มาแล้วครับ แฮะๆๆ
*********************************************************
ผมกับดิษมาถึงหน้าสถานบันเทิงแห่งที่พี่โต้งเรียกให้มา กว่าจะมาถึงก็นานทีเดียว กลางคืนแบบนี้ย่านนั้นรถมากครับ ทำให้มาช้ากว่าปกติ
“ มาช้าจัง ” พี่โต้งกำลังนั่งคอยอยู่ด้านนอก
“ ดูรถเอาสิ มองดิมอง ” วากดิษท่าจะหาเรื่องพาลพี่โต้ง ระบายความ ...... เหอะๆๆ
“ พี่ถามแกตอนไหนวะดิษ ” ดิษกำลังจะอ้าปากเถียงต่อ ผมเลยรีบหยุดไว้ก่อน
“ แล้วมาถึง ทำไมไม่เข้าไปรอด้านในล่ะพี่ ”
“ ......... ” พี่โต้งอ้ำอึ้งๆ ไม่ยอมตอบ
“ ป๊อดอะดิ ” ดิษแซวพี่โต้ง แต่ดูพี่โต้งไม่ตลกด้วยครับ พี่แกหน้าเศร้าเลย
“ พี่ไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้นี่ ” ดิษชักเริ่มจะสนใจครับ
“ ไปเรียนถึงเมืองนอก ไม่เคยเที่ยวเลยเนี่ยนะ ” ลูกพี่ผมจบนอกเหรอเนี่ย พี่โต้งถอนหายใจอีกเฮือก
“ เรียนเมืองนอกแล้วไง คนเรียนเมืองนอกต้องเคยเที่ยวทุกคนเหรอ พี่ไปอยู่เมืองนอก ต้องทำงานหาเงินแบ่งเบาค่าลงทะเบียน ค่าหนังสือด้วย ...... ถ้าพี่เอาเงินที่หามาได้ด้วยตัวเอง ไปใช้เที่ยวหมด พี่เสียดายตายเลย ” ไม่คิดว่าพี่โต้งจะมีแนวคิดแบบนี้ครับ เจอครั้งแรกนึกว่าจะมีนิสัยเหมือนคนรวยที่ไม่ค่อยเห็นค่าของเงิน น่านับถือๆ
“ โอเคๆ ผมเข้าใจ แต่ไม่เห็นต้องอายนี่ เที่ยวไม่เป็นก็ให้คู่หมั้นเค้าพาเที่ยวสิ ” นั่นดิ
“ ....... เฮ้อ ลองเข้าไปดูเองไป ” พี่โต้งไม่อธิบายต่อ ชี้ให้ผมเข้าไปในร้าน ผมสามคนเดินไปพร้อมกัน เรียกว่าบอยแบนด์ก็ว่าได้ ฮ่าๆๆ
“ แจง ......... อยู่กับคู่หมั้นพี่ได้ไง ” วากดิษพูดขึ้น ผมก็สังเกตเห็นเข้าพอดีเหมือนกัน ยัยเจ๊แจงนั่งอยู่ใกล้ๆกับผู้หญิงผมยาว ดูจากตรงที่ผมมองเข้าไป พี่คนนี้สวยมากทีเดียวครับ มิน่าพี่โต้งถึงประหม่ามาก
“ เค้าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ” พี่โต้งตอบ
“ งั้นแสดงว่า พี่คนนั้นก็เป็นรุ่นพี่พวกผมดิ ” ผมถาม
“ ปล่าว ชั้นปริญญาโทน่ะ เฮ้ออ ” ยังจะถอนหายใจอีก
“ โต้ง ไม่เห็นต้องกลัวเลย มาๆๆ ” วากดิษไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วครับ ลากพี่โต้งจู่โจมเข้าไปหาเลย พายัยเจ๊แจงเจอหน้าดิษ ก็ยิ้มให้ แต่พอหันมาเจอผม เจ๊เปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทัน
“ นี่ไม่ใช่ที่ๆใครก็เข้ามาได้หรอกนะ ” แม่ง ว่ากูเกรดต่ำสิเนี่ย
“ คิมมากับเราน่ะ ....... สวัสดีครับพี่นิว ผมเอาคู่หมั้นมาส่ง ”
“ หือ !!!!!!! ” พี่โต้งทำหน้าเหวอสุดขีด แล้วก็หน้าแดงขึ้นมาครับ พี่คู่หมั้นชื่อนิวก็หัวเราะนิดหน่อย
“ จ้ะ ขอบใจนะ ..... โต้งนั่งสิคะ ” พอพี่โต้งกำลังจะทิ้งตัวลงนั่ง ยัยเจ๊แจงก็ทำท่ากระซิบกระซาบกับพี่นิว
“ อ๋อ ....... คนนี้เองเหรอ น่ารักดีนะ ” พี่นิวมองมาที่ผม แล้วพูดขึ้น ช่วงนี้ทำไมกูกลายเป็นคนน่ารักไปแล้ววะ กูหล่อเฟ้ยๆ
“ เฮ้อ ไม่รู้มีอะไรดีสินะ ...... ผู้ชาย !!!! … ถึงพากันติด ” อ้าวๆ พูดไม่พูดเปล่านะอีเจ๊ กัดกูต่ออีกซะด้วยสิ
“ แจง อย่ายุ่งกับคิมเลย พี่ทำอะไรให้ไม่พอใจ บอกกันได้ ” พี่โต้งเริ่มปกป้องผมครับ ผมเพิ่งเห็นวันนี้เองว่า เวลาพี่โต้งทำแบบนี้ ดูจริงจังมาก ไม่แปลกที่ดิษจะระแวงว่าพี่เค้าแอบคิดอะไรกับผม
“ ดูสิ พี่นิว ..... ไม่รู้ว่าถ้าเป็นพี่ พี่โต้งจะปกป้องขนาดนี้ไหม ” ผมชักจะปรี๊ดแล้วครับ
“ แสดงว่า พี่พูดว่าผม ใช่ไหมครับ ” ผมถามออกไป ทุกคนหันมองมาที่ผม
“ หืม อะไรนะ พี่ไม่ได้พูดนี่ ” เหอะ สงสัยวันนี้กูจะได้วัดฝีปากกับเจ๊ซะแล้วล่ะ
“ ก็พี่พูดทำนองว่า พี่โต้งปกป้องผม แสดงว่าตั้งใจจะให้พี่นิวมองพี่โต้งกับผม ลึกๆแอบชอบกันใช่ไหมครับ ” ยัยเจ๊เริ่มมีอาการเลิกลั่กๆ พี่นิวยังนิ่งๆไม่แสดงอาการอะไร
“ ว่าไปแล้ว น้องคิมก็แกล้งพี่ไม่หยุดเลยนะ ” วนมาอีกละ
“ เดี๋ยวพี่มา ” วากดิษเดินออกไปเฉยเลย ทำไมทิ้งกูแบบนี้เล่า
“ นิว ทานอะไรหรือยังครับ ผม ........ คือ ..... ” พอผมกับยัยเจ๊พักรบกัน พี่โต้งก็หันไปจีบคู่หมั้นตัวเอง แปลกดีนะครับ เป็นคู่หมั้นแท้ๆแต่ยังแทบไม่รู้จักกัน
“ ยังค่ะ รอโต้งอยู่ ”
“ ทำไมพี่โต้งมาพร้อมกับคิมล่ะคะ ” กูก็นั่งของกูเฉยๆแล้วนะเฮ้ย ยัยเจ๊หันมากัดผมอีกครับ
“ แล้วพี่มากับพี่นิวได้ยังไงครับ ”
“ ........... ” ยัยเจ๊นั่นนั่งนิ่งเลยครับ พี่นิวก็หันไปมองยัยเจ๊แจงเหมือนกัน
“ อ๋อ คือ เห็นพี่แจงบอกจะมาทานข้าวกับพี่โต้ง เลยอยากมาร่วมด้วย ”
“ เสียดายจัง พี่สองคนเค้าอาจจะอยากต้องการความเป็นส่วนตัวแท้ๆ ” ผมโต้ไปครับ
“ นี่ !!!!! …… คือ ฮะๆๆ อย่างนั้นน้องคิมก็มาวุ่นวายเหมือนกันล่ะสิ ” ผมมองๆดู ท่าทางอารมณ์นังเจ๊นี่ใกล้ระเบิดแล้วครับ ขณะที่ผมกำลังจะพูดต่อ ก็เห็นดิษเดินมาพร้อมกับถุงใสๆ ด้านในมีซองจดเหมายเต็มไปหมด
“ คิมไม่ได้มาวุ่นวายหรอกแจง เค้ามาที่นี่ในฐานะแฟนของดิษ ” พี่นิวเอามือปิดปาก พี่โต้งก็ทำตาโต ส่วนผมอึ้งแดกสิครับ
“ ดิษ ..... ล้อเล่นอะไรน่ะ คนอื่นๆเค้าตกใจหมดแล้ว ” เจ๊แจงนี่ก็ดิ้นถึงที่สุดจริงๆ
“ ถ้าคิดว่าดิษล้อเล่น ก็เอาจดหมายไปอ่านดู นี่เป็นจดหมายที่ดิษเขียนให้แฟนของดิษมาหลายปีแล้ว ต่อไปแจงจะได้เข้าใจซะที ว่าดิษเป็นยังไง ” ดิษทำผมอึ้งมากจริงๆครับ ดิษพูดถึงเรื่องจดหมายอะไรก็ไม่รู้สิ
“ ไม่ ....... ไม่นะดิษ ”
“ คืนนี้ ให้เป็นคืนของคนที่เค้ามีคู่เถอะแจง ....... กลับไปเถอะ ” พอดิษพูดจบ ยัยเจ๊ก็เหมือนโดนน้ำร้อนสาดครับ ทำท่าทางร้อนรนไม่พอใจ ก่อนจะเดินออกไป
“ นี่ สองคนเป็น ....... เก้ง ” พี่นิวชี้มาที่ผมสองคน
“ .......... ” ผมไม่ได้ตอบครับ เพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง
“ แล้วแต่จะเรียกครับ ผมสองคนเป็นแฟนกัน ” ดิษจัดการอธิบายเสร็จสรรพ
“ เฮ้อ มิน่าล่ะ ตอนที่คิมมาทำงานกับพี่ ไอดิษถึงทำตัวบ้าบอเหมือนจะฆ่าพี่ให้ได้ ” พี่โต้งพูดออกมาเป็นชุดๆ แถมหลุดคำว่าไอดิษด้วย เหอะๆๆ
“ เกินไปพี่ ”
“ เกินตรงไหน คิมเป็นพยานเลย เกินไปตรงไหน ” เหอะๆๆ
“ ดูเหมือนแจงจะชอบดิษนะ ” พี่นิวพูดบ้าง
“ เรื่องนานแล้วครับ เราจบกันแล้ว ” ดิษตอบแบบไม่ค่อยเต็มเสียง คงกลัวผมหึงอะ หึหึหึหึ
“ จดหมายนั่นอะไรอะ ” ผมถาม
“ ก็ ....... อย่างที่บอกไป จดหมายของพี่ไง ” นาทีนั้น ผมรู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยครับ เพราะเรื่องค่อนข้างบังเอิญที่ผมก็มีบันทึกของผมเหมือนกัน แต่บันทึกของผมเกิดจากสาเหตุที่อดีต ผมหลงๆลืมๆมีอาการทางสมองนิดหน่อย แพทย์แนะนำให้ลองบันทึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาใจแต่ละวันไว้ เพื่อฝึกให้สมองจดจำ
“ กลับไปขออ่านหน่อยนะ ” ดิษยิ้มให้ผม พี่สองคนก็ยิ้มให้เช่นกัน
หลังจากเรื่องของเจ๊แจงระงับไป ผมสี่คนก็กินข้าวด้วยกัน พอเสร็จก็นั่งสนทนากันต่ออีก แต่ตอนสนทนาเนี่ยเริ่มมีการจิบเหล้ากันแล้วครับ
“ พี่นิวครับ พี่โต้งน่ะอายพี่มากเลยครับ ”
“ เฮ้ย คิม ....... ไม่เอาๆ ” ผมได้ทำแซวซะเลยครับ
“ พี่ก็เห็นเหมือนกันค่ะ ........ ไม่รู้ทำไมต้องอายด้วย ” พี่นิว ดูไม่เหมือนพวกที่เที่ยวแก่งตรงไหนเลยครับ สงสัยเรื่องนี้ พี่โต้งคงเข้าใจเองคนเดียว
“ พี่โต้งไม่ใช่คนเที่ยวเตร่น่ะครับ ...... พวกผมเห็นพี่นิวเดี๋ยวออกไปงานนู้นงานนี่ มาเที่ยวก็บ่อยไงครับ ” ดิษช่วยพูดแทนพี่โต้ง
“ เอ่อ ๆ ...... นั่นสิครับ ” พี่โต้งตอบเบาๆ
“ ที่นิวต้องทำแบบนั้น เพราะงานของนิวเป็นแบบนั้นน่ะค่ะ พอกลับมาอยู่บ้านเรา นิวต้องคอยรับแขกแทนพ่อกับแม่เพราะท่านอายุมากแล้ว ประกอบกับเดี๋ยวนี้ แขกของพ่อกับแม่ชอบเที่ยว นิวก็ต้องพาไป ........ ความจริงนิวก็อยากอยู่ง่ายๆ ”
“ นิวครับ ......... โต้งจะบอกผู้ใหญ่ให้นะครับ เราถอนหมั้นกันได้นะครับ ”
“ เฮ้ย พี่ ว่าไงนะ ” ผมถามแทบไม่ทัน
“ ........ นั่นสิคะ ” พี่นิวก็งงด้วยคน พี่โต้งยกเหล้ากินเกือบหมดแก้ว สงสัยจะเริ่มได้ทีครับ
“ เดิมที เราแทบไม่เคยเจอกันเลย เจอกันครั้งแรกตอนที่นิวจะไปเรียนต่อ ...... ผมไม่ต้องการปิดกั้นโอกาสที่นิวจะได้พบคนดีๆ เพราะแต่เรื่องที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้ ” แรกๆกูดูดีนะ ทำไมทำท่าจะเป็นโศกซะแล้ว
“ ทำไมโต้งพูดแบบนั้นล่ะคะ ....... โต้งไม่ได้ชอบนิวใช่ไหมคะ ”
“ ไม่ครับ ผมชอบนิว ” โห เวลาเมานี่ พี่แกเปลี่ยนไปนะครับ กล้าขึ้นเยอะเลย
“ งั้น ทำไมต้องพูดเรื่องถอนหมั้นล่ะพี่ ” วากดิษถาม
“ พี่อยากให้นิวเห็นว่า พี่ก็ทุ่มเทให้เค้าได้ อยากให้เค้ารักพี่ก่อนแล้วค่อยหมั้นกัน ” เหอะๆๆ
“ ........ ” พี่นิวนิ่งเลยครับ
“ ผมจะรอฟังคำตอบนะครับ ” พี่โต้งทำท่าจะลุกขึ้น ผมกับดิษได้แต่นั่งนิ่งๆ
“ โต้งคะ ”
“ ครับ ”
“ ...... หมั้นแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ เราคบกันตอนนี้ก็ได้ ” พี่โต้งหันกลับมายิ้มให้ แล้วก็นั่งลง
“ ขอบคุณครับ ” ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดีครับ คืนนั้นพี่โต้งอาสาไปส่งพี่นิวที่บ้าน ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ พี่โต้งเดินมาหาผมและดิษ
“ คิม ดิษ พี่ขอบใจทั้งสองคนมาก ....... ดิษปิดเรื่องของตัวเองมาหลายปี แต่ยอมเปิดเผย คงอยากช่วยพี่ ไม่รู้มาก่อนว่าแกเป็นคนเสียสละขนาดนี้ ” วากดิษยิ้มไม่ได้พูดอะไร แค่เดินไปตบไหล่และส่งพี่โต้งที่รถ
“ พระเอกนะเนี่ย ” ผมแซววากดิษ
“ หึหึ คิมก็เหมือนกัน โตแล้วนะเด็กน้อย ” มันลูบหัวผมแรงๆ
“ เว้ยๆๆ ..... ผมเสียทรงหมด เออ ขอจดหมายดูหน่อย ”
“ อยู่ในรถน่ะ เรียงเอาเองนะ ทีแรกพี่เรียงไว้แล้วล่ะ แต่พอเห็นแจงไม่ยอมหยุดพี่เลยโกยๆใส่ถุง ” ผมยิ้มๆ ก่อนจะบอกเรื่องของบันทึกของผมให้ดิษรู้ และยังเล่าเรื่องบันทึกของผมให้ฟังด้วย
“ งั้นพี่ขออ่านด้วยแล้วกัน …… แต่ก่อนจะอ่าน พี่ขอโบนัสด้วยนะ ”
“ อะไร โบนัสอะไร ......... พอแล้วม้างงงง ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” คงไม่ต้องบอกนะครับว่า โบนัสเนี่ยคืออะไร
ผ่านมาอีกสองวัน ห้างหุ้นส่วนนัดประชุมกัน เพื่อหารือปัญหาของยัยแจง ปรากฏว่าพ่อของผมก็มาด้วยอีกคน เพราะมีหุ้นด้วย ส่วนมีได้ยังไงก็เพราะ พ่อวากดิษคำนวณเงินที่เคยยืมจากพ่อของผม มาแปลงเป็นหุ้นให้นั่นเอง ส่วนบทสรุปเรื่องนี้ ก็มีว่า ยัยเจ๊ถูกบังคับให้ลาออกไป และจะไม่ได้รับเงินชดเชยหรือเงินทดแทนทุกชนิด เงินที่เจ๊แจงยักยอก ตกเป็นหน้าที่ของพ่อเค้าเองต้องรับผิดชอบในฐานะคนค้ำประกันลูกสาว พอประชุมเสร็จ พ่อของผมก็ขอให้ยัยเจ๊รีบขนของออกไปภายในวันนี้
“ เออ สองคนนั้นมานี่ซิ ” หลังประชุม พ่อของผมกับพ่อวากดิษก็เรียกผมไปหา
“ ทำไม ทำอะไรโดนพลการ ไม่บอกผู้หลักผู้ใหญ่ ...... เอ็งไปลำบากที่ไหนมา ” พ่อผมเทศนาเป็นชุดๆ
“ โรจน์ ไม่ต้องโทษลูก เรื่องของเรื่องเกิดจากลูกข้ามันโง่ ปล่อยให้คนยักยอกของๆห้าง แล้วยังไปว่าคนดีๆอีก ” ผมยิ้มแก้มแทบปริครับ พ่อวากดิษที่ดูไม่ชอบผมมานานพอสมควร ชมว่าผมเป็นคนดีอะ หุหุหุหุ
“ ผมทำงานกับพี่โต้งน่ะครับ ไม่ได้ลำบากอะไร ” ไอผมพูดเรื่องนี้ ดิษมันหลบหน้านิดนึงครับ
“ ดีแล้ว กลับบ้านบ้างล่ะ เฮ้ย ข้าไปล่ะ ” พ่อผมก็แบบนี้ครับ บทจะไปก็ไปเฉยๆงี้แหละ
“ ข้าวกล้อง ไหนๆก็ไหนๆ ไปดูไร่ของแกหน่อยสิ พ่อว่าจะขึ้นโรงเก็บข้าวเปลือกให้ ”
“ ไร่บ้านแม่น่ะเหรอ ” แม่นี่คือแม่แท้ๆของวากดิษนะครับ ไม่ใช่แม่เลี้ยง
“ พูดกับพ่อมีหางเสียงหน่อยดิ ” ผมบอก
“ เออ ช่างเถอะลูก มันก็พูดแบบนี้แหละ ....... ถ้าจะไปก็ไปกันสองคนแล้วกัน เผื่อมีอะไรจะช่วยกันคิด ” พ่อวากดิษตบไหล่ แล้วกลับไป
“ ขอบคุณครับ ” จู่ๆวากดิษก็พูดขึ้น
“ พูดอะไรอะดิษ ”
“ ขอบคุณพ่อไง ...... เค้ายอมรับเราแล้วนะ ไม่ดีใจเหรอ ”
“ ดีใจดิ ..... แล้วเราจะไปไร่กันวันไหน ”
“ อีกสองวัน ขอจัดการงานกับคุยกับฝ่ายบุคคลใหม่ด้วย คิมก็ไปลาพี่โต้ง กลับมาทำงานให้พี่ โอเคนะ ” ผมพยักหน้า ดิษก็เดินกลับไปทำงาน ส่วนผมนั่งรถไปลากับพี่โต้งที่วันนี้ไม่ได้มาประชุม จากนั้นผมก็เตรียมตัวเดินทางไกล ไปไร่ของวากดิษกันครับ
********************************************************
เรื่องไปตรวจสุขภาพ ที่ต้องไปนอนเพราะวากดิษดันไปบอกกับแม่ว่า ผมชอบแอบกินน้ำตอนดึก ผลตรวจจะไม่ตรง เลยโดนบังคับให้ไปนอนตรวจที่โรงพยาบาล
ส่วนเรื่องเจ็บป่วยหนักๆไม่มีครับ แค่ความดันต่ำนิดหน่อย และเข่าที่ช่วงนี้ปวดๆ เป็นเพราะเดินมากไม่ใช่เรื่องใหญ่ เรื่องปวดหลังก็เพราะนั่งทำงานไม่ค่อยยืดเส้นยืดสาย นอนน้อย สรุปโดนวากดิษว่าเอาชุดใหญ่เลย แฮะๆๆ แต่วันสองวันนี้เค้าไม่อยู่บ้านครับ ผมเลยนอนดึกได้
ขอบคุณทุกคนที่มารอติดตามนะครับผม
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก