คนข้างๆเค้าว่าผมแล้วครับ บอกว่านอนดึกมากๆคอยดูนะ ...... จะแก่เร็ว ปรี๊ดเลยผม เหอะๆๆ
*********************************************************************************
หลังจากพิธีหนึ่งวัน ผมก็กลับมาที่จังหวัดที่เราทำงาน วันเดียวกันวากดิษกับผมไปกราบแม่เลี้ยงของเค้า พอมาถึงที่โรงพยาบาล พี่กริชก็เดินมากอดคอผม เล่นเอาวากดิษกระโดดโถมใส่ผมแทบไม่ทัน
“ ทำอะไรวะกริช ”
“ แหม ไม่เห็นต้องดุเลย ขอกอดคอนิดเดียว ” พูดแล้วก็ยักคิ้ว สงสัยเห็นวากดิษไม่แข็งแรงอะครับ
“ เก่งแต่กับคนป่วยนั่นแหละ ”
“ ใช่ ฮ่าๆๆ ” ถึงผมจะรู้ว่าเค้าแค่พูดเล่น แต่พอได้ยินว่าวากดิษป่วย ผมรู้สึกแย่จริงๆครับ เพราะดิษไม่เคยพูดเลยว่าเค้าป่วย ครั้งนี้กลับยอมรับโดยดี
“ เออ ดิษ พี่ว่านายไปคุยกับแม่หน่อยดีกว่า ” พี่หมอกริชพูดกับวากดิษ
“ ได้ ฝากคิมหน่อยนะ ”
“ อะไรเล่า เค้าไปด้วยนะ ” ผมเดินแนบไปกับวากดิษครับ พี่กริชส่ายหัวเลย
“ ไม่ต้องตัวติดกันขนาดนั้นหรอกน่า มากับพี่ดีกว่า ” ผมโดนพี่กริชดึงไปอีกทาง ชิ ทีเมื่อกี้ล่ะทำหวง ไอวากบ้า
“ พี่กริช ”
“ ว่า ..... ” จะว่าไปนี่ พี่กริชแกดูน่ารักดีนะครับ หึหึหึหึ
“ คือ ...... ดิษป่วยหนักจริงหรือปล่าวครับ ”
“ ป่วยจริงสิ ทำไมถามแบบนั้นล่ะ ”
“ ผมรู้สึกว่า ดิษดูแย่ๆ แล้วก็ไม่ยอมพูดกับผมเรื่องนี้เลย ผมอยากรู้อาการจริงๆของเค้าอะครับ ” พี่กริชส่ายหน้าอีกรอบ
“ ถึงยังไงพี่ก็เป็นหมอ พี่บอกอาหารคนไข้ไม่ได้ ”
“ เฮ้อ ครับ ” ผมถอนหายใจ มองไปอีกทาง
“ แต่ดิษเค้าไม่ใช่คนไข้ของพี่อะนะ หันหน้ามานี่เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ” ให้มันได้งี้สิ ไอพี่หมอบ้า
“ ครับ ”
พี่หมอกริชเล่าให้ผมฟังว่า การผ่าตัดคราวนี้ ทำได้ยากพอสมควร แต่ถ้าไม่เสี่ยงผ่า ดิษคงจะแย่เหมือนกัน เพราะเค้าไม่รู้สาเหตุที่ทำให้เกิดไขมันไปเกาะที่เส้นเลือด และมันผลิตมาเรื่อยๆ พอผลิตมามันไปเกาะที่เส้นเลือดใหญ่ที่หัวใจ การกินยาสลายก็ทำให้เส้นเลือดส่วนอื่นๆบางลงๆ ถ้าเส้นเลือดบางมากๆ มันอาจจะเสี่ยงแตกได้ทุกเวลา ทำให้มาสู่การตัดสินใจผ่านตัด
“ ผ่าตัดแล้วมันจะหายเหรอพี่ ”
“ ผ่าเอาไอที่อุดตันออก จะได้ลดยาสลายลิ่มก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที ”
“ แบบนี้ถ้ามันติดอีกล่ะ จะทำยังไง ”
“ ผ่าอีกมั้ง ” พูดเป็นเล่นเลยว่ะ
“ เฮ้ยพี่ คนเราจะผ่าได้ยังไงสองสามทีอะ ”
“ ก็นั่นสิ พวกเราถึงห่วงไง เราดูกันว่าไขมันมันจะมากเสมอตอนที่ดิษเครียด เรากำลังคุยกันอยู่ว่าใช่หรือปล่าว ”
“ มีด้วยเหรอพี่ ไม่เคยได้ยินเลย ”
“ มีเรื่องอีกเยอะที่เราไม่รู้น่ะน้องสะใภ้ ”
“ อย่าเยอะพี่ๆ ” สุดท้ายก็จบแค่นั้นครับ เวลาเรียกน้องสะใภ้แล้วจั๊กจี้ว่ะ เหอะๆๆ
คืนนั้น วากดิษนอนที่โรงพยาบาลทันที เพราะต้องมีขั้นตอนก่อนผ่าตัดเยอะมาก ผมก็อาสามานอนเฝ้าไข้ โดยกลับไปขนเสื้อผ้ากับสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาด้วย พอวากดิษเห็นเข้าก็ทำท่าไม่ยอมครับ
“ กลับไปนอนที่หอเถอะน่า นอนที่นี่มันไม่สบายนะ ”
“ ไม่สบายก็ไม่เป็นไรหรอก นอนๆ ” ผมผลักให้วากดิษนอน
“ บอกไม่ฟังเลยนะ ”
“ ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เพิ่งรู้เหรอ ” วากดิษยิ้มๆให้ผม
“ พี่อยากให้คิมนอนสบายๆ จะได้ตื่นไปทำงานอย่างสดชื่นไง ” ผมลดมือมาจับมือของวากดิษไว้
“ เรากลับไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี ..... อีกอย่างดิษจะคิดถึงเราไหมอะ ” วากดิษฉีกยิ้มกว้างถึงหูเลยครับ
“ ก็ได้ๆ พี่ยอมแล้ว งั้นนอนนี่ก็ได้ ” ผมกับวากดิษปิดไฟนอน โดยที่ผมนอนซุกอยู่ที่โซฟาครับ
วันรุ่งขึ้น ผมตื่นก่อนวากดิษ แทบจะเป็นครั้งแรกเลย ตั้งแต่ตัดสินใจอยู่ด้วยกันที่ผมเป็นคนตื่นก่อน แสดงให้เห็นว่าเค้าคงรู้สึกอ่อนเพลีย ไม่ก็เพราะอาการป่วยครับ
“ อื้ออ ตื่นแล้วเหรอ ทำไมไม่ปลุกกันเลย ”
“ ไม่ต้องลุกเลยนะ นอนๆ ” วากดิษสลัดหัวเบาๆ
“ เรายังไม่ได้ฮันนีมูนกันเลยอะ ” ดูมันพูด
“ ก็รอดิษผ่าตัดแล้วค่อยไปเด้ ” วากดิษหัวเราะแบบมีความสุขมากเลยครับ
“ หัวเราะอะไรอะ ”
“ เดี๋ยวนี้ตอบไม่อายแล้วนะ แสดงว่าเรารักกันเพิ่มอีกขั้นแล้วใช่ไหม ” อ้าว เพิ่งนึกออก ปกติเค้าก็หยอดผมแบบนี้ประจำ ที่ผมทำก็แค่ชกไหล่ แลบลิ้มใส่ครับ
“ ก็เรา ...... แต่งงานกันแล้วนี่ ” วากดิษยิ้มให้
“ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ” แหมๆมีสั่ง ผมเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้อย่างนึง
“ ไปทำงานเถอะ พี่จะโทรหา ” ผมเดินตรงไปหาวากดิษ รายนั้นตกใจตาโตเลยครับ
“ หลับตาเดี๋ยวนึงสิ ” วากดิษก็หลับตาให้ครับ ผมค่อยๆเลื่อนหน้าไปจูบวากดิษ พอผมเลื่อนหน้ากลับมา วากดิษถึงค่อยๆลืมตา
“ ....... หายไวๆนะ เราไปทำงานก่อน ” วากดิษดูจะพูดไม่ออกครับ ผมก็อายจนจะม้วนแล้ว เลยรีบเดินออกมา ทำไปได้นะกู
พอถึงที่ทำงาน ผมมาสายกว่าปกติครับ ไอวินนี่เดินดุ่ยๆมาหาผมครับ
“ พี่อะ ทำอะไรไม่เคยบอกน้องเลย แต่งงานกันจริงอะ ” มันพูดเหมือนจะโกรธนะครับ พอประโยคหลังมันเหมือนคนสอดรู้เลย
“ อืม ขอโทษนะ พี่ไม่รู้ว่ะ ” ไอวินขมวดคิ้ว
“ แต่งงานกันแบบไหนเนี่ย ” ผมเลยเล่าให้มันฟังคร่าวๆ
“ ผมงอนพี่ละ ผมจะลาออก ”
“ เฮ้ยๆวิน อย่าตลกนะเว้ย โกรธพี่จะทำอะไรก็ได้ อย่าลาออกนะ ” มันยืนยิ้มๆ
“ ห่วงผลประโยชน์ของแฟนเลยน้า ” มันล้อเล่นนี่หว่า (แต่หลังจากนี้ไม่นานมันก็ลาออกครับ โดยที่มีภรรยาหรือสามีมันก็ไม่รู้มาแทน ผมจะเก็บรวมไปเล่าพร้อมกันกับตอนที่ไปแก้ปัญหาให้มัน)
“ เดี๋ยวเหอะๆ ”
“ พี่ ใครจะมาทำงานแทนพี่ดิษ ” เออว่ะ ไม่ทันได้ถามเลยครับ
“ พี่ไม่รู้ว่ะ ”
“ สรุป จะรู้อะไรบ้างไหมพี่ ”
“ เฮ้ย วันนี้มันกวนจังเลยว่ะ เดี๋ยวโดนเตะ ไปทำงานไป ” ผมไล่มันไปทำงานครับ มันก็ดีครับกลับไปทำงานแต่โดยดี จากนั้นไม่นานพี่ริชชี่ก็เข้าทำงาน
“ สวัสดีครับพี่ริช ”
“ แต่งงานแล้วเหรอ ” พอพี่แกพูด เด็กบางคนที่มาทำงานแล้ว ส่งเสียงโห่ฮิ้วเลยครับ
“ จะประจานผมหรือไงเนี่ย ”
“ ปล่าว ..... พวกเราเย็นนี้ไปฉลองให้คิมหน่อยนะ ”
“ ได้คร้าบบ ” แม่ม ได้ยินว่าฉลองล่ะยกมือกันให้สลอนเลย
“ เย็นนี้ไปกินกับพวกพี่หน่อย เราอยากแสดงความยินดี รอดิษหายดีค่อยบอกพวกหุ้นส่วน ”
“ ขอบคุณครับพี่ ..... ว่าแต่ใครมาแทนดิษครับ ” พี่ริชชี่ก็ยิ้มอย่างภูมิใจเล็กน้อย สงสัยจะเป็นพี่แกแน่เลย ถ้าเป็นแบบนี้ผมก็สบายเลยดิ ฮ่าๆๆ
ในการประชุมตอนเช้า ก็มีการเรียกหุ้นส่วนมานั่งประชุม ผมได้เข้าประชุมด้วย สิ่งที่ทำให้ผมเหนื่อยใจก็มาอีกรอบครับ
“ ผมขอประทานโทษ ผมเป็นผู้ทำงานที่อาวุโสสูงที่สุด ทำไมผมไม่ได้รับเลือก ” พี่ริชตกประป๋องครับ เค้าไม่ยอมรับ
“ นั่นเป็นเหตุผลของการบริหาร ” ทุกทีอะ
“ อย่างนั้น เราจะเสนอใคร ” หัวหน้าฝ่ายบุคคล ที่ดูหงุดหงิดไม่แพ้กัน ถามต่อไป
“ เราเสนอคุณ ....... เค้ามาทำงานพร้อมกับคุณดิษ .... แล คุณ (ยัยแจง) …. อาวุโสสูงกว่าคุณ .... (พี่ริช) แน่นอน ” เล่นเอาพวกผมเงียบเลยครับ
“ แต่เค้าไม่เคยทำงานบริหาร มันเสี่ยงนะครับ ”
“ อ๋อ เค้าเป็นหัวหน้าคลังมาสองปีกว่าแล้ว .... ฝ่ายบุคคลคงไม่เคยตรวจสอบเลยสินะ ” เล่นแรงว่ะ
พวกเราหลายคน คือ หัวหน้าฝ่ายบุคคล พี่ริช ผม รวมถึงหุ้นส่วนหลายคนมานั่งคุยกันว่า ทำไมพวกหุ้นส่วนเป็นกลางกับพวกนั้นถึงหักหน้าพี่ริชอย่างนี้ คำตอบก็คือ
“ พวกที่เป็นกลางไม่อยากให้อำนาจมาตกที่พวกเราหมด เค้ารู้ว่าริชเข้ากับดิษเลยเป็นอย่างนี้ ” พี่ริชส่ายหน้าเลย
“ ผมขอโทษด้วยนะครับพี่ริช ”
“ ช่างเถอะคิม เราทำงานของเรา และดูกันว่าผู้จัดการชั่วคราวมันจะแน่แค่ไหน ”
“ อืมๆ ช่วยกันนะ ” หุ้นส่วนกับหัวหน้าฝ่ายบุคคลให้กำลังใจครับ
ช่วงบ่าย พอผม วินนี่ กับพี่ริช กลับมาจากกินข้าวกลางวัน พวกพนักงานก็มารุมกันให้วุ่น ผมก็เลยเดินมามุงตามคนอื่น
“ ดูอะไรกัน ” ผมถาม
“ ผู้จัดการคนใหม่พี่ หล่อเข้มมากๆ ” เออ ให้มันได้อย่างงี้
“ กลับไปทำงาน เค้าไม่ได้จ้างมามุงนะ ” พี่ริชที่โมโหอยู่เป็นทุนเดิม ตวาดทีเดียว วงแตกเลยครับ จากนั้นเราก็ทำงานกันต่อ
“ รบกวนครับ ผู้จัดการเชิญประชุม ” มีน้องคนนึงเดินมาหาผม
“ น้องเป็นใครล่ะ ”
“ ผมเป็นเลขาครับ ”
“ อ้าว คนเดิมล่ะ ” ผมหมายถึงเลขาของวากดิษครับ
“ ไปช่วยงานฝ่ายอื่นครับ ผมมาแทน ” ยังไม่ทันไรมันบ้าอำนาจละครับ
“ อืม เดี๋ยวพี่ไป ” ผมเดินไปบอกพี่ริช แกไม่เข้าครับ บอกผมไปแทน ผมเข้าใจอารมณ์นี้ดีครับ เลยไม่อยากย้ำอีก
พอมาประชุม ก็ได้เรื่องเลยครับ พวกหัวหน้าไม่ยอมมานั่งประชุม ส่งแต่คนแทนๆ ทั้งๆที่สำนักงานก็ไม่ได้กว้างขนาดมาประชุมกันเองไม่ได้ ทำให้เห็นเลยว่ามันงานหนักแน่ๆ หลังประชุมพวกคนแทนก็เปิดตูดหมด ยกเว้นผม
“ มาเยอะเย้ยกันล่ะสิ ” ดูมันพูดครับ
“ อะไรนะครับ ” ไอนี่มันเข้มดีจริงๆ แต่ไม่ใช่ดำนะครับ คิ้ว จมูก ใช้ได้เลย คึคึคึคึ
“ ไม่ต้องมามองหน้า กูเกลียดเกย์ ” วางแฟ้มแทบไม่ทัน
“ เกย์ไม่เกย์เกี่ยวอะไรด้วย ”
“ หึ มึงระวังเถอะ เสี้ยมคนอื่นจนไม่เป็นอันทำงาน กูจะจัดการมึงให้ได้ ”
“ ขอโทษนะ ..... มึงมาอยู่ชั่วคราว ก็ทำหน้าที่ไป อย่าระรานกัน ” มันลุกขึ้นเดินตรงมาหาผม มันสูงกว่าผมนิดหน่อยครับ แต่หุ่นมันน่ากลัวมากเลย เหมือนพวกเล่นกีฬามากๆอะครับ
“ กูจะทำให้ดิษมันตื่นจากความคิดโง่ๆ ” มันไปรู้จักกันได้ไง อ๋อ ...... มันต้องรู้จักสิ เพราะเข้าทำงานพร้อมกัน
“ ลองดิ ” ผมท้าทายมันเลยครับ เพราะตอนนี้ ผมคิดถึงคนๆนึงอีกแล้ว ยัยแจงงี่
พอออกจากห้อง ผมรีบตรงไปหาพี่ริชที่ห้องทำงานแต่ไม่เจอ ผมเลยเดินไปที่มุมกาแฟ พี่ริชยืนอยู่ตรงนั้นครับ
“ พี่ ”
“ ว่าไง ผู้จัดการคนใหม่หล่อไหม ” ดูถาม
“ เรื่องนั้นไม่เอาพี่ ....... พี่มันจะรู้กันกับยัยแจงงี่ไหมอะ ” พี่ริชเงยหน้ามามองผม
“ ไม่หรอก เค้าไม่ถูกกัน ไอพาลนี่เป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของดิษ แต่ไปเรียนจบจากกรุงเทพฯ ”
“ แล้วอะไรต่อพี่ ”
“ พี่ถามจากฝ่ายบุคคล ไอพาลมันทะเลาะกับดิษ เพราะมันเคยเตือนเรื่องยัยแจง ทำเหมือนที่คิมทำนั่นแหละ แต่ไม่สำเร็จเลยโดนย้ายไปทำงานนอกเมือง ” เป็นงั้นไป
“ หรือว่า ..... ” ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปาก พี่ริชก็ชี้ไปที่กระจก ปรากฏว่าไอผู้จัดการชั่วคราวมันเดินควงไปกับผู้หญิงสวยมากๆๆคนนึง
“ หึหึ เค้าไม่สนใจผู้ชายหรอก ” อย่ากับอ่านใจออกเลยนะ เดิมผมคิดว่าเค้าอาจจะแอบคิดลึกกับวากดิษ
“ ถ้าแบบนั้น เค้าก็สนิทกับดิษ แล้วทำไมทำแบบนี้กับผมล่ะ ” พี่ริชมองมาที่ผม
“ ทำอะไรแบบไหน ” ผมเล่าเหตุการณ์ที่ห้องให้ฟัง พี่ริชก็นึกอยู่พักนึง
“ พี่ว่าคิมต้องไปคุยกับดิษนะ เพราะพี่ว่ามันแปลกเหมือนกัน ” เราจบบทสนทนาไว้ตรงนี้ครับ จากนั้นผมก็เข้าไปเคลียร์งานแล้วกลับมาที่โรงพยาบาล
“ อ้าวคิม ” วากดิษทักผม
“ อ้าว ไอ้ ...... ” ผมเกือบหลุดปากเรียกไอ้กับไอผู้จัดการชั่วคราวครับ ตอนนี้เค้ามากับผู้หญิงสวยๆคนนั้นแหละครับ แต่ผมเข้ามา เค้าก็ขอออกไปข้างนอก
“ พี่รบกวนแกหรือปล่าวดิษ ” ไอนั่นพูด
“ ไม่หรอกพี่พาน ” พานเหรอ แสดงว่าที่พี่ริชพูดไอพาลๆ ก็คือชื่อเค้าสิ ผมก็นึกว่าด่ามันอยู่ซะอีก
“ ผมเข้าห้องน้ำหน่อย คุยกันไปก่อนนะ ” พอวากดิษเดินหายไป ไอพานก็ลุกขึ้นจ้องหน้าผม
“ อย่าทำให้ดิษไม่สบายใจล่ะ ” มันพูดจบก็ทำท่าจะเดินออกไป ผมเลยเดินมาขวางมัน
“ ทำไมต้องทำแบบนี้วะ ”
“ กูไม่ชอบมึง จบ ..... ปะ ” ผมกำหมัดเลยครับ ไม่นานวากดิษก็เดินออกมา ผมต้องรีบซุกกำปั้นเอาไว้
“ คิม พี่พานจะมาทำงานแทนพี่ ..... ช่วยพี่เค้าด้วยล่ะ ” มันยิ้มๆ
“ ดิษ พี่กลับก่อนดีกว่า แล้วเจอกัน ” จังหวะที่มันเดินออกไป มันเหยียบเท้าผมด้วย ไอนี่ร้ายนะมึง
“ ขอโทษทีนะ วันนี้พี่ตรวจอะไรเยอะเลย เหนื่อยมาก เลยไม่ได้โทรไป ” สิ่งที่ผมอยากเล่า หลุดหายไปในลำคอเลยครับ สงสัยเรื่องนี้ต้องเก็บไว้ก่อน ผมตัดสินใจแสร้งยิ้มให้วากดิษเห็น ผมคงต้องสู้ไปตามลำพังแล้วล่ะครับ
ต่อมา ผมก็ทำงานไปตามปกติ แต่จะรำคาญสายตาตรงที่ ไอพานมันชอบพาแฟนมาอวดชาวบ้าน เรียกว่ามาทำงานก็มาส่ง กลับก็มารับกันกลับ ที่สำคัญมันเอาลูกน้องหลายคนติดมาด้วย สร้างความไม่พอใจให้คนที่อยู่เดิมมากๆ แต่เค้าก็เก็บเอาไว้ครับ เพราะตามกำหนดบอกว่ามันจะมาทำงานไม่นานนัก
แต่สิ่งนึงที่มันทำกับผมบ่อย คือการให้มาแก้งาน และพยายามจะไม่ให้พี่ริชมีอำนาจในฝ่ายๆ เรียกว่าแทรกแซงก็ได้ พี่ริชก็เย็นเป็นน้ำแข็งเลย แต่เรื่องนี้เริ่มถึงหูผู้ใหญ่แล้วล่ะครับ หวังว่าจะเป็นอีกไม่นาน เพราะผมก็เริ่มจะหมดความอดทน
แล้วก็มาถึงช่วงที่ดิษต้องเข้าผ่าตัดครับ แม่เลี้ยงของวากดิษยืนยันว่าไม่ต้องห่วง ขอให้ผมกลับไปพักที่หอก่อน เพราะต้องระวังการติดเชื้อ ผมเลยอาจจะไม่ได้พบกับดิษประมาณสองวันครับ
เช้าวันรุ่งขึ้น เรามีแข่งกีฬากันครับ พวกเราต้องไปแข่งกีฬากันหมด ผมก็รับแข่งฟุตบอลครับ
“ นี่ ” ผมหันมาก็เจอเลยครับ ไอพานกับพวก
“ อะไร ”
“ เรามาพนันอะไรกันหน่อยดีปะ ”
“ พนันอะไร ”
“ ถ้าวันนี้มึงแพ้ มึงต้องลาออก ” ไอพวกลูกน้องมันก็หัวเราะคิกคักๆ กวนบาทาจริงๆ
“ งั้นถ้ามึงแพ้ล่ะ ”
“ กูออกก็ได้ ” พอได้ยินมันท้าก็เลือดเดือดดิครับ ผมเดินดุ่ยๆ ไปจัดทีม แต่ไม่ได้บอกนะครับว่าพนันอะไรกันไว้ จากนั้นเราก็เตะบอลแข่งขันนอกรอบ
ผลก็ทำเอาผมใจหล่นวูบเลยครับ เพราะไอพานมันเล่นบอลเก่งมาก แรงแม่มก็เยอะ ทีมผมแพ้ ผมไม่รู้จะพูดยังไงครับ ก็เลยเดินหลบๆไป อย่างน้อยไม่เจอมันคงจะดี
“ แพ้แล้วหนี นิสัยตุ๊ดว่ะ ” อีกแล้วครับ ไอพานกับพวก
“ มึงจะอะไรนักหนาวะ กูไปทำอะไรให้มึง ”
“ เหอะ ได้ดีเพราะผัวให้ ยังจะปากดี ลองมึงไม่มีผัวซักคน มึงคงไม่มีทางได้ดีขนาดนี้หรอก ” คราวนี้ไอลูกกระจ๊อกมันพูดครับ
“ พอเหอะ ” ผมเริ่มจะหมดความอดทนแล้วครับ ถ้าไม่เดินหนี ผมทนไม่ไหวแน่
“ หึ สุดท้ายแม่งก็ไม่กล้า พนันก็แพ้คนอื่น ฮ่าๆๆ ” ผมหันกลับมาช้าๆครับ
“ มึงว่าไงนะ ”
“ นิสัยแบบมึง อยู่ตัวคนเดียวไม่ได้หรอก ...... ถ้ามันตายไปซักคน มึงจบแน่ ”
“ ......... หึหึ เหรอวะ ....... อย่าอยู่เลยไอเชี้ย !!!! ” ผมสวมวิญญาณนักสู้เก่าแบบเต็มตัว ไอพวกนั้นมันไม่ไหวหรอกครับ แต่ที่ยากก็คือไอพาน เพราะมันแข็งแรงมาก ในที่สุดผมก็โดนมันชกลงไปนอนข้างล่าง จังหวะที่มันเอาเท้ามาเหยียบที่ไหล่ของผม ผมรู้สึกว่ากำลังมีคนวิ่งเข้ามา
“ หยุดเลยนะ ทำอะไรพี่คิมวะ ”
“ ไม่ต้องสนแล้ว เล่นมันเลย ” จากนั้นก็มีเสียงคนใครซักคน ตะโกนห้าม พวกเราเลยหยุดกันซะก่อนครับ
“ หยุด อย่าตีกัน ” คนที่มาคือหุ้นส่วนคนนึงครับ
“ เรื่องนี้หมายความว่ายังไง ” นี่ก็หุ้นส่วนครับ
“ พวกผมเห็นเหตุการณ์ครับ ” รองผู้จัดการเดินมา พร้อมกับพี่ริช หัวหน้าบุคคลด้วย
“ พวกมึง ...... ” ไอพานเริ่มขาสั่นครับ ผมงี้ถอนหายใจโล่งเลย เพราะรองผู้จัดการเค้าไม่ใช่คนฝั่งเรา คำพูดเค้ามีน้ำหนัก และที่เดินมากับพี่ริช แสดงว่าครั้งนี้เค้าอยู่ข้างผมแน่ๆ
“ ทุกคนกลับบ้าน งานจบแล้ว ไม่มีเลี้ยง ...... ส่วนคนที่เห็นเหตุการณ์ทุกคนต้องไปพบคณะกรรมการวินัย พอแค่นี้ ” ไอพานรีบเปิดตูดหนีไปอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เหลือก็คือพวกผมครับ
“ เป็นไงบ้างคิม ขอโทษนะที่ไม่ได้มาช่วย ” พี่ริชบอกผม
“ เหอะ พี่มาก็สู้มันไม่ได้หรอก ...... แล้วพวกมึงมาได้ยังไง ” ผมหันไปถามพวกน้องๆ
“ ผมเห็นพี่คิมเดินหลบๆ เลยกะจะมาปลอบใจ ดันได้ยินมันดูถูกพี่คิมก็เลยไปตามพวกมา ..... เลยมาช้านิดนึงพี่ ” ไม่นิดหรอก กูโดนไปเยอะเลย
“ คิม เราจัดการมันได้แน่ๆ ปะพักผ่อนเถอะ ” ถ้าเจ็บครั้งนี้จัดการมึงได้ กูถือว่าคุ้มวะ ไอพานเอ้ย
***********************************************************************
ไม่ค่อยอยากแก่เร็วครับ แฮะๆๆ รีบพิมพ์แล้วรีบวางเลย อาจจะมีข้อผิดพลาดบ้างนะครับ ต้องขออภัยจริงๆ
ส่วนวันนี้ไปเป็นท่านกรรมการมา ฮ่าๆๆ เพิ่งรู้ว่ามันดีแบบนี้นี่เอง แต่ก็มีผู้ใหญ่สั่งสอนผมมาครับว่า การที่ได้ดีเป็นเพราะผลงาน ต้องรักษา และอย่าลืมตัว ผมก็จะจำเอาไว้ครับ
เรื่องที่ห้าง ผมได้เลื่อนมาแทนพี่ริชครับ
ส่วนพี่ริชไปเป็นรองของวากดิษ รองคนเก่าลาออกครับ คนที่ว่านี่แหละ จากเหตุการณ์ที่ผมจะเล่าต่อๆไปในบันทึกก็จะเกี่ยวกัน ค่อยตามอ่านไปนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212887 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก