ฉบับที่ 1
วันนี้พ่อสั่งให้ผมลุกแต่เช้า บอกว่าต้องไปร่วมงานวันเกิดของอาที่มีพระคุณกับผม กับครอบครัว ผมต้องไปร่วมงานทุกปี ผมเต็มใจที่จะไปไร่นั้น เพราะผมต้องการไปเจอหน้าของน้องของผม ปีนี้จะเป็นปีที่หก ที่ผมจะได้เจอกับเขาอีกครั้ง
ผมกับน้องที่ชื่อคิม เราสนิทกันมานาน แต่เราต้องห่างกัน เพราะผมเคยทำไม่ดีเอาไว้ ผมคงแอบชอบน้องมานาน ความรู้สึกทุกครั้งเวลาที่ผมอยู่ใกล้น้อง อธิบายยากมาก ไม่เหมือนกับที่เราเองรู้สึกกับคนอื่นๆ
ในตอนเด็ก ครอบครัวของผมไม่ได้สมบูรณ์มีพ่อแม่ครบเหมือนคนอื่น แม่ของผมตาย ส่วนพ่อไม่มีเงิน ผมต้องมาอยู่กับอาพ่อของน้องคิม เป็นแค่ลูกของเพื่อนที่เอามาฝากคนอื่นเลี้ยง คงเป็นโชคดีของผม ที่เรื่องเกิดตอนที่ผมยังเล็กมาก ตอนนี้ผมลืมเรื่องพวกนั้นไปเกือบหมดแล้ว
น้องคิม เป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมจำได้ในตอนนี้ ส่วนคนอื่นๆที่เคยเล่นด้วยกัน เป็นพวกชวนแกล้งคนอื่น ผมกับคิมผูกพันกันตั้งแต่คิมยังไม่เกิด อาพ่อของคิมเคยไปให้พระอาจารย์ท่านหนึ่งตรวจดูดวงชะตา ท่านว่าผมสองคนจะได้ช่วยเหลือ เกื้อหนุนกัน ผมมีชื่อจริงชื่อเดียวกัน และพ่อของคิมก็จำเรื่องวันนั้นได้ดี มักจะให้ผมมาหาท่านบ่อยๆ
แต่มีอยู่เรื่อง ที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป ผมจำได้ลางๆว่า วันนั้นผมรู้สึกมีอารมณ์ ต้องการจะใกล้ชิดกับคิม ผมยังเด็กและไม่รู้ว่าคืออะไร ผมกอดน้อง และทำอีกหลายอย่าง ผมคิดว่าทุกคนคงจะชอบแบบเดียวกับผม แต่ผมเข้าใจผิด คิมหนีผม ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุที่ทำให้ชีวิตของผมต้องเปลี่ยนไป
ทุกวันนี้ น้องคิมจำผมไม่ได้เลยซักนิด พ่อโทษว่าเรื่องวันนั้นเป็นความผิดของผมคนเดียว แต่ทุกคนเข้าใจแค่ผมเล่นกับน้องแรงๆ จนน้องต้องบาดเจ็บ นั่นก็ดีแล้ว ผมไม่อยากให้ใครรู้หรอกว่า ผมคิดอะไรกับน้องคิม ผมจะเก็บความรู้สึกของผม ที่ผมรักน้องคนนั้น ไว้กับผม ให้อยู่กับผมแบบนี้
บ้าน
ผมมาถึงไร่ของอาตอนบ่ายๆ วันนี้มีคนมาช่วยเตรียมกับข้าวหลายคน แม่เลี้ยงของผมเป็นพยาบาล ก็ไปช่วยด้วย ผมคอยเดินไปมาใกล้ๆโรงอาหารหน้าไร่ พ่อกำชับว่าห้ามยุ่งกับคนอื่น เพราะผมไม่ใช่คนดีในสายตาของบ้านนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะผมจะได้มาเจอหน้าของคิม ผมไม่อยากมากับพ่อของผมเลย
ผมอายุ 16 ปี ส่วนน้องคิมอายุ 13 ผมเข้าโรงเรียนช้า เพราะพ่อไม่มีเงินส่ง โชคดีที่อาพ่อของคิมส่งเสียผมช่วงนึง ไม่นาน พ่อของผมก็เริ่มตั้งตัวได้ ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณแม่เลี้ยงที่ลองเสี่ยงกับพ่อ
งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว แต่น้องคิมไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมจะรอมองน้องตอนกลางคืนดีกว่า เพราะคนจะไม่สังเกต
ไร่ลุงโรจน์
(เบื้องหลัง .....)
" ลายมือมึงไม่ไหวแล้วนะดิษ มึงทำข้อสอบจบมาได้ยังไง " อันนี้ผมบ่น ลายมือแกะยากมาก
" นั่นสมัยมอสามไง " ผมนั่งรื้อๆเอาจดหมายช่วงหลังๆให้มันดูอีกฉบับ
" อันนี้ล่ะ สองห้าห้าสาม ลายมือมึงเขี่ยกว่าเดิมอีก " ไอดิษหันมาทันที หน้าเริ่มจะบูดๆ
" เอามานี่ " มันดึงกลับไป และโกยๆจดหมายไปทั้งกล่อง
" เอาไปไหนอ่าครับ เมื่อกี้พูดเล่นนะ " อ้อนเลยๆ
" จะพิมพ์ให้ไง ไปนั่งเฉยๆให้กำลังใจเถอะ " แหล่มเลย ฮ่าๆๆ มันบอกว่าจะพิมพ์เอง แล้วจะเอามาให้ ส่วนช้าเร็วตามใจมันนะ เพราะมันเอาจดหมายไปแล้ว
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213009 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก