เหนื่อยมาก แฮะๆ ขอแวบมาต่อก่อนนะครับ เจอกันตลอดหยุดยาวแน่ ^^
**************************************************************
พอผมเดินทางถึงรถที่ไอพานบอกว่าจะขับพาพากเราไป ก็ต้องแปลกใจเพราะรถที่มันขับมาเป็นรถที่มันเคยบอกผมว่า มันไม่ได้ส่งค่างวดรถจนถูกยึดไปแล้ว
“ ไอพาน ไหนว่า …. ”
“ พูดมาก จะไปหรือปล่าว ” ผิดอีก ผมหันไปมองไอวิน มันก็สงสยเหมือนกันแต่ไม่ได้พูดอะไรครับ ผมเลยขึ้นไปนั่งที่ด้านหน้า ส่วนไอวินไปนั่งเบาะหลัง พอขึ้นรถมาไอวินก็เอ่ยปากถามผม
“ เราจะไปไหนกันพี่ ไปเยี่ยมพี่แบงค์เหรอ เราแอบไปหาพี่กริชไม่งอนเอาเหรอ ” ดูท่าน้องชายจะยังไม่รู้เรื่องครับ
“ แบงค์กับพี่กริชทะเลาะกัน ”
“ แล้วพี่จะไป ….. พี่จะยุ่งกับเค้าอีกแล้วว่างั้นเถอะ ”
“ พูดเหมือนกับว่า คิมสนใจคนอื่น ” ไอพานมันสอดขึ้นมาครับ
“ พี่พานยังไม่รู้สิ พี่คิมนี่วุ่นวายชอบเป๋งเลย ” แรงนะมึงๆ
“ ถ้าไม่ใช่กูชอบทำแบบนี้ มึงกับไอเดย์ ….. ” พูดไปพูดมา ลืมไปเลยครับว่า ไอพานมันยังไม่รู้เรื่องไอวินกับไอเดย์
“ เล่าไปเหอะพี่ สนใจอะไร ” ท่าทางมันไอวิน จะยังไม่ได้เกรงใจอะไรไอพานนักครับ
“ เออ นั่นแหละ ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ มึงจะคืนดีกับแฟนมึงไหม ” ไอพานร้องเหอะออกมา แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ
“ มันก็ใช่พี่ แต่นั่นมันเพราะผมรักกันนะ ”
“ กล้าพูดนะมึง ตอนรับปริญญางอนกันอย่างกับจะฆ่ากัน อย่าๆ ” คงจำตอนที่มันโกรธกันตอนรับปริญญาของพวกมันสองคนได้ ตอนนั้นผมต้องพามันไปเคลียร์จนเข้าใจอะครับ
“ แฮะๆๆ ”
จากนั้นระหว่างทาง เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกครับ แต่บังเอิญที่ผมเห็นมือข้างซ้ายของมันตอนจับพวงมาลัยเข้าพอดี มันมีแหวนสวมที่นิ้วนางด้วยครับ ทำให้ผมคิดไปว่า สงสัยมันจะคืนดีกับสาวคนเก่าแล้วแหงมๆ มันถึงดูมีฐานะขึ้นมาอีก
พอมาถึงที่ผมนัดเจอกับแบงค์ ไอวินก็ขอตามลงไปด้วย ส่วนไอพานมันยังเก๊กเป็นแมนเกินร้อยครับ อย่างว่ามันคงไม่ชินกับพวกผม เพราะมันไม่ได้ชอบผู้ชายอะนะ
“ สวัสดีครับพี่แบงค์ ” ไอวินทักทายก่อนครับ ส่วนไอแบงค์อยู่กับเด็กผู้ชายหน้าตาน่าเอ็นดูคนนึง (จำน้องคนนี้ไว้แม่นๆ หึหึ) สงสัยเป็นคนที่พี่กริชพูดถึงแน่เลย
“ เป็นไงบ้างวิน สบายดีไหม คุยกับเดย์บ้างปะ ”
“ ไม่ค่อยได้คุยครับพี่ แล้วนี่ ….. ” มันหันไปมองผู้ชายข้างๆ อะครับ
“ ผมเป็นรุ่นน้องพี่แบงค์ครับ มาขอแบ่งห้องกับพี่แบงค์ ” หืม
“ เออ วินพี่ฝากน้องเค้าคุยด้วยหน่อยสิ ขอคุยธุระกับแบงค์หน่อย ” น้องคนนั้นกับไอวินก็พยักหน้าครับ ลักษณะนี้มันไม่น่าจะเป็นแฟนกันอย่างที่พี่กริชพูดนะ
พอคล้อยหลังสองคนนั้น ไอแบงค์ก็เปิดฉากทันทีเลยครับ
“ เค้าว่าอะไรแบงค์ให้คิมฟังล่ะ ”
“ ปล่าวๆ กูถามถึงมึง พี่เค้าก็บ่ายเบี่ยงไม่พูด กูเลยสงสัยไง ” ไอแบงค์หรี่ตามองผม มึงนี่ก็จะทำท่าน่ากัดไปถึงไหน หึหึ
“ อุตส่าห์นั่งรถมาตั้งไกล แค่นี้จริงอะ ”
“ เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อกันเลยนะ ” มันยิ้มๆให้ครับ
“ ก็ได้ๆ คือว่า เราคบกับพี่เค้า เค้าน่ารักดี อารมณ์เย็นมากเลย ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรเลยนะ พี่เค้าให้เราเยอะมาก พาไปกินข้าว พาไปเที่ยวตลอดเลย ” พูดถึงประโยคหลัง พาลทำให้ผมคิดถึงตอนที่เค้าดีกับผมมากๆอะครับ พี่กริชชอบพาไปนู่นไปนี่บ่อย แต่อาจจะเป็นเพราะเวลาส่วนใหญ่ต้องทำงาน พอว่างก็จะเที่ยวเพื่อผ่อนคลาย
“ แล้วมีปัญหาอะไรกัน ” แบงค์ถอนหายใจเฮือก
“ ผ่านไปซักระยะ เรากลับคิดอีกแบบน่ะสิ ”
“ ยังไง ”
“ คิม ….. ตามเรามาที่ห้องดิ ” ผมอ้าปากค้างเลยครับ พอมันพูดมา ผมดันคิดไปถึงตอนที่มันรุกเร้าให้ผมมีอะไรกับมันอะครับ เหอะๆๆๆ
“ ทำไมต้องไปห้องล่ะ คุยที่นี่ก็ได้ ” ไอแบงค์หัวเราะฮะๆ มองผมแล้วก็หัวเราะขึ้นมาอีก
“ โธ่คิม คบกันมาตั้งนาน ยังจะระแวงเราอีก บอกแล้วไงว่าถ้าไม่เลิกกับพี่ดิษ เราไม่กล้าหรอกน่า มาๆ ” พอผมเดินมาก็ต้องผ่านไอวินกับน้องคนนั้น สองคนนั้นก็เดินบึ่งมาเลย
“ ไปไหนกันพี่ ” ไอวินถามผม
“ ขึ้นห้อง ” ผมแกล้งพูดแซวๆ ไอวินตาขวางเลยครับ
“ กล้านะพี่ ”
“ ขึ้นไปห้องจริงๆ แต่เดี๋ยวลงมา คุยกับน้องเค้าไปนะ ” น้องคนนั้นก็ยิ้มครับ ท่าทางแบบนี้ ถึงผมจะไม่เก่งเรื่องมองคน แต่ก็พอจะมั่นใจได้เลย น้องเค้าคงแบบเดียวกับพวกผมแน่ๆ
มาถึงห้องของไอแบงค์ มันก็เดินนำมา แล้วก็ขนเอาของออกมาวางตรงหน้าผม ซึ่งก็มีหลายอย่างครับ เสื้อผ้า แว่นตา นาฬิกา เยอะแยะไปหมด
“ เราขนออกมาแค่นี้ นอกนั้นให้พี่กริชไปเก็บเอง ”
“ อะไรขนออกขนเข้า ทีแรกไปอยู่ด้วยกันแล้วเหรอ ” คือจากใจเลยครับ ถึงหลายคนจะมองว่าผมชอบเข้าไปยุ่งเรื่องคนอื่น แต่ผมจะยุ่งเท่าที่ผมเห็นว่าน่าจะยุ่งครับ หากเป็นชีวิตส่วนตัวไปแล้วผมไม่เคยยุ่งเลย แม้แต่ถามถึงบางครั้งก็ไม่เคย
“ อืม เราอยู่กับพี่กริชนั่นแหละ แต่เค้าให้เงินเราใช้ บอกให้เราไม่ต้องทำงานหนัก …. เวลาเรากลับมาช้า พี่เค้าจะงอน บอกแต่ว่าพี่ให้เงินใช้ไม่พอหรือไง พี่ไม่ได้ดูแลเราเหรอ คิม เราเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ” ถึงบางอ้อครับ ที่แท้พี่กริชโอ๋มันมากไป ทำเหมือนมันเป็นแม่บ้าน อีกอย่าง แบงค์มันเคยทำงานขายอย่างว่ามาก่อน อย่างนี้ก็คงสะเทือนใจเหมือนไปสะกิดแผล
“ เราเคยหาเงินได้มากกว่านี้ตั้งเยอะนะครับ แต่พี่กริชไม่รู้หรอก …. ถ้าคิมกับพี่ดิษไม่ได้บอก ” ผมเอื้อมไปตบไหล่มันเบาๆ
“ กูเข้าใจมึงแบงค์ แล้วกูไม่เคยพูดเรื่องนี้กับคนอื่น ” แบงค์น้ำตาคลอๆครับ
“ เราก็มั่นใจ ….. เพราะเรามั่นใจนายมาตลอด ” ชักจะเป็นหนังโศกซะละ
“ เฮ้ยๆ ถ้าจะร้องไห้ กูจะกลับแล้วนะ ”
“ อือๆ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง ” มันปาดน้ำตา แล้วหันไปมองที่ของพวกนั้นครับ
“ แต่แบงค์ มึงเคยคุยกับพี่กริชบ้างไหม เรื่องที่กังวลน่ะ ”
“ จะให้เราคุยเหมือนที่บอกคิมนี่นะ ไม่เอา เราอาย ” ดูๆ
“ นอนด้วยกัน จะอายอะไร ” มันหน้าแดงเลยครับ คึคึคึคึ
“ นอนด้วย แล้วจะให้พูดจริงเหรอ คิมเคยบอกพี่ดิษไหมว่าแรดขนาดไหน ” โอ้ เอาซะเห็นภาพ ฮ่าๆๆ
“ เรื่องของกูไม่เหมือนกันสิแบงค์ ดิษนั่นเค้ารู้จักกูมานานมาก เค้ารู้เรื่องกูดี และกูก็ยอมรับด้วย ” แบงค์เริ่มเอานิ้วเขี่ยๆของที่พี่กริชให้มา เหมือนเด็กเลยครับ
“ พี่เค้าจะรับได้เหรอ ”
“ กูไม่รู้จริงๆ ตัดสินใจเองดีกว่า ” จากนั้นผมก็เดินลงมาข้างล่างกับแบงค์ แต่ตอนนี้ไอพานมันมานั่งอยู่กับน้องสองคนแล้วครับ
“ ใครอะคิม หล่อนะ ”
“ หล่อก็ทำอะไรไม่ได้ มันมีคู่หมั้นแล้ว แถมเกลียดเกย์มากด้วย ” ด่าแม่มเลย ฮ่าๆๆ
“ คิมรู้จักเหรอ ”
“ มันเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของดิษน่ะ ชื่อพาน มาเหอะ ” ผมพาไอแบงค์เดินมารวมกับพวกที่นั่งอยู่ พอมาถึงไอพานก็มองมาที่ผมแล้วก็มองไปที่ไอแบงค์
“ สวัสดีครับพี่ ผมแบงค์ครับ ”
“ ครับ พี่ชื่อพาน คุยธุระเป็นไง ” น้องคนนั้นยังนั่งใกล้ๆกับไอวินอยู่ครับ
“ เรียบร้อยดีครับ คิมกลับเหอะเริ่มเย็นแล้ว ”
“ก็ได้ งั้นกูจะโทรหา แล้วเจอกัน ” พอล่ำลากันเรียบร้อย ผมก็เห็นไอวินมันคุยสนุกสนานกับน้องคนนั้นอยู่ พอจะแยกก็ยิ้มๆให้กัน ท่าทางจะสนิทกันไวเหมือนกันนะ
ขากลับไอพานบอกว่าต้องไปทำธุระกับผมต่อ ให้ส่งวินก่อน ไอวินมันก็ดันว่าง่ายครับ ไม่ถามอะไรเลย แต่ที่สำคัญคือมันยังไม่ได้บอกผมเลยว่ามันจะไปไหน มันส่งไอวินที่หอแล้วพาผมออกไปต่อ
“ ไอพาน มึงตอบคำถามกูมาเลย รถนี่ยังไง
“ ห่วงจังนะไอเรื่องรถ เรื่องเงินน่ะ ” ไม่วายๆ
“ ก็ถูก กูไม่ใช่เมียมึงนี่ ไม่ต้องสนใจที่ถามก็ได้ ” ไหนๆมันก็ไม่ตอบ กัดแม่มซะเลย
“ ทำไมต้องเอาเรื่องที่น่าเจ็บใจมาย้ำกูด้วย ”
“ อะไร ก็เนี่ย มึงมีทุกอย่างเลยเนี่ย ท่าทางจะสบายแล้วดิ ” ผมก็พูดไปลอยๆตามนิสัยครับ แต่ไอพานมันดันเครียดขึ้นมา
“ เกินไปแล้วนะมึง ” จากนั้นมันก็เงียบครับ ผมให้มันขับรถไปเรื่อยๆ จนมันเริ่มแวะซอยเล็กซอยน้อย ไหนว่าจะพาผมไปกินข้าว แล้วนี่อะไรเนี่ย
“ จะพากูไปไหนอะ ” มันหันมาค้อนใส่ขวับ แล้วก้ขับรถต่อ มันคงไม่ได้พาผมมาฆาหมกป่านะ
สักพักมันก็จอดรถที่ด้านหน้าบ้านหลังนึง คือไม่ใหญ่โตมากครับ ถ้าเทียบกับบ้านวากดิษกับบ้านไอเดย์ แต่ดูลงตัวมาก ไม่เล็กไม่ใหญ่ ตกแต่งน่าอยู่ครับ
“ อะไร ให้แวะเยี่ยวเหรอ ” มันดับเครื่องรถแล้วครับ
“ กินข้าวไง ลงมา ” หรือมันชวนผมมาบ้าน ไหนว่าบ้านมันอยู่ที่อื่นแล้วก็จนมากไง
มันเดินำผมมา ก็มีพี่น้องมันด้วยครับ ผมยกมือสวัสดี มันแนะนำว่าผมเป็นเพื่อนที่ทำงาน
“ สวัสดีพ่อ ” คนที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับสวนหน้าบ้าน ไอพานเรียกว่าพ่อครับ ผมก็เลยยกมือสวัสดีตาม
“ เออพาน มานั่งก่อนลูก ” ไอพานเดินแน่บๆไปนั่ง ส่วนผมก็ยืนตัวเกร็งดิครับ ผมไม่รู้จักใครเลยอะ
“ คิมนั่งดิ ” ผมเริ่มเห็นอีกมุมของไอพานแล้วสิครับ ตั้งแต่เดินเข้ามามันยิ้มตลอดเวลา ทั้งๆที่ปกติมันยิ้มยากมากๆ ท่าทางก็กวนบาทาสุดขั้ว
“ ได้ยินว่าไม่คุยกับแฟนแล้วเหรอ ” พ่อเค้าถามครับ
“ อย่าเรียกแฟนเลยพ่อ คนไม่จริงใจ ” โอ้ อะไรกันอะ
“ แล้วไปหลอกเค้าทำไม ” หืม หูผึ่งๆ
“ ผมไม่ได้หลอกนี่พ่อ ก็ผมไม่มีบ้านจริงๆ ”
“ ก็ไปเช่าห้องซ่อมซ่อขนาดนั้น ผู้หญิงที่ไหนเค้าจะแลเล่า ” ชักจะจับต้นชนปลายได้แล้วแฮะ
“ ช่างเหอะพ่อ เรื่องเก่า เลิกคุยๆ ” จากนั้นก็คุยกันไปเรื่อยครับ มันเล่าให้พ่อฟังหมดเลย กระทั่งที่มันหาเรื่องผมก็ยังเล่า พ่อเค้าดูเป็นผู้ใหญ่มากครับ เหมือนจะผ่านอะไรมามาก ยังขอโทษแทนมันด้วย จากนั้นเราก็กินข้าวกัน
“ คุยกันไปก่อนนะ ขอไปที่ห้องเดี๋ยว ” ขณะที่เรากินข้าวกัน ไอพานก็ลุกออกไป
“ คิม แม่ฝากพานหน่อยนะ เค้าเป็นคนคบหายาก เห็นพาคิมมาด้วย แสดงว่าไว้ใจคิมมาก ทนๆนิสัยหน่อยนะลูก ” อ้าว ไหงเป็นงั้น
“ แฮะๆ ครับ ” ผมก็คุยกันไปเรื่อยๆตั้งแต่เรื่องงาน ไปถึงเรื่องส่วนตัว รวมๆแล้วเพลินดีครับ
เริ่มค่ำแล้ว พ่อกับแม่ของพาน บอกให้พาผมไปส่งได้แล้ว เอาไว้ว่างๆค่อยมาหากันอีก พอผมขึ้นรถปุ๊บไอพานก็เริ่มอ้าปากครับ
“ กูรู้มาว่า เมื่อก่อนมึงชอบผู้หญิง ทำไมถึงชอบกับดิษได้ ”
“ เรื่องยาวว่ะ เอาไว้ค่อยเล่าดีกว่า ”
“ เล่นตัวจริงนะมึง ” มันไม่ได้คุยอะไรต่อครับ แต่อย่างน้อยผมคงไม่ถามมันต่อเรื่องรถกับฐานะของมัน อาจจะสงสัยว่าทำไมต้องทำแบบนั้น แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า
พอมาถึงที่หอ ไอพานมันบอกว่าวันนี้ขอบใจมาก ผมก็ร้องเออๆ แต่ก่อนที่ผมจะปิดประตูรถ ไอพานก็พูดออกมาคำนึง
“ กูเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย”
“ อะไรนะ ” คือได้ยินครับ แต่อยากให้มันขยายความ
“ ดึกแล้ว เข้าไปได้แล้ว ” ผมก็ปิดประตูให้ ก่อนจะยืนมองรถของมันออกตัวไป เออแฮะ มึงนี่แปลกขึ้นทุกวันนะไอพาน แต่จะว่าไปผมก็รู้สึกประหลาดอยู่เหมือนกันนะ
************************************************************************
ช่วงนี้ อ่านหนังสือด้วยนะครับ อาจจะแวะมาทักทายกับเล่าตอนแทรกซักหน่อย มีอยู่สองเรื่องน่าเล่า
พบกันใหม่นะครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1212830 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก