ใกล้เปิดเทอมผมก็กลับมาอยู่ที่หอคอยหรือกรงทองที่พวกไอ้คิวมันให้เกียรติขนานนาม วันๆก็ไม่ทำอะไรหรอกครับ กินๆนอนๆ เล่นเกมส์กับภูมิ นานๆทีก็อ่านหนังสือ ย้ำว่านานๆที
แต่ผมก็ไม่ค่อยจะมีสมาธิทำอะไรเท่าไรหรอกครับ เพราะผมมีเรื่องให้คิด และกำลังคิดไม่ตก คุณรู้ไหมครับว่ากลางเดือนนี้มีวันสำคัญอะไร อะอะ อย่าตอบว่าวันลอยกระทงหรือวันหวยออกนะ ถ้าอยากรู้ก็เอาหูมาใกล้ๆสิ วันที่13 พฤศจิกาที่จะถึงนี้เป็นวัน……
วัน……..
วัน…………… วัน
วันเกิดภูมิครับเห็นมั้ยว่าสำคัญแค่ไหน Phum Day เชียวนะ เป็นโอกาสของผมที่จะได้เซอร์ไพรส์มันบ้าง โคตรตื่นเต้นเลยครับ ของขวัญที่จะให้ภูมิน่ะผมเตรียมไว้แล้ว แต่ที่ผมยังไม่พร้อมคือเค้ก ผมตั้งใจไว้ว่าจะทำเค้กวันเกิดให้ภูมิน่ะครับ
แต่ยังหาเวลาแว่บกลับไปที่ร้านให้พี่หนิงสอนไม่ได้เลยเพราะภูมิมันไม่ปล่อยผมไปไหน ขนาดที่ว่าผมให้ไอ้คิวช่วยโกหกภูมิว่าผมจะออกไปซื้อหนังสือเตรียมอ่านของเทอมหน้า ภูมิยังไม่ให้ผมไปเลย มันบอกว่าไม่เชื่อหรอก ว่าคนอย่างผมจะใฝ่รู้ใฝ่เรียนขนาดนั้น เชี่ยแม่งไม่ให้กูไปยังเสือกด่ากูอีกต่างหาก เลวจริงอะไรจริง
ทำไงดีๆ ช่วยไอ้พีมคนนี้คิดหน่อยสิครับ ว่าจะทำยังไงผมถึงจะหนีออกจากวังต้องห้าม คุกหลวงนี้ไปซุ่มทำเค้กมาเซอร์ไพรส์ภูมิได้ หรือผมจะวางยาสลบไอ้ภูมิดี อืม แลดูอำมหิตเกินไปเนอะ เผลอๆแทนที่ผมจะได้ทำเค้กจัดงานวันเกิด อาจจะต้องเปลี่ยนเป็นทำกระเพาะปลางานสวดอภิธรรมศพ เหอๆ หรือจะบอกภูมิว่าอาปุ้ยไม่สบายผมต้องกลับไปดูแล แต่อาปุ้ยของแรง ถ้าไปแช่งเดี๋ยวของอาจจะเข้าตัว ไม่เอาๆ
อ๊ะ คิดออกแล้วครับ ผมต้องแกล้งชวนภูมิทะเลาะ ใช่ๆ อันนี้แหละเด็ดสุด บ๊ะ บ๊ะ ผมนี่ฉลาดจริงๆวิธีเบสิกๆสร้างสถานการณ์ ไอ้ภูมิมันฉลาดก็จริงแต่มันเซ้นส์ต่ำ มันไม่รู้หรอก หึหึหึ คนหล่อเพลียในความอัจริยะของตัวเองอ่ะครับสาวๆ หึหึ
เอาล่ะๆผมได้วิธีที่จะออกจากห้องแล้ว เหลือแค่ว่าผมจะชวนภูมิทะเลาะด้วยเรื่องอะไร ฮา นี่แหละคือประเด็นที่แท้จริง
อืมมมม ชวนทะเลาะเรื่องที่มันเอาแต่ใจดีมั้ยครับ แต่แม่งไม่สมเหตุสมผลว่ะ หรือเรื่องที่มันชอบว่าไอ้คลื่น ไม่ได้ๆเดี๋ยวแม่งหาว่าผมเข้าข้างคลื่นแล้วมันอาจจะฆ่าปาดคอผมได้ คราวนี้คงได้ตายก่อนได้เซอร์ไพรส์ เรื่อง…… เรื่อง….. เรื่องไรดีวะ เรื่อง
มือที่สาม อ๊า กูคิดได้ไงวะ เทพอีกแล้วผม คึคึ เอาเรื่องมือที่สามนี่แหละครับเข้าสู้ เพราะมันเป็นเรื่องที่เข้าเทรนด์ทุกยุคทุกสมัย เป็นประเด็นฮิตสุดคลาสสิคในการชวนทะเลาะเบาะแว้งของคู่รัก
แต่เราต้องค่อยๆทำนะครับ เพราะถ้ากระโตกกระตากโวยวายไป เดี๋ยวจะถูกภูมิสงสัยและอาจจะโดนมันด่าว่าผมเป็นส้นตีนไร เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่ผมจะต้องทำคือ ทำตัวเป็นสากกระเบือ ธรรมชาติของสากกระเบือคืออะไรครับ อย่าตอบว่ายันเรือรบนะครับ เพราะสากกระเบือไม่มีขา กรั่กๆ
ผมก็ต้องแบบว่านิ่งๆ เงียบๆ ไม่ว่าภูมิจะพูดหรือจะทำอะไรผมก็ต้องไม่สนใจ ไม่สะทกสะท้าน ไม่แยแส ไม่แคร์ ไม่…..เฮ้ย พอ มึงจะไม่ไปไหน เอาแค่สุกก็พอถ้า(ไม่)ไหม้มากๆเดี๋ยวเป็นมะเร็ง ฮ่าๆ ผมอารมณ์ดีอ่ะครับ ไม่ว่ากันนะ ขำๆเนอะ พีม ชวนชื่น คลายเครียดน้ำท่วม (แต่กูเริ่มเครียดล่ะ)
ตอนนี้ผมก็เสร็จสมอารมณ์หมายในการวางแผนลับกับตัวเองอย่างหฤหรรษ์ เหอๆ กว่าจะคิดออกแต่ละอย่างทำเอาเซลล์สมองผมแทบทะลุ ณ เพลานี้ก็ได้เวลาที่ผมจะต้องเข้าห้องไปบิ้วอารมณ์ แต่แม่งพอเห็นหน้าตัวเองในกระจกแล้วโคตรขำเลยว่ะ ที่ต้องมาเล่นละครตบตาไอ้ภูมิเหมือนตอนที่ไอ้เชนกับไอ้เต้ยหลอกไอ้คิว
ถึงแม้ว่าวิธีของผมจะดูปัญญาอ่อนไปนิดแต่มันก็สร้างสรรค์นะคร้าบบบบ ถ้าไม่ครีเอทจริงๆคิดไม่ได้นะเว้ยเอาวะเพื่อเค้กวันเกิดของภูมิ ไอ้พีมสู้โว้ยยยยยยย
ผมสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอดจนท้องป่อง ตั้งนะโมพร้อมสวดคาถาชินบัญชร เรียกเสือสั่งฟ้าเข้าประทับ ยกมือไหว้เอาฤกษ์เอาชัย ลูบหัวตัวเองเป็นอย่างสุดท้าย เป็นอันเสร็จพิธี ป่ะได้เวลาไปเล่นของแล้ว บู่ววววว
ผมตีหน้านิ่งเดินออกมาหาภูมิที่นอนอ่านหนังสืออยู่โซฟาหน้าทีวี ผมก็อันเชิญตัวเองไปนั่งที่โซฟาอีกตัวก่อนจะเปิดทีวี แต่จนแล้วจนรอดกดรีโมทจนมือจะสึก ทีวีก็ไม่ติด จะถามไอ้ภูมิก็ไม่ได้เดี๋ยวเสียแผน กูจับรีโมททุบโต๊ะแม่ง
“มันไม่ติดหรอกเพราะทีวียังไม่ได้เปิด หึหึ” อ้าวเวร แสรดดดดดดดด กูอายจนขนจมูกสะเทือน ผมแทบจะตีลังกาลงไปหลบใต้โซฟา แต่เดอะโชว์มัสโกออน ผมก็ทำซุยเดินหล่อๆไปเปิดทีวี ตอนเดินกลับเลยแอบเหลือบมองภูมิ แม่งอมยิ้มหัวเราะกูเฉยเลย เดี๋ยะๆ เดี๋ยวกูโกรธจริง
“หึหึ มานั่งตรงนี้มา” ภูมิถอดแว่นสายตาและวางหนังสือลง ก่อนจะตบโซฟาให้ผมไปนั่งกับมัน กูไม่ใช่อิหนูนะ มาทำเป็นตบเบาะเรียก
“……………..” ลูกน้องในปากผมเกือบจะกระโจนใส่คอไอ้ภูมิแล้วเชียว แต่ดี๊ที่คิดทันว่าเราต้องเป็น….
สากกระเบือ ฮ่าๆ“พีม ได้ยินมั้ยบอกว่าให้มานั่งนี่” ผมก็ไม่สนใจน้ำเสียงเจืออารมณ์ไม่พอใจของภูมิ กูจะดูช่วงช่วงกับหลินปิง หมีอะไร๊ตาด้ำดำ สงสัยผู้หญิงที่ชอบกรีดตาดำๆเขาได้แนวคิดมาจากหมีแพนด้า ว่ามั้ยครับเขาอาจจะคิดว่าถ้าทาตาดำแบบๆคงน่ารักแบบหมีแพนด้า อืม ไอเดียดีนะเนี่ย
“ขี้เกียจ”
“พีม บอกว่า……”
“โว๊ะ รำคาญว่ะ แม่งเรียกอยู่ได้” ผมทำตาขุ่นใส่ภูมิ ก่อนจะรีบลุกเดินเข้าห้องนอน เพราะต้องรีบมาแอบหัวเราะ โอยยยย ไม่ไหวจะฮาหน้าไอ้ภูมิครับ งงเลยสิมึ้งงงงงง
เข้าห้องมาผมก็หัวเราะจนพอใจและนอนคุยบีบีกับเพื่อนด้วยใบหน้าไม่รับแขกเพราะผมรู้ดีว่าภูมิมันจะต้องตามเข้ามาและยังไม่ทันจะพ้นนาทีบุคคลผู้โชคร้ายที่ตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของผมก็ตามเข้ามาอย่างที่คาดการณ์ไว้ ผมก็แอ๊บทำเป็นไม่สนใจ
“เมื่อกี้เป็นอะไร โกรธเหรอ” จากน้ำเสียงราบเรียบของภูมิ ถ้ามันทำเสียงแบบนี้แสดงว่าผมตีบทแตก มันคิดว่าผมโกรธมัน โธ่ๆๆๆๆๆ “หรือโรคบ้ากำเริบ อยู่ดีๆก็ด่า” ไอ้ภูมิ ไอ้สารเลว กูไม่ได้เป็นบ้า สาดดดดด
“เปล่า กูง่วง ปิดไฟให้ด้วยนะ” ผมปิดโทรศัพท์ แล้วคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมโปงเพื่อแอบหัวเราะ ฮ่าๆ พวกที่คุยเอ็มคุยเฟสกับผมคงงงที่อยู่ๆก็ออฟไลน์ออกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“พีม เป็นอะไร มาคุยกันก่อน” ภูมิพยายามจะกระชากผ้าห่มออก แต่ผมยื้อไว้และรีบกลั้นยิ้มก่อนจะรีบใส่หน้ากากเปลี่ยนสีหน้าเป็นฉุนๆ กูนี่ยิ่งกว่าตลาดอารมณ์เลยว่ะ
“อะไรของมึง ห๊ะ!! กูจะนอน”
“มึงเป็นอะไร ทำไมอยู่ๆถึงอารมณ์เสียใส่กู” มันจับปลายผมของผมพร้อมกับทำหน้าตาจริงจัง บอกแล้วภูมิน่ะเซ้นส์ต่ำ ถ้าเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับตัวผมภูมิมันจะอ่อนไหวง่ายแบบนี้เสมอ พอเห็นตาคมๆของมันจ๋อยผมก็แทบจะใจอ่อน
“กูไม่ได้เป็นอะไร ปล่อยได้แล้ว จะนอน”
“พีม ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไม……”
“ทำไมมึงชอบเซ้าซี้ห๊ะภูมิ”
“อะไรนะ มึงว่ากูเซ้าซี้เหรอ” ภูมิพูดเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะว่ามันแบบนั้น ถ้าเวลาปกติผมกับภูมิพูดกัน เล่นกันคำพูดแรงกว่านี้อีก แต่เราก็รู้ไงว่าแค่หยอกกันเล่น ต่างจากตอนนี้ที่ผมพยายามชวนทะเลาะ ย้าฮู้
“เออ”
“…………………” ขมับไอ้ภูมิเริ่มตึง กรามมันก็เริ่มเป็นสัน ตามันก็เริ่มน่ากลัว อีกไม่นานภูมิต้องกลายร่างแน่ๆ เอาแล้วกู อยู่ดีไม่ว่าดี รนหาที่เจ็บตัว แถมยังต้องเสแสร้งแกล้งทำว่าไม่สนนี่สิ ผมกับมันจ้องตาปล่อยกระแสไฟฟ้าสองแสนโวล์ใส่กัน กูจะท้องมั้ยเนี่ย มึงอย่าเพิ่งอารมณ์ขึ้นนะ อย่าเพิ่งฆ่ากูนะภูมิ
“กูจะถามอีกครั้ง ว่ามึงเป็นอะไร ไม่พอใจเรื่องอะไร ก่อนที่กูจะใช้วิธีของกูหาคำตอบเอง” เย้สเข้ ขนหัวลุกเลย ถ้าไอ้ภูมิมันใช้วิธีของมันแผนผมแตกแน่ๆ
“เออ มึงอยากรู้มากใช่มั้ย ว่าที่กูเป็นแบบนี้เพราะอะไร เพราะกูเซ็งมึงไง พอใจรึยัง” ผมอาศัยจังหวะที่ความคิดและสมองของภูมิกำลังอยู่ในช่วงชุลมุน สลัดผ้าห่มออกจากตัว แล้วลุกพรวดพราดลงจากเตียงแต่ภูมิดันเร็วกว่ามันตามมาตะครุบตัวผมไว้ก่อน
“ปล่อยกู” ผมดิ้น และขึ้นเสียงใส่ เสียงแข็งๆไว้พีม มึงต้องใส่อารมณ์ ฮ่าๆ
“มึงเป็นคนบังคับให้กูทำแบบนี้เองนะพีม” เหวออออ อ๊ากกกกไอ้ภูมิมันจะปล้ำผม สาดดดด กัดคอกู ทำไงดีๆ ช่วงนาทีชีวิตแบบนี้เราต้องครองสติให้มั่น ใช้ความสงบสยบความหื่นแบบเถื่อนๆ
“เมื่อวาน มึงคุยโทรศัพท์กับใคร ทำไมต้องออกไปคุยข้างนอก” น้ำเสียงผมทั้งนิ่งและเรียบ ฟังเองยังขนลุกเองเลยคุ๊ณณณณ ฮ่าๆ แล้วมันก็ได้ผล ไอ้ภูมิยอมหยุดเว้ย แต่ที่ผมพูดเมื่อกี้เหมือนกำลังจับผิดว่าผัวมีเมียน้อยเลย กรั่กๆ อยากหัวเราะว่ะ กลั้นไว้ๆ ห้ามหลุด ภูมิขมวดคิ้วจนหัวคิ้วชนกัน
“กูคุยกับโอ๊ต แล้วที่ออกไปคุยข้างนอกเพราะเห็นมึงกำลังจะนอนเลยไม่อยากกวน มึงไม่พอใจกูเรื่องนี้เหรอ”
“ใช่ เรื่องนี้ แล้วกูก็รู้ด้วยว่ามึงโกหก กูรู้ว่ามึงคุยกับคนอื่น….ใช่มั้ย” หน้าไอ้ภูมิช็อคมาก มันดูอึ้งๆ อ้าวๆๆๆ อย่าบอกว่ากูมั่วถูกจุดน่ะ ไม่ใช่ว่าเสือกมีกิ๊กซุกไว้นะ เดี๋ยวกูพ่นไฟใส่แม่งเลย
“พีม มึงเป็นอะไร กูไม่ได้โกหก มึงจะดูโทรศัพท์กูก็ได้” อ๋ออออ โล่งอกแต่หน้าไอ้ภูมิแม่งอย่างฮา แล้วก็น่าสงสารด้วยครับ มันคงงงว่าปอบตัวไหนสิงผม ทำไมอยู่ดีๆถึงได้ลุกมาแดกหัวมันแบบนี้
“กูจะเป็นอะไรก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องยุ่ง ทีมึงคุยโทรศัพท์กูยังไม่ยุ่งเลย”กดดันมันเข้าไป ฮ่าฮ่า ผมจ้องตาภูมิด้วยความเคียดแค้นชิงชัง พี่ป๋อ พี่เคนมีอายนะครับเนี่ย แบบว่าอินเนอร์ต้องสื่อผ่านดวงตา น้องภูมิพี่ขอโทษนะ แต่พี่จำเป็นต้องทำ
“พีมมึงไม่สบายรึเปล่า กูพาไปหาหมอมั้ย”นี่จะหาว่ากูผิดปกติทางจิตใช่มั้ย คิดได้อย่างนั้นผมก็ดิ้นขัดขืนไม่ให้ภูมิกอด อันนี้ความรู้สึกจริง ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้นักแสดงแทน สาดด กูแค่จะเซอร์ไพรส์มึง แต่มึงจะพากูไปหาหมอ
“กูสบายดี มึงไม่จำเป็นต้องพากูไปหาหมอหรอก กูดูแลตัวเองได้ ถ้ามึงไม่ยอมรับว่าคุยกับใครกูว่าเราห่างกันซักพักดีมั้ย” ห่างกันซักพักๆมันคงจะดีนะเธอ ห่างกันทำม๊ายยย ทำไมไม่เลิกกัน ฮ่าๆ โอยกูอายตัวเองแรงกอดของภูมิเริ่มคลายลง ภูมิมองผมเหมือนผมเป็นเศษเหล็กที่ไม่มีค่าและไม่คุ้นตา
“มึง…..พีม นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมอยู่ดีๆมึง….กูจะโทรหาโอ๊ตให้มึงคุยกับโอ๊ตนะ” มันรีบตามมาจับแขนผมไว้ กรั่กๆๆๆๆ เข้าทางกูแล้วโว้ยยยยยยยยยยย
“ปล่อย กูจะกลับบ้าน” เน้ ใจความสำคัญ เมนไอเดียมันอยู่ตรงนี้ครับ มาแล้วครับสิ่งที่รอคอย กว่าจะหาไดอะล็อกนี้ได้ เลือดตาแทบกระเด็นT^T
“พีม มันชักกจะไปกันใหญ่แล้วนะกูไม่เคยโกหกมึง มึงก็รู้ แล้วกูไม่ได้คุยกับคนอื่นจริงๆ ไม่เคยเลย”
“เรื่องของมึง กูบอกให้ปล่อย” ต้องทำตัวงี่เง่าๆ อย่าเชื่อมันง่ายๆ เหตุผงเหตุผลไม่ต้องฟัง เอาอารมณ์เข้าสู้ ใครสนใจจะจำไปใช้ก็ได้นะครับแล้วคุณ….จะโดนทิ้ง กร้ากกก“คิดว่ากูโง่ใช่มั้ย มึงมันก็ดีแต่พูดแหละภูมิ”พอองค์เริ่มลงคำพูดมันก็มาเองครับ ออสก้าจ๋ารอพี่พีมก่อนนะน้อง
“ไม่”
“ถ้ามึงไม่ปล่อย เราก็ไม่ต้องคุยกันอีก” ป้าดดดดดดดด บทบาทนี้เชือดเฉือด พีระณัฐทำได้ครับทุกคน ไอ้ภูมิหน้าซีดเลย งงเลยสิมึ้งงงงงแม่งมันเงียบเลยเว้ย ผมหลุดออกจากกอดของภูมิและมองมันอย่างเลือดแข็ง ฮ่าๆ ตอนนี้ต้องเลือดต้องแข็งครับเพราะเลือดเย็นมันฟังดูซอร์ฟเกินไป
“กูพูดความจริงทุกอย่าง ทุกอย่างแล้วจริงๆพีม แต่ถ้ามึงยังอยากจะกลับบ้านกูก็จะไม่ห้าม จะกลับมาตอนไหนก็บอกนะ กูจะไปรับ ….
กูจะรอนะพีม”TBC >>>>>>>>>>>>>>
………………………….
- ก่อนจะถึงวันเกิดภูมิ ตาลก็ขอแฮปปี้เบิร์ดเดย์น้อง *CassEM~! ย้อนหลังนะคะ อาจจะย้อนไกลไปซักหน่อย แต่ก็คงไม่เป็นไรใช่มั้ยจ๊ะ อิอิ พี่ตาลกลัวจะอวยพรไม่ถูกเพราะไม่แน่ใจว่าหนูเป็นผู้หญิงรึผู้ชายเพราะบางทีเห็นเม้นครับ แต่บางทีก็ค่ะ กร้ากกกกกกกกก ก็ขออวยพรให้สุขภาพกายและใจแข็งแรงนะคะ เกรดเริ่ดทุกวิชา และมีแฟนหล่อๆ(ในกรณีที่หนูเป็นผู้หญิง แต่ถึงหนูจะเป็นผู้ชาย แต่อ่านwe are ก็สามารถมีแฟนหล่อได้เช่นกัน กร้ากกก เพราะพี่ๆผู้ชายหลายคนในเล้าแฟนเขาหล่อกว่าหนุ่มๆ we are เยอะแยะ จริงมั้ยคะพี่badcow)
- มาพูดถึงตอนล่าสุดดีกว่า อร้ายยยยยยยยย สงสารน้องภูมิ ไอ้พีมเลือดเย็นมาก ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะภูมิอยากรักมาก พอโดนแกล้งหน่อยไปไม่เป็นเลย
- จากสเปฯคิวเต้ย มีหลายคนสงสัยว่า รตป รม มันคืออะไร รมคือรักมากนะคะ ไม่ใช่รักแมท รักมิค รักมั้งกร้ากกกกกกก คิดได้ไงเนี้ยยย ต้องรักมากสิจ๊ะ
- แล้วก็ต้องขอโทษคนที่เคยฝากแบนเนอร์อีกครั้งนะคะ คือใครที่แปะไว้ มันจะหายไปตกหน้าอื่นเวลามีเม้นใหม่มาน่ะค่ะ ตาลเลยเปิดอีกเพจสำหรับคนที่จะฝาก คราวนี้ก็แปะกันแบบสนุกสนานเลยทีเดียวเชียว รับรองว่าเห็นแน่นอน ส่วนใครที่จะเอาแบนเนอร์ we are ก็ต้องทำใจหน่อยนะคะ เพราะว่าตาลทำไม่เป็น มันเลยไม่สวยและยาวกว่าชาวบ้าน กร้ากกกก
- ช่วงนี้ไม่ค่อยได้จับคอม พอเปิดดูเม้น โอ้วววววววววว9000แทบช็อค รู้สึกว่าตอนที่น้ำยังไม่มาเพิ่งจะ หกหรือเจ็ดพันเองนะ ส่วนพี่ๆน้องๆที่อ่านรวดเดียวแล้วเม้นหรือไม่ว่างไม่สะดวกที่จะเม้นคุยกันก็ไม่ต้องขอโทษหรอกคร๊าฮ่าๆๆ ตาลบอกแล้วว่าไม่ซี อ่านเบาๆชิลๆได้ตามสบายเลย อ๊อ ส่วนใครที่สงสัยอะไร แบบว่าบางทีถามในเม้นตาลก็ไม่ได้ตอบ ไปถามในเฟสในทวิตได้นะคะ
- สุดท้ายต้องขอโทษที่ตาลพาหนุ่มๆมาส่งช้า ไม่ได้อยากดอง หรือมีเจตนาเรียกเรตติ้งใดๆทั้งสิ้นนะคะ แต่ตาล……………ไปผ่าฟันคุดมา คุณเอ๊ยปวดตั้งแต่ปากยันไส้ติ่ง :z3:กัดสำลีอุดเลือดอยู่สามวันต้องกินโจ๊กด้วยช้อนเล็กๆแบบเบบี๋เพราะอ้าปากไม่ได้ จนแม่ด่าว่า อีเฒ่าทารก ชริส์ มันปวดมากจริงๆค่ะเพิ่งไปตัดไหมมาเมื่อวาน หมอฟันก็ไม่ใช่ชื่นใจไม่แซ่บแบบเชนเล๊ยยย ตาลขอแนะนำคนที่คิดจะผ่าฟันคุดเปลี่ยนใจยังทันนะคะ ปล่อยให้มันขึ้นไปเถอะ เลือกเอาว่าเจ็บบ่อยๆค่อยๆชิน หรือ เจ็บแต่จบ ฮา รักทุกคนเสมอ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314] (อ่าน 3347809 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก