โดนโมโมทวงอีกแย้วว แหะแหะ
////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 11.1 “ซี๊ดดดด...ฮือ.อ่อย..อ๊ากกกกกกกกกกก...เจ็บๆๆๆ..ฮือ..” นี้คือเสียงร้องอันโหยหวน ของกระผมนายแตงโมเองครับ...
ตอนนี้คุณหมอ และคุณพยาบาลกำลังช่วยกันงัดเอาเศษหินออกจากท้องของกระผมอยู่ หง่า...เจ็บโคตรๆ เลยอ้า...
หลังจากที่ผมสลบเหมือดไปนั้น..ผมรู้สึกตัวอีกทีคือผมนอนแอ่งแม้งอยู่หลังรถกระบะของลุงหงัด แกกำลังขับรถจะไปดูพวกผมแข่งกีฬาหน่ะครับ(แกเป็นคนในหมู่บ้านผมอะแหละ) แต่แกดันมาเจอนักกีฬาอย่างผมกะไอนันท์นอนเล่นอยู่กลางถนนซะก่อน แกเลยต้องหยุดรถ แล้วให้ไอแทน กับไอพี่หนิงช่วยกันแบกผมกับไอนันท์ ขึ้นหลังรถแกจะพาไปโรงบาลอะครับ
“อือ..โอ้ย...เจ็บหว่ะ...” พอรู้สึกตัวขึ้นมาผมก็รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัวครับ มันทั้งเจ็บทั้งแสบ...โดยเฉพาะที่ท้อง กับมือทั้งสองข้าง..
“อ้าว..ฟื้นแล้วเหรอมึง..แม่ม ไอห่ะ กูตกใจแทบแย่...นึกว่ามึงจะต่ายห่ะไปซะแล้ว” ไอแทนมันพูดกับผมยิ้มๆ อะครับ...ดูท่าทางมันคงโล่งอกไม่ใช่น้อยเหมือนกัน..
“อือ..อ่อย..อะ ไอนันท์ หล่ะวะ...” ผมถามถึงไอนันท์มันอย่างเป็นห่วงอะครับ
...ผมกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไป..ถ้ามันเป้นอะไรไปผมจะทำยังไง...ผมคงยกโทษให้ตัวเองไม่ได้ไปตลอดชีวิต..ที่เป็นสาเหตุทำให้เพื่อนต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้...แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาอะครับ...อารมณ์ตอนนี้อ่อนไหวอย่างรุนแรงครับ..ทั้งก่อนหน้านี้ที่นึกว่าตัวเองจะตายซะแล้ว พอรู้ว่าตัวเองยังไม่ตายก็โล่งอกจนสลบเหมือด..พอฟื้นขึ้นมาก็เป็นห่วงเพื่อนจนกลัว..กลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรไป...ไม่น่าเลยกู ไม่น่าเลยจริงๆ
“มึง ร้อง ทำไมเนี๊ยะ...กูไม่เป็นไร...แค่ถลอกนิดหน่อย...ห่วงตัวมึงก่อนเถอะ..” เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังไอแทน ทำให้ผมรู้สึกโล่งอก..
.จนต้องยื่นมือออกไปให้มันจับ...ไอนันท์มันคว้าข้อมือผมไปจับไว้แน่น...แล้วมันจึงขยับเอาคางเกยไว้บนไหล่ไอแทน แล้วมองสบตากับผม...
“เจ็บมากเลยสิมึง...ดูมือมึงสิ...ถลอกหมดเลย...” ไอนันท์มันพูดเสียงแหบๆเหมือนกับจะร้องไห้อะครับ..
.มันเอามือลูบที่หลังมือผมเบาๆ..แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ผมต้องซี๊ดปากออกมาด้วยความเจ็บอะครับ...ผมจึงละสายตาจากหน้าไอนันท์มามองดูที่มือของตัวเอง...ฝ่ามือไม่มีอะไรครับยังปกติ..ผมจึงพลิกมือตัวเองเพื่อดูหลังมือ....เท่านั้นแหละครับไอโมใจหายวาบ...ผมยกมืออีกข้างขึ้นมาดู...โอ้...หลังมือผมทั้ง 2 ข้างผิวหนังผมมันถลอกปอกเปิกอะครับ แผลถลอกเริ่มตั้งแต่ที่ข้อนิ้ว ไล่ ไปจนถึงข้อมือ..เห็นกระดูกสีขาวๆ และเลือดสีแดงๆไหลซึม...ตกใจจนน้ำตาร่วงออกมาอีกรอบครับ..ถ้าผมไม่เอามือบังหน้าไว้ จะเกิดอะไรขึ้นกับหน้าของผมกันนี้...แค่คิดก็สยองแล้ว...
“เจ็บมากเหรอวะ...มึงไอโม....”ไอแทนมันพูดกับผมเสียงเบาๆ อะครับ..ตอนนี้ผมนอนหนุนตักมันอยู่อะ...
“อือ..กู..ระ รู้ สึก เหมือนจะ หะ หายใจไม่ออกหว่ะ”..ผมพูดกับไอแทนเสียงสั่นๆ แล้วเอามือไปจับบริเวณท้องของผมเอง...เพราะผมรู้สึกว่าผมเจ็บบริเวณท้องน้อยผมอย่างมากมายเลยอะครับ..
“โอ้ย..ฮือ.” แค่เอามือไปแตะนิดเดียว..ผมก็เจ็บเหมือนจะตายแล้วอะครับ...ไม่รู้ว่าท้องน้อยผมมันเป็นไรกันแน่
“ท้องมึงเป็นแผลหว่ะ...เหวอะหว่ะ เลยมึงเอ้ย...แม่ม เกือบไปแล้วมึงไอโม เกือบไปแล้ว.” ไอแทนมันพูดเสียงเศร้า แต่ผมว่ามันแกล้งทำครับ..
“เกือบไรวะ...”ผมถามเสียงแตกพร่าด้วยความเจ็บ ที่จริงผมไม่อยากพูดเลยอะครับผมเหนื่อยผมเจ็บอะ...เจ็บไปหมดทั้งตัวเลยแต่ที่ต้องพูดก็เพราะผมสงสัยอะครับ..
“เฮ้อ...อีกนิดเดียว..มึงก็เกือบไม่ได้เห็นหน้าไอโมน้อยแล้วหว่ะ...ดูดิ..แผลมึงห่างกับน้องมึงไม่ถึงคืบ วุ้ย...กูหวาดเสียว” มันพูดไปก็ทำหน้าหยดหยองไปอะครับ จึงเหรอวะ...หงือ....ใจหายวาบเลยผมอะ..หน้าเสียมากมาย
พอถึงโรงบาลเตียงคนเจ็บก็มาเลยครับ ไอแทนกับบุรุษพยาบาลช่วยกันแบกผมลงรถไปวางไว้บนเตียงแล้วเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉินไป(เค้าเรียกงี้ปล่าววะ)..ส่วนไอนันท์พยาบาลก็พามันแยกไปอีกทาง คงไปทำแผลอะครับ...หลังจากนั้นกระผมก็ออกอาการเหมือนกับที่กล่าวข้างต้นนู้นแหละครับ....เจ็บโคตรๆๆๆๆๆเลยครับ
เพื่อนๆ ไม่เชื่อลองเอาท้องไปครูดกับถนนยางมะตอยดูนะครับ แล้วคุณจะรู้ว่านรกมีจริง เหอๆ...
พอหมอทำแผลให้ผมเสร็จ ก็จัดการพาผมไปเอ๊กซเรย์ดูสมองดูกระดูก ดูนั้นดูนี้วุ่นวายไปหมด...เสร็จแล้วจึงค่อยเข็นผมออกมาอยู่ที่ห้องพักคนป่วยอะครับ...แผลถลอกตามตัวได้รับการทายาแล้วเรียบร้อย เหอๆ แผลที่ท้องผมอาการหนักพอควรครับ..และหมอก็ไม่ได้ปิดแผลให้ผมด้วยนะครับจำไม่ได้ว่าหมอให้เหตุผลว่าไง คล้ายๆกับว่าไม่อยากให้มันอับอะไรทำนองนั้น.
.และก็แผลของผมไม่ได้เย็บนะครับเย็บไม่ได้ขนาดแผลที่ท้องใหญ่ขนาดนั้นยังเย็บไม่ได้เพราะมันเป็นแผลถลอกอะครับเลยได้แต่ทำแผลให้..แงะเศษหิน...เศษดิน..ออกจากท้อง หัวไหล่ มือทั้ง 2ข้าง และหัวเข่า..เหอๆ..แค่นี้ไอโมก็หมดแรงแล้วครับเจ็บมากมายมหาศาล สะท้านโลกเลยแหละครับ น้ำตาร่วงเป็นพักๆ...สะอื้นไห้เป็นบางคราว หงือ ก็เล่นแงะกันสดๆแบบนี้นี่ครับ...พอเสร็จแล้วไอโมถึงได้หมดแรงแบบนี้นี่แล....
พอหมอพาผมออกจากห้องฉุกเฉินมาที่ห้องพักผู้ป่วยชายแล้ว ผมก็เห็นแม่ผม ไอนันท์ ที่ตอนนี้มีสีแดงๆแตะแต้มอยู่เต็มตัวเหมือนกัน...แต่อาการมันไม่หนักเท่าผม..ไอแทน ไอพี่หนิง.ไอวิทย์....และ..ไอ........ไอชั่ว....ที่ผมไม่อยากเจอหน้ามันที่สุด...กูเกลียดมึง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
