หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[พี่วันเสาร์]

คีดินยะคู่ใครหว่า
อะนะไม่ เนกิ ก็จางอี้

รอครึ่งหลังจ้า

[nonae]

ทยอยออกมากันแล้ว ลุ้น ๆๆ ใครคู่ใคร
การต่อสู้ของมาร์คัสกะโบรอนเนะ ผลจะออกมาแบบไหนเนี่ย
นาซีซัสกะเนกิ น่ารักเกินไปแล้ว
บวกให้กำลังใจนัทที่รัก

[Acacha]

เชียร์ให้คีดินยะคู่กับจางอี้ละกัน 

[nataxiah]

คีดินยะชอบเด็กเหรอนี่ 

แสดงว่าชอบเด็กเหมือนกันสิครับ

จะรออ่านครึ่งหลังครับ

คีดินยะกับเนกิแน่ๆๆๆคู่ใหม่

ลงแล้วนะครับตรึ่งหลัง แต่เนกิเค้าน่ารักมากๆเลยอ่า

เข้ามารอผลการต่อสู้ของสุดหล่อมาร์คัส

คงรู้ผลแล้วนะครับ แต่ไม่รู้ถูกใจหรือเปล่า

อิอิ
ไรเตอร์ สู้ๆ มาคัสสู้ๆ
ว่าแต่ เนกิ กับ คีดินยะ เนี่ย สงสัย เลิฟๆ กันแน่เลยอ่ะ

หุหุ ยังไม่บอกอะไรครับ เรื่องอีกยาวเลย

คีดินยะคู่ใครหว่า
อะนะไม่ เนกิ ก็จางอี้

รอครึ่งหลังจ้า

มาแล้วคร้าบบ ครึ่งหลังช้าไปไหมครับ

ทยอยออกมากันแล้ว ลุ้น ๆๆ ใครคู่ใคร
การต่อสู้ของมาร์คัสกะโบรอนเนะ ผลจะออกมาแบบไหนเนี่ย
นาซีซัสกะเนกิ น่ารักเกินไปแล้ว
บวกให้กำลังใจนัทที่รัก

เนะชอบเด็กอะดิ เรายกให้ซักคนเอาไหมอ่ะ 

เชียร์ให้คีดินยะคู่กับจางอี้ละกัน 

อันนี้ยังบอกไม่ได้คร้าบบ แต่อ่านตอนนี้แล้วน่าจะเข้าใจได้เยอะอะคร้าบบ

  คนอ่าน คนเม้น

  เรียกคนอ่านครึ่งหลัง

[nataxiah]

ครึ่งหลังต่อนะครับ

............

“ข้าต้องขออภัยท่านด้วย แต่เด็กคนนี้ก็พูดถูกจริงๆ ข้าคีดินยะขอทราบชื่อท่านด้วย”
คีดินยะกล่าวอย่างนอบน้อม เนกิเดินเอาน้ำชาไปให้อาจารย์ของเขา
“ท่านไม่ต้องมากพิธีอย่างที่เจ้าลูกศิษย์ข้าบอกก็ได้ ข้าจางอี้” ชายชุดขาวแนะนำตัว
“จางอี้” คีดินยะยืนนึกชื่อนี้ เพราะเขารู้สึกคุ้นกับชื่อนี้อย่างมาก
“ข้านึกออกแล้ว จางอี้ ถ้างั้นท่านก็คือคนที่เป็นราชันย์คนแรกที่ถอนตัวออกมานะสิ”
คีดินยะทำหน้าแปลกใจอย่างมาก เพราะว่าจางอี้น่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า70-80ปีแล้วนี่นา
แต่นี่ทำไมยังดูหนุ่มเหมือนอายุยังไม่เกิน30ปีเลย เป็นไปได้ยังไงกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่แปลกใจแล้วนั่นคือพลังเนกิสที่สูงส่งของเขา

คีดินยะคุกเข่าทำความเคารพทันทีที่รู้ว่าจางอี้คือใคร
“ข้าขออภัยที่เสียมารยาทต่อท่าน บุญคุณครั้งนี้ข้าไม่รู้จะทดแทนยังไงได้หมด”
คีดินยะก้มหน้าให้ด้วยความเคารพอย่างถึงที่สุด
“ไม่ต้องมากพิธีกับเราก็ได้ ถึงเราจะแก่เกิน90ไปแล้วก็ตาม”
ถึงจางอี้จะบอกว่าตัวเองแก่เกิน90 แต่ทั้งน้ำเสียงและรูปร่างหน้าตาของเขาไม่ต่างจากชายหนุ่มอายุไม่เกิน30
นี่คงเป็นเพราะฝึกวิชาสำเร็จขั้นสูงจนถึงขั้นเคลื่อนเอ็นย้ายกระดูแล้วก็เป็นได้
เพราะคนที่ฝึกถึงขั้นนี้ร่างกายจะคงความแข็งแกร่งไว้ในช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด

แต่ด้วยนิสัยของคีดินยะเมื่อเจอคนเก่งเขาย่อมอยากที่จะทดสอบฝีมือด้วย
“ข้าต้องขอล่วงเดินท่านแล้ว” คีดินยะจับทวยหยกขาวแล้วกระโดดขึ้นไปบนฟ้าทันที
เขาต้องการที่จะรู้ฝีมือที่แท้จริงของจางอี้เขาจึงลงมือเต็มที
เพลงทวนทะลวงใจท่าสุดท้ายก็ได้ถูกใช้ออกมาบนท้องฟ้า
ท่าทะลวงใจทะลวงรัก เป็นท่าที่รุนแรงที่สุดของคีดินยะตอนนี้
เขาแทงทวนหยกขาวออกมาพร้อมบรรจุพลังไอเย็นขั้น11
เกิดไอน้ำแข็งหมุนวนรวบทวนหยกขาวราวกับมีพายุอยู่บนนั้น
พลังไอเย็นนั้นพุ่งตรงเข้าใส่จางอี้อย่างรวดเร็ว
พลังที่รุนแรงทำให้ต้นไผ่รอบๆมีผลึกน้ำแข็งจับไว้จนขาวโพลน
เนกิรู้สึกกดดันจนต้องไปหลบอยู่ที่หลังจางอี้
ต่างจากจางอี้ที่เหมื่อนไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรเลย เขากลับหลับตาลงช้า
แล้วก็เริ่มบรรณเลงพิณทันที
เตร้ง เตร๊ง เตรร้ง
จางอี้บรรเลงพิณด้วยทำนองที่เร็วและรุ่นแรงกว่าเมื่อครู่มาก
คลื่นสีขาวแผ่กระจายออกจากพิณที่วางอยู่บนตักของเขา
รังสีขาวนวลค่อยๆสลายพลังไอเย็นของคีดินยะออกไปทีละนิด

คีดินยะไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครดูถูกเขาได้  เขาเร่งพลังเพิ่มขึ้นไปอีก
ไอเย็นรวมตัวกันเป็นผลึกน้ำแข็งมากมาย ลอยล้อมรอบตัวของเขา
เขาหมุนตัวกลางอากาศใช้ทวนรวยเอาผลึกน้ำแข็งเหล่านั้นมารวมไว้
ฮึบ
คีดินยะส่งพลังไปกับแท่งน้ำแข็งมากมายที่พุ่งลงมาที่จางอี้
ผลึกน้ำแข็งที่แฝงไว้ด้วยพลังเนกิสของคีดินยะก็คลายๆระเบิดลูกย่อมๆนี่เอง
ผลึกน้ำแข็งพุ่งลงมานับไม่ถ้วนทีเดียว แต่จางอี้กลับยังไม่ไหวติง
เขาเริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้เพลงที่เล่นกลับเป็นทำนองที่เร้าร้อนรุนแรงมาก
เส้นผมของจางอี้พัดปลิวขึ้นมาด้วยพลังเนกิสของเขา เนกิก็ยังคงสงบอยู่ได้เมื่ออยู่ข้างอาจารย์เขา
ยิ่งเพลงเร่งเร้าเร็วขึ้นคลื่นสีขาวมากมายแผ่พุ่งออกมาอย่างรุนแรง
ตูม  ตูม   ตูม

เสียงผลึกน้ำแข็งของคีดินยะที่ระเบิดกลางอากาศ
ของเหล่านี้ไม่ได้เข้ามาใกล้วตัวจางอี้แหละเนกิได้แม่แต่น้อย
“กร็อดดดด” “พลังท่านช่างสูงล้ำจริงๆ ข้ายอมรับความพ่ายแพ้ครั้งนี้
คีดินยะล่อนตัวลงมาที่เดิม พร้อมกับแสดงความนับถือจางอี้
“ท่านคีตินยะข้ามีอะไรจะแนะนำเจ้าได้หรือไม่” จางอี้เอ่ยออกมาอย่างปลอดโปร่งทั้งๆที่เพิ่งผ่านการต่อสู้มาเมื่อกี้
“เชิญท่านว่ามาเถอะ” คีดินยะพร้อมรับฟัง
“จริงแล้วท่านไมเหมาะที่จะใช้ทวนหยกขาวนี่หรอก จากการที่ประทะกันเมื่อกี้ทำมห้ข้ามั่นใจว่าท่านต้องเป็นเลิศทางด้านกระบี่แน่นอน”
จางอี้จ้องหน้าเขาอย่างจริงจัง
“แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ข้าไม่เคยฝึกกระบี่มาก่อนเลย” คีดินยะแปลกใจ
“เจ้ายอกทำตามที่ข้าบอกไหมล่ะ แล้วฝีมือเจ้าจะก้าวหน้าภายในครึ่งเดือน ถ้าหนึ่งเดือนท่านจะเป็นหนึ่งในใต้ล้าอย่างแน่นอน”
จางอี้แสดงความมั่นใจในสายตาเขาเต็มที่ เขาหันไปมองหน้าคีดินยะเพื่อรอคำตอบ
“ถ้าข้าตกลงแล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้าง”
พอสิ้นเสียงว่าตกลง จางอี้ก็บรรณเลงเพลงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทวนหยกขาวที่อยู่ในมือเขาดูกพลังดึงดูดออกไปอย่างง่ายได้
ทวนหยกขาวหมุนวนอยู่กลางอากาศสักพักก่อนที่จะพุ่งฝังตัวเองลงไปในพื้นดิน
“นี่ท่านทำอะไรอาวุธข้านะ” คีดินยะเป็นห่วงอาสุธคู่ใจ
“ข้าจะรับฝากมันไว้ก่อน เจ้าสำเร็จเพลงกระบี่เมื่อไหร่ค่อยมาเอาคืน” จางอี้อธิบาย
“ได้แล้วข้าจะมาเอามันคืนในเร็ววันนี้” คีดินยะรับคำหนักแน่น
“ข้ามีอีกอย่างที่จะต้องให้เจ้ารับปากข้า” จางอี้ส่งพลังมาที่คีดินยะ
“เชิญท่านว่ามา”
“ตั้งแต่นี้ไปท่านคีดินยะได้ตายไปแล้ว ท่านต้องเป็นคนใหม่ชื่อของท่านคือ คีย์รัส ท่าจะยอมได้หรือไม่”
จางอี้กล่าวอย่างเย็อกเย็นและสุขุม เขาคงมีเหตุผลของเขาแน่นอน
แต่เพื่อพลังฝีมือที่กล้าแข็งขึ้นเขายอมทำแน่นอน
“ได้ตั้งแต่นี้ต่อไปข้าคือ คีย์รัส จะไม่มีคีดินยะอีกต่อไป”
จางอี้ยิ้มออกมาที่มุมปาก เขาดีดพิณเสียงดังกังวานไปทั่ว หอบเอาร่างของคีดินยะ ไม่ใช่สิ คีย์รัสกับเนกิลอยเข้าไปในป่าไผ่
“เนกิเจ้าจงคอยดูแลท่านคีย์รัสให้ดีอย่าให้ใครรบกวนการฝึกของเขาได้เด็ดขาด” จางอี้ใช้พลังเนกิสในการออกเสียง
“แล้วพวกเจ้าห้ามออกมาก่อนที่จะฝึกวิชาสำเร็จเด็ดขาด”
จางอี้หลับตาลงนังบรรณเลงเพลงต่อไปโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างแล้วตอนนี้



“เพลงดาบมารโลหิต ข้านึกถึงว่าเจ้าจะฝึกสำเร็จถึงขั้นนี้แล้ว” มาร์คัสเคร่งเครียดมากขึ้น
ถ้าเขาไม่ตั้งตัวให้ดีฝ่ายที่ปราชัยครั้งนี้อาจเป็นเขาก็ได้
แต่เขาจะห่วงตัวเองคนเดียวก็ไม่ได้อีก เพราะเด็กที่ชื่อนาซีซัสยังอยู่ในอันตรายเหมือนกัน
มาร์คัสโยนกระบี่เทวะดาราไปปักที่ตรงหน้าของมาร์คัส นี่เขาคิดจะยอมแพ้เพื่อเด็กคนนี้หรือยังไง
“ท่านโยนมันมาทางนี้ทำไม ท่านมีความจะเป็นต้องใช้ยิ่งกว่าเรา” วาซีซัสเป็นห่วงมาร์คัส
“ข้าให้เจ้าเอาไว้ป้องกันตัว เพียงถูกกระบี่นี้พุ่งผ่านก็เกิดรอยแผลได้แล้ว ข้าคิดว่ามันคงพอจะช่วยเจ้าได้บ้าง”
นาซีซัสรีบหยิบกระบีเทวะดารามาไว้ในมือ เขาเชื่อที่มาร์คัสพูดทุกย่าง


“จะตายอยู่แล้วยังคิดจะมาทำเท่ห์อีกหรือมาร์คัส ถ้าเจ้าไม่มีอาวุธแล้วเจ้าจะสู้ข้าได้อย่างไร”
โบรอนเนะเร่งพลังขึ้นเรื่อยๆ จนแผ่นดินรอบตัวเริ่มเกิดรอยแยกเล็กๆ
“ใครว่าข้าหมดอาวุธจะสู้แล้วละ อย่าลืมสิข้ามีฉายาว่าเทพศาสตรานะ”
มาร์คัสพูดเสร็จเขาหยิบกระเป๋าใบเล็กที่ข้างเอวออกมา
เขาหยิบสิ่งหนึ่งที่รูปร่างคล้ายแคบซูลยาออกมา ก่อนที่จะบีบมัยให้แตกออะ
ดาบเล่มสีดำขนาดใหญ่ที่มีด้ามจับทำด้วยเงินเงางาม
มาร์คัสยิ้มออกมาที่มุมปากบ้างแล้วตอนนี้
“ดาบเทวะราชันย์ เจ้าพกมันมาด้วยวิธีนี้เองหรออกหรือ”
โบรอนเนะแตกตื่นเล็กน้อย แต่เขาไม่อาจเสียสมาธิกับท่าไม้ตายนี้ได้

“งั้นเรามาจบกันที่ท่านี้เลยแล้วกัน”
มาร์คัสร่ายเทวะราชันย์ที่มีขนาดใหญ่ไปมาได้อย่างเบามือ แสงสีม่วงจากดาบเริ่มก่อตัวกันเป็นรูปร่างขึ้นมา
มาร์คัสร่ายดาบไปสักครู่ก็เกิดพยัคฆ์เรืองแสงสีม่วงอ่อนอยู่ตรงหน้าเขา
ทางด้านโบรอนเนะเมื่อรวบรวมพลังจนถึงที่สุดเขาก็ใช้ท่ามารโลหิตออกมาทันที
หมาป่าสีแดงเลือดกระโจนออกมาจากปลายดาบจ้างหมาป่า พุ่งเข้าใส่มาร์คัส
มาร์คัสเร่งพลังให้พยัคฆ์สีม่วงเข้าไปจู่โจมเช่นกัน

การต่อสู้คร้างนี้มันดูแปลกมากระหว่างที่พยัคฆ์ม่วงกับหมาป่าแดงเจ้าห้มหั่นกัน
มาร์คัสกับโบรอนเนะต่างก็ออกท่าทางต่อสู้พร้อมกันไปด้วย และตามร่างกายก็ปรากฏร่างรอยดาบของอีกฝ่าย
ลำแสงสีม่วงแดงที่กระจายออกไป เมื่อไปสัมผัสคนอื่นด็ทำให้เสียชีวิตได้ทันที
นี่หรือพลังของคนที่เรียกว่าจอมทัพ มันไม่น่าจะสูงสงได้ถึงเพียงนี้นี่นา

ฟ้าวววว ฟ้าวววว
“มาร์คัส ระวัง!!” นาซีซัสสังเกตเห็นแสงสีทองสองสายพุ่งไปที่มาร์คัส
แต่มันก็จวนตัวเกิดไปเสียแล้วมาร์คัสเลยต้องอาศัยแรงประทะกันของพยัคฆ์ม่วงกับหมาป่าแดงในการหลบ
แต่ก็ยังไม่พ้น ลูกดอกสีทองปักเข้าที่ไหล่เขาหนึ่งอัน
นาซีซัสถือกระบี่เทวะดาราวิ่งเข้ามาหาเขาทันที เขารับเข้าไปดูอาการมาร์คัสทันที
“พวกเจ้าเล่นรอบกัดกันที่นา ไม่สมกับเป็นจอมทัพเลย” นาซีซัสตะโกนด่าออกไป

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แค่จอมทัพข้าจะสนทำไม ที่ข้าสนคือที่แผ่นดินนี้มากกว่า ท่านเจ้าฟ้ากำลังจะมาที่นี่แล้ว พวกข้าต้องเตรียมการให้พร้อม”
โบรอนเนะกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้น
“เจ้าฟ้า” มาร์คัสอุทานออกมาบ้าง
“เจ้าหมายถึงพวกที่อยู่เกาะรอบนอกแผ่นดินใหญ่เราใช่ไหม”
“เจ้าไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อท่านเจ้าฟ้าของพวกเรา แล้วถ้าวันนี้ข้ากำจัดเจ้าได้แผนการยึดแผ่นดินใหญ่ของท่านเจ้าฟ้าก็จะสำเร็จลงง่ายขึ้นไปอีก”
โบรอนเนะเดินเข้ามาหามาร์คัสที่กำลังบาดเจ็บเพราะลูกดอกทองคำ นาซีซัสยกกระบี่ขึ้นขู่
“ที่แท้เจ้าขายชาติให้กับพวกโซดิเอคแล้วนี่เอง โบรอนเนะเจ้ามันสมควรตายเสียแต่ตอนนี้”
มาร์คัสดึงธนูทองที่หัวไหล่ออก พร้อมกับเร่งพลังเนกิสให้เพิ่มขึ้นหมายจะกำจัดคนขายชาติ
“เจ้าคิดว่าเจ้าจะสู้กับเราสองคนในสภาพนี้ไหวหรือไง” เสียงเย็นๆดังมาจากยอดตึกด้านที่ลูกดอกพุ่งออกมา
มาร์คัสรีบหันไปมองมันที คนๆนี้สามารถซ่อนพลังจนพ้นสายตาเขาได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาเสียแล้ว
โบรอนเนะรีบนั่งลงไปทำความเคารพทันที
“ข้าขอต้อนรับศิษย์พี่แคนเซอร์ ผู้น้องต้องขออภัยที่ไม่ได้ไปต้อนรับ” โบรอนเนะทำสีหน้าหวาดกลัวต่อคนที่ปรากฏตัวออกมา
คนๆคนั้นเป็นเพียงชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมชุดคลุมสีดำ หน้าตาคมคายแตกต่างจากรังสีสังหารที่ออกมาจากตัว
“เจ้าไม่ต้อมมามากเรื่องกับข้าข้าไม่ใช่ศิษย์พี่ใหญ่เจ้าสกอร์เปี้ยน” ชายคนนั้นเรียกโบรอนเนะว่าสกอร์เปี้ยน
นี่ก็แสดงว่าโบรอนเนะเป็นสายให้กับพวกกลุ่มโซดิเอคตั้งแต่แรกแล้ว
ทำไมเราถึงไม่เอะใจเรื่องนี้บ้างเลยนะ ขนาดโบรอนเนะที่เป็นสกอร์เปี้ยนยังมีพลังขนาดนี้ แล้วเจ้าคนที่ชื่อแคนเซอร์ละ
ถ้าคนเดียวเราน่าจะพอรับมือไหว แต่นี่สองคนพร้อมกันเราจะรับมือได้หรือไม่
มาร์คัสเริ่มวิตกกับสถานการณ์ตอนนี้เสียแล้ว เพราะว่ามันมีผลต่อทุกคนที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินใหญ่
ถ้าพวกหมูเกาะเข้ามายึดได้ แล้วเขาก็ชักไม่แน่ใจแล้วด้วยว่าใครจะเป็นสายให้กับพวกโซดิเอคอีกบ้าง

แต่ข้าคงต้องแจ้งข่าวให้แอนนารู้ตัว ให้นางช่วยรวบรวมผู้มีฝีมือไว้ต่อต้านคนกลุ่มนี้ก่อน
เมื่อมาร์คัสคิดหาหนทางได้แล้วเขาก็มองเห็นเพียงทางออกเดียวคือต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้เสียก่อน
เขาจึงอาศัยจังหวะที่ทั้งสองคนยังทักทายกันใช้ท่าร่างวิหคเล่นลมพานาซีซัสออกไปทันที

ด้วยท่าร่างที่รวดเร็วเป็นอันดับต้นๆของยุคทำให้เขาพานาซีซัสหนีออกมาได้
“นาซีซัสเจ้าเอาป้ายคำสั่งข้าไปที่ตึกเอ็มไพร์สเตรทนะ เอาให้แอนนาแล้วบอกว่าข้าสั่งให้รวมคนที่ไว้ใจได้ทั้งหมดด่วน”
“แล้วท่านทำไมไม่ไปเองละ น่าจะเร็วกว่าข้านะ” นาซีซัสแปลกใจที่ทำไมมาร์คัสไม่ไปกับตนด้วย
“ข้าก็อยากไปกับเจ้านะ” มาร์คัสพูดได้แค่นี้ก็ล้มตัวลง
ข้างหลังของเขามีลูกดอกสีทองปักอยู่อีกหลายแห่ง คงเป็นฝีมือของแคนเซอร์แน่นอน
“มันรายกาจนาดูมราตามท่าร่างข้าทัน เห็นที่แผ่นดินเราคงเจอศึกใหญ่เสียแล้วครั้งนี้”
มาร์คัสกัดฟันแน่นเพื่อทนความเจ็บ
“ไปเจ้ารีบไปนาซีซัส ก่อนที่จะไม่ทันการ” มาร์คัสไล่ให้นาซีซัสเดินทางไปหาแอนนา
“ไม่ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้าจะอยู่ช่วยท่านก่อน” นาซีซัสดื้อดึง
“เจ้า ... ต  ต้  อ   อ  ต้อง ...” มาร์คัสพูดยังไม่ทันจบประโยคเขาก็สลบลงไป


วี๊ดดดดดดดดดดดดดดด    

ตูมมมมมมมมมม

เสียงระเบิดดังขึ้นมาที่ด้านหน้าตึกเอ็มไพร์สเตรท คนข้างไนโกราหนไปหมด
เพราะที่นี้ไม่มีใครกล้ามาก่อกวนมานานกว่าร้อยปีแล้ว
แอนนารีบออกมาเพื่อดูสถานการณ์ทันที เธอเดินออกมายืนมองที่หน้าต่างบนชั้น83

วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

ตูมมมมมมมมมมมมมม

กางเขนทองคำขนาดใหญ่ขว้างเข้ามาโจมตีเธอ
แอนนาหลบๆได้อย่างฉิวเฉียด ผู้ที่มาครั้งนี้ยอมไม่ธรรมดาซะแล้ว

TBC .

[จันทร์ผา]

ศึกหนักแน่ๆงานนี้

[nonae]

มาไม่เท่าไหร่ รบกันแล้ว 
จางอี้ เราจะเร่งฝึกพลังภายในให้สำเร็จโดยเร็ว จะได้ดูอ่อนวัยเช่นท่าน เหอะ ๆๆๆๆ

[Shock_n2n]

อร๊ายยยยยยยยยยยย
มาคัสสสสส
อน่าเป็นอะไรนะ 
 

[Acacha]

สรุปว่าวิชาของจางอี้ไร้เทียมทานสุด
ทำให้คนกลายเป็นเอลฟ์ 

[CYPINUS]

จางอี้เก่งที่สุด 
ไม่น่าอายุมากเลย เลยไม่รู้ว่าจะลุ้นให้คู่กับใคร 

[Cha Ris Ma]

 
ย่องมาจับเนกิใส่ถุง
อิอิ น่ารัก

[iforgive]

ฮ่วย  มาร์คัสของชั้น  จะเป็นไรมั๊ยเนี่ยะ

[จันทร์ผา]

ตกมาไกลมากเกือบจะหน้า3แล้ว

ไรท์เตอร์หายไปไหนมาต่อด่วน

[nataxiah]

ศึกหนักแน่ๆงานนี้

หนักมากๆเลยครับ จะมีใครช่วยทันไหมหนอ

มาไม่เท่าไหร่ รบกันแล้ว 
จางอี้ เราจะเร่งฝึกพลังภายในให้สำเร็จโดยเร็ว จะได้ดูอ่อนวัยเช่นท่าน เหอะ ๆๆๆๆ

จะทันหรอเนะ เราว่าไม่ทันแล้วมั้ง  (ล้อเล่นน้า ทันอยู่แหละ เนะอะคงกระพันชาตรี)

อร๊ายยยยยยยยยยยย
มาคัสสสสส
อน่าเป็นอะไรนะ 
 

เอาใจช่วยนะครับ ว่าจะโดนตามล่าหรือเปล่า

สรุปว่าวิชาของจางอี้ไร้เทียมทานสุด
ทำให้คนกลายเป็นเอลฟ์ 

555 ไม่ได้เป็นเอลฟ์คร้าบ แค่ทำให้ชะรอความแก่เท่านั้นเอง

จางอี้เก่งที่สุด 
ไม่น่าอายุมากเลย เลยไม่รู้ว่าจะลุ้นให้คู่กับใคร 

555 ไม่มีหรอกคร้าบบคู่อะ เพราะอะไรรออ่านนะครับ

ย่องมาจับเนกิใส่ถุง
อิอิ น่ารัก

โหยมาขโมยกันได้ไงคร้าบบ มาร์คไม่ให้เนกิ แต่ให้คนอื่นได้ม่ะ(หุหุ ไม่บอกว่าใคร)

ฮ่วย  มาร์คัสของชั้น  จะเป็นไรมั๊ยเนี่ยะ

ก็บาดเจ็บสิครับ อิอิ  แซวเล่นนะครับ รออ่านตอนต่อไปนะครับ

ตกมาไกลมากเกือบจะหน้า3แล้ว

ไรท์เตอร์หายไปไหนมาต่อด่วน

  ขอบคุณครับที่ช่วยดันกลับมา แบบนี้รักตายเลย

  คนอ่าน คนเม้น

เดี๋ยวจะอัพรูปเพิ่มนะครับ

[nataxiah]

ไป่จง(PAIJONG)

ชื่อ :        ไป่จง     เทียน
อายุ :        26 ปี
ส่วนสูง  :   184 cm.
หนัก :       65 kg.
กรุ๊ปเลือด :    A
ตำแหน่ง :    จักรพรรดิ
สิ่งที่ชอบ :    ความสงบ
สิ่งที่เกลียด :    ความมีหลักเกณฑ์
อาวุธประจำตัว :    1.กระบี่ไร้ลักษณ์
ฉายา :      กระบี่พิสดาร

[nataxiah]

เมื่อกี้อัพแล้วข้อมูลมันหายๆอะครับ เลยมาอัพแยกกัน

กลุ่ม ZODIAC



กรีท(GREET)

ชื่อ :      กรีท     ไฮน์กรีท
อายุ :      20 ปี
ส่วนสูง :      182 cm.
น้ำหนัก :      60 kg.
กรุ๊ปเลือด :   A
ตำแหน่ง :   แคนเซอร์(CANCER)
สิ่งที่ชอบ :    อำนาจ/เงิน
สิ่งที่เกลียด :    ความยากจน
อาวุธประจำตัว :   1. ลูกดอกทองคำ
ฉายา :      ประกายโลหิต





จิล(JILL)

ชื่อ :      จีล    ไฮน์กรีท
อายุ :      28 ปี
ส่วนสูง :      189 cm.
น้ำหนัก :      72 kg.
กรุ๊ปเลือด :   O
ตำแหน่ง :   แคปริคอร์น(CAPRICORN)
สิ่งที่ชอบ :    พระเจ้า
สิ่งที่เกลียด :    ปีศาจ
อาวุธประจำตัว :   1. กางเขนทองคำ
ฉายา :      กางเขนทองคำ

[nataxiah]

(หรือมันเป็นที่เครื่องผมมองไม่เห็นเองอะครับ เริ่มงงแหละ ผมยังไม่ลงข้อมูลแล้วกันนะครับ)

(แอบ งง เพราะตอนพรีวิวดูมันก็เห็นครบนี่นา)

ทำไมข้อมูลมันขึ้นใต้ภาพไม่ได้ไม่อะครับ

ผมก็ทำถูกแล้วน้า  

เลยแยกมาอีกอันนะครับ

[Acacha]

โฮกกกกก ดูมาหลายรูป ชอบรูปไป่จงมากสุด 

[Shock_n2n]

รูป พี่เทียน สวยดีอ่ะ 

[nonae]

เนตใช้ไม่ได้หลายวัน เรื่องยังลงต่อไม่ได้
นัทที่บอกจะแบ่งเด็กให้สักคนอ่ะ เอานะ อิอิ
แต่จะให้ใคร นาซีซัสหรือเนกิหรือเด็ก....
กล้าตัดใจให้แน่เร้อ...

[พี่วันเสาร์]

เริ่มมีความยุ่งยากตามมาแระตอนนี้
แล้วมาคัสที่บาดเจ็บอยู่จะทำไงเนี่ย

ดูรูปแล้วจ้างอี้ดูดีที่สุด(เค้าชอบคนแก่อะ )

[CYPINUS]

ไป่จงก็ดูดี จางอี้ก็ดูดี แถมยังเป็นจักรพรรดิเหมือนกันอีก    

[rei]

แอบเชียร์คีย์รัส อยู่ลึกๆ

[nataxiah]

ยังไงผมก็ลงประวัติพวกโซดิเอคไม่ได้อ่ะ

สงสัยของเขาจะแรงจริงๆ

โฮกกกกก ดูมาหลายรูป ชอบรูปไป่จงมากสุด 

ชอบก็ให้แม่มาขอนะคร้าบบ อิอิ ตอนนี้ยังไม่ได้ออกโรงเลย เพราะเรื่องมันยาว ไว้ออกตอนหน้านะคร้าบบ

รูป พี่เทียน สวยดีอ่ะ 

  ขอบคุณคร้าบ ท่าทางพี่ไป่จง เทียนนี่จะมีFCเยอะแน่ๆ

เนตใช้ไม่ได้หลายวัน เรื่องยังลงต่อไม่ได้
นัทที่บอกจะแบ่งเด็กให้สักคนอ่ะ เอานะ อิอิ
แต่จะให้ใคร นาซีซัสหรือเนกิหรือเด็ก....
กล้าตัดใจให้แน่เร้อ...

อานะนึกว่าจะไม่เอาซะอีก เรามีเด็ก.. ที่ไหนอะ ออกจะรักเดียวใจเดียว

เริ่มมีความยุ่งยากตามมาแระตอนนี้
แล้วมาคัสที่บาดเจ็บอยู่จะทำไงเนี่ย

ดูรูปแล้วจ้างอี้ดูดีที่สุด(เค้าชอบคนแก่อะ )

  ชอบคนแก่นี่เอง งั้นเอาใจช่วยจางอี้เยอะนะคร้าบ

ไป่จงก็ดูดี จางอี้ก็ดูดี แถมยังเป็นจักรพรรดิเหมือนกันอีก    

จับคู่กันเลยดีไหมคร้าบบ (ความคิดเข้าท่า)

แอบเชียร์คีย์รัส อยู่ลึกๆ

ไม่ต้องแอบก็ได้นะคร้าบบ เชียร์กันตรงนี่แหละครับ

  คนอ่าน คนเม้น

[nataxiah]

เลือดล้างตึกเอ็มไพร์สเตท



แอนนามองลงไปยังทิศทางที่กางเขนทองคำพุ่งขึ้นมา
เธอไม่เคยเห็นอาวุธลักษณะนี้มาก่อน คงเป็นคนมาจากแผ่นดินอื่น
“พวกเจ้าเป็นใครช่างบังอาจนัก ไม่รู้หรือว่าที่นี่เป็นที่ใด”
แอนนาตะโกนลงไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

ฟุบ!!

“ข้าเป็นใครเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ เพราะยังไงเจ้าก็ต้องตายวันนี้อยู่แล้ว”
ชายสวมชุดขาวผมสีทองตาสีน้ำข้าว มีผ้าคาดไหล่สีแดงสดขึ้นมาอยู่ข้างเธอโดยไม่ทันตั้งตัว
แอนนารีบถอยหลังออกห่างคนๆนั้นทันที พร้อมกับชักกระบี่หยาดน้ำค้างออกมา
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ธรรมดาเสียแล้ว สามารถขึ้นมาถึงที่นี่ได้ในชั่วพริบตา
แถมเข้าใกล้เธอได้แบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ครั้งนี้เธอจะประมาทไม่ได้
เธอต้องรักษาที่นี่ให้ได้ เพื่อพี่มาร์คัส

“ท่านแอนนาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชวินนำลูกน้องขึ้นมาช่วยแอนนา
“ข้าไม่เป็นไรหรอกชวิน คนนี้ไม่ใช่ระดับที่พวกเจ้าจะต่อกรได้ ถ่อยไปก่อน
“แต่ท่านแอนนา”
“ชวินนี่เจ้าไม่เชื่อฟังข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” แอนนาเสียงดัง
ที่เธอทำแบบนี้เพราะเธอไม่ต้องการให้ลูกน้องต้องมาตายเปล่าที่นี่
“ไม่ใช่นะครับท่านแอนนา” ชวินรีบตอบ
“ก็ดีงั้นเจ้ารีบลงไปช่วยข้างล่าง อย่าให้พวกมันเข้ามาข้างในนี้ได้” แอนนารีบสั่งการ
ชวินก้มศีษระรับคำสั่งแล้วรีบพาลูกน้องออกไปทันที

“สั่งเสียกันเรียบร้อยแล้วสินะ คราวนี้คงตายได้อย่างสบายใจ” ชายคนนั้นจับกางเขนทองคำขึ้นมา
“ถ้าเจ้าทำได้ก็ลองดู ข้าว่าคนที่ตายอาจเป็นเจ้าก็ได้” แอนนากระชับกระบี่ในมือ
แอนนาเริ่มลงมือโจมตีก่อน เข้าร่ายท่ากระบี่วารีทิพย์ท่าวารีพิรุณฟ้าเข้าใส่ชายชุดขาว
ท่าวารีพิรุณฟ้าเมื่อใช่ออกมาจะเกิดรังสีกระบี่สีชมพูจำนวนมากพุ่งเข้าใส่ศัตรู เหมือนหยาดฝน
ชายชุดขาวหยิบกางเขนทองคำขึ้นมา ต้านเขาใช้มือหมุนกางเขนขนาดยักษ์นั้นตรงหน้าตัวเอง
จนเกิดแสงสีทองเหมือนโล่ขนาดใหญ่ออกมาบังเขาไว้
ตูม ตูม ตูม
เสียงประทะกันของท่าวารีพิรุณฟ้ากับโล่ทองคำที่เกิดจากกางเขน ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั้งตึก
ทั้งสองคนต่างถอยหลังออกไปคนละห้าก้าว บ่งบอกให้รู้ถึงพลังเนกิสที่ใกล้เคียงกัน
“ข้านึกออกแล้ว สัญลักษณ์กางเขน กลุ่มโซดิเอคสินะ” แอนนาพูดออกมาเมื่อตั้งตัวได้
“สมกับที่เป็นราชินีความรู้ช่างกว้างขวางเสียจริงๆ” ชายชุดขาวกล่าวชื่นชม
“ฝีมือระดับนี้เจ้าคงเป็นหนึ่งใน12ราศีสินะ” แอนนาเร่งพลังเนกิสขึ้นอีกเมื่อรู้ว่าคู่ต่อสู้ไม่ธรรมดา
“555 เจ้านี่ฉลาดกว่าที่ข้าคิดอีก น่าเสียดายที่ต้องมาตายวันนี้ ข้าจะบอกเจ้าก่อนตายก็ได้ ข้าคือแคปริคอร์นแห่งกลุ่มโซดิเอค” แคปริคอร์นยอมบอกชื่อตัวเองแล้ว

วี้ดด ตูม บรึ้มมม
เสียงต่อสู้ทางด้านล่างยังดังมาเป็นระยะๆ แอนนาร้อนใจมากขึ้นกว่าเดิม
เธอคงต้องรีบกำจัดแคปริคอร์นให้ได้โดยเร็วเท่าที่ทำได้
แต่มันก็ตึงมือเธอมากเหลือเกินตอนนี้ ถ้าพี่มาร์คัสอยู่ตอนนี้ก็ดีละสิเธอคิดในใจ
แคปริคอร์นเห็นแอนนากำลังพะวงกับเหตุการณ์ด้านล่าง เขารีบชิงลงมือจู่โจมทันที
วืดดดดด
แอนนาหันกลับไปมองตามเสียง เธอเห็นกางเขนสีทองมาอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว
เธอรีบยกกระบี่ขึ้นต้านอย่างรวดเร็ว
อ๊อกกก
แอนนากระเด็นถอยหลังไปไม่ต่ำกว่าสามเมตร เธอทรุดตัวลงพร้อมกระอักเลือดออกมากองโต
นี่เป็นเพราะความประมาทของเธอเองที่สู้กับคนพลังระดับนี้ยังเสียสมาธิได้
แคปริคอร์นเห็นได้โอกาสเขาลงมือต่อเนื่องทันที เขาเร่งพลังจนกางเขนทองคำเรื่องรังสีทองออกมา
ย๊ากกกส์
แคปริคร์อนพุ่งเข้าใส่แอนนาที่ยังไม่ทันตั้งตัวอย่างรวดเร็ว




คีดินยะที่เปลี่ยนชื่อเป็นคีย์รัสแล้วได้ลอยเข้ามาในป่าไผ่กับเนกิลูกศิษย์ของจางอี้
เสียงดนตรีที่จางอี้บรรเลงดังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเขาเข้ามาข้างในคีย์รัสพบกระบี่สีดำสนิทวางอยู่บนแท่นบูชา
“อาจารย์ต้องการยกสิ่งนี้ให้กับท่าน ท่านโปรดรับไว้ด้วย”
เนกิเดินเข้าไปทำความเคารพกระบี่สีดำนั่นก่อนหยิบมันมาให้คีย์รัส
“ให้กับข้า” คีย์รัสทำหน้าแปลกใจ
“ใช่อาจารย์คิดจะถ่ายทอดวิชาทั้งหมดให้กับท่าน นี่คือกระบี่นิลกาลอาวุธที่ท่านอาจารย์เคยใช้มาก่อน”
เนกิอธิบายให้กับคีย์รัสฟัง หลังจากส่งกระบี่ให้แล้ว เขาหันกลับไปหยิบหนังสือมาอีกเล่ม
เขาส่งหนังสือเล่มนั้นให้กับคีย์รัสเหมือนกัน คีย์รัสรับมาแล้วเปิดอ่าน
นี่เป็นบันทึกวิชาทั้งหมดของจางอี้นี่นา คีย์รัสรู้สึกถึงความจริงใจของจางอี้ที่มีต่อเขา
เขาเลยคิดที่จะตั้งใจฝึกให้สำเร็จเพื่อเป็นการสืบทอดความต้องการของจางอี้
วิชาที่เขากำลังอ่านอยู่นั้นเป็นวิชากระบี่ใจ ที่น่าแปลกคือมันมีส่วนคล้ายกับเพลงทวนทะลวงใจที่เขาคิดขึ้นมา
นี่คงเป็นเหตุผลที่จางอี้ต้องการให้เขาเป็นคนสืบทอดวิชาของเขาต่อแน่นอน
คีย์รัสรีบฝึกวิชาทันทีโดยมีเนกิคอยดูแลเรื่องอาหาร
เสียงเพลงของจางอี้ยังดังไม่หยุด มันมีผลช่วยทำให้คีย์รัสฝึกวิชาได้เร็วยิ่งขึ้น
คงเพราะพลังเนกิสที่อบอุ่นที่แผ่มากับเสียงเพลงนั่นเอง



“มาร์คัส มาร์คัส ท่านอย่าเป็นอะไรไปนะ” นาซีซัสตะโกนเรียกมาร์คัสที่สลบไปต่อหน้าเขา
เขาตกใจและทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้ ไม่สิเขาต้องทำอะไรสักอย่างนาซีซัสนึกในใจ
ซ่อน ใช่แล้วต้องหาที่ซ่อนตัวก่อน ถ้าพวกนั้นตามมาเจอต้องแย่แน่ๆ
เมื่อคิดได้นาซีซัสก็แบกร่างของมาร์คัสขึ้นหลังทันที
“ทำไมเจ้าตัวหนักอย่างนี้นะ” นาซีซัสบ่นกับร่างที่สลบบนหลังเขา
เขาแบกมาร์คัสอย่างทุลักทุเลเพื่อหาที่ซ่อน
เขาเดินมาสามชั่วโมงได้แล้ว เขายังไม่เห็นที่ที่คิดว่าจะปลอดภัย
แต่เขาก็ยังไม่ยอมลดละความพยายามที่จะหาต่อไป
“มาร์คัสเจ้าอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ” นาซีซัสเริ่มเป็นห่วงมาร์คัสมากยิ่งขึ้น
นาซีซัสแบกต่อมาเรื่อยๆจนเจอถ้ำเล็กๆแห่งหนึ่ง ถ้าไม่สังเกตให้ดีจะมองไม่เห็นเพราะมีพุ่มไม้บังไว้
เขารีบพามาร์คัสเข้าไปหลบข้างใน แต่พอเข้ามาข้างในกลับทำให้นาซีซัสแปลกใจอย่างมาก
เพราะถึงปากทางเข้าจะเล็กจนสังเกตยาก แต่ข้างในกลับกว้างขวางอย่างมาก
เขารีบวางมาร์คัสลงกับพื้นอย่างแผ่วเบา เขาไม่ต้องการให้มาร์คัสบาดเจ็บมากไปกว่านี้
เขาต้องหาทางทำอะไรซักอย่างไม่งั้นมาร์คัสคงต้องแย่แน่ๆ
เขารีบเข้าไปสำรวจภายในถ้ำว่าพอจะมีอะไรบ้างหรือไม่
เมื่อเดินเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆนาซีซัสสังเกตว่าที่นี่ต้องเป็นที่ซ่อนตัวของใครบางคน
เพราะมีการแบ่งออกเป็นสัดส่วน เขาเข้าไปสำรวจจนถึงด้านในสุด
ว๊ากกกก
เขาล้มลงร้องออกมาเสียงดังเมื่อเดินเข้ามาแล้วพบโครงกระดูกนั่งอยู่
แต่เมื่อเขาตั้งสติได้เขาก็ลุกขึ้นปัดร่างกายอย่างหงุดหงิด
“โธ่เอ้ย แค่โครงกระดูกทำตกใจไปได้นาซีซัส” เขาบอกกับตัวเอง
เขาเดินเข้าไปสำรวจต่อเขายิ้มออกมาทันที
เพราะสิ่งที่เขาพบเป็นเสบียงอาหารกระป๋องมากมายพร้อมกับทางน้ำเล็กๆที่อยู่ในนั้น
เขารีบวิ่งกลับออกไปแล้วแบกร่างมาร์คัสเข้ามาที่ในนี้แทน
“ข้าขอโทษท่านนะ แต่ของทั้งหมดนี่ข้าขอแล้วกัน เดี๋ยวข้าขอช่วยคนก่อนแล้วจะมาฝังท่านทีหลังนะครับ”
นาซีซัสยกมือไหว้ขอขมาต่อโครงกระดูกนั้น
เขารีบคนหาของในกองเสบียงนั้นดูว่ามียารักษาแผลหรือเปล่า
เขาพอกล่องยาขนาดใหญ่ เขารีบเปิดดูข้างในมีอุปกรณ์ปฐมพยาบาลครบครัน
รวมทั้งยาต่างๆด้วย เขารีบดูวันหมดอายุทันที โชคดีที่มันยังไม่หมดอายุ


นาซีซัสเอายาแก้ปวดแก้ไข้มาบดแล้วละลายน้ำก่อนที่จะเอามาป้อนให้กับมาร์คัส
“ข้าคงต้องทำแผลแล้วสินะ ใจเย็นๆเจ้าต้องทำได้สินาซีซัส” เขาพูดปลอบใจตัวเอง
เขาเตรียมทุกอย่างคนครบแล้วเขา แต่เขายังไม่กล้าเขานั่งมองร่างมาร์คัที่นอนสลบอยู่
เลือดไหลออกมาจนพื้นแถวนั้นเริ่มเป็นสีแดงแล้ว เขาจะช้าไม่ได้อีกต่อไป
นาซีซัสจับมาร์คัสลุกขึ้น เขาค่อยๆถอดเสื้อมาร์คัสออกอย่างช้าๆ
มือเขาสั่นตลอดเวลาที่ถอดเสื้อออก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะทำแผลให้คนอื่น
แต่พอเขาถอดเสื้อให้มาร์คัสแล้วเขากลับหน้าแดงให้กับร่างเปลือยเปล่าของมาร์คัส
ร่างกายที่สมส่วนไปด้วยกล้ามเนื้อจากการหมั่นฝึกวิชา
ผิวที่เนียนไร้รอยตำหนิ แล้วก็ใบหน้ายามสลบของมาร์คัสก็หล่อเหลาเกินบรรยาย
“เจ้าเป็นอะไรไปนาซีซัส เขาเป็นผู้ชายเหมือนเจ้านะ”
นาซีซัสดุตัวเองก่อนที่จะค่อยๆพลิกมาร์คัสให้นอนคว่ำลง
“แล้วข้าต้องทำอะไรก่อนละทีนี้ ใช่สิเอาลูกดอกออกก่อน”
นาซีซัสบอกตัวเองแล้วค่อยๆเอื้อมมือที่สั่นเทาไปจับลูกดอกทองคำ
“เจ้าทนเจ็บหน่อยนะ” เขาบอกมับมาร์คัสที่สลบอยู่
อึบ
นาซีซัสออกแรงดึงลูกดอกทองคำออกมา
กริ้งงงง
เขารีบทิ้งลูกดอกลงพื้นทันทีที่ถอนออกมาได้แล้ว
“เลือด เลือด เลือดออกใหญ่แล้วข้าจะทำยังไงดี”
นาซีซัสตกใจเมื่อเห็นเลือดของมาร์คัสออกมาอย่างมาก
เขาร้อนรนไปหมดแล้วตอนนี้ เขารีบหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาห้ามเลือดโดยไม่มอง
ฉึก!!~
นาซีซัสรู้สึกแปลกๆเขาก้มมองที่มือตัวเองที่ใช้สิ่งของบางอย่างห้ามเลือด
“เฮ้ยยย ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าขอโทษนะมาร์คัส”
นาซีซัสรีบดึงมือออก ก็เพราะสิ่งที่เขาใช้ห้ามเลือดกลับเป็นกรรไกรที่ฝังเข้าไปในหลังของมาร์คัสแทน
นาซีซัสยิ่งรนรานใหญ่เลยตอนนี้ เขาก้มไปเลือกของไม่ถูกแล้วตอนนี้
“ใจเย็นๆสินาซีซัส เจ้าต้องใจเย็นๆ” เขาบอกกับตัวเองพร้อมกับเป่าลมออกจากปากเป็นระยะ


สักพักเขาเริ่มสงบใจลงได้แล้ว เขาจึงกลับมาทำแผลใหม่ ซึ่งตอนนี้เป็นสองแผลแล้ว
เขาค่อยใช้ผ้าก็อตกดที่ปากแผลห้ามเลือดไว้ก่อน แต่เลือดก็ยังไม่ได้หยุดไหลแม้แต่น้อย
“เย็บต้องเย็บแผลสินะ แต่ข้าทำไม่เป็นนี่นาข้าเย็บเป็นแต่ผ้าเท่านั้นเอง”
นาซีซัสลังเลใจอยู่นาน เลือดก็ยังไม่หยุดไหล
“เป็นไงเป็นกัน มาร์คัสเจ้าอย่าว่าข้านะ ที่ข้าทำเพื่อช่วยเจ้านะ”
เขาตัดสินใจได้แล้ว เขาก็หยิบอุปกรณ์เย็บแผลมาไว้ในมือ
เขาลงมือเย็บแผลให้มาร์คัส รอยเย็บแผลของเขาเหมือนการเย็บผ้าไม่มีผิด
ถึงยังไงเขาก็ต้องทำ เพราะว่าเลือดจะได้หยุดไหล แล้วยังมีลูกดอกอีกสองสามลูกที่ยังไม่ได้เอาออก
หลังจากที่ทำแผลได้หนึ่งทีแล้ว นาซีซัสเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้นเขาจึงจัดการกับแผลอื่นๆต่อไป



วูบบบบบ
กระแสพลังสีทองจากกางเขนทองคำพุ่งเข้าใส่แอนนาอย่างรุนแรง
แอนนายังไม่ทันได้ตั้งตัวจากการโดนโจมตีครั้งเมื่อกี้ ทำได้แต่กระโดดถอยหลังหนี
แต่แคปริคอร์นก็พุ่งตัวตามมาติดๆ เห็นทีครั้งนี้เธออาจจะไม่รอดแล้วก็เป็นได้
ตูมมมม!!!
คลื่นพลังสีส้มพุ่งเข้าประทะกับแคปริคอร์นทีกำลังจะถึงตัวแอนนา
พลังที่รุนแรงทำให้แคปริคอร์นกระเด็นถอยหลังไปไกล
แคปริคอร์นหันไปมองคนที่ส่งพลังเข้ามาขัดขวางเข้าไว้
เขาเห็นผู้หญิงผมยาวสีดำอยู่ในชุดสีขาวอยู่ข้างกายแอนนาแล้ว
กร็อดดดด
“หมอเทวดาอนัสตกาลหรือนี่” แคปริคอร์นกัดฟันแน่นเมื่อรู้ว่าผู้มาเยือนเป็นใคร
อนัสตกาลถ่ายพลังสีส้มอ่อนๆให้กับแอนนาโดยไม่สนใจแคปริคอนแม้แต่น้อย
“ก็ดีวันนี้ข้าจะได้กำจัดเจ้าทั้งสองคนพร้อมกันทีเดียวเลย”
แคปริคอร์นลุกขึ้นแล้วเร่งพลังตัวเองขึ้นอีก จนทั่งทั้งร่างเกิดออร่าสีทองขึ้น
“ถ้าเจ้าทำได้ก็ลองดูสิ” แอนนาลุกขึ้นยืนอาการบาดเจ็บเขาทุเลาลงแล้ว
“เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน ถึงได้มาช่วยข้า” แอนนาถามอนัสตกาลพร้อมกับเดินพลังเพื่อรับมือแคปริคอร์น
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย เตรียมรับมือมันก่อน ถ้าท่าทางมันคงจะใช้ท่าไม้ตายแล้วคราวนี้”
อนัสตกาลเตือนแอนนา เธอเองก็เร่งพลังขึ้นจนชายผมปลิวเล็กน้อย

แล้วก็จริงอย่างที่อนัสตกาลพูด แคปริคอร์นใช้ท่าไม้ตายโจมตีพวกเธอจริงๆ
เขาควงกางเขนทองคำวนรอบตัว จนมองเห็นเหมือนมีไม้กางเขนทองคำอยู่สองอันข้างตัวเขา
“พวกเจ้าตายได้แล้ว” แคปริคอร์นซัดกางเขนสีทองทั้งสองออกมาใส่พวกแอนนา
แอนนากับอนัสตกาลกระโดดแยกออกจากันไปคนละทาง แต่กางเขนนั้นยังคิดตามพวกเธอทั้งสองคน

อนัสตกาลร่ายเพลงหมัดพันกรออกมาต้านพลังนั้น
รังสีหมัดมีส้มจำนวนมากพุ่งเข้าใส่กางเขนทองคำ
ตูมมมมมมมมมมมม
เสียงพลังทั้งสองปะทะกันดังไปไกล
ทางด้านแอนนาก็ร่ายท่าวารีเบิกฟ้าเข้าต้าน
รังสีกระบี่รูปจันทร์เสี้ยวสีชมพูพุ่งออกมา
ตูมมมมมมมม
เสียงปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่กางเขนทองคำทั้งสองจะกระเด็นกลับไปที่เจ้าของ
แอนนากับอนัสตกาลพุ่งตัวตามกางเขนนั้นไปโดยไม่ต้องนัดหมายกัน
แอนนาร่ายท่าวารีไหลย้อนเข้าใส่แคปริคอน
ทางด้านอนัสตกาลร่ายท่าพันกรดับฟ้าเข้าใส่พร้อมกัน
ท่าวารีไหลย้อนเมื่อใช้ออกมาจะเห็นรัสีกระบี่วิ่งวนไปวนมายากที่จะเดาทางได้ถูก
ส่วนท่าพันกรดับฟ้าเป็นท่าที่เร่งพลังใด้ที่หมัดแล้วเมื่อซัดออกไปจะเกิดรังสีหมัดสีส้มขนาดใหญ่ออกมาจนเหมือนปิดท้องฟ้าเอาไว้ได้


แคปริคอร์นรีบดึงกางเขนทองกลับมาตั้งรับทั้งสองคนที่โจมตีเข้ามา
แต่คงเป็นเรื่องยากที่ใครจะรับมือราชินีพร้อมกันได้ถึงสองคน
ลำแสงกระบี่แหละหมัดกระแทกจนกางเขนทองกระเด็นออกจากมือเขา
ฉึก   ผลั๊ก
กระบี่ของแอนนาแทงเข้าที่ไหล่ของแคปริคอร์น
หมัดของอนัสตกาลตรงเข้าไปที่ท้องของเขาเช่นกัน
อ๊อกกกกก
แคปริคอร์นกระอักเลือดออกมา แต่เขาก็ยังไม่ยอมล้มลง
แคปริคอร์นเห็นท่าไม่ดีเขาซัดไม้กางแขนสีทองขนาดเล็กออกมาจำนวนมาก
ทำให้แอนนากับอนัสตกาลต้องถอยหลังตั้งลับอย่างพันวัล
เขาอาศัยจังหวะนี้ไปหยิบกางเขนทองคำของเขาแล้วหนีไปทันที
“อย่าหนีนะ” แอนนาเตรียมตัวจะตามไป
“เดี๋ยวก่อน” อนัสตกาลห้ามเธอไว้
แอนนาหยุดลงทันที “ทำไมเจ้าไม่ให้ข้าตามมันไป”
“ตอนนี้เจ้ายังบาดเจ็บภายในอยู่ ตามไปอาจพลาดท่าได้ แล้วเราไม่รู้ว่ามันมีคนตามมาอีกหรือเปล่า”
อนัสตกาลให้เหตุผล แอนนาก็เห็นด้วยกับเหตุผลนี้เขาเลิกคิดติดตาม
“เรารีบลงไปช่วยข้างล่างกันก่อนเถอะ” แอนนาเตรียมตัวจะไปข้างล่าง
“ไม่ต้องหรอกข้างล่างมิรันด้าคงจัดการเรียบร้อยแล้ว”
อนัสตกาลบอก แอนนาทำหน้าแปลกใจ
“มิรันด้าก็มาหรือนี่ แสดงว่าคงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วใช่ไหม”
“ใช่ ข้ากำลังจะมาปรึกษามาร์คัสนี่ไง แล้วเขาไปไหนทำไมไม่ออกมาช่วย”
อนัสตกาลถามถึงมาร์คัส แอนนาทำหน้าไม่ถูก
“เออ  พี่มาร์คัสไม่อยู่ตอนนี้ แล้วข้าก็ไม่รู้ไปไหนด้วย”
แอนนาตอบ ทำเอาอนัสตกาลทำหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที




คีย์รัสฝึกวิชากระบี่ใจจนใกล้สำเร็จ เพราะวิชาที่ใกล้เคียงกันกับเสียงเพลงของจางอี้
ทำให้เขาฝึกได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังมีเนกิที่ช่วยคอยดูแลเขาทุกเรื่องทำให้มีเวลาฝึกเต็มที่
ตอนนี้ถึงขั้นสุดท้ายของวิชาแล้ว เขาต้องใช้สมาธิอย่างมาก

“คีย์รัสไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไรเจ้าห้ามออกมาจนกว่าจะฝึกสำเร็จเข้าใจไหม”
จางอี้ส่งเสียงผ่านเสียงเพลงมาให้คีย์รัสที่กำลังอยู่ในขั้นสุดท้าย
คีย์รัสได้ยินแต่ไม่สามารถตอบโต้ได้เพียงแต่กังวลว่ามันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นข้างนอกกันแน่
“ในเมื่อมาถึงแล้วก็เชิญพวกท่านออกมาเถอะ”
เสียงจางอี้ดังกังวานไปทั่วบริเวณ
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกข้ามาถึงแล้ว” เสียงชายหมุนตอบโต้กลับมา
“มอลล์เจ้าลืมแล้วหรือไง ว่าเขาเป็นถึงราชันย์คนแรกนะ” เสียงเด็กหนุ่มอีกคนบอกคนแรก
“555 จริงด้วยข้าลืมไปเลยไวท์ แต่ถึงยังไงวันนี้ก็เป็นวันตายของมันอยู่ดี” เสียงแรกตอบ
คีย์รัสได้ยินเสียงข้างนอกอย่างชัดเจน แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
เพราะถ้าเขาเลิกฝึกตอนนี้เขาอาจถูกพลังย้อนกลับบาดเจ็บสาหัสได้

จางอี้ไม่ได้สนใจคนทั้งสองคนที่มาเยือนแม้แต่น้อย เขายังคงนั่งบรรเลงเพลงต่อไป
“ท่าทางเจ้าจะประมาทเราสองคนมากเกินไปแล้วนะ” มอลล์พูดอย่างไม่พอใจ
“ใช่คงยังไม่รู้สินะว่าเราสองคนเป็นใคร” ไวท์พูดเสริม
“ไวท์มอลล์ แฝดทมิฬ ดาวเจมินี่แห่งกลุ่มโซดิเอค เรื่องแค่นี้ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร”
จางอี้กล่าวออกมาโดยที่ยังไม่สนใจทั้งสองคน
“ชิ ทั้งๆที่รู้ว่าพวกเราเป็นใครแล้วยังไม่สนใจเราอีกหรือ ดูถูกเราเกินไปแล้ว” ไวท์ที่อารมณ์ร้อนกว่าพูดออกมา
“ถ้าพวกเจ้าเข้าใกล้ข้าได้ก็ลองเข้ามาสิ” จางอี้พูด
กร็อดดดดดดดด
ฟึบ ฟึบ
มีดบินรูปกางเขนทองคำถูกซัดออกมาจากไวท์ทันทีที่จางอี้พูดจบ
มอลล์ซัดมีดบินลักษณ์เดียวกันตามออกมา
กิ้ง กิ้ง
มีดบินกระทบกับม่านพลังของจางอี้ปักลงบนพื้นห่างจากจ้างอี้ถึงสามเมตร
“ท่าทางคำร่ำลือจะเป็นจริง ที่บอกว่าท่านเป็นผู้มีพลังกล้าแข็งที่สุดที่นี่” ไวท์กล่าวชม
“แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องตายเพราะพวกเราอยู่ดี หึหึ” มอลล์หัวเราะออกมา
“พวกเจ้ามัวทำอะไรกันอยู่” เสียงหนึ่งที่บ่งบอกถึงพลังเนกิสที่สูงมากดังขึ้น
ไวท์มอลล์หน้าเสียขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงนั่น ทั้งสองคนรีบหันหลังไปทำความเคารพทันที
“ท่านพี่ไลบร้า มาถึงแล้วหรือครับ” ไวท์มอลล์ทักขึ้นพร้อมกัน
เมื่อคนนี้เดินเข้ามาจางอี้ต้องลืมตาขึ้นมามองครั้งแรก
ชายที่เดินเข้ามารูปร่างสูงใหญ่ผมยาวสีดำขลับอยู่ในชุดบาทหลวง
ทั้งสองคนดูเกรงกลัวชายคนนี้มากแล้วทั้งสองคนยังเรียกชายคนนี้ว่าไลบร้า
เพื่อกำจัดเขาคนเดียวถึงกับส่ง2ดาวราศีมาเชียวหรือ ท่าทางศึกนี้จะตึงมือเขาเหมือนกัน
เพราะเขายังคงต้องส่งพลังเข้าไปช่วยคีย์รัสฝึกวิชาขั้นสุดท้ายให้สำเร็จเสียก่อน




นาซีซัสค่อยๆทำแผลให้มาร์คัสจนเสร็จ เขาสวมชุดคืนให้มาร์คัสก่อนที่จะไปฝังโครงกระดูกนั่น
ขณะที่เขากำลังรวบรวมโครงกระดูก ก็มีหนังสือเล่มหนึ่งตกลงมาจากเสื้อผ้าในโครงกระดูกนั่น
“9 มารฟ้า” นาซีซัสอ่านที่ปก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจเขาเลยเก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อน
เขาฝังโครงกระดูกนั้นเสร็จแล้ว เขาก็เข้ามาดูว่ายังพอมีอะไรทำกินได้บ้าง
อาหารกระป๋องเหล่านั้นยังไม่หมดอายุ นาซีซัสคิดว่าเขาช่างโชคดีจริง
มาร์คัสก็ยังไม่ฟื้น ป้อนยาแก้ปวดกับแก้อักเสบให้มาร์คัสอีกครั้ง
“จริงสิหนังสือเมื่อกี้” นาซีซัสหยิบหนังสือออกมาเปิดอ่านพร้อมกับกินอาหารไปด้วย
เมื่อเขาเปิดอ่าน ก็พบว่ามันเป็นบันทึกวิชาอย่างหนึ่ง
เขาคิดว่าเขาช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ ถ้าเขาฝึกวิชานี้ได้คงจะเก่งขึ้นมาบ้าง
แต่เขาจะแอบฝึกไม่ให้มาร์คัสรู้เพราะเขาอยากจะเอามันไว้อวดมาร์คัสเมื่อฝึกเสร็จแล้ว

แต่นาซีซัสไม่เคยรู้เรื่องวิชาต่างๆ เขาเลยไม่รู้จักวิชานี้ดีพอ
วิชานึ้คือวิชา 9 มารฟ้า เป็นวิชามารอันดับหนึ่งที่หายสาบสูญไปนานเมื่อร้อยปีที่แล้ว
แต่ไม่รู้ว่ามาอยู่กับโครงกระดูกนี้ได้อย่างไร
คนคิดค้นวิชานี้ขึ้นมาคือ มารเด็ดดาว ซึ่งเป็นจอมมารในตำนานว่าโหดเหี้ยมที่สุด
จางอี้ซึ่งเป็นราชันย์คนแรกตอนนั้นต้องร่วมมือ3จักรพรรดิกับ2ราชินีถึงจะชนะได้
แต่การต่อสู้ครั้งนั้นก็ต้องสูญเสียจักรพรรดิไปถึง 2 คน กับ ราชินีอีก 1 คน
แล้วครั้งนี่ถ้านาซีซัสฝึกจะเกิดอะไรขึ้นอีกในยุคนี้กันแน่

TBC .

[จันทร์ผา]

ฝึกเลยสนับสนุนให้ฝึกฝึกเสร็จแล้วจะได้ช่วยมาร์คัสกำจัดคนชั่ว

วิชาจะดีหรือชั่วอยู่ที่คนฝึกต่างหากใช่ไหมไรท์เตอร์ 

[CYPINUS]

ฝึกเลย ๆ นาซีซัสจะได้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ไร้ผู้เทียมทาน 

[rei]

นาซีซัสจะฝึกมันไหม?น่ะ 

กลัวว่าจะฝึกสำเร็จด้วยสิ 



 

[iforgive]

ถ้าจะฝึก นาซีซัสก็ต้องใช้พลังของมาร์คัสช่วยสินะ
ว่าแต่พลังอะไรดีหว่า อิ อิ

[three]

ลุ้นๆเลือดท่วมจอแบบนี้ชอบจังเลยอ่ะครับ