แวะไปดูบอลๆ ฮ่าๆๆ มาต่อแล้วนะครับ
******************************************
รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมา รู้สึกว่าข้างตัวว่างๆเลยพลิกตัวไปมองดูอีกมุมของห้อง เห็นผู้ชายสามคนกำลังรุมกันอยู่ในมุมที่ผมใช้เป็นครัว คล้ายๆว่าเตรียมกับข้าวกันนะผมว่า
“ ทำอะไรกันอะ ” ทั้งสามคนหันมาแทบจะพร้อมๆกัน
“ ตีกอร์ฟ ” พี่โจตอบกลับมา
“ เห็นๆอยู่ว่าเตรียมข้าว ” ผมถามต่อ
“ อ้าว เห็นแล้วยังถาม แฟนพี่กวนตีนผมอะ ” วากดิษยืนยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมรู้สึกอายมันอะครับ
พอเตรียมกับข้าวเช้าเสร็จ ดิษก็ให้พี่นากไปตามไอเดย์กับไอวินมากินข้าว พักนึงพี่นากก็พาไอเดย์ขึ้นมา แต่ไม่เห็นเงาของไอวินเลยครับ
“ ฟัดหนักขนาดขึ้นบันไดไม่ไหวเลยเหรอ ” พี่โจรีบปากแมวเป็นคนแรก
“ อย่าไปล้อมันดิพี่ ” ผมบอก
“ ล้อเลยพี่ ผมไม่อายหรอก ” มันเดินมานั่งแหมะ แล้วไม่พูดพร่ำทำเพลง กินข้าวไม่รอพวกผมเลยครับ ผมว่ามันยังดูอารมณ์บูดอยู่เลยนะ
พวกผมไม่อยากพูดมากตอนกินข้าวครับเลยนั่งกินกันเงียบๆ แต่พอกินเสร็จ วากดิษก็จับไอเดย์มานั่งคุยด้วย ส่วนพี่โจกับพี่นาก ต้องกลับไปก่อน
“ พวกพี่ไม่ไปทำงานกันเหรอครับ ” ไอเดย์ถาม
“ ไปสิ แต่พี่อยากรู้ว่า ทำไมวินหายไปตั้งแต่เช้า ” ผมนั่งฟังวากดิษคุยกับเดย์ครับ
“ ..... มันไปตั้งแต่ผมยังไม่ตื่นเลยครับ ”
“ ทำไมเราไม่ขวางประตูไว้ล่ะ ”
“ เหอะ มุขแกเลยสิเนี่ย ไม่บอกให้น้องมันจับมัดมือมัดเท้าซะเลยล่ะ ฮุ้ววว ” ผมสวนแทบจะทันที วากดิษยิ้มแหยๆ
“ เออ ทำไมพี่ไม่บอกผมก่อน ไม่งั้นจับมันมัดไว้ละ ”
“ แต่นอนขวางประตูอยู่ มันก็ไม่น่าออกไปได้นะ หอเรามันต้องดันประตูเข้ามาด้านใน ” เออ ฉลาดเนอะ ทำไมกูคิดไม่ถึงวะ
“ ผมนอนขวางประตูห้องน้ำ ”
“ ไอโง่ ทำไมไม่นอนขวางประตูห้อง ” ผมถาม
“ วินมันเป็นคนสะอาดนี่พี่ เมื่อคืนเราเหงื่อแตกมาก ปกติวินมันจะต้องตื่นมาล้างตัวก่อน ….. มันคงไม่ชอบที่ผมทำไปเมื่อคืนนี้แน่ๆ ” พูดไปแล้ว ไอเดย์นี่ก็รู้นิสัยไอวินพอสมควรนะครับ
“ งั้น ได้คุยอะไรกันบ้างไหม ” วากดิษถามต่อ
“ ไม่พี่ เฮ้อ พอเหอะครับ อย่าลำบากเพราะผมอีกเลย เค้าต้องการแบบนี้ผมควรจะทำใจมากกว่า ...... แล้วผมจะโทรหาครับพี่ๆ ขอบคุณมากนะครับ ” ไอเดย์ลุกเดินออกไป ผมกำลังจะตามแต่วากดิษสะกิดไว้ซะก่อน พอเดย์ออกไป เราก็นั่งคุยกันต่อ ระหว่างนั้นก็ทำธุระส่วนตัว อาบน้ำแต่งตัวไปด้วยไม่อายกันแล้วนี่ หึหึหึหึ
“ เราจะไม่ช่วยมันแล้วเหรอ ” ผมถามดิษ ระหว่างที่เราเดินทางไปทำงาน
“ พี่ไม่รู้จักเดย์ดีนัก พี่เลยอยากให้เค้าคิดเอง ตัดสินใจเอง ”
“ หมายความว่าไงอะ ”
“ เทียบกับพี่นะ ...... ตอนที่พี่คิดว่าพี่จะเลิกสนใจคิม ” ผมผลักอกมันครับ
“ อะไรนะ เลิกสนใจเราเหรอ ” ไอวากดิษยิ้มอีกละ
“ พี่หมายความว่า เมื่อนานแล้ว ....... พี่คิดไปว่า พี่จะทนได้ไหมถ้าพี่ต้องเลิกคิดถึงคิม สำหรับพี่พี่ทำใจไม่ได้เลย พี่ถึงต้องทำทุกวิถีทางให้คิมรู้ความรู้สึกของพี่ไง ”
“ เฮ้อ เรื่องรักใคร่นี่นะ บอกตรงๆคิมไม่เคยคิดเลยว่ามันจะล้ำลึกอะไรขนาดนี้ ......... ทำไมเงียบล่ะ ” ปกติเวลาผมพูดจบ มันจะพูดมาต่อครับ
“ เวลาน้องไม่พูดหยาบนี่ พี่จั้กจี้น่ะ ฮะๆๆ ”
“ เออออ ” วันนั้นเราก็กลับมาทำงานกันต่อ
วันนี้ ผมรับงานที่ค้างไว้ตั้งแต่ผมลาป่วยไป มานั่งเรียงและส่งให้ฝ่ายอื่นๆ บางงานต้องใช้สิ่งที่เรียกว่าอำนาจผมไม่ถนัดครับ มันต่างกับการวากน้องๆมากเลย ตอนนั้นเราสั่งอะไรก็ไม่ต้องบอกเหตุผล แต่ตอนนี้แม้แต่เราบอกว่าเห็นด้วยกับที่แจ้งมา ยังต้องระบุเหตุผลเลยครับ
ตอนพักเที่ยง ดิษต้องออกไปกินข้าวกับพวกลูกค้า คือเค้าไปกับผู้ใหญ่อะครับ ผมเลยไม่ตามไปด้วย นั่งกินข้าวใกล้ๆกับที่ทำงาน เพื่อนโต้งกับหญิงนัทก็มาด้วย ผมเลยถือโอกาสเล่าว่าผมไปทำอะไรมาบ้าง
“ ทำไมชั้นรู้สึกแอบนับถือแกจังคิม ” ยัยนัทพูดกับผม
“ อิจฉาอะไรคะ ” ผมแซว
“ แกไปทำอะไรเยอะมากมายเลยอะ ชั้นทำงานอยู่แต่ในนี้ ..... ไม่ใช่ว่าชั้นจะคิดอะไรนะ แต่แค่งานที่ทำนี่ก็เหนื่อยมากแล้ว ถามจริงแกไปเอาแรงมาจากไหน ”
“ มันเป็นนิสัยเรามากกว่าว่ะนัท ” ยัยนัทพยักหน้า
“ คิม ตั้งแต่แกไม่พูดหยาบนี่ พวกเราเขินๆไปเลยนะ ฮ่าๆๆ ”
“ ปากมาก เดี๋ยวเตะปาก ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ไอสองคนนั้นหัวเราะ หลังจากนั้นขากลับ ผมก็ถือโอกาสถือหาไอวิน เพราะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง
“ สวัสดีพี่ ” เสียงมันเย็นๆนะ
“ เมื่อเช้า ออกไปเร็วจัง ทำไมไม่มากินข้าวด้วยกัน ” ผมถามกลับไป
“ พี่ เดย์มันไม่ได้รักผมหรอก ” มันเข้าเรื่องเร็วจังวะ
“ เมื่อเช้ามันยังมาคุยกับพี่อยู่เลยนะ มันบอกพี่ว่า ....... ”
“ ผมกับมันก็น้องพี่ ทำไมพี่ฟังมันพูดคนเดียว ทำไมทุกคนฟังมันคนเดียว ” เกือบจะบอกว่า ก็มันพูดอยู่คนเดียวนี่หว่า แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอกครับ เหอะๆๆ
“ ไม่ใช่ๆ เฮ้อ เอางี้ได้ไหม พี่ขอทำงาน แล้วเย็นๆเจอกันที่ร้านพี่นาก เดี๋ยวพี่ไปรับ ”
“ ได้ครับ ผมกำลังเบื่อๆ อยากคุยกับพี่เหมือนกัน ” ผมวางสาย แล้วกลับเข้าทำงานต่อ ผมห่วงน้องคนนี้มากนะครับ เพราะตัวเค้าเองไม่เหลือพ่อและแม่แล้ว ตัวคนเดียวจริงๆ ยังไงผมก็ไม่ยอมทิ้งเค้าแน่นอน
ตกตอนเย็นหลังเวลางาน พี่วากดิษกลับมาที่ทำงาน เจอกองงานเต็มโต๊ะเลยครับ เลยเรียกสองสามีภรรยาในอนาคตอย่างไอโต้งกับยัยนัทมาช่วยทำงาน ผมก็ต้องมาด้วยเหมือนกัน
“ ดิษ วันนี้เราไปร้านพี่นากนะ ”
“ ติดเที่ยวล่ะสิ ชิ ” ยัยนัทนี่ กัดกูตั้งกะเรียนยันกูทำงานเลยนะ
“ เที่ยวบ้านมึงอะ ”
“ นี่ๆ ที่ทำงานนะ ” ไอวากดิษมีมาเอ็ดผมครับ
“ หมดเวลางานแล้วท่าน ทำงานให้ฟรีๆยังจะมาวางมาด เดี๋ยว ..... ”
“ เดี๋ยวอะไร ? ” เหอะๆ ทำหน้ากวนผมอีก ไม่ด่าก็ได้วะ
“ แล้วทำไมต้องไปร้านของพี่นากล่ะคิม ” โต้งถามผม ผมเลยร่ายยาวให้ฟังถึงเรื่องคร่าวๆให้ไอสองคนนี้ฟังด้วย วากดิษก็ไม่ว่าอะไรครับ
“ เดี๋ยวนะ วิน คือ วินที่หล่อๆขาวๆ เมทเก่าแกปะ ” ยัยนัทถามแทรกมาครับ
“ ใช่ ”
“ แล้วเดย์ก็เดย์ที่หน้าคล้ายๆพี่ดิษ เมทแกเหมือนกันปะ ”
“ เออ รู้แล้วถามทำไมเนี่ย ” ผมพูด
“ ต๊ายย ใครอยู่ห้องเดียวกับแก เป็น ...... เป็น .... ขอโทษค่ะพี่ดิษ ” มันกำลังจะอ้าปากพูดนั่นแหละครับ แต่พอดีวากดิษเงยหน้ามาพอดี จะบอกว่าใครอยู่ห้องเดียวกับกูเป็นเดย์หมดล่ะสิยัยนัน ฮ่าๆๆ
“ ระวังเหอะ เดี๋ยวจะให้ผัวมึงมาเป็นเมทกูอีกคน หึหึหึหึ ” ผมแซว
“ ไม่ดีกว่า กลัวตีนพี่ดิษ ”
“ เหอะๆๆ ”
วันนี้ รายการชีวิตผมอัดแน่นเลยครับ พอเวลาเริ่มค่ำลงผมก็ขอรถของวากดิษไปรับวิน โดยมาส่งดิษที่ร้านพี่นากก่อน แล้วถึงไปรับไอวินครับ ผมมาถึงร้านถึงรู้ว่าพี่นากให้พวกผมไปนั่งอยู่ในห้องของพี่เค้า เพราะพวกผมมาทีไรชอบมีเรื่อง แต่พอเดินเข้ามาถึงในห้องก็ต้องตกใจอีก เพราะไอเดย์มานั่งรออยู่ด้วย
“ พี่ ถ้ามันอยู่ผมไม่คุยนะ ” ไอวินพูดขึ้น
“ คิดซะว่ากูตายๆไปแล้วก็ได้ ” โห ไอนี่ปากร้ายมาก
“ ไม่เอาน่า ..... เดย์ ไปนั่งกับพี่ดีกว่า มาๆๆ ” พี่โจก็ต้องมาที่นี่เกือบทุกวันครับ เพราะได้ยินมาว่ามีคนมาตอนจีบพี่นาก ช่วงนี้พี่แกเลยมาแทบทุกวัน พอไอเดย์เดินออกไป วินก็นั่งลง
“ เมื่อตอนกลางวัน เองบอกพี่ว่าเดย์ไม่รักน่ะ คืออะไร ”
“ เรื่องมันเป็นอย่างงี้พี่ ........ วันนั้นผมกับมันก็ไปเรียนตามปกติ แต่ผมดันได้ยินมันคุยกับเพื่อนอีกคนที่รู้เรื่องของผมว่า ที่มันทำอย่างงี้กับผม เพราะมันสงสารผม มันรู้ว่าผมรักมัน ชอบมันมาก มันสงสารไม่อยากให้ผมลำบาก ..... ฮึก ผมไม่มีใครแล้ว ถ้ามันทิ้งผมไปตอนนี้ ผมต้องแย่แน่ๆ ....... มันพูดแบบนี้อะพี่ ฮืออ ”
“ ไม่จริง ...... กูเคยพูดแบบนั้นที่ไหน โกหกว่ะ ” อ้าว เฮ้ย ไอเดย์มาได้ยังไงอะ
“ ไม่จริงตรงไหน (ชื่อของเพื่อนมันอีกคน) กับมึงคุยกัน กูได้ยิน กูไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร ความรักไม่ใช่เรื่องความสงสารเว้ย ” ไอวินด่าไปทั้งน้ำตาเลยครับ
“ ไม่ใช่หรอก มึงนั่นแหละ ..... อยากไปมีคนอื่น เที่ยวบอกคนอื่นว่าสุดท้ายกูก็เป็นของมึง เอาไว้พอใจก็จะทิ้ง พูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ” อะไรอีกเนี่ย
“ หมายความว่าไง ใครพูด ”
“ พอ !!!! ”
“ ....... ” ในห้องตกอยู่ในความเงียบงัน หลังจากวากดิษทุบโต๊ะดังตูม แล้วตะโกนออกมา
“ ก่อนจะด่ากันน่ะ พี่ถามคำเดียว ...... จะคุยกับไหม เดย์ว่าไง เราขอตามมาไม่ใช่เหรอ ทำไมเอาแต่พูดว่าวิน ..... วินก็ด้วยนะ มีอะไรค่อยๆพูด ”
“ ขอโทษครับพี่ ” ไอสองคนนั้นแทบจะประสานเสียงกันขอโทษ
“ เอาล่ะ พี่นั่งตรงกลาง เดย์พูดก่อน ”
“ ผมพูดไปหมดแล้ว ” มันคงหมายถึงว่า วินไปบอกคนอื่นว่า ถ้าเลิกสนใจแล้วจะทิ้งว่างั้นเถอะ
“ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ ผมเคยพูดจริงว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่ที่บอกว่าพอใจแล้วจะทิ้งน่ะ ผมพูดเล่น ” หืม
“ ว่าไงนะพูดเล่น ” ไอเดย์พูด
“ สาบานให้ตายก็ได้ กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ถ้ามึงฟังตั้งแต่แรกจะรู้ว่า เราพูดเล่นกันตั้งมาก ไม่รู้ทำไมคนที่เล่าให้มึงฟังถึงพูดแค่นั้น ” สงสัยจะเพราะไอพวกมือที่สามอีกละ
“ เมื่อคืน มึงก็เลย ...... ” ไอเดย์กะจัดให้ไอวินพอใจมั้งครับ เหอะๆ
“ เอาล่ะ อันนั้นเอาไว้ก่อน วินล่ะ บอกว่าเดย์พูดอะไรนะ ”
อืมๆ
“ ว่าไง ตกลงเรื่องนี้ล่ะ ” วากดิษนี่คุมเกมส์ดีแฮะ ไม่วุ่นวานเลย
“ ใช่ครับ ผมพูดจริง ” เฮ้ยๆ
“ ........ ” เงียบกันเลยครับ
“ แต่ผมขออธิบายก่อน ทั้งหมดนี้ ผมเรียนรู้มาจากพี่คิม ” ผมไปเกี่ยวด้วยตอนไหนล่ะ
“ เรียนรู้เรื่องอะไรวะ ”
“ พี่เคยบอกผมว่า ความรักของพี่ดิษกับตัวพี่ เกิดจากความสงสาร ”
“ .......... ” เอาแล้วไง เรื่องนี้ผมอาจจะไม่ได้เขียนไว้ในบันทึกมาก่อน ครั้งนึงผมเคยพูดกับไอเดย์แบบนี้จริงๆ แต่นั่นเป็นเพราะผมพูดให้กำลังใจ ตอนที่มันเพิ่งเริ่มจีบไอวินและทำท่าว่าจะไม่ได้คบกัน
“ ใช่พี่ เดิมทีผมสงสารมันจริงๆ ผมสงสารที่วินไม่มีใคร แต่นั่นก็เพราะผมรักวินด้วยไงพี่ ...... ถ้าวินไม่พอใจเพราะเรื่องที่เราพูด เราขอโทษ ” สรุปแล้ว มันสองคนผิดใจกันจนด่าว่ากัน ก็เพราะความเข้าใจผิดเพราะคำพูดนี่เอง น่ากลัวแฮะ
“ เอาล่ะ เคลียร์ได้ ฉลองๆๆ ”
“ เดี๋ยว ” พี่โจกำลังยกแก้วเลยครับ แต่วากดิษพูดขึ้นก่อน
“ อะไรพี่ ”
“ คิม ...... คิมเคยแค่สงสารพี่ ก่อนเรารักกันใช่ไหม ” หน้าตาของมันจริงจังมากเลยครับ
“ .......... ” ตอนนี้ทุกคนมองมาที่ผมกันหมดเลย ผมจะตอบออกไปยังไงดีนะ ผมกังวลว่าถ้าผมตอบไม่ดีจะกลายเป็นเรื่องอย่างไอเดย์ไอวินไป ผมจะตอบยังไงดีๆ
***********************************************************************
สอบนี่ สอบรามครับ ภูมิภาคสอบหลังส่วนกลาง
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาม่าหรอกน้า ไม่ต้องจิ้นไปไหนเลย เหอะๆ แต่คือไม่เจอกันหลายวัน เลยอยากหยอกให้คิดนิดหน่อย แฮะๆๆ
ผมสอบอีกวันอาทิตย์นี้ คงหายไปอีกหลายวัน ขอโทษด้วยนะครับ แต่มาคราวหน้า วากดิษฝากมาบอกว่า เค้ามีอะไรจะบอกทุกคนหน่อย ท่าจะยาวทีเดียว รอเค้ามาแล้วกันนะครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1213230 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก