หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559

[badcow]

สรุปสั้นๆจากเรื่องที่เกิดขึ้น คือ ผู้หญิงอารมณ์อ่อนไหวไว้ใจไม่ได้!!

[MIkz_hotaru]

 
โล่งอกไปที ใจหายใจคว่ำหมด

เรื่องแฟนทะเลาะกัน บางทีเราก็ทำอะไรมากไม่ได้
ต้องให้เค้าคุยกันเองแบบนี้แหละ

[malula]

ว่าไปแล้วสองคนนี้มีเรื่องทีไร เหตุเพราะไปช่วยชาวบ้านทั้งนั้น
ค่อยยังชั่วที่จบลงด้วยดี

[Nano PL]

 

ท่านวากกกกกกก เด่วจะโดนนนนน

[bomm]

คิมมีสิ่งที่น่าเป็นห่วงมาโดยตลอดคือ เวลาอยู่กับสาวๆ สองต่อสองเนีย ชอบจะเกิดเหตุการณ์ให้น่าใจหายอยู่เรื่่อย
ส่วนเรื่องงานคิมกับเฮียไม่ต้องไปสนใจคำพูดคนพวกนั้นมาเก็บคิดให้กังวลนะ...
ไม่ว่าทำงานที่ไหนก็เจอปัญหาในลักษณะนี้แทบทั้งสิ้น ไม่ว่าบริษัทหรือส่วนราชการ ขอให้คิมกับเฮียสู้อย่ายอมแพ้
และคิมยังไม่ได้สู้คนเดียวนะ มีเฮียอยู่เคียงข้างตลอด
คุยกันได้แล้วนะ และก็ควรจะคุยกันมากกว่าที่เคย
เอ๋....แต่ว่าเฮียเล่นน้องตอนป่วยเนี่ยนะ อ๊ากกกกกกส์

[Sabaijai]

โล่งอก

[Wm]

เฮ้อ ดีจังที่จบลงด้วยดี รักกันเหมือนเดิม

[cassper_W]

โห เป็นสามวันอันตรายแล้วก้อเครียดจิงๆอะ แต่ดีใจมากที่มันผ่านมาด้วยดีแล้ว จับมือกันไว้แบบนี้ตลอดไปนะคะ

รอตอนใหม่เหมือนเดิม เรื่องหลักก็เครียดเหมือนกัน

[anukul]

.

[Kfc_Pizza]

 
เหตุการ์ณนี้ทำให้น้องคิมรู้ตัวว่ารักพี่ดิษมากแค่ไหน
น้องคิมรักพี่ดิษให้มากๆนะไม่เอาเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะ
หัวใจจะวาย
รักกัน รักกัน รักกัน
 

[i.art]

  ใจหายใจคว่ำอ่ะ
อย่าทะเลาะกันอีกนะ 
แต่ก็ทำให้รู้ว่าคิมดิษรักกันมาก
ดีใจจังที่อภัยให้กันไม่โกรธกันจนเรื่องบานปลาย 
เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่อง รักษาสุขภาพด้วยนะ 

[TOPPINGPAN]

เย้ๆๆๆดีกันแล้ว555   

[ka[ze]na]

ความหวั่นไหว มันเกิดขึ้นได้ ทุกคน..............

[Nuch shy]

เจ้าคิมหวั่นไหวตลอดๆ เห็นใจเฮียเค้าบ้าง เฮียเค้ารักขนาดไหน เป็นใครเจอแบบที่คิมกำลังทำก็คิดก็หึงหน้ามืดทุกคนแหละ และถ้ากลับกันดิษเป็นคนทำไม่รู้คิมจะใจอ่อนให้อภัยง่ายๆแบบดิษหรือเปล่า แต่ความรักของคิมที่ทำให้พี่มั่นใจว่ามันไม่จบง่ายๆเพราะพี่มั่นใจในความรักที่มั่นคงที่ดิษมีให้กับคิม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่มั่นใจว่าดิษจะเอาความรักกลับมาได้เหมือนเดิม แต่คิมนี่น่าตีจริงๆหวั่นไหวตลอดอ่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าคิมรักพี่ดิษมากเช่นกัน แต่ถ้าคิมไปพลาดมีไรกะซันวันนั้น หรือแม้แต่หญิงคนอื่น เกิดท้องขึ้นมา คิมจะยังมีพี่ดิษเคียงข้างอีกมั้ยไม่อยากให้คิมเสียใจทีหลัง เพราะรู้ว่า2คนรักกันมาก และพี่ก็เอาใจช่วยให้รักของคิมกับดิษมั่นคงตลอดไป ดิษน่ารักมากกกกกกก โชคดีของคิม ส่วนน้องเดย์หายไปไหนน้อ เพราะตอนนี้พึ่งผ่านไปไม่นานนิ หรือไปอยู่เมืองนอกแระ มาต่อไวไวน้าครับคิม รอติดตามอยู่

[anukul]

เจ้าคิมหวั่นไหวตลอดๆ เห็นใจเฮียเค้าบ้าง เฮียเค้ารักขนาดไหน เป็นใครเจอแบบที่คิมกำลังทำก็คิดก็หึงหน้ามืดทุกคนแหละ และถ้ากลับกันดิษเป็นคนทำไม่รู้คิมจะใจอ่อนให้อภัยง่ายๆแบบดิษหรือเปล่า แต่ความรักของคิมที่ทำให้พี่มั่นใจว่ามันไม่จบง่ายๆเพราะพี่มั่นใจในความรักที่มั่นคงที่ดิษมีให้กับคิม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่มั่นใจว่าดิษจะเอาความรักกลับมาได้เหมือนเดิม แต่คิมนี่น่าตีจริงๆหวั่นไหวตลอดอ่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าคิมรักพี่ดิษมากเช่นกัน แต่ถ้าคิมไปพลาดมีไรกะซันวันนั้น หรือแม้แต่หญิงคนอื่น เกิดท้องขึ้นมา คิมจะยังมีพี่ดิษเคียงข้างอีกมั้ยไม่อยากให้คิมเสียใจทีหลัง เพราะรู้ว่า2คนรักกันมาก และพี่ก็เอาใจช่วยให้รักของคิมกับดิษมั่นคงตลอดไป ดิษน่ารักมากกกกกกก โชคดีของคิม ส่วนน้องเดย์หายไปไหนน้อ เพราะตอนนี้พึ่งผ่านไปไม่นานนิ หรือไปอยู่เมืองนอกแระ มาต่อไวไวน้าครับคิม รอติดตามอยู่

[l6duh]

โล่งอก
 

[anukul]

.

[anukul]

.

[pudcha]

ดีนะที่ไม่ปล่อยทิ้งไว้นานๆมีปัญหาก็ต้องรีบแก้ไขอ่ะดีแล้ว ถ้าคิมไม่ป่วยเนี่ยคงไม่ไปง้อพี่ดิษก่อนใช่มั้ย

คราวหลังก็ใจแข็งให้มากๆ ถึงยังรักอยู่ใช่ว่าจะมีเซ็กส์กันได้นะ อย่าเอาความรักมาปนกับความใคร่สิ

ยั่วให้ตายก็ไม่มีผลหรอกถ้าระงับมันได้ ควรรักและหวังดีกับเค้ามากกว่าเค้าทำแบบนี้ก็น่าจะเตือนไม่ใช่

ให้ความร่วมมือ มีสติให้มากๆนะคะอย่าให้อารมณ์มาอยู่เหนือความถูกต้อง ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นอีกเมื่อไหร่

                          ############     ############

[anukul]

.

[anukul]

.

[anukul]

http://www.youtube.com/watch?v=lB3x0oowKAw

[anukul]

http://www.youtube.com/watch?v=H7WMMS_aFS8

[anukul]

http://www.youtube.com/watch?v=nm1p4yyEejA

[anukul]

.

[anukul]

.

[anukul]

มาแล้วหรอ

 

[KimDit]

มาแล้วคร้าบๆ

***************************************************************

ความเดิม
วรรคที่แล้ว พวกเราตัดสินใจช่วยไอเดย์ ที่กำลังเจอปัญหาครอบครัว จนตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะถูกปัญหาของมันมาเล่นงานพวกเราเองด้วย จนตอนนี้ พ่อของผมก็กำลังจะมาพูดคุยกับพ่อของไอเดย์ตรงๆ

“ คิม วันนี้เราออกไปเร็วหน่อยนะ ” วากดิษพูดกับผม หลังจากที่เราไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ไปกันสามคนครับ รวมไอวินด้วย
“ แล้วจะไปไหนกันอะ ”
“ ไปที่ทำงานก่อน ฝากงานพี่ๆ จะได้ไปพร้อมๆกับพ่อเราไง ” พ่อของผมขับรถมาแล้ว ส่วนพ่อของวากดิษก็กำลังรออยู่ที่บ้าน รู้มาว่าตอนนี้ท่านไม่ได้ขับรถเองครับ ร่างกายไม่เอื้ออำนวย
“ ไอวินล่ะ มันยังไม่รู้เลยว่า พ่อเราจะไปคุยกับพ่อของเดย์ ” วากดิษยืนลูบคางอยู่พักนึง เท่ดีอะ แฮะๆๆ
“ .... ยังไม่ต้องบอกหรอก น้องมันดูเครียดๆ ” ก็จริงนะครับ เพราะเมื่อเช้ามันไม่ค่อยพูดเท่าไร

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ วากดิษกับผมก็มาเรียกไอวิน มันเดินออกมาไม่ยิ้มไม่แย้มเลยครับ เราก็เลยไม่ได้บอกอะไรกันมากนัก พอถึงที่ทำงาน ผมก็มองหาพี่ริช แต่พี่แกไม่รู้ไปไหน ยังไม่มาเลย ผมเอางานมานั่งดู แล้วก็เรียกน้องที่มาแล้วคนนึง ให้เตรียมเอาไปให้พี่ริชทานอีกรอบ พอเสร็จงานก็โทรศัพท์นัดแนะกับพ่อของพวกเรา แล้วไปเจอกันที่บ้านของพ่อไอเดย์

พอพวกเรามาถึงบ้านของไอเดย์ ก็มีคนมารอรับครับ เรารวมสี่เข้าไปที่บ้าน วากดิษเข็นรถเข็นให้พ่อตัวเอง ภาพนี้น่าประทับใจนะครับ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นสถานการณ์แบบนี้ จะแอบถ่ายรูปเอาไว้ซักใบ
“ อ้าว คุณ ..... เคยมาที่นี่ใช่ไหมครับ ” ลุงคนนั้นทักผม ลุงคนนี้ก็คนที่เฝ้าอยู่ที่บ้าน ตอนที่ผมมาบ้านมันคราวที่แล้วอะครับ
“ ครับ ท่านอยู่ไหม ”
“ อยู่ครับ เชิญเลยครับ ” พวกผมเข้ามาทีห้องโถง ก็เห็นคนอยู่กันหลายคน

คนนึงเป็นผู้ชายสูงวัยแล้วครับ คงเป็นพ่อของไอเดย์ เรียกว่าสง่ามากทีเดียว และผมก็ได้เห็นผู้หญิงวัยใกล้ๆกัน ก็ดูดีมากเนกัน แล้วก็มีผู้ชายที่วันใกล้เคียงกับผม หน้าตาดีครับ คงจะเป็นลูกเลี้ยงของพ่อไอเดย์
“ ผมมารบกวนหน่อย ” พ่อผมพูดขึ้น
“ คุณคงเพิ่งรู้สึกสินะ ” โอ้ คำแรกก็แรงเลย
“ ปล่าวครับ ผมแค่ห่วงอนาคตของลูกๆ ..... ผมไม่ได้รู้สึกอะไรที่ท่านทำหรอก ” นี่ไงล่ะ พ่อผมๆ ฮ่าๆๆ
“ สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนนะคะ ” ผู้หญิงคนนั้นเดินมาต้องรับ ขณะที่พ่อของไอเดย์ยังนั่งเฉยๆ
“ ผมต้องไปทำธุระหลายที่ ต้องรบกวนขอคุยเลยครับ ขอบคุณที่ต้อนรับ ” พ่อของวากดิษพูดขึ้น
“ มีธุระอะไรกันมากมาย ก็แค่ที่เล็กๆ ” ยังไม่หยุดอีกเฮ้ย
“ ท่านก็รู้ดีนี่ แล้วจะทำกับพวกเราทำไม ” เอาล่ะครับ พ่อท่านวากดูจะเอาเรื่องเหมือนกัน
“ .... ก็ได้ เชิญ ” ในที่สุดก็ได้คุยซักทีครับ

พวกผมมาอยู่ที่ห้องทำงานของพ่อวากดิษ ขนาดห้องทำงานยังใหญ่พอๆกับห้องประชุมเล็กของพวกผมเลย อะไรจะรวยมากมายขนาดนั้น
“ ผมไม่มีเงื่อนไขอะไร ให้ลูกมากลับมา ”
“ ท่านจะให้เค้ากลับมา แล้วจะดูแลเค้ายังไง ” พ่อผมพูด
“ นั่นเรื่องของผม คุณยุ่งอะไร ”
“ ผมแปลกใจนะ ผมให้เค้าอาศัยไม่นาน ผมยังรู้สึกเลยว่าเด็กนั่นดีมาก ..... คุณเลี้ยงเค้ามา ทำไมไม่เคยเห็น หรือไม่เคยสังเกต ” พ่อผมรุกบ้างครับ
“ มันก็ดีแต่ทำดีกับคนอื่น ”
“ เหมือนคุณมั้ง ” โอ้ พ่อผมดุแฮะ
“ นี่ !!!! ” เอาละเว้ยๆ
“ สองคนใจเย็นหน่อยนะ ...... ผมขอถามคุณหน่อย คุณยังรักลูกอยู่ไหม ” พ่อวากดิษมาคั่นให้ครับ
“ ..... คุณถามแบบนี้ เหมือนผมไม่ใช่พ่อคนเลย ”
“ ท่านเป็นทูต ผมไม่รู้หรอกว่าท่านต้องทำงานยังไง ..... ดูลูกชายผมสิ ” วากดิษโดนดึงไปใกล้ๆพ่อของเค้า
“ ผมเลี้ยงดูเค้าไม่ดี ..... เค้าเกลียดผมมาก ”
“ พ่อ ใครพูดแบบนั้น ” วากดิษรีบท้วงเลยครับ บอกแล้วไงว่าวันนี้น่าประทับใจมาก หุหุ
“ เหอะๆ ไม่ต้องคิดมากหรอก ..... ผมรู้ว่า ผมไม่เคยให้เค้ารู้ความรู้สึกแท้ๆในใจของผมเลย ...... เพราะผมไม่เคยฟังพ่อกับแม่ ผมเลยโดนทางบ้านผลักไสไล่ส่ง ผมลำบากมากตั้งแต่หนุ่มๆ ทำแทบทุกอย่าง จนมีวันนี้ ผมเลยต้องการให้ลูกอยู่ในกรอบ ไม่อยากให้ลำบากแบบผม ”
“ .... คุณก็รู้ ว่าสังคมเรามันแย่แค่ไหน ... เฮ้อออ ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากคุยกับพวกคุณ มาๆทุกคนนั่งเถอะ ” จู่ๆพ่อของไอเดย์ก็อ่อนยวบลงไปครับ
“ ท่าน ในฐานะพ่อ ผมรู้ความรู้สึกบางอย่างของท่าน แต่ผมอยากให้ท่านดูเด็กๆหน่อย วันนี้ไม่เหมือนยุคของเราแล้ว ” พ่อผมพูดเสริม
“ อืม ..... ผมอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะดี ผมมีเดย์ตอนอายุน้อย แต่ผมรักเค้ามากนะ ..... หลังจากแฟนผมเสีย ผมก็ไม่รู้จะเลี้ยงเดย์ยังไง ก็เลยฝากญาติๆไว้ ตัวผมก็ทำงาน เราไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก ..... รู้ตัวอีกที เค้าก็ไม่ค่อยสนใจผมแล้ว ผมเลยตัดสินใจจะตั้งกรอบให้เค้า เพื่อเค้าจะได้ไม่เถลไถล ”
“ ผมได้ยินจากเดย์ว่า ท่านรักและห่วงลูกเลี้ยงมาก ถึงขนาดส่งไปเรียนเมืองนอก ” พ่อไอเดย์ยิ้มออกมา
“ ถ้าไปเรียนเมืองนอก ทุกคนจะเห็นเค้าอยู่ที่นี่เหรอ ”
“ หมายความว่ายังไง ”
“ ผมไม่ใช่พวกนิยมต่างชาติมีหัวนอกอะไร ผมไม่เคยคิดจะส่งลูกๆไปเมืองนอกเลย ..... แต่เดย์น่ะ ผมตัดสินใจจะส่งเสริมเค้าทุกอย่าง แต่เค้าประชดผมตลอดเวลา ผมก็เลยโกหกไป เผื่อเค้าจะผลักดันตัวเอง ”
“ ท่านรู้ว่าลูกท่านชอบผู้ชายใช่ไหมครับ ” พ่อของวากดิษถามบ้าง
“ รู้แล้ว ..... ผมกลัวเค้าจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้ ผมเลยอยากจะให้หยุดซะ ” พ่อวากดิษพยักหน้าให้พ่อของผม

“ เอาล่ะ คราวนี้ ผมอยากให้ท่านลองฟัง ไอเด็กสองคนนี้ดู ..... คิมก่อน พูดถึงพ่อซิ ”
“ อ้าว ทำไมต้องพูดล่ะ ” วากดิษก็ทำหน้างงด้วยครับ
“ พูดสิ ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเองคิดยังไงกับพ่อ ” พ่อของผมบอก ผมถอนหายใจเฮือก
“ ก็ได้ ..... ตั้งแต่เล็กๆมั้ง พ่อบังคับผมมาตลอดเลย ผมก็เลย .... ไม่ค่อยอยู่ใกล้พ่อ แต่ตอนนี้ดีกว่าเดิมแล้ว ” ผมพูดสั้นๆ
“ พ่อกับแม่เองล่ะ เองเชื่อใจใครมากกว่า ”
“ ก็เท่าๆกันอะ ” ผมตอบไป
“ เมื่อก่อนล่ะ ”
“ ก็ ..... เชื่อแม่มากกว่า ” พ่อของไอเดย์เริ่มมองผมมากขึ้น
“ เพราะข้าให้โอกาสเรื่องเองกับข้าวกล้องใช่ไหม ” ผมตาเหลือกเลยครับ
“ ข้าวกล้องคือใคร ” พ่อไอเดย์ถาม
“ ผมครับ ” วากดิษตอบ
“ สองคนนี้ .... คบกันเหรอ ”
“ ครับ ”
“ พวกคุณไม่เคยทะเลาะกันเหรอ เรื่องแบบนี้น่ะ ” พ่อของเดย์เงียบไปพักนึง ก่อนจะพูดขึ้น
“ ผมสองคนเป็นเพื่อนเรียนกันมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ...... ผมต่อต้านเค้าสองคนมาเป็นปีๆได้ล่ะมั้ง แต่เค้าสองคนก็จับคู่กันไม่ยอมปล่อย ต่อมาผมป่วย ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ผมคิดนานมาก เลยตัดสินใจให้เค้าสองคนลองคบกันไป ...... ทีแรกก็อาย กลัว ไม่แพ้ท่านหรอก ..... หลังจากนั้น เค้าสองคนก็ไปด้วยกันดีมาก จนผมแปลกใจ ไม่รู้ว่าไปทำบุญกันมาหรือมีเวรมีกรรมกันมากแค่ไหน เค้ารักกันมากกว่าคู่รักชายหญิงอีก ถ้าท่านไม่เคยเห็น ท่านก็ดูเอาจากสายตาแล้วกัน ” พ่อวากดิษพูดยาวมากครับ
“ อย่างนั้นเหรอ ..... คุณล่ะ ” ถึงคิวพ่อผมบ้าง
“ ผมรักมันตั้งแต่มันเกิด ผมตามใจมันตลอด อยากให้มันมีความสุข ..... ถ้ามันมีความสุขเพราะได้อยู่กับคนที่มันรัก ผมก็ไม่สนใจว่าคนที่มันรักเป็นใคร ” สั้น แต่ จุกครับ

“ แต่ในสังคมของผมมันยากนะ ” หลังจากฟังกันอยู่นาน พ่อของเดย์ก็พูดขึ้นบ้าง
“ ท่านอยากพูดไหมล่ะ พวกผมอยู่ป่าอยู่ดง ไม่เอาไปเล่าใครหรอก ” พ่อผมพูด
“ ท่านไม่ต้องถ่อมตัว ..... ผมรู้ว่าท่านเคยทำงานการเมือง ”
“ อะไรนะพ่อ การเมืองอะไร ” ผมโพล่งออกไปเลยครับ
“ เสียมารยาท เงียบๆ ” พ่อผมเอ็ดเอา ผิดอีกกู ฮุ้ววว
“ ในเมื่อทุกคนห่วงใยลูกผม ผมก็จะเปิดใจ ...... ส่วนมากที่ผมไปประจำ ผมต้องเจอคนหลากหลาย แต่ละคนก็มีบ้างที่เป็นคนรักชาย แต่เค้าก็จำใจต้องแต่งงานกับผู้หญิง เพื่อการงานที่ดี ทุกคนก็อยู่ได้ และใครก็ตามที่เป็นชายรักชาย ก็แทบจะไม่มีที่ยืน ถูกตั้งข้อรังเกียจตั้งแต่ยังไม่ทำอะไรเลย ผมห่วงเค้า กลัวเค้าจะอยู่ไม่ได้ ”
“ ผมว่าแบบนี้นะ ...... ท่านห่วงใยลูก ผมก็เข้าใจ แต่ท่านต้องบอกเค้าบ้าง อย่าให้เหมือนผม รอจนใกล้ตายถึงจะได้คุยกับลูก ” พ่อวากดิษบอกครับ
“ ทำไมพูดเรื่องตายล่ะพ่อ ” พ่อของวากดิษจับมือวากดิษไว้
“ อย่าคิดมากไปเลย ถึงพ่อเป็นอะไร พ่อก็สบายใจแล้ว ” ซึ้งจริงๆเลย พ่อลูกคู่นี้
“ ทุกอย่างก็แล้วแต่ท่านจะตัดสินใจ ” พ่อผมสรุป

ในที่สุด พ่อของเดย์ ก็ยอมรับสิ่งที่พวกเราทั้งหมดมาแนะนำ และบอกให้เดย์กลับมาคุยกันอีกครั้ง พวกผมก็จะเดินทางกลับครับ แต่ขณะที่เดินออกมา ผมก็เห็นผู้ชายคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนนั้น เดินมามองๆพวกผม ผมเลยเดินไปทักทาย
“ เป็นไง สวัสดี ” วากดิษเดินมาด้วย
“ .... พวกพี่ มาเพราะเรื่องของเดย์ใช่ไหม ” ผมไม่แน่ใจว่าคนนี้เป็นใครนะครับ แต่ผมจำได้ว่ามีลูกติดแม่เลี้ยงสองคน
“ อืม .... เราไม่ถูกกับเดย์เหรอ ” ดิษถามครับ
“ ไม่ครับ แต่เดย์ไม่ชอบผมกับพี่ ได้ยินว่าจะไม่ยอมกลับมาแล้ว ”
“ ยังหรอก ” คนนั้นก้มหน้า
“ ถ้าเป็นเพราะพวกผม พวกเราก็จะห่างไปก็ได้ ..... เราไม่อยากให้เดย์ต้องทะเลาะกับอาแบบนี้ ” อาคงหมายถึงพ่อของเดย์ครับ
“ ถ้ามันกลับมา ก็คุยกับมันแล้วกัน พวกเราไปนะ ”
“ เดี๋ยวครับ ..... ผมอยากคุยกับเดย์ด้วย ผมขอเบอร์พวกพี่ได้ไหม ” ผมเลยให้เบอร์ไป จากนั้นก็เดินทางกลับ

“ ดูเหมือนทางนี้ก็ไม่ได้ร้ายอะไรนี่พ่อ ” ผมพูด
“ ถ้ามันไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นอย่างวันนี้ไหม ” พ่อผมตอบ
“ แล้วต่อไปจะทำยังไงดีครับ ” วากดิษถาม
“ ให้วินไปหาเดย์ ไปเกลี่ยกล่อมมันกลับมา แล้วว่ากันอีกที ” พ่อผมตัดสินใจกลับครับ และนัดให้ผมพาไอวินไปหาไอเดย์ทีหลัง ผมขับรถไปส่งพ่อของวากดิษที่บ้าน แล้วก็กลับมาทำงานช่วงบ่าย

“ พวกพี่ไปไหนมา ไม่บอกผมเลยอะ ” พอไอวินเห็นพวกผมกลับมา มันเดินมาโวยวายใหญ่เลยครับ
“ ไม่ต้องเลยมึง เสาร์นี้ไปพาไอเดย์กลับมา ”
“ หืม ..... ไหนว่าจะเคลียร์กับพ่อของเดย์ก่อนไง ”
“ เออน่า กลับไปทำงานก่อน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ” หลังจากนั้นก็ทำงานกันตามปกติครับ

เราไม่ได้ทำอะไรกันต่อ จนมาถึงวันเสาร์ เราตัดสินใจออกเดินทางตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เพราะอยากไปถึงเร็วๆ เผื่อว่าไอเดย์ตัดสินใจจะได้กลับมากันไวๆ ปัญหาจะได้จบเร็วๆ พอไปถึงก็รีบตรงไปที่ห้องที่จัดไว้ให้ไอเดย์ แต่มันไม่อยู่ครับ
“ แม่ ไอเดย์ล่ะครับ ” ผมรีบเดินไปหาแม่ของผม
“ เดย์เหรอ .... อ๋อ เค้าไปช่วยขนกระสอบแต่เช้าแล้ว ไปหาสิ ” ผมรู้ครับว่าจะไปรับของกันที่ไหน เลยให้ดิษนั่งคุยเป็นเพื่อนพ่อของผม ส่วนผมไปกับเดย์

พอมาถึงที่ท่ารถ ผมก็มองหารถของผม ไอพวกเพื่อนๆที่ทำงานในไร่ของพ่อผมโบกมือให้ ผมเดินตรงไปหาทันที
“ ของมาหรือยังวะ ” ผมถามพวกมัน
“ ยังเลยคิม ..... น้องของนายที่มาทำงานน่ะ นอนอยู่ในรถ เมื่อคืนช่วยทำงานตั้งดึก บอกว่าไม่ต้องมาก็ไม่ยอม ”
“ ขอบใจๆ ” ผมเดินมาที่ท้ายรถหกล้อก็เจอครับ

ไอเดย์สุดหล่อเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน กลายเป็นเดย์เด็กไร่ไปซะแล้วครับ มันนอนขดอยู่ตรงหลังรถหกล้อ ผิวมันไหม้คล้ำไปเยอะเลย มันนอนคล้ายๆกับว่ามันเหนื่อยมาก ไอวินยืนน้ำตาร่วงเป็นสาย ผมได้แต่ปลอบใจมัน ...... จังหวะนึงผมเห็นไอเดย์เหมือนจะสะดุ้งตื่น มันมองมาทางผม แล้วก็หลับไปอีก ผมไม่รู้ว่ามันคิดว่ามันฝันหรือปล่าว ถึงนอนหลับต่อแบบนี้
“ ผมจะไปอุ้มมันกลับนะพี่ ”
“ เฮ้ย มันตัวใหญ่นะ ไหวเหรอ ” ผมถามกลับ
“ ไหวพี่ ” มันเดินไปจับซ้ายจับขวา แล้วแบกไอเดย์ขึ้นหลัง ผมงงเลยครับ
“ หืม ……. ” ไอเดย์สะดุ้งตื่น
“ กลับเถอะพี่ มันตัวอุ่นๆด้วย ” วินบอกกับผม
“ พี่คิม ..... วิน มาเมื่อไร ทำไมไม่โทรหาล่ะ ”
“ ทำเนียนนะ ปิดโทรศัพท์ไม่ใช่เหรอ ทำไม ..... จะหนีเราหรือไง ” ไอวินใส่ไม่ยั้งเลยครับ
“ ...... ” ผมก็ไม่ได้ติดต่อไอเดย์ เลยไม่รู้ว่าโทรติดต่อไม่ได้
“ กลับไร่ก่อนดีกว่า ….. พวกมึง ขอพามันกลับก่อนนะ ” พวกนั้นก็รับคำครับ เราก็เลยกลับมาที่ไร่

พอมาถึงที่ไร่ ไอวินตั้งท่าจะอัดไอเดย์ทันทีครับ
“ เป็นอะไรห๊ะ ” เพิ่งเคยเห็นไอวินโมโหขนาดนี้ครับ
“ โกรธอะไรเล่า ” ท่าทางเหมือนไอดิษหงอยเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ คิดว่าทำแบบนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นหรือไง ทำไมไม่รับโทรศัพท์เรา ”
“ ก็ได้ !!!! ” ไอเดย์ตะคอกกลับมาเฉยเลยครับ
“ ทุกครั้งที่เราโทรหา เราก็นอนร้องไห้ทุกคืน เราคิดถึงวินอยากจะนอนอยู่ใกล้ๆ อยากจะดูแลวินไปตลอด แต่เราก็ทำไม่ได้ แม้แต่คิดก็ไม่ได้ ..... กลับบ้านก็ยังไม่ได้อีก นับวันเรายิ่งรู้สึกไม่มีตัวตน จะให้ทำยังไง ” ผมนิ่งเลยครับ เพราะความรู้สึกอย่างมัน ผมก็เคยเจอมาแล้ว โดยเฉพาะเวลาที่ผมกับดิษทะเลาะกัน แล้วทำท่าจะเลิกกัน ทุกครั้งก็เป็นแบบนี้
“ ขอโทษ .... ” ง่ายแฮะ
“ เอาล่ะ ใจเย็นๆกันก่อน คิมพูดเรื่องที่บ้านของเดย์สิ ” วากดิษพูดขึ้น
“ พี่ไปบ้านผมมาเหรอ ”
“ ไม่ใช่แค่พวกพี่ พ่อพี่ พ่อของดิษ ก็ไป ....... เดย์ แกฟังพี่นะเว้ย ............ ” ผมสรุปเรื่องที่เราไปคุยกับพ่อของเดย์มา ให้มันฟัง มันก็ทำท่าไม่พอใจ พอฟังจบมันก็เอ่ยปาก

“ ผมจะเชื่อได้ยังไงล่ะ ผมโดนทำมามากเกินพอแล้ว ”
“ ..... พี่ทั้งสองคนครับ ” ไอวินครับ
“ อะไรวิน ”
“ ผมขอคุยกับเดย์ได้ไหมครับ ” อยากไล่พวกกูนี่เอง จัดให้น้องๆ
“ อืม ตามสบายนะ ..... แต่ห้ามใส่กันนะ เช้าอยู่เดี๋ยวไม่มีแรง ”
“ กวนว่ะพี่ ” พอกวนบาทามันเสร็จ ผมกับวากดิษก็เดินออกมา แต่ยังไปไม่ได้ไกล วากดิษก็ลากผมกลับมาอีก
“ น้องมันจะคุยกันนะ ”
“ เราก็แค่แอบฟังไง มาเถอะน่าๆ ” ผมก็ต้องตามใจวากดิษครับ  ไม่กล้าบอกว่า กูก็โคตรอยากฟังเลย ฮ่าๆๆ

“ เดย์ ”
“ อะไรเหรอ ..... วิน พ่อเราไม่ใช่คนยอมอะไรง่ายๆหรอก มันต้องมีอะไรซ่อนอีก ”
“ ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก เดย์ ตอนนี้เดย์ยังมีคนที่ห่วงอีกมากนะ อย่าต้องมาลำบากขนาดนี้ เพราะเราเลย ”
“ ไม่ เราไม่สนใจ วิน อย่ายอมแพ้ง่ายๆสิ ”
“ แล้วเดย์ต้องร้องไห้อีกเท่าไร เพื่อเรื่องนี้น่ะ ” เวลามันอยู่กันสองคนนี่ ทำไมถึงหวานนักวะ หวานจนไอวากดิษมันกอดกูใหญ่แล้วเนี่ย
“ เราจากกันชั่วคราว ก็ดีกว่าจะไม่ได้คบกันนี่ ”
“ เราเห็นภาพวันนี้ ..... ถ้าเดย์ต้องอยู่แบบนี้ไปตลอด เราคงนอนไม่หลับอีกแล้ว กลับไปคุยกับครอบครัวนะ ” วินมันใจกว้างดีครับ
“  อย่างนั้น ตามที่พี่คิมบอกมา .... ถ้าเดย์ต้องไปเรียนเมืองนอก วินจะว่ายังไง ”
“ หึ ..... ถ้าไปเรียนเพื่อวิน วินก็โอเค ” แหวะ ผมหันไปมองหน้าวากดิษ ไอบ้านั่นยิ้มใหญ่เลย
“ แต่มันนานนะ อย่างน้อยก็เป็นปี วินจะรอไหวเหรอ ”
“ เดย์นั่นแหละ ไปเรียนนอก อย่าลืมวิน ” แล้วมันสองคนก็เงียบไป ผมหันไปกระซิบกับวากดิษ
“ มันคงไม่จ๊ะๆวันตอนนี้นะ ”
“ ไม่หรอกน่า เรา ..... อ้าว ว่าไง ” ขณะที่ผมกำลังซุ่มแอบฟัง ไอวินกับไอเดย์ก็เดินออกมาพอดีเลย
“ โห นิสัยจริงๆนะพี่อะ ” ไอเดย์โวยวายใส่
“ พี่ปล่าวนะเว้ย ดิษมันลากมา ” ผมพูดความจริงครับ
“ ไม่จริงหรอก นิสัยแบบนี้อะพี่คิมแน่นอน ”
“ ฮ่าๆๆๆ ” ไอวากดิษหัวเราะร่าเลยครับ แม่มนี่ อะไรไม่ดีโยนกูคนเดียว ไอพวกบ้า ฮุ้ววว

เราเดินมาพบพ่อของผม แล้วบอกทุกอย่างให้ฟัง ว่าไอเดย์ตัดสินใจจะกลับไปพูดกับพ่อมัน โดยพวกผมก็จะตามไปด้วย
“ อืม ..... พวกเองนี่ทำให้ข้ายอมรับจริงๆ ”
“ อะไรพ่อ ” พ่อผมหันไปยิ้มๆกับแม่
“ ข้านั่งคิดตั้งวันสองวันมาแล้ว ว่าจะพูดกับเดย์ยังไง ให้เข้าใจพ่อของเค้า พวกเองมากันปุบปับ ก็เข้าใจกันได้ ดีแล้วๆ ..... พวกเองต้องรักกันมากๆนะ จับกลุ่มกันไว้ ข้าจะได้สบายใจ ” จากนั้นพวกเราก็ตามไปเก็บของให้ไอเดย์ ก่อนเดินทางกลับ แม่ของผมก็เดินมาส่ง ส่วนพ่อผมไปทำงานแล้ว

“ คิมลูก ”
“ ครับแม่ ” ข้าวกล้องทำท่าจะเดินไปห่างๆ ให้ผมกับแม่คุยกันครับ
“ ข้าวกล้องยืนนี่ก็ได้ ”
“ ครับแม่เลี้ยง ”
“ แม่เคยบอกเรื่องของย่า คิมจำได้ไหม ”
“ จำได้ครับแม่ ” หมายถึงเรื่องที่ ย่าพยายามทำเหมือนไม่ยอมรับแม่ของผม เพราะต้องการให้แม่ของผมเคารพและรักพ่อผมมากๆน่ะครับ แต่ความจริงท่านก็รักแม่ผมมาตลอด
“ เล่าให้ข้าวกล้องฟังด้วย ไปเถอะจ้ะ ” เราลากันเรียบร้อยก็ขึ้นรถกัน
“ คิม เรื่องย่าน่ะอะไรเหรอ ” ผมหันมายิ้มให้วากดิษ ส่วนไอเด็กสองคนนั้นก็จ้องแบบสอดรู้สุดขีด
“ ..... แม่เค้ายอมรับดิษแล้ว ดีใจปะ ” พอพูดจบ วากดิษก็โถมเข้ากอดผมเลย
“ ฮุ้ว พวกพี่อะ ..... เรานอนนี่ซักคืนไหม เผื่อพี่จะอยากทะลวงด่านลับกัน ”
“ ก็ดีนะ ปะๆ ไม่กลับละ ” วากดิษหันกลับไปล้อเลียนไปน้องสองคนครับ
“ ล้อเล่นๆๆ พอๆ กลับเถอะพี่ ฮุ้วว ” ตอนนี้ ก็เหลือแค่เอาใจช่วยไอเดย์แล้วล่ะครับ ผมอยากให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อนาคตของพวกเราจะได้เดินกันต่อไป

**************************************************************************

[Nano PL]

แปะ

ซึ้งใจมากกก

พ่อพี่คิมกับพี่วากดิษ ดูโคตรๆรักพี่ๆเลยอ่ะ

อยากให้ป๊ายอมรับได้แบบพี่คิมกับท่านวากบ้าง

ขอบคุณครับที่ค่อยมาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง

[Infinity 888]

อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขนะ อ่านไปยิ้มไป

พ่อๆกับแม่ น่ารักมากๆ เข้าใจลูกดีจัง รักกันมากๆนะ นี่คือครอบครัวกันจริงๆ