อ่านในเว็บจบหลายรอบ หนังสือก็อ่านจนจะเยินแล้ว แต่บอกเลยว่าอมยิ้มทุกครั้งที่อ่านค่ะ
เป็นนิยายที่พาให้เราเข้าเมืองหลวงครั้งแรกในชีวิตค่ะ (ครั้งแรกก็เจอน้ำท่วมจตุจักรเลยจ้า) ดั้นด้นจากเชียงใหม่มางานตลาดฟิคเพื่อวีอาร์โดยเฉพาะเลยค่ะ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จ่ายเงินตัวเอง 1500 แบบไม่ลังเล ฟีลแบบนี่แหละความสุขของฉัน ย้อนกลับไปคิดถึงตอนไปงานฟิคในสภาพเปียกซกครั้งนั้นทีไรก็ประทับใจทุกทีค่ะ วีอาร์เป็นนิยายที่น่ารักที่สุดในใจของเรา ชอบมากๆและผูกพันกับตัวละครมากๆค่ะ ย้อนกลับไปอ่านทีไรก็ยังยิ้มกับเหตุการณ์เดิมๆทุกที ส่วนพาร์ทไหนดราม่า เราก็ดราม่าตามวนเวียนอยู่นั่นแหละ อ่านกี่รอบๆก็ยังอินได้เสมอค่ะ
ส่วนคู่ที่เราชอบที่สุดหรือเรียกได้ว่าคู่เมนของเราคือพี่คิวกับน้องเต้ยค่ะ สารภาพเลยว่าตั้งแต่อ่านนิยายมาทั้งคู่ชายหญิงและชายชาย เราประทับใจการเริ่มต้นความรักของพี่ดินสอกับน้องนมปั่นที่สุดเลยค่ะ เรารู้สึกฟินอินไปกับพี่ดินสอน้องนมปั่น มันให้ความรู้สึกแบบซึมลึกมากเลยค่ะ ประทับใจมากๆๆๆๆๆๆๆ พี่ตาลคิดพล็อตมาได้ไงแต่ยังไงก็ขอบคุณที่พี่ตาลได้แต่งและถ่ายทอดออกมาให้เราได้อ่าน จับจิตจับใจเราจริงๆค่ะพี่ดินสอน้องนมปั่นเนี่ย
ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนตัวละครทุกตัวมีชีวิตเลยค่ะ รู้สึกผูกพันด้วย เวลานึกถึงเหตุการณ์ในเรื่องก็จะเหมือนนึกถึงเรื่องของคนที่เรารู้จักงี้อะ เพราะเหตุการณ์ในเรื่องมันจะเป็นฟีลแบบดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนการเล่าชีวิตประจำวันธรรมดาๆของคนกลุ่มหนึ่งงี้อะ รู้สึกเข้าถึงง่าย บางเหตุการณ์ก็แบบ เฮ้ยฉันก็เคยเจองี้นะ มันเลยอินตามเป็นพิเศษ อ้อนอกจากนี้ยังขอสครีมตัวละครด้วยค่ะ คนแรกที่อ่านแล้วกริ๊ดสุด โดนสุด ตอบโจทย์สุดก็อิพี่คิวนี่แหละค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงแม้พี่ตาลจะพยายามบอกว่าฮีซกมก ปากจัด อินดี้ยังไงแต่เราก็ยังช๊อบชอบค่ะ เป็นคนที่น่าค้นหาและเป็นตัวของตัวเองดีค่ะ (อิจเต้ยแรงมากกกกกกกกกกก 555555) คนต่อมาที่เราชอบคือเชี่ยแทนคนเกลียมัวค่ะ ฮ่าๆๆๆ เราว่าในบรรดาทุกคนแทนดูเป็นคนปกติสุดละในสายตาเรา อ้อ รองจากหมอเชนนะ แลดูสามารถหาได้จากในชีวิตจริงอะ(บุคลิกนิสัยนะ) แต่คนอื่นนี่หลุดโลกไป๊ ทั้งพฤติกรรม (เหล่มองปัน มิค น้องเต้ย) ความดี(คุณชาย) หน้าตาอันดี(หมาภูมิ) จิตใจที่ดีเกินมนุษย์มนา(พีม) แต่ทุกคนมีเสน่ห์ในตัวเองนะ แต่ถึงจะงั้นโง้นงี้อยากแอบสารภาพว่าอิฉันแอบชอบอิปันอีกคนค่ะ พ่อคุณเอ๊ยหลุดโลกได้ใจมากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ วันไหนเครียดมากๆก็เลียนแบบอิปันซะเลยค่ะ เพื่อนรอบข้างถึงกับช็อคเป็นครั้งคราว ปันเป็นตัวละครที่คาแรกเตอร์มีอิทธิพลต่อชีวิตเราจริงๆค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ อ้อ ตอนพิเศษล่าสุดนี่ไม่ได้ทำให้เราหายคิดถึงหนุ่มๆวีอาร์เลยค่ะ กลับยิ่งทำให้เราคิดถึงมากขึ้น อารมณ์เหมือนเพื่อนเขียนจดหมายมาเล่าความเป็นไปของตัวเองรวมทั้งเพื่อนเก่าคนอื่นๆให้เราฟังงี้อะ มันเลยแบบโหยยยยคิดถึงหนักกว่าเดิม แล้วโมเมนท์ตอนภูมิซักเสื้อให้พีมคืออ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ (เราเซนซิทีฟง่าย) มันเป็นฉากเล็กๆแต่กินใจและซึมลึกจริงๆค่ะ ตอนอ่านพีมบรรยายความรู้สึกตอนนั้นคือเข้าใจพีมเลยค่ะ
เวิ่นเว้อมาซะยาว สุดท้ายก็อยากบอกพี่ตาลว่ารักนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ รักตัวละครทุกตัวด้วย ขอบคุณพี่ตาลที่ได้แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา และได้สร้างตัวละครเหล่านี้ขึ้นมาค่ะ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เรื่องนี้ก็จะยังคงเป็นตำนานในใจของเราเสมอค่ะ แม้จะได้พบเจองานเขียนใหม่ๆแต่เราเชื่อค่ะว่าเรื่องนี้จะยังคงอยู่ในใจของเราตลอดไปค่ะ เพราะนิยายแต่ละเรื่องก็จะมีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง และเสน่ห์ของวีอาร์ก็จะน่าจดจำในแบบของตัวเองค่ะ งื้อออออออออ รักเรื่องนี้อะพี่ตาล
หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314] (อ่าน 3331049 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก