หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559

[KimDit]

ขณะนี้ คิมป่วย อาการค่อนข้างหนักพอสมควร ต้องนอนพักรักษาตัวที่บ้าน คงไม่สามารถมาต่อกระทู้ได้อีกระยะนะครับ ขออภัยทุกๆคนด้วย

[malula]

ขอให้หายเร็ว ๆ นะคะ รอได้ค่ะ

[Sabaijai]

หายไวๆ นะคิม 

[StillLoveThem]

...หายไวๆ และดูแลกันดีๆๆนะจ๊ะ

[Bavari@n]

คิมป่วย เลยส่งให้ดิษมาโพสให้แน่ๆเลย

หายป่วยไวๆนะท่านคิม

[Tinton]

หายไหว ๆ นะครับ

[yayee2]

รับทราบจ้ะ ขอให้ยายไวไวจ้ะ

[LifeTime]

 
อันนี้ก็สมควรโกรธ...ผิดจริง มันเกินความพอดีไปนิด...
กิจกรรมยังไงก็ต้องห่วงสังขารตัวเองด้วย ต้องให้ดิษลงโทษ   

[Karn12]

ขอให้หายไว ๆ นะครับ

[golove2]

ขอให้หายไว ๆ สุขภาพแข็งแรงจ้า

 

[โจ๊กกุ้ง]

หายไวๆเน้อ  เป็นกำลังใจให้จ้า

[wordpdf]

สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์โดยไวนะคะ

[ployyunho]

ขอให้หายวันหายคืน กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมไวๆน้า 

[ake2533]

หายไวๆนะคับ
 

[Horizon]

มาให้กำลังใจทั้งสองคน

[ordkrub]

หายไวๆนะครับ  เป็นห่วง

[bomm]

ป่วยเป็นไรหน๋อ....ขอให้คิมหายเร็ววัน
เฮียดิษต้องมาเองโพสแน่ ๆ คิก ๆ

[naiin]

เป็นไรมากปล่าวน้อ ยังไงก็ให้หายป่วยไวไวครับ มีพยาบาลส่วนตัวแบบไอ้ว๊ากนะต้องหายไวแน่ รักษาสุขภาพนะครับ

[okikri]

ป่วยเป็นอะไรอ่า

พี่คิมพักผ่อนเยอะๆนะ รักษาสุขภาพตัวเอง

รออ่าน(ต่อ)อยู่นะคะ เป็นห่วงอ่าจังอ่า พี่ดิษดูแลพี่คิมดีๆน๊า พี่คิมก็อย่าดื้อกับพี่ดิษมากละ

(สังเกตจากในเรื่อง พบว่าพี่คิมดื้อกับพี่ดิษตลอดอ่า  )

ขอให้หายไวๆนะคะ

[KimDit]

  สวัสดีครับ ผองเพื่อนทุกคน ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ผมนะครับ

อย่างที่เข้าใจกันครับ ไอวากดิษเป็นคนมาโพสให้เรื่องที่ผมไม่สบาย แต่เกินจริงไปเยอะ ผมไม่ได้ป่วยหนักมากครับ เป็นไข้หัวลมครับ ฮ่าๆๆ น้ำหนักลดไปสี่กิโลเลย มันเจ็บคอมาก เลยกินข้าวไม่ได้ พอไม่กินข้าวเลยป่วยลงๆ เรื่องก็ประมาณนี้ครับ

ไอวากสั่งให้ผมเขียนช่วงที่ผมป่วยด้วย เหตุผลน่าหมั่นไส้มาก แต่ก็จำแต่งให้ครับ จริงๆมันบังคับอะ

ขอเวลาซักวันสองวันนะครับ เพิ่งจะหายขาดได้แค่วันสองวันเอง ขอบคุณทุกๆคนนะครับ

[ake2533]

รักษาตัวด้วยคับ ช่วงนี้อากาศร้อนๆหนาวๆ ยังงัยก็ขอให้หายวันหายคืน
 
 

[StillLoveThem]

...พูดเหมือนอายุซัก 60 เลยว่าน้อง ไข้หัวลม 555
...หายดีก็ดีแล้ว อากาศมันเป็นแบบนี้ โลกก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆๆต้องดูแลตัวเองดีๆ
...ดิษเค้าเป็นห่วงนะ พอเป็นนิดนึงก็เหมือนเป็นมากสำหรับเค้าไง ต้องเข้าใจคนเป็นห่วงนะจ๊ะ

[Sabaijai]

ยินดีด้วยหายป่วยแล้ว

[naiin]

ดีใจที่หายจากการป่วยเร็วครับ รักษาสุขภาพนะครับ จะรออ่านครับ

[golove2]

คิมหายป่วยแล้ว
อย่าให้ป่วยอีกนะ     

[warin]

ไม่ได้เป็นอะไรหนักมากเลยนะเนี่ย  แต่น้ำหนักหายไปสี่กิโล
โห  อ่านะ  แต่ก็ดีใจที่หายดีแล้วนะ  เร่งทำน้ำหนักให้กลับมาเหมือนเดิมด้วยล่ะ
เห็นใจคนเฝ้าไข้อย่างพี่ดิษอ่ะ

 :กอด1:รักษาสุขภาพด้วยนะคิม  และ :L2:ดอกไม้สำหรับคนดูแล(พี่ดิษ) จ้า

[MoMoRin]

ดีใจที่คุณคิมหายป่วยแล้วนะคะ ต่อไปก็รักษาสุขภาพให้มากเน้ออ อันนี้ฝากบอกพี่ดิษนะคะ อิอิ

[yayee2]

ไข้หัวลมต้องกินแกงส้มดอกแคนะคิม นายดิษน่ะทำให้น้องกินได้ป๊ะ
คนโบราณท่านว่าไว้ไง แกงส้มดอกแคแก้ไข้หัวลม
ดีใจนะจ๊ะที่หายแล้ว เหลือแต่ต้องบำรุงร่างกายให้แข็งแรงดังเดิม
นายดิษอีกแหละใส่ใจน้องให้มากว่าเดิมเด้อ
ถ้าน้องดื้อนักก็จัดการลงโทษมั่งอะไรมั่งก็ได้ ฮ่า ฮ่า (ใครจะจัดการใครก็ไม่รู้เนาะ)

[Horizon]

^^
เห็นด้วยกับรีฯ บน

[KimDit]

เช้าวันหนึ่ง ผมกำลังนอนหลับอยู่อย่างสบายเนื้อสบายตัว เนื่องจากเพิ่งหายจากอาการป่วย ผมจะเป็นไข้แบบนี้ทุกๆปี ช่วงเปลี่ยนจากฤดูฝนเป็นฤดูหนาว ส่วนอาการ นอกจากไข้สูงแล้วจะเจ็บคอชนิดที่กินข้าวกินปลาไม่ได้ ว่ากันง่ายๆคือหนักกว่าชาวบ้านเค้า
“ หายดีแล้วใช่ไหม ” อดีตวากบ้าที่คอยดูแลผมทุกวัน เดินมาหาผมที่ห้องนอน
“ น่าจะหาย มีไร ”
“ หายแล้วก็ไปเขียนเล่าเรื่อง ” ผมเบิกตากว้าง มันจะให้ผมทำอะไรนะ
“ เขียนอะไร ” ไอดิษเดินมาหรี่ตามอง
“ ในบอร์ด ที่ชอบไปเขียนเหมือนพี่เลวร้ายมากไง จะลุกดีๆหรือจะให้ ...... ” มันบีบต้นแขนผมเบาๆ มึงบังคับกูนี่หว่า
“ กูเขียนมึงเลวยังไง มึงก็เป็นแบบนั้นจริงๆไม่ใช่หรือไง ”
“ ไปนั่งพิมพ์ แล้วเอามาให้ตรวจด้วย ” มันชี้ๆ และกระชากผ้าห่มของผมออกไปด้วย มันค้อนใส่มันขวับนึง แล้วลุกมานั่งพิมพ์ตามที่มันสั่ง

เหตุการณ์เริ่มจากที่ผมไปช่วยไอวากซื้ออุปกรณ์ก่อสร้าง ที่แม่ของท่านวากดิษบอกให้ไปจัดการที่บ้านเดิมของไอดิษ พ่อของมันมอบให้เป็นของขวัญ แต่บ้านทรุดโทรมแล้ว ถึงต้องซ่อมแซมใหม่
“ วันนี้อากาศมันหนาวไหมวะดิษ ” ผมรู้สึกว่ามันเย็นๆผิดปกติ ทั้งๆที่ระดับน้ำยังไม่ค่อยลดเท่าไร
“ อืม หนาวมั้ง พี่ไม่ค่อยรู้สึก ”
“ หนังแม่งตายด้าน ” ผมด่ามันเล่น มันไม่โกรธหรอก แค่เขกหัวผมทีนึง
“ คิมเลือกกระเบื้องห้องนอนสิ ” ผมพยักหัวหงึกๆ เดินมาเลือกกระเบื้อง สมัยนี้ของตกแต่งและอุปกรณ์ราคาไม่แพง ซื้อหาก็ง่าย ผมเดินๆเลือกไปเรื่อยๆ พอตกลงกับมันได้ก็จ่ายเงิน ไอวากดิษบอกให้ผมไปรอที่ศูนย์อาหาร

“ ดิษ กูว่ากูเจ็บคออะ ” ไอวากดิษมองหน้า
“ ......... เมื่อคืน พี่ไม่ได้ทำในปากนี่ ” ผมหันมองหน้ามันแทบไม่ทัน ไอเชี้ยนี่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้
“ เออ กูไม่คุยด้วยแม่ง ” ไอดิษหัวเราะใส่ผมอีก พูดด้วยดีๆ ยังวกมาเรื่องลามก ผมนั่งกินข้าวเที่ยงกับไอวากดิษที่นั่น ช่วงบ่ายเรากลับมาที่บ้าน ช่วยกันขนอุปกรณ์ลงมาเก็บ ผมสองคนทำนู้นทำนี่ไปเรื่อยจนเวลาเลยมาถึงช่วงเย็นๆ ผมล้างหน้าล้างตาเตรียมจะออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านของไอดิษ
“ ไหนว่าไม่ค่อยสบาย จะออกไปวิ่งทำไม ” ไอดิษมันยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ ถามขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากบ้าน
“ ไม่สบายก็ต้องไปวิ่งดิ ถามโง่ ”
“ กลับมาป่วยนะ จะให้ไปนอนโรงพยาบาล ให้หมอฉีดตูดให้เข็ด ” นั้นมีขู่
“ ไม่กลัวว่ะ ฮ่าๆๆ ” ผมล้อเลียนมัน
“ งั้นพี่ฉีดแทน ” ไม่วายกลับมาเรื่องลามก
“ กูไปละ ”

ผมวิ่งประมาณยี่สิบนาที รู้สึกแสบๆที่คอ เลยลองหยุดพัก ตอนนั้นเริ่มรู้สึกเวียนหน้าเพิ่มขึ้นอีก สุดท้ายตัดสินใจขึ้นรถกลับมาที่บ้าน
“ เป็นไงบ้าง ” ไอดิษยังรดน้ำต้นไม้ไม่เสร็จเลยครับ
“ สบายๆ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ ” ไอวากดิษมันไม่ได้สงสัยอะไร ผมรีบล้างเนื้อล้างตัว แต่งตัวเตรียมจะออกไปหาหมอครับ เพราะกลัวจะป่วยหนัก
“ ไปไหนอีกล่ะ ” ไอดิษกำลังยืนม้วนสายยางอยู่
“ ขอไปหาเพื่อนแถวนี้เดี๋ยวนะ ”
“ เพื่อนเหรอ มีเพื่อนในเมืองด้วย ? ใครล่ะ ”
“ เหอะน่า ไม่นานหรอก เตรียมข้าวเย็นด้วยนะ ” มันก็ดีนะ ไม่ถามต่อ ผมเดินๆมาหาหมอที่ผมไปหาเป็นประจำ หมอเอามือแตะๆ จับที่หลัง บอกให้หายใจเข้าแรงๆ สุดท้ายคือตรวจคอ
“ โอ้ คอแดงมากนะ แพ้อากาศนะครับ เชิญรอด้านนอก หมอจะจัดยาให้ ” ผมมารอรับยา พอจ่ายเงินเสร็จก็ยัดยาใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับบ้าน

ไอวากดิษออกไปซื้ออาหารเย็นมาให้ผม มันซื้อสุกี้มากินกับผม เป็นสุกี้ที่ซื้อกลับบ้านอะครับ ผมนั่งกินไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นก็แอบกินยา แล้วมานั่งรอดูบอลกัน
“ ดิษ กูง่วงอะ ไปนอนก่อนได้ไหม ”
“ อืม งั้นไปนอนกัน ” มันลุกไปปิดทีวี
“ อ้าว มึงดูไปสิ ”
“ รอน้องนอนก่อนก็ได้ ปะ ” ผมยิ้ม มันดีกับผมแบบนี้ตลอด ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ไม่ยอมบอกมันว่าผมป่วย แต่ไม่รู้ล่ะ ยาก็ได้มาแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง

ผมตื่นมากลางดึก รู้สึกคอแห้งผาก ผมไอเสียงดัง เจ็บคอแบบสุดจะบรรยาย เวียนหัวมากด้วย ผมค่อยๆลุกขึ้นกะว่าจะไปเอาน้ำอุ่น แต่ดันเซไปกระแทกโต๊ะ ล้มลงไปนอนเฉยๆ
“ คิมม !!!!! ” ผมได้ยินไอดิษเรียก มันเปิดไฟที่หัวนอน แล้วรีบลุกมาดูผม
“ แค่ก ..... โอย ดิษ กูเจ็บคอจริงๆ ”
“ อืมๆ ” ผมแบกผมขึ้นอย่างกับแบกผ้าเลย มันอุ้มผมมานอนที่เตียง แล้วคงไปหาน้ำอุ่นกับยามาให้ ยาที่ว่าคือยาน้ำเชื่อมที่มีอยู่ในตู้ มันซื้อมาเตรียมไว้ เพราะผมป่วยแบบนี้บ่อย
“ อ่ะ จิบๆน้ำอุ่นก่อน เดี๋ยวพี่ไปผสม ..... ยานี่ น้องไปหาหมอมาเหรอ ” ผมผงกหัว
“ ทำไมไม่ชอบบอกพี่ ” ผมก้มหน้างุดๆ ไม่กล้าสู้หน้าอะ มันลุกพรวดไปเฉยๆ ตายห่ะ มันโกรธกูไหมเนี่ย แล้วถ้าโกรธตอนนี้กูแย่แน่เลย
“ อ่ะ นี่ยาแก้ไอ ลดไข้ด้วย ” ไอดิษหยิบรีโมทแอร์มากดเปิด
“ เปิดแอร์ทำไมอะ ”
“ คนป่วยต้องนอนที่ๆอุณหภูมิคงที่สิ ” ไอวากดิษจับผ้าห่มมาคลุมที่อก มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมด้วย
“ ขอโทษนะ ” ผมกลืนน้ำลายเอือกๆ มันเจ็บคอมากจริงๆ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นไง
“ อืม ดื้อแบบนี้มานานแล้วนี่ ” ผมเข้าใจว่ามันหยอกเล่น แต่ผมดิเซ็งตัวเอง ทำไมกูไม่บอกมันวะ แค่เรื่องเล็กน้อยแท้ๆ

คืนนั้นกว่าจะข่มตานอนได้ เล่นเอาซะคอบวม ไอดิษไม่ยอมไปนอนที่เตียง มันมานอนซบแถวๆข้างเตียงของผมแทน มันแตะหน้าผากอยู่ตลอดเวลา พอไข้จะขึ้นมันจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้
“ ดิษ มึงนอนบ้างเหอะ กูดีขึ้นแล้ว ” มันยิ้มๆ
“ โกหกไม่ได้หรอก หน้าน้องแดงมาก ปากก็แห้งซีดด้วย นอนพักเถอะ พี่ไม่เป็นไรหรอก ” ผมมองมันตาละห้อย
“ ขอบคุณครับ ” ผมพูดขอบคุณกับมัน ไอวากดิษยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ นอนเถอะ ”

ผมตัวร้อน เจ็บคอ กินอาหารไม่ค่อยได้ ไอวากดิษพยายามดูแลผมตลอดเวลา จนอาการค่อยๆดีขึ้น ผมเป็นไข้หนักอยู่สองวัน จากนั้นก็เริ่มดี พอผมอาการดีขึ้นมันถึงโทรไปบอกแม่ของผมว่าผมป่วย แม่เลยรีบเดินทางมาเยี่ยมผมที่บ้านของไอวากดิษ
“ ทำไมป่วย ไม่บอกแม่ล่ะลูก ” ผมยิ้มแหยๆ
“ ผมดูแลคิมอยู่ครับแม่ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ” ดูมันเรียกแม่ผมดิ หึหึหึหึ
“ จ้ะ เสียงานเสียการหมดสิ ”
“ ไม่หรอกครับ ผมติดตามตลอดอยู่แล้ว ” มันช่วยงานของพ่อมันอะครับ ช่วงนี้มันกับพ่อความสัมพันธ์ดีขึ้นเยอะ
“ ขอบใจที่ดูแลน้องนะลูก ”
“ ครับแม่ ”
“ ปกติ ถ้าป่วยขนาดนี้ บางทีเป็นเกือบครึ่งเดือนเลยนะ แสดงว่าดิษเค้าดูแลดีล่ะสิ ” ชมมันเข้าไป ดูหน้ามันดิยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หึหึ
“ แม่ทานอะไรมาหรือยังครับ เดี๋ยวดิษให้คนออกไปซื้อให้ ”
“ ซื้อมาเถอะจ้ะ ” ไอวากดิษออกไปสั่งให้คนซื้อของมาให้ แม่ยังอยู่กับผม
“ แม่ได้ยินดิษว่า คิมไม่ยอมบอกว่าป่วย เราน่ะชอบเก็บอะไรไม่ดีนะลูก เจ็บไข้นี่ต้องบอกกันนะ ..... ลูกโชคดีแล้ว ที่ดิษเขารักและดูแล ” ผมผงกหัวในผ้าห่ม

เรื่องที่ผมจะเล่า จบแล้วครับ แต่ว่า .......
“ แม่พูดถึงพี่แบบนั้นจริงเหรอ ดีใจนะเนี่ย ”
“ อืม ” จบแล้วครับ