เพิ่งตื่นอะ มาต่อให้เลย ดึกๆอาจจะกลับมาเน้อ
ผมขึ้นไปเอาเป้หนังสือลงจากห้องพัก เดินไปเรียนที่คณะ วันนี้รู้สึกอยากจะนอนพักมากๆ แต่ตอนนี้ผมต้องฟื้นเรื่องในอดีตบางเรื่องเสียก่อน
“ แม่ ”
“ อ้าว คิมเหรอลูก ... มีปัญหาหรือ ” ผมล่ะหน่ายจริงๆ เวลาโทรกลับไปหาทีไรนะ จะต้องถามแบบเนี่ย
“ ไม่มีๆ ผมจะถามเรื่องไอข้าวกล้อง ”
“ คิม ! พี่เขาอายุมากกว่านะ เรียกดีๆสิลูก ” เอาเข้าไปๆ ปากผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วอะ
“ ครับแม่ ผมกับข้าวกล้อง สนิทกันมากเลยใช่ปะครับ ” ผมนั่งมองรูปใบเก่าที่มันส่งคืนให้ผม ผมไม่สามารถจำเด็กตัวโตที่ยืนเอามือปิดหน้าผมได้หรอก แต่ผมจะสภาพของไร่สมัยก่อนได้
“ ... ลูกนึกออกแล้วเหรอ ” นึกอะไรออกล่ะ
“ ทำไมครับ ”
“ เฮ้อ มันเรื่องเก่าๆน่ะนะ เอาอย่างนี้ไหม ไว้คิมกลับมา แม่จะเล่าให้ฟัง ” ทำเป็นปริศนาไปได้
“ ผมจะกลับได้ไงแม่ จะสอบปลายภาคแล้ว ”
“ ไม่เล่าอะไรให้ทางบ้านฟังไม่พอ ยังจะแอบปิดแม่อีกนะ ”
“ โหๆ อย่าดิแม่ ผมปิดอะไร ” ผมไม่ได้คุยกับพ่อและแม่นานแบบนี้มานานแล้วครับ ที่ผ่านๆมาผมแทบไม่อยู่ไร่ด้วยซ้ำ ตอนมัธยมผมชอบไปนอนเล่นบ้านไอจักร
“ เป็นวากเกอร์แทนขาวกล้อง ไหนจะมาขอใช้ไร่จัดเวิร์คช็อป เรียกว่าไม่ปิดได้ไหม ” เออว่ะ ฮ่าๆ ผมไม่ได้โทรไปบอกใครเลยนี่หว่า
“ เหอะๆ ขอโทษครับ ช่วงนี้ยุ่งๆอะแม่ ”
“ จ้าๆ ยุ่งตลอดแหละ ลูกแม่น่ะ ” มีแอบเหน็บ ผมวางสายและนั่งดูรูปใบนั้นต่อ
“ เฮ้ย !!! … มึงเป็นไรคิมน้อย ” พี่ฟางท่านประธานปีสองมาทักทายผมครับ ผมยกมือไหว้แก
“ มึงเศร้าจังวะ ทะเลาะอะไรกับพี่ดิษอีกล่ะ ”
“ ทำไมต้องพูดถึงมันวะพี่ ” พี่ฟางหัวเราะร่า ก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
“ ก่อนๆมากูขอโทษนะเว้ย กูไม่คิดว่าพี่ดิษกับไอโจจะสนิทกับมึงได้ ... พวกกูน่ะรู้หมดทุกเรื่อง ”
“ เหอะ หุบปากสนิทดีนะพี่ ”
“ เออน่า มึงอะ ชอบแกไหมวะ ”
“ อ้าวๆ อะไรของพี่เนี่ย ผมไม่ใช่เกย์ ... วันนี้เพิ่งมีแฟนด้วย ” พี่ฟางส่ายหัว
“ กูได้ยินอยู่ แต่มึงอะเอาให้แน่เถอะ ว่าชอบใคร ชอบแบบไหน กูเบื่อที่ต้องมาเห็นพี่ๆน้องๆร้องห่มร้องไห้ กูไม่รังเกียจหรอก ... ถึงจะเสียดายความหล่อของพวกมึงก็ตาม ” ในคณะแท้ๆจุดบุหรี่ดูด เจริญล่ะคณะกู ผมมีเรียนวิชาหมวดทั่วไปอีกวิชา หลังจากเรียนเสร็จผมต้องกลับมานั่งประชุมกับพี่ๆที่คณะต่อ ก่อนอื่นผมต้องไปคุยกับไอโต้งกับยัยนัทก่อน
“ เมียมึงล่ะ ” ผมถามไอโต้ง มันนั่งอยู่ที่หน้าคณะ มุมที่พวกผมชอบนั่งกันบ่อยๆ
“ ไม่รู้ ”
“ ไอเร ไอวาฬ เพื่อนๆล่ะ ”
“ ไม่รู้ ” ไอนี่คิดจะพูดกับผมไหม
“ เออ นั่งเฉาตายซะไอคว-ย ”
“ เดี๋ยวๆ นั่งเป็นเพื่อนกูหน่อยเด้ ” มันลุกมาดึงแขนผม
“ กูไม่อยู่วันสองวัน เป็นไงบ้าง ”
“ นัทไม่คุยกับกูเลย ไอเรกับไอวาฬกำลังช่วยกันคุยอยู่ ” มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“ มึงอย่ามาทำท่าทางแบบนี้ไอโต้ง ”
“ โอ๊ะ ! … อะไรล่ะ ” ผมตบกบาลมันอย่างแรง
“ มึงทำพลาดไป มึงต้องไปแก้ไขสิวะ มานั่งแบบนี้ได้ไง ... ถ้ามึงชอบมันจริงๆ มึงต้องกล้ารับความจริง มานี่ มึงลุกมากับกู พวกมันอยู่ไหน ” ไอโต้งอ้าปากค้าง ผมโทรหาไอเร และเดินลากไอโต้งมาที่หลังมอ ช่วงนี้หลายๆคนต้องมาปรับปรุงพื้นที่สำหรับเตรียมกิจกรรมรับน้องปีหน้า
“ นัท มานี่ดิ๊ ” นัทกำลังช่วยพวกพี่ๆลอกบ่อครับ ถึกชะมัดผู้หญิงคณะของผม
“ นัท ทำไมต้องมาช่วย ... ” ไอโต้งกำลังจะถามนัท แต่โดนยัยนั่นส่งสายตาอาฆาต เลยเงียบปากไป
“ มีไรคิม ไปคุยที่อื่นปะ ”
“ มึงพอเลยนัท มึงบอกกับมันไปเลยว่าจะเลิกกัน ไม่คบกันแล้ว ”
“ อะไรนะ ใครพูดอะ !!! ” ยัยนัทสะดุ้ง รีบแก้ตัวกับผม แม่งนี่ ยังรักกันอยู่แท้ๆ
“ คิม พอเหอะๆ สงสารนัท ”
“ มึงสองคนอะมานี่เลย ” ผมจับมือมันสองคนไว้ แล้วลากมันไปจุดอื่นที่คนเงียบๆ
“ มึงทำไรเนี่ยอีกระรอกบ้า ”
“ นั้นสิ คิมเว้ยๆ ” แรงควายไม่ควายผมก็ลากมันมาได้แล้วกัน ฮ่าๆๆ
“ ไหน นัท มึงไม่อยากเห็นหน้ามันแล้วนี่ บอกมันไป กูจะได้หมดธุระ ” นัทก้มหน้ามองพื้น ผมจับคางของมันให้เงยขึ้น ไอโต้งตกใจ รีบดึงมือของผมออกจากนัท แล้วผลักผมออกไปข้างๆ
“ อย่าทำแบบนี้กับนัทสิวะ ... เค้ากำลังคิดมากนะ ”
“ ธุระอะไรของแกห๊ะ !!! ” ยัยนัทแผดเสียงใส่ไอโต้ง เอาล่ะเว้ยๆ ผัวเมียจะตีกันแล้ว
“ นัท ... โต้งขอโทษ ”
“ ... ” สงสัยยัยนัทจะอายครับ ก้มหน้าซะ
“ โต้งแค่ไม่อยากเลิกกับนัท ... โต้งไม่ได้มาขอให้นัทยกโทษ แค่ให้โอกาสโต้งแก้ตัว ”
“ โห่ เน่าชิบหาย ” ผมบ่นเบาๆ
“ อีบ้าคิม ! / ไอคิม ! ” ผมสะดุ้งเลยอะ เหอะๆ
“ ตั้งแต่มึงได้กันเนี่ย รู้สึกจะประสานงานกันดีนะ ทำไมวะ มึงข่มขืนมันแน่เหรอไอโต้ง ... หรือมึงก็แอบหวังวะนัท ” เท่านั้นล่ะครับ นัทกระโดดถีบผมเลย เหอะๆ กลายเป็นไอโต้งต้องไปดึงนัทไว้ มันสองคนมองหน้ากันอายๆ
“ อย่างที่บอกล่ะ มึงให้โอกาสมันเหอะ คนเราพลาดกันได้ ถึงครั้งนี้จะพลาดมากไป แต่อยู่ที่มึงคนเดียวแล้วนัท ... หมดหน้าที่กูแล้วใช่ปะ กูไปนะ ” ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ให้มันสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน
“ หึหึ ”
“ เชี้ยดิ ... พี่ข้าว ” ไอวากยืนพิงฝาข้างๆจุดที่ผมพาไอโต้งและยัยนัทไปคุย
“ ทำไมพูดเพราะจัง สมองมีปัญหาเหรอ ” มันจะพูดไม่เพราะตรงมึงเนี่ย
“ คุยกันหน่อยดิ ” ผมบอกมัน
“ ไม่ได้หรอก กูไม่ได้เผื่อเวลาให้มึงแล้ว วันนี้กูจะไปช่วยพวกพยาบาลจัดสวน ”
“ ว่าไงนะ ” ไอดิษยิ้มๆ
“ เมื่อก่อนมึงเห็นกูว่างๆ เพราะกูไม่ทำอย่างอื่นนอกจากดูแลมึง ... แต่กูไม่ทำอีกแล้ว ” มันเดินหันหลังให้ผม ผมวิ่งไปจับไหล่มันไว้ และกระชากกลับมา
“ โอ้ อะไรอีกเนี่ย จะต่อยพ่อรหัสกันเลยเหรอ ” หน้าตามันเฉยชามากอะ คือไม่ใช่ไม่ยิ้มไม่ทำเข้มนะ แต่เหมือนกับตอนเจอกันใหม่ๆ
“ มึงไม่เคยอยากเป็นพ่อรหัส ทำไมต้องมาอยากเป็นเอาตอนนี้ ” ผมถามมัน
“ ... กูเคยอยากเป็นแฟนมึง แต่มึงเห็นแค่กูเป็นพ่อ ตอนนี้กูก็ทำให้มึงแล้วไง ”
“ พลั่กกก !!! ” ผมต่อยไอวาก เสยคางร่วงลงไปกองเลย ผมนั่งคล่อมตัวมันไว้อีก
“ มึงเห็นกูง่ายใช่ไหม จะจูงไปทางไหนก็ได้ใช่ไหม ” มันเอามือแตะๆริมฝีปาก ไม่มีเลือดหรอกครับ ผมรู้ว่าต่อยยังไงให้แตก ต่อยยังไงให้เจ็บ
“ มึงต่างหากคิม ที่เห็นกูง่าย ... มึงจะต่อยกูอีกไหม กูต้องไปคณะพยาบาลนะ ” ผมกำหมัดแน่น หมัดนี้กูจะให้มึงเลือดกกปากเลยไอคนไม่มีหัวใจ
“ หยุด !! พอเดี๋ยวนี้เลยไอคิม ”
“ พี่ปัน ... ” ผมอึ้งเลยครับ ไหนว่าพี่ปันไปฝึกงานไง ทำไมถึงมาโผล่หลังมอได้
“ ไอดิษมากับกู ไอโต้ง มึงพามันกลับไปคณะ วันนี้กูจะขอยุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกมันสองคน กูทนไม่ไหวแล้ว ” อะไรกัน ไอโต้งกับยัยนัทเป็นคนไปบอกพี่ปันเหรอ พี่ปันจะคุยอะไรกับผมกันแน่
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก