อ่านตอนนี้จบ อย่ารีบตกใจล่ะ
“ ข้าวกล้อง พ่อเอ็งเป็นยังไงบ้าง ” พอช่วยกันปลูกนู้นปลูกนี่เสร็จแล้ว พวกเรามานั่งกินข้าวเที่ยวที่โรงอาหาร ไอวากมันดูจะมีความสุขมาก
“ น่าจะสบายดีครับ ผมไม่ได้กลับไปหาเท่าไหร่ ”
“ เอ็งมาหาลุงบ่อยๆก็ได้ ลูกลุงมันไม่ค่อยกลับ ” อ้าว กูนี่หว่า
“ พ่อๆ ผมทำงานเยอะนะ ได้เป็นวากเกอร์คณะด้วย ”
“ ข้าพูดถึงเอ็งเมื่อไหร่ล่ะ ” ไอวากหัวเราะก่ากๆ เข้ากันดีจังนะ
“ หึ รักมันมาก ไม่เอามันเป็นลูกซะเลย ” ผมแกล้งแหย่ พ่อของผมหันมามองหน้า ก่อนจะยิ้มๆ
“ ไอคิม พ่อว่าจะเล่าเรื่องที่เคยเกิดกับเอ็ง พ่อคุยกับแม่แล้ว ”
“ แม่เล่าให้คิมฟังแล้ว คิมรู้แล้ว ”
“ เอ้อ ดีๆ เอ็งพอจำอะไรได้บ้างไหม ” ผมส่ายหน้า เรื่องจริงอะครับ ผมจำไม่ได้จริงๆ
“ โชคชะตาคงกำหนดมา เอ็งสองคนเลยได้กลับมาเจอกันอีก ”
“ ใช่ครับลุง ” ไอวากรีบตอบรับเลย
“ ต่อไปลุงต้องฝากมันด้วยนะข้าวกล้อง ”
“ ลุงเรียกผมว่าดิษก็ได้ครับ ผมชอบได้ยินแบบนั้น ” เฮ้อ เวลารู้เรื่องจริงว่าเป็นยังไง พอได้ยินอะไรที่มันพูดพาลคิดมากไปเลยอะ
“ เอาน่า พ่อเอ็งน่ะรักเอ็งนะ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้แสดงออก ข้าจะเล่าอะไรให้ฟัง ... ไอคิมวางช้อนวางส้อมทำไม ” บอกจะเล่าๆ ผมก็จะตั้งใจฟังดิ
“ ทีเรียกไอนั่นล่ะ ข้าวกล้องๆ ทีกับลูกชายเรียกไอคิม ”
“ อ้าว ก็เอ็งทำตัวเป็นไอ้นี่ ” ไอวากแม่งนั่งหัวเราะอีกล่ะ
“ เรื่องแม่คนใหม่ของเอ็ง พ่อเอ็งน่ะคบๆเลิกๆกับผู้หญิงหลายคนนะ เหตุผลสำคัญเพราะเค้ารับลูกที่ติดมาไม่ได้ ... ก็มีคนนี้แหละที่รับเอ็งได้ พอดีทางบ้านลุงเกิดเรื่อง พ่อแกเลยกลับมารับแกไป ” แต่ผมว่าแม่คนใหม่นี่ก็ดีนะ ไม่เคยทำท่ารังเกียจมันเลย
“ ยังไงเค้าก็รักลูกของเค้ามากกว่า ทุกวันนี้พ่อก็รักไอนั่นมากกว่าผม ” ไอนั่นนี่คงลูกที่เกิดกับแม่คนใหม่
“ ข้าวกล้อง ... เค้าต้องรักลูกเค้ามากกว่าอยู่แล้ว สำคัญตรงที่เค้าก็รักแกไม่ใช่เหรอ ”
“ เค้าน่าจะปล่อยให้ผมอยู่ที่นี่ .... คิมคงจะจำผมได้เร็วกว่านี้ ” ดูดิ มันตัดพ้อซะ
“ ไอนี่ ลูกผู้ชายอย่าไปจมกับอดีตสิวะ ใช้ชีวิตต่อไป ยังไงแกก็มีไอคิมเป็นน้องอีกคน เอ็งสองคนต้องรักกันมากๆ ” ไอวากยิ้มๆ มันมองมาที่ผมตลอดเวลา ผมต้องหลบหน้าหนี
พ่อให้ผมกับไอวากไปช่วยกันดูลานกับเรือนพักที่เป็นสถานที่จัดเวิร์คช็อป ไอดิษบอกว่าปกติจะคุยกันที่คณะ สงสัยอยากมาเมากันแน่ๆ ถึงต้องมาไร่ของผม
“ คิม ”
“ อะไรอีก ” ไอวากดึงผมไปใกล้ๆตัวมัน
“ รู้ไหมว่า เรือนหลังนี้น่ะ ... ”
“ กูสร้างๆ กูรู้ ” ผมชิงตอบก่อน
“ เดี๋ยวสิ รู้ไหมว่าใครเป็นคนเอาคำของคิมมาบอกกับทุกคน ว่าคิมชอบบ้านแบบนี้ ” เออว่ะ ถ้าเป็นอย่างที่ว่ากันนี้ ผมต้องป่วยไปแล้ว
“ มึงเหรอ ”
“ อืม พี่บอกลุงโรจน์ว่าคิมบอกกับพี่ว่าชอบบ้านหลังนี้ ... รู้ไหมเวลาที่พี่กลับมาเรือนนี้ทีไร พี่จะร้องไห้ตลอดเลยนะ ” เสียงมันหวานชวนฟังจริงๆ แม่งไม่น่าเป็นวากเลย น่าเป็นประธานเชียร์
“ แล้วทำไมวันนี้ไม่ร้อง ”
“ ก็วันนี้ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไง ” มันดูสบายใจ และมีความสุขจริงๆครับ มันยังยืนยิ้มไม่หุบ ผมจำวันแรกที่เจอกับมันได้ หน้าตาของมันดุดัน ไม่ยิ้มให้ใคร
“ นี่ๆ มึงเล่าเรื่องสมัยเด็กให้ฟังต่อทีดิ ” ผมกับไอดิษขึ้นมาที่ระเบียงตรงหลังคา ที่มีแค่ไม่กี่คนรู้ว่ามีอยู่
“ ไม่กลัวพี่แต่งเรื่องเหรอ ... พี่ชอบคิมนะ ”
“ ยี้ มึงบ้าปล่าวเนี่ย ถึงกูจะรู้เรื่องเก่าๆ ไม่ใช่ว่าต้องมารักกับมึงนะ ” ไอวากหัวเราะลั่น มันเป็นบ้าแล้วอะ
“ พี่รู้ว่า คิมไปไหนไม่พ้นแล้วล่ะ พี่รู้ด้วยว่า คิมเลิกกับคนชื่อซันไปแล้ว ”
“ เฮ้ย มึงรู้ได้ไง ”
“ ลืมไปแล้วเหรอว่านี่ใคร ไอแซนมันจะไม่รู้จักพี่เหรอ ฮ่าๆๆ ” แม่งเอ้ย มันรู้ความเคลื่อนไหวของผมตลอดเลยนี่หว่า ไอบ้านี่สุดจะบรรยาย
“ คนสวย น่ารัก นิสัยดีขนาดนั้น ยังเอาหัวใจน้องไปไม่ได้ พี่ไม่ห่วงอะไรแล้ว ” พอมันเปลี่ยนสรรพนามเป็นน้องๆพี่ๆ หน้าตามันดูดีขึ้นทันทีเลยอะ
“ พอๆ เล่าต่อเหอะ ”
“ เอาช่วงไหนล่ะ ” มันนั่งมองตาปริบๆ ทำไมผมถึงใจเต้นแรงก็ไม่รู้สิ ทุกครั้งผมไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆ
“ เอาไอเรื่องซื้อมึงอะ ทำไมต้องซื้อ ”
“ อ๋อ พี่เคยโดนคนงานล้อน่ะ ว่าหน้าตาแบบนี้ ไม่มีคนเค้าซื้อหรอก ตอนนั้นพ่อไม่ยอมมารับพี่กลับไปไง แม่เลี้ยงเล่าให้ฟังถึงไหนล่ะ ” ถ้าไอคนนั้นมาเห็นมันตอนนี้ คงไม่กล้าพูดอะ
“ ... มึงดีใจเหรอ ที่ว่ากูซื้อมึงน่ะ ”
“ ดีใจสิ ตอนนั้นพี่นึกว่าพี่จะต้องไปนอนกับพวกคนงานแล้ว พี่จำหน้าพ่อไม่ได้ด้วยซ้ำ พอคิมจะซื้อพี่ พี่ต้องดีใจสิ เป็นของๆลูกพ่อเลี้ยงเลยนะ ”
“ ตอนนั้น มึงเล่าว่ามึงเคย ... เคย ” ไม่กล้าพูดครับ อายว่ะ
“ เล่าไปมันทะลึ่งน่ะ พี่จำได้ว่าวันนั้น คิมเปิดดูหนังสือพวกนายแบบนางแบบอะไรงี้ แล้วถามพี่ว่าเค้าทับกันทำไม สนุกเหรอ คิมกระโดดมาลองทับพี่ ตอนนั้นแหละที่เรา ... ถูๆ เหมือนที่พี่ทำกับคิมที่โรงแรมไง ” ที่แท้ เรื่องเป็นแบบนี้เอง
“ จากนั้นคิมก็ไปตกต้นไม้ พี่ไม่รู้เลยนะ ว่าพี่รักคิมตั้งแต่ตอนไหน แต่ที่ผ่านมา พี่ทำนู่นทำนี่ คบคนนู้นคนนี้เพื่อรอคิมคนเดียว ... พี่หาโอกาสอธิบายกับคิม แต่เล่าไปครั้งนั้นพี่ก็โดนคิมต่อย เลยไม่รู้จะอธิบายยังไง ” นี่กูผิดสิเนี่ย ตั้งแต่มีเรื่องเข้ามา กูเคยทำอะไรถูกกับเค้าไหมวะ
“ มึงรู้ไหมว่า กูจะจำอะไรไม่ได้ ” อันนี้แหละที่ผมเคืองที่สุด
“ รู้สิ ... พี่พยายามบอกกับพ่อของพี่ ว่าพี่อยากอยู่กับคิม พ่อของพี่ไม่ฟัง เอาแต่ด่าพี่ว่าเป็นตัวปัญหา ทำให้ครอบครัวของคิมต้องเกิดเรื่อง ไม่ให้พี่เข้ามาใกล้ครอบครัวของคิมอีก หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีปัญหาที่หาว่าพี่สะดุดสายออกซิเจนของย่าอีก ..... แต่จริงๆแล้วเวลาที่ลุงโรจน์จัดงาน พี่จะแอบมาตลอด ” พ่อของผมจะชอบจัดงานครับ วันเกิดบ้าง ครบรอบนู่นนี่บ้าง
“ ถ้ามาจริง กูต้องเห็นมึงสิ ”
“ เข้าใจคำว่าแอบไหม พี่แอบมามองดูคิมตลอด เห็นตั้งแต่ยังไม่โต จนเดี๋ยวนี้ ... พี่ถึงกลัวว่าจะทำให้คิมกลับมาชอบพี่ไม่ได้ไง ”
“ หมายความว่าไง ”
“ ทุกที คิมจะชอบไปเที่ยวกับสาวๆ บางทีก็พาเข้าไปเรือนหลังไร่ ... พี่จำได้หมด ”
“ นี่มึงมาแอบดูกู ... แอบดู งั้นมึงก็เห็นหมดเลยสิวะ ” มันหัวเราะ
“ ไม่ได้แอบดูขนาดนั้น ถ้าได้เห็นภาพแบบนั้น พี่คงร้องไห้แน่ๆ ... แต่เป็นอย่างนี้ได้พี่ก็พอใจแล้ว ” มันเอนตัวพิงฝาผนัง
“ ทุกครั้งที่พี่ยอมแพ้ พี่จะคิดเสมอว่า พี่มีวันนี้ได้ยังไง ถ้าคิมไม่บอกว่าซื้อพี่ พี่ต้องเป็นแบบเด็กลูกคนงานไหม ถ้าคิมไม่ตกจากต้นไม้ พ่อจะกลับมารับพี่ไหม ... ชีวิตของพี่ มีวันนี้ได้เพราะคิม ยังไงพี่ก็เป็นของคิม ” แบบว่า พูดไม่ถูกอะ เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนอย่างมัน ยึดมั่นถือมั่นมากๆ
“ ดิษ ... มึงฟังกูบ้างนะ มึงไม่ได้ติดค้างอะไรกูหรอก อย่าต้องมาอดทนกับคนแบบกูเลย ปล่อยให้กูเป็นไปแบบนี้เถอะ ”
“ คิดว่าแค่ติดค้าง พี่จะมาทำแบบนี้กับคิมเหรอ ที่บอกว่าติดค้างน่ะ พี่เอาไว้ใช้ปลอบใจตัวเองว่าต้องคิดถึงคิม แต่จริงๆพี่รักคิมมาตลอดนะ ” จากไม่เลี่ยน มันเริ่มจะโคตรเลี่ยนแล้วอะ
“ มึงรับได้เหรอ ” ผมถามไอดิษ
“ พี่ต้องรับได้อยู่แล้ว ขอแค่คิมยอมรับพี่ ... ว่าไง ”
“ กูไม่มีอะไรให้มึงนะ มึงคิดเหรอว่าผู้ชายอย่างกูจะมอบอะไรให้มึงได้น่ะ ”
“ พี่ไม่ได้ขออะไรจากคิม พี่พร้อมให้คิมทุกอย่าง ....... คิมเป็นแฟนกับพี่นะ ” โอย กูจะช็อคไหมเนี่ย ทำไมใจมันเต้นแรงขนาดนี้
“ คิม ...... ”
“ .......... ”
“ หรืออยากให้พี่พิสูจน์อะไรอีก ”
“ พอแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว กูรับไว้ไม่ได้ ”
“ หืม ” ไอวากมองหน้าผมงงๆ
“ แค่อย่าทิ้งกูไปไหนอีก ... กูซื้อมึงแล้วนะ ”
“ คิม !!!!!!!!!!!!!!!!! ”
“ โอ้ยยย มึงบ้าหรือปล่าววะ เจ็บๆ ” ไอดิษ กระโจนใส่ผม มันนอนกอดผมแน่น ผมรู้สึกได้ถึงเสียงสะอื้นของมันนะ มันเพ้ออยู่แต่คำว่า ขอบคุณๆ
“ เหมือนพี่ฝันไปเลย ”
“ ตอนฝันมึงนอนทับกูแบบนี้ไหมอะ ” มันหัวเราะแฮ่ะๆๆๆๆ แล้วรีบขยับออกจากตัวผม
“ พ่อของมึงเอาเงินพ่อกูไปเท่าไหร่เหรอ ”
“ ไม่แน่ใจ น่าจะสามล้านห้า ประมาณนี้อะ ” โอ้โห สมัยก่อนเลย สามล้านนี่มากนะนั้น
“ ... แกใช้คืนหรือยัง ” ไอวากส่ายหน้า
“ ลุงโรจน์บอกว่า เงินนี้คิมใช่ซื้อพี่ ” ผมก้มหน้าหัวเราะ ตอนนั้นคิดเข้าไปได้ยังไงวะ ซื้อคนเป็นซื้อของ
“ นี่ๆ ถ้านับถึงวันนี้ ค่าตัวพี่แพงกว่านั้นนะ ... พี่จะกลับมาเป็นของคิม ... อีกครั้ง รับไว้ด้วยนะคร้าบ ” ไอนี่บ้าจริงๆ
“ ดิษ เรากอดกันหน่อยนะ ” ผมบอกมัน ไอดิษทำหน้าไม่เข้าใจ แต่ก็ให้ผมกอดโดยดี
“ นี่ใช่ไหมวะ ..... ที่เรียกว่ารัก ” ผมบ่น ผมไม่เคยรู้สึกโล่งหัวใจขนาดนี้มาก่อน เหมือนกับผมไม่ต้องการอะไรอีก ถ้าผมได้กอดกับไอผู้ชายคนนี้ ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
“ พี่คิดว่า พี่สอนแล้วซะอีก .... เข้าใจช้าชะมัด ”
“ หึ ใช่ มึงสอนกู ขอบใจว่ะ ” จากวันที่มันจากผมไป จนถึงวันนี้ ผมเพิ่งรู้จักสิ่งเดียวที่ผมตามหามาตลอด บางครั้งเราก็ไขว่คว้าหาสิ่งนั้นมากจนเกินไป มากจนเกินกว่าจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว มันอยู่ใกล้ๆกับเรา ... ใช่แล้ว ความรักมันคือสิ่งที่อยู่กับเราเสมอนั่นเอง
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212905 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก