ส่งจูบก่อน แฮะๆๆ
ผ่านมาหลายวัน ผมก็ยังคัดจมูกอยู่เลย งื้อ แต่ไปทำงานได้ตามปกตินะครับ
ความจริงที่ไม่มาต่อหลายวัน นอกจากป่วยออดแอดแล้ว ก็คือว่า .......
วากดิษริบบันทึกผมไปครับ
เหตุผลก็คือว่า หลังจากที่ต่อตอนล่าสุดไป จู่ๆวากดิษก็ถามว่า ผมจะเขียนอะไรต่อ จะไม่มีอะไรให้เขียนแล้วนี่
ผมก็เลยอ้ำอึ้งๆ วากบ้ามันเลยบอกว่าไม่เอาเรื่องนั้นนะ แล้วก็ค้นบันทึกผมไปเก็บที่เซฟที่ทำงาน
ใจก็โกรธไม่ลงอะครับ เพราะเรื่องที่อยากจะเล่าจริงๆ ก็เป็นความไม่ค่อยมั่นคงของผม (อีกละ) เกิดในช่วงที่วากดิษรักษาตัว
อยู่ที่โรงพยาบาล ผมแอบไปกิ๊กๆกับเพื่อนร่วมงานคนนึง (ห้ามว่าๆ)
เรื่องมันก็คลุมเคลือนิดหน่อย เพราะตอนนี้บุคคลที่สามก็ยังทำงานอยู่ มันเลยลำบากนิดหน่อย และถ้าผมไม่เอาเรื่องอย่างว่ามาต่อ ผมก็จะไม่มีเรื่องให้เล่าจริงๆครับ เพราะมันใกล้มาถึงชีวิตปัจจุบันของผมแล้ว ซึ่งผมยืนยันว่าจะไม่เล่าอะไรที่มันกำลังดำเนินอยู่ และยังไม่มีบทสรุปของตัวผมเอง ผมกะไว้ว่าพอเล่าตอนสุดท้ายของหน้าที่ 38 จบ ผมก็จะหาเอาเรื่องเก่าๆที่อยากเล่ามาแทรกๆไว้ จนกว่าจะมีเรื่องให้เล่าต่อ
แต่แล้ววันนี้เลย สดๆร้อนๆ เค้าเอาบันทึกมาคืน แล้วก็ยิ้มๆ บอกผมว่า พี่อ่านแล้ว พิมพ์ก็ได้ ว่างั้นนะ
ดังนั้น ผมก็จะพิมพ์ต่อไปครับผม เริ่มจากวรรคสุดท้ายของหน้าที่ 38 ก่อน แล้วค่อยไป 39 ที่คิดว่าพิมพ์ยากนิดนึง มันอายตัวเอง แฮะๆๆๆ
คืนนี้หลับฝันดีนะครับทุกคน ผมคงจะพิมพ์พรุ่งนี้ เพราะวันนี้น่วมกฎหมายมากๆ
ขอบคุณที่เข้ามาคุยเข้ามาพบปะกันนะครับผม