หายไปนานหลายวัน ไปลุ้นเกรดรามมา ออกช้าสุดยอด ฮ่าๆๆ มาต่อกันเลย
ผมตื่นมาช่วงสายๆ มองซ้ายมองขวา พี่โจไม่อยู่ที่เตียงแล้ว สงสัยคงตื่นก่อนผมแน่เลย
“ โอ้ยยย ” อะไรวะเนี่ย ผมกระโดดลงเตียง ดันไปเหยียบขาพี่ ที่โจนอนข้างๆเตียง แล้วไปนอนที่นั่นได้ไง หรือเมื่อคืนฝันไปว่าพี่เขา ... มานอนกอด
“ จะฆ่ากันเหรอ ”
“ โห แค่เหยียบแค่นี้เรียกว่าฆ่า ” พี่โจลุกขึ้นมาพับผ้าพับที่นอน เรียบร้อยจริงๆ
“ พี่โจไปนอนข้างล่างทำไมอะ ”
“ พอคิมนอน ไม่อยากกวน ” พี่โจถอดเสื้อโชว์หุ่น ครั้งนี้ผมรู้สึกว่าผมมองดูไม่ได้ มันอายยังไงไม่รู้
“ ไม่เห็นต้องเกรงใจขนาดนั้น แล้วตกลงเมื่อคืนเป็นไร ” พี่โจไม่ยอมตอบ แต่เดินไปที่ห้องน้ำ ถามก็ไม่ตอบ ผมถือวิสาสะเดินลงมาข้างล่างก่อน บ้านพี่โจเงียบดี ไม่ค่อยวุ่นวายเหมือนที่ไร่ของผม
“ ว่าไง ” พ่อพี่โจครับ
“ อรุณสวัสดิ์ครับพ่อ ”
“ อืม เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ” ถามแปลกๆนะ
“ เมื่อคืนมีอะไรเหรอครับ ” พ่อพี่โจอึกอักไม่ยอมตอบ บ้านนี้เขาเป็นอะไรกันวะ ผมนั่งรอไม่นานพี่โจก็เดินลงมา ...โอ้ ผมเปียกเซ็กซี่มากมาย ... คิดอะไรของกูหนิ
“ จะกลับเลยใช่ไหม ” พ่อของพี่โจมานั่งมองผมกับพี่โจกินข้าว
“ จะไปส่งน้องก่อน แล้วว่า ... ” อีกแล้ว มีความลับอะไรนักหนาเนี่ย
“ อืมๆ ไปเถอะ ยังไงก็กลับมาหาพ่อบ่อยๆนะ ” พี่โจพยักหน้า แล้วก็ไม่พูดไม่จากันอีก ผมเริ่มนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ตอนที่พี่โจร้องไห้กระซิกๆ ผมว่าต้องเป็นวันที่มีความหมายสำหรับบ้านนี้แน่นอน
“ พี่โจรู้จักบ้านไอดิษไหม ” พี่โจหันขวับ
“ ถามถึงทำไมครับ ” ทำเสียงเข้มเชียว กูทำอะไรผิดวะ แค่ถามถึงบ้านมันเฉยๆ
“ มันต้องไปแข่งพูดอะไรไม่รู้ ไม่มีคนติดต่อมันได้ ไปบอกมันหน่อยดีปะ ”
“ เราต้องไปเกี่ยวกับเขาด้วยเหรอ ... หรือคิมคิดถึงเขา ” อ้าว ยังไงกันล่ะ
“ คือว่า ... ”
“ พี่ไปส่งที่บ้านเขาแล้วกัน เสร็จแล้วโทรบอกนะ ” ไม่ทันพูดอะไรเลยผม แล้วพี่โจมาใส่อารมณ์กับผมทำไมก็ไม่รู้
“ ... ” หลังจากนั้นไม่มีใครพูดอะไรกันอีก ผมจำบ้านของไอวากได้ครับ พอรถจอดผมเปิดประตูลงรถ ไม่ลาไม่ขอบคุณละครับ พี่โจก็พอได้ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว เวลาตอนนี้เริ่มสายแล้ว ผมเดินไปกดกริ่งหน้าบ้านไอวาก
นรก ไม่นานก็มีคนออกมา
“ มาหาใครคะ ” เป็นผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งครับ ท่าทาง การแต่งกายเหมือนเป็นแม่บ้าน
“ มาหาไอ ... เอ่อ พี่ดิษครับ ” เกือบโดนเขาไล่กลับแล้วไหมกู
“ ดิษ ??? ดิษเหรอคะ ” งงไรวะ อ่อ ใช่ ต้องชื่อนี้สิ
“ พี่ข้าวกล้องน่ะครับ ” พอพูดถึงข้าวกล้องแม่บ้านยิ้มเลยครับ
“ คุณคิมใช่ไหมคะ ” ผมตกใจเลย เค้ารู้ชื่อผมได้ยังไง แม่บ้านคนนั้นไม่รอช้า เปิดประตูให้ผมเข้าไป แล้วก็พาลัดซ้ายลัดขวา เลียบรั้วมาเรื่อย จนมาถึงสระว่ายน้ำ
“ น้องข้าวกล้องบอกให้พามาที่นี่เลยค่ะ ” ส่งผมเสร็จก็เดินไปเลย ผมยังไม่ทันหายงง ไอวากนรกก็ปรากฏตัวในชุด ... เอ่อ ทำไมผมมองมันไม่ได้เลยนะ
“ มึงมาทำไม ”
“ มีเรื่องมาบอก บอกเสร็จแล้วให้กูกลับเลยก็ได้ … เฮ้ย ไอสัด ” มันกระโดดลงน้ำตูม น้ำในสระกระเด็นใส่ผมเต็มๆ
“ หึหึ ชอบว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ มาว่ายน้ำแข่งกันไหม ” ผมยืนงงอยู่สักพัก ก่อนตอบมันไป
“ กูไม่มีกางเกง ” มันดำผลุดดำโผล่มาข้างๆสระ
“ ของกูวางอยู่ตรงนั้นอีกตัว กูเตรียมไว้ให้มึง ” ยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่ มันจะรู้อะไรขนาดนั้น หรือมีคนบอกมัน ผมเดินไปเปลี่ยนกางเกงแล้วลงสระ ... ทำไมผมไม่ขัดขืนมันเลยวะ เขาชวนเล่นน้ำก็เล่น
“ ครู ... ให้มึงไปซ้อมพูด ” ผมรีบบอกมันก่อน กลัวหลังว่ายไปว่ายมาจะหมดแรง จริงๆแล้ว กลัวลืม ฮ่าๆๆ
“ กูรู้นานแล้ว ” หืม ผมกำลังจะถามมันต่อ แต่มันว่ายน้ำหนีผม ท่าทางมันอยากจะว่ายแข่งกับผมครับ มีหรือจะกลัว ผมสองคนว่ายน้ำอยู่นานพอสมควร ถึงขึ้นมาล้างตัว ถ้าที่บ้านมีสระว่ายน้ำแบบนี้บ้างคงจะดี ที่สำคัญ ... หุ่นของผมคงจะดีเหมือนไอวากมัน ... เอาอีกแล้ว พักนี้รู้สึกจะหมกมุ่นกับเรื่องนี้เหลือเกิน
“ มึงหายไปไหนมา ” ล้างตัวและแต่งตัวเสร็จ ก็เดินมานั่งคุยกันครับ
“ มึงล่ะ ไม่กลัวกูแล้วหรือไง ” เออว่ะ
“ ช่างเถอะ ผ่านมาก็ผ่านไป ... มึงทำอะไรเนี่ย ” ผมตอบผ่านๆ แต่ไอวากดิษคว้ามือข้างซ้ายของผมไป
“ กำลังคืนแหวนให้มึงไง ” มันสวมแหวนไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ดูแล้วเป็นแหวนที่มันขโมยจากผมไปนี่ ผมรีบชักมือกลับครับ ไม่ได้ถามหรือว่าอะไร
“ ไม่ได้กลับไร่เหรอ ถึงมาที่บ้านกูน่ะ ” มันถาม
“ กูนอนที่บ้านพี่โจ ”
“ ว่าไงนะ ! ... มันทำอะไรมึง ” มันตะเบงเสียง รีบถามผมทันทีที่ผมพูดจบ ... ดวงตาของมันเปลี่ยนไป ไม่ฉายแววน่ากลัวอะไร มันกำลังรู้สึกอะไรนะ
“ เขาจะทำอะไร ฮุ้ว ... ก็นอนด้วยกันเฉยๆ คิดห่าไรเนี่ย ” ผมเดาออกเลย กำลังคิดทะลึ่งลามกชัว
“ หึ ... ไอโง่ ” ไอวากนรกด่าผมอะ
“ ด่าใครวะ ” มันหันหน้าหนี แอบยิ้มให้ผม
“ ไอดิษ ” หลังจากนั่งเฉยๆอยู่นาน ผมเอ่ยถามมัน
“ หืม ”
“ ถามจริงๆเถอะ มึงทำแบบนี้ไปทำไม ” หวังว่ามันจะตอบผมนะ แบบนี้ในความหมายของผมคือสิ่งที่มันก่อกวนผมตลอดมา รวมถึงเรื่องที่มันพาลเพื่อนๆของผมด้วย
“ มึงยังไม่ต้องรู้หรอก ” ตามเคย ตอบเหมือนเดิมเลย
“ ถ้าอยากจะได้อะไรจากกู มึงพูดออกมาเถอะ อย่าทำกับเพื่อนๆกับคนที่กูสนิทได้มะ ” มันเริ่มกลับมามองหน้าผม ดวงตาของมันกลับไปเหมือนเมื่อหลายวันก่อนอีกครั้ง
“ แล้วกูล่ะ ”
“ อะไรนะ ”
“ เรื่องมันขึ้นอยู่กับมึงนั้นแหละ ขอบใจที่มาบอกเรื่องพูด แล้วก็ที่มาว่ายน้ำด้วย ” ตัดบทง่ายๆเลยเหรอวะ มันเดินพรวดๆกลับเข้าบ้าน ปล่อยให้ผมนั่งงงต่อไป ผมโทรหาพี่โจให้มารับ แต่พี่โจมาจอดรอนานแล้วครับ
“ ทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ ” ผมถามหลังจากขึ้นมานั่งในรถ
“ แหวน ? ” หืม
“ อ่อๆ ผมได้คืนมาแล้วครับ มันคืนผมมา ” พี่โจยังทำหน้าเครียด
“ เขาสวมให้คิมใช่ไหม ”
“ ทำไมรู้ล่ะครับ ” เก่งเนอะ ไม่เห็นอะไร แต่รู้ว่าไอดิษมันสวมให้ผม พี่โจออกรถช้าๆ ผมคิดว่าคงจะกลับมอ
“ คิม ... คิมชอบผู้ชายไหม ” จู่ๆก็ถามคำถามชวนขนลุก
“ บ้าดิพี่ ผมผู้ชาย ... ” ในใจจริงแล้ว ผมไม่ได้รู้สึกบวกหรือลบกับเรื่องนี้แล้วครับ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ และเคยเจอเหตุการณ์ผู้หญิงหลอกจับผมทำผัว ผมเริ่มไว้ใจผู้ชายด้วยกันมากกว่า ... แต่คงไม่ใช่จะมาเป็นแฟนกันได้
“ ดีแล้ว ” พี่โจมาส่งผมแล้วก็ออกไปข้างนอกต่อ ผ่านไปหลายวัน ไอวากนรกกลับมาทำกิจกรรมเหมือนเดิม ผมก็ต้องไปซ้อมอยู่ที่คณะศิลป์ เรื่องโชว์กับชุดต่างๆเสร็จเรียบร้อย ผมช่วยทาสีให้ชมรมพี่นากด้วย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีมากๆ จนก่อนวันงานกีฬาภายในสองวัน ...
“ คิม มึงจะกินไรเดี๋ยวกูไปซื้อให้ ” ไอโปรเดือนคณะศิลป์เริ่มสนิทกับผมมากขึ้น ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมชอบนิสัยของมัน มันเองก็ไม่รังเกียจผม เลยสนิทกันไวขึ้น
“ มึงกินไรก็ซื้อมาให้กูด้วย ” มันวิ่งออกไป ส่วนไอโต้งก็เข้ามาหานัทบ่อยมาก จนคนคณะศิลป์เริ่มจะเลี่ยนไปตามๆกัน
“ ว่าไงคิม ” ไม่แพ้พี่โจเหมือนกันครับ พี่แกมาหาผมบ่อย แต่ก็จะออกไปเร็วด้วย
“ งานคณะเสร็จแล้วเหรอพี่ ”
“ เรียบร้อย กำลังจะไป ... พี่ดีครับ ” พี่โจวิ่งไปทักพี่คนนึง ผมเห็นโทรศัพท์ที่พี่เขาวางทิ้งไว้ เลยเปิดข้อความดู ... ข้อความที่เปิดขึ้นมามีคนที่ชื่อ “ ภา ” เป็นสิบๆข้อความ
“ โจขา วันนี้สี่ทุ่มที่ ... ” ผมอึ้งแดกเลย พี่โจมีแฟนใหม่แล้วเหรอ ช่วงนี้ผมเห็นแต่พี่เขาอยู่กับผมนะ ผมเริ่มสงสัยมากขึ้น เลยเปิดอ่านอีกหน่อย เริ่มมีบันทึกที่พี่โจส่งกลับไป
“ ไว้พี่แยกจากไอตุ๊ดนี่ก่อน เราเจอกันจ้ะ ” นี่มันอะไรกัน ผมเปิดหาต่อๆไป สิ่งที่ได้อ่านได้เห็นทำผมแทบร้องไห้ มันน่าจะคบกับคนๆนี้นานแล้ว แต่กลัวว่าจะมีคนจับได้ เพราะคนชื่อภามีแฟนอยู่แล้ว เลยแกล้งสนิทกับผม เพื่อไม่ให้ใครสงสัย ผมเทียบเวลาที่มันหายๆไป จะใกล้กับที่ส่งข้อความหากันบ่อยมาก ที่สำคัญมีหลายคำที่บอกว่าผมโง่ ผมคงจะแอบชอบมันอยู่
“ คิม ... ” พี่โจท่าทางตกใจสุดขีด ผมลุกขึ้นช้าๆ ส่งมือถือคืน
“ (พลั่กก) … มึงหลอกใช้กู ยังว่ากูเป็นตุ๊ดอีกเหรอ ไอเชี้ย !!! ” ผมต่อยมันก่อนหมัดนึง มันล้มลงไปนอน ผมระดมเตะมันไม่ยั้ง
“ อ้าว เฮ้ยๆ จับไอคิมไว้ก่อน ” ผมเลือดขึ้นหน้า สะกดอารมณ์ไม่อยู่ ผมสะบัดไอพวกที่มาขวางไว้ และคว้าไม้พลองจะตีกบาลไอสารเลวนี่
“ พอแล้วคิม !!! ” กำลังจะง้างเต็มที่อยู่แล้ว ดันมีคนมายื้อไม้พลองไว้ ... ไอวากนรก
“ ตั้งสติหน่อยสิกลับคณะเราก่อน ”
“ มึงไม่เจอกับตัวจะรู้ห่าอะไร ปล่อยไม้ !!! ” ผมตะโกนใส่ไปดิษ พวกคณะศิลป์ปอดกันหมดแล้ว ไม่มีใครมาใกล้เลย ผมเริ่มมองเห็นยัยนัทยืนน้ำตาร่วงข้างๆไอโต้ง ส่วนไอโจเลือดกกปาก มองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด
“ โต้ง พาไอโจไป ห้ามกลับหอนะ ”
“ ไอโต้งมึงห้ามเสือก ” ผมบอก ไอโต้งก็หวาดๆ มองผมสลับกับไอวากนรก
“ คิม ทำอะไรห่วงคนที่รักมึงบ้างสิ ” ไอวากนรกพูดแบบนี้ ทำผมนิ่งลงมาก
“ ... พามันกลับไป ” ไอโต้งเข้าไปประคองไอโจ มันบอบช้ำมากเลย ผมบ้าระห่ำขนาดไหนวะเนี่ย พอสติเริ่มกลับมา ผมเห็นคนยืนรุมเต็มไปหมด แต่ละคนอยู่ในอาการช็อกซะส่วนมาก
“ ไอดิษ น้องมึงเรียกเลือดรุ่นพี่ในคณะกูสองทีแล้วนา ” ไอหน้าคุณหนูพูด มันคงเริ่มจะสร้างบรรยากาศให้ดีขึ้น เพราะต้องทำงานกันต่อ
“ ผมขอโทษทุกคนครับ ” ผมยกมือขอโทษทุกคน พวกนั้นเหมือนไม่ติดใจ ค่อยๆแยกย้ายกันออกไป เหลือแค่ผม ไอวากนรก กับคนที่สนิทๆกับผม
“ เกิดอะไรขึ้นวะ ” ไอโปรเข้ามาสอบถามอีกคน ผมค่อยๆเล่าให้พวกที่ยังยืนอยู่ฟัง
“ พี่ดิษ ทำไมน้องพี่เลวงี้ล่ะ ” ไอโปรออกความเห็น
“ พี่โจทำได้ขนาดนี้จริงๆหรอ ” ยัยนัทยังอยู่ครับ หึหึ คงหายเสียขวัญแล้วสินะ
“ ... ” แต่แปลกที่ไอวากนรกไม่ยอมพูด
“ คิม จริงๆกูรู้แล้ว ”
“ ว่าไงนะ รู้แล้ว มึงรู้เมื่อไร ” มันรู้เหรอ
“ คือ ... กู ” ผมเดาได้แล้วครับ มันคงรู้นานมากแล้ว มันเหมือนพยายามจะบอกอะไรผมตลอดเวลาเกี่ยวกับไอโจ
“ ที่มึงต่อยมัน เพราะเรื่องพวกนี้หรือปล่าว ” มันมองผมตาค้าง
“ มันแย่งแฟนกูไป ... แต่ยังไงวันนี้ทุกคนก็เข้าใจแล้วนี่ ” ไอโปร ยัยนัทพยักหน้ากันหมด แต่ไม่มีใครคิดถึงเรื่องผมเลย
“ มึงปล่อยให้กูลำบากแบบนี้ เพื่อให้มึงพ้นผิดสินะ พวกมึงไม่มีใครใส่ใจกูเลยใช่ไหม !!! ”
“ คิม มึงอย่าเข้าใจผิด กู ... ” ผมชี้หน้าไอวากนรก
“ พวกมึงทำกับกูมากไปแล้ว ... จบงานนี้ กูกับพวกมึงขาดกัน ” สุดจะทนแล้ว
“ คิม เดี๋ยว ” ไอโปรกับไอวากนรกวิ่งตามมา
“ ไม่ต้องตามมา !!! ” พวกนั้นหยุดนิ่ง ผมเดินออกมาจากที่นั่น ผมจะทำยังไงดี ผมไม่กล้าคุยกับใครแล้ว ... เอาเถอะ ผมต้องทน อีกไม่กี่วันหลังเรื่องงานจบ ผมจะเป็นคนใหม่ให้ได้
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213035 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก