กระทู้แรกในปีนี้เลยสิเนี่ย ฮ่าๆๆ ฉลองๆๆ
*************************************************
หลังจากวันนั้นผ่านมา ผมกับไอดิษก็กลับมาสนิท หรือจะเรียกว่ากลับมาเป็นแฟนกันก็คงจะเต็มปาก เพราะเรามักจะหาเวลาไปเดินเล่นด้วยกัน ถ้าไม่เดินเล่นก็จะมาอยู่ด้วยกันที่ตึกพัก
เรื่องกิจกรรมไม่หนักอะไรมากครับ เพราะเป็นหน้าที่ของพวกน้องๆเค้าสนุกกัน เราจะคอยมองๆกับไปแกล้งนิดๆหน่อย อย่างที่รู้กันว่า ปีสี่เราจะลงแค่สี่ครั้ง
แต่อย่างที่โบราณว่า (หรือใครว่าก็ไม่รู้แหละ) คลื่นสงบ ....... ก่อนลมพายุจะมา และสิ่งที่ผมสังหรณ์ใตไว้ ก็ดูกำลังจะมาจริงๆ
“ คิม วันนี้ไปดูน้องๆหน่อยไหมวะ ” ตอนนี้เปิดเทอมกันมาหลายอาทิตย์แล้วครับ ผมวุ่นๆอยู่กับงานวิจัย ไม่ค่อยได้ไปสนใจงานคณะเท่าไร
“ อยากไปดูน้องๆ หรืออยากลองนอกใจเมีย ” ผมแซวไอโต้ง ช่วงนี้มันฉุๆนิดหน่อยครับ คือพอมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เริ่มจะปล่อยเนื้อปล่อยตัว และไม่ใช่แค่มันคนเดียวนะ ไอเร ก็เริ่มจะไว้พุงกับเค้าเป็นละ
“ บ้าเหอะ ไปดูน้องๆแล้วจะไปฟิตหุ่นด้วย อยากหล่อยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบมึง ” ฮ่าๆๆ กูหล่อว่ะ ฮ่าๆๆ
“ เออๆ เจอกันที่หลังมอ แล้วไปวิ่งกัน ”
ช่วงเช้ากับบ่าย ผมมีเรียนนิดหน่อย และต้องเข้าห้องสมุดไปทำตัวไม่ว่างเข้าไว้ เพราะถ้าว่างก็จะชอบไปเดินเล่นอะครับ ฮ่าๆๆ
“ คิม กินข้าวหรือยัง ” ท่านวากดิษโทรมา ผมมองดูนาฬิกา นี่มันบ่ายสามแล้ว ใครจะยังไม่กินข้าววะ
“ กินแล้วดิ ไง เพิ่งกินข้าวเหรอ ”
“ อืม วันนี้ไปดูโกดังข้าวมา มอดมันบุกน่ะ ” งานเยอะแฮะ
“ ยากอะไร เผาทิ้งซะหมดเรื่อง ”
“ เหอะ แล้วสามีจะเอาอะไรกินล่ะครับ ” ป้าดดดดด
“ ใครสามี ยอมหน่อยไม่ได้นะ ” ผมเดินเล่นรอบๆลาน ตอนนี้พวกน้องๆเริ่มวิ่งกรูกันไปเข้าแถว
“ ตกลงแล้วนี่ ใครใหญ่คนนั้นสามี ” กูล่ะหมั่นไส้จริงๆ ของแบบนี้เลือกไม่ได้เลยหรือไงวะ
“ ตกลงเมื่อไร คอยดูๆ มึงเมานะ กูจะ ........ ”
“ ให้จริงเหอะ จะมอมเค้า เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า ” ฮุ้ววววว
“ เออออ แล้วเย็นนี้มาปะ ” วันนี้วันอังคารครับ ผมเพิ่งกลับมามหาลัยวันอาทิตย์ที่ผ่านมา สองวันที่หยุด ผมไปนอนที่บ้านไอดิษมา (บ้านหลังเก่าที่พ่อของมันยกให้ทีหลัง)
“ อยาก ...... เหรอ ” ผมกำโทรศัพท์แน่นเลยแหละ อยากเขวี้ยงระบายความอายชิบหายเลย
“ อยากถีบอะเดะ ตกลงมาไหม ไม่มาจะได้ไม่รอ ”
“ .......... ” เฮ้ย ทำไมเงียบวะ
“ ดิษเว้ย ”
“ คิมรอพี่จริงอะ น่ารักขึ้นนะ ” เชี้ย กูอายจนจะเตะคนแล้วนะเว้ย
“ ตกลงว่า ”
“ ไม่กลับครับที่รัก พี่ยังอยู่โกดังอยู่เลย เดี๋ยวคิมจะรอนาน ไข้แดกน่ะ ” มันเล่นผมละ
“ คร้าบ งั้นผมไม่รอให้ไข้แดกนะคร้าบ ” ความจริง ผมชอบคุยกับมันแบบทีเล่นทีจริงบ้างนะ บางทีผมรู้สึกว่าผมสนิทกันมากขึ้นด้วยซ้ำไป
ผมรออยู่พักนึง ไอโต้งกับไอวาฬก็มา ส่วนไอเรเข้าใจว่าต้องไปแก้งานให้ดาแฟนมัน
“ วิ่งรอบมหาลัย เอากี่รอบ ” ผมถามพวกมัน
“ เข่ามึงบอกว่ากี่รอบล่ะ ” ไอโต้งถามกลับมา
“ ดูถูกเข่ากูนะสาด งั้นแข่งกันเลยไหม ” ไอโต้งยักไหล่ ส่วนไอวาฬไม่ค่อยแน่ใจ
“ ปะๆ แค่ออกกำลังกาย ทำจริงจังไปได้ ” ไอวาฬพูดครับ ผมกับไอโต้งหัวเราะเยาะมันนิดนึง แล้วเราสามคนก็ไปออกกำลังกายกัน
ช่วงเย็นๆ จะมีคนมาวิ่งออกกำลังกายในมหาลัยไม่มากครับ ส่วนมากจะไปในสนาม ไม่ก็ฟิตเนส แต่ผมชอบแบบนี้มากกว่าครับ มีอาหารตาให้ดูเยอะดี ฮ่าๆๆ
“ เอ้าๆ ระวังคอหักนะมึง ” ไอโต้งแซวผม
“ คอหักอะไรวะ แค่เหล่ๆเนี่ยนะ ” ผมมองไปเรื่อยอะครับ ชายก็ได้หญิงก็ดีนิดๆ
“ ไม่ใช่ พี่ดิษจะหักคอมึงอะ ”
“ เหอะ ” ผมส่งเสียงใส่มัน ไอวาฬน่ะวิ่งตามมาช้าๆครับ ผมต้องรอมันนิดนึง มึงไม่น่าพามันมาทรมานเลยไอโต้ง
ขณะที่เรากำลังวิ่งๆ ผมรู้สึกปวดเข่านิดหน่อย เพราะความจริงแม่ของไอวากบอกไว้ว่าอย่าหักโหมใช้เข่ามากเกินไป
“ โอ๊ะ !!!!!!!! ”
“ เป็นเรื่อง ” ผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะหยุดนั่งพัก
“ นี่ เข่าของคิมมันปูดๆแบบนี้ตลอดเหรอ ” ไอวาฬตามมาทันพอดี มันชี้ๆที่เข่าของผม คือเข่าของผมเนี่ย ถึงจะได้รับการผ่าตัด แต่มันไม่สามารถกลับสู่สภาพเดิมได้แล้ว อย่างดีก็อย่างที่เป็นอยู่ครับ คือจะดูปูดๆคล้ายจะหลุดออกมา
“ ปกติดีน่า ”
“ ดีน่าป๊ะมึงดิ พอๆ วาฬประคองมันไปเรือน ” ไอโต้งทำตัวเป็นพ่อผมละครับ
“ เรือนหอ ...... โอ๊ยยยย ” โดนตบซะวาฬเพื่อนกู
“ ไม่ใช่เวลาเล่น ไปๆ ”
ผมโดนหิ้วปีกมาที่เรือนพยาบาล พอมาถึงพยาบาลที่ประจำอยู่ก็ไล่ให้ผมมาที่โรงพยาบาลแทน เพราะที่นั่นทำได้เพียงปฐมพยาบาล ในที่สุดผมก็โดนส่งมาที่โรงพยาบาลใกล้ๆมหาลัยผมนั่นแหละ
“ เฮ้ย โต้ง กูว่ามันจะเรื่องใหญ่ไปไหมมึง ” ผมพูดกับมันตอนกำลังรอเค้าทำประวัติให้
“ ไม่ใหญ่หรอก พี่ดิษสั่งกูเอง ” ให้มันได้งี้สิ
ผมนั่งรอโดนที่หายปวดเข่าแล้ว แต่ไอสองคนมันยังยืนยันให้ผมตรวจกับหมอก่อน ผมไม่อยากขัดใจมันครับ ไหนๆก็มาแล้ว ตอนเข้าไปมันสองคนไม่ได้เข้าไปด้วยครับ ให้ผมเข้าไปคนเดียว
“ สวัส ......... สวัสดีครับ ” จังหวะแรกยอมรับว่า ช็อต !
“ ครับ ปวดเข่าเหรอ ขอพี่ดูหน่อยนะ ” คือหมอคนเนี่ย หล่อจริง อะครับ ยอมเลย เหอะๆๆๆๆๆ
“ ครับ ” ยิ้มให้ด้วยครับ
พี่หมอจับๆที่เข่า ถามว่าปวดไหม และก็ถามประวัติคร่าวๆว่าเคยผ่าตัดที่ไหน ผมก็บอกๆไป เพลินตาดี
“ ถ้าลักษณะนี้ พี่ให้ยาแก้ปวดข้อไปทาน และถ้ามีอาการเราไปที่โรงพยาบาลที่เจ้าของไข้ประจำดีกว่า ” ผมได้แต่พยักหน้า ปากหนักไปเฉยๆ
“ เอ่อ แล้วทำไมหมอแทนตัวเองว่าพี่ครับ ” หมอยิ้มๆ
“ ไม่ชอบ งั้นแทนว่าน้าไหม ” บ้าๆๆๆ มุกเยอะอีก
“ พี่ดีกว่าครับ ”
“ พี่จบจากมหาลัยที่น้องอยู่ไง ” พี่หมอชี้ที่ตราบนเสื้อกีฬาของผม ที่แท้ก็พี่มหาลัยพี่เอง
“ ตรวจเสร็จแล้ว งั้นผม ....... ” ใจจริงอยากอยู่คุยด้วยอีกนิดนะ แต่เกรงใจชาวบ้านเค้าครับ
“ นามบัตรพี่นะ เผื่ออยากปรึกษา ” ผมรีบรับมาอย่างรวดเร็ว และเดินออกมา
ขากลับมาที่ตึกพัก ผมยังลืมหน้าของพี่หมอไม่ลงเลย พี่หมอยังดูไม่แก่เท่าไร แต่ได้มาประจำโรงพยาบาลที่ผมมองว่าใหญ่พอสมควร แสดงว่าต้องเก่งมากๆ และนามบัตรนี่ด้วย ผมจะทำยังไงดีนะ
“ พี่คิม เหม่ออะไรพี่ ” ลืมไปเลยว่าไอดิษจูเนียร์อยู่ด้วย
“ ปล๊าว ”
“ คิดถึงใคร หรือมีเรื่องอะไรคิดมากปะครับ ” ไอนี่มันหูตาไวอยู่นะครับ
“ ไม่มีเรื่องให้คิดมากหรอก ”
“ คิดถึงพี่ดิษสิท่า โทรหาดิพี่ ”
“ มึงเงียบๆเหอะ กูจะนอนอ่านหนังสือ ” ไอเดย์เลิกเซ้าซี้ผม ผมเดินออกไปหาอะไรกินนอกมหาลัย จะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านเรื่องพี่หมอด้วย
คืนนั้น ผมต้องโทรคุยเล่นกับไอดิษทั้งคืน จนไอเดย์ลุกมาโวยวาย เพราะยอมรับว่ารอยยิ้มของพี่หมอทำผมใจสั่นมากๆ และผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยจริงๆ ใจนึงก็กลุ้มเพราะกลัวว่าผมจะคิดไปไกล แต่อีกใจก็ยังข่มความรู้สึกตัวเองว่าเรื่องแค่นี้ ไม่นานคงจะลืมๆไปเอง
หลังจากผ่านมาหลายวัน ผมไปดูน้องๆทำกิจกรรม เดินบ้างวิ่งบ้างกับไอโต้งและไอเร ช่วงนี้สาวๆอยากออกกำลังด้วย เลยมีเพื่อนคุยมากขึ้น การเรียนดูจะปกติดี ไม่มีปัญหาให้หนักใจมาก เรียกว่าราบรื่นดี
“ คิม วันนี้มาที่โรงพยาบาลของแม่พี่หน่อยสิ ” ท่านวากดิษโทรมาไล่จิกผมตั้งแต่เช้ามืด
“ ทำไมอะ ”
“ แม่พี่อยากดูอาการ เห็นว่าอยากให้เป็นหนูทดลองให้หน่อย ”
“ ตลก ทำไมคนหน้าตาหล่อๆแบบกูต้องเป็นหนูทดลองให้ด้วย ”
“ อ้วกกกกก พอเหอะพี่ คุยก็คุยธรรมดา ” ไอเดย์นี่แม่งขัดตลอดเลยว่ะ ผมยกเท้ายันใส่มันทีนึง มันยังไม่ลุกจากเตียงหรอกครับ ไอนี่ถ้ามีเรียบบ่ายมันตื่นเที่ยงกว่า
“ น่านะ ไว้พี่ไปรับ ”
“ ไม่ต้องๆ ไปหาเองดีกว่า เดี๋ยวมึงต้องมารอนานอีก ”
“ นั่นแน่ รู้จักห่วงด้วย น่ารักขึ้นอีกละ ” ผมยกเท้าตีที่นอนเล่นๆ อายว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“ โว้ย เบื่อคนมีแฟนโว้ย ” ไอเดย์นี่ไม่เลิกว่ะ
“ แค่นี้นะ หมาหอนดังขึ้นเรื่อยๆละ ”
“ ฮ่าๆ เดย์เหรอ งั้นเย็นนี้เจอกันนะ ” ผมวางโทรศัพท์ไว้ หมายจะจัดการไอตัวขัดขวางความสุขต่อ
“ พี่ ทำไมวินมันถึงไม่ชอบผม ” พูดซะอัดไม่ลงเลย
“ มึงรู้ได้ยังไง ว่ามันไม่ได้ชอบมึง ”
“ ก็มันมีแฟนแล้ว ” ได้ยินมาว่าเป็นเพื่อนในคณะของมันเอง ผู้หญิงนะครับ
“ ตอนกูนอนห้องเดียวกับมัน มึงก็ยังมีแฟนได้เลย มันก็บ่นทำนองนี้กับกูเหมือนกัน ” ไอเดย์สะบัดผ้าห่ม ลุกมาทำท่าลิงโลด แม่งทำตัวเหมือนหมาดีใจเลย
“ มันเคยบอกว่าชอบผมไหมพี่ ”
“ ไม่ ” หูตกเชียวมึง
“ แล้วบอกให้ผมดีใจทำไม ”
“ เดย์ ฟังให้ดีๆเลยนะ ครั้งเดียวเลิกกัน ...... มึงทำอะไรวะ ” ไอเดย์รีบลุกพรวดๆไปหยิบโทรศัพท์ แล้วเอามาจ่อปากผม
“ พี่จะพูดครั้งเดียวนี่ ผมกลัวลืม ”
“ ไอเชี้ย มึงนี่เล่นได้ทุกเวลานะ ” มันยิ้มๆ แล้วก็วางโทรศัพท์ลง
“ ว่ามาพี่ ”
“ มึงสองคนอะ น่าจะรักกัน ไม่ดิ สนิทกันได้มากกว่านี้ตั้งนานแล้ว กูอยากช่วยมากๆ แต่กูทำไม่ได้ เพราะตัวกูเองก็มีปัญหาสุมหัวสุมอกมากมาย บางทีกูต้องพึ่งพาคนอื่น กูจะไปช่วยพวกมึงสองคนได้ไง ........ แต่เอาเป็นว่า มึงลองใจเย็นๆ และดูว่ามันมีใจให้บ้างไหม เอาตัวมึงนั่นแหละตัดสิน โอเคปะ ” ไอเดย์เอียงๆคอ
“ ขออีกที ”
“ เอาตีนใช่ปะ อีกทีอะ ” มันรีบยกมือห้าม เพราะผมถีบมันหลายทีละ
“ พอเข้าใจละพี่ ผมจะลองเปิดฉากใส่มันจริงๆซักที ” ยิ่งผมเห็นเวลาที่ไอเดย์ทำท่ามุ่งมั่นทีไร ผมอดนึกถึงไอดิษไม่ได้ มึงสองคนไปมีนิสัยคล้ายกันได้ยังไงวะ
สายๆผมมีเรียนวิชาคณะ เพื่อนๆมากันไม่มาก ส่วนใหญ่เริ่มแยกย้ายไปตามสายวิชาของตัวเอง ตอนนี้ผมมีแค่ไอโต้ง ไอเร กับไอวาฬที่อยู่สายเดียวกัน คนอื่นๆแยกย้ายกันไปตามความชอบ
พอมาถึงช่วงเย็น ผมโหนรถประจำทางและเดินมาที่โรงพยาบาลของแม่ท่านวากดิษ ตอนนี้เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วครับ ตกแต่งกำลังสวยเลย แต่ติดที่สถานที่จอดรถน้อย คงจะแก้ๆกันต่อไป
“ สวัสดีครับน้า ” ผมขึ้นมาที่ห้องผอ.ทันที ตอนนี้เข้าใจว่าไปทำเรื่องกับทางราชการไว้เรียบร้อย เป็นผอ.เต็มตัวแล้วแม่ท่านวาก
“ เรียกแม่ดิ ” ไอดิษยุผม
“ บ้า ” ผมบอกไอดิษ
“ จะเรียกไหมจ้ะ แม่น่ะ ” อ้าว น้าก็ไปเล่นกับมัน
“ ครับแม่ ”
“ คือ พอดีหมอ ....... ที่ดูแลคิม กำลังทำวิจัยเรื่องของคิมอยู่ วันนี้เลยเชิญทีมงานที่เป็นทีมวิจัยมาพูดคุย แม่อยากให้คิมมาฟัง เผื่อจะได้เป็นกรณีศึกษา และจะได้รู้ด้วยว่ามีคนเป็นลักษณะเดียวกับคิมกี่คน ” พอแทนตัวเองว่าแม่ ผมอุ่นใจยังไงไม่รู้สิครับ
“ ดีใจไหม ที่มีคนป่วยเหมือนกัน ” ช่วงนี้ไอดิษมันกวนขึ้นนะผมว่า
“ ดีใจสิคร้าบบบบ ” แม่ท่านวากโทรเรียกหมอเจ้าของไข้ของผม แต่ท่านกำลังติดคนไข้ เลยจะให้ทีมงานวิจัยอีกคนมารับไปที่ห้องประชุม
“ ให้ผมไปส่งก็ได้นี่ ” ไอดิษโวยวายใส่แม่มันครับ
“ ไม่ต้องเลย เราต้องคุยเรื่องพ่อเรานั่นแหละ และตัวข้าวกล้องด้วย ” มันทำท่าเสียดาย
“ สวัสดีครับท่าน ผมมารับคน ......... ไข้ เอ๋ !!!! ”
“ หืมมมม !!!! ” ผมอุทานออกมาเลยครับ เพราะหมอทีมงานที่ว่า ดันเป็นพี่หมอคนที่เพิ่งไปตรวจอาการที่อีกโรงพยาบาลมา อะไรกันวะ ทำไมผมต้องมาเจอกันอีก ผมอุตส่าห์ลืมๆหน้าของพี่หมอไปได้แล้วนะ
“ เป็นอะไรน้อง ”
“ ไม่มีๆ ผมไปเลยนะครับ ”ผมรีบลุกอย่างเร็ว ไม่อยากให้ไอดิษจับอาการได้ พอเดินออกมา พี่หมอน่ะยิ้มรออยู่แล้ว
“ พี่มาได้ไงครับ ”
“ เรียกว่าอะไรดี พรหมลิขิตดีไหม ” หูผมร้อนฉ่าเลยครับ
“ โอ้ๆ อย่าโมโหนะ พี่ล้อเล่น อาจารย์รออยู่ ไว้เราค่อยคุยกันดีกว่า ” ดีนะที่พี่หมอดูจะไม่รู้ว่าที่จริงน่ะ ผมอาย เฮ้อ โชคชะตาช่างเล่นตลกกับหัวใจดวงน้อยๆของผมเหลือเกิน
***********************************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212838 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก