หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314]

[loveromance]

พี่โอ๊ตแรงได้ใจอ่ะ
สงสารฟ่างเลยที่เดียวเชียว 555

[Y2Y]

ตามอ่านทันซะที 


และแล้วเราก็จะได้เม้นท์กะคนอื่นบ้างอะไรบ้าง

สามพี่น้อง ข้าวโอ๊ต  ข้าวฟ่าง  ข้าวปั้น  น่ารักมากมาย

แอบขำข้างฟ่าง  เห็นแรงๆ แต่ก้แอบกลัว พี่ชาย  อิอิ 
จะเป็นไปได้ม้ัยน๊อที่จะมีตอนพิเศษของ แทน ฟ่าง  คู่รักในตำนาน แบบว่าอยากรู้ความรู้สึกของฟ่างบ้างตอนที่แทนบอกรัก
ใครเป็นสาวก แทนฟ่าง  อยากรู้เหมือนเรามั่งป่ะเนี่ย

แต่ องุ่น กะหนุ่มปัน ก็น่าสน  อิอิ 
สรุปเรื่องนี้น่ารักทุกคู่  คนแต่งเทพโคตร  แต่งได้น่ารัก มุขกระจายฮาตลอด อ่านไปอมยิ้มไป บางทีก็ขำกร๊ากกันทีเดียว  ไม่มีเบื่อสักตอนเลย  เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ

[กฤษณ์]

ในที่สุดก็ตามอ่านทัน
 
นิยายเรื่องนี้ทำเอาข้าน้อยเปลี่ยนรสนิยมเรื่องการฟังเพลงเลยแหะ
(เกี่ยวตรงไหน!!)

[Tassanee]

ช๊อบบบบบบบบ ชอบ  หุหุ  น้องตาลน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดด
แต่งมาอีกนะคะพี่รออ่านอยู่  หุหุ

[Tiamo_jamsai]

 

[pare_140]

ฟ่างแรงแล้ว โอ๊ตแรงกว่า

[dee-dee]

ข้าวโอ๊ตเริ่ดดดดดดดดดดอ่ะ

รักผู้ชายคนนี้ จาอาวๆๆๆๆๆ

[sbeam14]

ไม่มีตอนวันคริสต์มาสเลยเร่อะ

อยากอ่าน คริสต์มาสของ แทน-ฟ่าง  อ่า

  นอนรอตอนต่อไปจ๊ะ

[Pepor]

ใครบอกน้องพีมจะเป็นหมาหัวเน่าตอนพี่โอ๊ตมา ดูสิภูมิยังหวงพีมเหมือนเดิมเลย
ไม่เน่าเนอะน้องพีม แค่ตกกระป๋องชั่วคราวเอ๊ง คึ คึ

ส่วงปันกะพี่องุ่นนี่ เรียลใช่ม้า 

[taran]

จะหวานกันไปไหนเนี้ย มดกัดไปหมดแล้วอะ

[amito]

เพิ่งตามอ่านทันค่ะ ชอบความฮาของเรื่องนี้จัง มันมาเรื่อยๆ บางครั้งต้องอมยิ้มคนเดียวเวลาอ่าน อะไรมันจะบ้าบอกันได้ขนาดนั้น แบบลากกันหลุดไปได้ทั้งกลุ่มไม่มีใครห้ามใครกันเลย 

อ่านทันตอนพี่องุ่นพอดี คราวนี้บ้าหลุดโลกอย่างปันจะทำยังไง พี่องุ่นออกจะน่าฟัดขนาดนั้น 

ส่วนพี่ข้าวโอ๊ตก้อดูหล่อร้ายได้ใจม้ากมาก

[Ak@tsuKII]

ว้่าวววววคู่ปันปัน องุ่น น่าสนใจจริงๆๆ

รออ่านคู่นี้แบบเต็มๆสตรีม

[นิรนาม]

พี่องุ่นน่ารักจังเลยยย ^^

[loverken]

 
คิดถึงคนแต่งคะ

[kazzkate]

เข้ามารอ องุ่น ปันปัน

[chantana]

+1 ให้จ้า

เวลาภูมิอยู่กับโอ๊ต แล้วน่ารักวะ 

อยากได้ปันกับองุ่นอะ จัดให้หน่อยดิ 

รอจ้า 

[pad_dfg]

อยากได้แบบภูมิอะ ขอสักคนเหอะ

พี่โอ๊ตเปิดต้วได้สุดยอดมากๆ งั้นขอพี่โอ๊ตแทนแล้วกัน 55+

[drasil]

ทำไมไม่รู้ แต่ชอบพี่โอ๊ตตต

[nun_akame]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ฮาาาาาาาาาาาาาา มาก คิดได้ไง โฆษณาโคตรเหมือนเลยฮ่า

รู้สึกว่าทันมิคทั้งน้องเต้ยนี่กวนได้เข้ากันมาก ฮ่าๆ

แต่เรื่องปันกับพี่องุ่น ยังไงๆอยู่น้า

อยากรู้เรื่องปันกับพี่องุ่นจัง ทำไมปันร้องเพลงนั้นออกมาเหมือนน้อยใจพี่องุ่นเลย

แล้วตอนพิเศษวันเกิดภูมิ ฮาหมาภูมิมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ

พี่โอ๊ตหล่อมากกกกกกกกกกกกอ่ะนึกภาพตามแล้วแบบว่า อยากได้คนนี้

พูดได้ไงว่าฟ่างชอบโวยวาย เป็นเด็ฏ ฮ่าๆ พูดไม่ดูตัวเองเลยวุ้ย

ขอบคุณมากนะค่ะที่เอามาให้อ่านชอบมากเลยค่ะ จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

ปล.อยากอ่านตอนปันกับพี่องุ่นจริงๆนะ ถ้าตอนพี่โอ๊ตด้วยจะดีมากเลย

[taran]

โอ๊ยยยยยยยยยยย สำลักความหวานจ้า น้ำตาลในเลือดขึ้นเพียบแล้วเนี้ย แต่ยังไงก็ชอบอะ 

พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตต  นะค่ะ แหม  จัง

เอออ คือ ฟ่างเป็นพวก ซึน ใช่ไหมเนี้ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ( โดนฟ่าง  ) จะอ้อนพี่โอ๊ตแบบคุณหนูภูมิแต่ไม่กล้าอะจิ

[poypoypoys]

ขอรีเควส  ปัน-องุ่น ได้มะ
กรึ๊กกๆๆ    ชอบมว๊ากก 

[nightsza]

พี่โอ๊ตน่ารักที่สุดดดดด

[loverken]

 
คิดถึงจ้า

[sbeam14]

หา หาเธออยู่ไหน แหงนมองท้องฟ้า

เชิญลงเสด็จ มาลงตอนใหม่ด้วยขอรับ

[myapril]

  รอคุณตาล

[supery]

HNY ค่ะ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ

[loveboys]

อ๊ากกก นี่ขนาดเก่าเล่าใหม่ ยังน่ารักเล๊ยยยย

ขอบคุณครับ

สวัสดีปีใหม่ ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปี 2555 และตลอดไปนะคร๊าฟฟฟ

[preawtefa]

คิดถึงหนุ่มจะแย่แล้วววววว
มาต่อเร็วๆนะคะ

[trimo-mo]

คิดถึงภูมิพีม >____<"
รีเควสปัน-องุ่น 

[ทะเลหัวใจ]

ตอนที่ 61 ถึงเวลา

“ตกลงมึงจะเอาตัวไหนบ้างห๊ะเชี่ยโจ ลูกค้ากูเยอะนะเว้ย เร็วๆ” เสียงไอ้คิวตะโกนโหวกเหวกโดยไม่เกรงกลัวตัวบทกฎหมายของบ้านเมืองแต่อย่างใด

“450 877 232 012 ร้อยคูณร้อย”

“ของกู 55 ตัวเดียวเน้นๆร้อยนึง”

“เน้นบนหรือเน้นล่างระบุด้วยไอ้เวร” ผมนั่งเท้าคางดูไอ้คิวที่ถูกรุมล้อมด้วยเพื่อนสนิทมิตรสหายจากหลายคณะ ต้นเดือนกับกลางเดือนแบบนี้เป็นช่วงที่เชี่ยคิวเนื้อหอมสุดๆ ไม่ว่าใครๆก็รุมรักห้อมล้อมตอมและตามหามันกันให้วุ่นวาย

เพราะทุกคนเชื่อว่ามันจะนำความมั่งคั่งร่ำรวยมาให้ ใช่แล้วครับไอ้คุณนิรันดรมันเป็นเจ้ามือหวยครับ ทุกวันที่1และ16ถ้าใครหาไอ้คิวไม่เจอขอให้มองที่ๆคนเยอะๆหรือที่ๆมีไทยมุงนั่นแหละแล้วก็จะเห็นเอง

“หนึ่งมึงเป็นไรวะ” ผมหันกลับมามองไอ้ฝ้ายที่นั่งสวยเถื่อนๆอยู่ข้างๆก่อนจะไล่มองไอ้หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หน้าไอ้หนึ่งเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิดค่อนไปทางกังวล ทั้งที่ปกติมันจะเป็นคนแรกที่ถลาเข้าไปหาไอ้คิวเพื่อแทงหวยจนโพยยาวเป็นหางว่าวปักเป้า แต่วันนี้นอกจากมันจะไม่แยแสเจ้ามือหวยอย่างไอ้คิวมันยังเอาแต่ทำหน้าเครียดๆ บางทีก็เหม่อ บ่อยครั้งที่มันหลบไปคุยโทรศัพท์

“เออ มึงเป็นไรเนี่ย กูเห็นแม่งนอยส์ๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ไอ้ชายถามอีกคน ไอ้หนึ่งถอนหายใจยาวมันสบตากับผม ไอ้ฝ้าย ไอ้ชายทีละคน แล้วก็ก้มมองมือถือในมือ

“เอ๋า ถามก็ไม่ตอบ มึงมีปัญหาหรือไม่สบายใจอะไรก็บอกพวกกูสิวะ” ไอ้ฝ้ายเริ่มมีน้ำโห มันเตรียมถลกกระโปรงเตะไอ้หนึ่งแล้วนะนั่น

“ใช่ มึงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าวะหนึ่งเล่าให้พวกกูฟังได้นะ กูไม่สนุกหรอกที่เห็นเพื่อนนั่งทำหน้าหมาเป็นโรคซึมเศร้าทั้งวันแบบนี้” ผมบอกไอ้หนึ่งอีกครั้ง มันยังคงก้มเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม ผมกับพวกไอ้ฝ้ายก็ได้แต่มองหน้ากันเอง

“พ่อกูอยากให้กูหมั้น”

“ห๊ะ!!!!!!!!!!!” พวกผมตะโกนพร้อมกัน จนไอ้พวกนักลงทุนมันหันมามองด้วยสายตาตำหนิประหนึ่งผมไปขัดโชคขัดลาภมัน

“มึงว่าไงนะหนึ่ง มึงจะหมั้น” ไอ้หนึ่งพยักหน้ารับทั้งที่สีหน้าแววตามันดูเหม่อๆลอยๆ

“กับใครวะ” ผมรีบถาม มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะครับ พวกผมยังเรียนอยู่แค่ปี3เอง

“กูก็ไม่รู้”

“เชี่ยแล้วไง” ไอ้ฝ้ายหันมามองผม “เรื่องนี้เกี่ยวกับน้องป่านด้วยใช่มั้ย” แค่ไอ้หนึ่งพยักหน้าก็เหมือนหัวใจผมกระตุกไปด้วย ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนแล้ว แฟนไอ้หนึ่งชื่อน้องป่าน มันเคยพามาที่คณะสองสามครั้ง น้องป่านเป็นเด็กผู้ชายที่ร่าเริงมาก มันคุยได้เป็นต่อยหอยพูดได้ทั้งวันแต่น้องก็น่ารักนะครับ ใครเห็นก็เอ็นดูไอ้หนึ่งก็ดูจะรักน้องมาก

“นี่มันสมัยไหนแล้ววะ คลุมถุงชนเค้าเลิกทำตั้งแต่อยุธยาเสียกรุงครั้งที่สองแล้ว พ่อแม่มึงเชยมากหนึ่ง” ไอ้ฝ้ายมันร่ายยาวอย่างเหลืออด ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากลุกไปนั่งข้างๆไอ้หนึ่งแล้วกอดปลอบใจมัน ไอ้ชายก็ยื่นมือมาตบไหล่ให้กำลังใจไอ้หนึ่ง
“กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ กูจะหมั้นกับคนอื่นได้ยังไงในเมื่อกูมีป่านแล้ว กูรักป่าน” เสียงเพื่อนผมฟังดูล้าเหลือเกิน กูโคตรสงสารมันเลยว่ะ

“ไม่เป็นไรนะเว้ย มึงยังมีพวกกูนะ กูเชื่อว่ามันจะต้องมีทางออก” นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ผมพอจะบอกหนึ่งมันได้

แต่พอลองนึกย้อนมาที่ตัวเอง ถ้าวันนึงครอบครัวผมครอบครัวภูมิรู้ล่ะ โลกนี้ไม่เคยมีความลับมันจริงเสมอ ผมมองไอ้คิวที่ง่วนอยู่กับการจดโพยหวย คิวมันโชคดีที่พ่อแม่มันแล้วก็ป๊าม๊าของไอ้เต้ยเข้าใจ แต่ผมกับภูมิล่ะ เราจะเป็นยังไง

ไอ้ฝ้ายหันมาสบตากับผม มันยิ้มให้และเอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ แม้ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากมันแต่ผมก็รับรู้ถึงกำลังใจที่มันส่งมาให้

“มึงอย่าเพิ่งคิดมากพีม บางทีมึงอาจจะโชคดีกว่าไอ้หนึ่งก็ได้”


กูก็ขอให้เป็นแบบนั้นว่ะฝ้าย


………………………………….


เย็นนี้หลังเรียนเสร็จพวกผมมีนัดร่ำสุราต้อนรับปีใหม่กันที่บ้านไอ้เชนถึงจะเหลืออีกสองวันกว่าจะถึงปีใหม่ก็เถอะ  ที่ต้องรีบฉลองก่อนเพราะปีนี้เหล่าชายโฉดทั้งหลายมีนัดไปเที่ยวกับครอบครัวพวกผมเลยชิงดื่มกันก่อนก่อนแยกย้ายให้เวลากับที่บ้าน

จะว่าไปหนึ่งปีนี่มันก็เร็วเหมือนกันนะครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งฉลองปีใหม่เมื่อไม่กี่วันนี่เอง นี่ก็วนมาครบปีอีกแล้ว

แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าผมกับภูมิไม่มีรถขับไปบ้านไอ้เชนครับ ทั้งที่เมื่อเช้าผมจำได้ว่าเราขับรถมาซึ่งตอนนี้มันก็ได้หายไปแล้วมันไม่ได้ถูกขโมยไปแต่อย่างใดแต่มันถูกปล้นไปครับ บุคคลที่อาจหาญชาญชัยกล้าบุกเดี่ยวมาชิงเอารถของภูมิไป คงเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากพี่ชายนัมเบอร์ทูว์ของมัน ไอ้ฟ่างครับ

ส่วนสาเหตุที่ทำให้มันลุกขึ้นก่อเหตุร้ายยึดรถน้องชาย ผมได้ข่าวล่ามาเร็วบอกว่ามันปะฉะดะกับไอ้แทนอีกแล้วครับ
ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่คงรุนแรงน่าดูเพราะถึงขั้นที่ไม่กลับด้วยกันนี่ถือว่าหนักครับ แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ คือเอ่อ แล้วกูจะกลับบ้านยังไงวะครับ สุดท้ายก็เลยต้องพึ่งบริการขนส่งสาธารณะ รถเมล์นั่นเอง คึ

ภูมิเดินมารับผมที่คณะเพื่อมารอขึ้นรถเมล์ที่หน้ามอ อย่าถามว่าทำไมไม่ขึ้นบีทีเอสเพราะว่าผมก็ไม่รู้ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับไอ้หล่อที่ยืนเล่นเกมส์ในมือถืออยู่ข้างๆผมนี่แหละ ถ้ามันยืนเฉยๆผมจะไม่ว่าเลยแต่นี่เอาศอกมาวางบนไหล่กูเพื่อ

รอไม่นานรถเมล์สายที่ผ่านบ้านไอ้เชนก็มาคนที่รอก็กรูขึ้นไปเหมือนบนรถกำลังแจกไอโฟน4sก็ไม่ปาน ภูมิเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะจับมือผมขึ้นรถ ขึ้นมาก็ปรากฏว่าที่นั่งสุดท้ายถูกคนที่ขึ้นมาจากป้ายเดียวกับผมครอบครองไปแล้วผมกับภูมิก็ต้องยืน เซ็งเลย

แล้วเอ่อ….ดูเหมือนว่าเราสองคนจะเป็นที่สนใจของคนอื่นๆบนรถนะครับ จะใช้คำว่าสองคนก็คงไม่ถูกนักเพราะดูๆไปแล้วเหมือนจะมีแค่ภูมิคนเดียวที่ถูกสาวๆรุมมองทั้งวัยมัธยม มหาลัย หรือแม้แต่พี่สาวชาวออฟฟิศก็แอบๆมองภูมิ น้องผู้หญิงมัธยมกระโปรงสีแดงกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหลังถึงกับตบตีจิกเพื่อนให้ดูภูมิเลย เดี๋ยวเสกมนต์ดำเข้าท้องซะหรอกพวกนี้นี่ แต่ก็คงได้แค่มองแหละน้องเอ๊ย เพราะไอ้หล่อคนนี้น่ะ ของกูครับ ผมเลยเงยหน้ามองภูมิบ้าง มันจ่ายค่าเงินให้พี่กระเป๋ารถเมล์ก่อนจะเลิกคิ้วมองผม

“มีอะไรเตี้ย”
“เปล่า” ผมยังคงมองหน้าภูมิ ปาก ตา จมูก คิ้วแบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆลงความเห็นว่าหล่อเทพ แบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆก็สนใจใครๆก็อยากได้ แต่ใสเจียเสียใจนะที่ผมคงไม่มีวันแบ่งมันให้ใคร

“หึหึ เปล่าแล้วมองหน้าทำไม อ่อหรือจับที่โหนไม่ถึง กูให้ยืมไหล่เกาะเอามั้ย”สัสหมดมู้ดเลยแม่ง กูจับถึงเว้ยแค่ยื้อสุดแขนแค่นั้นเอง ผมไม่ได้สูงน้อยนะแต่รถเมล์คันนี้มันสร้างผิดมาตรฐานเอง และเพื่อความปลอดภัยในชีวิตผมเลยเลือกที่จะเกาะไหล่ภูมิด้วยอีกมือนึง

พอรถมาจอดที่ป้ายถัดมา เย้สเข้ประชากรกรุงเทพประมาณสองแสนกว่าคนต่างปรี่ขึ้นมา นี่พวกคุณไม่คิดจะหันไปใช้ยวดยานพาหนะอื่นกันบ้างหรอครับ ใช้รงใช้เรือไรงี้สัส ข้างล่างอากาศมีน้อยใช้สอยลำบากชิบหาย

ภูมิแตะหลังผมให้ขยับเดินเข้าไปอยู่เกือบท้ายๆเพราะเมื่อกี้เราอยู่กลางๆ รถเบรคทีนี่สีกันมันส์เลยครับ พอคนเยอะผมก็จับที่โหนไม่ได้เลยพยายามยืนทรงตัวโดยจับเบาะของคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นแทน ภูมิมันยืนกันทุกคนไม่ให้เบียดผม

โดยที่มันยืนซ้อนหลังผม มือนึงภูมิจับที่โหนแต่อีกมือก็เอื้อมมาวางบนเบาะเดียวกับที่ผมจับอยู่ นึกภาพง่ายๆว่าตอนนี้ผมถูกมันกักไว้ในกรงอ้อมแขนนั่นแหละครับ แล้วคือแบบ….แบบว่า…ภูมิยืนซ้อนหลังผมอ่ะเลยรู้สึกว่ามันแปลกๆ ผมเลยหันหน้ากลับมา คราวนี้ยิ่งเด็ดมันก้มหน้าลงมาสบตาทำตาเจ้าชู้ใส่ก่อนจะเอาคางเกยไว้กับหัวผมพอดิบพอดี ดีนะที่คนเยอะเลยไม่มีใครสนใจ(มั้ง)

“อึดอัดมั้ย”
“ไม่”

“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
“อืม”

“เมื่อยมั้ย” ผมส่ายหัวอยู่กับอกภูมิ
“กรี๊ดดดด” หืมมมม????เหมือนจะได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากข้างหลัง ผมหันไปมองก็เห็นน้องกระโปรงแดงกลุ่มนั้นกัดผ้าเช็ดหน้า ทำตาเพ้อๆมองมาทางผม หน้าน้องๆเค้าดูมีความสุขแปลกๆ ภูมิมันไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรมันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนมองเราอยู่แต่ผมสิกำลังอายแม่งมีคนเห็นด้วยหรอวะ นานๆได้ขึ้นรถเมล์ทีภูมิก็ยังทำให้ผมเขินได้ สมแล้วที่ภูมิมันเป็นเจ้าของสโลแกน “วันนี้คุณเขินเพราะผู้ชายคนนี้แล้วหรือยัง”



และไม่ช้าไม่นานหลังจากยืนโหนรถเมล์ให้พอเมื่อยน่องผมกับไอ้หล่อก็มาโผล่หน้าที่บ้านไอ้เชนที่กำลังจัดสถานที่คือกูไม่เข้าใจมึงจะประดับตกแต่งไปเพื่ออะไรในเมื่อมีแต่กลุ่มเราเท่านั้น

“มีไรให้ช่วยมั้ย” ผมถามไอ้คิวที่กำลังเทสไมค์อยู่ มันเงยหน้ามามองผมก่อนจะเอาไมค์เคาะหัว

“เทสเทส โหลเทส หนึ่ง สองสาม เทส” มันเอามาเคาะหัวผมเป็นจังหวะ ผมเลยตบกะโหลกมันกลับไป เอามาเทสกับหัวกูไมค์มึงคงเสียงดีหรอก

“มาช้านะมึง มัวไปแวะป่าละเมาะข้างทางกับผัวอยู่รึไงจ๊ะแคระ” ไอ้คิวพูดใส่ไมค์ มึงไม่ไปประกาศที่ จส100เลยล่ะ ผมชูนิ้วกลางใส่มันก่อนจะเดินหนีอยู่กับมันแล้วประสาทจะแดก

ไอ้เชน ไอ้เบียร์กับพี่แม่บ้านอีกสองคนกำลังช่วยกันยกของกินออกมา ไอ้เต้ยไอ้แมท ไอ้มิคกำลังเป่าลูกโป่งจนตาเหลือก โดยมีไอ้ปันเอาลูกดอกปาแตกดังปังๆให้ไอ้มิคไล่เตะ มันเป็นพวกชอบทำลายจริงๆเชี่ยปัน ส่วนไอ้แทนก็กำลังอ้อล้อแฟนตัวเอง ไหนมันบอกว่าทะเลาะกันไงวะ ไหงพันกันเป็นปลาหมึกแบบนั้นล่ะ

“เชนๆไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันดีกันแล้วหรอ” ผมเข้าไปสะกิดไอ้เชนที่เลื่อนเก้าอี้ออกห่างจากริมสระ อ่อลืมบอกไปครับว่าปีนี้โลเคชั่นในการฉลองปีใหม่ของพวกผมอยู่ริมสระว่ายน้ำ ไหนๆก็อยู่กับน้องน้ำมาหลายเดือนก็ขอส่งท้ายปีด้วยการอยู่ใกล้ๆน้ำนี่แหละ

“หืม มันทะเลาะกันเหรอกูก็เห็นพวกมันเกี้ยวกันปกติดีนี่ ตอนที่ไอ้ฟ่างเดินเข้ามาในบ้านไอ้แทนยังวิ่งหูตั้งออกไปรับเมียมันเลย”

“แม่งแล้วมาเดือดร้อนกูกับภูมิ ที่กูมาช้าก็เพราะไอ้ฟ่างมาเอารถน้องชายมันบอกว่าทะเลาะกับไอ้แทนแล้วมึงดูดินั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันเหมือนไม่มีอะไร เดี๋ยวกูแช่งแม่ง แล้วนี่พ่อกับแม่มึงเค้าตัดหางปล่อยวัดมึงจริงๆใช่มั้ย”

“หึ มึงขี้บ่นขึ้นป่ะเนี่ย” ไอ้เชนดีดหน้าผากผมจนแสบ ไอ้ซาดิสม์

“ไอ่เชน”

“เออๆ แม่กูโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าไปถึงโรงแรมแล้ว ป่านนี้คงเตรียมออกไปตะลอนรอบออสเตรียแล้วมั้ง แม่งทิ้งลูกชายได้ลงคอ แต่ก็เอาเถอะนานๆทีบุพการีกูจะมีวันหยุดให้พักผ่อน เพื่อให้พ่อแม่กูได้ฮันนีมูนกันกูยอมเหงาอยู่บ้านคนเดียว” ผมเหยียดยิ้มมองไอ้เชน ปากดีจริงๆมัน

“ถุ๊ย กูรู้ว่ามึงไม่เหงาหรอก ปีนี้จะข้ามปีข้ามขั้นกับน้องคนไหนละ”

“หึ อย่ามารู้นั่นน่าพีม ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูฉลองกับพวกมึง” ผมเบ้ปากจับทัพพีที่ยังไม่ได้ใช้เคาะหัวไอ้เชน ช่างกล้าที่จะเอ่ยว่าอยู่บ้านคนเดียว อย่างมันน่ะนะช่วงปีใหม่นี่แหละเป็นช่วงเก็บเวล คงได้เยอะพอๆกับช่วงวาเลนไทน์ กว่ามันจะโผล่หัวมาให้พวกผมเจอหน้านะตัวนี่แม่งซีดเหลืองไปหมด


ไอ้เชนยิ้มขำยักคิ้วให้ผมและเดินนำหน้าเอาของกินไปวางบนโต๊ะ ข้างๆมีเสื่อปูไว้เรียบร้อย ห่างออกไปประมาณสามเมตรมีสนามหญ้าไอ้เบียร์ยืนหล่อเป็นคุณชายขว้างจานร่อนและมีไอ้เต้ยวิ่งงับจานร่อนแข่งกับไอ้สีหมอกหมาของพ่อไอ้เชน ชักจะฮาเกินไปแล้วน้องกู ไอ้เบียร์แม่งก็ทั้งหัวเราะจนน้ำตาไหลแล้ว ต่างจากไอ้คิวที่ยืนกุมขมับมองแฟนมันวิ่งรอบสนามแข่งหมา กร้ากกกกก


ทุ่มกว่าๆพวกผมเริ่มตั้งวงเมา ไอ้ปันยังยึดไมค์เหมือนอย่างเคย ไอ้เชนเอาที่อุดหูไปให้แม่บ้านกับคนสวนคนขับรถแล้วเรียบร้อย หึ ไอ้มิคก็ยังคงโชว์สเต็ปอัพแดนซ์ลืมตายทั้งที่ไอ้ปันร้องเพลงช้า ทุกคนก็เฮฮาบ้าบอกันปกติคือพวกผมบ้าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วรู้ใช่มั้ยครับ

“พี่คิว พี่คิวตอนกลับเราขโมยหมาเฮียเชนไปเลี้ยงดีกว่าเนอะ”
“มึงจะขโมยแล้วเสือกมาเล่ากลางวงเนี่ยนะ”

“ก็เต้ยจะขโมยแบบบริสุทธิ์ใจไง ฮี่ฮี่” แล้วไอ้คิวก็กอดคอไอ้เต้ยหงายหลังลงไปทั้งคู่ ไอ้คิวมันคงหมั่นเขี้ยวแฟนมั้งแต่มึงจะเล่นกันแรงไปมั้ย

“เฮ้ยๆไอ้คิว พอแล้วเดี๋ยวไอ้เต้ยมันก็ขาดใจตายนะเว้ย มึงน่ะชอบเล่นแรงๆเดี๋ยวมันก็โกรธ” ไอ้ภูมิเตือน

“หึ มันไม่โกรธหรอกมันชอบ ไอ้เต้ยมันซาดิสม์มึงไม่รู้รึไง” แล้วมันก็เล่นมวยปล้ำกันต่อ ไอ้ตี๋เต้ยก็ดูท่าจะชอบจริงเพราะแม่งหัวเราะเอิ้กอ้ากโอยยย รักกันด้วยลำแข้งจริงๆเพื่อนกู เราหันมาดูอีกคู่ดีกว่า มันหันหลังให้วงเหล้าเอาขาหย่อนลงน้ำคุยกันหงุงหงิงๆสองคน กูหมั่นไส้โว้ยยยย

“กูไม่ได้อยากขัดใจมึงนะฟ่างแต่หน้าหนาวไปทะเลมันไม่สนุกหรอก เราไปเขาใหญ่กันนะ” ไอ้แทนพูด มือมันก็เกี่ยวเอวไอ้ฟ่างไม่ห่าง

“ก็ไปสิ กูยังไงก็ได้” ไอ้ฟ่างตอบด้วยเสียงราบเรียบ กูนี่ก็ขี้เสือกเหมือนกันนะเนี่ยกรั่กๆ

“เหรอออออออออ ยังไงก็ได้ทำไมงอนไม่กลับกับกูล่ะ โอ๊ยฟ่าง เจ็บ หึหึ ดีกันนะทะเลาะกันไม่สนุกเลย”

“มึงก็อย่ากวนตีนกูสิ”

“กวนใจได้ป่ะละตะเอง”

อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้แทนหันมายิ้มให้พวกผมต่างจากไอ้ฟ่างที่หันมามองพวกผมตาขวาง ภูมิเลยแลบลิ้นใส่พี่ชายมัน

“ตะกวดเหอะ ควายย มึงเลิกพูดเสี่ยวๆได้มั้ยแทน”

“ทำไมเขินหรอ หึหึ มึงเขินน่ารักว่ะฟ่าง กูชอบ”

“เพื่อนแทนครับ ไม่ทราบว่ามึงมาจากลิเกคณะไหนครับ ศิษย์ไชยา มิตรชัยป่ะว่ะฮ่าๆ” ไอ้เชนคงทนหมั่นไส้ไม่ไหว เลยตะโกนแซวไอ้คู่รักตัวอย่าง กูล่ะเบื่อไอ้แทน

“พีมๆ” ไอ้ภูมิมันสะกิดแขนผมยิกๆจนผมต้องเลิกคิ้วมอง “อะไร”

“เผ็ด”

“กูบอกมึงแล้วว่าอย่าใส่พริก เป็นไงละ เบียร์หยิบเป๊ปซี่มาขวดดิ” ไอ้คุณภูมิที่กระแดะอยากกินยำปลาหมึกเหมือนเพื่อน แล้วมันเสือกตักน้ำยำราด โง่มั้ยละก็รู้ว่าตัวเองกินเผ็ดไม่ได้

“พีม เผ็ดๆ ฟุว์” ภูมิกระตุกแขนเสื้อผมพร้อมกับเป่าปากไปด้วย

“อ้าว ฝั่งนี้เป็นไรอีกล่ะเนี่ย มันเป็นไรพีม แดกพริกล่ะสิ” ไอ้เชนหันมาเจอพอดี

“อืมขนมมั้ย”ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้เชน แล้วหันซับเหงื่อให้ไอ้ภูมิ ถามว่าจะกินขนมมั้ย มันก็ส่ายหน้าลูกเดียว หูเหอ แก้มปากแดงแจ๋ เซ็กซี่วะ หึหึ

“เฮ้ยๆพวกมึงกูมีเกมส์มาให้เล่น” เชี่ยปันมันประกาศใส่ไมค์พร้อมหันมายิ้มกว้างให้พวกผม อาการแบบนี้ เมาชัวร์

“อะไรของมึงอีกห๊ะ” ไอ้คิวถาม เสียงไอ้คิวก็ไปแล้วครับ คอเริ่มพับซบไอ้เต้ยเป็นพักๆ

“เล่นเกมส์หนุกๆต้อนรับปีมังกรหยกไง”

“มังกรทอง!!!!” ห่า มึงเป็นไรกับมังกรหยกมากมั้ยเนี่ย

“คึ กูมีคำถามที่จะถามพวกมึง คำถามมีอยู่ว่าถ้าสมมุติว่าพวกมึงไปเจอแฟนกับแฟนเก่าของแฟนกำลังอะบะซะระฮั่มกันพวกมึงจะพูดอะไรให้พูดได้สามคำ” ทุกคนก็คิดกันใหญ่เลยเว้ย คำถามแบบนี้ไม่จัญไรจริงคิดไม่ได้นะครับ แต่ฉันใดก็ฉันนั้นไอ้พวกที่คิดคำตอบอยู่นี่จัญไรกว่าอีกกูว่า ฮ่าๆ ถ้าเจอแฟนเราฟีชเจอริ่งกับแฟนเก่าจะพูดสามคำว่า……………

“รอกูด้วย” ไอ้เชน

“หึหึหึ” ไอ้ฟ่าง

“สบายล่ะกู” ไอ้มิค

“เอาลูกอาววววว” ไอ้คิว

“ก็ดีนี่” ไอ้เบียร์

“ตำรวจค้าบบบ” ไอ้เต้ย

“เสร็จรึยัง” ไอ้แทน

“กูต่อนะ” ผมเอง

“มาซ่อมแอร์” ไอ้แมท

“น่าร้อกอ่ะ” หือออ ไอ้ปันมันตอบเองครับ

“จองวัดแล้ว” ไอ้ภูมิ อูยยยยทุกคนหันมามองหน้าไอ้หล่อที่ดูจะจริงจังกับคำตอบเหลือเกิน ไม่ต้องจ้องหน้ากูเลยนะภูมิ ไอ้ปันมันแค่ถามเล่นๆ

พวกผมก็กินไปร้องเพลงไป เล่าเรื่องฮาๆเล่นเกมส์บ้าๆบอๆหัวเราะจนเหนื่อยครับ ต่อไปเป็นรายการแกลังคนและผู้โชคดีที่พวกผมเลือกมาปิดท้ายปีก็คือไอ้น้องแมทครับ ตอนนี้มันเริ่มเมาแล้วครับคือพวกผมมอมมันเพราะไอ้เต้ยบอกว่าไอ้แมทกำลังมีความรักแต่เสือกอุบอิบ พอพวกผมถามมันก็เฉไฉปัดไปเรื่อยเลยต้องมีการงัดความลับกันหน่อย

“แมท มึงจีบสาวนิติอยู่ใช่มั้ยไอ้เบียร์เห็นมึงไปที่คณะมันบ่อยๆ” ไอ้คิวเริ่มก่อนครับ

“จีบเจิบอีหยังอ้าย ผมไปหาหมู่ ฮู้”เชี่ยเสียงในฟิล์มมาอีกแล้ว(จีบอะไรกันพี่ ผมไปหาเพื่อน)

“ใครเพื่อนมึง มึงมีแค่กูคนเดียวไม่ใช่หรอแมทห๊ะ มึงจะมีเพื่อนใหม่ใช่มั้ย ทำไมมึงทำงี้อ่ะ” อ้าววววว ไอ้เชี่ยน้องเต้ยครับมันใช่เวลาที่มึงจะมาหวงเพื่อนมั้ยเนี่ย ไอ้นี่เมาแล้วชอบหวงของหวงคนไปเรื่อย ไอ้คิวเลยลากคอไอ้เต้ยไปกักไว้ไม่ให้หลุดมา “แฟนเต้ยมันหล่อ มันม่อไว้ใจไม่ได้คึ” ยังจะละเมออีก

“ถ้ามึงบอกกู กูอาจจะช่วยมึงจีบก็ได้นะ ว่าไงแมทมึงจีบใครปีไหน”ไอ้เบียร์ก็ตะล่อมต่อ

“หึหึ ปีสี่พี่” สัสแล้วบอกไม่ได้จีบนี่มึงเล่นโคแก่เลยนะ

“แล้วชื่ออะไร” ภูมิถาม ตอนนี้ไอ้น้องแมทอ้อแอ้เต็มทีครับ หน้าแดงคอแดงนั่งโงนเงนสะอึกจะล้มแหล่มิล้มแหล่ โคตรฮา ไอ้เชนก็ส่งเหล้าให้ไม่ขาดมือ

“ชื่อ…..” แล้วเสียงโทรศัพท์ไอ้แมทก็ดังขัดจังหวะ โห่ พวกผมจิ๊ปากเซ็งไปตามๆกัน ไอ้แมทควานหาบีบีในกระเป๋ากางเกงก่อนจะถางตาดูหน้าจอ “แด๊ดโทรมาครับ อ้ายๆผมขอรับโทรศัพท์ได่บ่ครับ” มันจิ้มๆหน้าจอบอกว่าแดดดี้มันโทรมาแล้วยังเงยหน้ามายิ้มขอพวกผมอีก