มาต่อแล้วนะครับ
**************************************************
หลังจากไอปิ่นหยกเดินออกไป ผมคิดจะนั่งรถกลับบ้านเลยครับ นึกกลัวแววตาหมาหิวของมัน ผมเดินไปเก็บของใช้จำเป็นพวกแปรงสีฟัน แชมพู สบู่ ที่กะว่าจะเก็บตอนเช้ามารวมๆใส่กระเป๋า
“ ทำอะไร ” เฮ้ย
“ พูดกับพี่เพราะๆได้ไหมวะ ” ไอปิ่นหยกเดินกลับมา มันนั่งลงตรงประตู
“ ชอบคนพูดเพราะเหรอ แฟนพี่พูดเพราะมากสิ ”
“ ก็ นิดหน่อย ” ไอปิ่นก้มหน้าลง
“ แค่มีอะไรกับผมทีเดียวก็ไม่ได้เหรอพี่ หน้าตาพี่ไม่เหมือนคนรักเดียวใจเดียวเลย ” สงสัยหิว ...... นะมึงอะ
“ หน้าตาก็จิตใจต่างกันได้เว้ย เหมือนมึงไงหน้าตาออกน่าไว้ใจ ”
“ โฮ่ๆๆ มีย้อนด้วยว่ะ ” มันเงยหน้าแล้วครับ
“ ปิ่น เวลามีปัญหาอย่าก้มหน้า เงยหน้าสู้ความจริงหน่อย ........ เครียดเรื่องแชมป์ใช่ไหม ”
“ ก็ นิดหน่อย ” แม่งเอาคำกูไปพูดอีก
“ เค้าไม่รัก ปล่อยเค้าไป ” มันหันหน้ามองผม
“ พี่คงไม่เคยรักคนอื่นข้างเดียว ” เอาซะกูสะอึกได้เหมือนกันนะ
“ เออ มันเป็นยังไงล่ะ ” ไอปิ่นหยก มันเดาถูกครับ ผมไม่เคยรักใครข้างเดียวจริงๆ ไม่ใช่ผมหล่อเลือกได้ (ถึงจะดูดีอะนะ) แต่เพราะผมไม่ทนจีบใครเอง คนไหนไม่เล่นด้วย ผมก็เดินหนีไป
“ ทุกวันพี่จะคิดว่า เวลามันมองพี่ มันกำลังคิดอะไรอยู่ มันเคยนึกไหมว่าเราแอบชอบมัน และที่กลัวที่สุด กลัวว่ามันจะพูดว่า มึงสนิทกับกูที่สุดเพื่อน ” ฟังดูเจ็บลึกๆนะ
“ แล้วไอที่ทำๆมา ไม่ช่วยให้ลืมมันได้ซักนาทีหรือไง ” ผมหมายถึงที่มันเที่ยวมีอะไรคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย
“ แทนกันได้ที่ไหนพี่ ”
“ ก็จริง ” มันเดินกลับมานั่งตรงเตียงของมัน
“ พี่กลับแล้ว จะมีโอกาสมาอีกไหม ”
“ ยากว่ะ ไกลกันขนาดนี้ ” มันยิ้มๆ
“ ผมไม่มีคนคุยด้วยได้แบบพี่เลย ” คิดไปน่าเห็นมันครับ ดูจากเพื่อนๆมันแล้วก็รู้ แต่ละคนรักกันเหลือเกินพอเมาแล้วลืมกันหมด เหอะๆๆๆ
“ โทรคุยกันก็ได้ พี่ยินดี ”
“ แฟนพี่จะไม่โกรธเอาเหรอ ผมคุยโทรศัพท์นานนะ ”
“ เอาเถอะ คุยได้แล้วกัน ” คืนนั้นผมก็คุยถึงเรื่องอื่นๆกันไปด้วย คุยไปนานทีเดียว ไอปิ่นผล็อยหลับไป เหมือนเด็กน้อยๆจริงๆมึง
ตอนเช้า พวกน้องๆสามสี่คนมาส่ง พวกนั้นเพิ่งกลับมาถึงหอบอกว่าไปนอนที่อื่น เพราะกลับไม่ไหว แต่ที่น่าแปลกใจคือแชมป์มาส่งผมด้วย ทั้งไอแชมป์และไอปิ่นรอส่งผมจนขึ้นรถโดยสาร ผมได้แต่หวังว่า น้องจากถิ่นไกลคนนี้ของผม จะได้เจอคนที่พร้อมจะรักมันเข้าซักวัน
พอออกเดินทาง ผมโทรหาดิษอีกรอบ หลังจากที่โทรคุยกันตั้งแต่ตอนเช้า มันบอกว่าจะมารอรับผมที่ขนส่งให้โทรหาด้วย ผมก็กึ่งหลับกึ่งตื่นมาตลอดทาง จนมาถึงมหาลัย รวมๆประมาณ 5 ชั่วโมงกว่า
วากดิษขับรถมารับผมที่ขนส่ง ผมขอให้พามาส่งที่มหาลัย เพราะอยากเข้าไปพบเพื่อรายงานคณบดีก่อน จะได้ออกไปพักผ่อนยาวๆ จากนั้นก็กลับมาที่หอของแม่ท่านวากดิษแล้วนอนหลับทันทีเลยครับ
ผ่านมา 3 วัน จู่ๆพวกพี่ๆเพื่อนๆก็นัดกันมาคุยกันที่ร้านอาหารไกลๆที่นึง คนที่นัดคือแบงค์ครับ มีพี่กริช พี่นาก พี่โจ ไป ส่วนเพื่อนมีแค่ไอโปร พวกที่เหลือไม่ว่าง เราก็นัดกันเท่านี้
“ นี่มัน ...... เหมือนบาร์เกย์เลยอะ ” ผมอุทาน บอกเหตุผลด้วย
“ ว่าเกินไป ร้านนี้เปิดใหม่ เพื่อนพี่เอง ” พี่นากแจงให้ฟัง คือผมเห็นแต่ผู้ชายอะครับ
“ เข้าๆไปเถอะ อย่าซุกซนล่ะ ” ดิษจับไหล่ผมแล้วดันเข้าไปในร้าน
เรื่องบรรยากาศไม่ต้องอธิบายหรอกครับ เหมือนๆกันหมด มืดๆอึนๆ ผมก็ทำตามคำสั่งท่านวากดิษ พยายามไม่ซุกซนครับ ไม่เดินเพ่นพ่าน นั่งจิบเบียร์นิ่งๆ
“ น้องจะไปไหน ” พอผมลุก ดิษมันทักเลยครับ
“ ไปฉี่ครับพี่วาก ”
“ อยากช่วยจับก็ไปเลยปะ ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” พี่กริชแซวซะเลยมึง ผมเดินไปที่ห้องน้ำ ในห้องน้ำไม่ค่อยมีคนครับ
“ ครับแม่ ไม่ต้องโอนให้ผมหรอกครับ ผมมีครับ ” หืม คนคุยโทรศัพท์ครับ จากนั้นคนที่ว่าก็เดินออกไปจากห้องน้ำ
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ยังเห็นคนที่เดินออกจากห้องน้ำกำลังยืนร้องไห้อยู่ ยังไงกันวะเนี่ย ใจอยากเข้าไปยุ่งนะครับ แต่ไม่เอาดีกว่า
“ ข้าวกล้อง ช่วงนี้งานเยอะไหม ” ผมกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่กริชกำลังคุยกับวากดิษครับ
“ เยอะนะ ..... แต่ไม่เหมือนบางคนนะ ว่างขนาดไปช่วยงานลูกอาจารย์ได้ ”
“ อ้าวๆ เรื่องอะไรมาว่าเราล่ะ ”
“ ปล่าวนี่ คุยเฉยๆ ” ยังจะว่าคุยเฉยๆ
“ ................. ” แต่ละคนก็คุยไปเรื่อย ผมก็คุยเล่นกับเพื่อนๆพี่ๆ จนร้านเลิก พอเช็คบิลเสร็จ ผมก็เดินออกมารอที่หน้าร้าน
“ ฮือออ ” เฮ้ย อะไรวะ
“ ฮือออออออ ” ตายห่ะ เจอผีหรือปล่าววะ ยิ่งดึกแล้วด้วย
“ เฮ้ย ” ตอนที่ผมเดินย่องไปดู ก็เจอผู้ชายคนนึงกำลังนั่งร้องไห้อยู่ ตาบวมเลยครับ
“ คุณ ....... ” ผมกำลังนึกๆว่าคุ้นหน้านายคนนี้นะ
“ หืม พี่ ......... มาเที่ยวเหรอครับ ” เรียกผมพี่ ชักจะยังไงๆ
“ รู้จักกันปะ ”
“ ผมรู้จักพี่ ผมปีหนึ่งคณะของพี่จ้าว ” จ้าวน้องไอจักรสิ
“ แล้วร้องไห้ทำไมตั้งแต่หน้าห้องน้ำแล้วใช่ปะ ”
“ ครับ ผมไม่มีเงินลงทะเบียนครับพี่ ” เอ ...... จำได้ว่ามันบอกคนที่คุยโทรศัพท์ว่า มีเงินนี่
“ เราคุยโทรศัพท์ .... ”
“ ครับ ผมไม่อยากให้แม่คิดมาก ความจริงผมออกมาทำงานตั้งแต่มอปลาย ” น่าเห็นใจแฮะ
“ น้องทำงานที่นี่เหรอ เห็นชุดคล้ายๆ ”
“ ผมเป็นเด็กเสิร์ฟครับ ” ผมเคยทำงานคล้ายๆกันมาก่อน รู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายแม้แต่น้อยเลย
“ เมมเบอร์พี่นะ แล้วมีอะไรโทรหา ” ผมให้เบอร์น้องมันไปแล้วเดินกลับออกมา พวกผมออกกันมาพอดี เรากลับที่พักของแต่ละคนครับ
ผ่านวันนั้นมา ผมยังคิดถึงไอน้องคนนั้น ไม่ได้คิดแบบรักชอบอะไรนะครับ รู้สึกเป็นห่วง นี่ก็ใกล้วันจ่ายค่าลงทะเบียน
“ เป็นอะไรน้อง ” วันนี้พี่วากดิษอยู่ด้วยครับ ถ้ามันว่างๆจะมาหมกอยู่กับผมทั้งวัน
“ ปล่าวๆ ”
“ ช่วงนี้ว่าง ช่วยพี่ทำงานปะ ” มันชวนผมไปทำงานครับ
“ ช่วยอะไรเล่า ไม่อยากเป็นเด็กเส้น ”
“ พี่ให้ทำงานก็จ่ายเงินเดือนนะ ไม่ได้ให้ทำงานฟรีๆ ”
“ กลัวพ่อของดิษจะฆ่าคิมก่อนดิ ”
“ ก็ได้ๆ พร้อมเมื่อไรบอกพี่นะ จะได้ทำงานด้วยกัน ”
ความจริงผมกะไว้ว่า ผมจะไปหาสมัครทำงานที่อื่นก่อนครับ ไม่อยากทำงานกับดิษ กลัวจะมีคนนินทา ผมไม่ได้คิดถึงตัวผมนะครับ ผมห่วงดิษมากกว่า
ดิษอยู่กับผมถึงเย็นก็ชวนผมออกไปกินข้าวข้างนอก ผมถือโอกาสโทรหาไอจ้าว คาใจเรื่องน้องคนนั้นครับ
“ สวัสดีครับ ” เสียงใสเชียว
“ จ้าว กูเอง คิมนะ ”
“ รู้แล้วครับ มีอะไรพี่ ”
“ เออ มันมีน้องปีหนึ่งคนนึงนะ ......... ” ผมเล่าให้มันฟังคร่าวๆ แล้วก็มาสะดุด
“ มันชื่ออะไรล่ะพี่ ”
“ เออว่ะ พี่ไม่ได้ถาม ” ตลกดีว่ะ
“ เอ้า งั้นเบอร์โทรน้องล่ะ ”
“ ก็ไม่มีอะ ”
“ อะไรของพี่เนี่ย ให้ผมช่วยดูแล้วไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ เบอร์ก็ไม่มี ฮุ้ววว ” ไอฮุ้วๆนี่ รู้สึกจะของกูนะ
“ เอาไว้น้องมันติดต่อมา จะโทรไปหาแล้วกัน ”
ชีวิตของผมช่วงนี้ไม่มีเรื่องยุ่งยากเลยครับ คณบดีคนก่อนเสนอเรื่องให้สภามหาวิทยาลัย แก้ไขประวัติของนักศึกษากลุ่มนึง ที่ผิดพลาดจากหลักสูตร ผมได้ข่าวว่าผ่านไปด้วยดี ผมก็รอดไปด้วย ตอนนี้รออนุมัติจบเท่านั้น
“ สวัสดีครับ พี่คิมหรือปล่าว ”
“ ครับ ไม่ทราบใครครับ ” ช่วงนี้คุยโทรศัพท์เพราะขึ้นนะผมอะ ฮ่าๆๆ
“ ผมชื่อไก่ครับ ที่เจอกันที่ร้าน ........ ” พอดีเลย
“ เออๆ เป็นไงน้อง ”
“ พี่ คือ ...... ผม ขาดเงินค่าลงทะเบียนครับ ” ผมเดินไปดูตารางการศึกษาภาคนี้ คณะนิติของมันหมดเขตวันนี้จิงๆ
“ ผมจะไปขอเลื่อนกับคณะ เค้าต้องการคนรับรองสองคน ”
“ ขาดเท่าไรน้อง ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมอยากช่วยน้องคนนี้
“ พันสองครับ ”
“ น้องเอาเลขบัญชีมา พี่โอนให้ ”
“ เอ่อ ...... ผมรับไม่ได้ครับ พี่ไม่รู้จักผมเลย ”
“ เฮ้ย ถ้าเป็นน้องไอจ้าวก็น้องพี่นะ เร็วๆ ” มันเงียบไปนาน
“ โอเคครับ พี่รอครู่เดียวนะครับ ” มันคงกำลังค้นหาบัญชีเงินฝาก แล้วบอกเลขบัญชีให้ผม พอรู้แล้วผมเดินลงไปหาตู้เอทีเอ็มแล้วกดโอนเงินให้น้องไก่
ผ่านจากวันนั้นมา ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากไก่อีกครั้ง ว่าได้เงินเดือนมาแล้ว จะขอคืนผมครึ่งนึง เลยนัดผมไปที่ร้านอาหารแห่งที่ผมเคยไป ผมก็ตกลงตามนัดครับ
“ สวัสดีครับพี่ ผมใช้ครึ่งนึงนะครับ ถ้าได้มาอีกผมจะคืนครับ ” มองไปมองมาน้องมันดูซื่อๆดีจัง
“ พี่กลับเลยหรือปล่าวครับ งั้นผมไปทำงานนะครับ ” เหมือนไล่นะเนี่ย ทีแรกผมก็คิดจะกลับล่ะครับ แต่อยากเข้าไปนั่งเล่นซักเดี๋ยว อยู่เฉยๆมาหลาย
พอผมเข้ามาผมก็นั่งที่บาร์ตามปกติ ผมสอดสายตาหาน้องไก่ แต่ไม่เจอครับ มันหายไปไหนก็ไม่รู้ ผมขอเครื่องดื่มเบาๆ ดื่มไปสองสามแก้วก็สะดุดกับมุมมืดๆที่อยู่อีกฟากของร้านเดียวกัน ผมเดินๆไปซุ่มดูก็เจอของดีเลยครับ
“ เดินระวังหน่อยนะครับ ........... พี่คิม !!!!! ”
“ ไก่ แกไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟเหรอ ” มันช็อกไปเลยครับ ขณะที่มันยังยืนเงียบก็มีผู้ชายเดินมากอดคอไอไก่
“ น้อง ร้องเพลงกับพี่ทีน่า มาๆ ” ไอไก่กัดฟันเหมือนจะร้องไห้ ผมนึกถึงไอแบงค์ครับ มันเคยทำงานแบบนี้เหมือนกัน
“ ไก่ทำงานเถอะ ” ผมเดินเลี่ยงออกมา คิดในใจว่า น่าจะห่างๆเรื่องนี้ดีกว่า
“ พี่ ผมจะโทรหานะครับ ผมขอโทษ ” ไอไก่วิ่งมาบอกผม แล้ววิ่งกลับไปที่โซนนั้น เฮ้อ อะไรของกูวะเนี่ย
********************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213038 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก