และ
แฟนคลับทุกคน รวมคนที่เข้ามาอ่านใหม่ ตลอดถึงคนที่แอบๆแวบๆเข้ามาอ่าน วันเสาร์นี้จะเข้าห้องสอบแล้ว อยากให้ช่วยอวยพรหน่อย
มาต่อติดสินบนให้ก่อน เจอกันอีกทีวันจันทร์เน้อ
“ นัท กูฝากจดงานด้วยนะ ” ผมนัดให้ยัยนัทมาเจอที่หน้าหอหญิง หลังจากแยกกับพวกพี่ๆที่คณะแล้ว
“ ไหนว่าไปศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ไง ”
“ เขามีโปรแกรมไปเที่ยวต่อ ” นั่นแหละสาเหตุ อาจารย์แกจะพาผมไปดูนู้นดูนี่ต่อ ไม่เคยคิดจะถามนักศึกษาว่าอยากไปไหม
“ อ่อ ขอให้โชคดีนะจ๊ะ ”
“ โชคดีแน่ๆกูอะ ” ยัยนัทยิ้มมีเลศนัย แต่มันไม่พูดอะไรต่อนะ
“ เรื่องไอโต้ง ใจเย็นหน่อยแล้วกัน มันยังไม่หายดี ” พอผมวนมาคุยเรื่องไอโต้ง ยัยนี่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“ ชั้นจะพยายาม ” วันนี้วันพฤหัสแล้ว เย็นวันพรุ่งนี้ผมก็ต้องเดินทางไกล หวังว่าคงไม่มีอะไรให้เครียดนะ
“ มึงจะนอนยัง ” ช่วงนี้ไอวากมันไม่ยอมกลับไปนอนห้องตัวเอง เริ่มเอาข้าวของมาไว้ที่ห้องผมมากขึ้น
“ ยัง ... ไอดิษ มึงจะมาห้องนี้ทำไมอะ พี่โจเค้านอนที่ไหน ”
“ อย่าหวังจะได้มันเลย มันไม่ได้ชอบมึง ” กวนทรีน
“ กูไม่อยากได้ใครทั้งนั้นแหละ ที่กูพูดเพราะนี่ห้องพี่เขากับกู ”
“ ช่วงนี้มันต้องกลับบ้าน มีปัญหาอะไรเยอะแยะ มันให้กูมานอนเป็นเพื่อนมึงจริงๆ ”
“ กูอยู่คนเดียวได้ พรุ่งนี้มึงย้ายของกลับไปซะ ” ไอวากลุกขึ้นยืน มองผมด้วยสายตาหื่นกาม
“ ไปดูงานครั้งนี้ กูจะจับมึงทำเมีย เตรียมตูดไว้เลย ”
“ ไอควาย กูไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรกูหรอก ” มันนั่งลง ยักไหล่ สบายใจอะไรของมึง
“ วัวเพิ่งเกิดก็งี้ ”
“ อะไร วัวอะไร ” จะเปรียบเปรยอะไรวะ
“ ยังไม่รู้จักเสือไง ไม่รู้หรอกว่าเสือทำอะไรได้บ้าง ”
“ เสือกระดาษสิไม่ว่า ฮุ้ว ”
“ หึหึหึ ” หัวเราะแบบมารอีก ไม่ว่าเสือว่าแมว กูไม่กลัวทั้งนั้นแหละเว้ย ฮ่าๆๆ ผมนอนหลับก่อนไอดิษ จนรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ไอดิษทำเสียงตกใจ
“ อื้ออ ไอเชี้ยดิษ เป็นไรวะ ”
“ มึงลุกเร็ว ไปห้องไอโต้ง ” มาดึงแขนกูทำไมเนี่ย
“ เดี๋ยวเด้ มีอะไรอะ ”
“ เชี้ยโต้งข่มขืนนัท ”
“ ห๊า !!! ” ไอดิษทำท่าปิดหู เสียงกูไม่แหลมขนาดนั้นมั้ง
“ เป็นไปได้ไง กูแยกกับนัทตอนเย็น ไอโต้งก็เพิ่งออกโรงพยาบาลตอนเย็น ”
“ นี่ตีสี่กว่าแล้วคุณหนู ” เหรอวะ ฮ่าๆๆ
“ มึงไม่หลับไม่นอนล่ะ ” ผมเห็นมันยังตื่นอยู่ หนังสือที่มันอ่านก็วางอยู่ตรงนั้น
“ นั่งมองมึงนอนเพลินดี ”
“ ฮุ้ววว ” อะไรจะหยอดได้ทั้งวี่ทั้งวัน ผมล้างหน้าล้างตาแล้วรีบขึ้นไปหาไอโต้ง ในห้องของมันมีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องอยู่เต็มไปหมด เกือบสิบคนได้อะ
“ พวกมึงออกไปอยู่ข้างนอกบ้างได้ไหมวะ แม่งร้อนจะตายห่า แค่โดนต่อยมา เป็นห่วงอะไรกันนักหนา ” พอมาถึงพี่ปันสั่งให้พวกที่ไม่ค่อยสนิทออกไปก่อน ที่สำคัญพี่ปันปกปิดเรื่องของมันด้วยครับ
“ มึงทำอะไรของมึงวะ ” เข้าใจว่าเป็นพี่รหัสของไอโต้งครับ คนนี้อยู่คนละสายกับพวกผม
“ มันก็เจาะไข่แดงสาวไงไอควาย พอๆอย่าถามว่าทำอะไร มึงทำไปทำไมวะน้อง ” พี่ปันสมเป็นพี่ใหญ่ของพวกผมจริงๆ
“ นัทบอกเลิกผมพี่ ” จริงๆเลยยัยทอมเอ้ย บอกแล้วว่าให้ค่อยเป็นค่อยไป
“ แล้วทำไมต้องทำแบบนั้น ผิดกฎหมายนะมึง ”
“ ไม่รู้อะพี่ ผมนึกว่านัทต้องการแบบนั้น เค้าก็ดูมีความสุขออก ”
“ เวลาเอากันมันก็เพลินกันทุกคนแหละ ” ไอวากดิษ อย่าไปเผือกสิวะ ผมชกเข้าไปที่ซี่โครงของมัน ไอดิษร้องโอ้ยๆ
“ ผัวเมียคู่นั้นอะ เล่นอะไรรู้เวลาบ้าง ” อ้าว พี่ปัน ที่กูชมเมื่อกี้ กูขอถอน
“ พอเสร็จแล้ว ถึงรู้ว่าเค้าไม่ได้ต้องการเลย เค้าร้องไห้ ทุบตีผมหนักมาก ผมรู้สึกผิดจริงๆ ” ดูจากร่องรอย ยัยนัทคงจะมือหนักใช้ได้
“ มันไม่ร้องหรือขัดขืนมึงเหรอ ” จริงสิ ไอดิษถามเข้าท่า เจ๊เค้าไม่ขัดขืนมึงเหรอวะ
“ ขัดขืนพี่ แต่ผมกดไว้ ” เออ นั้นอะเรียกไม่ยอมเว้ย
“ ต้องคุยกับนัทว่ะ ไอคิมโทรไปหาใครก็ได้ ที่สนิทกับนัทอะ ต้องคุยกันหน่อยว่ะ ”
“ แจ้งผู้ใหญ่ซะหมดเรื่อง ” พี่รหัสมึงนี่นะไอโต้ง
“ หมดเลยสิวะ เผลอๆได้แต่งงานกันด้วยไง มึงมีสมองไหมห๊ะ ” โอ้ว แรงดีครับพี่ปัน
“ เดี๋ยวผมโทรหาจอยดูนะพี่ ” ผมเดินออกมาโทรศัพท์หาจอย แต่ว่า ...
“ โหล ” เสียงผู้ชาย ?????
“ ขอสายจอยครับ ”
“ คิมเหรอ กูวาฬ ”
“ เฮ้ย มึงรับโทรศัพท์ของจอยได้ไง ” ไม่ใช่คู่นี้กำลังดิ๊งด่องกันอยู่อีกคู่นะ
“ จอยหอฝากไว้ กูอยู่หน้าหญิงเนี่ย ”
“ มึงไปอยู่ด้วยกันได้ไง ”
“ เพิ่งมาชั่วโมงกว่าๆนี้เอง ” แล้วไป ฮ่าๆ
“ เออนี่ มึงรู้เรื่องไอโต้งแล้วใช่ไหมวะ ” ผมถามไอวาฬ
“ รู้แล้ว ”
“ เรื่องมันยังไงวะมึง ” ไอวาฬเล่าว่า นัทกับโต้ง เจอกันที่หอนอกของเพื่อนอีกคน ปรากฏว่าเพื่อนคนนั้นมีธุระเข้ามาที่มหาลัย สองคนนั้นเคลียร์กันไม่สำเร็จ ไอโต้งเลยใช้โต้งน้อยจัดการนัทซะ
“ กูต้องคุยกับนัทว่ะ ทำไงถึงจะได้คุย ”
“ มาหอหญิงเลย เดี๋ยวบอกจอยให้ นัทสนิทกับมึงมากคงยอมคุย ”
“ เออนี่ มีคนรู้เยอะหรือยัง ” ผมกลัวว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูผู้ใหญ่ ทั้งสองคนจะเดือดร้อน
“ ไม่อะ นอกจากที่สนิทๆ พวกเราบอกว่าญาติผู้ใหญ่ของนัทเสีย ” ฉลาดมากเพื่อนกู ผมกดวางสายแล้วกลับไปบอกพวกพี่ๆ
“ ถ้าได้คุย บอกด้วยนะว่า เราจะรับผิดชอบ ” เฮ้อ ผมพยักหน้าให้ไอโต้ง ไม่นึกว่าหน้าตาแบบนี้ จะทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงได้ ก่อนออกมาผมฝากไอดิษดูแลไอโต้ง มันยังมีอารมณ์ล้อผมว่า
“ ดูนัทไว้ล่ะ นั่นอะมึงในอนาคต ”
“ พอเถอะน่า อย่าร้องอีกเลย ” ยามที่ดูแลตึกพักก็ดีครับ พอรู้ว่ามีปัญหาก็ไม่ว่าอะไร ที่จริงหอหญิงเค้าปิดตอนเที่ยงคืน ผม จอยกับไอวาฬพากันมานั่งหลบมุม ตรงใต้ถุนตึก
“ มันทำให้ชั้นไม่มีค่าอีกแล้วคิม ” มันไม่ร้องไห้แล้ว แต่ใช้คำพูดหนักว่ะ ผมฟังแล้วเจ็บไปด้วยเลย
“ นี่ยังคิดจะเจอหน้ากันอีกมะ ” ผมถามตรงๆ
“ สำหรับผู้ชายมันง่าย แต่สำหรับผู้หญิงคงไม่ง่ายหรอกคิม ” จอยช่วยตอบคำถามแทน
“ แต่เท่าที่เห็น เหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นดิ ไอโต้งมันก็เศร้ามากๆ ”
“ อารมณ์ความผิดครั้งแรก ยังไงมันก็ไม่คิดอะไรหรอก ถ้ามันคิดจริงๆ มันควรจะคิดได้ก่อนจะทำแบบนี้กับชั้น ” ยัยนัทพูดขึ้นบ้าง ทำไมกูต้องมานั่งตอบคำถามที่ไม่ใช่เรื่องของกูด้วยเนี่ย
“ เป็นไปได้ว่า มันอาจจะรักแกมาก จนยอมเสียแกไปไม่ได้ ” ผมตอบ
“ รักกันจริง ไม่มีทางทำแบบนี้หรอก ”
“ ไอวาฬ มึงคิดแบบนั้นไหม ” ต้องหาตัวช่วยครับ ไอวาฬทำปากงุบงิบๆ
“ ถ้าถึงตอนนั้น เราอาจจะ ... ”
“ ตะเองก็คิดทำแบบนี้กับเค้าหรอ ”
“ ปล่าวๆ เค้าหมายถึง ยอมทำหลายๆอย่าง ที่ไม่ใช่ตัวตนของเค้า ” อืม ตะเองๆ เค้าๆ กูล่ะหน่าย
“ นัท ขอคุยสองต่อสองได้ปะ ” นัทพยักหน้า ไอวาฬกับจอยรู้งานครับ เดินลุกออกไป
“ เจ็บไหมวะ ” นัทต่อยที่หน้าอกผม มันหัวเราะแล้วครับ
“ ปากอะ ... แกก็เคยเห็นของมันนี่ ชั้นควรจะเจ็บไหม ” แกล้งถามไม่ให้เครียดไปงั้นแหละ จริงๆไม่ใช่คนลามกเลย หึหึ
“ แกรับได้ไหมวะ ” คือผมกับนัทสนิทกันพอจะพูดกันได้ขนาดนี้ครับ
“ ไม่ว่ะ แกคิดดูสิ ว่าชั้นไว้ใจมันขนาดไหน ชั้นยอมไปกับมันสองคน แต่ในที่สุด ... ” ยัยนัทน้ำตาคลออีก เฮ้อ ผมขยับเข้าไปกอด สงสารมันน่ะครับ
“ กูไม่บอกให้มึงอภัยให้มันหรอก กูรู้ว่ามันยาก ทำตามที่ใจมึงต้องการนะ ” ผมกำลังลูบหัวมันอยู่ ทันใดนั้น ก็มีมือดีมากระชากหัวผมออก
“ ไง เป็นไงบ้าง ” เชี้ยวาก มึงมาได้ไงวะ
“ ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ”
“ อยู่กับเพื่อนล่ะ อย่าอยู่คนเดียว ... ไอคิม มึงกลับไปจัดข้าวของเดี๋ยวนี้ ” โหเว้ย สั่งกูอย่างกับพ่อเลยนะ จะว่าไปมันก็พ่อรหัสนี่หว่า
“ เออ มีอะไรโทรหาได้นะมึง ” ผมลายัยนัท และขี่มอเตอร์ไซค์กลับหอ พอถึงหน้าหอพักชายแค่นั้นเอง
“ มึงอยากได้มันมากไหม ”
“ พูดอะไรวะ เพื่อนกูกำลังเสียใจ กูก็แค่ปลอบมัน ”
“ ที่ให้ไปหาน่ะ ให้ไปช่วยไอโต้ง ไม่ใช่ไปแทนที่มัน ” พูดอะไรอะ
“ อะไร แทนที่อะไรของมึง ”
“ ... มึงน่ะ ทำไมมึงโง่แบบนี้วะห๊ะ คนที่เสียใจมากๆ เค้าพร้อมจะเอนเอียงหาคนที่ดีกับเค้าที่สุด มึงนี่ ”
“ งอแง ง่งแง่งใหญ่แล้วนะมึงน่ะ ” ไอดิษทำเสียงฮึดฮัด ไม่พอใจอะไรกูวะ
“ เออๆ กูผิดเองแหละ ที่ขี้หึง กูไม่ชอบเวลาเห็นใครมากอดมึง ” แล้วแม่งก็เดินไปเลย หึง ? มึงหึงกู หึงไปทำไมวะ กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงนะเว้ย ไอบ้า
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213121 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก