“ลำบากเนอะมึงอยากรักษาไหมเดี๋ยวกูพาไปหาหมอ” ไอ้เอ็มท้าวคางมองดูอีกรีน ฮ่าๆ
“กะเทยนะคะไม่ใช่ไส้เลื่อนที่จะให้กูผ่าตัดแล้วหาย มึงว่าการเป็นกะเทยมันเป็นกันได้ง่ายๆเหรอย๊ะไม่ได้มีใจรักเป็นไม่ได้นะขอบอก”
“นี่ๆนังกรีนฉันว่านะพ่อหล่อนก็พลาดอยู่นะถ้าเกิดหล่อนได้เข้าทีมลองคิดดูสิว่าอีกสิบกว่าชีวิตมีแต่อาหารเราเลยนะแก๊” อีเฟรนลี่ดี๊ด๊าโน้มน้าวเพื่อนมันอย่างหน้าชื่นตาบาน
“ความคิดมึงแต่ละอย่างนี่นะอีเวน”
“เฟรน!!!!!!!!!!!!!!!” อีเฟรนง้างมือเตรียมตบไอ้คิวแต่เชี่ยนั่นหลบทัน มันหัวเราะยักคิ้วล้อเลียนอีเฟรน
“เออมึงก็พูดไม่คิดนะย๊ะอีเฟรนอย่างเพื่อนเรามันจะเอาอะไรไปติดทีมฟุตบอล แค่มันเดินก็สะดุดยอดหญ้าหน้าฟาดสนามสิลิโคนหักดั้งยุบแล้วมึง โฮะโฮะ” อีเคที่จีบปากจีบคอกรีดกรายนิ้วประกอบการพูด
“ก็ไม่แน่ต่อไปวงการฟุตบอลต้องสั่นสะเทือนเพื่อนกูจะเป็นนักบอลสมัยใหม่ค่ะนางจะติดกิ๊บทาปากลงรองพื้นโบ๊ะหน้าก่อนลงสนามจริงไหมคะเพื่อนขา กรี๊ดดดด” อีจี้ว่า
“เดี๋ยวกูใส่ถุงน่องตาข่ายด้วยอีดอกพวกมึงนี่ก็รักกูนักนะ”
“เจ๊กรีน นี่ไงนักบอลมหาลัยให้พี่แทนเป็นโค้ชให้สิคะ” พวกน้องๆผู้หญิงบอก
“ไม่เอาหรอกค่ะลูกเพราะ…………” อีกรีนมันเหล่มองไอ้แทนนิดๆหลังๆมานี้อีกรีนกับไอ้แทนมันเริ่มเปิดศึกกันครับความรักความใคร่ที่เคยตามกรี๊ดไม่เหลือแล้วมันอมยิ้มก่อนจะร้องเพลงนี้ให้ไอ้แทนโดยมีสี่สาวนั่นเป็นคอรัส
“เจ้าที่แรง”
“อ๊าย”
“ชอบแย่งซีน”
“อร้าย”
“เท้าเอววีน”
“อ๊าย”
“ตาเขียวปั๊ด” อีเฟรนลุกขึ้นเต้นตอนไหนไม่รู้อีกรีนก็เลิกเครียดตอนไหนไม่รู้
……………………………
กว่าจะได้ประชุมกันก็เกือบๆหกโมงเลยครับเพราะกว่าจะมาครบทุกคนไอ้คนที่มาช้าสุดก็ไม่ใช่ใครประธานค่ายไอ้เชี่ยปัน แต่พอมากันครบก็ปรากฏว่าห้องชมรมแออัดเกินกว่าจะยัดเยียดคนเกือบห้าสิบคน พวกผมเลยต้องระเห็จระเหินหรือระหกวะช่างแม่งเอาเป็นว่าตอนนี้พวกผมนั่งล้อมวงอยู่ที่ลานใต้ตึกรัฐศาสตร์ฟังพี่โต้งกับไอ้ปันแจ้งเรื่องต่างๆ
ไอ้แทนนี่กระดี๊กระด๊าทันทีที่ไอ้ฟ่างเดินเข้ามานี่ถ้าปูพรมแดงให้เมียมันเดินได้มันคงทำ อ่อมีอีกคนที่ดีใจตอนเห็นไอ้ฟ่างคือน้องแอมนั่นเองครับ ไม่ต่างจากไอ้เต้ยที่แหกปากเรียกชื่อแฟนมันมาแต่ไกล พวกไอ้เชน ไอ้เบียร์ ไอ้แมท ไอ้มิคก็ทยอยมาจนครบแล้วรวมถึงภูมิด้วย
สภาพมันดูเพลียๆผมเลยยื่นน้ำเย็นๆกับนมหมีที่แอบไปซื้อมาให้มัน พอมันเห็นแค่นั้นแหละยิ้มหน้าบานแทบลืมความเพลียมันเอาไปอวดคนอื่นด้วยนะว่าแฟนเตรียมนมเตรียมน้ำไว้ให้ อะไรมันจะขนาดนั้น เฮอะ ทำเหมือนกูไม่เคยดูแลมึงไปได้ ไอ้หมาภูมิ
“ภูมิ กูร้อนอย่าเบียดดิวะ”
“ร้อนอะไรลมพัดเย็นดี กูอยากอยู่ใกล้ๆมึงไง” ผมกัดฟันเหลือบมองหน้าหล่อๆที่อมยิ้มถูกใจเพราะได้แกล้งผม ความสุขขั้นสุดของมันเลยนะถ้าทำผมอารมณ์เสียได้ ผมนี่ก็แปลกคนอื่นแกล้งก็ไม่ค่อยจะอะไรนะแต่พอเป็นไอ้หมาภูมิเท่านั้นแหละกูขึ้นง่ายมาก เอ่อ หมายถึงอารมณ์โมโหนะที่ขึ้นอย่าจิ้นเป็นอื่น
“มันก็ใกล้ไปปปป กูร้อนนน” ไอ้ภูมิมันมานั่งเบียดเบียนรังแกร่างกายผมทั้งที่อากาศร้อนตับแทบไหม้อีกอย่างคืออายด้วยแหละครับ แฮ่
ภูมิมันไม่สนใจไอ้ปันที่กำลังยืนพะงาบๆเอาอากาศเข้าท้องเรื่องไปเดินกล่องพรุ่งนี้ แล้วที่ภูมิมันกล้ามาชิดกับผมจนแทบสิงกันเพราะเรานั่งอยู่หลังสุดกับพวกวิศวะกลุ่มเพื่อนๆมันแหละครับ พวกห่านี่แม่งก็ขยันแซวจริงๆทำไมพวกมึงไม่ไปแซวไอ้แทนกับไอ้ฟ่างบ้างวะมันโอบกันอยู่ข้างหน้านู่น ไป๊ ชิ่วๆๆ อย่ามายุ่งกับกู
“ข้างหลังมึงสมสู่ไรกันครับฟังหน่อยๆ ลูกพี่กูจะแจ้งเรื่องสำคัญ” ไอ้ปันไอ้เพื่อนสาระแน มึงพูดทำไมคนหันมามองกูหมดแล้วเนี่ย
“เอาละๆเลิกสมสู่กันสักครู่นะครับพี่ขอคุยเรื่องสุดท้าย แปบเดียวๆ” ไอ้พี่โต้งกูจะเกลียดพี่ “คือเรื่องหน้าที่รับผิดชอบนะปีนี้เนื่องจากพวกเราไปออกค่ายที่โรงเรียน ประธานค่ายเลยเสนอให้มีการเพิ่มฝ่ายวิชาการคือไปสอนน้องน่ะปกติเราจะเอาของไปให้ไปสร้างอาคารใช่ไหมแต่ครั้งนี้จะสอนน้องด้วยก็จะมีทั้งหมดสี่ฝ่าย มีฝ่ายวิชาการ ฝ่ายก่อสร้าง ฝ่ายกิจกรรมแล้วก็ฝ่ายสวัสดิการ หัวหน้าแต่ละฝ่ายนะ มีพี่แป๋วรับผิดชอบฝ่ายวิชาการ ไอ้แป๋ว อีแป๋วแหว๋วอยู่ไหนวะ” พี่โต้งตะโกนหาตัวพี่แป๋วซะลั่นเรียกเสียงหัวเราะจากผม
“มาแล้วๆมาแล้วค่ะ ว้ายขอบคุณค่ะน้องเบียร์หล่อแล้วยังมีน้ำใจอีกพ่อคุณ” พี่แป๋วสาวสวยคณะเภสัชวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมเอกสารปึกใหญ่ไอ้เบียร์เลยเดินไปช่วยถือแม่งโคตรสุภาพบุรุษมันทำจนติดเป็นสันเอ้ยนิสัยแล้วละครับเพื่อนกูดีที่สุดในโลกแอบอิจฉาเด็กบางคนเบาๆหึหึ
“มึงไปทำห่าไรมาวะ” พี่โต้งกับไอ้คิวเหมือนกันอยู่อย่างคือชอบจิกกัดเพศแม่
“ไปถ่ายเอกสารใบขออนุญาตผู้ปกครองมาค่ะ ดูปากกูอีกรอบนะโต้ง ไป ถ่าย เอก สาร อีกครั้ง เอกสารชมรม” ฮ่าๆ พวกผมหัวเราะครืน
“ขอบใจที่ไม่ด่าว่ากูเสือก ต่อไป หัวหน้าฝ่ายก่อสร้างชูไม้ชูมือให้น้องๆดูหน่อย” พอพี่ไม้ยกมือก็ได้รับเสียงโห่พี่แกรั่วๆฮาๆอ่ะครับเป็นขวัญใจและหัวโจกในชมรม
“ต่อไปฝ่ายกิจกรรม อีงามไส้” อีเฟรนมันยืนขึ้นทำท่าสะบัดมือวนๆตรงขมับสะบัดผมพร้อมกับถอนสายบัวอย่างสวยงามไปใส่แกงปลาทู ไม่ใช่แระ คนละสายบัวละมันได้รับเสียงโห่เสียงเชียร์กระหึ่ม ไอ้คิวถึงกับเป่าปากแต่คงไม่สะใจมันเลยกรี๊ด ไอ้คิวมันกรี๊ดได้จริงๆครับเสียงโคตรแหลม ฮ่าๆ อีเฟรนมันเลยเท้าเอวชี้หน้าพวกผม
“ฝ่ายสุดท้ายที่จะขาดไม่ได้เลยก็คือฝ่ายสวัสดิการคุณแสงดาว พวกหัวหน้าฝ่ายมารับรายชื่อครับแล้วก็เรียกกันไปประชุมตามที่เราประชุมกันเมื่อวาน กูขอไปนั่งแดกข้าวรอ” พี่โต้งที่ปรึกษาที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากถึงมากที่สุด
“เดี๋ยวพี่จะอ่านรายชื่อฝ่ายวิชาการก่อนนะคะน้องปิง น้องอาร์ม คุณน้องเคที่ น้องหมอเชน อีปลา น้องเก้า น้องเต้ย ไอ้มิค น้องเนย น้องฟ้า น้องแอม หมอกานต์ พี่ชิน น้องฟ่าง ไอ้สัน……..” พอพี่แป๋วอ่านเสร็จพวกวิชาการว่าที่ครูสอนเด็กก็แยกตัวออกไปประชุมไอ้ฟ่างไอ้เชนได้เป็นครูผมไม่แปลกใจเท่าไรแต่ไอ้เต้ยนี่สิไอ้คิวกับไอ้แทนพากันโห่แฟนตัวเองซะยกใหญ่
“ต่อมาฝ่ายแรงงานนะครับทุกคนเดี๋ยวสุดหล่อจะอ่านรายนามให้ฟัง” พี่ไม้เอามั่งแต่มันก็ยังดูฮาอยู่ดีว่ะพี่
“พี่ไม้อ่านหนังสืออกด้วยเหรอพี่”
“ไม่ออกกูคลำเอา กวนตีนๆไอ้นุกูออกจะเป็นการเป็นงาน” ฮ่าๆได้เสียงโห่ไปอีกรอบ “พวกกรรมกรใช้แรงงานฟังนะโว้ยไอ้เดย์ ไอ้แทน ไอ้นุ ไอ้ภูมิ ไอ้แซค ไอ้วิน ไอ้นัท ไอ้มิค ไอ้ธัน ไอ้กอล์ฟ ไอ้เบส ไอ้ตั้ม เชี่ยคิว เชี่ยท็อป …………และน้องสวีท”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” อีสวีทมึงโดนแล้วละมันควักยาดมขึ้นมาเลยครับแทบจะกราบไอ้ปันเพื่อขอเปลี่ยนฝ่าย ฮ่าๆ แล้วเขาก็แยกไปประชุมไอ้ภูมิหันมายิ้มให้ผมก่อนลุกออกไป เหลือผม ไอ้เบียร์ ไอ้แมท ผมนึกว่าจะได้ไปอยู่ฝ่ายก่อสร้างซะอีกแม่งเซ็งเลยฝ่ายนี้เกือบยี่สิบคนแหนะคงสนุกแต่ไม่เป็นไรอยู่กิจกรรมก็ได้
“ต่อไปฝ่ายกิจกรรมของงามนะคะ อีจี้เพื่อนสาว อีอ้นลูกสาว นังกุ้ง นังนิ่ม นังปอย อีโอลูกสาว
คุณเบียร์ น้องแมท ไอ้บอม พี่หวาน พี่แพน พี่เมย์………………..” บลาๆๆๆแต่ว่าไม่มีชื่อผมงั้นก็แสดงว่า
“คนที่เหลือคือสวัสดิการของพี่ดาวเอง” เชี่ยยยยยยยยยยยยย กูอยากกระโดดม้วนตัวซักสองรอบต่อด้วยตีหลังกาหลังกระโดดฟรีสไตล์อีกสี่รอบครึ่งแล้วสปริงตัวออกจากที่แห่งนี้อย่างสวยงาม สาดดดดด สวัสดิการอีกแล้วผมเห็นไอ้ภูมิส่งสายตาเยาะเย้ยถากถางมาให้ผมเลยแอบชูนิ้วกลางกลับไป พ่องอยู่กับอีกรีนอีกต่างหาก
หลังจากประชุมเสร็จบางคนก็ไปกินข้าวด้วยกันต่อ บางคนก็ต้องอยู่คุยงานที่ยังไม่เรียบร้อยตามหน้าที่ของตัวเอง ส่วนผมกับภูมิเรายังต้องไปต่อครับ อะคาเดมี่แฟนเทเซียยย ถุยไม่ใช่เว้ยจะไปกินข้าวดูหนังกันต่อน่ะครับภูมิบอกว่าอยากดูหนังฉลองสอบเสร็จ แม่งตอแหลจะสอบไม่สอบถ้ามันอยากดูมันก็มาอยู่ดี
ตอนนี้ผมกับมันเลยมาเดินเตร่อยู่ที่เซ็นทรัลเวิลด์ภูมิมันดูโปรแกรมหนังมามันจะดูรอบมิดไนท์ หอกเหอะงั้นกูขอกลับไปอาบน้ำหอบหมอนหอบผ้าห่มแล้วค่อยกลับมาใหม่นะ ผมเลยต่อรองได้รอบสี่ทุ่มซึ่งก็อีกประมาณสิบนาทีแต่ถ้าเวลาที่ผมกับภูมิจะเข้าไปดูก็อีกครึ่งชั่วโมง
ภูมิมันชอบเผื่อเวลาเพราะมันไม่ชอบดูโฆษณาไตเติ้ลหนังคือเข้าไปหนังก็ฉายเลยบางทีไม่ทันก็มีแต่มันหัวดีไงมันก็เข้าใจดิแต่ผมกว่าจะประติดประต่อเรื่องได้ภูมิต้องคอยกระซิบอธิบายอยู่นาน เหอๆ
และตอนนี้เราก็ได้ตั๋วหนังมาแล้วแต่กำลังทะเลาะกันว่าจะกินป็อบคอร์นรสอะไรดี จนพนักงานใกล้จะเอาขวานมาจามหน้าผากอยู่แล้วผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมกับมันถึงต้องทะเลาะกันทุกครั้งที่มาดูหนังเพราะเรื่องป็อบคอร์นแม่งซื้อสองกล่องก็จบ เฮ้อ ถ้ามันจบง่ายๆก็ไม่ใช่ไอ้ภูมิแล้วล่ะ
“เอารสหวานนะภูมิ”
“ชีสครับ” มันหันไปบอกพนักงาน เยี่ยมตามใจกูมากไอ่สัสสุดท้ายก็ได้ข้าวโพดคั่วเค็มๆมาแดก ระหว่างรอหนังฉายภูมิก็มาผมมาหาไรกินแต่ผมไม่มีอารมณ์เลยนั่งจกข้าวโพดคั่วก็อยากเรียกแบบนี้ทำไมอ่ะ ส่วนคนข้างๆก็นั่งยิ้มวางแขนพาดไหล่ผมอยู่ไม่ต้องสงสัยเพราะนั่งฝั่งเดียวกัน
“หึหึ แก้มจะแตกอยู่แล้วพีมสรุปยังไม่หายงอนใช่ไหม”
“เรื่องของกู”
"งอนเหรอ"
“งอนไร ใครงอนไม่มี๊”
“ที่ไม่อยากให้กินหวานเยอะๆเพราะมันไม่ดีรู้ไหมเดี๋ยวเป็นเบาหวาน”
“เลยให้กูกินเค็มๆจะได้เป็นโรคไตแทนว่างั้น” พาลครับเรื่องอื่นน่ะผมตามใจภูมิได้ทุกอย่างนะเว้ยแต่ขอแค่เรื่องกินเรื่องเดียวได้ไหม
“อย่างอนเลยน่านะกินข้าวก่อนนะครับ” บรึ๋ย จั๊กเดี๋ยมรูหูมาคงมาครับอะไรละเฮ้ย ไอ้คนพูดมันยังขำตัวเองเลยมันคีบซูชิมาล่อลวงตรงหน้าผม ตอนแรกก็กะจะไม่กินหรอกนะแต่ไหนๆเขาก็อยากให้เรากินก็สนองหน่อยแล้วกัน ฮา ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีทุกอย่างก็เกลี้ยงครับ อ๊ากกก ท้องจะแตก
หลังจากอิ่มแปล้กันแล้วไอ้หล่อก็กอดคอผมออกจากร้านผมเลยแกล้งปัดมือมันออก มันก็โอบใหม่ ผมก็ปัดอีกมันก็โอบอีกเล่นกันปัญญาอ่อนมาก ผมหมั่นไส้มัน ฮ่าๆอยากปล่อยออร่าให้คนมองทำไมและระหว่างที่กำลังเล่นและเถียงกับไอ้ภูมิอย่างออกรสชาติผมก็เหลือบไปเห็น
ไอ้ปัน!!!!!!!!!!!!!!! การเจอไอ้ปันไม่ได้ทำให้ผมตกใจเท่ากับเห็น
“พี่องุ่น” ขีดเส้นใต้ทำตัวหนาเลยนะครับว่าไอ้ปันยืนอยู่กับพี่องุ่น เชี่ยยยยย มาด้วยกันได้ไงวะ
ไอ้ปันกับพี่องุ่นยืนดูตัวออย่างหนังอยู่อีกฟากนึงซึ่งเพื่อนผมถือกระเป๋าให้พี่องุ่นด้วยครับ ดูท่าทางเหมือนสองคนนั้นซื้อตั๋วแล้วนะเพราะไอ้ปันมันเอาตั๋วชี้ๆอะไรไม่รู้ให้พี่องุ่นดู แล้วพี่องุ่นก็หันกลับมา…………….
เย้สเข้!!!!!!!!!!!!!!!พี่เขาเอาหลอดจ่อปากป้อนน้ำให้ไอ้ปันอ่ะครับคือพี่องุ่นยืนอยู่ข้างหน้าส่วนไอ้ปันมันยืนเฉียงๆซ้อนอยู่ข้างหลังแล้วแบบพี่องุ่นตัวเล็กกว่าไอ้ปันเยอะไง เขาไม่ค่อยสูงอ่ะไอ้ปันเลยต้องก้มลงไปดูดน้ำในมือพี่เขา แล้วพี่องุ่นแบบยิ้มหวานมากกกกกกแล้วก็เช็ดปากให้เชี่ยปันด้วย สาดดดดดดดดด อิจฉาโว้ยพี่องุ่นน่ารักโคตรพ่อโคตรแม่ พนันกันเลยว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองพี่องุ่นเหลียวหลังกันแทบทุกคน
“โอ้ย” อยู่ๆไอ้ภูมิมันเขกหัวผม
“มองๆ ชอบนักนะ” มันทำเสียงดุแบบไม่จริงจังเพราะงั้นผมเลยไม่กลัว คึคึ เขาง้อหน่อยทำเป็นซ่าส์นะกูเนี่ย
“ก็พี่เค้าน่ารัก ภูมิๆเราเข้าไปทักไอ้ปันดีไหมวะ กูอยากรู้ว่ามันจะทำหน้ายังไงแม่งคราวนี้แหละกูจะ…….” ผมกำลังจะเดินเข้าไปแต่ภูมิดึงแขนไว้ซะก่อน
“อย่าเลยพีมไม่ต้องเข้าไปหรอกเรารอให้ไอ้ปันมันพร้อมแล้วบอกเราเองดีกว่า” ถึงจะแอบเสียดายนิดๆที่อดรู้เรื่องแต่ผมก็เชื่อภูมิ ผมจะรอให้ไอ้ปันมันมาแถลงการณ์ความจริงกับพวกผม ผมยืนดูคู่นั้นอยู่ซักพักก็มีผู้ชายกลุ่มนึงเดินผ่านสองคนนั้นพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่องุ่น ไอ้ปันมันเลยยกมือขึ้นโอบไหล่แล้วก็พาพี่องุ่นเดินออกไป
เชี่ยปันกูอยากได้คำอธิบายยยยยยยยยยยยยยยยยยTBC >>>>>>>>>>>>>>>
………………........................
ขอโทษที่ผิดเวลาไปหนึ่งวันนะคะ เมื่อวานถือเป็นวันซวยที่สุดในรอบปี แต่ก็ช่างมันเถอะผ่านไปแล้วเนอะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314] (อ่าน 3347804 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก