ไม่ว้าง ไม่ว่างอะ คิดถึงจึงมาต่อนะนิ
บอกไว้ก่อนว่า เสาร์ - อาทิตย์นี้ มีสอบซ่อมนะครับ อาจจะหายไปพอสมควรเลย หวังว่าคงไม่หนีผมไปก่อนนะ
มาต่อตอนใหม่กันครับ
**************************************************************
พอเจอหน้า และได้คุยกันอีกครั้ง ทำให้ผมนึกถึงสมัยผมเรียนมัธยม ตอนนั้นผมตัวเล็กๆ หมายถึงไม่สูงเท่าทุกวันนี้ ส่วนมันทั้งสูงและหน้าตาดีมาแต่ไหนแต่ไร
“ มึงมานี่ได้ไง ” ผมถามมัน เราสองคนมานั่งคุยกันที่หน้าตึกกิจกรรม
“ ก็มหาลัยเค้าอยากให้จัดด้วยกัน กูมาตามที่เค้าสั่ง ” ขนาดมันนั่งนะ ยังดูสูงเลย
“ ดีละ แล้วมึงไม่ได้เป็นกระเทยนี่คืออะไร ” มันหันมามองหน้าผม
“ ทำไม อยากให้กูเป็นเหรอ ”
“ เหอะ ไม่เป็นดีแล้ว หล่อๆแบบมึง เสียดายของ ” มันยิ้มๆไม่พูดอะไรต่อ
พูดถึงเพื่อนผมคนนี้ ชื่อแบงค์ครับ เป็นเพื่อนห้องเดียวกันตอน ม.1 ที่คุยกันเพราะบังเอิญต้องอยู่กลุ่มเดียวกันตอนเรียนวิทยาศาสตร์ แรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะมันดูปกติดีทุกอย่าง ไม่แสดงอาการใดๆ แต่วันนึงมันก็โทรมาหาผม แล้วบอกว่าแอบชอบผู้ชายคนนึงในห้องเดียวกัน มันร้องไห้ฟูมฟายว่าโดนไอนั่นหลอกให้มันเลี้ยงนู่นเลี้ยงนี้ จนผมเกิดอาการเดือดไปจัดการกับไอคนนั้นจนยอมคืนเงินให้ จากนั้นมามันก็ชอบมาปรึกษาเรื่องพวกนี้กับผมเป็นประจำ
“ ตอนนั้นมึงแอบดูกูอาบน้ำไม่พอ ยังว่ากูไข่น้อยอีก กูว่าของกูไม่เห็นจะน้อยตรงไหน ” ผมพูดถึงเรื่องตอนนั้นครับ ไอแบงค์ก้มหน้า แต่ยังยิ้มอยู่
“ เทียบกับของกูไง ”
“ สัด วัดกันเลยไหม ” ไอแบงค์ทำตาโตนิดๆ
“ ไม่เอาเว้ยๆ มึงนี่ทะลึ่งว่ะ ” แล้วจะทำตาโตทำไม จากนั้นผมก็แลกเบอร์เอาไว้ติดต่อกัน
หลังจากคุยกับมันเรียบร้อย ผมก็กลับมาที่คณะ เล่าเรื่องที่ประชุมมาให้พี่ๆฟัง แล้วออกมา เพราะไม่อยากอยู่นานครับ ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน หายไปหมดตั้งแต่วันที่โดนรุมกระทืบ
“ คิมๆ ” พี่รหัสสุดหล่อของผมนี่
“ อะไรพี่ ”
“ วันนี้ไปร้านของนากกับพี่ทีสิ ” หืม จะไปทำไมนิ
“ อยากเมาเหรอพี่ แต่ไม่เอาตีนนะ ” คราวก่อนรอดมาได้นี่ บุญกบาลแท้ๆ
“ เออน่า อยากให้ไปเป็นเพื่อน ”
“ พี่ขอผมต้องไปอยู่แล้ว งั้นโทรมาแล้วกัน ” แยกกับพี่โจก็ตรงกลับหอครับ เพื่อนๆของผมรอกันอยู่แล้ว วันนี้กะว่าจะนั่งทำงานกัน
“ คิมเว้ย มึงวาดรูปเก่งใช่ปะ ” หลังจากที่ผมกับพี่รุ่นใหญ่เจอเรื่องคราวนั้น พวกผมก็ไม่เข้าไปช่วยงานคณะอีกครับ เพื่อนๆของผมทุกคน ไม่ว่าจะเป็นไอหนิง ไอโต้ง ไอเร ไอวาฬ ยัยนัท ดา จอย แม้แต่คนที่เคยไม่ถูกกับพวกผมอย่าง ไอต้อง ก็มารวมกับผม
“ เออ ” ไอต้องมันถาม ผมตอบครับ
“ วาดนี่ให้ทีดิวะ ” ผมดูว่ามันให้วาดอะไร มันให้วาดวิชาที่ไอดิษและพี่โจ เคยให้ผมวาดให้ตอนนู้นอะครับ ผมเลยรับมาวาดๆให้
“ คิม ทำไมแกไม่ประกวดภาพวาดอะไรงี้ล่ะ ” ยัยนัทถาม
“ กูไม่ชอบแข่งขันแบบนั้น ชอบวาดเฉยๆ ” ยัยนัทขวัญใจไอโต้งเข้าใจ
“ แล้วมึงไม่ไปร้องเพลงกับเค้าบ้างวะ ” ไอหนิงอดีตประธานปีสาม ที่ลาออกมาพร้อมๆกับผม มันถามไอเรครับ ช่วงนี้มันไม่ค่อยไปร่วมกิจกรรมของชุมนุม
“ เรไม่มีแรงบันดาลใจแล้ว ” หืม เงียบกันทั้งคณะ จะไม่เงียบได้ไงครับ ดาเป็นคนแซวอะ ปกติดานี่เป็นเด็กเรียบร้อยมากถึงมากที่สุดครับ ไม่แม้แต่จะแซวใคร
“ แรงบันดาลใจอะไร ” ไอเรถามกลับไปยังหญิงดา
“ อ้าว น้องคนนั้นไง ” น้องคนนั้น คงหมายถึงคนที่ไอเรเฝ้าดูแลเช้าเย็น
“ อย่าๆ เราไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้า ....... น้องเค้ามีแฟนเราก็ดีใจ ”
“ ปากบอกดีใจนะ แต่หน้ามึงนี่หงิกเชียว ” ไอโต้งบอกครับ แสดงว่าไอเรเพื่อนเลิฟโดนหักอกสิเนี่ย
“ ดาเหอะ ไม่คิดอะไรกับเรมันบ้างเหรอ ”
“ ....... แกต้อง ไม่ต้องล้อเล่นเลย ” ไอต้องที่เคยแอบชอบกันตอนปีหนึ่ง แหย่หญิงดาครับ ดานี่ก็อีกคนนะ ปากว่าเค้า แต่พอโดนแหย่ ดันหน้าแดงๆ
“ จะจีบก็จีบกันเล้ย ตั้งท่ากันทำไม๊ ”
“ นัท !!!!!!!! ” ไอเรเอ็ดยัยนัทเสียงหลงเลยครับ
“ เอ้า ชอบกันก็จีบกันซี่ ” ตอนนี้แทบทุกคนมีคู่กันหมดแล้วครับ ขาดแต่สองคนนี้ ไม่มีแฟนจริงๆจังๆ มีบ้างก็แค่เล่นๆแล้วผ่านไป มันจะลุ้นขึ้นไหมนะ
“ เออ พี่โจว่าจะไปเที่ยว พวกมึงมีใครว่างไปปะ ” ผมนึกออกพอดีครับ
“ พี่รหัสแกเลี้ยงไหมล่ะ ”
“ ขี้เหนียวนะนัท ว่างๆก็ไปเหอะน่า ” แฟนมันนั่นแหละท้วงครับ สุดท้ายมีไอโต้ง ไอวาฬ กับยัยนัทที่ไปได้ ส่วนจอยไม่ชอบไปที่แบบนั้นครับ จะว่าไปวาฬกับจอยนี่คบกันยืดดีนะ ไม่ค่อยมีปัญหากันด้วยครับ
ตกตอนเย็น พี่โจโทรมานัด ว่าจะมารับผม พอผมบอกว่ามีเพื่อนๆไปด้วย แกเลยให้ผมมาเอง ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากไปนะ เดี๋ยวไม่ไปซะเลยนิ ฮ่าๆๆ
“ ดีครับพี่ข้าวกล้อง ” ผมโทรไปหาไอดิษครับ วันนี้มันไปช่วยพ่อมันดูสินค้าที่โกดัง
“ เรียกชื่อเพราะๆนี่ ไปทำอะไรผิด หรือจะออกเที่ยว ” แป่วววววว
“ ปล่าวน้า จะไปเป็นเพื่อนพี่โจ ”
“ จะไปหาเท้าด้วยกันหรือไง ” โห วันนี้มาแรวนะท่านวาก
“ เพื่อนๆไปกันหลายคนน่ะ ”
“ อืมๆ ไงถ้าพี่เสร็จธุระจะกลับไปรับนะ ” จะมารับด้วยว่ะ อมยิ้มเลยกู พอวางสายผมนึกถึงไอแบงค์พอดี ไหนๆได้เจอกันอีกครั้ง ผมเรียกมันมาด้วยดีกว่า
“ แบงค์ กูคิมนะเว้ย ”
“ อ๋อ อืมๆ ว่าไง ” เสียงหล่อจริงนะมึงเนี่ย
“ ยังอยู่ในเมืองไหมวะ ”
“ อยู่ๆ จะเลี้ยงข้าวเหรอ ” รู้ดีจริง
“ รู้ดีนะมึง มีคนเลี้ยงบ่อยสิ อั่นแน่มีเสี่ยเหรอวะ ”
“ ................ ” เงียบเลยอะ
“ ล้อเล่นนะเว้ยๆ กูจะชวนไปกินข้าว ฟังเพลงร้านของพี่กู ”
“ ได้สิ ที่ไหนล่ะ ” ผมบอกสถานที่ไป มันรับคำแล้ววางสายไป
ผมเตรียมตัวกันเรียบร้อย ออกเดินทางกันมา ขึ้นรถสองแถวครับ มายืนรอพี่โจ พักเดียวพี่โจขับรถมาจอด ชวนพวกผมเข้าไปข้างใน ผมพยายามโทรตามไอแบงค์แต่มันไม่รับสายครับ คือติดแต่ไม่รับ เลยไม่รอครับ เข้ามานั่งด้านในเลย
“ มาทำไม ” คำแรก พี่นากถามพี่โจ เอาซะพวกผมอยากกลับ
“ ไม่น่าถามนะ ต้อนรับน้องๆหน่อยสิ ” พี่นากไม่ค่อยอยากคุยกับพี่โจครับ เลยมาคุยกับพวกผมแทน พอนั่งกันเรียบร้อย พี่โจไม่ได้นั่งกับพวกผมนะครับ เดินไปป้วนเปี้ยนใกล้ๆพี่นาก วนเล่นอยู่อย่างนั้น จนพวกเพื่อนๆผมสงสัย
“ พี่โจนี่ยังไงอะ ทำไมติดพี่นากจัง ” ยัยนัทถาม
“ แกสนิทกันอะ ” ผมแกล้งบอก พักนึงไอโปรศิษย์รักของพี่นาก พอเห็นพวกผมก็วิ่งมาหา
“ มาอีกแล้วเหรอเพื่อนคิม ”
“ แกใครอะ หล่อนะ ” ยัยนัทนี่เวลากรึ่มๆ ปากไวมาก ไอโต้งนั่งหัวเราะหึหึ
“ โปรครับ เพื่อนคิม ” มันแค่แวะมาหาครับ ไม่ได้คุยด้วยนาน มันรับจ้างพี่นากแล้ว
พอเริ่มเมา พวกนั้นโทรชวนเพื่อนๆมาสมทบ พอมาเจอกันมากๆพวกผมดันอยากดิ้น ผมเลยปล่อยให้ไปเต้น ส่วนผมนั่งเฉยๆ
“ เรเว้ย ไม่ไปเต้นกับพวกมันล่ะ ” ไอเรนี่ไม่ค่อยดื่มครับ เวลามาเที่ยวข้างนอก มันชอบดูแลเพื่อนๆมากกว่า
ส่วนนึงผมติดนิสัยมาจากมันนี่ล่ะ
“ ไม่อะ ”
“ ดูแลดาดีๆล่ะ ” อันนี้ผมแซวครับ เพราะอยู่กันแค่สองคน
“ มึงนี่ ........ ” มันอ้าปากแต่ไม่ออกเสียง ฟังเหมือนอะไรอวยๆ ฮ่าๆ
“ กูไปฉี่นะ ” ผมบอกมัน
“ ไปดิ ของไม่ได้ติดกันนิ ” กวนละไอนี่ ผมเดินออกมา ไปเข้าห้องน้ำ
ต้องบรรยายนิดหน่อยว่า ร้านของพี่นากเนี่ย กลุ่มที่นิยมมาเที่ยว เป็นรักร่วมเพศเยอะครับ จึงไม่แปลกที่ในห้องน้ำจะมีเรื่องอย่างว่าบ้าง แต่พวกเค้ามารยาทดีนะ ถ้าเราโบกมือ เค้าจะไม่เข้ามากวน
“ ให้ผมเท่าไหร่ครับ ” ทำไมเสียงมันคุ้นๆวะ
“ นายเอาเท่าไรล่ะ ”
“ ...... โอเคไหม ” ท่าทางจะตกลงค่าตัวมั้งเนี่ย เรื่องของชาวบ้าน ไม่ยุ่งดีกว่าครับ พอจัดการธุระเสร็จ ผมก็จะไปล้างมือ แต่จังหวะนั้นประตูห้องนั้นเปิดพอดี ผมเลยมองซะหน่อย
“ เฮ้ย !!!!!! ”
“ ไอแบงค์ ” ไอแบงค์ตกใจพยายามจะวิ่งหลบ แต่ผมคว้าตัวมันไว้ก่อน ผู้ชายที่เดิมอยู่ในห้องกับไอแบงค์เดินหนีไปแล้ว
“ คิม อย่ายุ่งกับกูเลย ”
“ กูไม่ยุ่งหรอก แต่มึงต้องบอกก่อน มึงทำอะไร ” ผมเห็นว่าจะไม่สะดวก เลยดึงมันออกมาข้างนอก ปรากฏว่าในร้านนั้น รู้จักมันหลายคน เพราะมันเป็นนักร้องให้ที่นี่ด้วย คือนานๆจะมาทีนึง
“ น้องแบงค์ วันนี้มีคู่หูเหรอ เท่าไรล่ะคนข้างๆน่ะ ” คนเมาแถวนั้นถามไอแบงค์ แต่ที่พูดเหมือนจะหมายถึงผมนะ
“ ไม่ครับพี่ นี่แขกผม ” หืม
“ คิมมานี่เหอะ ” มันพาผมเดินมาตรงทางออก
“ มึงต้องเคลียร์กับกูหน่อยละแบงค์ ”
“ เคลียร์อะไร ”
“ เมื่อกี้ พูดอะไรกัน ” ผมมาคุยกับมันอีกจุด ไม่ให้เพื่อนๆของผมเห็น
“ มึงอยากรู้ไหมล่ะ ”
“ เออดิ ถามขนาดนี้ไม่อยากรู้ได้ไง ” ไอแบงค์เอามือเช็ดน้ำตา ก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง
“ มึงจ่ายเงินให้กูสิ แล้วกูจะบอก ว่ากูทำอะไรให้มึงได้บ้าง หรือถ้ามึงอยากจะทำอะไรกู มึงจ่ายแค่เงินมาแค่นั้นเอง หึ ทีนี้มึงรู้หรือยังล่ะ ” มันก้มหน้าร้องไห้
สรุปแล้ว เพื่อนผมคนนี้ มันเป็นอย่างที่คนเรียกว่า เด็กขาย อย่างนั้นเหรอ อะไรทำให้มันต้องมาเป็นแบบนี้ล่ะ รู้สึกว่าการได้มาเจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง จะไม่ค่อยน่ายินดีเท่าไร ผมตัดสินใจกอดเพื่อปลอบมัน
“ แบงค์ ลุกมาเหอะ วันนี้มึงมีกู มีเพื่อนๆนะ มาเหอะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ” ไอแบงค์เงยหน้ามอง ตาแดงกล่ำเลย
“ กูไม่กล้าเจอหน้าใครในนี้หรอก ” ผมเดาว่า คงมีลูกค้า หรือจะเรียกอะไรก็เหอะ ที่ทำให้มันรู้สึกไม่ดี
“ มึงอยู่กับกูนะเว้ย ลองใครกวน กูต่อยแม่งหมดแหละ มาๆๆ ” ผมดึงไอแบงค์มาด้วย ร่วมกับพวกผมอีกหนึ่งคน
“ สวัสดีครับ ผมแบงค์ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ” โห
“ จ้าๆๆ นั่งเลย ” พอมันนั่ง ผมก็ให้มันย้ายมาใกล้ๆผม ก่อนที่จะนั่งกินกันต่อ ผมคิดว่ามันกับไอแบงค์ คงต้องได้ช่วยเหลือกัน ถ้ามีโอกาสนะ แต่คงไม่ใช่เรื่องอย่างว่าหรอก
**************************************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212950 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก