หัวข้อ: ^^ช่วยกันคอมเมนท์นิยายที่อ่านหน่อยนะครับ^^

[prince_halation]

ผมว่าสำคัญมากเลยอะครับ ... เพราะว่ามันเป็นเสมือนกระจกที่ส่องออกมาให้เราเห็นว่า

สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราเขียนออกไปคนรอบข้างเค้ามองเช่นไร แน่นอนว่า

อาจจะมีทั้งคนที่ชอบ ( เค้าก็คอมเมนต์ชื่นชม ) คนที่ไม่ชอบ ( อาจจะติหรือไม่ก็ด่า )

แต่ว่านะการที่มีคนมาคอมเมนต์ไม่ว่าจะชมหรือด่าก็ยังรู้สึกดีกว่าการที่ไม่มีคนสนใจเรานี่นา

มันเหมือนกับว่าเราเป็นคนที่ไร้ตัวตน ... ไม่มีใครมองเห็น

ฉะนั้นอยากให้เพื่อน ๆ ช่วย ๆ กันคอมเมนต์บทความหรือนิยายที่เข้าไปอ่านกันเยอะ  ๆ นะครับ

ผมเชื่อว่าอย่างน้อยต้องทำให้คนที่โพสต์เรื่องต่าง ๆ ยิ้มออกแน่ ๆ ครับ

ขอบคุณครับ ... 

[pitandorn]

ส่วนตัวเห็นด้วยทุกประการครับ ทั้งในฐานะคนเขียนและคนอ่าน  ผมเที่ยวเล่นที่พันทิปเป็นแห่งแรก
และก็ยังประจำอยู่ที่นั่น แต่ยังเป็นคนใหม่ที่นี่ ยังไม่ค่อยทราบว่าวัฒนธรรมทางนี้เป็นยังไงมั่ง
เห็นกระทู้นี้ก็รู้สึกอุ่นใจ และดีใจครับ

ในฐานะคนเขียน เสียงของคนอ่านสำคัญต่อผมมากๆ ครับ ทั้งในแง่ที่เป็นกำลังใจ เวลามีคนมาฝากข้อความ
ทักทายพูดคุยกัน มันดีใจนะครับ คนเขียนหลายคนก็คงรู้สึกเหมือนผม เราเขียนได้จนจบ เพราะรู้ว่ามีคนยัง
สนใจอยากอ่านงานของเราอยู่

และในอีกแง่คือเป็นกระจกสะท้อน  ผมได้อาศัยเม้นต์จากคนอ่านมากเลย ในการดูว่า สิ่งที่ผมเขียนไปนี่
มันตรงหรือใกล้เคียงอย่างที่ผมต้องการสื่อหรือยัง  มือใหม่ ยังเขียนไม่ได้อย่างใจ  ก็อาศัยคนอ่านนี่แหละครับ
ช่วยบอกช่วยสะท้อนให้  ผมจะตื่นเต้นมากเวลาคนอ่านบอกว่า เขารู้สึกกับตัวละครของผมยังไง หมั่นไส้
หรือขัดใจ ทำให้เรารู้ว่าควรจะทำยังไงกับเรื่องราวของเราต่อไปครับ

ในฐานะคนอ่าน ผมยังไม่ค่อยได้อ่านที่นี่เท่าไหร่ แต่ถ้าอ่านเรื่องไหน ก็จะพยายามทักทายพูดคุย
มีเหมือนกันที่เม้นต์ไม่ออกจริงๆ อย่างน้อยก็ขอลงชื่อแจ้งความจำนง เอ๊ย แสดงตัวไว้ก็ยังดี

ในฐานะคนอ่านอีกเหมือนกัน อยากบอกว่า เวลาคนเขียนมาคุยด้วย ทักทาย หรือแสดงให้รู้ว่าเขาสนใจ
ความเห็นของเรานะ ก็ยิ่งมีความรู้สึกผูกพัน เหมือนรู้จักกัน และอยากจะอ่าน อยากจะเม้นต์ต่อไปครับ
ที่นี่ผมยังไม่ค่อยได้อ่าน ยังไม่รู้แนวปฏิบัติ  ส่วนในพันทิป เคยคุยกับนักอ่านท่านอื่นๆ เวลาเม้นต์ๆ ไป
แล้วถ้าคนเขียนไม่สนใจ ไม่แสดงให้รับรู้ว่าเห็นหรือได้อ่านเม้นต์  คนเม้นต์ก็ท้อเหมือนกันครับ และ
รู้สึกเหมือนว่าเม้นต์ของตัวเองไม่มีค่า ไม่รู้จะเม้นต์ไปทำไม  ต่อไปก็เลยไม่เม้นต์อีก ถ้าชอบก็อ่านต่อ
เงียบๆ ถ้าไม่ชอบก็เลิกรากันไป ไม่มีความผูกพันที่อยากจะดูความเป็นไปในฐานะเพื่อน

ก็เลยอยากลงท้ายถึงนักเขียนว่า นักเม้นต์ส่วนหนึ่ง (แม้อาจจะไม่ทุกคน) ก็อยากรู้เหมือนกันนะครับ
ว่านักเขียนคิดเห็นกับเม้นต์ของเขาอย่างไร
 

[CMX]

 
อืมม์...เอ็มครับ ถ้าพี่ไซเข้ากระทู้ไหน หรืออ่านนิยายเรื่องไหนแล้วก็จะเม้นทุกครั้งครับ

ตอนนี้อาจจะยังอ่านได้แค่ไม่กี่เรื่องแต่เรื่องที่อ่านก็จะเม้น ตอนนี้เม้นมากจนกลายเป็นการทำให้กระทู้กลายพันธ์ไปซะแล้ว
ซึ่งจริงๆแล้วเจตนาหลักก็คืออยากดันกระทู้หรือนิยายที่ส่วนตัวชอบและเห็นว่าดีให้มีคนเห็นให้มีคนเข้ามาอ่าน มากบ้างน้อยบ้าง อันนี้แล้วแต่
(หรือไม่ก็เข้าไปคุยเล่นกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เคยทักทายกัน แหะๆๆๆ )

บอกตรงๆอย่างเช่นกระทู้นี้ของเอ็ม พี่ก็เห็นอยู่ตลอดนะแต่ไม่ได้เข้ามาซะที 
จนได้ทักทายกับเอ็มเมื่อวานแล้ววันนี้เห็นกระทู้นี้มีชื่อเอ็มก็เลยแวะเข้ามาดู   อายจัง

  สนับสนุนให้มีการเม้นกันเยอะๆครับ ถ้าอ่านแล้วยังไม่มีเวลาเม้นเอาไว้ว่างๆก็ค่อยย้อนกลับมาเม้นละกัน
เข้าใจว่าหลายคนอ่านจากที่ทำงานบางทีก็ไม่สะดวกที่จะเม้นทันที แค่อ่านก็หมดเวลาว่างแล้ว 
 
ก๊วนผีแพนด้าจงเจริญ!
แก๊งป่วนปั่นกระทู้จงเจริญ!
กลุ่มพี่รักน้องจงเจริญ!
 

[LulLaby]

จริงด้วย 

ชอบจังเลยอ่า ซึ้งๆ 


เป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกคนเน้อ   
อ่านของคนอื่นเป็นอย่างเดียว 555+

[Abracadabra]

เข้ามาบอกว่า  แอบจิ้มให้คะแนนคนที่มาทีหลังทุกท่านครับ   และคนอื่นๆที่มาเม้นหัวข้อนี้ต่อจากนี้ด้วย
แต่อาจจะไม่ได้มาบอก   เพราะผมเห็นว่ากระทู้นี้อาจจะสมควรที่จะตกลงไปบ้างแล้ว  จึงไม่อยากดันครับ
อยากให้ตกลงไป    แต่ก็ยังอยากให้ทุกคนรู้สึกดีๆต่อการคอมเม้นอยู่เสมอนะครับ   ฝาก Morderater ด้วยคับ


"ขอบคุณนะครับที่ยังเห็นความสำคัญของการคอมเม้น"

[fely]

เป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกคนค๊า
ถึงว่าเราไม่ค่อยได้ไปอ่านเท่าไหร่

แต่ก้ขอเป็นกำลงัใจให้นะ

[CMX]

เอ็มครับ...กระทู้ของเอ็มมันไม่มีทางตกลงไปได้หรอกครับ เห็นมีหมุดเทพพิทักษ์ของคุณเรย์ตอกเอาไว้

พี่ว่าดีออกกระทู้ของเอ็มอันนี้อ่ะ ใครเข้ามาใหม่จะได้มาอ่านแล้วไม่อ่านเฉย จะได้เม้นกันด้วย

เมื่อกี็เอ็มบวกให้พี่ไซหนึ่งแต้มใช่มั้ย งั้นก็เอาคืนไปหนึ่งแต้มครับ 

[WEERACHOT]

>>>เห็นด้วยเหมือนกันน่ะครับ
หากเราลองนึกถึงตัวเรา
เมื่อเราทำอะไรอย่างเต็มที่
แต่ไม่มีใครพูด หรือให้กำลังใจ
เราเองก็จะหมดกำลังใจ
..................................

ปล. ขอบคุณเจ้าของกระทู้

[lesscoolboy]

อ่านแล้วทำให้เรารู้ว่า

Comment เป็นสิ่งสำคัญ แค่ไหน

เปงมุมมองที่ดี จิงๆ

[ltahset]

ทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่านนิยาย บทความ ฯลฯ

จะพยายามทิ้งคอมเม้นเอาไว้ทุกครั้ง

เพราะคิดว่าอย่างน้อย คงเป็นกำลังใจให้ได้บ้าง

หรือไม่ก็เป็นการของคุณที่ได้นำเรื่องราวมาเผยแผ่

ปล.ขอบคุณค่ะ

^^

[HaLF333]

ถ้าบอกว่าเม้นต์ เพราะอยากคุยกะคนโพส คนเขียน คนลงเรื่อง มันจะแปลกมั้ย..
เหมือนบางทีอยากคุย ชื่นชม แซว ฯลฯ ไปด้วยในตัว..
คิดว่าการเขียนอะไรก็ตามคือการสื่อสารอย่างหนึ่ง..
พอได้รับสารมาก็อยากส่งสารกลับไป..
ว่าเราได้รับสารจากคุณแล้วนะ..
แล้วเรามีความคิดแบบนี้นะกับสารของคุณ..
แต่การลงความคิดเห็นก็ต้องมีวิจารณญาณ มารยาท กันด้วย..
แต่ถ้าเมนต์ไม่ออกจริงๆ กด+ ให้ไปเลยค่ะ สำหรับเล้า..

คิดว่ากระทู้นี้ไม่น่าตกลงไปนะคะ..
เป็นการสร้างวัฒนธรรมอันดีบนไซเบอร์..
จะได้ยิ่งน่าอยู่มากยิ่งขึ้นค่ะ..

[a22a]

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการเม้นต์ ยิ่งคนโพสนิยายมาเม้นต์ตอบยิ่งจะสนุกทำให้อ่านนิยายแล้วอยากเมนต์อีกคับ
เหมือนเราตอบโต้กับเพื่อนและให้กำลังใจกัน ผมก็อ่านนิยายหรือเรื่องเล่าไม่กี่เรื่องก็เม้นต์ให้กำลังใจคนแต่งนิยายทุกเรื่องที่อ่าน ถือว่าคืนกำใลให้กับคนแต่งคับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งและคนโพสนิยายทุกคนนะคับ

[Kirimanjaro]

ก็เคยทั้งดีใจและเสียใจกับคอมเม้นท์น่ะครับ  แต่ส่วนใหญ่จะดีใจ
ก็ยอมรับว่าตนมีกิเลสที่อยากให้มีคนมาพูดคุยด้วย  มาอ่านงานของเรา
ถ้าไม่มีนักอ่าน  ก็ไม่รู้จะเขียนไปทำไมเหมือนกัน

อีกอย่างเห็นด้วยกับเฮียพีท(พิธันดร)เรื่องการตอบเม้นท์ของนักเขียนเอง 
ว่ามีผลต่อความรู้สึกครับ  ผมติดวัฒนธรรมถนนนักเขียนพันทิปมาเหมือนกัน
ก็เลยพยายามตอบคอมเม้นท์ของนักอ่านให้ครบทุกเม้นท์
อีกเหตุผลก็คือหลายครั้งอ่านเม้นท์ของบางคนแล้วรู้สึกอยากคุยด้วยอย่างรุนแรง (บางทีอยากแซว)
แต่ไปคุยแต่คนที่เราสนใจผมรู้สึกว่าเป็นการเสียมารยาทน่ะครับ  ก็เลยไม่ทำแบบนั้นบ่อย

กลับเข้าเรื่องตามหัวข้อกระทู้ว่าคอมเม้นท์เป็นเรื่องสำคัญ  เพราะนักเขียนเกือบทุกคนเป็นคนอารมณ์ศิลป์ครับ
ก็จะอ่อนไหวและคิดมากกันอยู่สักหน่อย  แหะแหะ
ถ้าจะติจะเตือนยังไงก็ปรานีกันด้วยนะคร้าบ >,<  (ไม่ได้หมายความว่าอย่าติหนา  แต่หมายความว่าอย่าแรงมาก  หนูกลัว T^T)

[M@5teR I[K][K]I]

เห็นด้วยงับ

เพราะบางที่คนเขียนเองก็มึนตัวอักษรอย่างรุนแรง

พอมีีคนมา check ให้ก็ดีใจงับ         

[oaw_eang]

 

ทู้นี้ยังอยู่อีกหรอ?

ดีๆๆๆๆ 

[Abracadabra]

นั่นน่ะสิคับเจ้ ผมนึกว่ากระทู้มันตกไปหลายชั่วคนแล้วนะ 

[zandwizz]

  เห็นด้วยอย่างยิ่งคับ 

[nbee]

>>>เห็นด้วยเหมือนกันน่ะครับ
หากเราลองนึกถึงตัวเรา
เมื่อเราทำอะไรอย่างเต็มที่
แต่ไม่มีใครพูด หรือให้กำลังใจ
เราเองก็จะหมดกำลังใจ
..................................

ปล. ขอบคุณเจ้าของกระทู้

 
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ
ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเขียน story เลยก็เหอะ
 

แต่เคยเขียนบทความอ่ะ แล้วคนอ่านก็เม้นเรามา
มีทั้งคำชม คำดูถูก ติติง และแนะนำเรามา
ก็ชื่นใจคับ เค้าติเค้าแนะ เราก็ดีใจนะ จะได้เอาไปแก้ไขให้ดีขึ้น
เค้าด่า แปลว่าเค้าอ่าน

ดีกว่า.. "ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก"
 

+1 ให้เลยคับ
 

[Siri_nan]

เห็นด้วยเลยรีบมา รี ให้ อิ อิ คอมเม้นเป็นกำลังใจที่ดีมากๆ สำหรับนักเขียนและนักโพสนะจ๊ะ เพราะอย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกว่ามีคนฟังเราหล่ะ

[BiGgYDrIb]

เห็นด้วยครับ 

ผมก็ลงความเห็นทุกครั้งหลังอ่านจบเหมือนกัน

[ninaprake]

อืมมม ก็จริงนะ ผมว่าการเม้นเนี่ยเป็นการทำให้จากการลงเรื่องไว้เฉยๆ ซึ่งเป็นการสื่อสารทางเดียวเนี่ย กลายเป็นการสื่อสารสองทางที่ช่วยทำให้ทั้งคนเขียนและคนอ่านได้รู้จักกันมากขึ้น... เหมือนได้เปลี่ยนจากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนรู้จัก และท้ายที่สุดถ้าโชคดีคุยกันถูกคอ ก็อาจกลายเป็นเพื่อนกัน การได้เพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่งจากการอ่านนิยายก็เป็นเรื่องที่ดีนะ

สนับสนุนให้คนเม้นอย่างสร้างสรรค์คับ  เป็นกำลังใจให้ทุกคนเลยยยย ^^

[JiGsAw]

ทู้นี้ดีมากเลยครับ....เม้นท์มันคือกำลังใจอย่างหนึ่ง...
เป็นกระจกสะท้อนอีกอย่างหนึ่ง...
ไม่มีข้อความอะไร มาดุ๊กดิ๊กๆ ก็ยังดี อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ามีคนอ่านอยู่
ว่าแล้ว ก็ ดุ๊กดิ๊ก ต่อปายยยยยย

[gargoyle]

อือใช่...บางที็นะ การได้คอเม้น ดุ ด่า ติ ชม มันก็เป้นกำลังใจเหมือนกัน
เราค่อนข้างใหม่สำหรับบอร์ดนี้ ถือว่าบอร์ดนี้ครึกครื้นมากทีเดียว อบอุ่นดี ฮาๆ ขำๆว่ากันไป

ปกติก็แต่งเรื่องลงที่อื่น อย่างในDek-Dที่เคยแต่งเรื่องลงไว้ เราไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องคะแนนว่ามากหรือน้อย คนอ่านเป็นพันๆ ก็ไม่ดีใจเท่ากับมีคนบอกว่า


"สนุกมาก"

"คำผิดเยอะไปหน่อย ตรวจทานบ้างก็ดี"

"งง... แบ่งบรรทัดเยอะๆหน่อย"


"ดองอีกแล้วนะ"

"มาอัพไวๆ"

อะไรแบบนี้.. มันเป็นกำลังใจ ไม่กี่คอมเม้นก็รู้สึกดี ทำให้อยากแต่งต่อน่ะ ทำให้รู้ว่ามีคนอ่านไม่ใช่กดเข้ามาเฉยๆแล้วก็ออกไป
ตอนละสามสี่คอมเม้นไว้สื่อสารกับเราก็สุดปลื้มแล้ว

รักคนอ่าน จุ๊บๆๆๆ

[krwm15]

+1 ให้หัวข้อโดนใจ และความหมายดีๆในเนื้อเรื่อง 

คนประดิษฐ์สิ่งของชิ้นนี้ยังคงเข้าใจในสิ่งที่เด็กหนุ่มมองเห็น   แต่ก็ยังมีคนอื่นๆที่ยังคงเห็นสิ่งๆนี้เป็น
อย่างอื่นบ้าง  แต่คนประดิษฐ์นั้นก็ไม่ว่าอะไร  เพราะว่าคนที่มองเหล่านั้นอยู่คนละจุดกัน   จึงอาจจะมองเห็นไม่เหมือน

ชอบมากๆ 

การคอมเมนต์เป็นสิ่งที่ดี และการยอมรับในสิ่งที่ผู้อื่นคอมเมนต์ยิ่งดีกว่า 

ก็ไม่รู้จะรณรงค์กันยังไงเนอะเรื่องนี้ T^T~ มันมีมานาน....
คนที่พยายามลุกขึ้นมาบอกให้คอมเมนต์ก็มีเยอะ แต่นักอ่านเงาก็ไม่หมดไปเสียที
การแอบอยู่ในมุมมืด ไม่ได้รู้จักกับใคร ไม่ได้แสดงหรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับใครมันดีตรงไหน
แล้วก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าแอบอ่านอยู่เงียบๆ กับคอมเมนต์แบบขอไปทีอันไหนมันดีกว่ากันก็เถอะ ฮ่าๆ
คอมเมนต์ขอไปทีมันก็ดีตรงที่ออกมาแสดงตัว แต่อยากจะขอไว้ ไหนๆก็ออกมาแล้ว มาให้เต็มที่ไปเลยไม่ดีกว่าหรือ?
แสดงตัวแบบเต็มคราบเลย แสดงความรู้สึกที่มีต่อตัวละคร ชี้ให้เห็นถึงข้อบกพร่องของคนแต่ง บลาๆ อะไรก็ได้ ที่มันมากกว่ามาต่อไวๆ

แต่เราก็ดีแต่พูดอีกแหละ 55+ ยังไม่แน่ใจเลยว่าที่ตัวเองทำมันดีพอหรือยัง 

[oa_ko]

ขอเล่าเรื่องบ้างนะครับ  เห็นว่าเป็นเพียงบทความสั้นๆเลยขออนุญาติลงในนี้  แทนที่จะเอาไปลงในหมวด
เรื่องเล่านะคับ

                       เมื่อไม่นานมานี้เอง    มีเด็กน้อยคนหนึ่ง   ได้หลงทางเดินตามทางของตัวเองมาเรื่อยๆ จนได้มาพบ
กับสถานที่แห่งหนึ่ง  เด็กน้อยคนนี้มองดูเข้าไปภายในดูอบอุ่น  พบรอยยิ้มและการทักทาย  พูดคุยเสียงหวานๆกัน
มีคนมาต้อนรับเด็กน้อยผู้นี้บ้าง   แม้จะไม่ครึกครื้นเด็กน้อยผู้นี้ก็ยังคงเดินเข้ามาด้วยความสงบ   

นี่ตรงกับความรู้สึกที่เรามีต่อที่นี่เลยอ่ะ

ก็อย่างที่เคยๆ บอก  ว่าหลงเข้ามา  แต่หาทางออกม่ะเจอ

ก็เพราะว่าที่นี่อบอุ่น

แม้จะไม่ครึกครื้น ไม่หวือหวา  ไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้นเร้าใจมากมายนัก (แต่นิยายสนุก  ) แต่สมาชิกส่วนใหญ่ (ไม่มีอะไรในโลกนี้เต็มร้อยอ่ะน่ะ คติเรา) ก็รักกันดี แล้วนักประดิษฐ์ของที่นี่ ล้วนแต่สร้างสรรค์ด้วยใจรัก  (คนอ่านก็รักในการอ่าน   ) ผลงานที่ออกมาล้วนแล้วแต่มีทั้งส่วนที่ดีเลิศและข้อบกพร่องอยู่ในงานชึ้นเดียว  แต่ยังไงก็แล้วแต่ ผลงานนั้นทำมาด้วยใจ  แม้การสร้างสรรค์ผลงานด้วยใจ จะไม่ต้องการสิ่งตอบแทน  แต่ "คน" ย่อมรู้สึกดีใจและเสียใจ รวมถึง ท้อแท้และฮึดสู้  ซึ่งความรู้สึกของคนเรา จะได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อมต่างๆ และในฐานะของนักประดิษฐ์ feedback ของคนรอบข้างต่อสิ่งประดิษฐ์นั้นย่อมมีความสำคัญ

เราไม่เคยเขียนหรือลงนิยายในนี้ (อ่านเป็นอย่างเดียว  ) แต่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในฐานะของคนประดิษฐ์ (และก็ไม่ค่อยเม้นท์เท่าไหร่  ) แต่อยากจะบอกว่า  สิ่งที่ทำให้เราหาทางออกจากเล้าไม่เจอ ก็คือ การที่ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่  เหมือนกับเว็บมันมีชีวิตขึ้นมาได้

กระทู้ทุกๆ กระทู้  ไม่ใช่ว่าจะมีเพียงเจ้าของกระทู้นั้นๆ ที่เป็นคนกำหนดทุกอย่าง  แต่เหมือนคนอ่านเป็นตัวละครหนึ่งในนั้นด้วย เพราะจากการอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่าน (เหมือนกัน) ทำให้เรารับรู้ว่า  เรามีเพื่อนที่อ่านเรื่องนี้เหมือนกันเลย  เออๆ รู้สึกเหมือนกันเลย  หรือ อ่าว เป็นเอามากน่ะเนี่ย

แต่ที่เราไม่ได้เม้นท์ไรมากมาย  เพราะว่า  อยากที่จะคิดให้มันมากกว่าการจะใช้อารมณ์ในการเม้นท์  ก็อย่างที่หลายๆคนบอกอ่ะ  เม้นท์เป็นได้ทั้งกำลังใจ และก็เป็นการทำลายกำลังใจได้เหมือนกัน  ซึ่งพักหลังๆ เราเห็นการเม้นท์ที่รุนแรงขึ้น  (ม่ะใช้เม้นท์ของเจ้นา) แบบประมาณว่า ไม่ถูกใจอะไรซักอย่าง  แล้วก็ใช้ความคิดความรู้สึกส่วนตัวของตัวเองตัดสินว่าสิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเองนั้นไม่ดี (แต่ของเจ้ แบบว่า ม่ะได้ใช้อารมณ์อ่ะ)  แล้วก็ทำให้เกิดการขัดใจกัน  แล้วก็ทะเลาะกัน   

ปล. รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย...

  ปล.  ขอจง อย่ายอมแพ้...

    ปล.  ช่วงนี้กลายเป็นเจ้ดัน  ก็แค่อยากจาบอกว่า  ยังไงก็ไม่ลืมกัน     แม้จะดองนานแค่ไหน  ก็ยังรออยู่  ไม่ได้จะกดดันไรน้า  ช้าๆ ก็ม่ะเป็นไร ก็งานมันเกิดจากใจ เราเข้าใจกันอยู่ แต่แบบว่า... มาเร็วๆ ก็ดีอ่ะ

[anocha]

พอดีเป็นคนมีฟามอดทนสูงอ่ะครับ หน้ามึนเขียนไปเรื่อย
ถึงเรื่องที่เขียนจะไม่ค่อยมีคนมาอ่านมาเม้นต์  ก็ยังตะบี้ตะบันเขียนไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์เพ้อเจ้อของตัวเอง ..

ที่โดนคอมเม้นต์แรงสุดๆก็คงจะเป็นเพื่อนคนเขียนนี่แหละ  ไม่ได้เม้นต์ในกระทู้นะ แต่ถึงกับโทรมาด่ากันเลยทีเดียว  ประมาณว่าเขียนเรื่องไม่ถูกใจ  ด่ายาวยืดจนคนเขียนหูชาไปเลย555

แต่คนเขียนก็เฉยๆครับ ถือว่าโพสต์ไปแล้ว นิยายก็กลายเป็นของคนอ่าน ติชมได้ตามสะดวก
ซึ่งคนเขียนอาจจะเอาข้อติชมมาปรับปรุงแก้ไขบ้าง   แต่สุดท้ายเราก็ตามใจตัวเองอยู่ดี


ที่สำคัญคือคนเขียนคิดว่าตัวเองมีหน้าที่อย่างเดียวคือ เขียนให้ดีที่สุด  ที่เหลือนิยายจะทำหน้าที่ของมันเอง...

มีคนชอบก็ดีใจ  แต่ถ้าไม่ค่อยมีคนสนใจ เราก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเขียนต่ออยู่ดี 555
(ยกเว้นจะอยู่ในอารมณ์ดอง..)

คือจะบอกว่าคนเขียนรักการเขียนอยู่แล้ว ก็เลยเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้มาที่บอร์ดนี้  แต่ถึงยังไงก็อยากขอบคุณคนอ่านทุกคนนะครับ  และก็สำหรับทุกๆคอมเม้นต์ด้วย แอบยิ้มหน้าคอมก็เพราะคอมเม้นต์นี่แหละ..

ขอบคุณคับ 

[taexxxx]

แฮะๆ ปกติแล้วเป็นคนเม้นชาวบ้านน้อยมาก
แต่หลังจากที่อ่านบทความดีๆแบบนี้ มันก็ทำให้คิดได้ในหลายๆอย่าง
ผมเองก็เป็น นักเขียนตัวเล็กๆ และต้องการกำลังใจจากเม้น
หลังจากนี้คงต้องปรับปรุงในส่วนของการเม้นชาวบ้านที่อาจจะต้องมากขึ้น ^ ^
ขอบคุณสำหรับ บทความดีๆ แม้จะสั้นแต่ได้ใจมากครับ ^ ^

[High_Wizard]

เห็นด้วยนะครับ 


ผมขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้ทุกๆคนนะครับ

[bellbomb]

เห็นกระทู้นี้มานานและ แต่มัวไปตามอ่านนิยายอยู่เลยเพิ่งได้มาอ่าน  แต่ปกติก็เป็นคนเม้นต์แหลกอยู่แล้วนะ 5555

  เราเป็นนักอ่านก่อนจะเป็นนักเขียนค่ะ พอได้อ่านเรื่องไหนที่ชอบและเห็นว่าดีก็จะเข้าไปชมหรืออย่างน้อยก็แซวคนเขียนหรือตัวละครในเรื่องตลอดอยู่แล้ว (แบบจิกกัดด้วยความรักน่ะ ไม่เคยติใครแรงๆเน้อ) และถ้าคนเขียนเค้ามาโพสท์ตอบความเห็นเราด้วยก็จะรู้สึกดีใจ มันเหมือนเรามีการสื่อสารกัน และคนเขียนก็แคร์คนอ่านนะ ยิ่งถ้าเราเสนอไอเดียอะไรไปแล้วเค้าชอบและนำไปใช้จะยิ่งรู้สึกดีเข้าไปใหญ่ รู้สึกว่้าได้มีส่วนร่วมในกระบวนการพัฒนาเรื่องของคนเขียนด้วย

ตอนนี้เราี้แต่งนิยายเองด้วยแล้ว แต่ปริมาณคอมเม้นท์ค่อยๆน้อยลงผันผวนกับจำนวนบทที่เพิ่มขึ้น  แต่ว่าก็จะมีขาประจำที่เข้ามาให้กำลังใจทุกครั้งที่ลงตอนใหม่ ซึ่งเป็นนักเขียนที่เราก็ชื่นชมด้วย (หลังๆเพิ่งสังเกตว่านักอ่านขาประจำเราหลายคนก็เป็นนักเขียนเหมือนกัน)  เลยไม่ถึงกับทำให้ท้อว่าไม่มีคนติดตาม และฮึดมากขึ้นอีกว่าเฮ้ย คนที่เค้าต้องเอาเวลาไปแต่งนิยายตัวเองเค้ายังมาตามอ่านตามให้กำลังใจอยู่นะ เลยยิ่งรู้สึกว่าต้องพัฒนาเรื่องของตัวเองให้ดีขึ้นอีก เพราะถ้าเค้าไม่เข้ามาเม้นต์อีกคราวนี้เศร้าของจริงแน่

กระทู้นี้ดีมากๆค่ะ ยังไงเราก็จะมุ่งมั่นคอมเม้นต์ต่อไปเน้อ (มุ่งมั่นเขียนนิยายตัวเองให้ดีขึ้นด้วย) 

[PEAK]

+  1  ให้เจ้าของกระทู้....เค้าชอบกระทู้นี้   

ขอบคุณสำหรับการเปิดกระทู้เพื่อสร้างทัศนคติดี ๆ ....อ่านของทุก  ๆคนแล้วรู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้เม้นท์เท่าไร...และเป็นแรงผลักดันให้อยากคอมเม้นท์ทุกงานเขียนที่อ่าน แม้จะไม่รู้ว่าจะเม้นท์อะไรก็จะพยายามน้า