หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559

[anukul]

มารอพี่คิมพี่ดิษครับ

[TOPPINGPAN]

รอพี่คิมขอรับ ช่วงนี้แวะมารอทุกวันเลยว่างเกิน^^5555

[Flirter_kung]

ตามอ่านมาประมาณเกือบ 2 อาทิตย์ ขอบคุณน้องคิมมากนะครับ ที่ช่วยแบ่งปันเรื่องดีๆแบบนี้ครับ จะมารอต่อไปนะครับผม

[TOPPINGPAN]

มารอจ้า^^  พี่คิมสุดหล่อออออ

[anukul]

เกือบกลับมารอพี่คิมพี่ดิษไม่ทัน5555555555

[anukul]

มารอพี่คิมพี่ดิษครับ

[TOPPINGPAN]

รอขอรับ คถ.มากมายก่ายกองเบยยยยยยยยยย^^

[KimDit]

เรียบเรียงใหม่ จาก จดหมายของดิษ

ฉบับ 2
(ช่วงที่ผมเอามาเล่านี้ เป็นช่วงก่อนที่ผมจะตัดสินใจว่าผมจะสอบตรงเข้าเรียนที่ไหนดี – คิม)
วันนี้ผมได้ยินว่าพ่อของคิม ต้องการคุยกับผมเรื่องเรียนต่อชั้นปริญญาตรี ซึ่งผมไม่ทราบหรอกว่าท่านต้องการทราบอะไรจากผม เพราะตัวผมเองก็เพิ่งจะขึ้นชั้นปีที่สาม คณะเกษตรศาสตร์ฯ เท่านั้นเอง
“ มาๆนั่งคุยกันที่ร่มๆ ” ผมเรียกพ่อของคิมว่าพ่อเลี้ยง เพราะท่านเป็นเจ้าของไร่ขนาดใหญ่แถบนั้น เรียกว่าพอๆกับเจ้าถิ่นของที่นั่นก็ว่าได้ พ่อเลี้ยงกอดคอผม แล้วพาเดินมานั่งที่ร่มไม้ใกล้ๆเรือนหลังใหญ่
“ พ่อเลี้ยงอยากคุยกับผมเรื่องอะไรครับ ” ผมรู้จากพ่อของผมว่า พ่อเลี้ยงต้องการจะให้ผมช่วยเลือกมหาลัยให้คิม ลูกเจ้าปัญหาของท่าน
“ อย่างไอคิมเนี่ย เองว่าที่ไหนเหมาะกับมัน ” พ่อเลี้ยงยื่นใบแสดงผลการเรียนของคิมให้ผมอ่าน

ผมต้องแปลกใจไม่น้อย เพราะน้องคิมเรียนเก่งทีเดียว ไม่เข้ากับบุคลิกขวางโลกและนิสัยดื้นรั้นของเขาเลย
“ เรียนเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ให้ลองสอบเข้าเรียนในกรุงเทพฯล่ะครับ ” ผมแนะนำไป ใจหนึ่งก็รู้สึกไม่ดีที่ต้องปล่อยให้ คนที่ผมชอบมานาน ไปไกลๆแบบนั้น แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อตอนนี้ น้องคิมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีผลยืนอยู่บนโลกเดียวกับเขา
“ เฮ้อ ไม่ได้ๆ ข้าไม่ให้มันไปกรุงเทพฯแน่นอน ” ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้าง เพราะสิ่งที่ผมอยากทำมากๆในวันนี้ คือรบเร้าให้พ่อเลี้ยง อนุญาตให้ลูกสอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยที่ผมกำลังศึกษาอยู่ ไม่ว่าคณะอะไรก็ได้
“ อย่างนั้น ....... ” แต่พอเอาเข้าจริง ผมก็ไม่กล้าอยู่ดี ใจลึกๆของผมมันขัดแย้งกันเอง
“ ข้าว่า มหาวิทยาลัยที่เองเรียนอยู่ ก็ดีไม่ใช่หรือ ”
“ อ่อ อ๋อ ดีครับ ” ใครจะกล้าบอกว่ามหาวิทยาลัยที่ตัวเองเรียนอยู่ไม่ดีกันล่ะ
“ ข้าอยากให้มันเรียนนิติศาสตร์ ลูกคนหนึ่งของข้า คนไหนก็ได้ ข้าอยากให้เรียนนิติศาสตร์ ” อยากให้เรียนกฎหมาย มหาวิทยาลัยของผมก็เปิดสอน
“ ถึงชื่อเสียงที่นั่นยังไม่โด่งดัง แต่ผมได้ยินมาว่าสาขาวิชาที่ว่า อยู่ที่คนมากกว่า ไม่เกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ”
“ นั่นไง ข้าถึงอยากให้เอ็งบอกมัน ” ทำไมต้องเป็นผมไปบอกนะ แค่เห็นหน้าของคิม ใจผมก็เต้นจนจะทะลุออกจากอกอยู่แล้ว
“ จะให้พูดอย่างไรครับ ”
“ บอกให้มันเรียนกฎหมาย มันไม่อยากเรียนกฎหมาย ” ทีนี้ผมหนักใจเลยครับ คิมที่ผมรู้จักมีความสัมพันธ์ที่แย่กับพ่อมากๆ ขืนบอกว่าพ่ออยากให้เรียน น้องคงสะบัดก้นหายไปแน่ๆ

ผมนั่งปรึกษาอยู่นาน ก็ได้วิธีว่าควรให้แม่ของคิม ซึ่งเป็นภรรยาของพ่อเลี้ยง ผมเรียกท่านว่าแม่เลี้ยง ลองคุยทางโทรศัพท์เปิดลำโพง ส่วนพวกผมรอฟังอยู่ใกล้ๆ
“ ลูกคิม ตกลงจะเลือกเรียนอะไรจ้ะ ”
“ ผมไม่เรียนกฎหมายแล้วกัน ” พอน้องคิมตอบมา ผมแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ แสดงว่าคิมก็คงรู้ว่าพ่อเลี้ยงอยากให้เรียนสาขานี้
“ ทำไมล่ะลูก ถึงพ่อของลูกจะอยากให้เรียน ก็ไม่ใช่ว่าลูกจะต้องทำตรงข้ามนะ ” แม่เลี้ยงเริ่มเกลี้ยกล่อม
“ ไม่ใช่อะแม่ ไม่อยากเรียนไม่เกี่ยวกับพ่อ แต่ผมอยากดูแลไร่ของเราอะ ..... พ่อชอบบอกว่าต้องมีคนเรียนกฎหมาย แล้วไม่ต้องมีคนดูแลสมบัติของเราเหรอแม่ ” ผมอึ้งครับ ไม่คิดว่าคิมจะพูดออกมาตรงๆ แม้แต่พ่อเลี้ยงก็นิ่งไป
“ จ้ะๆ งั้นอยากเรียนอะไร บอกแม่ ”
“ เกษตรศาสตร์ !!!!! ” ใจของผมแทบหยุดเต้นเลยครับ
“ อืมๆ เย็นนี้เจอกันนะลูก ” แม่เลี้ยงกดวางสาย
“ คุณ เอายังไงดีคะ ” ตอนนี้ ความรู้สึกหนึ่งก็เข้ามาในหัวของผม ตอนที่ผมเลือกเรียนคณะนี้ ทางบ้านไม่สนใจถามแม้แต่นิดเดียว แทบจะผลักๆให้ผมออกไปจากบ้าน จะเรียนอะไรก็ตามใจ ผมเลยเลือกเรียนคณะที่คิดว่าจะทำให้ทางบ้านรู้สึกเสียดายตัวผมบ้าง หรือจะเรียกว่าผมเรียกร้องความสนใจก็ได้
“ มันคิดแบบนี้เองเหรอเนี่ย ” พ่อเลี้ยงบ่นกับตัวเอง
“ อย่างนั้น หรือจะให้คิมสอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพครับ ” ผมแกล้งถามหยั่งเชิงอีกรอบ
“ ไม่เอาๆๆๆ ....... เอ้อออออ !!!!!!!!! ” พ่อเลี้ยงตบเข่าฉาด ทั้งผมและแม่เลี้ยงตกใจหันมามองหน้ากัน
“ ไอข้าวกล้อง เองเรียนปีสาม แล้วก็รู้จักมัน ข้าฝากมันกับเองทีเถอะ เดี๋ยวจะแนะนำให้มันสอบที่นั่น ” คำว่าฝากคิมกับผมนี่ เป็นสิ่งที่ผมคิดมาตลอดหลายสิบปีนี้เลยครับ ผมอยากจุดพลุฉลองเสียเดี๋ยวนี้จริงๆ
“ คุณคะ ..... จะลำบากข้าวกล้องหรือปล่าว ลูกเราน่ะไม่เหมือนชาวบ้าน ” (พิมพ์ไปหมั่นเขี้ยวไปนะนิ)
“ ไม่เลยครับๆๆ ผมยินดี ” ผมคงจะยิ้มกว้างมากๆ เพราะแม่เลี้ยงยิ้มตอบมาทันที
“ แล้วมันยากไหม สอบเข้านี่ สมัยข้ายากนะ ” พ่อเลี้ยงเป็นศิษย์มหาวิทยาลัยใหญ่ทางภาคเหนือครับ
“ มหาวิทยาลัยผม แข่งขันกันมากก็จริง แต่คณะนี้ไม่เท่าไรครับ ถ้าเก่งขนาดคิมคงติดแน่นอน แต่ก็ ..... ” ผมเริ่มกังวลถึงอีกเรื่อง ซึ่งก็คือเรื่องกิจกรรมรับน้องของคณะผม
“ อะไร รับน้องใช่ไหมล่ะ ” พ่อเลี้ยงสมเป็นผู้มีประสบการณ์สูงครับ
“ ครับ ”
“ ข้าวกล้อง เองมาหาข้าทุกปี เองก็เห็นแล้วว่าไอคิมมันเป็นยังไง นิสัยของมันชอบคิดว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียวบนโลกนี้ได้ ข้าพยายามพูด มันก็ไม่ฟัง ข้ายังเคยคิดจะให้มันเป็นทหารด้วยซ้ำ ...... อย่างที่บอก ฝากมันด้วยนะ ถือว่าเป็นพี่น้องกัน ” ผมรีบยกมือไหว้และเดินทางกลับ เพราะผมต้องกลับไปเตรียมหลายๆอย่างเพื่อน้องของผม และเพื่อสิ่งที่ผมหวังมานานร่วมสิบปี ความหวังเล็กๆในใจของผมที่ต้องการน้องมาอยู่ใกล้ๆ เริ่มจะก่อตัวแล้ว


ฉบับ 3
ผมเป็นนักศึกษาที่ทำกิจกรรมในคณะค่อนข้างมาก ขณะนี้ผมเป็นว๊ากเกอร์ของคณะ ทำให้มีอิทธิพลกับเพื่อนและคณะมาก ระบบของแต่ละที่ก็แตกต่างกันไป แต่ที่นี่ตำแหน่งนี้สำคัญครับ
“ ไอหมี ไอโจ ไอฟาง กูอยู่คณะ รีบมา ” ผมโทรเรียกทั้งเพื่อนและน้องที่สนิทมารวมกัน คนสามคนนี้รู้ความลับไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ของผมหมดทุกเรื่อง ผมจึงตัดสินใจเล่าสิ่งที่ผมต้องการให้พวกนี้ฟัง
“ น้องคนที่กูพูดถึง อยากมาเรียนที่นี่ ”
“ ชื่ออะไรนะ คล้ายๆนักร้องอะ ” ไอหมีเพื่อนสนิทของผมพูดไปเรื่อย
“ คิม ใช่ไหมพี่ ” โจ คือน้องรหัสของผม ผมกับโจ มาสนิทกันโดนบังเอิญ เดิมทีโจไม่ได้พักอยู่หอในมหาวิทยาลัย แต่พักอยู่ที่เดียวกันกับผมที่นอกมหาวิทยาลัย พอสอบถามถึงรู้ว่า โจกำลังจะเป็นรุ่นน้องคณะของผมและรู้ด้วยว่าโจมีรสนิยมแบบเดียวกับผม ผมเลยแอบไปขอโจเป็นน้องรหัสกับรุ่นพี่ และก็ได้สมที่ตั้งใจไว้
“ กูได้ยินว่า หอในกำลังจะจับสลากแบ่งห้อง โจมึงไม่ต้องไปจับ ให้คิมเป็นรูมเมทของมึง ”
“ เฮ้ยๆดิษ อาจารย์จะไม่ว่าเอาเหรอ ” ไอหมีทักท้วง
“ เอาเป็นว่า กูคุยมาแล้ว ไม่ต้องห่วง ” ไอหมีนั่งยิ้ม มันรู้ว่าผมเป็นที่รักของอาจารย์
“ แล้วให้ผมมาเพื่ออะไรพี่ ” ไอฟางน้องรหัสไอหมีออกอาการเซ็งที่ผมไม่ได้บอกอะไรมัน
“ มึงคุมปีสองอยู่ วันที่จับสลากพี่รหัส เอาชื่อไอโจออก กูจะให้น้องของกูจับกับไอโจ ” ไอฟางทำตาโต
“ ทำไมต้องเป็นไอโจๆหมดเลย ...... เข้าใจละ พี่อยากเป็นพ่อรหัสน้องพี่ใช่ไหมล่ะ แผนสูงนะ ” ไอฟางหัวไวครับ เข้าใจเหตุการณ์ไวมาก ตกลงกันเสร็จผมก็ให้น้องๆออกไป เหลือแต่ไอหมี
“ ดิษ แน่ใจเหรอว่าจะทำได้ มึงรู้จักน้องมึงดีแค่ไหนกัน ”
“ กูเฝ้าดูมานานแล้ว พอรู้บ้าง ” ไอหมีถอนหายใจแรงมาก
“ ดิษเพื่อน กูสงสารมึงว่ะ ” พอพูดจบก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้มันเหมือนกัน เมื่อผมจัดการกับเพื่อนกับน้องแล้ว ก็ถึงทีต้องไปวิ่งเต้นกับพี่ใหญ่ของคณะ ชื่อพี่ปัน เป็นประธานคณะและประธานนักศึกษาชั้นปีที่สี่อีกตำแหน่ง

“ มึงมาหากูถึงห้องนอนนี่ มีอะไรสำคัญขนาดนั้นวะน้อง ” พี่ปันเป็นพี่รหัสของผมด้วย
“ พี่ ” ผมหยิบรูปเก่าๆในหนึ่งยื่นให้พี่ปันดู พี่ปันเลิกคิ้วสูงมองมาที่ผม
“ มึงเคยให้กูดูแล้วรอบนึง ทำไมวะ ”
“ เขาจะมาแล้วพี่ ” พี่ปันเริ่มจะสนใจมากขึ้น
“ มึงบอกว่า มึงจะพยายามให้คนที่ว่ามาเรียนให้ได้ เออ มึงแน่มากนะ ”
“ พี่ ....... ผมอยากบอกพี่ตั้งแต่วันที่ผมเป็นน้องพี่ พี่ปันผมชอบผู้ชายครับ ” พี่ปันไม่แสดงท่าทีแปลกประหลาดอะไร
“ มึงตุ๋ยกับไอโจใช่ไหมล่ะ ”
“ ไม่ครับ ” มีคนนินทาผมไม่น้อย ว่าผมกับโจคบกัน เพราะผมเคยไปขอโจเป็นน้องรหัส
“ มึงจะเก็บเป็นความลับก็ได้ บอกกูทำไม ”
“ ผมอยากบอกพี่ ...... ผมรอคนในรูปนี้มานาน วันไหนถ้าผมไม่รอผมจะคืนรูปให้เขา ” พี่ปันยิ้มๆแล้วก็หัวเราะ บอกว่าผมเพ้อเจ้ออะไรไม่รู้เรื่อง แต่ผมบอกเพราะผมมีวัตถุประสงค์ส่วนตัวของผม

ผมไม่ได้บอกพี่ปันไปมากกว่านี้ และพี่ปันยังคิดว่าเด็กที่ยืนข้างผมในรูปเก่าๆใบนั้นเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำ เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม ผมก็จัดการโทรไปแจ้งพ่อเลี้ยงว่าผมเตรียมพร้อมแล้ว ทางพ่อเลี้ยงก็แจ้งมาว่า คิมตกลงใจจะสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยที่ผมศึกษาเช่นกัน ทุกนาทีต่อจากนี้ ผมได้แต่เฝ้ารอแล้ว

*******************************************************

ส่วนที่เอามาเล่า มันเป็นกระดาษเป็นแผ่นๆ เหมือนจะเขียนระบายความรู้สึกอะไร อ่านไปก็นึกถึงเรื่องของผมไปด้วย เลยคิดว่าเล่าแบบนี้น่าจะดีกว่า ^^

มีคนมารอทุกวันก็เกรงใจอะเนอะ แฮะๆ แต่กลับมาถึงบ้านก็จะเป็นช่วงดึกๆแบบนี้อะครับ และที่สำคัญ งานของผมมันทำงานหนักช่วงวันหยุดซะด้วย ไปตรวจก็ต้องไปตรวจตอนคนไม่อยู่สิเนอะ

ตอนนี้ผมมีจดหมายของท่านวากอยู่ในมือแล้ว ก็จะเอามาเรียงแล้วเล่าได้เลย คงจะสลับแบบนี้แล้วกันนะครับ ขอบคุณที่ติดตามรับชม ฮ่าๆๆ 

[Nano PL]

จิ้มๆ

ท่านดิษนี้ร้ายไม่ใช่เล่นๆน่ะ

[Still_14OC]

หือ ไม่คิดว่าพี่ดิษ จะวางแผนการซับซ้อนขนาดนี้ แถมแบ็คทั้งใหญ่ทั้งปึก สมล่ะ ที่คิมไปไหนไม่รอด

[MangoBlue]

  โหวววววววพี่ดิษสุดยอด

[snowboxs]

ที่ผ่านมาว่าดิษรักคิมมากๆๆๆๆๆๆแล้วนะ
ยิ่งมารับรู้ความรู้สึกในจดหมายหรือบันทึกของดิษ
ทำให้รู้สึกว่าดิษรักคิมเกินกว่ามากๆๆๆๆ ดิษโคตรรักคิมเลย

[Horizon]

รักให้มากๆ ดูแลดีๆ ล่ะ น้องคิม 
+1

[ka[ze]na]

ชีวิตพี่ดิษทั้งชีวิต...เป็นของคิม

โคตรรักพี่ดิษเลยอ่ะ.........

[malula]

ทั้งวางแผนทั้งล๊อบบี้คน ทุ่มสุดตัวจริง ๆ เลยพี่ดิษ

[cassper_W]

พี่ดิษนี่รักหนักแน่น และ จัดหนักจริงๆอะ อย่าลืมมาเล่าสลับกับของคิมเองด้วยนะ

มาต่อไวไวด้วยยย

[TOPPINGPAN]

พี่ดิษนี่สุดๆจริงๆ555555เกินคำบรรยาย

[raviiib❁]

พี่ดิษแบ็คเยอะ555555555555555555
แบบว่าแผนการเยอะมากค่ะพี่ สู้เพื่อน้องคิม555555

[warin]

พี่ดิษ  ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ  งือ  วางแผนเป็น step เลยนะ
น้องคิมจะหลุดรอดไปได้ยังไงล่ะเนี่ย

[Angel]

ว้าว พี่ดิษวางแผนไว้เป็นอย่างดีเลยนะเนี่ย น่ารักอ่ะ

[MIkz_hotaru]

พี่ดิษสุดยอดไปเลย
รักมั่นคงอะไรอย่างนี้นะ 

[Flirter_kung]

ไม่ธรรมดาๆ

[i.art]

แยบยลที่สุด เฮียดิษน่ารัก 

[anukul]

สุดยอดมากเฮียดิษ  มารอพี่คิมพี่ดิษครับ

[bomm]

เหลือเชื่อเฮียจริง ๆ เลยอ่ะ รักอะไรจะมั่นคงขนาดนั้น ทั้งที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนะ และคิมก็จำเฮียตอนสมัยเด็กไม่ได้ด้วยซ้ำ
แล้วโอกาสที่จะได้ใจคิมมาไม่ใช่ง่าย ๆ ตอนนั้นคิมก็คงมีแฟนอยู่แล้ว
แล้วที่อ่านมาช่วงที่คิมเรียน เฮียไม่ได้รุกหนักเลยนะ ปล่อยเวลาเป็นปีสองปี  และก็ไม่ได้พูดบอกรักง่าย ๆ ด้วย
ยกนิ้วให้เฮียดิษเลย...อยากบอกว่าคิมเป็นคนที่โชคดีมากกกกกกกกกกก
เอ๋!? คิมไปตรวจอะไรอ่ะ เป็นเจ้าหน้าที่ตรวจสอบภายในรึเปล่านิ คิ ๆ 

[Kfc_Pizza]

 
ขอคาระวะกับความรักที่พี่ดิษมีให้น้องคิม
ปล.น้องคิมรู้ตัวอะปะว่าโชคดีมากๆอะ

[l6duh]

พี่ดิษวางแผนไว้อย่างชาญฉลาดมากกกกกกกกก นับถือเลย 

[broke-back]

http://www.youtube.com/v/11Wpcc1fSPY

..รักแท้เหนือกาลเวลา..

รักของดิษ&คิม


 
อ่านจดหมายสองฉบับนี้ ชอบมากกกกกกกกก
ชื่นใจจริงๆ

[Sabaijai]

"...ผมรอคนในรูปนี้มานาน...." ประทับใจดิษมากอ่ะ จะมีคนที่รักเราและทำเพื่อเราขนาดนี้โดยที่ไม่ใช่พ่อแม่สักกี่คนกันนะ

[pudcha]

ทำไมเราไม่ได้อ่านจดหมายพี่ดิษฉบับที่ 1 อ่ะ หาก็ไม่เจอ โผล่มาฉบับที่ 2 สองเลย

รู้เลยว่าการรอคอยคนที่เรารักมันทรมานแค่ไหน พี่ดิษสุดยอดจริงๆ อิจฉาคิมเลยอ่ะ