หัวข้อ: THE END: ปฐมบทแบดบอย ตอนที่ 17 (04/03/2012)

[BeeRY]

นั่นจิ แกสโดนของอ๊ะป่าว คิดยังไงอิคาแบลท์ก็เลวเกินจะรับได้จริงๆ
แต่มันก็มีจริงๆอ่ะ ที่เป็นเพราะรักเลยยอมทุกอย่าง แกสเลือกเองนะเนี่ย 
แต่ขนาดมีจิตใต้สำนึกนะเนี่ย ยังเลวร้ายกว่านี้ได้อีกอ่ะคาแบลท์

[PrinceGirlz]

อ่านจบรอบสองตามสัญญา เราเก็บทุกรายละเอียด ถามไรตอบได้ ไม่เชื่อลอง 
ไงก็เหอะ มาต่อตามสัญญาด้วยนะเธอว์ ยื่นหมูยื่นหมายื่นแมว อิอิ 

[┗◎┗◎]

^
^
ขอถามว่า.........ป้าปุ้ยอายุเกิน 40 มาแล้วกี่ปี??

 

[punchnaja]

เรื่องนี้เอ่ยถึงเพื่อน ปาตี้ เหล้าๆๆๆวนไปเวียนมาเยอะสุดๆ

ตกลงนี่เป็นไดอารี่ของคาแบลใช่ไหม

แกสแทบไม่มีอยู่ในไดอารี่นี้เลยแฮะ

เรื่องให้พื้นที่กับเพื่อนๆคาแบล และผู้หญิงที่คาแบลจีบเยอะมากกกกก สมชื่อปฐมบทแบดบอยจริงๆ แต่เอาจริงๆ พอถึงตอนคาแบลไปกินเหล้า
จีบหญิงเราเริ่มอ่านข้ามแล้วอ่ะ เพราะแนวคาแบลเริ่มซ้ำๆเมา  จีบหญิง ทำอะไรห่ามๆ โดนไล่ออกจากร้าน จบลงบนเตียง เวียนไปเวียนมา ไม่มีอะไรคืบหน้าเท่าไหร่ บางครั้งเขียนเยอะเกินมันเลยทำให้เรื่องดูไม่สนุกมากเท่าที่ควรล่ะ (แต่ก็ยังสนุกอยู่ดีนะ^^)

ปล.รอตอนต่อไปจ้า

[PrinceGirlz]

ขอตอบว่าเกินมาแล้ว 30 ปี ถวกไม่ถวกวานโล่จังช่วยบอก 

[kuro]

รู้สึกไปเองรึเปล่าเนี่ยว่าคาแบลท์มันชั่วมากๆๆๆๆ
แต่ก็สนุกไปอีกแบบ

[SweetSacrifice]

          หลังจากที่เพื่อนของผมรับรู้ว่าผมใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมากเกินไป พวกเขาจึงเร่มก่อกวนชีวิตของผม เริ่มต้นด้วยจากจัดหาสองสาวฝาแฝดมาให้ผม โดยพวกหล่อนอีเมลล์ฉบับนึงให้ผม

         ‘สวัสดีคาแบลท์ ฉันและแฝดของฉันได้ดูวิดีโอ และคำบอกเล่าต่างๆจากเพื่อนของคุณ ทำให้เราสองคนรู้ว่าคุณช่างตลกอย่างร้ายกาจและซุกซนอย่างที่เราสองคนเป็น เพื่อนของคุณยังโชว์ลิสต์ที่คุณอยากนอนด้วยก่อนที่คุณจะตาย ดีใจด้วย! เราสองคนสามารถตัดตัวเลือกจากลิสต์คุณได้ถึงสี่! หนึ่งเราเป็นแฝด สองพวกเราเป็นนางแบบ สามเราเป็นชาวยูเครน และสี่หนึ่งในพวกเราเคยเป็นนางเอกหนังโป๊! ปล.คุณมีตาที่สวยมาก ฉันชอบเคราของคุณ ส่วนน้องสาวของฉันชอบหุ่นของคุณมาก’
        
      ที่สำคัญ พวกเธอแนบรูปถ่ายในชุดว่ายน้ำมาให้ผมด้วย คาลอสบอกผมว่าถ้าผมไม่ยอมออกไปหาพวกเขาให้ครั้งนี้ เขาจะตัดผมเป็นเพื่อนอย่างทันที และนอกเหนือจากนั้นเขาจะตามล่าชีวิตผมอย่างที่สุด เขาจะหาสาเหตุที่ทำให้ผมกลายเป็น ‘พวกน่าเบื่อ’และทำลายมันซะ พวกเขาเสียแบรตไปนั่นถือว่ามากพอแล้ว แต่ผมคือศูนย์กลางของกลุ่ม พวกเขาไม่สามารถเสียผมไปได้

        คุณว่าผมจะทำร้ายพวกเขาได้ลงเหรอ?
      คุณว่าผมจะทำร้ายแกสได้ลงเหรอ?

      ผมคิดจนปวดหัว และท้ายที่สุดก็ตัดสินใจลองออกไปพบพวกเขา ผมแค่อยากอยากมั่นใจด้วยว่า ผมสามารถตัดตัวตนเหล่านั้นได้จริงๆหรือนั่นอาจจะเป็นข้ออ้าง แต่แท้จริงแล้วอวัยวะใต้กางเกงในของผม อาจจะไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้ มันอาจจะยังต้องการสิ่งที่ท้าทายอยู่

      หลังจากที่พวกหล่อนมาถึงผมก็เห็นได้ว่าพวกหล่อนเด็กกว่าที่ผมคิดไว้มาก น่าจะอายุแค่ 20 ปี แม่คนที่มีรอยสักรูปผีเสื้อตรงหัวไหล่หัวเราะคิกคักอยู่ตลอดเวลา หล่อนยังดูเป็นพวกวัยรุ่นที่ยังโตไม่สมวัยซึ่งมักจะมีกระเป๋านุ่มนิ่มติดตัว และหมอนนีโมๆซึ่งยืนกอดอยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญแม่นั่นดันเมคอัพเกินความจำเป็น ส่วนอีกคนมีลิ้นสีฟ้าๆ ฟันก็ด้วยเพราะเพิ่งดื่มเหล้าวอดก้าราคาถูกๆที่หาได้ตามเซเว่น แต่หล่อนมีหน้าอกที่ใหญ่มาก ผมว่าแม่นี่แหละที่เคยเล่นหนังโป๊ แต่ไงก็เหอะ นังคุณตัว..ไม่สิ พวกหล่อนมาให้ผมฟันฟรีๆด้วยซ้ำ นี่มันยิ่งกว่าคุณตัวซะอีก มันกลับทำให้ผมไม่มีอารมณ์เอาซะเลย มันทำให้ผมนึกไปถึงช่องคลอดสกปรกๆของพวกหล่อนแล้วอดสะอิดสะเอียนขึ้นมาไม่ได้

“เอาล่ะ ผมควรจะได้แค่คนใดคนหนึ่งก่อน หรือทั้งสองคนพร้อมกัน”

“อืม คืองี้นะ..คุณเลือกเราได้แค่คนใดคนหนึ่งน่ะ” แม่ลิ้นฟ้าบอก

“ฉันจะได้นอนกับเขาไม่ใช่เหรอ เธอบอกฉันก่อนที่เราจะเจอเขา” แม่นีโมค้านขึ้นมา

“แล้วแต่เขาสิ ให้เขาเลือก” หล่อนยักไหล่

“นี่เธอตั้งใจจะให้เขาเลือกเธองั้นสิ นังแรด! หล่อนจะอ่อยเขาก่อนล่ะสิ หล่อนนี่มันร้ายจริงๆ โชว์หน้าอกมากเกินไปเพื่อสิ่งนี้สินะ”

“ถ้าไม่มีรถ จะเปิดประตูโรงรถทำไม” แม่นั่นดันหน้าอกขึ้นมา ราวกับส่งเสียงร้องว่า เลือกฉันสิ เลือกฉันสิ อึ้บฉันเลย!

“นี่มันตลอกปัญญาอ่อนอะไรกันวะ! ขอโทษทีนะคุณ มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมกำลังเลี้ยงเด็กโง่ๆอายุสิบขวด และยิ่งรู้สึกแย่ขึ้นไปอีกเมื่อได้กลิ่นจากพวกคุณ ผมรู้ว่าพวกคุณอยู่ใกล้รัสเซีย แต่ให้ตายเหอะ กลิ่นพวกคุณนี่เกินจะเหลือรับไม่ต่างจากพวกนั้นจริงๆ ”
 

       ผมเดินออกจากร้าน ไม่คิดแม้แต่จะวางเงินไว้บนโต๊ะ นี่มันเรื่องตลกอะไรกันวะเนี่ย? ผมกลายเป็นพวกเลือกมากก่อนจะนอนกับใครตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือผมอาจจะเมาน้อยไป? ผมคิดได้ดังนั้นก็ปรี่เข้าร้านโชว์ห่วยแถวนั้นแล้วซื้อรูกจ์เบียร์มาแพคนึง ผมเปิดขวดแรกในร้าน จากนั้นก็เริ่มขวดต่อๆมาจนถึงอพาร์ทเม้นท์ของผม ไม่ต้องสงสัยเลยล่ะคุณว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอย่างทันที และนับว่าโชคดีที่แกสกลับมาพร้อมกับถุงอาหารแช่แข็ง


       ผมคว้าเขาเอาไว้แล้วบดปากลงจูบอย่างรุนแรง ผมโมโหตัวเอง และเกลียดตัวเองที่กลายเป็นพวกธรรมดาๆ ผมใช้มือบีบก้นของเขาอย่างเมามันและพยายามจะฉีดเสื้อผ้าเขาทิ้ง แต่เขากลับดิ้นขลุกขลักและดูไม่พอใจผมเอามากๆ
“หยุด! คุณเป็นอะไรไป... หยุดเถอะ ผมขอร้อง” เสียงหมอนี่บอกผมเสียงกระเส่า ผมรู้จุดอ่อนของเขาดี ผมจึงไล่ลิ้นเลียตั้งแต่ใบหูของเขาจนถึงคอ และขบเบาๆ จนแกสยอมผมในที่สุด เรามีเซ็กส์กันแบบที่รุนแรงที่สุดตั้งแต่เราเคยมีมา แกสดูจะบอบช้ำเอามากๆ แต่เชื่อผมเถอะว่าเขาก็คงมีความสุขมากๆเช่นกัน

“คุณจะไปไหน” ผมถามเขาเพื่อเขาพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องทรุดตัวลง

“ผมอยากกลับบ้าน” เขาบอกเสียงสั่น

“ผมทำคุณเจ็บเหรอ” ผมดึงเขาลงมานอนข้างๆ รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างจับใจ แกสพยายามดึงผ้ามาปิดร่างกายเขาไว้ แต่ผมดึงมันออก จัดการแหวกขาเขาออก และสำรวจทุกอย่างของเขา ผมจูบเบาๆตรงซอกขาหนีบของเขา และอุ้มเขาไปอาบน้ำ
         เราสองคนไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวขณะที่กำลังอาบน้ำ จากนั้นก็ย้ายตัวเองซึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานั่งจ้องหน้ากันตรงโซฟา

“ผมเห็นว่าคุณซื้ออะไรเข้ามา ผมจะเอาไปอุ่นให้หรือคุณอยากได้อย่างอื่น?” ผมถามและลุกขึ้นยืนเต็มตัว

“ผมอยากให้คุณรักผมบ้าง” แกสจ้องผม เขาลุกขึ้นมายืนข้างๆผมและกอดผมไว้ ราวกับเด็กที่กำลังจะเสียของรักไป เขาตัวสั่นเหมือนลูกนก แต่ผมได้แค่ดึงเขาออกมาและยิ้มให้เขา

“นั่งเถอะ เดี๋ยวผมหาอะไรอุ่นๆให้” ผมบอก ส่วนเขานั้นได้ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มแล้ว

“เฮ้ๆ หยุดร้องเถอะ” ผมไล่นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของเขา

“คาแบลท์ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรไปแล้วในตอนนี้ ผมไม่ใช่ลูกคุณหนูที่อยากได้ในสิ่งที่ท้าทาย..แต่ก่อนอาจจะใช่ แต่กับคุณน่ะ มันไม่ใช่” เขาสูดน้ำมูกเหมือนเด็กเล็กๆ แต่ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาเลย

“ไม่เอาน่า หยุดร้องแล้วก็หยุดครวญครางเรื่องพวกนี้เถอะน่า” ผมบอกแล้วดันให้เขานั่งลงบนโซฟาเหมือนเดิม
“ผมคิดนะว่าตอนนี้ผมเริ่มรักคุณ เพราะงั้นหยุดร้องไห้ซักทีเหอะน่า มันไม่ได้น่าฟังเท่าไหร่หรอก” ผมบอกเขา เขากระโจนกอดผมจนผมลงไปนอนหงายอยู่บนโซฟาซึ่งมีเขาทับอยู่

“ตอนนี้ไม่ว่าผมไปปาร์ตี้ที่ไหน สิ่งที่ผมเห็นก็มีแต่พวกผู้หญิงที่ดูอ้วน ไม่ก็พวกที่ผอมแต่ไม่ดึงดูดเอาซะเลย หรือไม่ก็พวกที่ผมรู้สึกว่าผมได้รับแอลกอฮอลไม่พอที่จะมองให้พวกหล่อนดูน่าอึ้บด้วยขึ้นมา ตอนนี้คงมีแต่คุณนี่แหละที่แม้ว่าผมแค่ดื่มนมก็มีอารมณ์ด้วย” ผมดึงเขามาจูบเบาๆ

“จริงเหรอ!” เขายิ้มตาหยี

“ผมเคยตอแหลเหรอ?” ผมอดที่จะยิ้มไปกับหมอนี่ไม่ได้

“ตลอดเวลาแหละ!” เขาซุกหน้าเข้ากับซอกคอของผมจนผมรู้สึกได้ว่ามันถึงเวลาของมันอีกรอบ ผมคว้ามือแกสไปจับเป้าที่เริ่มจจะตุงของผม แกสจึงรีบดีดตัวออกทันที และท้ายที่สุดก็ร้องครางออกมาเพราะเขายังคงเจ็บอยู่

“ได้โปรดเถอะคาแบลท์ ผมไม่สามารถรับอะไรได้อีกต่อไปแล้ว ผมเหนื่อยและเจ็บมากจริงๆ” เขาอ้อนวอน

“คุณคงต้องรับผิดชอบผมไปตลอดแล้วล่ะ เพราะคุณทำให้ผมไม่สามารถมีอารมณ์กับคนอื่นๆได้อีก” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ แกสเขินจนตัวม้วน แต่ก็ยืนยันว่าปากเขาตอนนี้พร้อมแค่สำหรับอาหาร ไม่ใช่อย่างอื่น ผมจึงต้องช่วยตัวเองไปโดยปริยาย....

[berlyn]

บทจะเป็นคนดี ก็ดีขึ้นมาแบบ นะ...
จบอย่างนี้จริงเหรอคะ?

[┗◎┗◎]

อะเมสซิ่งไทยแลนด์ ปลาบปลื้มน้ำตาไหล 

ขอตอนพิเศษด้วย

[zuu_zaa]

ดุ เด็ด เผ็ด มัน จริงๆ

[GMT101]

 

[Musashi]

   
                         ไอว้อนอะเฟมันเฟซ(*)

เฟมัสเฟซ

[Musashi]

    ไอ้พวกคนใต้ป่าเถื่อนพวกนั้น

  เราว่าพวกนายป่าเถื่อนกว่าเยอะ แบดบอยของแท้เลย