ง่วงงงอะครับ ฮ่าๆๆ วรรคนี้หลากหลายหน่อยน้า
ชีวิตของผมช่วงนี้ เป็นช่วงที่ลำบากมากอีกช่วง ผมต้องเรียนหนัก และด้วยความที่เป็นห่วงไอดิษกับพ่อ ทำให้ผมต้องวนเวียนไปมาระหว่างมหาลัย กับบ้านของไอดิษแทบทุกวัน
“ คิม วันนี้ติวไหมวะ ” ไอเรถาม หลังจากที่เข้าแล็บแล้ว
“ วิชาไรอีกวะ ” ช่วงนี้หลายวิชาครับ
“ เคมีอินทรีย์ ” ลมจะจับ ลองไม่ติวดิ
“ ไปๆ ที่ไหนนะ ” ไอเรบอกห้องที่คณะจัดติว ก่อนที่จะเริ่มเข้าแล็บต่อ
หลังจากเข้าแล็บ ผมหาอะไรกินนิดหน่อย ก่อนจะกลับมานั่งติวกับพวกพี่ๆที่คณะต่อ คณะของผมมีคนเก่งวิชาพวกนี้หลายคนครับ ผมก็เข้าใจดีนะ แต่ติดที่ไม่ค่อยเข้าเรียน
“ มึงจะไปไหนคิม ”
“ ไปบ้านดิษ ” ไอโต้งเดินมาถามผม หลังจากที่ติวจบ
“ วันนี้ พาน้องไปเลี้ยงทีดิ ” มันหมายถึงพวกเด็กปีหนึ่งครับ
“ ใครไปมั่ง ”
“ พวกเราไปกันหมดแหละ อยากให้ไปด้วย เพราะพวกนั้นกลัวมึง เผื่อมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มึงจะได้ช่วยห้าม ” สรุปพาไปเลี้ยงหรือไปเป็นไม้กันหมานิ
“ กูต้องพกมีดไปมะ ” ผมแซว
“ ไม่ต้องม้าง มึงหาอาวุธเก่งออก ”
“ เออๆ ร้านไหนบอกแล้วกัน เดี๋ยวไป ” พอแยกกับไอโต้ง ผมแอบเดินเลาะๆมาโทรหาไอแบงค์
ช่วงที่ผ่านๆมานี้ ผมโทรติดต่อไอแบงค์ด้วยนะครับ อยากรู้ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง เพราะหลังจากวันที่มันกับไอดิษคุยกัน ก็ไม่มีข่าวคราวส่งถึงกัน
“ ไงวะแบงค์ ”
“ กูไม่ว่างคิม ไว้โทรกลับนะ ” อ้าว นี่จะห้าโมงเย็น ทำไมไม่ว่างวะ ช่างเหอะ ค่อยโทรหาอีกก็ได้ ผมเดินออกมานอกมหาลัย ขึ้นรถโดยสารมาบ้านไอดิษครับ
“ เป็นไงบ้างลูก ” พ่อของไอดิษนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในบ้าน ร่างกายท่านแย่ลงอีกแล้ว แต่ยังไม่ปริปากบอกใครว่าเป็นอะไร ผมคิดว่าอาจจะต้องถามจากแม่ของไอดิษ
“ ครับ ผมรบกวนขอนอนอีกวันนะครับ ”
“ เหอะ ย้ายมาอยู่นี่ดีกว่ามั้ง หอในวุ่นวาย กิจกรรมเยอะ ข้าวกล้องไม่ค่อยว่าง ...... สามสี่ปีที่แล้ว อากินข้าวคนเดียวทุกวัน คิมอยู่มันก็อยู่ มันคงจะสนิทกับคิมมากนะ ” คุยไปคุยมา ทำไมมันร้อนๆหน้า ร้านหูแบบนี้อะเนี่ย
“ ขออนุญาตเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ ” ชิ่งเลยกู ฮ่าๆ
“ ข้าวกล้องอยู่บนห้องนะลูก เรียกมันลงมาก็ได้ ” ผมรีบเดินขึ้นมาชั้นบน แล้วตรงไปหาไอดิษในห้อง
“ ดิษ ”
“ ว่าไง ” มันกำลังนั่งเรียงเอกสารอยู่ สงสัยจะเป็นพวกเอกสารที่ดินแปลงที่อยู่แถบอิสานอะครับ
“ วันนี้ เลี้ยงน้องนะ ”
“ นานๆว่างทีนะ ถุงกับอย่างอื่นก็เตรียมไว้แล้วน่ะ ”
“ ไม่ทะลึ่งสองสามนาทีนี่ได้ไหมวะ ” ไอดิษยิ้มๆ
“ ให้สามนาทีแล้วกัน ตกลงเลี้ยงอะไร ” ยังจะแอบกั๊กอีก
“ ไอโต้งบอกอะ มันกลัวมีเรื่อง ”
“ ให้พวกหัวหน้าไปกันสิ น้องจะไปทำไมล่ะ ไม่กลัวเจ็บตัวอีกหรือไง ” โดนเลยกู
“ ไม่ให้ไปก็ได้ ” ผมโยนกระเป๋า เดินดุ่ยๆเข้าห้องน้ำ ล้างเนื้อล้างตัว ไม่ได้โกรธมันนะครับ แอบเคียงนิดนึงๆ
“ อะไรอะ ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ปรากฏว่าไอดิษมันเดินเอาเสื้อผ้ามาให้
“ จะไปข้างนอกไม่ใช่เหรอ นี่ไงเสื้อผ้า ” อะไรของมันวะ
“ ไม่ให้ไป ไม่ใช่เหรอ ”
“ ปล่าว นึกว่าคิมจะเถียงไง ไม่สนุกเลย พักนี้ว่านอนสอนง่ายจัง ....... แต่งตัวเลย เดี๋ยวพี่ไปด้วย ” พอกูฟังก็ผิดอีก เออ เข้าใจยากนะมึงเนี่ย ในที่สุดไอดิษให้ไปครับ แต่มันจะไปด้วย
“ ไปไหนกันล่ะ ” พ่อของไอดิษถาม สีหน้าท่านดูกังวลนิดหน่อย หรือว่าท่านเป็นห่วงไอดิษนะ
“ เที่ยว ” มันตอบแข็งมากเลยอะ
“ น้องมีเลี้ยงกันครับ ไปไม่นานครับอา ” อาพยักหน้า ท่านเพิ่งคุยเรื่องที่ต้องกินข้าวคนเดียว ผมรู้สึกผิดนะครับ
“ โทรบอกแม่แล้ว เดี๋ยวกลับมา อย่ากินข้าวก่อนแล้วกัน ปะคิม ” หืม ไอดิษโทรหาแม่เมื่อไรวะ มันเดินนำผมออกมา ผมยกมือไหว้อา แล้วเดินตามมา
“ คุยกันดีๆไม่ได้เหรอ ” ผมพูด
“ ดีแล้ว ” โหมึง
“ หึหึหึ ไอปากแข็ง ปากไม่ห่วง แต่เรียกแม่มาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ ไอขี้เก๊ก ” ผมแกล้งกวนมันครับ ไอดิษหันมาแสยะยิ้ม
“ ปากอะเก่งไปเถอะ คืนนี้จะไม่ให้ได้พูดเลย คอยดูเหอะ ” แล้วมันก็วนมาเรื่องลามก เฮ้อ ไอวากบ้าเอ้ย พอไอดิษเดินขึ้นรถ ไอแบงค์ถึงโทรกลับมาหาผม
“ ดีคิม ”
“ เออ ทำอะไรอยู่วะ ถึงไม่ว่างคุย ” ไอดิษหันมามองตาปริบๆ มันทำหน้าประมาณว่าทำไมไม่ขึ้นรถ
“ ทำงานร้านสะดวกซื้ออะ ยุ่งนิดหน่อย ” สงสัยจะไม่นิดละครับ
“ วันนี้ว่างปะ ออกมากินกันหน่อย ”
“ ................ ” ไอแบงค์เงียบไป ผมนึกขึ้นได้ว่า มันอาจจะไม่มีเงิน
“ ฟรีนะเว้ย ”
“ ไม่ว่างดิ เอางี้ โอกาสหน้าจะโทรหานะ ” ต้องเข้าใจเค้าหน่อย เพราะผมยุให้มันเลิกทำงานเก่าๆเอง พอผมวางสาย เดินขึ้นรถ ไอดิษมองด้วยสายตาที่สอดรู้มาก
“ ใครมาโทรมาเหรอ ”
“ แฟนกู ” ไอดิษตาโตเลยครับ
“ มีไปเหอะแฟน มีผัวคนเดียวพอล่ะ ” หมั่นไส้ว่ะ หลังจากกัดกันเรียบร้อย ผมกับท่านวากข้าวกล้อง จึงออกเดินทางมาที่ร้านอาหารที่พวกคณะผมเตรียมไว้
หลายคนน่าจะจำได้ว่า ตอนสมัยพวกผมเลี้ยงน้อง ผมไปที่ร้านข้างๆหมาลัย จัดกันเล็กๆ แตช่วงที่ผ่านมานี้ ลูกคนมีเงินมาเรียนกันมากครับ ทำให้งานที่จัดก็พาลใหญ่ขึ้นมา ส่วนนึงเพราะอยากให้น้องๆผ่อนคลายจากเรื่องกิจกรรมด้วยนั่นเองครับ
“ หรูแฮะ ” ท่านวากข้าวกล้องบอก
“ อืม นี่พามาเที่ยวชัดๆ ” ไอเรพูดด้วย
“ เราไปรอเหอะ ” ผมชวนพวกเราเข้ามารอด้านใน น้องๆกับพี่ๆมากันเป็นสายๆ เหตุการณ์ดีขึ้นกว่าอดีตเล็กน้อยครับ เพราะพี่ฟาง พี่โจก็ตัดสินใจมาร่วมงาน
งานเลี้ยงอบอุ่นกว่าที่คิดครับ ไอพวกที่เคยไปแย่งอำนาจกับพวกผม จะคืนงานให้พวกผมก่อนรับน้องใหญ่ของปีสี่ เริ่มจากคืนหน้าที่ให้ผมก่อน
“ คืนให้ทำห่าไร ทำงานกันไม่ไหวหรือไง ” ท่านวากข้าวกล้องของแรงมาเชียว
“ ไหวพี่ แต่ลองนึกดิ เวลาเดินเข้าคณะ มองหน้ากันอย่างกับไม่ใช่พี่น้อง ที่พวกผมต้องทำตอนนั้น เพราะพวกพี่ๆนั่นแหละ คุมกันต่อมาตั้งสี่ปี ไม่ให้โอกาสสายผมบ้าง ขอดีๆก็ไม่ให้ แล้วให้ทำยังไงพี่ ” ตัวหัวหอกที่เป็นประธานอยู่ พูดขึ้น อันนี้ผมว่าจริงครับ ดูอย่างเดือนคณะดิ ก็ลากกันมาตั้งสามปี ถึงผมจะหล่อนะ แต่ก็เกรงใจสายอื่นเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ
“ เออ กูผิด ” ท่านดิษเค้าพูดในส่วนของสายผม ตามปกติพี่ที่จบไป มักจะตามดูแลน้องๆอยู่หนึ่งปีครับ เหมือนสมัยที่พี่ปันคอยดูแลไอวากบ้านั่นแหละ
“ งั้นผมคืนเสื้อให้ก่อนเลย ” พวกสายนั้น คืนเสื้อให้ผมทั้งหมด แล้วก็กอดคอเฮฮากัน เป็นอันว่าสงครามภายใน จบลงได้ซักที
หลังจากจบศึก น้องๆปีหนึ่งก็ได้สนุกกันเต็มที่ดิครับ เราแบ่งห้องให้ปีหนึ่งห้องนึง ให้มันสนุกกัน พวกพี่ๆก็จะแยกกันมาสนุก
“ ไอเรขึ้นไปร้องเพลงให้ฟังทีดิวะ ” พี่โจเรียกไอเร ตอนนี้แต่ละคนเริ่มจะตึงๆ
“ เพลงอะไรพี่ ”
“ เอาที่มึงบอกรักดาอะ ” อ้าววว
“ พี่พูดบ้าไรวะเนี่ย ” เอาล่ะๆ เพิ่งเห็นไอเรเขินเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆ ดางี้นั่งหันหน้าไปทางอื่นเลยครับ
“ ฮุ้ววว มึงสองคนนี่ปากแข็งว่ะ ” อันนี้ผมเผือกเอง ฮ่าๆ
“ เออ กูร้องก็ได้ ” ไอเรเดินมาที่หน้าฟลอ มันเลือกเพลงของบี้ เดอะสตาร์ เพลงโปรดมัน ได้แก่ ........
“ จะดูรอบหนัง จะตีหน้าสดใส
ก็ช่วยไม่ได้ไม่ได้ให้มันหยุดเหงา
จะเติมสีสัน ยังไงก็ยังงั้น
ทุกวินาทีก็มองก็เห็นแค่เงา ….. ” หน้าตาไม่ให้ แต่เสียงหล่อสัด อยากมี someone ซะด้วย
“ ดา มันอยากได้แกอะ ” ยัยนัทนี่จุ้นจ้านว่ะ แต่ดีแล้วครับ เพราะถ้ามันไม่พูด คนอื่นก็ไม่กล้าอะ
“ ชั้นไปข้างนอกนะ ” ดาเดินหนีไปละครับ จังหวะไอเรร้องจบเพลงพอดี
“ เร มึงไปตามเจ้าหญิงมึงไป ” ไอเรยิ้ม ก่อนจะเดินตามไปจริงๆ เรียกว่าเรียกเสียงเฮฮาได้เยอะทีเดียว
“ คิมล่ะ ไม่ร้องเหรอ ” ไอวากดิษถามผม
“ ไม่ดีกว่า วันนี้คอแห้ง ” จริงๆไม่อยากร้องครับ อยากนั่งดูคนอื่นมากกว่า
“ งั้นพี่ร้องให้ฟัง ” พอไอดิษลุกขึ้น พวกเราปรบมือให้ครับ มันเป็นคนร้องเพลงเพราะนะ
ผมจับไมโครโฟน มองมาที่ผม ก่อนที่เพลงๆนั้นจะค่อยๆบรรเลงขึ้นมา มันพูขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า .....
“ จากใจคนๆหนึ่ง ที่ขอเป็นคนสุดท้ายครับ ” จากนั้นมันก็ร้องเพลงนั้น
“ไม่อยากรู้...ว่าเธอเคยรักใคร
รักมากแค่ไหน...เคยช้ำใจมากี่หน
เรื่องส่วนตัว เธอคงมีเหตุผล...
อยากจะลืม อยากจำก็ตามแต่ใจ
แค่อยากรู้รักฉันจริงหรือเปล่า
เพื่อรักของเราเธอจะให้ฉันได้ไหม...
ไม่ใช่คนแรกของเธอ...
ขอเป็นคนสุดท้าย...
เธอมีใครในใจไม่สำคัญ
ไม่ใช่คนแรกในหัวใจ
เป็นคนสุดท้ายก็แล้วกัน...
ได้ไหม...อยากขอแค่นั้นจริงๆ … ”
“ ฮิ้วววววววววว // กรี๊ดดด ” กูอยากมุดโต๊ะ
“ หวานมากกกกก ” ไอโต้งพูดครับ คือตอนนี้ในคณะ มีคนรู้เรื่องของผมกันมากแล้ว พอมันทำแบบนี้ ก็เหมือนกับคู่รักทั่วไปอะ เขินเลยกู
หลังจากไอดิษร้องเพลงได้ไม่นาน ข้างนอกก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น
“ เล่นเม่งเลยๆๆๆ ” ใครเล่นใครวะ
“ เฮ้ยๆ พวกเรา น้องเราโดน ” พอได้ยินโดนแค่นั้นเอง ผมเดินมาที่เกิดเหตุ น้องๆของผมโดนพวกเด็กที่ไหนไม่รู้รุมอยู่
“ อย่าให้เสียชื่อเว้ย ลุยๆ ” พี่ฟางส่งสัญญาณ จากนั้นเหตุการณ์ก็ชุลมุนแยกแทบไม่ถูกว่าใครฝ่ายไหน แต่ที่แน่ๆพวกผมได้เปรียบครับ เราพยายามลากๆไปหลังร้าน เพื่อไม่ให้ร้านเสียหาย
ในที่สุดพวกนั้นก็น่วมคาเท้า แต่พวกผมหลายคนก็อาการแย่ทีเดียว ผมเริ่มมองหาไอดิษครับ
“ ดิษล่ะ ”
“ นั่นดิ พี่ดิษล่ะเฮ้ย ” พวกเราวิ่งตามหาไอดิษจนทั่วแต่ไม่พบ ผมเลยเดินมาที่ห้องน้ำ แวบแรกทำผมทำหาย เพราะผมเห็นหยดเลือดอยู่ในห้องน้ำ ขออย่าให้เป็นไอดิษเลย ผมค่อยๆเดินไปดูที่ห้องน้ำห้องนั้น แล้วก็พบว่า ......
“ ...... ไม่นะเว้ย ไอดิษษษษษษษษ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” ผมแหกปากลั่นร้าน ไม่กี่วินาทีจากนั้น พวกเราถึงวิ่งมาดู
“ พี่ดิษๆๆๆ ”
“ คิม ....... ” ไอดิษเพ้อแต่ชื่อของผม ผมน้ำตาไหลพรากๆ นึกโกรธไอพวกนรกที่มาก่อกวน ผมลุกขึ้น จะไปเอาเรื่องมันอีก แต่ผมต้องนิ่งลง เพราะไอดิษจับขากางเกงของผมไว้ ก่อนที่มันจะหมดแรง นอนนิ่งไป
ไอดิษถูกมีดแทงที่ช่องท้อง จนเลือดไหลออกมามาก มันสลบลงบนพื้นห้องน้ำ หลังจากที่น่าจะพยายามหนี ผมแบกมันมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน ขึ้นมาบนรถเพื่อรีบไปที่โรงพยาบาล
“ คิมกูขับเอง ” ไอโต้งพูด
“ กูดูแลเอง ”
“ ขอเหอะ มึงไม่มีสมาธิ จะพากันไปตามหมดนะเว้ย มาเหอะ ” ผมส่งกุญแจให้ และรีบพามันมาส่งที่โรงพยาบาล
“ ดิษลูกๆ ดิษ ” แม่เลี้ยงของไอดิษตกใจมาก รีบพาเข้าห้องฉุกเฉินไป
ผมนั่งอยู่ข้างนอกมากว่าสามชั่วโมงแล้ว ทำไมในห้องถึงเงียบขนาดนี้
“ คิม กินน้ำหน่อยนะ ” ดาเดินมาคู่กับไอเร สองคนนี้น่าจะลงเอยกันสินะ
“ กินเถอะ ” ผมบอกกลับไป
“ มึงพักผ่อนหน่อยดีกว่าไหมคิม พี่ดิษเข้มแข็งมาก แกไม่ ...... ”
“ อืม กูเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง พวกมึงไปเถอะ ” สองคนนั้นจำใจเดินกลับไป พวกเกษตรเราร่วมร้อยยืนอยู่เต็มโรงพยาบาล ส่วนนึงคุยกันเรื่องแก้แค้นแล้ว แต่ผมไม่สนใจด้วย เพราะถ้าไอดิษยังไม่ปลอดภัย ผมไม่มีอารมณ์แม้แต่จะหลับตาด้วยซ้ำ ผมจะบอกกับพ่อของมันยังไง แล้วผมจะอธิบายกับคนอื่นยังไง
มึงไม่น่าร้องเพลงนั้นเลย เพลงขอเป็นคนสุดท้าย ...... ผมนั่งเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมามากมาย มึงต้องตื่นขึ้นมาดูแลกูนะ ไม่อย่างนั้น กูจะไม่ให้มึงเป็นคนสุดท้ายของกู
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212891 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก