 kg.
กรุ๊ปเลือด :    B
ตำแหน่ง :    จักรพรรดิ
สิ่งที่ชอบ :    การท่องเที่ยว
สิ่งที่เกลียด :    -
อาวุธประจำตัว :    1.หมัด
ฉายา :      หมัดจ้าวพิภพ

[three]

ดันๆกระทู้เอาไว้