สวัสดีทุกคนครับ มาเจอกันในยามไม่ปกติ แฮะๆๆ
ขอถือโอกาสสวัสดีอย่างเป็นทางการ หลังจากกลับมาจากห้วงชีวิตที่ไม่คิดว่าจะได้เจอเลยครับ ผมอยากถ่ายทอดช่วงเวลาที่ผมเพิ่งผ่านมาจริงๆ แต่เพราะว่ามีคนมาทำตาเขียวใส่อยู่ คงต้องพักผ่อนอีกระยะ แล้วจะกลับมาประจำการ คึคึ
ตอนนี้ผมดีขึ้นมากแล้วครับ อาการที่หลังก็เป็นที่เส้นเอ็นจริงๆ ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนหมอมาอธิบาย ผมเพิ่งโดนจิตแพทย์ตีว่ามีอาการซึมเศร้าอ่อนๆ จะบอกว่าเป็นอะไรที่สิ้นหวังสุดขีดเลย อยากเล่ายาวๆแต่ขอติดไว้ก่อนนะ
ส่วนอาการชาเนี่ย หมอบอกว่าคงจะเรื้อรังแล้ว ต้องหมั่นลุกเดิน ไม่นั่งนาน ไม่นั่งไขว่ห้าง เป็นอะไรที่ขัดใจมากเลย แต่ก็นะ เชื่อหมอดีกว่า แฮะๆๆ
ส่วนวากดิษ ตอนนี้หัวเหม่งครับ แอบหนีไปบวชมา คือว่ามันมีเรื่อง พ่อผมกับวากดิษทะเลาะกันช่วงที่ผมซึมๆไป แต่กลับมาเข้าใจกันแล้ว ท่าทางจะดีกว่าเดิมด้วยมั้ง อันนี้ก็ติดอีกล่ะ
เรื่องงาน ผมกลับมาทำงานจุดเดิมครับ งานใหญ่ๆขอลาหมดแล้ว กับจะมาตั้งใจในการเรียนกฎหมายมากๆ ดิษบอกผมว่ามาแจ้งผลการสอบแล้ว แอบรู้สึกแปลกใจ หุหุ ไม่คิดว่าจะผ่านทั้งคู่ ก็เลยทำใจครับ ด้วยร่างกายตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เท่าก่อนๆมา ส่วนนึงเพราะหลวงปู่รับนิมนต์มาเทศน์ให้ฟังถึงเตียงผู้ป่วยเลยครับ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีพลังขึ้นๆ แต่ก็ยังไม่เต็มที่ คือมันเหมือนกับว่าผมไม่เต็มร้อยจริงๆ ในใจมันมีอะไรติดขัดไม่รู้ ผมบอกไม่ถูกเลย เท่าที่ผมรับรายงานอาการทางจิตมาอ่าน เค้าว่าผมสูญเสียความมั่นใจแทบจะหมดเลย เนื่องจากว่า รถที่ขับไปชนก็รถพ่อ ที่โดนชนผมไม่ได้ทำอะไรผิด (แต่ขอไม่เล่าตอนนี้ เพราะมันมีคดีอยู่) บันทึกเล่มนี้ ผมก็หวงมากๆ ปกติเวลาไปต่างจังหวัดผมไม่ค่อยพกบันทึกไป จะเอากระดาษไปเขียนแล้วเอากลับมาแทรกๆ ที่ผมเรียกว่าใบแทรกนั่นแหละ ก่อนหน้านี้ ดิษเพิ่งบอกผมว่าจะไปด้วยกัน ผมยิ่งรู้สึกไปต่างๆนาๆ แม้กระทั่งนอนผมยังฝันไปเรื่อยเปื่อย มีช่วงนึงที่ผมแยกไม่ออกเลยว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง แย่จริงๆครับ
แต่ประมาณสามสี่วันที่ผ่านมานี่แหละครับ ที่จู่ๆตื่นนอนขึ้นมา รู้สึกดีมากๆ ขาที่ชาตอนนั่งก็เบาลง ไม่ปวดหลังอย่างที่เคยปวดมา เริ่มเดินเองได้ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยดีครับ เหมือนเวลาเดินจะเอนๆ แล้วก็เหมือนโดนคนผลักๆ สรุปก็คือ ผมยังไม่เต็มที่ครับ
ก็เลยอยากมาขออภัยทุกคนที่หายไปนาน และถือโอกาสบอกถึงพี่ๆน้องๆ ที่เป็นห่วง ส่งข้อความเข้ามาหา ผมขอบอกตรงนี้เลยนะครับว่า ผมขอบคุณจริงๆ แต่ตอนนี้ผมยังมีอารมณ์ไม่ปกติเท่าไร บางครั้งก็วูบวาบๆ บางครั้งก็ปกติ ผมจึงอาจจะไม่ได้พิมพ์ตอบกลับทุกข้อความ เพราะเวลานั่งพิมพ์นานๆรู้สึกเหงื่อจะไหล มันแปลกๆครับ ไม่เคยเป็น วันที่ 3 นี้ ผมกำลังจะไปเช็คสมองนะครับ แต่มั่นใจไม่มีอะไรแน่นอนเนอะ ^^
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตาม เห็นว่ามีคนอ่านใหม่ๆด้วย อาจจะโชคไม่ดีนะครับ ที่เข้ามาอ่านช่วงนี้ ยังไงก็ตามอ่านบันทึกเก่าๆรอได้เลย ไม่นานคิมคนเดิมกลับมาแน่ๆ ขอบคุณครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212873 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก