หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[nataxiah]

ฝึกเลยสนับสนุนให้ฝึกฝึกเสร็จแล้วจะได้ช่วยมาร์คัสกำจัดคนชั่ว

วิชาจะดีหรือชั่วอยู่ที่คนฝึกต่างหากใช่ไหมไรท์เตอร์ 

จริงครับ แต่ว่านาซีซัสเขาจะทนแรงมารไหวไหมล่ะคร้าบบ อันนี้เรามาลุ้นกันต่อนะคร้าบบ

ฝึกเลย ๆ นาซีซัสจะได้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ไร้ผู้เทียมทาน 

โหย กะให้มาชิงตำแหน่งมาร์คัสเลยหรือครับ

นาซีซัสจะฝึกมันไหม?น่ะ 

กลัวว่าจะฝึกสำเร็จด้วยสิ 



 

เรื่องนี้ต้องลุ้นกันนะคร้าบบ ถ้าเกิดกลายเป็นจอมมารจะทำไงดีอ่ะครับ 

ถ้าจะฝึก นาซีซัสก็ต้องใช้พลังของมาร์คัสช่วยสินะ
ว่าแต่พลังอะไรดีหว่า อิ อิ

  ก็ต้องพลังรักไงครับ จะพลังอะไรได้อีก

ลุ้นๆเลือดท่วมจอแบบนี้ชอบจังเลยอ่ะครับ

ชอบเลือดเสียด้วย  แต่ถึงจะกลัวผมก็ยังรักคนอ่านนะคร้าบบ

  คนอ่าน คนเม้น

 

ร่ายท่าส่ายสะท้านโลกันฑ์ เรียกคนอ่านเพิ่มคร้าบบ

[nataxiah]

เอารูปกลุ่ม ZODIAC ที่ออกแล้วมาลงเพิ่มคร้าบ

คนเก่าโปรไฟลฺก็ลงได้แล้วนะคร้าบบ

ตอนหน้าไป่จงจะออกแล้วนะคร้าบบ คอยเป็นกำลังให้ด้วยนะคร้าบ



ไวท์/มอลล์(WHITE/MALL)

ชื่อ :      ไวท์/มอลล์     ไฮน์กรีท
อายุ :      17 ปี
ส่วนสูง :      180 cm.
น้ำหนัก :      57/55 kg.
กรุ๊ปเลือด :   AB/A
ตำแหน่ง :   เจมินี่(GEMINI)
สิ่งที่ชอบ :    ไวท์ : มอลล์
      มอลล์ : ไวท์
สิ่งที่เกลียด :    -
อาวุธประจำตัว :   1. มีดบินกางเขนทอง
ฉายา :      แฝดทมิฬ




โป๊บ(POPE)

ชื่อ :      โป๊บ    ไฮน์กรีท
อายุ :      25 ปี
ส่วนสูง :      183 cm.
น้ำหนัก :      61 kg.
กรุ๊ปเลือด :   O
ตำแหน่ง :   ไลบร้า(LIBRA)
สิ่งที่ชอบ :    สวดมนต์
สิ่งที่เกลียด :    สวดมนต์
อาวุธประจำตัว :   1. ปืนคู่ทองคำ
ฉายา :      กระสุนทะลวงใจ

[Cha Ris Ma]

 
ไวท์กะมอลล์น่ารัก
ขอสองเลยได้มั้ย

[Phing]

 
เอาให้มาร์คัสฝึกดิ จะได้เก่งขึ้นแถวได้วิชามารอีก
มีครบในตัวเลยทั้งดีและไม่ดีเลือกใช้ได้ตามสะดวก
เหมือนได้กลิ่นโชตะเลย555


 

[Shock_n2n]

อร๊าย ชอบจังเลยอ่ะ โรแมนติกมากๆ เลยอ่ะ
ในถ้ำด้วย อิอิ 
ว่าแต่ ฝึกแล้วคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราเชื่อมั่น ในนาซีซัส
อิอิ รูป ไวท์/มอลล์ เนีย นึกว่าดาราเกาหลี เหอะ ใสได้อีก
 
+1 คร่า 

[CYPINUS]

ไป่จงรีบมาเร็วๆนะ อยากอ่านบทของไป่จงบ้าง 

[zeen11]

สนุกมากเลยค่ะ ไม่ได้อ่านแนวนี้นานแล้ว ลุ้นๆ ^ ^

[nataxiah]

ไวท์กะมอลล์น่ารัก
ขอสองเลยได้มั้ย

ยกคนเขียนให้แทนได้ไหมคร้าบบ

เอาให้มาร์คัสฝึกดิ จะได้เก่งขึ้นแถวได้วิชามารอีก
มีครบในตัวเลยทั้งดีและไม่ดีเลือกใช้ได้ตามสะดวก
เหมือนได้กลิ่นโชตะเลย555


 

555 ทำอย่างกับเซเว่นมีเลือกใช้ได้ตามสะดวกด้วย

อร๊าย ชอบจังเลยอ่ะ โรแมนติกมากๆ เลยอ่ะ
ในถ้ำด้วย อิอิ 
ว่าแต่ ฝึกแล้วคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราเชื่อมั่น ในนาซีซัส
อิอิ รูป ไวท์/มอลล์ เนีย นึกว่าดาราเกาหลี เหอะ ใสได้อีก
 
+1 คร่า 

ใสแต่ร้ายนะคร้าบบ

ไป่จงรีบมาเร็วๆนะ อยากอ่านบทของไป่จงบ้าง 

มาแล้วคร้าบบ พอดีคนเขียนไม่สบายเลยไม่ได้เขียนเลยคร้าบ

สนุกมากเลยค่ะ ไม่ได้อ่านแนวนี้นานแล้ว ลุ้นๆ ^ ^

รอลุ้นตอนนี้นี้นะคร้าบบ

ตอนนี้มาช้าหน่อยนะคร้าบ พอดีผมไม่ค่อยสบายหลายวัน นี่ก็ยังไม่หายดีเลยอะครับ ไม่อยากไปหาหมออะ

[nataxiah]

สอนครั้งเดียวเหมือนอาจารย์ทั้งชีวิต


จางอี้จ้องมองไลบร้าที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ
ไวท์กับมอลล์เดินตามหลังไลบร้า
“สมกับที่เป็นราชันย์คนแรก ถ้าประมาทพวกเราอาจเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก็ได้ เพราะฉะนั้นพวกเจ้าทั้งสองคนต้องลงมือให้เต็มที่เข้าใจไหม”
ไลบร้าหันไปสั่งฝาแผดเจมินี่ ที่เตรียมมีดบินไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว
“ครับท่านพี่” สิ้นเสียงรับคำทั้งสองคนก็วิ่งแยกกันออกไปทั้งซ้ายและขวา
ไลบร้าคนเดียวที่เดินตรงหาจางอี้จนใกล้ถึงม่านพลังที่จางอี้กางเอาไว้
เปรี้ยยยยย!!!
ไลบร้าค่อยๆเดินฝ่าม่านพลังเข้ามาอย่างใจเย็น เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปหมด
จางอี้เองพยายามเร่งพลังขึ้นเพื่อรักษาม่านพลังไว้

ฟิ้ววววววววววววว
จางอี้รีบเอียงหัวหลบมีดบินรูปกางเขนที่พุ่งเข้ามา
เขาหันไปมองทิศที่มีดบินเข้ามาเห็นไวท์ซัดมีดบินจนเจาะม่านพลังเขาเข้ามาได้แล้ว
ท่าทางเขาจะประมาทฝีมือของคู่ต่อสู้มากไปเสียแล้ว
ไม่ทันไรมีดบินจากอีกทางก็พุ่งเข้ามาใส่เขาเหมือนกัน ท่าทางม่านพลังจะไม่มีประโยชน์เสียแล้ว
จางอี้หมุนตัวขยับจากที่เขาอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะหันหน้าไปที่ไวท์
แตร๊งงง แตร๊งง
จางอี้ดีดพิณเร่งจังหวะไปที่ไวท์ คลื่นสีขาวพุ่งออกจากพิณเข้าใส่ไวท์อย่างรวดเร็ว

ปัง ปัง
เสียงปืนดังขึ้นลูกปืนที่ห่อหุ้มด้วยรังสีทองอ่อนๆพุ่งเข้าไปปะทะกับคลื่นสีขาวของจางอี้ที่กำลังจะถึงตัวไวท์
ตูมมมม!!!
เสียงระเบิดดังเลื่อนลั่นเมื่อพลังทั้งสองประทะกัน ไวท์กระโดดหลบแรงปะทะของพลังออกไป
แต่จางอี้ไม่ได้มีเวลาตั้งตัวมากนัก เพราะมอลล์ที่รอโอกาสอยู่อีกฝั่งขว้างมีดบินเข้าใส่ทันที
จางอี้กระโดดหลบขึ้นไปบนอากาศ พร้อมกับหมุนตัวไปลงข้างหลังไลบร้า

จางอี้กระแทกพิณเข้าใส่ไลบร้าอย่างรวดเร็ว แต่ไลบร้าให้ปืนสั้นในมือรับไว้ได้
ไลบร้ากระเดนถอยหลังไปหลายเมตร แสดงให้เห็นพลังที่สูงมากของจางอี้
“ไม่คิดเลยว่าคนแก่จะยังมีเรี่ยวแรงมากขนาดนี้” ไลบร้าบ่นออกมาเมื่อประมือกับจางอี้ตรงๆ
เขายกปืนขึ้นมาพร้อมกับลั่นกระสุน6นัดติดต่อกันอย่างรวดเร็ว
แสดงให้เห็นฝีมือการยิงปืนที่ยอดเยี่ยม เพียงแต่ถ้าลูกปืนธรรมดามีหรือจะทำอะไรจางอี้ได้
แต่ลูกปืนนั้นถูกห่อหุ้มมาด้วยพลังเนกิสสีทอง ถ้ารับตรงๆอาจพลาดท่าให้กับแฝดทมิฬที่รอจังหวะอยู่ก็ได้
ฮึบ!!
จางอี้นั่งลงกับพื้นพร้อมกับเร่งพลังเนกิสจนเกิดคลื่นสีขาวล้อมลอบตัวเขา

แตร๊งงง แตร๊งๆๆ แตร๊งงง
จางอี้บรรเลงพิณด้วยท่าพิณฟ้าม่านเมฆ คลื่นสีขาวแผ่พุ่งออกจากพิณของเขาไปทุกทิศทาง
ไวท์มอลล์รีบมารวมตัวกันพร้อมกับใช้ท่าประสานกันเข้าต้านพลังของจางอี้
พลังของจางอี้เข้าปะทะกับกระสุนทองคำทั้ง6ของไลบร้า เท่ากับตอนนี้เขาต้องรับศึกสองด้าน
แต่ที่แปลกพิสดารยิ่งกว่านั่นคือ เมื่อกระสุนของไลบร้าเข้าชนกับพลังของจางอี้
มันกลับเคลื่อนที่แยกออกจากกัน มีสองนัดที่เข้าต้านพลังไว้ อีกสี่นัดที่เหลือกระจายกันออกไป
จางอี้ก็สังเกตเห็นแต่เขายังทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ เพราะถ้าพลาดเขาอาจถูกพลังของไวท์มอลล์ได้
กระสุนทั้งสี่วิ่งวนไปวนมาอยู่รอบๆตัวเขา จางอี้ได้แต่คอยเหลือบตาสังเกตแต่มือไม่สามารถหยุดท่าร่างลงได้


จางอี้รีบเร่งพลังเข้าใส่ทางด้านไวท์มอลล์ ไวท์กับมอลล์เร่งพลังเข้าต้านเช่นเดียวกัน
ไลบร้าไม่ยอมให้พลาดโอกาสที่จางอี้ปันสมาธิ เขารีบบังคับกระสุนทั้งสี่เข้าใส่จางอี้ทันที
“ตายซะเถอะ” ไลบร้าตะโกนออกมา
กระสุนทั้งสี่พุ่งเข้าตรงมายังจุดตายทั้งสี่ของจางอี้
คือ หน้าผาก กลางกระหม่อม หัวใจ และลำคอ
ลูกกระสุนที่แฝงด้วยพลังเนกิสสามารถทะลุทุกอย่างได้ เรื่องแบบนี้จางอี้รู้ดีกว่าใคร
แต่เขาก็ไม่สามารถขยับได้ในตอนนี้ หรือว่านี่จะเป็นจุดจบของเขาเสียแล้ว


“แอนนาแล้วเจ้าไม่รู้หรือไงว่ามาร์คัสไปที่ไหน ตอนนี้เรามีเรื่องด่วนที่ต้องร่วมมือกันแล้วนะ”
อนัสตกาลถามแอนนาหลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างสงบลง
“ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วย เรื่องนี้เราไม่รู้จริงๆ เพราะพี่มาร์คัสไม่ได้บอกอะไรไว้ก่อนที่จะออกเดินทาง”
“ท่าทางครั้งนี้เราต้องหาทางกันเองก่อนแล้ว แล้วเจ้าพยายามหาทางติดต่อมาร์คัสให้ได้”
แอนนาพยักหน้าตอบ แล้วทั้งสองก็หันไปช่วยเหลือคนที่บาดเจ็บก่อน



หลังจากกินอาหารเสร็จนาซีซัสก็แวะเข้ามาดูมาร์คัส
แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย
เขาเห็นว่าเวลาว่างแบบนี้เหมาะกับการที่จะลองฝึกวิชาดู
เขาหยิบหนังสือ9มารฟ้าขึ้นมาพลิกอ่าน
วิชา9มารฟ้าแบ่งออกเป็น2ส่วนด้วยกัน
ต้องฝึกส่วนแรกให้สำเร็จก่อนถึงจะฝึกส่วนที่สองได้
ส่วนแรกแบ่งเป็น 5 มารฟ้า ประกอบด้วย
ท่าแรกมารฟ้าไร้ลักษณ์ เป็นท่าที่เน้นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว
ท่าที่สองมารฟ้าอลงกรณ์ เป็นท่าที่เพิ่มพลังกายให้แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า
ท่าที่สามมารฟ้าประจักษ์ทิพย์ เป็นท่าที่เพิ่มโสตประสาททั้งห้าให้สูงมากยิ่งขึ้น
ท่าที่สี่มารฟ้าโคจร เป็นท่าที่ใช้พลังเนกิสในการดูดหรือผลักสิ่งของ
ท่าที่ห้ามารฟ้าจักรวาล เมื่อสำเร็จท่านี้จะทำให้ซึมซับพลังจากสิ่งรอบข้างได้อย่างไม่จำกัด และสามารถนำมาใช้ได้
แต่ผู้ที่จะสำเร็จถึงขั้นนี้ได้ต้องสะสมพลังถึง60ปี และถ้าไม่สำเร็จห้ามฝึกขั้นต่อไปเด็ดขาด
นาซีซัสเมื่ออ่านถึงตรงนี้ก็ถอดใจหยุดอ่านต่อ
“ตั้ง60ปีกว่าจะเก่งไม่แก่ตายก่อนหรือไงนะ” เขาบนพึมพำกับตัวเอง
แต่ไหนๆแล้วเขาขอรองฝึกท่าแรกก่อนแล้วกัน อย่างน้อยก็อาจทำให้เขาหนีพ้นอันตรายก็ได้


นาซีซัสลองอ่านแล้วเริ่มฝึกตามท่าแรกของ9มารฟ้า
เขาอ่านไปแล้วลองทำตามไปด้วย เขาทำซ้ำไปซ้ำมา
ไม่รู้ว่าด้วยพรสวรรค์หรือว่าเพราะโชคช่วย นาซีซัสกลับฝึกสำเร็จท่าแรกโดยไม่รู้ตัว
แต่ตอนนี้เขากลับยังไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าได้ฝึกผ่านท่าแรกเรียบร้อยแล้ว


กระสุนทั้งสี่พุ่งเข้าสู่สุดตายของจางอี้อย่างรวดเร็ว
เขาเข้านั้นวิกฤติแล้วหรือนี่ หรือว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงเท่านี้
จางอี้ไม่ได้เป็นห่วงตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่เขากลับเป็นห่วงคีย์รัสที่กำลังฝึกวิชาอยู่
ทางด้านคีย์รัสก็สัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงของพลังจางอี้ได้
เขาเองก็ร้อนใจไม่แพ้กัน แต่เขาจะเร่งมันก็ไม่ได้เพราะถ้าผิดพลาด
ที่ฝึกมาทั้งหมดอาจสูญเปล่าก็เป็นได้ เนกิเองก็รู้สึกได้เหมือนกัน
เขาเองก็เป็นห่วงอาจารย์ของเขาเช่นกันแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

วืดดดดดดด ตูมม!!
คลื่นพลังสีน้ำเงินเข้มตัดผ่านกระสุนทั้งสี่ที่กำลังพุ่งเข้าใส่จางอี้
ไลบร้าเสียโอกาสสำคัญไปเสียแล้ว จางอี้เองเมื่อเห็นโอกาสก็เร่งพลังพุ่งเข้าใส่ไวท์มอลล์
ทั้งสองคนไม่ใช่คู่มือจางอี้อยู่แล้ว เมื่อโดนจางอี้โจมตีโดยตรงทั้งสองคนกระเด็นออกไปไกลหลายเมตร
“ใครยื่นมือเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ท่าทางไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”
ไลบร้าตะโกนก้องไปทั่วบริเวณ ความเกรี้ยวโกรธของเขาทำให้บริเวณนั้นสั่นไหวไปหมด
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขัดขวางท่าสังหารเขาได้อย่างง่ายดาย แถมยังทำให้เขาพลาดโอกาสสังหารจางอี้ด้วย
“ข้าว่าพวกเจ้าถ้ายังไม่อยากตายก็รีบกลับเกาะไปดีกว่า อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเพื่อเจ้าฟ้าจอมปลอมของพวกเจ้าเลย”
เสียงไพเราะแต่เยือกเย็นดังลอยมาโดยที่ไม่เห็นคนที่พูด
“เจ้าถือดียังไงมาว่าเจ้าฟ้า อย่างเจ้ามันก็แค่เต่าหดหัวยังกล้ามีหน้ามาว่าคนอื่นอีกหรือ”
ไลบร้าเกรี้ยวกราดมากขึ้นเมื่อมีคนต่อว่าเจ้าฟ้าผู้นำของเขา

เมื่อสิ้นเสียงของไลบร้า ปรากฏเงาสายหนึ่งพุ่งเข้าใส่เขาอย่างรวดเร็ว
ไลบร้ารีบยกปืนคู่ขึ้นตั้งรับ แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว
“นี่หรือหนึ่งในสิบสองราศี มีฝีมือแค่นี้เองหรือ” เสียงดังขึ้นที่ข้างหลังของไลบร้า
ไวท์มอลล์ที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเห็นบุคคลที่เข้าข้างหลังไลบร้าได้อย่างง่ายดาย
ไลบร้าเองก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน เขาเคยมั่นใจในฝีมือตัวเองมาก
แต่ตอนนี้มันลดลงไปเสียแล้ว เมื่อกี้เขายังรู้สึกว่าต่อสู้กับจางอี้ได้อย่างสูสีอยู่เลย
แต่จริงๆแล้วเขาหารู้ไม่ว่าจางอี้ไม่ได้สู้อย่างเต็มที่ เพราะต้องคอยแบ่งพลังไปช่วยคีย์รัสในการฝึกวิชา
“ท่านมาแล้วหรือไป่จง” จางอี้ยิ้มออกมาเมื่อเห็นคนที่ปรากฏตัว
ไป่จงคือหนึ่งในสามจักรพรรดิที่มีพลังฝีมือพิสดารที่สุด จริงๆแล้วเขาดำรงตำแหน่งนี้มาตั้งแต่สมัยจางอี้เป็นจักรพรรดิ
เขาคือจักรพรรดิคนเดียวที่รอดจากการต่อสู้กับมารเด็ดดาว
แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบกฎเกณฑ์ของเขาทำให้เขาไม่เข้าร่วมการประลองอีก
แต่เขาก็ยังได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในสามจักรพรรดิตลอดมา
ยิ่งพวกไลบร้ากับไวท์มอลล์รู้ว่าผู้ที่เข้ามาใหม่เป็นใคร ยิ่งทำให้ฝ่ายของพวกเขาเสียเปรียบมากขึ้น


ตอนนี้เหมือนสถานการณ์จะพลิกกลับมาที่ฝั่งจางอี้บ้างแล้ว
ไป่จงไม่รอช้าเมื่อเห็นว่าไลบร้ารู้ตัวเขาแทงกระบี่ไร้ลักษณ์ของเขาเข้าใส่ทันที
แต่ปฏิกิริยาของไลบร้าก็รวดเร็วไม่ยิ่งหย่อนกัน เขารีบกระโดดหลบออกมาให้พ้นวิถีกระบี่
จางอี้ไม่ยอมปล่อยให้ไลบร้าหนีได้ เข้าพุ่งเข้าใส่พร้อมกับซัดฝ่ามือใส่ทันที
แต่พวกไวท์มอลล์ก็ลงมือรวดเร็วเช่นเดียวกัน พุ่งเข้ามารับมือจางอี้แทนไลบร้า


ปัง ปัง
ไลบร้าพลิกตัวกลับมายิงปืนใส่ไป่จง ก่อนที่จะเก็บปืนแล้วหยิบมีดสั้นคู่ขึ้นมาไว้ทั้งสองมือ
เขาพุ่งตามกระสุนเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ไป่จงเห็นไลบร้าพุ่งเข้ามาเขาโจมตีกลับด้วยกระบี่พิสดารท่ายอกย้อนวกวน
รังสีกระบี่สีน้ำเงินเข้มพุ่งออกไปทุกทิศทาง หาแนวการเคลื่อนที่ไม่ได้
แต่ไลบร้าไม่ได้สนใจกับรังสีกระบี่เหล่านั้น กลับพุ่งตรงตามกระสุนไปที่ไป่จง
แต่ร่างของไป่จงกลับแยกออกกลายเป็นสามร่างยืนอยู่

กิ้ง กิ้ง
ไวท์มอลล์ใช้มีดบินแทนมีดสั้นเข้าต่อสู้กับจางอี้ระยะประชิด
การโจมตีของทั้งสองคนประสานกันอย่างลงตัวและกลมกลืนจนเหมือนทั้งสองคนมีคนละสี่มือ
ถึงแม้พลังฝีมือจะด้อยกว่าจางอี้แต่การที่เขาทั้งสองคนผสานกันก็ทำให้จางอี้ตึงมือได้เหมือนกัน
จางอี้เร่งพลังเพื่อที่จะได้กำจัดไวท์มอลล์ให้ได้ก่อน แล้วเขาค่อยไปช่วยไป่จงอีกที
ไวท์มอลล์ช่วยกันโจมตีซ้ายขวา หน้าหลัง สลับกันไปมา
ยิ่งต่อสู้การเคลื่อนๆไหวของเขาทั้งสองคนยิ่งรวดเร็วมากขึ้น จนมองเห็นเหมือนแสงสีทองสองสายวิ่งวนไปมารอบตัวจางอี้

ไลบร้าเมื่อเห็นไป่จงแยกเป็นสามร่างเขาเปลี่ยนท่าโจมตีทันที
เขาใช้มีดสั้นกระแทกกระสุนไปที่ร่างสองร่างซ้ายขวา
ส่วนตัวเขาพุ่งเข้าไปหาร่างไป่จงที่อยู่ตรงกลาง แต่ตัวของไลบร้ากลับทะลุผ่านร่างนั้นไป
เขารีบหันกลับไปมองอีกสองร่างที่เหลือ ก็เห็นไม่ต่างกันกระสุนทองคำของเขาพุ่งผ่านร่างทั้งสองเช่นกัน
แล้วไป่จงหายไปไหนเสียแล้ว ไลบร้ารีบมองหาไปทุกทิศทาง
ก่อนที่เขาจะจับสัมผัสได้ว่าไป่จงอยู่ที่ไหน รังสีกระบี่สีน้ำเงินเข้มก็ไปรวมตัวกันอยู่กลางอากาศ
ก่อตัวเป็นรูปกระบี่ไร้ลักษณ์ขนาดใหญ่ มีไป่จงยืนอยู่บนนั้น
ไป่จงไม่รอช้าบังคับให้รังสีกระบี่พุ่งเข้าใส่ไลบร้า
เมื่อรังสีกระบี่ยักษ์พุ่งเข้ามาจะถึงตัวไลบร้า ก็แตกตัวออกเป็นกระบี่ไร้ลักษณ์อีกนับร้อยเล่ม
ไป่จงใช้พลังเนกิสบังคับรังสีกระบี่เหล่านั้นล้อมรอบไลบร้าไว้
ไลบร้ารู้ว่าตนเองเสียเปรียบจึงคิดใช้ท่าสังหารเข้าแลกกับไป่จง
เขาคิดจะแลกชีวิตกับไป่จงเพราะยังไงมันก็คุ้มกว่าถ้าชีวิตเขาแลกกับไป่จงได้
ไลบร้าเร่งพลังเนกิสของตัวเองให้ขึ้นสูงสุดจนเกิดแสงสีทองขึ้นทั่วร่าง
เขาทิ้งมีดสั้นในมือพร้อมกับหยิบปืนสั้นขึ้นมาแทน เขาบรรจุพลังลงในปืนสั้น
ลูกกระสุนที่อยู่ในรังปืนสั้นทั้งสองกระบอกตอนนี้เกิดจากพลังเนกิสของไลบร้าหลอมรวมตัวกันขึ้น

การเร่งพลังขึ้นสูงสุดของไลบร้าทำให้จางอี้เริ่มเป็นกังวล
ถ้าด้วยฝีมือของไป่จงเขามั่นใจว่าไม่แพ้ไลบร้าแน่นอน แต่ไป่จงเป็นคนมีนิสัยแปลกประหลาดคาดเดายาก
เขาเลยกลัวว่าไป่จงอาจประมาทและพลาดท่าเอาได้
เขาเร่งมือโจมตีแฝดทมิฬอย่างร้อนใจ เพราะเขารู้ว่าอีกทางกำลังจะลงมือขั้นสุดท้ายกันแล้ว
จางอี้ดึงสายพิณออกมาสี่สาย ก่อนที่จะซัดออกไป
ฉึก ฉึก
สายพิณแตกกระจายเป็นร้อยสายพุ่งปักไปทุกทิศทางจนยึดร่างของไวท์มอลล์ไว้ให้อยู่กับที่
เปรี้ยง เปรี้ยง
ไลบร้าเห็นช่องว่างเพียงเล็กน้อยเขายิงกระสุนสังหารออกไป
ปืนสั้นในมือแตกกระจายเพราะทนพลังเนกิสของไลบร้าไม่ไหว
แต่ไป่จงก็ไม่รอช้าเขาบังคับรังสีกระบี่ให้พุ่งเข้าใส่ไลบร้า
กระสุนสีทองทั้งสองพุ่งตรงมาที่ไป่จงอย่างรวดเร็ว แต่ไป่จงไม่คิดจะหลบแต่จะตั้งรับแทน
“รับไม่ได้นะไป่จง” จางอี้ตะโกนเตือนแต่เขาคิดว่าคงไม่ทัน
จางอี้เร่งพลังพุ่งเข้าไปหยุดตรงหน้าไป่จง
เขายกพิณขึ้นตั้งรับกระสุนสีทองทั้งสองนัดแทนไป่จง
ตูมมม!!~
พิณในมือของไป่จงแตกกระจายกลายเป็นเศษไม้ปลิวไปทั่ว
“จางอี้!!” ไป่จงรีบพุ่งตัวเข้าไปรับร่างจางอี้ที่กระเด็นมาทางเขา
ร่างของไลบร้าโดนปักตรึงไปด้วยรังสีกระบี่ของไป่จง
“จางอี้เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า” ไป่จงพูดเมื่อร่างของจางอี้อยู่ในอ้อมกอดของเขา
เมื่อเข้าก้มลงไปมองที่จางอี้เห็นรอยกระสุนที่ตรงตำแหน่งหัวใจของจางอี้
“ไม่นะ จางอี้เจ้าห้ามเป็นอะไรนะ” ไป่จงสัมผัสหน้าที่หลับสนิทของจางอี้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า กระสุนของข้าได้ปลาใหญ่กว่าที่คิดข้าไม่ได้ตายเปล่าแล้ว อย่างน้อยจ..”
ไลบร้ายังไม่ทันพูดจบร่างของเขาก็กลายเป็นเศษเนื้อด้วยกระบี่ของไป่จง

“จางอี้เจ้าลืมตาขึ้นมามองหน้าข้าสิ ข้ากลับมาหาเจ้าแล้วนี่ไง”
ไป่จงทาบฝ่ามือลงบนหน้าอกจางอี้ก่อนถ่ายพลังเนกิสเข้าร่างจางอี้ช้าๆ
แต่ก็ยังไม่เป็นผลร่างของจางอี้กลับเย็นลงเรื่อยๆ ร่างกายไม่มีวี่แววตอบสนองกลับมา
“ท่านอาจารย์ ท่านเป็นอะไรไป” คีย์รัสฝึกวิชาสำเร็จก็รีบพาเนกิออกมา


ยังมีต่อนะคร้าบ รอหน่อยนะคร้าบ

[Shock_n2n]

โอ้ว ไม่นะ ตอนแรก ก้ดีใจอ่ะ ที่พี่เทียน ออกมาแล้ว
แต่ พอ จางอี้ โดนยิงชักจะ เศร้าละ 
 

[CYPINUS]

จางอี้อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ 
ไปจงรีบช่วยจางอี้เร็วๆเข้า 
ไรท์เตอร์หายป่วยเร็วๆนะ 

[Cha Ris Ma]

  ม่ายยยยน๊าจางอี้ของป๋มมมมม


ยังไม่ได้ถามเคล็ดลับหน้าเด็กเลย....

[จันทร์ผา]

จางอี้อย่าเป็นไรนะ

ไป่จงช่วยจางอี้ด้วยนะ

[railay]

 

[พี่วันเสาร์]

ใครก็ได้รีบๆช่วยสุดที่รักเค้าหน่อย

[three]

อะไรกันนี้โหยมีตัวละครที่เล่นดนตรีอารมณ์บัณฑิต ไม่ก็คุณชายโผล่มาแป็บเดียวกลับไปอีกและอ่ะ

[iforgive]

OMG !

[nataxiah]

โอ้ว ไม่นะ ตอนแรก ก้ดีใจอ่ะ ที่พี่เทียน ออกมาแล้ว
แต่ พอ จางอี้ โดนยิงชักจะ เศร้าละ 
 

ผมว่าเรามาเอาใจช่วยจางอี้กันดีกว่านะคร้าบบ เย็นนี้ได้อ่านแน่นอน

ม่ายยยยน๊าจางอี้ของป๋มมมมม


ยังไม่ได้ถามเคล็ดลับหน้าเด็กเลย....

จะเรียนไปทพำไมคร้าบบ คนรักเต็มบ้านเต็มเมืองไม่ต้องเรียนแล้วมั้ง

จางอี้อย่าเป็นไรนะ

ไป่จงช่วยจางอี้ด้วยนะ

มาคอยล้นต่อกันนะคร้าบบบบ

ใครก็ได้รีบๆช่วยสุดที่รักเค้าหน่อย

แหม ไม่เห็นมาขอกันก่อนเลย เอาไปเป็นสุดที่รนักเสียแล้ว อิอิ แบ่งมารักคนเขียนบ้างก็ดีนะคร้าบบบ

อะไรกันนี้โหยมีตัวละครที่เล่นดนตรีอารมณ์บัณฑิต ไม่ก็คุณชายโผล่มาแป็บเดียวกลับไปอีกและอ่ะ

รอลุ้นกันก่อนเถอะคร้าบบ จางอี้สู้ๆ(แต่โดนยิงเข้าหัวใจจะไหวไหมน้า)

OMG !

OMG! ด้วยคน 

  คนอ่าน คนเม้น

เย้นๆครึ่งหลังมาแล้วคร้าบบ รอหน่อยนะคร้าบบ

 

เรียกคนอ่านเพิ่ม

[nataxiah]

ครึ่งหลังมาแล้วคร้าบบ มาก่อนเย็นจะบ่นผมไม่เนี่ย หุหุ

................

“จางอี้เจ้าลืมตาขึ้นมามองหน้าข้าสิ ข้ากลับมาหาเจ้าแล้วนี่ไง”
ไป่จงทาบฝ่ามือลงบนหน้าอกจางอี้ก่อนถ่ายพลังเนกิสเข้าร่างจางอี้ช้าๆ
แต่ก็ยังไม่เป็นผลร่างของจางอี้กลับเย็นลงเรื่อยๆ ร่างกายไม่มีวี่แววตอบสนองกลับมา
“ท่านอาจารย์ ท่านเป็นอะไรไป” คีย์รัสฝึกวิชาสำเร็จก็รีบพาเนกิออกมา
คีย์รัสสัมผัสของพลังที่หายไปได้ของจางอี้ เขาจึงรีบพาเนกิออกมาดู
แต่ที่เขาเห็นกลับเป็นไป่จงที่ประคองร่างอันไร้สติของจางอี้ไว้

“พวกเจ้าอย่าเพิ่งเข้ามา” ไป่จงตะโกนบอกทั้งสองคนโดยที่ไม่มอง เพราะสายตาเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของจางอี้เท่านั้น
เนกิที่กำลังวิ่งเข้าไปหาหยุดลงทันที ส่วนคีย์รัสพยายามจับหาสัมผัสของกลุ่มโซดิเอค
แต่เขากลับไม่พบว่ามีใครซุ่มซ่อนอยู่อีกแล้ว ทั้งไวท์และมอลล์ก็รีบหนีไปเมื่อไลบร้าถูกสังหาร
เพราะพวกเขาเห็นว่ายังไม่ต้องเสียงเอาชีวิตมาทิ้งในที่แบบนี้
แล้วคำสั่งจริงๆที่เขาได้รับก็เพียงแค่มาทำให้จางอี้บาดเจ็บหรือสูญเสียพลังจนต้านทานเจ้าฟ้าไม่ได้เท่านั้นเอง
เมื่อถูกอย่างสำเร็จแล้ว แหละดูเหมือนว่ามันจะเกินที่เขาคิดไว้เพราะไลบร้าได้ฆ่าจางอี้ลงได้แล้ว
เขาทั้งสองคนจึงรีบหนีไปทันทีที่พลังของจางอี้ที่ยึดตัวพวกเขาผ่านเส้นเอ็นของพิณหายไป

“ท่านไป่จงนี้มันเกิดอะไรขึ้น ท่านจางอี้ทำไมเป็นแบบนี้” คีย์รัสถามขึ้นเมื่อเขาสำรวจรอขข้างเสร็จแล้วมายืนข้างเนกิ
“เป็นเพราะข้าเอง ข้าประมาทฝีมือศัตรูมากเกินไป จางอี้ถึงได้เป็นเช่นนี้” มีหยาดน้ำตาซึมออกมาจากสองตาของไป่จง
“แสดงว่าพวกสิบสองราศีมีฝีมือกล้าแข็งมาก” คีย์รัสรอบประเมินฝีมือของศัตรู
“ท่านไป่จงให้ข้าช่วยอีกแรงเถอะ” คีย์รัสเดินเข้าไปใกล้ๆ
ไป่จงเงยหน้าขึ้นมามอง เขาทั้งสองคนเป็นถึงจักรพรรดิทั้งคู่แล้วต่างคนก็ต่างเคยลอบชื่นชมในฝีมือของกันและกัน
ทั้งสองหมายมั่นที่จะประลองกันให้ได้ แต่ยังไม่มีโอกาสสักที
แต่ตอนนี้เขาทั้งสองต้องรวมมือกันก่อนเสียแล้ว เพื่อจางอี้อย่างน้อยพลังของสองคนอาจช่วยไว้ก็ได้
“ข้าต้องขอรบกวนท่านแล้ว” ไป่จงบอกพร้อมกับวางร่างจางอี้ลงบนพื้นอย่างแผ่วเบาในท่านั่งขัดสมาธิ


ไป่จงรีบนั่งลงข้างซ้ายเขาเร่งพลังเนกิสให้สูงขึ้นจนปรากฏรังสีคลายเปลวไฟสีน้ำเงินเข้มขึ้นรอบตัว
คีย์รัสรีบนั่งลงข้างขวาเขาเองก็เร่งพลังเหมือนกัน รังสีฟ้าอ่อนพวยพุ่งออกจากตัวเขา
ตอนนี้พลังของเขาเพิ่มขึ้นมากกว่าเก่ามาก ไป่จงเองก็สังเกตได้
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดเรื่องนี้ เรื่องช่วยเหลือจางอี้สำคัญยิ่งกว่า
เมื่อตักสินใจได้ไป่จงวาวดมือเป็นวงกลมก่อนที่จะมาผสานกันที่กลางอก
เขาเดินพลังมารวมกันไว้ที่ฝ่ามืออย่างรวดเร็ว เพราะความอยู่รอดของจาวอี้อยู่กับเขาสองคนแล้ว
คีย์รัสร่ายท่าเดินพลังมาที่กลางฝ่ามือทั้งสองข้างที่ยื่นอยู่ด้านข้าง
“ข้าให้สัญญาณก็ลงมือพร้อมกันเลยนะ” ไป่จงบอกคีน์รัสผ่านทางพลังเนกิส
คีย์รัสพยักหน้าตอบรับ เพื่อไม่ให้พลังทั้งสองสายเข้าไปตีกันภายในร่างจางอี้
“ลงมือ” ไป่จงออกเสียงบอก
เมื่อคีย์รัสได้ยินสัญญาณ เขารีบรบมือมาที่กลางอก ก่อนซัดฝ่ามือออกไปตบเข้าที่ไหล่ขวาด้านหลัง
ไป่จงพลิกฝ่ามือไปมาก่อนที่จะซัดออกมาเช่นกัน เขาตบไปที่ไหล่ซ้ายด้านหน้า
ร่างของจางอี้หมุนวนบนพื้นอย่างรวดเร็ว ไป่จงกับคีย์รัสใช้มือตบพื้นจนตัวเขาทั้งสองคนลอยขึ้นไปบนอากาศ
ทั้งสองหมุ่นตัวกลางอากาศก่อนที่จะซัดฝ่ามือลงที่กลางกระหม่อมของจางอี้
ร่างของทั้งสองลอยอยู่กลางอากาศขาชี้ฟ้ามือถ่ายถอดพลังเนกิสให้กับจางอี้ทางกระหม่อม
พลังสีน้ำเงินเข้มแหละสีฟ้าอ่อนค่อยๆไหลผสมกันเข้าร่างจางอี้

เนกิได้แต่ยืนลุ้นอยู่ด้านข้าง เขาแทบไม่กล้าหายใจเพราะกลัวจะทำให้จักรพรรดิทั้งสองเสียสมาธิ
เพราะถ้าผิดพลาดอะไรขึ้นมาคงไม่มีใครช่วยอาจารย์เขาได้อีกแล้ว
เขามองเห็นเพียงพลังสองสายค่อยๆไหลเข้าร่างอาจารย์ของเขา
แต่แล้วสักพักเขาก็เห็นการเปลี่ยนแปลงที่หน้าอกตรงที่เลือดไหลออกมาของอาจารย์เขา
มันค่อยๆพองออกมาเรื่อยๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือว่าจักรพรรดิทั้งสองจะรักษาผิดวิธีกันแน่
เขาได้แต่กังวลแต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย



นาซีซัสที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองได้ฝึกท่าแรกของเก้ามารฟ้าสำเร็จแล้วยังคงนั่งทบทวนมันอยู่
“อ่ะ แย่แล้วลืมไปดูมาร์คัสเลยว่าฟื้นหรือยัง” เขานึกถึงมาร์คัสขึ้นมาได้
นาซีซัสรีบกลับเข้ามาให้ส่วนที่มาร์คัสสลบอยู่ แต่มาร์คัสก็ยังไม่ฟื้น
นาซีซัสเลยคิดจะออกไปข้างนอกเพื่ออ่านหนังสืออีกครั้ง
“นาซีซัสหนีไป เจ้ารีบหนีไป” เสียงมาร์คัสเพ้อออกมาเป็นชื่อเขา
ทำให้นาซีซัสต้องหยุดชะงักลง เขารีบกลับไปดูมาร์คัสใกล้ๆว่าเขาตื่นจริงหรือเปล่า
แต่กลับไม่ใช่แถมมาร์คัสยังเพ้อให้เขาหนีไปออกมาเป็นระยะๆ
“ตัวเองไม่ยอมห่วงหรือไงนะ ไล่ข้าให้หนีอยู่ได้” นาซีซัสยิ้มให้กับมาร์คัสก่อนที่จะเอามือไปจับหน้าเขา
“เฮ้ย!! ทำไมตัวร้อนแบบนี้ละ แย่แล้วต้องรีบเช็ดตัว” นาซีซัสร้อนใจอย่างมาก
เขารีบไปหยิบอ่างน้ำกับผ้าเพื่อจำปที่ธารน้ำเล็กในถ้า
แต่ด้วยความร้อนรนเขาเหยียบหินพลาดลื่นจนจะหกล้ม
ด้วยความตกใจเขาเลยใช้ท่ามารฟ้าไร้ลักษณ์ออกมาโดยไม่รู้ตัว
เขาไม่เพียงไม่ล้มแต่กลับพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนเขายังตกใจกับตัวเอง
นาซีซัสใช้ท่าร่างมารฟ้าไร้ลักษณ์จนมาถึงธารน้ำ
ตูม!!
เขากลับหยุดท่าร่างไม่ทันหล่นลงไปในน้ำจนเปียกไปหมด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แทนที่เขาจะโมโหตัวเองกลับหัวเราอย่างชอบใจ
“นี่ข้าทำแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน สงสัยเจ้าจะเป็นอัจฉริยะนะซาซีซัส” เขาชมตัวเอง
“ไม่สิมาร์คัสรอข้าเช็ดตัวอยู่ ข้าต้องรีบแล้ว” เขารีบลุกขึ้นตักน้ำจนเต็มอ่าง
นาซีซัสลองใช้ท่าร่างมารฟ้าไร้ลักษณ์อีกครั้ง ครั้งนี้เขาใช้ได้ชำนาญมากขึ้น
เขากลับมาถึงมาร์คัสในชั่วอึดใจเท่านั้น เข้ารีบเข็ดตัวให้มาร์คัส
เขาค่อยๆเอาผ้าเช็ดตามหน้าและแขนให้กับมาร์คัส แต่อาการยังไม่ดีขึ้นแม้แต่น้อย
ตัวของมาร์คัสยังคงมีไข้สูลมากอยู่เหมือนเดิม
“มาร์คัสข้าไม่ได้คิดจะทำอะไรท่านนะ ข้าจะช่วยท่านจริงๆ” นาซีซัสก้มไปกระซิบบอกที่ข้างหูมาร์คัส
เขาคงคิดว่ามาร์คัสจะได้ยินที่เขาพูด แล้วตื่นขึ้นมาคงไม่ว่าเขาแน่นอน
นาซีซัสค่อยถอดเสื้อมาร์คัสออกอีกครั้ง เขากระคองร่างมาร์คัสไว้ในอ้อมกอด
นาซีซัสค่อยๆเช็ดตัวให้มาร์คัสทุกส่วนตามร่างกาย
เขาเช็ดตัวให้มาร์คัสไปหน้าเขาก๊รู้สึกร้อนฉ่าขึ้นเรื่อยๆ ทำไมเขาต้องอายเมื่อถูกตัวมาร์คัสด้วยนะ
นาซีซัสยังสับสนกับตัวเอง แต่เขาก็เช็ดต่อไปจนมาร์คัสเริ่มข้าลดลง
เขาหาเสื้อผ้าเก่ามาใส่ให้มาร์คัสแทนตัวเก่าที่ชุมไปด้วยเลือด
“หนาววว   ขะ ข้า นะ  นะ หนาวเหลือเกินนน นน” มาร์คคัสเพ้อว่าหนาวออกมา
“เมื่อกี้ไข้ขึ้นครั้งนี้หนาวอีกแล้วข้าจะทำยังไงดีล่ะ” นาซ๊ซัสรีบไปหาผ้าที่ดีๆมาห่มให้มาร์คัสเพิ่ม
แต่มาร์คัสก็ยังคงนอนตัวหนาวสั่นอยู่เหมือนเดิม
“แล้วข้าจะทำยังไงดีเนี่ยคราวนี้” นาซีซัสเห็นมาร์คัสอาการยังไม่ดีขึ้น
“อ่อ ข้านึกได้แล้ว ป้าหม่าเคยบอกว่าตัวคนเรานี่แหละอบอุ่นที่สุด”
เมื่อนาซีซัสคิดถึงคำของป้าหม่าได้ เข้าก็ค่อยซุกตัวแทรกเข้าไปใต้ผ้ากับมาร์คัส
“ที่ข้าทำไปเพราะช่วยเจ้านะ อย่าหาว่าข้าคิดอะไรกับเจ้าล่ะ”
นาซีซัสพูดกับมาร์คัสที่นอนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า
เขาค่อยโอบกอดมาร์คัสไว้ขาก็ก่ายช่วงร่างของมาร์คัสไว้เหมือนกัน
ร่างของมาร์คัสดูเหมือนจะหนาวสั่นน้อยลง นาซีซัสพยายามกอดให้แน่นขึ้น
เขานอนกอดมาร์คัสได้สักพักเขาก็หลับ เพราะวันนี้เขาทำอะไรหลายอย่างมาก



“อนัสตกาลท่านได้ข่าวอะไรมาบ้าง พอจะบอกข้าได้หรือไม่”
แอนนาถามตอนนี้พวกเขาเข้ามาอยู่ในห้องประชุมลับของตึกเอ็มไพร์สเตท
ตอนนี้ในห้องนี้มีเพียงคนอยู่แค่สี่คนเท่านั้น นั่นคือ แอนนา อนัสตกาล มิรันด้า และชวิน
ชวินได้รับการยกเว้นให้เจ้าฟังครั้งนี้เพราะเขาจะต้องคอยเป็นคนประสานงานให้
อนัสตกาลเล่าถึงแผนการของกลุ่มโซดิเอคที่ตนสืบได้มา
เขารู้ว่ากลุ่มโซดิเอคคิดจะขึ้นมายึดครองแผ่นดินใหญ่ พวกมันทนความแร้นแค้นบนหมู่เกาะนั่นแล้ว
เจ้าฟ้าผู้นำกลุ่มเลยสั่งให้พวกสิบสองราศีเริ่มเคลื่อนไหวมาที่แผ่นดินเราแล้ว
แล้วที่เขารู้อีกอย่าง งานที่ได้รับคำสั่งมาอย่างแรกคือ กำจัดพวกที่อยู่ในตำแหน่งผู้นำอย่างพวกเขา


“กำจัดพวกเรา มันคิดว่าพวกมันจะทำได้ง่ายๆหรือยังไงกัน”
แอนนาบนออกมาอย่างไม่พอใจ เพราะมันเหมือนการดูถูกพวกเขาอย่างมาก
“แต่ข้าคิดว่าพวกมันทำได้ ดูอย่างวันนี้สิแค่แคปริคอร์นคนเดียว เรายังต้องร่วมมือกันแล้วไม่ใช่หรือ”
อนัสตกาลช่วยเตือนความจำแอนนา เธอลดท่าทีลงทันที
“นั่นเพราะข้าประมาทกับท่านไม่ได้ใช้ฝีมือเต็มที่มากกว่า” แอนนาหาเรื่องแก้ตัว
อนัสตกาลก็พอจะเข้าใจแต่เอไม่อยากผิดใจกับแอนนาเรื่องแค่นี้เขาจึงไม่ได้ตอบอะไร
“ยังมีอีกเรื่องที่สำคัญนะท่านทั้งสอง” เสียงเล็กๆฟังแล้วไพเราะของมิรันด้าพูดแทรกขึ้นมา
“ยังมีเรื่องอะไรอีกหรือ ท่านมิรันด้า”
แอนนาหันไปมองมิรันด้าหญิงสาวผมสีฟ้าอ่อนหน้าหวาน ที่กำลังนั่งลูบหัวของสุนัขสีขาวตัวใหญ่อยู่
“ข้าสืบทราบมาว่า จริงๆแล้วโบรอนเนะก็เป็นหนึ่งในสิบสองราศีที่แฝงตัวเข้ามาอยู่กับพวกเรา”
แอนนากับอนัสตกาลทำหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เพราะคนระดับโบรอนเนะก็รับมือยากเช่นกัน
เพราะธุรกิจที่มันทำอยู่ค่อนข้างใหญ่โตแล้วยังมีอิทธิพลพอสมควร
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงท่าทางศึกครั้งนี้เราเสียเปรียบหลายอย่างเสียแล้ว”
แอนนาบ่นออกมาเบาๆก่อนที่จะนิ่งแล้วใช้ความคิด


“ข้าพอจะคิดวิธีได้บ้างแล้วไม่รู้ว่าทุกคนจะเห็นด้วยไหม”
แอนนาพูดทำลายความเงียบขึ้นมา เมื่อเธอคิดบางสิ่งออก
คนอื่นๆเงยหน้าขึ้นมาเพื่อรอฟังความคิดของเธอ
“ข้าคิดว่าข้าจะจัดกลุ่มสมาพันธ์อาญาสวรรค์ขึ้นมา เพื่อต่อต้านพวกกลุ่มโซดิแอคและกำจัดคนทรยศให้หมดไป กลุ่มนี้เราจะให้พี่มาร์คัสเป็นผู้นำ แล้วเราจะส่งเทียบเชิญไปยังจักรพรรดิและจอมทัพที่เหลือให้มาเข้าร่วม แล้วข้อตกลงหรือตำแหน่งต่างๆรอพี่มาร์คัสกลับมาค่อยจักกันอีกที พวกท่านว่ายังไงกันบ้าง”
แอนนาค่อยๆมองหน้าคนอื่นๆเพื่อรอฟังว่าความคิดของเธอดีพอหรือไม่
“อืมข้าก็คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ว่าเรายังไม่รู้ว่าจักรพรรดิกับจอมทัพที่เหลือใครเป็นคนของโซดิแอคบ้างนี่สิ”
อนัสตกาลทำหน้ากังวล เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงแผนการทั้งหมดก็จะรั่วไหลออกมา
“แต่ข้าว่าแบบนี้ดีแล้ว” มิรันด้ากล่าวต่อ
“ยังไงท่านช่วยอธิบายได้ไหม” อนัสตกาลถามต่อ
“ประการแรกถ้าเราส่งเทียบเชิญไปแล้วคนไหนไม่มาให้สงสัยไว้ก่อนว่าเป็นสายให้กับพวกโซดิแอค ประการที่สองถ้าพวกเราทุกคนมารวมกันที่นี่หมดแล้ว เราจะได้จับสังเกตได้ถ้ามีใครเป็นคนของโซดิแอคจริงๆ แล้วเราค่อยร่วมมือกันจัดการมันอีกที”
มิรันด้าอธิบายเหตุผลที่เธอคิดออกไป ทั้งหมดเห็นด้วยกับความหลักแหลมของเธอ
“แต่..คนอื่นจะยอมมาจริงๆหรือครับ เพราะพวกท่านแต่ละคนต่างหยิ่งในศักศรีของตัวเองกันทั้งนั้น
ชวินทักขึ้นมา เพราะเขาเจอคนระดับผู้นำบ่อยๆทำให้เขาเข้าใจนิสัยคนเหล่านี้ดี
“ไม่เป็นไรหรอก เดี่ยวข้ากับแอนนาจะลงชื่อในจดหมายเองทั้งสองคน ข้าคิดว่าชื่อเสียงของข้ากับแอนน่านาจะทำให้น่าเชื่อถือเพียงพอ แล้วอีกอย่างเรามีมิรันด้าอยู่นี่แล้วทั้งคน มันน่าจะยืนยันคำพูดของพวกเราในเรื่องนี้ได้”
อนัสตกาลหันไปบอกกับชวิน
เมื่อได้ยินแบบนี้ชวินก็เริ่มเห็นโอกาสมากยิ่งขึ้น เขาต้องรีบดำเนินการโดยด่วนเสียแล้ว
“ชวินเจ้ารีบส่งเทียบเชิญออกไป แล้วรีบส่งคนตามพี่มาร์คัสกลับมาให้เร็วที่สุดให้เอาจดหมายของข้าไปด้วย”
เมื่อเห็นหนทางแอนนารีบสั่งการให้ชวินดำเนินการอย่างรวดเร็ว
“เรื่องของมาร์คัสให้ข้าจัดการให้เองดีกว่านะ” มิรันด้าเสนอตัวออกมา
“เจ้าจะไปเองได้ยังไงมิรันด้า ตอนนี้พวกเราต้องรวมตัวกันเพื่อเรียกความเชื่อมั่นให้คนอื่นๆเข้าร่วมนะ”
แอนนารีบบอก มิรันด้ายิ้มตอบอย่างใจเย็น
“นี่ท่านลืมไปแล้วหรือว่ากลุ่มข้าเป็นกลุ่มที่ขายข่าวทั่วทั่วแผนดินนี้นะ ข้าจะไม่มีคนมีฝีมือได้อย่างไร”
มิรันด้ายิ้มให้แอนนากับอนัสตกาลที่มองนางอยู่
“ลมดำเจ้าออกมาได้แล้วข้ามีเรื่องจะใช้เจ้า” มิรันด้าเรียกลูกน้องของตัวเองออกมา
คนที่ไม่อยากเชื่อคือแอนนากับอนัสตกาล เพราะถ้ามีคนแอบอยู่จริงระดับเขาทั้งสองคนน่าจะจับพลังได้บ้าง
แต่นี่กลับไม่สามารถสัมผัสอะไรได้เลยแม้แต่เพียงน้อยนิด แต่ถ้าเป็นจริงคนๆนี้ต้องเป็นยอดฝีมือไม่แพ้หกจอมทัพแน่
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังแปลกใจก็ปรากฏเงาสีดำคาดผ้าปิดตายืนก้มหัวทำความเคารพทั้งสองคนอยู่ข้างมิรันด้าแล้ว
นี่ไม่ใช่เรื่องโกหกอีกต่อไป ทั้งอนัสตกาลกับแอนนาเชื่อแล้วที่มีข่าวลือว่ากลุ่มต่างๆมียอดฝีมือหน้าใหม่ซ่อนอยู่มากมาย


“นี่คือลมดำลูกน้องคนสนิทของข้า ด้วยความสามารถของเขาเขาน่าจะตามมาร์คัสได้เร็วๆนี้”
มิรันด้าดูท่าทางมั่นใจในตัวลมดำอย่างมาก
“ท่าทางไม่ใช่ย่อย สงสัยข่างโบรอนเนะก็คงได้มาเพราะเจ้าสินะ” แอนนาพูดแบบไม่พอใจเล็กน้อย
“เอาเถอะน่า งานใหญ่ต้องมาก่อน แอนนาท่านรีบเขียนจดหมายให้ลมดำเถอะ”อนัสตกาลรีบพาทั้งสองคนเลี่ยนเรื่องคุย
แอนนาหยุดแล้วเดินไปเขียนจดหมายให้มาร์คัสแทน
“อะนี่จดหมายเจ้าห้ามเปิดอ่านแล้วส่งให้ถึงมือพี่มาร์คัสเท่านั้น เข้าใจไหม” แอนนากำชับลมดำขณะส่งจดหมายให้
“ท่านไม่ต้องห่วงหรอก ลมดำเขาตาบอดไม่มีทางอ่านจดหมายได้แน่นอน”
มิรันด้าบอกเสริม แอนนากับอนัสตกาลยิ่งแปลกใจ แต่ก็ไม่กล้าถามต่ออีก
แล้วทั้งหมดก็แยกย้ากันไปทำหน้าที่ตามที่ตกลงกันไว้ทันที
ความวุ่นวายครั้งใหญ่กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นในยุคนี้อีกแล้ว



หน้าอกข้าซ้ายของจางอี้ค่อยๆพองออกมาที่ละนิดจนน่ากลัว พลังทั้งสองสายยังส่งเข้าร่างเขาตลอด
แต่สักพักเนกิก็เข้าใจ เพราะเขามองเห็นกระสุนสีทองกำลังถูกพลังทั้งสองสายดันออกมาช้าๆ
กิ้งงงงงงง
ลูกปืนหลุดออกมากระทบกับพื้นก่อนที่จะสบายกลายเป็นควันสีทองหายไปทันที
เมื่อกระสุนออกมาแล้วคีย์รัสกับไป่อี้มองหน้ากัน ทั้งสองใช่ผ่ามืออีกข้างเข้าปะทะกัน
ร่างของทั้งคู่กลับมานั่งตำแหน่งเดิมเหมือนตอนแรก
คีย์รัสกับไป่จงรีบดำเนินขั้นต่อไปทันทีเขาทั้งสองใช้พลังประสานกันยกร่างจางอี้ขึ้นบนอากาศ
แล้วทั้งสองคนก็ยิ่งพลังดัชนีเข้าใส่ร่างจางอี้ที่ลอยหมุนอยู่ในอากาศ
แสงสีฟ้ากับน้ำเงินเข้มพุ่งเข้าสู่จุดชิพจรต่างๆของร่างกายจางอี้
เลือดที่หน้าอีกหยุดไหลออกมาแล้ว สีหน้าของจางอี้ดูมีสีเลือดกลับมาบ้างแล้ว
แสดงว่าการรวมมือของทั้งสองคนได้ผล
เนกิคลายความกังวลลงอย่างมาแล้วตอนนี้ แต่เขาก็ยังต้องรอต่อไป


“แค่กๆ!!” เสียงไอดังออกมาจากจางอี้เบาๆ คีย์รัสกับไป่จงรีบหยุดมือทันที
ไป่จงรีบพุ่งตัวขึ้นไปสวมกอดร่างของจางอี้ในอากาศ
ก่อนค่อยๆร่อนลงสู่พื้นอย่างแผ่วเบา
“ท่านอาจารย์ ท่านเป็นยังไงบ้างครับ” ครั้งนี้เนกิเข้ามาใกล้อาจารย์เขาได้แล้ว
จางอี้ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ไป่จงยิ้มต้อนรับเขาอย่างดีใจอย่างมาก
“จางอี้เจ้าไม่เป็นอะไรแล้ว ข้าดีใจเหลือเกิน” ไป่จงกอดจางอี้แน่นขึ้น
“อืมม ข้ารอดมาได้เพราะท่านทั้งสอง ข้าขอขอบคุณมาก” จางอี้กล่าวหลังจากที่ฟื้น
“เพื่อเจ้าข้าทำได้ทุกอย่าง” ไป่จงตอบอย่างภูมิใจ
“ข้ายินดีเช่นกัน เพราะตอนนี้ท่านก็เปรียบเสมือนอาจารย์ข้าอีกคนเช่นกัน” คีย์รัสบอก
“ถึงยังไงข้าก็ต้องขอบใจท่านทั้งสองคนอยู่ดี เจ้าก็หยุดร้องไห้ได้แล้วเนกิ”
จางอี้เอื้อมมือไปลูบหัวลูกศิษย์คนโปรด
“ก็ข้าดีใจนี่น่า ทีแรกข้าคิดว่า ข้าคิดว่า” เนกิพูดไม่ถูกแล้วตอนนี้
“ข้าก็ไม่เป็นแบบที่เจ้าคิดแล้ว นี่ไงข้ายังไม่ตายเสียหน่อย” จางอี้ยิ้มให้เนกิด้วยความเอ็นดู
“แต่ข้าคงต้องพักรักษาตัวอีกนาน ท่านคีย์รัสข้ามีเรื่องรบกวนท่านได้หรือไม่”
จางอี้หันมามองคีย์รัส ที่เดินเข้ามาใกล้ๆเขาแล้ว
“เชิญท่านว่ามาเถอะ ข้ายินดีช่วยเหลือทุกเรื่อง” คีย์รัสกล่าวอย่างหนักแน่น
“ดี งั้นข้าขอฝากเนกิไว้กับเจ้าในระหว่างที่ข้าพักรักษาตัว ถึงเขาจะไม่รู้วิชาการต่อสู้แต่ว่าความรู้เรื่องการต่อสู้ที่เขามีน่าจะช่วยท่านได้บ้าง”
“ท่านอาจารย์ข้าอยากอยู่รับใช้ท่านนะครับ” เนกิพูดแทรกขึ้นมา เขาไม่อยากห่างจากจางอี้ตอนนี้
“เนกิข้าอยากให้เจ้าได้ท่องโลกกว้างบ้าง เพื่อเจ้าจะได้ไปอ่านหนังสือที่อื่นๆอย่างที่เจ้าฝันไง แล้วอีกอย่างไป่จงจะค่อยดูแลข้าเอง” จางอี้หันไปมองหน้าไป่จงทั้งสองส่งสายตาให้กันอย่างลึกซึ้ง

“แต่ท่านอาจารย์ข้า” “เนกิเจ้าไม่ฟังข้าแล้วหรือไง”
“ไม่ครับ ข้าจะติดตามท่านคีย์รัสก็ได้ครับ” เนกิก้มก้มหน้ารับปากอาจารย์ของเขา
“ท่านคีย์รัสข้ามีสิ่งสุดท้ายที่จะแนะนำท่าน” จางอี้หันกลับมาทีคีย์รัส
“เชิญท่านว่ามาเถอะ ข้าพร้อมรับฟัง”
“ข้าเพียงอยากบอกท่านว่า เพลงกระบี่คือทวน เพลงทวนคือกระบี่ หลอมรวมเป็นหนึ่งซ้ายกระบี่ขวาทวน ถ้าท่านทำได้เมื่อใดท่านจะไม่เป็นสองรองใครแน่นอน” จางอี้ยิ้มให้คีย์รัสก่อนเรียกให้ไป่จงก้มหน้าลงมาใกล้ๆเขาแล้วกระซิบอะไรบางอย่าง

เมื่อทั้งสองคนคุยกันเสร็จไป่จงก็ค่อยๆวางจางอี้กับพื้นแล้วเขาลุกหันหลังไปที่ลานกว้าง
ไป่จงใช้พลังดึงทวนหยดขาวของคีย์รัสที่จางอี้ฝังไว้ขึ้นมา
เขานำทวนหยกขาวมาที่จางอี้ แล้วเมื่อจางอี้พยักหน้าไป่จงโยนทวนหยกขาวขึ้นไปในอากาศ
ชิ้ง
ไป่จงชักกระบี่ไร้ลักษณ์ฟันขึ้นไปในพริบตา
ทวนหยกขาวขาดาดออกเป็นสองท่อน ไป่จงตัดส่วนท้ายของทวนออกหนึ่งส่วนสาม
ก่อนที่ทวนจะตกถึงพื้นเขาก็ใช้พลังผลักให้ทวนหยกขาวกลับไปสู่เจ้าของ
“ท่านทำเช่นนี้เพื่ออะไรกัน” คีย์รัสรับทวนไว้ในมือ แต่ก็อดสงสัยกับการกระทำของทั้งสองไม่ได้
“สักวันท่านจะเข้าใจเอง ไป่จงเราไปกันเถอะ” ไป่จงเดินเข้ามาอุ้มจางอี้ไว้
“เนกิเจ้าต้องเขื่อฟังท่านคีย์รัสนะ อย่าสร้างปัญหาให้เขาล่ะ แล้วพวกข้าจะกลับมาเมื่อถึงเวลาที่สมควร”
จางอี้พูดจบกันไปสบตากับไป่จงพร้อมกับยิ้มให้
ไป่จงก็ยิ้มตอบออกมาอย่างมีความสุข เขากระโดดออกไปตัววิชาตัวเบาของเขา
เพียงพริบตาเดียวคีย์รัสกับเนกิก็เห็นเพียงแสงสีน้ำเงินเข้มจางๆหายไปจากสายตา


ต่อไปนี้เขาต้องดูแลเนกิให้จางอี้หรือนี่ แล้วเขาจะไหวไหมครั้งนี้
เพราะคีย์รัสชินกับการที่อยู่คนเดียว เดินทางคนเดียวมากกว่ามาแต่ไหนแต่ไร
แต่ในเมื่อเขารับปากไปแล้วก็ต้องทำตามสัญญา
“ไปกันเถอะเนกิ เรายังมีทีต้องไปอีกหลายทีตอนนี้” คีย์รัสบอกพร้อมกับเดินนำออกมา
“เราจะไปที่ไหนกันบ้างหรือ นี่เจ้าไม่คิดจะบอกข้าบ้างหรือไง” เนกิวิ่งตามหลังพร้อมกับถามคำถามคีย์รัส
“ก็ที่อยู่ของราชันย์ยุคนี้ไงละ” คีย์รัสตอบพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

TBC.

[จันทร์ผา]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจจังจางอี้ไม่ตายแล้ว

แต่ไป่จงกับจางอี้ :-[จะกลับมาเมื่อไรน๊า

[Cha Ris Ma]

 
มาคัสสลบตลอด

[CYPINUS]

จางอี้รอดตายแล้ว     
ลุ้นๆ นาซีซัสจะฝึกวิชามารได้ถึงขั้นไหนกัน 

[Shock_n2n]

ทั้งสองหมุ่นตัวกลางอากาศก่อนที่จะซัดฝ่ามือลงที่กลางกระหม่อมของจางอี้

น่ากลัว นะเนี่ย 
อิอิ
ยิ่ง อ่าน ยิ่งชอบ คู่ นี้ จังเลย ไป่จง กับ จางอี้
อิอิ 

[Acacha]

ไป่จง x จางอี้ ก็เหมาะกันดี 

  รอลุ้นทางมาร์คัสต่อ~

[rei]

ดีใจที่จางอี้ไม่เป็นไร 

แต่ท่านอาจารย์จะหาคู่ให้เนกิเหรอ 

เอาเถอะ สมกันดีกับคีรัสน่ะ อิอิ

แล้วเมื่อไหร่มาคัสจะฟื้นล่ะเนี่ย 

[nataxiah]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจจังจางอี้ไม่ตายแล้ว

แต่ไป่จงกับจางอี้ :-[จะกลับมาเมื่อไรน๊า

ปล่อยให้เขาอยู่ด้วยกันสองคนสักพักนะคร้าบบ เดี๋ยวก็มา

มาคัสสลบตลอด

555 เขาต้องการเวลาพักฟื้น เดี่ยวก็ฟื้นแล้วคร้าบ

จางอี้รอดตายแล้ว     
ลุ้นๆ นาซีซัสจะฝึกวิชามารได้ถึงขั้นไหนกัน 

สงสยอยากให้เกิดคู่พดุงความเที่ยงธรรม งั้นลุ้นกันครับ

ทั้งสองหมุ่นตัวกลางอากาศก่อนที่จะซัดฝ่ามือลงที่กลางกระหม่อมของจางอี้

น่ากลัว นะเนี่ย 
อิอิ
ยิ่ง อ่าน ยิ่งชอบ คู่ นี้ จังเลย ไป่จง กับ จางอี้
อิอิ 

มันเป็นท่าทางช่วยชีวิตอะคร้าบบ ไม่งั้นจางอี้ไม่รอดแล้ว เฮ้อออ เกือบเสียจางอี้ไปแล้ว

ไป่จง x จางอี้ ก็เหมาะกันดี 

  รอลุ้นทางมาร์คัสต่อ~

ตอนหน้ามาร์คัสจะมีบทเยอะแล้วคร้าบ รออ่นนะคร้าบ

ดีใจที่จางอี้ไม่เป็นไร 

แต่ท่านอาจารย์จะหาคู่ให้เนกิเหรอ 

เอาเถอะ สมกันดีกับคีรัสน่ะ อิอิ

แล้วเมื่อไหร่มาคัสจะฟื้นล่ะเนี่ย 

ตกลงหวงเนกิหรือคีย์รัสคร้าบบบ 555

  คนอ่าน คนเม้น

 

เรียกคนอ่านเพิ่มอีก

[three]

คุณชายนักดนตรีรอดแล้วดีใจจังเลย

[พี่วันเสาร์]

จ้างอี้สุดที่รักไม่เป็นอะไรแล้วดีใจมากๆ
อ่ะจริงด้วยเค้าลืมขอจ้างอี้กจากไรท์เตอร์ว่าแล้วขอเลยก็แล้วกัน
ไรท์เตอร์เค้าขอจ้างอี้ตัวเองยกให้เค้านะ 

[nonae]

เริ่มแทคทีมเป็นคู่ๆๆ แล้ว
นะ คีย์รัสทำไมจะดูแลเนกิไม่ไหวหล่ะ ออกจะน่ารักอยู่ อิอิ

[ทับทิมกรอบ]

  นาซีซัสคิดอะไรกับมาคัสล่ะเนี่ย

  อย่าลืมมาต่อนะครับ