ปลื้มๆมีคนรออ่าน เหอะๆๆ
**********************************
ผมไม่มีข้าวของอะไรมากมาย ผมเดินออกมาจากหอพักโดยมีกระเป๋าแค่ใบเดียว ผมเลือกมาเก็บของในช่วงที่รู้ว่าดิษต้องไปทำงานที่ปลีกตัวมาไม่ได้ แต่ผมต้องไปบอกแม่ท่านวากดิษก่อน เพราะว่าผมต้องจดน้ำจดไฟและเก็บเงินหอพักให้ท่าน เกิดหายไปดื้อๆจะยุ่งยากครับ
“ มีธุระต้องไปด่วนเหรอลูก ธุระอะไรจ้ะ ” แม่ท่านวากถามทันที
“ เกี่ยวกับธุรกิจของดิษครับ ”
“ หืม แล้วทำไมไม่คุยกับดิษก่อนล่ะ ถ้าด่วนมากเค้ารอฟังอยู่แล้ว ” ถึงตอนนี้ ผมก็ปากหนักอะครับ ไม่กล้าพูดตรงๆเลยได้แต่เลี่ยงๆ สุดท้ายก็ออกมา
ผมเอาซิมโทรศัพท์เก่าถอดเก็บ เพราะดิษมันโทรตามมาไม่เลิก ผมพยายามจะให้เรื่องมันกระจ่างโดยเร็ว แต่เห็นจะยากไม่น้อยครับ เพราะดูดิษจะไว้ใจเจ๊แจงพอสมควร
“ สวัสดีครับน้า ”
“ โอย คุณคิม ไปอยู่ที่ไหนครับเนี่ย ผู้จัดการมาโวยวายจนคลังเกือบแตกนะครับ ” คงหมายถึงท่านดิษสิ เหอะ บ้าอำนาจว่ะ
“ ผมจะเข้าไปหาหัวหน้าของน้าอะครับ ”
“ กลับมาก่อนไม่ดีเหรอครับ เห็นผู้จัดการคาดโทษน้องโต้ง น้องจอยด้วย ” หืม มันลามไปหาเพื่อนๆผมได้ไง
“ โต้ง จอย มาเกี่ยวอะไรครับน้า ”
“ ก็ทำนองว่า ถ้าติดต่อคุณคิมไม่ได้จะไล่ออกเลย ” โอ้โห แรงนะนิ
“ มันแค่ขู่ครับ ไม่ทำจริงๆหรอก ”
“ เอ่อ ผมว่าผู้จัดการห่วงคุณคิมมากนะ รู้สึกเห็นใจ ” ลองโดนทำแบบนี้ ใครจะไปเห็นใจไหว
“ เอาเหอะครับ ผมจะกลับไปอย่างคนมีเกียรตินะครับ ผมจะไปพบหัวหน้าได้ตอนไหนครับ ” น้าที่คุมคลังบอกรายละเอียด พร้อมบอกว่าจะโทรไปแจ้งก่อนล่วงหน้า
พอลองมาคิดดีๆ ผมรู้สึกว่าผมค่อนข้างทำเรื่องนี้ปุบปับเหมือนกัน และดูโหดร้ายกับไอดิษด้วย แต่ทำยังไงได้ครับ ความรักของผมๆรู้ดีว่าจะจัดการอย่างไร แต่คราวนี้ดันมีเรื่องงานมาคาบเกี่ยว ผมเลยตัดสินใจทำลงไป สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผมอยากให้ดิษรู้ว่า ผมไว้ใจได้ และอยากให้เค้าได้รู้จักยัยเจ๊คนนั้นมากขึ้นด้วย
ผมต้องมานั่งรอให้คนสัมภาษณ์เป็นครั้งที่สามของชีวิต ครั้งแรกก็ตอนเข้ามหาลัย ครั้งที่สองก็ยัยเจ๊แจง แต่ครั้งนี้ตื่นเต้นครับ เพราะไม่รู้ว่าคนที่จะสัมภาษณ์เป็นใคร
“ เชิญค่ะ ” ผมเดินเข้าไปที่ห้องของหัวหน้า พอเข้าไปก็ยิ้มออกนิดหน่อย เพราะคนสัมภาษณ์เป็นผู้ชายครับ ท่าทางสุภาพมาก หน้างี้ขาวเชียว ผมเดาอายุว่าคงประมาณสี่สิบได้
“ จะยืนหรือนั่งดี ” อ้าว ดูถามเข้า
“ นั่งแล้วกันครับ ” ผมตอบ หัวหน้ายิ้มๆให้
เรื่องที่ผมตัดสินใจก็คือ มาสมัครงานกับที่นี่ครับ เพราะผมต้องการดูแลกิจการของวากดิษห่างๆ เพราะที่นี่กับห้างหุ้นส่วนของพ่อท่านวากดิษ ทำสัญญากันครั้งละห้าปี ดูแล ขนส่งให้ ผมก็จะถือโอกาสมาขอตรวจสอบข้อมูลไปด้วย ผมมั่นใจว่าผมต้องเจอสิ่งที่ยัยเจ๊นั่นทำไว้
“ เพิ่งทำงานได้สามอาทิตย์ ทำไมถึงลาออก แล้วทำไมถึงเลือกมาที่นี่ คุณน่าจะรู้นะว่า เราไม่มีเงินจ่ายเท่าที่เก่า ” เขี้ยวว่ะ ไม่เข้ากับหน้าตาเลย
“ ผมทำงานที่นั่นไม่ได้ เพราะเรื่องส่วนตัวครับ ” หัวหน้าขมวดคิ้ว
“ แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่มามีเรื่องส่วนตัวที่นี่ ”
“ ตกลงครับหัวหน้า ” ผมพูด
“ หมายความว่ายังไง จะไม่สมัครแล้ว ” ผมพยักหน้า หัวหน้าหัวเราะนิดหน่อย
“ ไม่มาทำให้ผมเสียเวลาเฉยๆหรอก ถูกไหม ”
“ ใช่ครับ ผมเรียนหัวหน้าตรงๆ ผมมีปัญหากับผู้จัดการที่นั่น ”
“ ดิษน่ะเหรอ ” รู้จักกันด้วย
“ ปล่าวครับ ”
“ แจง ? ” แสดงว่าห้างนั้นมีชื่อเด่นๆแค่สองคนนี้แหงเลย
“ ครับ ” หัวหน้าเอาเอกสารกองนึงมากองให้ผมดู เล่นเอาผมต้องทั้งตกใจและแปลกใจสุดๆเลยครับ
เอกสารกองนั้นเป็นเอกสารที่ยัยผู้จัดการแจง ร่อนถึงพวกบริษัท ห้างร้านที่ติดต่อมีธุรกิจ ถึงพฤติกรรมไม่ดีของผม นี่กะจะไม่ให้ผมเกิดเลยนะเนี่ย
“ เหอะ ” ผมอุทาน
“ ไม่แก้ตัวให้ผมฟังหน่อยเหรอ ” หัวหน้าถาม ความจริง หัวหน้ายังดูไม่แก่มากอะครับ ทำให้ผมแสดงท่าทางเป็นกันเองมากไปหน่อย สงสัยจะไม่พอใจผมซะแล้ว
“ ผมไม่มีข้อแก้ตัวครับ เพราะผมไม่ได้ทำ ”
“ วันที่คุณผลักเค้าตกน้ำน่ะ ผมอยู่ด้วยนะ ” เออ ชีวิตกูนี่นะ
“ อย่างนั้น ผมขอตัวนะครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา ”
“ น้อง !!!!! ” หัวหน้าเรียกผมเสียงดัง
“ ครับ ”
“ มานั่งก่อน ” ผมไม่ได้แกล้งทำให้เค้าง้อนะครับ
“ พี่อยากเล่าอะไรให้ฟังก่อน หลังจากฟังแล้วจะไปพี่ก็ไม่ว่า ” กลายเป็นพี่ผมซะแล้วครับ
“ เมื่อประมาณปีกว่าๆที่ผ่านมา มีบัณฑิตจบใหม่คนนึง มาสมัครงานที่ห้างของดิษ เค้าเก่งมากนะ แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เค้าลาออกจากที่นั่น พี่ได้รับแจ้งพฤติกรรมมาเป็นแฟ้มๆจากผู้จัดการฝ่ายบุคคล พี่นั่งอ่านก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนพี่เพิ่งทราบข่าวไม่นานนี้ ว่าน้องบัณฑิตคนนั้นได้รับงานกับบริษัทที่มีชื่อของประเทศ กำลังจะได้ทุนไปศึกษาต่ออีก ” พอฟังผมก็รู้ทันทีว่า หัวหน้าต้องการจะบอกอะไรผม
“ แสดงว่าหัวหน้า ไม่เชื่อที่ผู้จัดการแจ้งมาใช่ไหมครับ ”
“ อาจต้องขอบคุณที่พี่ทำงานที่เล็กๆ กิจการไม่มาก พี่เลยมีเวลาเปิดอ่านเอกสารพวกนี้ และพี่ก็เจอว่า แจงเค้าคัดลอกของเก่ามาทั้งนั้นเลย พี่กำลังจะแจ้งเรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่รู้เหมือนกัน ” นั่งคิดยิ่งโมโหครับ ยัยนี่ทำให้เราเสียคนเก่งๆไปกี่คนแล้ว
“ พี่ดีใจนะ ที่เหยื่อของเค้ามาที่นี่ ”
“ ผมมีอีกเรื่องที่หัวหน้าอาจจะยังไม่ทราบ คือ ......... ” ผมเล่าให้หัวหน้าฟัง ถึงเรื่องที่ผมพบเจอมา หัวหน้าพอฟังได้ไม่นาน ก็ยกหูโทรศัพท์ให้คนเอาเอกสารหลายอย่างมาสุมๆตรงโต๊ะประชุม
“ เอ่อ เราจะทำอะไรครับ ” ผมถาม
“ เรียกพี่ว่า พี่โต้งก็ได้นะ ” ชื่อดันเหมือนไอโต้งซะงั้น เหอะๆๆๆ
“ ผมจะได้ทำงานไหมครับ ” พี่โต้งหัวเราะ
“ พี่จ่ายเป็นรายวันแล้วกัน วันนี้ให้ค่าล่วงเวลาก่อนด้วยเลย ตกลงไหม ” ผมยิ้มบ้าง เฮ้อ อะไรจะโชคดีขนาดนี้
“ พวกนี้อะไรครับ ”
“ เอกสารเบิกของจากคลัง แล้วน้องชื่ออะไรล่ะ ”
“ คิมครับ ”
“ คิม ในกองนี้ มีเอกสารของคลังเยอะมาก ลองแยกเอาที่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์มาแยกไว้ แล้วจะดูกัน พี่นั่งทำงานนะ ” ผมรับงานมาก็รีบลงมือทันที
ระหว่างที่ผมนั่งดูเอกสารช่วยแยกเป็นส่วนๆ ก็หยุดกลับไปคิดเรื่องเจ๊แจงไม่ได้ ผมกำลังเจอกับอะไรกันนะ ผมไม่คุ้นเคยเลยจริงๆ วงการธุรกิจ การทำงาน เป็นแบบนี้เองเหรอ
“ นั่งคิดอะไร คุยได้นะ ” อย่างกับได้ยินผมคิดอะ ผมเหลือบไปเห็นแหวนวับๆที่มือซ้ายเข้าพอดี
“ คือ พี่หมั้นแล้วเหรอครับ ”
“ อ๋อ ใช่ ผู้ใหญ่หมั้นให้น่ะ ” พอเป็นเรื่องชาวบ้านปุ้บ คิมก็อยากเผือกปั้บเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ พี่ไม่ชอบเหรอครับ ”
“ ตาพี่น่ะ เห็นว่าพี่อายุเกือบสี่สิบ ยังไม่คบหาผู้หญิง เลยนัดให้เจอกันน่ะ ความจริงพี่ก็สนใจเค้านะ แต่เค้ามากกว่าไม่สนใจพี่ ” อืมๆ น่าเห็นใจ
“ พี่รู้ได้ยังไงครับ ”
“ เค้ารักสนุก ชอบเที่ยว ไม่เหมือนพี่ คิมก็เห็นดูสิ สาวๆที่ไหนจะสนใจคนบ้างานอย่างพี่ ” ท่าจะจริงแฮะ พี่แกดูภูมิฐานมาก คงไม่มีใครค้ากล้ามาจีบมากกว่า เหอะๆๆ
“ แล้วพี่คุยกันจริงจังซักครั้งหรือยังครับ ”
“ หืม ” พูดไปถึงเพิ่งได้คิดครับ นี่เรื่องเจ้านายนี่หว่า
“ ขอโทษครับ ”
“ น้องเป็นคนพูดตรงนะ มิน่าอยู่กับแจงไม่ได้ รายนั้นชอบคนปากหวาน ” พูดถึงปากหวานผมหัวเราะทันทีเลยครับ
“ ดิษนี่ปากหวานเหรอครับ ”
“ ดิษ ? ทำไมเหรอ สองคนนั้นเค้าชอบกันหรือไง ” ไปๆมาๆจะไม่ได้ทำงานนะกูว่าเนี่ย แต่ผมพยายามแยกประสาทครับ เพราะเรามาทำงานเป็นหลัก
“ แจงดูจะชอบดิษครับ แต่ดิษมีแฟนแล้ว คงไม่สนใจหรอก ” ผมพูดเองเออเองเลย พี่โต้งเหมือนจะเห็นด้วยครับ
“ อืม ดิษเนี่ยดูขรึมๆนะ คบยาก แฟนเค้าคงจะประหลาดพอๆกับดิษนั่นแหละ ”
“ แค่กๆๆๆๆ ” อารมณ์นี้ ไม่สำลักจะไหวเหรอครับ เหอะๆๆ ด่าตัวเองทางอ้อมเฉยเลย
“ เอาไว้ พี่จะชวนเราไปเจอคู่หมั้น คิมดูจะมีประสบการณ์ ช่วยพี่ด้วยนะ ”
“ มากไปครับพี่ ยินดีครับ ”
ไม่คิดว่า เราจะมีวาสนาขนาดนี้ครับ ผมเพิ่งหันหลังให้ที่ทำงานเดิม จากคนที่ผมรักมากโดยไม่ได้บอกกล่าว แต่ได้มาเจอคนที่จะอุปการะเราได้แทบจะทันที ค่ำวันนั้นผมต้องหานอนที่พักราคาถูกไปก่อน เพราะยังไม่ได้หาพอ จะกลับหอพักก็ไม่กล้า ขืนดิษรู้ว่าผมกำลังวางแผนจัดการยัยแจง คงจะมองผมในแง่ไม่ดีแน่ ดิษทนหน่อยนะ
“ โต้งเว้ย ” ผมใช้เบอร์โทรอีกเบอร์ โทรติดต่อไอโต้ง
“ คิม มึงอยู่ไหนเนี่ย มาซะทีสิวะ ”
“ กูกำลังช่วยดิษมันอยู่ เข้าใจทีนะเว้ย ” ผมอธิบายให้ไอโต้งฟัง
“ ถ้าจะช่วยมึงกลับมาเถอะ ”
“ อะไรวะ ” ผมถาม
“ พี่ดิษอะ เมาร้องไห้ ร้องไห้แล้วก็เมา บ่นพึมพัมๆว่า ไม่น่าพาคิมมาลำบากๆๆๆ อยู่แบบเนี่ย ทั้งคืน ก็กับพี่โจต้องมานอนเฝ้า กลัวแกจะฆ่าตัวตาย แล้วที่ทำงานพี่แจงก็จ้องจะงับพี่ดิษตลอด เรื่องแย่ลงมากนะเว้ย ” แค่ฟังผมยังรู้สึกใจหาบเลยครับ ผมนึกสภาพของดิษออกทุกภาพเลย
“ โต้ง ฟังดีๆนะ พอมันฟื้น บอกมันแทนกูที ........ กูรักมันมาก กูยังรักมันอยู่ ขอแค่รอหน่อย กูจะกลับไปหามัน ”
“ ...... คิม เอางั้นเหรอวะเพื่อน ” ไอโต้ง ถึงจะยังไงมันก็เชื่อใจเสมอมา ตอนนี้ผมต้องอาศัยความดีครั้งก่อนๆมาเดิมพันครับ ครั้งนี้ถ้าไม่ได้ผล ผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าคนเดียว
“ อืม ไม่นาน ไม่นานแน่ๆ ” ผมวางสาย นอนหลับตา พลางนึกถึงวันที่มันคว้าข้อมือของผมอย่างแรง เพราะผมผลักยัยเจ๊แจงตกน้ำ ผมจะทำยังไงดี ผมห่วงดิษจริงๆ
จากนั้นสามวัน ผมได้มาทำงานช่วยพี่โต้งที่หน้าห้องของหัวหน้า แต่งานจริงๆคือเรื่องเอกสารที่ส่อว่ายัยเจ๊แจงยักยอกทรัพย์สินบริษัท งานนี้พี่โต้งพูดทำนองว่า ไม่พวกเราก็แจง คงพังไปข้าง
“ คิม มานี่หน่อย ”
“ ครับ ” ผมถูกเรียกเข้าไปในห้อง พี่โต้งปิดประตู หน้าเครียดเลย
“ ดูท่า เราช้าไปหน่อยนะ ”
“ หมายความว่าอะไรครับ ” พี่โต้งนั่งพิงเก้าอี้ เหมือนเหนื่อยมากๆ
“ ดิษรู้แล้วว่าคิมทำงานที่นี่ คู่หมั้นพี่ก็ถูกเค้าหลอก ....... กลายเป็นว่าพี่กับคิมเป็นแฟนกันซะแล้ว ”
“ เฮ้ย ...... แม่งร้ายจังวะ ” ผมอดไม่ได้ครับ เลยหลุดพูดไม่สุภาพออกไป
“ คิม ดิษกำลังมาแล้ว ถ้าคิมต้องการช่วยห้างของพวกเราจริง คิมควรอดทนนะ ”
“ ยังไงครับ ”
“ ดิษด่าพี่เสียหายมาก หาว่าพี่ดึงคนของเค้าไป สมคบจะทำลายเค้า ตอนนี้จะมาลากคิมกลับไป ” เห็นภาพเลยกู ผมนั่งอยู่กับพี่โต้ง รอให้ท่านวากมหาโหดมา ไม่นานก็มีเสียงปังๆจากด้าน คงไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะครับ
“ พี่โต้ง !!!!! .... คิม ” สายตาพี่วากดิษตอนนี้ โหดกว่าตอนวากพวกผมเป็นไหนๆครับ เรียกว่าทำผมหัวหดได้เลย
“ ห้องก็ไม่ใหญ่นะ เสียงดังทำไม ” โอ้โห คุณชายโต้งของผม เหอะๆ
“ นี่ ..... โอเค ผมมาพาคนของผมกลับ ”
“ คนของดิษเหรอ เค้าสมัครใจมาทำงานกับพี่นะ ” เอาแล้วไง ผมมองคนผิดไปนิดหน่อยครับ พี่โต้งนี่ใจกล้าไม่น้อยเลย
“ เราต้องฟ้องศาลกันไหมครับ ” เฮ้ย ทำไมวากดิษขู่เค้าแบบนั้นล่ะ
“ ฟ้อง ? เรื่องอะไร ”
“ ผมคิดไม่ออก แต่ถ้าจำเป็นผมจะทำ ”
“ ดิษ คิมสำคัญกับดิษมากเหรอ เค้ารู้ความลับอะไรของห้างหรือไง ถึงเสียมารยาทขนาดนี้ ”
“ เค้า ............ ” โอ้ ไม่น่าเชื่อ ดิษนิ่งเลยครับ คราวนี้หันมาหาผมแทน
“ คิม กลับมาทำงานกับพี่ มีอะไรพี่จะรับฟัง ”
“ ถ้าดิษทำแบบนี้ตั้งแต่แรก คิมจะต้องบากหน้า ทนเจ็บทนอายมาถึงนี่เหรอ ” คำพูดพี่โต้ง เจ็บนะครับ ผมฟังยังรู้สึกเลย
“ งั้น ผมถามบ้าง พี่พิศวาสคิมขนาดไม่สนใจคู่หมั้นเลยเหรอครับ ”
“ ดิษ !!!!!! ” ทั้งผมทั้งพี่โต้ง ประสานเสียงกันเรียกชื่อมัน
“ เป็นถึงขนาดนี้แล้วเหรอคิม โอเค ถ้าแบบนี้ พี่จะกลับแล้ว ” ผมกำลังจะลุกตามมันไป แต่พี่โต้งดึงไว้ก่อน
“ พี่ มันเข้าใจผิดใหญ่แล้วนะครับ ”
“ ปล่อยเถอะ เราอธิบายตอนนี้ เค้าไม่เข้าใจหรอก มีแต่จะทำให้เค้าโกรธกว่าเดิม ” เฮ้อ เรื่องแย่ลงจริงๆ
ผมพยายามลืมเรื่องเมื่อกี้ แล้วกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ พี่โต้งรวมเอกสารเป็นปึกและเรียกที่ปรึกษามาพูดคุย ที่ปรึกษาที่ว่าเป็นทนายความครับ (ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนว่าความผมด้วย) มาเตรียมแผนการ
“ อืม ติดคุกกันได้นะเรื่องนี้น่ะ ” ลุงทนายบอกผมสองคน
“ ผมทราบ แต่ผมเสียรายได้ไปไม่ต่ำกว่าเก้าหมื่น เพราะการยักยอกของคู่สัญญา ตรวจสอบจริงๆคงมากกว่านี้ ” พี่โต้งบอกข้อมูลให้ทนายความ
“ อย่างนั้น เราไปขออนุมัติจากนายกัน ” นายคนนั้น คือตาของพี่โต้งครับ ผมงี้ใจเต้นนิดหน่อย เพราะไม่ค่อยคุ้นกับคนรวยๆเท่าไร
ลุงทนายพาผมมาถึงบ้านของตาพี่โต้ง บอกตรงๆว่า อลังการจริงๆ ใหญ่กว่าบ้านพ่อท่านวากดิษเกือบเท่าตัว
“ ได้ข่าวว่าลงกฎหมายเหรอ ” ระหว่างทางเข้าบ้าน ลุงทนายถามผม
“ พ่อผมอยากให้เรียนครับ ”
“ แน่สิ โรจน์มันอยากเป็นอัยการจะตายห่า ” ผมถึงกับอึ้ง กึ่งช็อค ลุงคนนี้รู้จักพ่อผมด้วย
“ นี่ รู้จักกันด้วยเหรอ ” พี่โต้งถามผม
“ เค้าไม่รู้จักผมหรอก แต่ผมจำเค้าได้ ” ผมรับยกมือสวัสดี แต่เราไม่มีเวลาคุยหรอกครับ เพราะผู้ใหญ่รออยู่
พอเข้ามาถึง ก็มีกลุ่มคนนั่งรออยู่แล้ว ผมยกมือสวัสดีรอบๆ แล้วก็มาตกใจกับคนๆหนึ่ง นั่นคือพ่อของวากดิษ แต่ไม่ เจอดิษนะครับ
“ ลื้อ ไปมีข่าวกับผู้ชายหรืออาโต้ง ” คนที่พูดขึ้นมา เป็นผู้ชายสูงอายุครับ ผมเข้าใจว่าเป็นตาของพี่โต้ง
“ ข่าวน่ะใช่ครับก๋ง กับคนนี้ ” พี่โต้งชี้มาที่ผม
“ ไม่ใช่คนนี้แน่นอน ” ทันใดนั้น ก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นครับ คนๆนั้นคือพ่อท่านวากดิษ เล่นเอาผมงงเลย
“ อ้าว แล้วรู้ได้ยังไง ” ตาของพี่โต้งหันไปถาม
“ เจ๊ก คนนี้ ผมยืนยันด้วยหัวเลย คนนี้ไม่มีทางคบกับโต้งแน่นอน เค้ามีแฟนแล้ว ” พี่โต้งหันมามองผม ผมหันไปโค้งให้อาพ่อท่านวาก อาก็ยิ้มให้เล็กน้อย
“ งั้นเราจะได้ไปเคลียร์กับฝ่ายหญิง วันนี้เย็นลื้อไปพร้อมกับอา ...... อา ..... อาตี๋ ลื้อชื่ออะไร ” ตาของพี่โต้งพูดไป แล้วก็ถามชื่อผมครับ
“ นั่นลูกโรจน์ไงเจ็ก ”
“ โอ๊ะตายแล้วๆๆ มานั่งนี่ๆ ” เหอะๆ ตลกดีนะครับ ไปๆมาๆกลายเป็นว่าเราเนี่ย รู้จักกันมาตั้งแต่ยุคปู่ย่าตาทวดกันแล้ว พอทักทายกันพอสมควร เราก็ต้องมาถกเรื่องที่เป็นสาระเสียที
“ แจง .......... ยัยแจงงง ” ตาของพี่โต้งเอาแต่พูดชื่อนี้ หลังจากที่รู้เรื่อง
“ ก๋ง อย่าโกรธเลยครับ เรียกมาถามก็รู้ ” พี่โต้งพยายามเกลี่ยกล่อม
“ ไม่เรียกไปคุยมันแล้ว อา .... (ชื่อลุงทนาย) ไปแจ้งความ เอาอีเข้าคุกไป ”
“ ก๋งครับ แจงคงเด็กเกินไป พอมีอำนาจก็ใช้ไม่เป็น ก๋งใจเย็นนะครับ ” พี่โต้งนี่จะเป็นพ่อพระไปไหนกัน
“ ก็ได้ๆ ........ แต่ที่อีทำกับอาคิม ไม่เกินไปเหรอ ”
“ เจ็ก คนที่ทำ คือลูกอั๊วะ โง่โดนคนเค้าหลอก เดี๋ยวอั๊วะจะจัดการเอง ” พ่อท่านวากทำผมตื้นตันมากๆเลยครับ ไม่คิดว่าหลังจากวันนั้น ท่านจะมองผมในแง่ดีกว่าเมื่อก่อน
“ ก็ได้ๆ ไปจัดการกันให้เร็ว ไปได้ๆ ” ตาของพี่โต้งไม่แข็งแรง เลยขอตัวไปพัก พอลุกขึ้นก็มีคนๆนึงวิ่งเข้ามา
“ ดิษ ........ ” คนที่ว่าคือไอตัวดีนั่นเองครับ
“ คิม พี่ขอโทษ ”
“ มานี่ ไอคนโง่ ” พ่อของวากดิษเดินไปตบบ้องหูลูกชาย แต่ดูจะเป็นแนวหยอกกันมากกว่า ในห้องหัวเราะกันร่าเลย
“ อย่างนั้น เดี๋ยวเราไปเตรียมเอกสารกัน ผมจะไปคุยกับคุณแจงให้รู้เรื่อง ” ลุงทนายบอกพวกผม
“ เดี๋ยวผมกับคิมจะตามไปครับ ” ดิษรีบบอก
“ ทำไมกูต้องไปกับมึง ” ผมเผลอพูดซะเต็มยศ เล่นเอาผู้ใหญ่มองเป็นแถวๆ
“ คิม มันจะตายให้ได้มาสองสามวันแล้ว ไปกับมันเถอะ ” พ่อท่านวากช่วยกล่อม พี่โต้งก็ยิ้มๆ ผมเลยต้องจำใจไปกับไอดิษ ทั้งๆที่ยังไม่หายโกรธเลย ผมเดินนำมันออกมา โดยไม่มองมันด้วยซ้ำ
“ โกรธมากเลยเหรอ ” พอพ้นสายตาคน มันรีบถามเลยครับ
“ อย่าเพิ่งถาม งานยังไม่จบ กูยังไม่อยากรีบคิดบัญชี ” ดิษมันทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมมากเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
“ ก็ได้ ...... บัญชีน่ะอย่าคิดแพงนะ กลัวจ่ายไม่ไหว ” เหอะๆ ดูมันพูดดิ เฮ้อ อย่างน้อย ปัญหานี้ก็มีท่าทีจะแก้ได้แล้วครับ แต่ที่น่าคิดคือ ผมจะเอาคืนไอวากดิษนี่ยังไงดี ถึงจะคุ้ม หึหึหึหึ
***************************************************************
เพิ่มให้นิดหน่อยนะครับ ความจริง ตอนที่เกิดเรื่องกินเวลานานเหมือนกัน เรื่องกับสับสนมาก ผมไม่รู้จริงๆว่าเรื่องทางฝั่งดิษอะไรเกิดก่อนเกิดหลัง ที่ว่าเค้าตามหาผม หรือไปขู่เพื่อนๆผม ประมาณนี้ ผมเลยเดาเอาเองด้วยครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก