แอบมาตอนดึก คนน้อย (เกี่ยวไหมล่ะ เหอะๆ)
สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องครับ หายหน้าหายตาหลายวัน พอมาเปิดก็เจอเลย มีหลงเข้ามาอีกหลายคนนะเนี่ย มาต้อนรับกันก่อนครับ
ส่วนวรรคที่แล้ว ก็ไม่อยากจะเกริ่นไว้ก่อน เพราะอยากให้ได้อารมณ์ตกใจแบบผม แฮะๆๆ สำหรับทุกท่านที่ให้พร ผมขอบคุณทุกคนจริงๆนะครับ ตัวผมก็จะำทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี สมที่อวยพรกับผมเช่นกัน ขอบคุณมากครับ
ต่อมาก็คือที่ไม่ได้มาต่อหลายวัน มันมีเรื่องเล่าครับ คือ พอผมต่อเรื่องวันนั้นปุ๊บ เช้าก็ไปทำงานตามปกติ มีข่าวจากบอร์ด (เรียกให้หรูๆเนอะ) ว่าคณะกรรมการวินัย ซึ่งเป็นคณะพิเศษที่ตั้งเพื่อดูแลวินัยหลายอย่างของเครือๆพวกผมครับ มีอำนาจสูง จะคอยตรวจสอบตรวจตราทั้งประวัติทำงานต่อหน้าลับหลัง ขั้นกว่าของฝ่ายตรวจสอบกับฝ่ายบุคคลทีเดียว เค้าหมดวาระ ก็เลยจะสรรหากัน ผมได้ยินก็เฉยๆไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะอย่างที่เคยบอกผมตั้งใจจะทำงานอยู่กับที่ก่อน
แต่พอมาถึงวันพฤหัสที่แล้ว ได้ยินอีกว่าเค้ามาขอแฟ้มประวัติผมไป ผมก็เลยหวั่นๆจะโดนสอบเรื่องที่ผมมีเรื่องกับท่านผู้จัดการชั่วคราว ที่มาแทนดิษประมาณ 18 วัน (คนนี้แหละเกือบกิ๊กผม แต่ก่อนหน้ามันทะเลาะกันก่อน งืมๆๆๆ) ผมก็ได้แต่นั่งลุ้นว่าจะโดนอะไรหรือปล่าว ดิษมาเล่าให้ผมฟังว่า้เค้าไม่ได้เอาไปสอบสวน แต่เอาไปประกอบอะไรซํกอย่าง ดิษโดนเชิญออกมาก่อน ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่เลย
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไม่ค่อยมีอารมณ์เลย ผมพาวากดิษไปเที่ยวกัน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังครับ กลับมาวันอาทิตย์ก็ได้รับโทรศัพท์ว่าให้ผมเข้าประชุมกับหุ้นส่วนทั้งหมดวันจันทร์ ผมงี้หนาวเลย ไม่รู้มันเป็นยังไง เพราะดิษก็ไม่รู้เหมือนกัน
วันจันทร์มาถึง ผมก็เข้าประชุม มีแต่คนที่น่ากลัวทั้งนั้นเลย แล้วก็มีคนจากห้างอื่นที่เราร่วมทุนกันมาอีก คือมันไม่ได้มีแต่พวกเราสิครับ ผมนั่งตัวลีบๆ ฟังไปฟังมา ก็มาถึงวาระตั้งคณะกรรมการวินัย เค้าก็พูดไปเรื่อย จนมาถึงการเสนอชื่อ ผมก็ฟังแบบไม่สนใจ แล้วก็มีเสียงผู้ใหญ่บอกว่า
" คุณ ..... เนี่ย ใครเสนอชื่อ " มันชื่อผมอะ
" ห้าง .... เสนอครับ " คนที่ตอบไม่ใช่ดิษนะครับ เป็นหุ้นส่วนรองของห้างผม
" อายุไม่มากนะ เค้ามีประสบการณ์อะไร "
" เอกสารแผนงานแผนกที่เราเคยหารือคราวก่อน ที่พวกท่านชมว่ายอดเยี่ยม เค้าเป็นคนจัดทำครับ " ผมงี้เอ๋อแดกสุดชีวิต หลายคนอาจจะจำได้ว่า ผมเคยโดนหุ้นส่วนในห้างเดียวกันปฏิเสธแผนที่ว่านี้
" เหรอ ..... ดีมากเลย อย่างนั้นให้เค้าเป็นเลขาฯนะ "
" เอ๋อ ขออภัยครับ หมายถึงอะไร " ผมเสียมารยาทแทรกเลย
" คุณเป็นคณะกรรมการวินัยไง ขัดข้องเหรอ " ผมหันไปหาวากดิษแทบจะทันที รายนั้นรีบพยักหน้าใ้ห้ผม
" ปล่าวครับ ผมกลัวจะติดขัดเรื่องอายุ "
" อ๋อ .... มีใครคัดค้านไหม " ปรากฏว่าหุ้นส่วนของพวกผมบางคนกัดฟันกรอดๆเลย แต่ไม่ได้ยกคัดค้านครับ
สรุปผมออกมาจากห้อง หัวยังวิงเวียนอยู่เลย ผมต้องนั่งคุยกับคณะกรรมการผู้ใหญ่อีก 6 ท่านต่อ เล่นเอาเกร็งมาก แต่พอพูดคุยกัน เค้าก็เปิดกว้างดี พอผมกลับมาที่ห้าง พวกน้องๆก็เอาเค้กมาให้เฉยเลย เพราะเค้าบอกว่าห้างเราไม่เคยเสนอชื่อใครชนะเลย วากดิษก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จากนั้นก็มีอีกคนเดินมาจับมือ คนที่ว่าก็คือคู่กรณีกับวากดิษอะครับ แฮะๆๆ คงจะเล่าต่อไป
ตอนนี้ก็เลยมีภาระเพิ่มอีก คือ ประชุมทุกวันพฤหัส บ่ายเป็นต้นไป ห้างก็เลยปรึกษาจะปรับตำแหน่งผม เพราะถ้าไม่ปรับกลัวสู้คณะกรรมการผู้ใหญ่คนอื่นไม่ได้ โชคหล่นใส่หลายชั้นเลย แฮะๆๆ ช่วงนี้เลยต้องทำงานหนักขึ้นมาอีก
ที่สำคัญ ผมกำลังจะสอบเนติบัณฑิตอีก ปลายเดือนมีนาคม ผมอยากมาบอกทุกคนก่อน เพราะผมจะหายๆไปแบบนี้บ่อยครับ จนกว่าจะสอบเสร็จ แต่จะพยายามมาต่อเรื่องของผมต่อๆไป เพราะเราผูกพันกันเนอะ หุหุหุุหุ
คืนนี้ มาส่งคนที่ยังไม่นอน หลับฝันดี และพบกันโอกาสหน้า ขอโทษที่มาต่อได้ไม่สม่ำเสมอนะครับ ขอโทษและสวัสดีครับ