มาต่อแน่ครับ ขอเวลานิดหน่อยๆ
เค้าว่า วันสิ้นโลกเหรอ ????? ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แฮ่ะๆๆๆๆ
*************************************************
หน้าที่ 29 วรรคที่ 2
ผมอดใจรอไม่พยายามคิดถึงเรื่องของไอวากบ้า แต่ใจลึกๆไม่ยอมทำตามเท่าไร ผมมักจะคิดถึงหน้าตาท่าทางกวนๆของมันแทบจะตลอดเวลา และที่สำคัญผมไม่เชื่อด้วยว่ามันจะขึ้นไปทำอะไรกับจ๋าจริงๆ
ไม่กี่วันจากนั้น พวกผมก็นัดประชุมย่อย ซึ่งเป็นวันที่คณะที่พิณสอบตรงได้นัดให้มารายงานตัว
“ พี่ วันนี้แต่งตัวหล่อ จะไปหาหนุ่มที่ไหนแทะ ” ไอเดย์งัวเงียๆลุกมาถาม
“ หาสาวเว้ย ”
“ พี่ก็อะไรเนี่ย พี่ดิษเค้าไม่ทำร้ายพี่หรอกน่า ”
“ เกี่ยวอะไรกับมันวะ นอนซะๆ ” ไอเดย์ไม่ยอมนอนครับ มันลุกขึ้นมาตั้งหน้าตั้งตาคุยกับผม
“ ผมมองออกนะว่าพี่จะแก้เผ็ดพี่ดิษ ไม่สนุกนะพี่ คนนอกไม่รู้เรื่องเค้าจะพาลว้าวุ่นใจเพราะพี่สองคนอะ ” สะอึกเลยกู
“ เก่งนักนี่มึง แล้วทำไมไม่ได้ไอวินซักที ” ไอเดย์จ้องหน้า แม่งดุเหมือนไอเชี้ยดิษเลย
“ เพื่อนสนิทเท่านั้นพี่ ไม่ได้หวังขนาดนั้น ”
“ เหอะ ขอให้จริง กูก็มองพวกมึงออกเหมือนกัน ” ที่สุดมันก็ยอมแพ้ครับ ผมลงไปลากไอวินที่นอนอยู่อีกห้องมาด้วยกัน เพราะอยากให้มันมารับน้องๆที่ติดคณะมนุษย์สองคน
ผมกับไอวินออกมายืนรอรับน้องๆที่คณะเภสัช มาคณะนี้แล้วเหมือนอยู่คนละโลกกับคณะผมเลย สภาพแวดล้อมก็ดูโล่งหูโล่งตา นักศึกษาก็แต่งกายเรียบร้อย
“ พี่คิมสวัสดีค่า ” คนที่ทักผม เป็นเพื่อนผู้ชายที่ชอบทำตัวเหมือนผู้หญิงอะครับ ถามชื่อถึงรู้ว่าชื่อนัท ชื่อเดียวกับเมียไอโต้งเลย
“ เต็มยศเลยนะ ” ผมพูดถึงพิณกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน คนที่ว่าชื่อมิลล์ ผู้หญิงที่ติดคณะเดียวกับนัท ชื่อแก้ว
“ มารู้จักพี่คนนี้ ชื่อวิน ปีสามมนุษย์ ”
“ สวัสดีค่ะๆ ” พวกน้องๆยกมือสวัสดี ปีหนึ่งก็งี้แหละ น่ารักน่าชัง ฮ่าๆๆๆ
“ น้องคนไหนติดคณะพี่ ” แก้วกับนัทยกมือ
“ พี่เป็นพี่คณะเหรอค่ะ ....... หล่อ ” นัท น้องสาวหน้าหล่อของผมเริ่มออกอาการ
“ ไม่ต้องเลย มันมีแฟนแล้ว ” ผมรีบดักคอ ส่วนไอวินหันมามองควับ มันคงจะงงว่ามันมีตอนไหน เพราะมันกับไอเดย์ก็ไม่ได้คืบหน้าอะไรเลย แนวๆว่าจะหยุดตรงเพื่อนสนิทด้วยซ้ำไป
“ อะไรอะ มีแฟนกันหมดเลย เซงๆๆๆ ”
ผมส่งน้องๆไปรายงานตัวในคณะ ส่วนผมมานั่งรอด้านหน้าแทน
“ พี่ น้องก็เข้าไปแล้ว ทำไมไม่ไปประชุมล่ะ ” ไอวินถามผม
“ จะพาพิณไปเที่ยวคณะ ” ผมบอกมัน
“ พวกหนูด้วย ” น้องอีกสองคนก็พูดด้วย
“ ไหนว่ามีประชุมย่อย พี่เก่าๆก็ต้องมา เกิดเค้าเห็นแบบนี้ จะไม่โกรธเหรอ ”
“ เค้านี่ แฟนพี่คิมเหรอคะ ” นัทถามผม
“ อืม ” ผมตอบ
“ แบบนี้ แฟนพี่คิมคงเป็นรุ่นพี่สิ คบคนอายุมากกว่าเหรอคะ ” นังนี่หัวไวจริงๆ
“ เลิกถามเหอะ นู่นไงพิณออกมาแล้ว ” พิณเดินถือแฟ้มรายงานตัวกลับมาด้วย ในนั้นมีใบสมัครเข้าหอพักด้วย ผมกะว่าจะเอาไว้คุยหลังประชุม เพราะใกล้เวลาประชุมแล้ว จากนั้นพวกผมก็เดินตามกันมาที่คณะของผม
ถึงคณะ ผมมองจากด้านนอกก็เห็นไอวากนั่งอยู่เรียบร้อย ในนั้นมีจ๋านั่งอยู่ด้วย ผมไม่แปลกใจเลยครับ ผมกะแล้วว่ามันต้องควงมาเยาะเย้ยผม
“ วิน ดูแลน้องหน่อยนะเว้ย อ่ะเงิน ” ผมยื่นเงินให้ไอวินสามร้อยใช้ดูแลน้องๆ
“ ทำไมให้มาสามร้อยอะพี่ ”
“ คนละร้อยไง พิณจะเข้าไปกับพี่ ” ไอวินสะดุ้ง
“ พี่ ไม่ใช่เรื่องนะ ” มันคงเตือนผม เพราะเห็นไอดิษก็ควงสาวมา
“ กูเข้าใจ ไปได้ละ ” ไอวินมันไม่ค่อยพอใจครับ ถ้าเป็นไอเดย์มันอาจจะโวยวายก็ได้ นี่แหละผมถึงเลือกไอวินให้มาเป็นเพื่อน
“ สวัสดีคร้าบ ” ผมรีบตรงไปสวัสดีทุกคน พิณก็สวัสดีด้วย
“ ฮิ้ววววว พาใครมาวะน่ะ ” ไอต้อง เพื่อนของผมถาม
“ ทายดิ ”
“ แฟนชัวๆ ” อันนี้พวกลูกคู่ครับ ผมแอบชำเลืองมองไอดิษ ตอนนี้มันส่งสายตามหาโหดมาที่ผม โหดขนาดที่ว่าพิณยังแอบหลบมาข้างหลังผมอะ
“ พี่คิมคะ พิณรอด้านนอกได้ไหม ”
“ รอข้างนอก รอทำไมน้อง นั่งด้วยกันนี่ ” ไอหนิงประธานใหญ่มาบอกผม ผมว่าไอนี่ดูหงุดหงิดๆยังไงไม่รู้ครับ ตั้งแต่เกิดเรื่องระหว่างผมกับไอดิษ มันออกอาการแบบนี้ตลอด
“ เฮ้ย ” จู่ๆก็มีเสียงคนเฮ้ยขึ้นมา
“ จ๋า กับน้องอะไรนะครับ ” พี่หมีกับพี่ปันมาถึงพอดี สองคนนี้ก็ดูหงุดหงิดด้วย
“ พิณค่ะ ”
“ จ๋ากับพิณเค้าคนนอก ให้เค้าออกไปรอด้านนอก น้องสบายใจได้คณะนี้ปลอดภัย พวกอันตรายอยู่ในห้องนี้หมดละ ” แอบเล่นมุขอีกพี่ผม
“ หมี ..... ” ไอดิษพยายามคุยกับพี่หมี
“ มึงหยุดเลย ไอเลว ” พี่หมีชี้หน้าไอดิษ มันเลยต้องปล่อยให้จ๋าเดินออกมาด้านนอก ระหว่างที่เดินผมกับจ๋าจ้องหน้ากันตลอด คล้ายๆที่ไอดิษกับพิณกำลังจ้องหน้ากัน
“ เอาล่ะ ประชุมได้ ไอคิมไปนั่งข้างไอดิษ ” พี่ปันสั่งผม
“ ได้ไงพี่ ” ผมประท้วงเลยครับ ไงก็ไม่นั่งข้างมันหรอก
“ กูสั่งไง ไปนั่ง ”
“ มึงก็นั่งเหอะ นั่งพ่อสายมึงนะ ” ไอหนิงบอกผมอีกคน
“ นั่นดิ พ่อสายนะ ” พี่โจไม่รู้อยู่ตรงไหนครับ จู่ๆก็โผล่มา (ตอนนั้นพี่โจเจอปัญหาเดียวกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ที่หลักสูตรเจอปัญหา เลยต้องเลื่อนจบไปครึ่งปีการศึกษา)
“ ครับๆ ทราบแล้วครับ ท่านประธานทั้งหลาย ” ผมต้องยอมมานั่งโดยดีครับ
การประชุมครั้งนี้ พวกพี่ๆเตรียมงานมาดี มาถึงก็เอาสาระว่ากันเลย ไม่นานก็ได้ข้อยุติสำหรับทุกปัญหา คือผ่านไปแค่ชั่วโมงกว่าเท่านั้น
แต่ที่น่ารำคาญคือ ไอวากดิษมันชอบแกล้งผลักผมมั่ง เขี่ยมือบ้าง (ผมนั่งซ้าย มันนั่งขวา) ทำให้ผมจดรายงานไม่ค่อยสะดวก ผมก็เอาคืนเบาๆครับ เหยียบตีนมันเลย ฮ่าๆๆ
“ ไหนๆก็เจอกันแล้ว ไปสังสรรค์กันซักวันเถอะปะ ” พี่ปันชวนพวกผม ที่มีเรื่องฉลองนี่เพราะเรื่องวุ่นวายในคณะดูจะหมดไปแล้วครับ เพราะแต่ละสายก็ไม่ทะเลาะแย่งตำแหน่งหน้าที่กัน
“ ได้พี่ พวกเราไปกัน ” ท่านประธานหนิงสั่งแล้วนี่ ต้องยอมแหละ เลิกประชุมจ๋าก็เดินเข้ามาหาไอดิษ และรีบมากระซิบกัน ผมล่ะโคตรหมั่นไส้ อยากจะแหกปากด่าซะเหลือเกิน
“ ว่าไงนะ พูดได้ยังไง แกทำเกินไปแล้วนะ ” ไอดิษมันด่าใครอะ
“ ชั้นจะรู้ได้ไง เห็น ...... ” จ๋าเหมือนจะพูดถึงผมครับ พอเห็นผมอยู่ใกล้ๆเลยไม่ยอมพูด ไอดิษต้องรีบพาจ๋าออกไปจากห้องประชุม ผมชักสงสัยมากกว่าเดิมแล้วสิ คนที่คบกัน ทำไมพูดเหินห่างขนาดนั้น แกกับชั้น เรากับเธอ งั้นเหรอ แปลกๆแฮะ
“ พี่ ผมไปก่อนนะ ”
“ เออ ดูแลน้องด้วยล่ะ อย่าทำอะไรโง่ๆ ” ไอหนิงฝากคำเตือนก่อนแยกกัน
ผมรีบเดินมาหาพิณ แต่ไม่เห็นครับ ผมเดินหาทั่วคณะถึงมาเจอพิณกำลังนั่งเศร้าๆอยู่ที่สวนพฤกษศาสตร์
“ พิณ ”
“ พี่เล่นอะไรอยู่คะ ”
“ อะไรกันพิณ พี่ ..... ปล่าว ” ผมคงเว้นช่องนานไปครับ พิณมองผมตาขวางๆ น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย
“ พี่จ๋าบอกว่า พี่จ๋าแค่ตบตาพี่คิม เลยอยากบอกให้พิณรู้ว่า พิณไม่มีโอกาสได้คบกันพี่คิม มันหมายความว่าอะไรคะ ” แย่แล้วครับ พิณรู้ซะแล้ว ทำไงดีวะๆ
“ คือพิณ ฟังพี่ก่อนนะ ”
“ พี่พาพิณมาที่คณะ เพื่อให้ใครบางคนหึง ใช้พิณทำอะไรอยู่คะ ” ตายห่ะหนักกว่าเดิมอีกครับ พิณร้องไห้โฮเลย ผมต้องคุกเข่า (เจ็บเข่าด้วย แฮะๆๆ) เพื่อรอให้พิณหยุดร้องไห้ จะได้อธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ
“ ความจริงแล้ว พี่ไม่ใช่ผู้ชายดีๆที่พ่อของพิณ หรือพิณเห็นหรอก พี่เป็นคนเอาแต่ใจ นิสัยชอบหาเรื่อง ต่อยตีคนอื่นเป็นประจำ และพี่ก็ทำร้ายผู้หญิงที่ดีๆมามาก แค่นี้พี่ก็ไม่เหมาะกับพิณแล้ว ”
“ มันเรื่องเก่าไม่ใช่เหรอคะ ” ผมพยักหน้า
“ แต่ที่พี่กลัวตัวได้ เพราะคนสามคน หนึ่งคือพ่อ สองคือแม่ และสาม ..... คือคนที่อยู่ข้างๆกับจ๋าที่พิณเห็นในห้องประชุม ไอดิษ ”
“ พี่ดิษ เค้าช่วยพี่เรื่องอะไร ” ผมรู้สึกทั้งเจ็บทั้งอายเลยนะครับ เจ็บเพราะผมต้องมาทำเรื่องบ้าแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะไอวากดิษ ส่วนอายก็เพราะต้องมาสาธยายถึงความดีของคนที่ผมรักต่อหน้าคนอื่น
“ มันรักพี่มานานแล้ว ”
“ อะไรนะคะ ” ผมต้องรวบรวมความกล้าเพื่อจะพูดอีกครั้ง
“ มัน ..... รักพี่มานานแล้ว และตอนนี้พี่ก็รักมันมากด้วย รักแบบแฟน แบบคนรักน่ะ ” พอพิณฟังจบ ถึงกับอึ้งจนต้องหันหน้าไปทางอื่น
“ ทีนี้รู้หรือยัง ว่าทำไมพี่ถึงบอกว่าพี่ไม่เหมาะกับเรา ”
“ พี่ ...... พี่เป็นเกย์เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย ”
“ ที่พี่พยายามปกปิด เพราะพี่รู้ว่า พิณคงจะรังเกียจ และต่อไปเราอาจจะไม่ได้เป็นพี่น้องกันอีก แต่ในเมื่อพิณต้องรู้สึกไม่ดีเพราะพี่ พี่ต้องบอกความจริง ...... พี่ไม่ได้หวังให้พิณเข้าใจหรอกนะ พี่ ”
“ ค่ะๆ พอแล้ว ”
“ เดี๋ยวพี่จะไปส่งพิณ และพี่จะไม่พยายามให้พิณเห็นหน้าอีก ”
“ ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะคะ ” ผมเงยหน้าแทบไม่ทัน คือตอนที่พูดๆๆน่ะ ผมก้มหน้าอยู่ตลอดเวลาครับ
“ พิณ หมายถึง ..... ”
“ ทีแรก พิณรู้สึกไปว่า พิณคงไม่มีค่าพอที่จะทำให้พี่สนใจ แต่ในเมื่อความจริงเป็นแบบนี้ พิณก็สบายใจแล้วค่ะ ”
“ ขอบใจนะ ขอบใจนะพิณ ” ผมโผเข้ากอดอย่างลืมตัว ทำเอาพิณเขินเลยครับ จริงๆผมก็เขินนะ ฮ่าๆๆ
ผมเล่าให้พิณฟังถึงเรื่องของแม่ผมด้วย เรื่องนั้นพิณรับปากว่าจะช่วยผมไปเรื่อยๆจนกว่าจะดีขึ้น
“ พี่คิมว่าเย็นนี้ พี่ๆมีนัดเลี้ยงเหรอคะ ”
“ อืม ” ตอนนี้ผมรู้สึกว่าพิณมองผมไม่เหมือนก่อนแล้ว คือดูไม่เหมือนกับว่าแอบชอบกัน แต่เป็นมิตรกันมากกว่า
“ ทำไมไม่ให้พิณไปด้วยล่ะคะ ”
“ บ้าเหรอ ไม่ได้หรอก พิณอายุยังไม่ถึงเลย แบบนั้นน้าเพิ่มหักคอพี่แน่ๆ ”
“ จริงด้วย ...... แต่พิณอยากเอาคืนพี่ที่ชื่อจ๋านี่หน่า ”
“ เค้ามีเรื่องอะไรกับพิณหรือไง ” พิณรีบหันมาฟ้องผมครับ
“ หูย พี่จ๋าน่ะ ลากพิณออกมา แล้วก็ต่อว่า หาว่าช่วยคนไม่ดูกาลเทศะ จะทำให้เรื่องมันยุ่ง ชิ ตัวเองก็ทำให้เรื่องวุ่นวายเหมือนกัน ไม่ว่าตัวเอง เลยอยากเอาคืนค่ะ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” มีน้องสาวแบบนี้ รู้สึกอุ่นใจมากเลยครับ
“ อย่าไปถือสาเลย ยังไงวันนี้พี่ก็รู้แล้วว่า สองคนเค้าวางแผนยั่วพี่ ” คุยจบ ผมพาพิณมาส่งกับเพื่อนๆ พิณบอกว่าพ่อจองโรงแรมให้สองคืน เลยจะแวะไปหาเพื่อนของพ่อก่อน ผมเลยอาสาไปส่งน้องๆ โดยยืมรถของพี่โจไปส่งน้องๆ
มาถึงช่วงเที่ยง ผมไปส่งน้องๆที่โรงแรมแล้วก็กลับมาที่มหาลัย เข้ามาที่หอพักเห็นไอวากดิษกำลังนั่งคุย จับกลุ่มอยู่กับไอหนิงและไอโต้ง รวมถึงเพื่อนๆของผม น่าสงสัยแฮะ
“ ดีเว้ย ”
“ อ้าว ไปไหนมามึง ” คนอื่นๆทำหน้าตกใจครับ ยกเว้นไอหนิง
“ พาสาวไปเที่ยว ประชุมกันต่อหรือไงวะ ” พวกนั้นตอบวนๆไปครับ ผมไม่ได้ถามต่อ เลยกลับขึ้นมานอนข้างบน
ใจนึง ผมดีใจนะครับ ที่เรื่องทั้งหมดอาจจะเป็นแผนของไอดิษ แต่ใจนึงก็โกรธที่มันทิ้งปัญหาหนีไปง่ายๆ ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตู
“ เข้ามาเลย ”
“ ไอดิษ !!!!!!!! ” ไอดิษเดินเข้ามา กดล็อคประตูห้อง
“ พาพิณมา คิดจะทำให้หึงเหรอ ”
“ มึงก็หึงแล้วไง ” ไอดิษแสยะยิ้ม
“ งั้น เราสองคนก็มีทางออกให้ตัวเองแล้วสิ คิมมีพิณที่แม่ชอบ พี่มีจ๋าที่พ่อชอบ ” พอพูดเรื่องนี้ อารมณ์ผมพลุ่งพล่านขึ้นมาแทบจะทันที
“ นั่นมันทางออกของพ่อมึงกับแม่กู ไม่ใช่ของเราสองคน ”
“ ทำไมแค่เพราะจ๋ารู้ว่าพี่เคยชอบผู้ชาย จะทำให้พี่จีบเค้าไม่ติดเหรอ ” มันตั้งใจกวนโมโหกันชัดๆเลย
“ กูล่ะ ”
“ อะไร ” ผมจ้องหน้ามัน
“ แน่ใจแล้วหรือไง ที่จะให้กูจีบพิณ เจ็บกันไม่พอใช่ไหม ” ไอดิษถอนหายใจ
“ พี่มาเอาแหวน ถอดออกมาซะ ” จี๊ดเลยกู
“ เดินมาเอาดิ ” ผมถอดแหวนวงที่มันนักหนาส่งให้ จังหวะที่มันเดินมา ผมลุกขึ้นต่อยมันเต็มแรง ไอดิษร่วงไปอีกทาง
“ นักเลง ” ดูมันว่าผม
“ แหวนเนี่ย กูไม่ให้คืน และกูจะไม่มีวันคืนด้วย มึงออกไปได้แล้ว ...... อ่อ เย็นนี้กูไม่ไปนะ มึงจะพาจ๋าไปขี่ไปเอากันก็ไป ไม่ต้องพามาอวด ” ไอดิษค่อยๆลุกขึ้น ผมคงจะต่อยแรงพอสมควรครับ มันออกอาการมึนๆ
ตอนนั้นเองที่ผมแอบเห็นไอดิษยิ้มออกมา ยิ้มทั้งตาทั้งแก้มเลย มันน้ำตาซึมนิดหน่อย แล้วเดินออกไป มันกำลังสื่ออะไรกันแน่ ปกติ มันน่าจะโมโหมาเอาคืนผมซักหมัด เราน่าจะแลกหมัดกันมากกว่าสิ ........ มันคิดอะไรของมันนะ
*******************************************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213030 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก