มาต่อให้นะครับผม
*************************************************
หลังจากผมกลับมาถึงมหาลัย ผมก็เร่งดำเนินการเรื่องการเรียนของผมเอง ส่วนตัวผมติดเรื่องงานวิจัยที่ค้างจากเทอมที่แล้ว ซึ่งภาคของผมคณบดีคนเก่าเป็นคนรับผิดชอบ วันนี้ผมเลยมารอพบท่านครับ
“ อ้าว เธอก็ซวยกับเค้าด้วยเหรอ ” ดูมีถามอีก
“ ครับ ”
“ เออๆ เธอไม่ต้องกังวล คณะจะส่งเรื่องอีกที ครูจะจัดการเรื่องเกียรตินิยมให้ด้วย ” อย่างกับถูกหวยรอบที่สองเลยครับ เมื่อวานแม่เพิ่งยอมรับเรื่องผมกับดิษ ตอนนี้เกียรตินิยมที่หลุดกำลังจะกลับมาเป็นของผม
“ ขอบคุณมากครับครู ” ท่านชอบให้เรียกว่าครูครับ
“ ไหนๆช่วงนี้เธอก็ค่อยมีงาน ........ จะรบกวนเธอปล่าวๆนะ ” ตกลงจะพูดอะไรแน่นิ
“ ครูจะให้ผมไปทำอะไร ผมยินดีครับ ”
“ พอดีลูกครูเรียนอยู่สัตวแพทย์ เค้าต้องจัดนิทรรศการใหญ่ มันไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้ เธอเก่งเรื่องพวกนี้ พอจะไปช่วยได้ไหม ” ท่าจะใหญ่จริงครับ เพราะไม่อย่างงั้นครูคงไม่ฝากผม
“ อยู่ที่ไหนล่ะครับ ” ครูบอกจังหวัดที่ตั้งมหาลัยซึ่งไกลทีเดียว และจะให้เงินค่าเดินทางกับกินอยู่ไปด้วยจำนวนนึง
ท่านบอกให้ผมลองโทรไปคุยกับลูกท่านด้วย น้องเค้าชื่อกรครับ
“ ดีครับ ” ไอน้องรับสายละครับ
“ พี่ชื่อคิมนะครับ เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ......... นะ ” ผมบอกชื่อของครูไป
“ อ๋อ พ่อผมบอกว่าพี่จะมาช่วยผมจัดงาน ” ข่าวไวมาก
“ น้องเล่ารายละเอียดคร่าวๆให้พี่ฟังหน่อยได้ปะ เผื่อพี่ต้องเตรียมของไป ” น้องมันก็เล่าให้ผมฟังละเอยีดเลยล่ะครับ สมเป็นสัตวแพทย์จริงๆ
“ พี่จะมาวันไหนครับ ”
“ งานมีในอีกสองอาทิตย์ งานเยอะพอสมควร อีกสองวันพี่ไปแล้วกัน ”
“ ขอเมลล์ด้วยพี่ เดี๋ยวผมส่งรายละเอียดกับแผนที่ไปให้ ” พอพูดคุยกันจบ ผมก็กลับมาที่หอพัก
ตอนนี้ผมพักอยู่นอกมหาลัยแล้วครับ เพราะไม่อยากไปเบียดเบียนน้องๆที่ทางบ้านไม่มีกำลังทรัพย์พอจะออกมาอยู่นอกมหาลัย ไอเดย์ก็บ่นใส่ผมไม่หยุดเลย วันที่ผมขนของออกมา มันแอบร้องไห้ด้วย พอผมถามว่าทำไมมันก็ไม่ตอบครับ
“ ห๊า ” พอท่านวากดิษได้ยินว่าผมจะต้องไปช่วยลูกของครู
“ ตกใจอะไรเล่า ”
“ ไกลมากนะ แล้วไปยังไง ” เสียงร้อนรนของพี่ท่านนี่ ทำให้ผมแอบดีใจนะเนี่ย
“ พี่วากไม่ไปด้วยกันเหรอครับ ”
“ อยากไปสิ แต่คิมก็เห็นอยู่ พี่กำลังหาเงินไปขอคิมอยู่นะ ” ไอบ้านิ
“ พูดนี่อายมะ ”
“ อยู่กันแค่สองคน อายใครล่ะ ”
“ คิมไปประมาณอาทิตย์กว่าๆ ครูให้เงินไปด้วยไม่มีปัญหา ” ดิษมันเริ่มออกอาการงอนอีกแล้วครับ
“ ไปไกลขนาดนั้น พี่ไปหาไม่ได้ด้วยสิ ” ช่วงนี้งานมันเยอะจริงๆครับ ทั้งงานใช้แรง ใช้สมอง มันบอกผมว่าอยากทำคะแนนกับพ่อของมัน
“ โทรหากันได้นี่ ” ดิษยิ้มให้ จากนั้นก็พาผมออกไปกินข้าวและไปพบแม่ของมันครับ
“ น้า คราวก่อนผมขอโทษด้วยนะครับ ไม่คิดว่าแม่ของผมจะต่อต้านขนาดนี้ ”
“ เฮ้อ แม่ของคิมน่ะ น้าเข้าใจได้ แต่แฟนของน้าสิ เค้ายังไม่หยุดไม่หย่อนเลย ” ถึงขนาดนี้ พ่อท่านวากดิษก็ยังไม่พูดเรื่องนี้ ต่างจากแม่ผมที่ออกไปทางยอมรับได้
“ พ่อคงคาดหวังกับผมไว้มาก คงอยากให้ผมเดินตามที่พ่อตั้งใจ ” มันพูดๆ มีน้ำเสียงน้อยใจ
“ ยังไงก็ช่าง สองคนอย่าเก็บใส่ใจมากไปนะ ” อย่างน้อยผมก็มีแนวร่วมบ้างครับ
พอกลับมาที่หอ ผมก็เริ่มเก็บของที่จำเป็น เปิดเอารายละเอียดและแผนที่ที่น้องกรส่งมาให้มาศึกษา ท่านวากดิษช่วยเงินผมมาอีกนิดหน่อย จากนั้นอีกวันผมถึงออกเดินทาง
ผมต้องเดินทางไกลเพื่อไปช่วยงานลูกของอาจารย์ ที่เรียนอยู่คณะสัตวแพทย์ แต่ที่น่าสนใจคือ คณะนี้เพิ่งตั้งได้ไม่นาน ชื่อเสียงยังไม่เป็นที่รู้จัก ทำให้ต้องมีการจัดงานเพื่อดึงความสนใจและให้พวกผู้ใหญ่มาช่วยรับรอง
พอมาถึงจังหวัดที่มหาลัยตั้งอยู่ ผมโทรหาน้องกร ไม่นานน้องมันก็มารับ
“ สวัสดีครับพี่ ” มีคนมารับผมสามคน และหนึ่งในคนนั้นค่อนข้างสะดุดตานิดหน่อย
“ คนไหนกร ” คนที่นั่งข้างๆคนขับยกมือ
“ แล้วน้องคนขับล่ะ ”
“ ชื่อน็อตพี่ ” จากนั้นผมก็หันไปหาคนที่นั่งมาด้วยข้างหลัง
“ ........ ” อ้าว ไอนี่มีกวนครับ มันไม่ยอมตอบ ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ
“ พี่มาเหอะครับ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ”
ตลอดทางที่มา น้องสองคนก็คุยเรื่องนิทรรศการว่า คณะแบ่งกลุ่มเป็นสามกลุ่มๆละสิบคน ให้จัดบอร์ดกลุ่มละสามบอร์ดใหญ่ และต้องตกแต่งสถานที่เอง
“ พี่นอนรวมกับพวกผมสามคนก็ได้นะพี่ ”
“ อ้าว น้องสามคนไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ ”
“ ก็เช่าสามคนแหละพี่ แต่บางคนมันไม่ค่อยกลับ ” ผมเดาว่าเป็นไอเด็กหน้าขาวที่นั่งข้างๆผมนี่แหละ
“ อย่างว่าคนมันหล่อนี่หว่า ” ไอกรช่วยแซว
“ เหอะ ยุ่ง ” พูดน้อยจริงพ่อคุณ
เรามาที่คณะของน้องๆกันก่อน เพื่อมาดูสถานที่ เผื่อว่าจำเป็นจะได้ไปเลือกซื้อของที่ต้องใช้
“ ไอปิ่นวันนี้มึงห้ามออกเที่ยวนะไอสัด ช่วยพวกกูด้วย ” ไม่รู้ไอเด็กหน้าขาวชื่อไอปิ่นหรือไอสัดนะ ฮ่าๆๆ
“ จัดแค่นี้ ยากเย็นตรงไหน ไม่เห็นจำเป็นต้องพาใครก็ไม่รู้มาด้วย ” อ้าว ว่ากูใช่ไหมนิ
“ งานนี้อาจารย์บวกคะแนนเยอะ มึงไม่ช่วย กูฟ้องอาจารย์ ” มีขู่กันละ
“ เออๆ ” มันพูดจบก็เดินหนีไป
“ เฮ้ย ไอนี่มันยังไงวะ ” ผมถามน้องที่อยู่
“ แบบนี้แหละพี่ มันอิจฉาพี่ ” ไอกรบอก
“ เรื่องอะไรวะ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรให้มันเลย ”
“ พี่หล่อกว่ามัน ” ฮ่าๆๆ แอบภูมิใจนะเนี่ย
ระหว่างที่นั่งรอเพื่อนผู้หญิงของน้องๆ ไอกรกับไอน็อตเล่าให้ฟังว่า ตอนปีหนึ่งก็มีเพื่อนที่หน้าตาดีอยู่คนนึง เรียนร่วมรุ่นกับพวกมัน คนที่ว่าแข่งเป็นเดือนคณะกับไอปิ่น แต่ว่าเค้าจะลาออกเพราะไปได้โควตาที่อื่นแทน ทำให้ไอปิ่นโชคดีได้เป็นเดือน จะว่าไปมันก็คล้ายๆผมอยู่นะ หมายถึงเรื่องกิจกรรมนะครับ
ตกตอนเย็น แทนที่น้องๆจะสนใจงาน ดันอยากออกไปเที่ยว เพราะเพิ่งสอบเสร็จอยากระบายกันเต็มแก่ ผมก็ต้องตามไปด้วยครับ เพราะอยากไปดูรอบๆเมือง ใจนึงก็หิวสุราเล็กน้อย ฮ่าๆๆ
“ เค้าไปด้วยทำไม ” ดูไอปิ่นว่า
“ พี่เค้ามาช่วยงานก็ต้องไปด้วยกันสิวะ สาวๆเรียกร้อง ” พอไอน็อตพูดเรื่องนี้ ไอปิ่นคิ้วขมวดเลยครับ
ดูให้ดีๆ ไอปิ่นนี่หน้าตาไม่โดดเด่นครับ แต่หุ่นมันดีมากเลย ผิวขาว ตัวสูงพอประมาณ หุ่นนักกีฬาด้วย มิน่าสาวๆถึงชอบมันมากกว่าคนอื่นๆ เพราะในคณะมีแต่คนตัวแห้งๆ
“ กูไปรอข้างนอกนะ ” ถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ยอมคุยกับผมอยู่ดีครับ
ร้านที่พวกน้องๆมา เป็นร้านเล็กๆครับ ออกแนวส่วนตัว มีคาราโอเกะแยกๆเป็นห้องๆ อย่างว่านักศึกษาแบบนี้ก็ต้องเที่ยวแบบนี้แหละ
“ ไอปิ่นไปไหนวะ ”
“ นั่นดิ ” น้องๆเดินไปตามหากันครับ ผมก็เดินออกมาด้วย แต่ที่ออกมาเพราะจะมาสูบบุหรี่
“ อย่าน่า เราไม่ต้องการแบบนี้นะ ”
“ เธออย่าเล่นตัวเลยน่า เธอมองเรามานานแล้ว เรารู้ ” เอ เสียงเหมือนคนกำลังจะจีบกันนะ
“ เราไม่ได้ชอบปิ่นแบบนั้น ”
“ ใครก็พูดกับเราแบบนี้ แต่หลังจาก ....... ก็เปลี่ยนใจ ” ไอปิ่นเหรอวะ
“ ไม่นะปิ่น ปล่อยเรา ” ผมยืนฟังเฉยๆไม่ได้ละครับ
“ ปิ่น ทำอะไรวะ ” พอผมโผล่หน้าไปข้างๆซอกตึก ก็เจอหับไอปิ่นและน้องผู้หญิงในคณะเดียวกันยืนอยู่ ไอปิ่นกำลังจับแขนทั้งสองข้างของน้องผู้หญิง
“ พี่คิมคะ ช่วยด้วย ”
“ ไอปิ่นปล่อยซะ ” ไอปิ่นส่งสายตาอาฆาตผม แต่ก็ปล่อยโดยดี
“ น้องมานี่ ” น้องผู้หญิงวิ่งมาหาผม
“ ปิ่น อย่าเอาเรื่องที่มีอะไรกับ (ชื่อผู้หญิงคนนึง) ไปบอกคนอื่นนะ ” น้องคนนี้เหมือนโดนไอปิ่นบังคับเรื่องบางเรื่องอยู่ครับ
“ โง่ ให้ดีๆไม่เอา อย่ามาแหก ...... ให้ทีหลังแล้วกัน ” พูดจาน่าเตะมากครับ
“ น้องไปหาเพื่อนๆ เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง ” ไอปิ่นเริ่มงงเล็กน้อย มึงนี่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองซะแล้ว
“ พี่อย่าเสือกเรื่องของผม ”
“ มึงเที่ยวขู่ชาวบ้านเพื่อความสนุกส่วนตัวเหรอ ” ผมเดินช้าๆเข้าไปหา
“ ใช่แล้วจะทำไม พวกนั้นก็ต้องการ กูก็ต้องการ ผิดตรงไหน ”
“ อ๋อๆ กูว่ากูเข้าใจละ มึงหลอกฟันสาวไปเรื่อยๆว่างั้นเถอะ ” ผมพูดกับมันครับ
“ เข้าใจเร็วแบบนี้ แสดงว่าเคยทำเหมือนกันซิ ” โห แม่งแทงกลางใจกูเลย ผมไม่ลังเลที่จะเข้าไปเผชิญหน้ากับมัน
“ ดูตัวเองซะก่อนค่อยว่าคนอื่น อย่าทำแบบนี้ก็ผู้หญิงอีก ”
“ กูไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งมึง ”
“ ชอบดูถูกผู้หญิงใช่ไหมมึง ” ผมถาม
“ เออ ” ผมดึงหน้าของมันมาจูบปากเลยครับ ผมอยากให้มันรู้สึกอายบ้าง มันพยายามดิ้นสู้ใหญ่เลย แต่ผมไม่ปล่อยครับ จู่ๆมันก็ทรุดลงไปเฉยๆ ทำเอาผมตกใจ
“ มึงเป็นอะไรไอปิ่น ”
“ .......... ” ไอปิ่นตาค้าง หายใจหอบ นั่งพิงกำแพง
“ ถ้ามึงยังไม่เลิกวุ่นวายกับพวกผู้หญิง กูจะเอาเรื่องวันนี้ไปบอกคนอื่น ” ผมขู่มันต่อ ไอปิ่นค่อยๆลุกขึ้น มันปาดริมฝีปาก แล้วผลักอกผม
“ ไอบ้า ” มันพูดเบาๆแล้วเดินออกไป นี่ผมทำเกินไปหรือปล่าวเนี่ย
คืนนั้นพวกผมกลับมาหอตอนค่ำๆ ส่วนไอปิ่นไม่ได้กลับหออย่างที่หลายๆคนคาด
“ เออ อะไรวะ ......... มึงอยู่ไหนนะ ........ เออๆ ” ไอกรคุยโทรศัพท์อยู่ครับ
“ ไงวะกร ” ไอน็อตถามเพื่อนมัน
“ ไอปิ่นบอกว่ามันกลับบ้าน พรุ่งนี้จะเข้าคณะรอช่วยงาน ”
“ ฟ้าใกล้ถล่มแล้วกูว่า ” ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ แต่ก่อนนอนผมก็เพิ่งนึกได้ว่าผมทำอะไรกับไอปิ่น ตอนที่มันตาค้างนั่นหมายถึงอะไร หวังว่าผมคงไม่ได้ทำเรื่องอะไรอีกหรอกนะ
*************************************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213256 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก