สวัสดีท่านทั้งหลาย หายไปหลายๆวัน ไปทำนู้นทำนี่เรื่อยเปื่อย ทำ MOU ข้อตกลงกับไอคนหื่นเล็กๆน้อยๆด้วย
ตอบให้หายข้องใจก่อน ไอที่มาเล่าตอนหลัง รีที่ 789 อะ ไม่ต่อจากตอนหลัก วันนั้นง่วงๆเลยไม่ทันใส่หัวเรื่อง มันเป็นเรื่องที่อยากเล่านอกจากบันทึก ขออภัยในความง่วง วันหลังจะมาต่อตอนสติมั่นคง โอเค๊ๆ
มาต่อตอนใหม่ ฉลองนายกหญิงคนแรกกันดีกว่า (อย่าคิดมากนะ ขำๆ ^^)
“ เชี้ยคิม มึงกับพี่ดิษเป็นไรกันวะ ” พอเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมด ผมกับคณะเดินทางกลับมหาลัยกันทันที ตอนนี้หลังรถมีข้าวโพดหลายสิบถุงกองเต็มไปหมด
“ เงียบๆ กูง่วง ” ผมตอบไอโปร ว่าจะถามอยู่ว่าได้ฟันใครไหม แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์ครับ
“ อ้าว ถึงขั้นง่วงเลยเหรอมึง แล้วมึงหรือพี่ดิษที่เอวเคล็ด ... โอ๊ย !!!! ตบกูทำไมเนี่ย ” ปากไม่ดี ตบซะทีนึง
“ อยากรู้อะไร มึงไปถามมันเอง กูไม่ยุ่งกับแม่งอีกแล้ว ”
“ ไปเกี่ยวอะไรกับแม่พี่ดิษเล่า ... เออๆๆ ไม่เล่นก็ได้วะ ” ทั้งไอดิษ พี่โจ กับพี่นาก นั่งคุยกันกันอีกมุม พี่นากนี่แหละที่ทำให้ผมแปลกใจ ปากก็ว่าเค้า แต่ตัวเองยังไปนั่งคุยอีก ไม่มีพวกเลยกู
“ สวัสดีครับซัน ” พอกลุ่มนู้นได้ยิน ถึงกับหันมาทางผมพร้อมๆกัน
“ ค่ะ ... คิมมีอะไรอ่ะ ”
“ ทำไมต้องคุยเสียงค่อยๆล่ะ อยู่ไหนเอ่ย ” ผมก้มหน้าก้มตา ไม่อยากมองพวกมันอะ
“ (นี่ ซัน ไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันรอบเช้า) ... เอ่อๆ ไว้คุยกันนะ ”
“ ซัน ... ซัน !!! โว้ยยยยย ... เฮ้ย เอาหมอนมาใบดิ๊ ” ไอโปรทำหน้าตื่นๆ หยิบหมอนที่ซื้อตอนไปเดินดูตลาดให้ผม
“ เอาให้มันทำไม ของกูซื้อนะ โยนมาคืน ” ฮึ่มมมมมมมมม ไอเวรดิษ
“ เท่าไหร่ บอกราคามา เดี๋ยวกูจ่าย ”
“ ไม่ขาย โยนมา ” ผมกำหมอนไว้แน่น มองซ้ายมองขวา กะจะโยนทิ้งข้างทาง
“ อย่าแม้แต่จะคิด อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ... แก้ไม่หายเลย เป็นตั้งแต่เด็กๆ ”
“ อะไรนะ ” ผมถามกลับไป มึงพูดจาแปลกๆนะไอดิษ
“ อะไรแก้ไม่หายพี่ดิษ เล่าๆๆ ” กูล่ะเบื่อไอนกสองหัว ไอโปร ไอหน้าหม้อ ... พี่นากกับพี่โจนั่งแทบจะติดกันเลยด้วยทีนี้ เมื่อคืนนี้มันอะไรกันวะ
“ เวลามันโกรธ มันจะโยนข้าวของ ... สมัยเล่นเกมส์เศรษฐี ที่เป็นแผ่นกระดาษอะ มึงเคยเล่นกันมะ ”
“ เคยดิ ทำไมวะ ” พี่นากตอบ
“ ถ้ามันใกล้ล้มละลายนะ มันจะร้องไห้ ปัดจบกระดานเละหมดเลย ” เชี้ย ทำกูอายเลย
“ แล้วเรื่อง !@@#@!!!!#$#%^$# ” มันยังสาธยายความน่าอายของผมอีกมากมาย แต่แปลกแฮะ ผมไม่รู้สึกโกรธเลย แต่กลายเป็นนั่งยิ้มไปกับมันซะอีก ไม่ได้ๆ เมื่อคืนมันจู่โจมจนผมทำเรื่องเลวร้ายลงไป ผมต้องไม่หลงกลมันอีก
อาจารย์ให้พักจอดที่ปั๊มน้ำมัน พวกผมเดินลงไปซื้อขนม น้ำ และอื่นๆอีกมากมาย บังเอิญเห็นกิ๊ฟกำลังยืนอยู่คนเดียว เลยเข้าไปหา
“ เป็นไงบ้าง ” ผมส่งยิ้มหวานให้ เป็นการทักทาย กิ๊ฟยิ้มตอบ พร้อมกับส่งน้ำให้ผมขวดหนึ่ง
“ คืนดีกับพี่ดิษหรือยังอะ ”
“ พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!! ”
“ ว้าย ... เป็นอะไรไหมอะคิม ทำไมล่ะ สำลักเหรอ ” เป็นใครจะไม่สำลักวะ
“ แค่กกก ... นี่ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ”
“ พี่ดิษบอกมาอะ ... พี่โจกับพี่นากก็บอก อย่าโกรธพี่เค้าเลยน่า ” หน้าง้ำเลย
“ กิ๊ฟฟังนะ ที่มันพูดน่ะไม่จริง ”
“ แต่ เวลาพี่ดิษเล่าถึงคิมน่ะ ซึ้งมากๆเลยนะ แค่พี่น้อง คงสื่อไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ”
“ โธ่ มันแสดงเก่งจะตายไป ” ผมพยายามอธิบายกับกิ๊ฟ เพราะผมว่าเรื่องของผมคงกระจายไปทั้งคณะเดินทางแล้วล่ะ
“ ไม่นะ พี่ดิษเล่าตั้งแต่ก่อนมาอีก ”
“ หือ ... ไปรู้จักกับมันได้ไงอะ ”
“ พี่ดิษทำกิจกรรมเยอะ พวกเราเลยรู้จัก ทีแรกไม่ยอมรับหรอกว่าพูดถึงคิม ” ไอวากนรกเอ้ย
“ เข้าใจผิดกันแน่ๆ มันไม่มีวัน ... ”
“ ใช่ อย่าเข้าใจผิดน้องกิ๊ฟ พี่พูดถึงคนที่พี่รักเท่านั้น หึหึ ไอคิมน่ะ ไม่เหมาะจะเป็นคนที่ได้รับความรักเหล่านั้นจากพี่ ... ไปได้แล้ว เอาของไปให้คนอื่นไป ” โห ไอเชี้ยดิษ มึงว่าไงนะ กูเนี่ยเหรอไม่เหมาะน่ะ ... โมโหทำไมวะ
“ เออ เอามา ฮุ้วววว ” ผมคว้าของจากมือไอดิษ กะจะเดินไปไม่หันมามอง แต่อดไม่ได้ จังหวะที่ผมหันกลับมามอง เห็นไอดิษกำลังยืนถอนหายใจ ส่วนกิ๊ฟก็เหมือนพยายามจะอธิบายอะไรไม่รู้ น่าเบื่อๆ
ระหว่างทาง หลังรถนั่งคุยกันตลอดทาง นั่งเปิดเบียร์กินกันเป็นว่าเล่น ไม่นึกว่าคู่กัดจะคุยกันได้ดีอีกครั้ง ส่วนไอโปรก็ติดหนึบกับวง ปล่อยผมนั่งเหงาคนเดียว
“ คิมเว้ย มานั่งกินด้วยกันดิ ” ผมเตรียมลุกเลยครับ แม่ง นั่งรอเป็นชั่วโมงๆถึงจะชวน ไอพวกใจดำ
“ นั่ง ... มึงกินไม่ได้ ... เออ ช่างเหอะ ให้แม่งแ-กซะ ”
“ มึงเป็นไรมากไหมไอดิษ ห๊ะ ”
“ ปล่าว เอาสิ นั่งกินไป ให้มันนั่งหลังนู้น ” แม่ง ไล่กูไปห่างๆเลย ผมรับเบียร์จากไอโปร เปิดแล้วยกทันที
“ เฮ้อออ ” ไอดิษมันจะถอนหายใจทำไมวะ เชี้ยๆๆๆๆ
“ ฮ่าๆๆ โปร มึงนี่อ่อนสุดๆเลย ฮ่าๆๆ ” ไอโปรยอมเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟังครับ มันบอกว่ากะจะจัดการคนนึง แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า เพราะผู้หญิงกลัว
“ หึ เพื่อนทำตัวสุภาพ ยังจะพูดไม่ดีอีก นิสัย ” กัดกูอีกล่ะ
“ เชี้ย ... โอย ทำไมกูปวดท้องวะ ”
“ บอกแล้ว ”
“ อาร๊ายยย บอกอะไร ซี๊ดด ” ผมพูดกับไอดิษ
“ โจ หยิบยาเคลือบกระเพาะที่ซื้อมาหน่อย ” ไอวากมันสั่งพี่โจครับ แม่ง นั่งติดกับพี่นากอีก
“ ได้พี่ อ่ะ ”
“ พี่ดิษเป็นโรคกระเพาะเหรอพี่ ” อ้าวเหรอ มึงเป็นเหรอไอดิษ ทำไมอ่อนแอแบบนี้ล่ะ ฮ่าๆๆ
“ ไอนั่นน่าจะเป็น เวลากินน้ำซ่าๆ มันชอบปวดท้อง ” หืม กูนี่หว่า
“ ทำไมพี่รู้ล่ะพี่ ไอคิม มึงเคยบอกพี่ดิษเหรอวะ ”
“ มันไม่จำเป็นต้องบอกหรอก กูรู้จักมันดี รู้ทุกอย่างนั้นแหละ ... ”
“ ... ”
“ คือ ... ไอดิษ กู ” พอได้ยินแบบนี้ สร่างเมาเหมือนกันครับ รู้สึกผิดที่พูดจาไม่ดีที่โรงแรมยังไงไม่รู้
“ พวกมึงกินกันต่อก็เอานะ กูจะนอนแล้ว เมื่อคืนไม่ได้นอน ”
“ ทำไมๆ จะบอกว่ามองดูกูล่ะสิ เอิ๊กก ” ผมแซวมันครับ
“ กูแค่เมื่อคืน ... ต่อไปไม่ใช่อีกละ ”
“ อ้าว ” ผมอุทาน เรานั่ง นอน กิน ตื่น จนถึงมหาลัย ไม่มีใครคุยเรื่องผมกับไอดิษอีกครับ
ตามแผนที่วางเอาไว้ จะแวะเที่ยวหลายที่ แต่กลายเป็นว่า อาจารย์มีงานด่วนในวันจันทร์ เลยต้องดิ่งตรงกลับ ไม่ได้แวะไปไหนครับ
“ อย่าลืมที่สั่งล่ะ ให้เวลาครึ่งเดือนนะ ไปเถอะไป วันนี้ครูไม่บรรยาย ” อาจารย์ให้ข้าวโพดดิบผมมาคนละถุง (ไม่รู้จะให้ทำไม) เราเดินไปส่งพวกสาวๆที่หอหญิงก่อน แล้วเดินกลับมาที่หอชายกัน
“ กูไปก่อนนะ ไปนะเว้ยดิษ ไปนะคิม ” พี่นากจะไปดูวินมั้งครับ เลยขอตัว
“ พี่ดิษ ผมขี้เกียจกลับหออะ ขอนอนห้องพี่ได้มะ ” ไอโปรขอไอดิษ พูดๆไปมันก็ห้องกูนี่หว่า
“ เอาสิ เดี๋ยวกูกลับไปนอนห้อง ” อ้าว นี่มันกำลังโมโหอะไรผมหรือปล่าวอะ
“ โจ มึงกลับมานอนห้องมึงได้แล้วนะ กูจะกลับห้องกู ”
“ ทำไมๆ ” ผมเผลอพูดออกมาก่อนครับ มันหันมามองเลย
“ ขอคุยสองคนเดี๋ยวนะเว้ย มึงตามมา ” ผมเดินตามไอดิษขึ้นห้อง พอถึงห้อง มันก็เริ่มทำหน้าเครียด
“ คิม เรามาตกลงอะไรกันนิดหน่อยนะ ”
“ อะไร ”
“ กูยอมตัดใจแล้วเนี่ย มึงต้องช่วยกูด้วย ” โอย ทำไมมันถึงจี๊ดตรงหัวใจแบบนี้วะ นี่เป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยได้รับเลยนะ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“ ชะ ช่วยอะไร ”
“ มึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก ... แค่นี้ทำได้ไหม ” ผมอึ้งครับ
“ ส่วนกูจะหนีหน้ามึงเอง มันอาจจะนานหน่อย แต่ได้แน่ๆ ”
“ นี่ๆ มึงพูดจาอะไรของมึง มึงมาขอให้ช่วยมึงตัดใจ มึงบ้าหรือไง ”
“ ... หลายปีนะ ที่กูรอมึงน่ะ ถ้าจะขาดกัน ก็ควรให้เวลากูบ้าง ” โอย งงไปหมดแล้วครับ นี่ผมเริ่มทำเหมือน ไม่อยากให้มันเลิกชอบยังไงไม่รู้
“ โอย บ้าๆ มึงจะเลิกจะไม่เลิกอะไร มึงไปจัดการเอง อย่ามายุ่งกับกู ” ผมปัดรำคาญครับ
“ ไม่รู้ว่ะ ถ้าจะให้กูเลิกชอบมึง กูทำคนเดียวไม่ได้หรอก ... มึงเก็บไปคิดนะ ต่อไปกูจะไม่ให้มึงเจอหน้าถ้าไม่จำเป็น กูขอเก็บของก่อน แล้วจะไป ” ผมนั่งมองมันขนของใส่กระเป๋า มันไม่พูดหรือเอ่ยอะไรซักคำ ผมสิที่เริ่มจะกำหมัดแน่น ทำไมมึงถึงทำกับกูแบบนี้ล่ะไอวาก มึงมันไม่เคยห่วงกู มึงมันแค่คนแย่ๆคนนึง ก็ได้ ถ้ามึงจะเลิกชอบจนได้ กูจะทำตามที่มึงตั้งใจ หึ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212826 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก